De veterum grammaticorum scholis [microform]. Commentatio...quam...scripsit Clemens Degenhardt..

21쪽

ChariS. hallegoria Si orati aliud dicens, aliud significans per bSeuram Sinailitudinem aut contrario . . .' Keil 276 Quint. Vm 6 44 a dia rosta quam inversionem inte pretantur aut aliud verbis alius sensu istondit aut otiam

interim contrarium μ.

Clarius Charisius dicit sΚoi I p. 276i: soni a st oratio aliud palam stendens aliud significans per obscuram diversi

tatem .

Quint. VIII 6, 62 aenigma allegoriam quae est obscurior

22쪽

Hic tropus raro scholii invenitur. Plerumque nomen μετωνvula non additur, Sed e Verbi ScholiaStae concludendum est.

Paucis verbis Charisius desinit: metonymia est dicti ab aliis signiticationibus ad aliam proximitatem translata iKeiles p. 273 . Aportius didit Quintilianus VHI 6, 23: nec procul ab hoc

genere discedit uoco iata, quae St nomini pro nomine poSitio. Cuius vis est pro eo, quod dicitur, RUSam propter quam dicitur, ponere, Sed ut ait Cicero, retaU.aγῆν rhetores dicunt. Haec inventa ab inventore et subiectas res ab obtinentibus significat .

Venerem.

SerV. Aen. 1 arma . . . per arma autem bellum significat. et est tropus metonymia. In Schosii Sequentibu μετωνυμι univerSe Signifientur. Il. V 428 cli' 4ρτεμις atφνιδίως σελευον σε, - γὰρ aιφνιδίως

Brevius Charisius exponit Keiles p. 274 : synecdoche Stdictio plus minusve pronuntiati magis quam Significans modo enim t0t dicto pars intellegitur, modo parte nominata totum accipitur . Quint. VHI 6 19 ,, qu0 paene etiam magis de synecdochedicam. Nam tra Statio permovendis animi plerumque et in Signandi rebus ac sub oculo subiciendi reperta est. Haec Variare Sermonem poteSt, ut e uno plure intellegamuS, partet0tum, Specie genuS, praecedentibus Sequentia vel omnia haec contra liberior poetis quam OratoribuSμ. Il. 477 odoὁύκτυλος nrt του σχήγματος τον τῆς χει23ςὁQκτυλων Fraρίστησιν ὁ τῖν Ἀκτίνων χχῆ ua. συνεκδουκος Hab

23쪽

λεγε διὰ b γωνa. I. l. XII 25. Pyth. I 15. Nem. IX 67. Isthm. VII 5. Donat Andr. II 2, 34 ridiculum caput pro toto homine.

nem enim re contempto e aliis membris velit significare.

Serv. Aen. I 115 ingens pontuS magna pars ponti et Stiropla Synecdoche. cI. I 399, II 225, III 468, VH 185.

Grammatici plerumque πεποιχμένον, quod est ultima desinitioni Tryphoni par Solum tropum da O uarorrotta ducunt ei. Charis. Keila p. 274 : . Onomatopoeia est dictio ad imitandum Sonum Oei confusae ficta, ut eum dicimus hinnire equ0S, balare veS. Stridere valVas et cetera his similia' .

λ- ra, Etiam Quintilianus Charisium ex parte sequitur desiniens sic VHI 6, 31: δνομaτοποιla quidem, id est fictio nominis Graecis inter maximas habita virtutes, nobis vix permittitur Et sunt plurima ita posita ab aliis, qui sermonem primi fecerunt aptante affectibus vocem Nam mugitus et sibilus et murmur

Sed πεποινὶμέν dissentiens a Tryphone tractat; nam ibidem dicit: Vicilla, quae πεποικὶμέν Vocant, quae e vocibu in USum recepti quocumque modo declinantur, nobis permittimus, qualia sunt ullaturit et proscripturit, atque laureati postes pro illo lauro coronati, ex eadem fictione Sunt ε. Il. I 34 πολυφλοίσβοιο ονο aTΟΠΟΩa. Il. V 212 Θερσίτ)ης ὐνοματοπεποίηται TMOνομ arasa Moέροος

Donat Hec. IVI, 2 nam audivisse vocem pueri et est

σθένος, ντὶ του Ποσειδῖνος ' a βίη 'aκλείη, κω Πριύμοιο βίη, καὶ μένος Ἀτρείδao a Τηλεμύχοιο, a mτροκλῆος λύοιον κῆ9. Paucissimis verbis Charisius desinit Keil I p. 274 : periphrasis est rati longa cum cultu. μQuint. VII 6, 59: pluribus autem verbis cum id quod uno aut paucioribus certe dici potest, Xplicatur, περί Psaσιν Vocant, circuitum quendam eloquendi, qui non nunquam necesSitatem habet, quotiens dictu deformia operit . . . Quid enim significari

24쪽

brevius potest et cum ornatu latius Stenditur, περίφρασις Si cui nomen latine datum est non sane aptum orationis virtuti circumlocutio. Il. IV 3b εἴκος δοντων εὐκος as φησι το περιφPar ua τῶν ὁδοπιων, ct χείλὴ περιπρα τικος. B. IV 386 βίης 'Eτεοκληειης περι saστικος του Κτεοκλέους

ll67, 1173, 1190 1242, 1321 1357 1391 1507. '

D0nat Ad W3 4 id virtus quin superest tua bona περί Psaσις Virtu tua Otiu quam tu. Serv. Aen. I 65 divum pater atque hominum rex periphrasis eSt, id Si circumlocutio. cf. I 244, 297, 310 III134 191 448

Neque Quintilianus neque Charisius pasτροφῆς desinitionem asserunt. I. II 699 εχεν κύτa εἰ συντύσσεeta τω εχεν, ἰηλον iri ,aὶ

16, 106, 196 364 VII 104, 152, XIV 65, XV 10 58 324, 333 409, XVI 47, 234.

Charis: hyperbaton est dicti diducta verbis non suo loco positis A Keil I p. 275 . Quint. Vm 6, 32 sq. verbi transgressionem hyperbaton dicit.

25쪽

XVIII 1; en B. I 11, VHIIT, XIV 283. XXII 136, 354.

Donat Eun. IV T. 15 sane quod tibi nunc vir rideatur hic ligurata locutio est et praeterea περβaro intermiXta. nam hic ordo est sane hic nebulo Si ne metURS Serv. Aen. III 662 tetigit fluctus et ad aequora venit hyperbaton in sensu ut progresSi Subeunt loco fluviumque relinquunt. ei. VII 346. H 161.

137, 194 II 123, 229 493 802. 20 IV 384 539 V 22, 178, 212,261, VI 19, 135, 218 VII 41. 331. 335, VIII 19 IX 426 452, b 16, X120, XI 406 486, 704, XIV 54, 143, XV 49, XVI 591. XXII 368, XX 48 311. XXV 29 49 110. XXm 882. XXIV 42.

XV 180, 274, 297, 426. XVI 263, XVII 101 368 XVIII 117, 357,5 13 519. XXI 48. 101 185 XXII 49. XXIII 463. XXIV 15, 18, 411 485.

672, 36. V 40, 244. ii VII 85 VIII 154. XI 453. XII 157, I 242, XIV T. V 214. XVI 10, XVII 369. XIX 160. XX 60.

26쪽

es. Ι1, 43 I 2, 13, 30, 34 m 3, 40 IIII, 12, VI, 4 V 6 3. Ad I 2, 41 resarcietur re abundat. I. IIII, 8, IV 1 6, 12, IV 2, 1, 5 V 3, 14, V 5.6.

Hec. III 8 ei vero παρελκον cI. IVI, 9, IV 4 4. Phorm. I 4 50 Ii et sedulo παρελκον Sedulo, nam Suffecerat liet cI. III, 12. Eun. I 2, 7 id amabo adiuta m0, quod id fiat faciliust nasελκον bis id posuit cI. II 3, 65, IV 4 27. Serv. Aen. I 20 vosmet met,aρελκον est Sciendum autem est a particulas et iam te, ut egomet quispiam tute et Similia ornatu causa poni. I. I 208 614, 658 IIb24 IV 359,

VI 249. XIV 176, XVII 51.

Eur Hec. 740 δυραὶ κατα φαίρεσιν του οδυρη γέ ἐστιν. es. 994. Or. 140 σιγ δολως σίγα ἀντὶ του ἐσίγα κατὰ dcpaίρεσιν χου 8 ιγ . τουτεστι τῆ σιγῆ, οἷον μετὰ σιωπῆς δολιον. Donat Andr. 3, 40 si ita istuc animum induxisti legitur et animum induxisti et animum induxti μ, sed illud plenumeSt, hoc metaplasmum συγκοπ a diminuitur. Ad IV 5.55 numquid circumspeXti συγκοπλ μ απλασμυος pro circumSp0Xisti. Phorm. IVG, volup est hoc volup nomen St, ut Octacul Sic enim per ποκοπην Vetere loquebantur. Eun. II 3,31 qua ratione amiSti figura συγκοπα pro amisisti cI. III 5, 33, VI, 15. Serv. Aen. I 26 alta mente repoStum Secreta, recondita. TepOStum autem Syncope est unam enim de medio syllabam

tulit. I. I 59, 203, 249 665, II 661, V 21 XI 118, XII 285.

Praeter h0 tropos, quos grammatici in scholis imprimis tractabant, Tryphon copiam troporum minori momenti assert,

Charis: hyperbole est dictio idem excedens augendi minuendive gratia ' Keil I p. 275 . Quint. VIII 6 68 hyperbolen decentem veri Superiectionem dicit. Il. I 90 Dδ' 'Araμεμνονa ὁ τροπος περβολή.Il. I 238 τῆ δἐ περβολὴ τι μεγεθος τῆς περηφaνίας υτου

27쪽

Pind. l. XII 159 EDβota υπερβολικως δε ειεν. Donat Andr. I 1, 65 et magnum exemplum continentiae υπερβολη laudis Pamphilus Xemplum continentiae. l. III 4, 52. Ad I 2 69 quam hic non amavit meretricem aut cui nonJῆθος περβολῆς quam non aut cui non. I. II 2, 26, III 2, 1,

Hec. I 2 22 modo quae narravit mihi quae acuendum St, ut it qualia et quanta et hoc περβολικον. I. I 2, 53 II1, 20, IIII, 24. Phorm. II, 18 modo non munies proverbialis περβολi facta per Xceptionem aut per Superlationem aut aequam collationem. cI. III 3, 2. Εun. I 1, 10 peristi ὁ περβολή cI. III, 25, III, 54, 13, 19, 111 1, 32. Serv. Aen. II 501 centumque nurus aut finitus est numerus pro inlinito περβολικος aut . . . I. HI 565 567 673, VII 43,

XII 859.

Quint. VIII 3, 83: vicina praedictae sed amplior virtus est εριφασις, altiorem praeben intellectum quam quem verba per Se ipsa declarant. Eius duae sunt species altera quae tu Signi-licat quam dicit altera, quae etiam id, quod non dicit . . . u. II 26 ἐξυπανεorr)J νεοτκὶ ab τῆς πληγνῆς τῆς χρυσῆς

πυλον, μιὶ ὁ ἐστιν. cf. Ven. B. XI 01, XVII 320, 634, 652ii 22, XVIII 115,255 XXI 271, 361, 362, 489 XXII 452 XXIII 177, 192. Od. ΙΙ 93 ἐνὶ φρεσι μερμήριξε υ φαντικῶς τ ολον. I. IX 297, 298, 315, 481 X 130, XVII 232.

Donat Andr. I 1, 10 et mihi εμφασιν habet quod mihi libertus factus SiS, non filio. cI. I 1, 69, II 3, 10. Ad Ι1,1 ἐμφαντικωτερον e me natu diXit, quam Sidiceret meu nutuS cI. IV 5, 12. Ηec. I 2 61 virginem non attigit virginem emphasis est: quamVi non amatam, Virginem tamen. cI. II 1, 17. Phorm II 6 postridie ad anum recta ἐριφaτικος Statim, ut qui post habuerit omnia alia. cI. II, 70, II, 22. Eun. I 1 22 haec verba ἐριφaτικος verri dixit, quae scilicet nihil flectura sunt cI. IV 1, 12, VI, 18. Serv. Αen. II 641 una excidia Sub Laomedonte. Sed hucyaτικῆς

dixit excidia. I. HI 201, 628, IV 103, 12, X596, 13, XII 687.

28쪽

Donat Hec. 4, 89 nam ipsa narrarit mihi utrum fingit haoc dixisse iliam sibi an vere κατὰ τὼ - τούμενον factum St. Eun. IIII, 45 quod eam me amare Suspicatur quia apparet illam militi quoque κατὰ τ οιωπῶμενον ostendiSSe, quod diXit Phaedrino. Serv. Aen. I 40 quid natum totiens saepe et aut κατὰ ὁσιωπωμενον intellegimu Saepe eum esse delusum. 1 H 552,

ΠI82, IV 227, VI 34, 346, 456 696, VIII 531, 612, α 238, 543, XI 4b, 55, 91, XII 111 784.

523 725, XXI 257, 523 XXII 193 XXIII 222.

Serv. Aen. IX 435 lassove papavera coelo demiSere caput Homeri est et comparatio et figura; nam et ille id ait, ut multorum unum diceret caput. cl. X 265, XI 51.

29쪽

Ad I 2 66 aut etiam si adiutor eius sim iracundiae συλληφις, num a genitiVO RS accuSatio aSSumptu eSt. I. III, 21, VI, 3 V 4, 20. Hec UI 1, nam nos omnes quibus est constat hanc συλληψιν SSe cI. IV 1, 36. Phorm. Ι2, 36 reducere συλληψις prima a ludo enim Subauditur cl. II, , Π 3 7, 43. Serv. Aen. I 553 Sociis et rege recepto syllepsi per numer0S, ut hic illius arma, hic currus ait cI. IX 523, X 672.

VH 62, 141, XI 490, 805 XIV 294, XXI 86, XXIII 31, 642.

του πενθους.

Donat Ad III 3. atque hercle hie de grege illo est figura

II 54 VI 53. Donat Andr. III 1, 32 neque illum hanc perpetuo Ἀμφιβολὶν de industria OSUit. Ad. 1, 8 aut te amare cogitat aut tete amari quia toamare μφιβόλως diXerat, cito intulit quod certum est aut tete

amari cf. II 6. Serv. Aen. I 492 aurea amphibolon est hoc loco utrum ipsa aure an aurea cingula. ci. IV 178, 439.

30쪽

ChariS.: ironia Si oratio pronuntiationis gravitate in contrarium deducens sensum verborum' Keil I p. 276 . Quint. VIII 6 54 ,. in eo ero genere, quo contraria Stenduntur ironia est illusionem vocant. Quae aut pronuntiatione intellegitur aut persona aut rei natura nam si qua earum verbiS dissentit apparet diversam SSe Orationi voluntate 8. B. XI 138 Ven. B. εἰ μεν η ειρωνικco τουτο φλὶσι, ὁ δηφιλὶς rataιῶς ινεὶ τινὰ ποιουμενος es It XX 434, XXI 106,

XXII 285.

invidiam. I. II 1, 39, I, 18, 41, 4, 30 IV 2, 27, 4T IV 7, 4, b.

Hec. m 4, 22 an conveniam modo ειρωνικος diXit, nam non hoc interrogantis simplicitur cI. IV 4, 25, 41. Phorm. II, 84 iocularem audacium ει9ωνεὶ ardἈντίφ2aσιν, hoc est minime iocularem cI. I 3, 8, m 2, 16, V 8, 25.

Eun. I 2, 81 talem praeripiat tibi ε ρωνεί stomachantis amatoris. l. II 1, 18 H2,bi H 3, 26, 1, 13, 2, 4, ΙVI, 18, IV b, 4 V 2, 22 69. Serv. Aen. IV 93 egregiam vero laudem ironia est, interquam et consessionem sola interest pronuntiatio et ironia est cum aliud Verba, aliud continet enSus es VII 556.

ChariS.: SarcnSmus est allegoriae figura deridendi causa

Haud multa sarcasmi specimina in Scholiis invenies. d. XII 45 Ven. B. κηπχομενον σκλη9mτομενον a ἐρειδο- μενον ma2κassub ὁ sοπος. cI. XIXI 1, XXII 373. Serri Aen. X 55 istic nunc sarcasmos est, id est hostilis irrisio. c1. XII 359. Reliquum St, ut eo tropo asseram, qui tam minoris m0menti Sunt, ut a nilione tractati non sint. Plerique aliis tropis simile Sunt.