Aristophanis comoediae auctoritate libri praeclarissimi saeculi decimi

32쪽

XX LV IN AERISTOPHANEM TROOEMIUM. ος ἀφικομενος κατα γῆ τους α φικ. μενος καταδε

δοκει δε πρῶτος Ἀρ- πλοχος ἐν Παρω ι-

33쪽

βάρων δοκουσι δε

34쪽

Θεν μοι Θοφορῶν περὶ δέ Ἀρ- φαίνει οἶν κω ταυτα

κως ἀπολέμενοι ἐπαμ φοτερί- ζουσιν εμποδών καθί μενα. Ornat autem Comoediam quam maxime audacior illa verborum translatio, qua Cornici uti debent, ut comta lena per accidat, atque festiva oratio. Nam si, ut docet Tifilius , ceteri liue dicen. di anagistri censuerunt, nulla potest esse in quolibet dicendi gonere eloquentia sine artificioso quodam asu verborum tranStatorum quid de Comicis putandum erit, quorum festiva et iucunda oratio 1 ne perpetuo iere usu verborum ac sententiarum huiusmodi nequit esse Quantum vero in re hac omni Aristophanes excelluerit, eae, quae restant, Poetae Comoediae tantum suppeditant, quantum est necesse, ut de comico eius universo sermone

35쪽

estrian coniecturam facillimus. Nec veteres Gram-1naticos fugit, cum de verborum significatio notraitarunt. Comicorum usum diligenter esse observandum. Ut enim cetera prae teri titiam, quae inita ianaaticis praeserti in Aristophanis non infrequenter occurrulit, ab spolio uti hudii Grammatico e Xemplum petam, qui in quatuor Vaticorari; in anu scriptis libris, quorun alter ex membranis constans ad Saeculum is facile pertinet, 1 gr- si I6Iq. libri rram haec ait: γ oci ς λχ

χρ; ται quo loco in ulgatis editionibus scriptum est: v x τῆ K ius ιχ in ω υ μόνον η οὐ λέον ος ιυρα Ἀλ κούρη Ἀαλλα κοὐ iis; που etc. Quam quid eiu erborum, modor unaque comice dicendi collectio. nem tametsi numquana Xtitisse censeam, plurima tamen sunt in grammaticis, quae comicam siguis i-cationem in verbi semper uisse quaesitam diligem

ter demo1astrant. Neque vero pariam de Graecis liferis bene rae . ritus esset ille, qui Coruleum ni abit laritim concinnaret in quo tamen gravi sine reprehendendi illi essent veteres seriptores, qui c0iinicas dicendi ratione S

36쪽

tiones inepte usurparunt; et aeriter coercendi ex

recentioribus interpretibus illi, qui insatiabili quodam iocorum desiderio planissimos ac proprios dicendi modos veterum eorumdem scriptorum, inciviliter ad ludum comicum transtulerunt Quis enim, ut aliquo e Xeinplo rem explicem, in spolia. ni Rhodi ferre poterit locum illum, comico tantum sermone dignum, quo in extre ad pene libraqrtari usus est V. II T.), quando describens nuptiarum apparatum, Vellerisque splendorem exaggerirans, quod straverant Nymphae, haec de puellis

nainistrantibus ait: βαι δ' εν φθαλμοῖς γλυκερον

πόθον. σχε Ἀκάτην - ἀθως μ ην περ μῶς επὶ χειρα Ταλωθα. Nam etsi eX planator eius Grammaticus pudoris causa manus repressit si eas dicat, το ἐπ' αὐτου velleris μέλλε v ινρσθαι την μεινοῦ hae tamen nugae sunt unquam enim poterit Heroum laudator poeta excusari, quando comicum sermonem cum turpitudine usurpavit, in explicanda ea re, quae facile honesteque poterat de si, gnari, ut alii iecerunt. Ea enim, επὶ χειρα βαλε . Θοα, plus certe significant, quam Gellias augere, ut interpretes eXistina arunt, in quo pudor nullus p tui esse ' Contra vero coinica abusum licentia Ciceronem interpretes existimarunt in eo rationis

rarunt. Describit en in hoc l0co Tullius hominem

37쪽

affectantein gravitatem ultu horrido, moestoque vultu, clui ni domesticis taline stupris ululatus, spurcitinnus omni uia erat. Atque ille, ne dede-eor sibi esset, suas in vulgus libidines prodire, per

ianuam occultam, aut alterius speciei caras comparatam, veluti servorurn, familiarium , aut libertorum commodo, scorta quaeque impurissima introducebat. Quod conficinant cum haec, quae in hoc ipso er tremo capite Occurrunt Ira contemsitha Ic pridentisi taetri ciDitatem, rit omnes stas libidia Mes, omnia flagitia larere pose arbitraretur , si modo culti in triportum in ii Forum et tui Dei tum vocis

eiusdem inritis fere significatio in secundo in Verre in libro, ubi Cap. XX. pecuniam Cicero palatii

numeratam, ad eum, qui numeraVerat, per fer d0thhri u rediisse dicit. Quae quidem, aliaque non pauca huiusmodi demonstrant, quam apte in Uno- quoque dicendi genere quaerenda translatio atque ustirpatio Verbortum sit, et indefinienda eorum denassignificatione nulla in primis esse genus scriptionis spectandum. Dixit ex grammaticis aliquis, Aristophanem quandoque in vocibus atque dicendi ratione tragoedia in sapere, quod esset in comico poeta ineptum ac frigidum. Sed quae loca a Xime hoc vitio notantur, non eis Comoediae festivitatem, non comicos lepores deesse, facile quisque intel

ligit.

Sed ut ad comicas voces redeam, tanta diligentia posterioris aevi grana matici fuerunt, Ut aΠ- Π Ilituris, mediae, is uitae demum Comoediae voces

38쪽

XXX IN ' ARISTOPHANEM ' PROOE 'I U M.

quaesiverint ac notaverint. Cuius rei illustre exemplum et ita ipso Ravennate libro X tat. Ubi uni: nin luto v. 15. Aristophanes ait: χρ οπον Δη ς Θερίσας Odii, haec vetustior illo Graminaticus, qui eo libro continetur, animadvertit: ηλ τ επος του - το τῖς μέσης . . ίας ζει ἀντὶ του γεωργίας πιμε- λει ΘοG. Nec naturam comicae rationis in vocibus praetermilarunt. Quando enita in luto αυτο τος v. 3. , quando labo: ρίτατος v. 182., occurrit, haec vetustus ille Grammaticus libri Ravennatis animad

quod libiti as Magister de vetustis scholiis in suani

penum transtulit. Ea dein apud infelicis imos latinos comicos usurpata non raro ita veni Inus. Ita quoque in editis Aristophanis scholiis in flutum ad versunt. 3I3. haec ad μινΘρ σομεν occurrunt: μίνθον οἱ μεν τον ν δυρν ογ, οἱ δε τον ιυγγα ως z.ῶται z τ χ μικ' λύξει quae tamen in Ravennate libro desiderantur, in quo eorum loco haec extant: Aac λὰγετα - του τρα του .όποος Nec tamen est citi hac re grammaticis omnino fidendum iis praesertim, qui viciniores nobis viXerunt: qui qui dena, ut acutiores superioribus viderentur et patres suos quod a in modo ignaviae accusarent, in lapides satis grandes non raro ossenderunt. Nam, ut utar aliquo exemplo,

edita et otia in Aristophanem ad Nubes in versum 758 legendum illic esse contendunt:

39쪽

in Ravennate libro omnino desunt, et oppido inepta sitiat. Nam et libri vetustiores e Graminatico contra rurin testantur, et saepe alibi apti ipstini Aristophanem Ἀργυριον occurrit tum in Ptheto saepe, turn in fragmentis amissarum comoediarum. Nec ratio ulla subesst, quamobrem comici eo modo illa voce uti non debuerint, sicut eadem vulgus irequentissime utebatur. Ut igitur Aristophanes in Ambit τάς γύριοι 111t, ita et phrynichus. Verum . tamen unum hoc istius exemplum non plus eumna overe debuit, quam diversa Aristophanis. 1)enique, ne plura de collaicis vocibu dicana. untiari Eustathium commemorabo, qui dignu est Iurg. 656, ut consulatur. Ravennas alitem liber eo inaioris ceteris aciendus est, quod scriptus aetate ea fuerit, qua nondum

in locis plurimis diversa legendi ratio inducta lue. rati Bilem nisi et stoinachinia movent edita in Aristophanem Scholia, ubi saepissime diversa eriptionis ratio ex aliis exemplis indicatur: quae pene omnia in libro Ravennate desiderantur. Ad scholia quod attinet, praeter ea, quae X Borgiano ac Ravennate Libro lure illuc in ditione attulin Tus, alia quoque addenda eisdem ex ipsas

libris curavimus cum non egiguis emendationibus, quae faciunt, ut ea aucta et emendat nunc prodeant. Adiecimus autem tum Uctionibu tula Una er

40쪽

quid iactum, quid emendatum sit, et unde auctio atque inendatio prodierit. Eteni in auctionibus et emendationibus, quae e Ravennate Libro proiectae sunt, has notas adiecimus C. R., quae au- te in X BOrgiano, C. B. Homines eruditos precor ne fugiat, haec studia eius esse, qui forensibus constrictus negotiis, ainitiaeque suae procuratione occupatus, non alios habet dies, quibus genio suo indulgeat, praeter eos, quo nefas ros maiores secerunt.' Haec nova Scholia suis locis inserta legentur repetitis Liuiendatis Scholiis, quae Rus oriana editioia abet, quaeque tertii im LipsienIis editionIs O