De particulae de significatione affirmativa apud Sophoclem [microform]. Dissetatio inauguralis quam..

1쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIESINE YORΚ

aS partis the Foundations of Wester Civiligation Preservation project

funded by the

Reproductions may noti made Without permission hom

Columbia Universit Library

2쪽

COPYRIGHT STATE MENT

photocopyi reproductionuo purposes in excessis satruse, Vanatisor may b liabis for copyris ni infringement. This institution roservos ins right to eluserio accepi acopyiros is in iis uosement fulli liment of the ortiorinoulo involvo violationifans copyriunt lain.

3쪽

PLACE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM ARCET

Origina Materia a Filinem Existin Bibliographic Record

5쪽

Contimeter

6쪽

QUAM

CONSEXSU ET AUCTORITATE AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDIXIS

RIT CAPESSENDOS

LX CUM THESIBUS A SE PROPOSITIS

8쪽

Voluit

l urticulae luanuiuam rem ipsae per Se nullam sere significant, tamen si rationem atque vim earum respicimus, gravi88imae Sunt orationis partes. Etenim si aliis verbis adduntur modum, contextum, colorem tribuunt orationi. Quam ob causam magnopere dolendum est, luod viri docti de particulis ita inter se dissentiunt, ut nutarum certa atque propria significatio vix indicari possit. ujus rei quae sit causa tacito intellegitur. Primum nim satis constes disseillimum esse intumum naturam rationemque vocum tam exiguarum leviumque accurate enucleare. Deinde qui de particulis quibusdam accuratius egerunt, eam rationem, qua sola rectam obscurae illustrari possunt, non inierunt. Plurimi enim non tam propter linguam ipsam tuam ut scriptorum lectiones constituerent, de particularum usu atque Significatione quaesiverunt neque certo undamento, in quo omnia alia poni possent, usi sunt. Id autem undamentum utilii quidem nulla alia re parari posse videtur nisi particularum singularum etymologia atque primarial testate ac n0tione exquisita nam e nativa et propriavi intiam rusum multiplicem dilucide perspiciemus it

9쪽

quaenam ratio aut qualitas singulis elocutionibus earumque membris accedat facile intellegemus. Maxime autem cum grammatici de particula δέ inter se dissentiant, operae pretium esse mihi visum est illam particulam ipsam accuratius tractare.

onines sere grammatici docent, particulam δέ proprie habere significationem adversativam et primum luidum oppositionem aliquam deinde omnino ali suam rem diversam vel novam indicare. Hariungius, qui in linguae graecae particulis Xplicandis Sumnium consumpsit peram, particulam δέ primum transitum orationis, deinde continuationem, tum oppositionem Significare contendit. Sed et apud poetas et apud scriptores Solutile Orationis multo esse locos, in quibus particula δέ nullani illarum significationum admittat, Satis constat. Jam apud Homerum VerSuum numerus haud exiguus est, in quibus particula δέ nullo modo notione adversativa vel Onjunctiva accipi potest, ut in iis locis, in quibus articula δέ in initio apodosis posita est. Cujus generis exemplum luculentissimum praebet Ii Vll, 48.

Od. XX, 56

Item 130st protasin hypotheticam, Il. I. 37. δέ κε s.' 6363 7LV, 763 δέ κε τυποῦς λωμ.χL. Quo in versu posterius membrum esse opp0Situm priori nemo negabit; neque vero hoc loco particulam δέ illi oppositioni exprimenda inservire quisquam affirmabit Satis nini oppositio illa et sententiarum nexu ipso et pr0n0mine personali εγω adjuncto est indicata, ut particula δέ ad oppositionem significandam minime sit neceSSaria. Alia ejusdem m0di exempla Sunt: Il. V 260 V κε p.: πολυβρυλος 'A' lux γωδος ρεξη

10쪽

Od. XVIII, 2

lativam particula δέ sine ulla opponendi significatione invenitur, sicut Il. VI, 4 ,

Simillimi loci sunt Od. VII, Oη

Od. XI, 48

Od. II, 332

et ς δ ρ δ' εἴ κε κα -υ ou et λης T . V riz AT . Atque multi alii versus, in quibus particula δέ aliam significationem vel notionem re luirit, apud Homerum inveniuntur. Ut omnibus in l0cis ex IIomeri carminibus petitis notionis alterius, transitus vel continuationis, tuam grammatici praeter illam vulgo particulae δέ attribuunt, rationem non haberem, ea re essectum eSt, quod omnium eorum locorum membra inter Se non ut ita dicum coordinata sed potius sub0rdinata Sunt, Ut Onutino nullo modo de notione altera cogitari possit Neque vero Homerus ipse ea in re a ceteri Scriptoribus discrepat. Namque Graecorum et omnes OetaSet scriptores soluta orationis illa liarticula ita, ut ne suaquam iubeat significationem adversativam aut conjunctivam, SOS Sse nemo est qui nesciat. EX Omnibus autem scriptoribus Sophoclom, in cujus tragoediis inde rincipi libentissimo sum versatus, elogi et Omne eo locos in quibus particula δέ neque adversutiva est ne lue conjunctiva, tractare mihi proposui; atque ita istidem, ut primum suid viri docti de eo particulae usu Sentiant Xponam eorumque sententia refellam, deinde meam opini0num de iis locis asseram ut sue argumentis confirmen. pie autem ut lue commode Singuli loci generibus luibusdam inter se diversis attribui

Atilite rinis, is uidum genori nobilissimo usurendi sunt ii loci in suibus particula in initio pudosis Ρ0sita est. Cujus generis quattuor distingui possunt rationes primum enim particulam δέ in apodosi post enuntiata temporalia legimus. Exempla, quae huc pertinent Sunt haec: Eleet. 294