De C. Plinii Caecilii Secundi et imperatoris Trajani epistulis mutuis disputatio [microform]

11쪽

QUOD

EM AUCTORITATE RECTORIS MAGNIFICI

AMPLISSIMI SENATUS ACADEMIO GONSTNSU

NOBILISSIMAE FACULTATIS LITTERARUM ET PHILOSOPHIAE DECRETO

'Ros RADU DOCTORATUS

summisque in litterarum lassitarum bis tiplina honoribus iuribiligiis

FACULTATIS EXAΜINL SUBMITTET

Maars man Sst Beg . MDCCCLXXXIX.

15쪽

Confecto jam studiorum curriculo summis Piris, quibus, si quid in antiquis iueris aut age aut valebo, acceptum refers, meritissimas gratias salam fersolvere licear, ne illis debitae observantiae estimonium, miri grati animi sensus defuisse vi

TV qui em, vir clarissime Cornelissen, quantum debeam saucis enarrare non possum sed neque opus era norun enim omnes, quo quot Te a se rum coluere, quan a umanisuu et benevolentia auditores uos complecti soleas quam et ego serquadriennium ita expertus sum, ut e non seritissimum tantum studiorum ducem , wrum et benignissimum ausorem cognoverim. res Tibi gratias e habeo e amo, vir clarissime P. Leeumcn, cuius ocrein et Mne lentia me haud parum esse oblimarum et probe scio neque facile obliviscar. Asseque eae hoc loco Te praeferierim, vir clarissime Lanae, quem eruditissimum miri extitisse a iurum prata semper mense

recordabor. Quis es nostrum liberaliter educatus, cui non educasores,

cui non magistri sui a que doctores, cui non locus ille murusisse ubi doctus est cum gram recordatione in mense veracturr Seribebam in GFmnasio amicensi mense Ser . I 889.

17쪽

D hi UT G i. PLINII ET TRAJANI EPISTULIS.

Quadringenti prope anni sunt, e quo HieronymUSAvantius Veronensis Epistularum Trajani et Plinii mutuarum singularem librum edidit Bernardo Benabo notissimo illi bonarum litterarum patrono missum. Quae quidem

epiStulae, Cum non scriptorum tantum Uitam Uerum et

alia multa ad universam aetatis illius historiam pertinentia egregie illustrarent. Virorum doctorum animo vel maXime in se Converterunt. Quorum alii inventum thesaurum summis laudibu eXtollebant, pretioRiRRimas gemmas Vocante senumquam Pro pretio aestimandas . alii libro nuper edito fidem temere habendam negabant, alii denique eundem tamquam suppositicium ne assis quidem faciendum existimabant. Atque dissensio illa seκtodecimo post Christum saeculo

ineunte Xorta, quamquam non raro intermissa, ad haec usque tempora perducta est, neque hodie de re ControUer Ra inter Viro doctos Plane ConVenit Quae Cum ita sint, non inutile opus me iacturum arbitror, Si pro- viribus quaestionem an iterum traCtandam RusCePero.

Ac licet vix sperare ausim a Commentatiuncula veteri controversiae finem tandem impoSitima iri, quae hoc prae-

18쪽

sertina saeculo Viri docti de ea re scripserunt diligenter in unum contuli ut examinatis ac perpensis omnibus quae utrimque afferri possent, quid verum , quid falsum Videretur

Principem libri de quo disputabimus editionem paravit Avantius anno ISO2 qui eam X apographo manco et depravato typis expressit quod se Petri Leandri cuiusdam industri e Gallia accepisse profitetur Ecepistulis III i 24), quae in hodiernis editionibus leguntur, O prioreS librarii incuria omissae erant et, cum solae Plinii litterae, non vero Trajani rescripta suis titulis distinguerentur,4 tantum epistulae numerabantur. Quare et editor librum iii scripsit Plini Invioris ad Traianum sis olo 46 III cr res ru cur I AS cm resUou vis. V )Secuti sunt paulo post Phil Beroalitus Isoa ct Catanaeus Iso6 qui easdem omnino epistula ediderunt, nullo meliore vel codice vel apographo usi additis tantum sui aliorumque conjecturi et menclationibus. Integrum Cro qualem hodie habemus librum edidit novemque alii Plinii libris tamquam decimum adjecit Aldus

λ liis innit,us vi te is ei in i aestitione editi otiis injoris Lips. I euhner. 87 et IIacit, in editione i pistularuni nituni uni Plinii et i ani. Introduction. 65-75. Londini ac Millan '. I 889).η Coclex ille 'ari inus tum Poruni injuria antissu nec luna rePertuSe t. In alii Plinii litari manuscriptis Epistulae ad Tres anum non leguntur. De apogrnplici modiciano infra agendum erit.

19쪽

Eorum, qui post Aldum epistulas hasce ediderunt nemo noV codicis apographo usus est, sed Aldinam editionem omne secuti sunt. Neque enim, si ellium audias quod Catanaeus in secunda sua editione anni SI de Uetustissimo quodam Germanico codice affirmat fide dignum Uidetur: Nam sicut in priore editione principem ditionem Avantii expresserat, ita in hac Aldinam conjecturis vel suis Vel doctorum Virorum Vorum nominR. . . .

appellat, hic illic mutatam repetivit, neque quicquam noVie codice protulit.' i)Reliqui quoque editores cita sere Ussing h Alclum ViX Uerbo mutato secuti sunt, done Henricu Stephanus I 38 I multa mendavit et epistularum ordinem ita in- Vertit ut ea epistulas, quibus re scriptae ab imperatore epistulae additae Sunt a reliqua parte segregaret, et addita nova inscriptione epistularum Plinii et Trriani mutuarum in finem reiceret. V Quod Xemplum cum plerique oditorum imitati essent, post irritum ierigit Conatum, Keil primu verum et antiquum Opi Stularum ordinem restituit. Ceterum, ut jam significaU - ne illis quidem temporibus cierunt, qui librum hun Uerum gCrmanumque CSSC Ornegarent. Quare jam et Catanaeus Is O6 et Alclus 13o8 de invidis illis, quos Vocabant, obtrectatoribuSConquesti sunt. )

20쪽

Paulatim Vero Controversia videtur esse omissa, et inter

multos illos, eosque doctissimos viros qui post Aldum opistulas vel odiderunt, Vel commentariis instru Xerunt, vi unus et alter inventus est, qui vel levissime deiυθεντία dubitaret. . . ossius quidem se librum decimum)CSS genuit Um, inquit, Atra Controversiam poni debet, praesertim de epistola illa, qua super Christianis Trajani judicium X quirit, item ista, qua Caesar Plinio respondit ). At vero ante hos centum annos I788 Semlerus quaestionem denuo agitare coepit Solas ille quidem epistulas T. 96 ct 7 quibus de Christianorum causa agitur impugnaVit, qua a falsario Tertulliano sorte confictas. Stolidissimas nugas fraudesque non pias sed impudentes dixit. )Sed, quamvis Semlerus multum pulUeris XCitaret, non illo, vel iis ipsis fatentibus qui postea easdem epistulas

genuinas RSe negaUerunt, non ille, inquam, in ea re