장음표시 사용
51쪽
soaxs , ct inhibemus ne quis eos absoluat, ni super Me a Sede Apostolics ,rit
Legatis ejusdem, vel a nobis acceperit potestatem. Idem Statutum fuerat a
no II O .a96. Et in Parisiensi sub Willelmo Episcopo, precipitur SacerdotibH, quod bis in anno ad minus; videlicet in Adrentu Domini, o Quadragesina pecca
297. In Synodalibus Trecensibus eorundem sere temporum, omnes Sacerdotes debent saltem semel in anno Episcopo suo, aut EIus PAENITEN
IN RE HABENTI Bus, integre confiteri : nec credant Sacerdotes quod ni i δε DE LICENTIA EPIsCOPI PossINT pro voluntate suasibi eligere Confusa-Tem, qui suarum curam habeat animarum: hoc enim solis Episcopis, ct quibβfidam Presatis exemptis eu concessum. 29 . Et parum infra: Sacerdotes, Ecclesiarumque Rectores non debent Hispicem conbteri.
299. Denique non nisi per speciale privilegium Religios usque ad
Tridentini Concilii tempora obtinuerunt,ut a superioribus suis judicati idonei ad audiendas confessiones, si Episcopis praesentati indebite recusarentur,haberentur pro admissis. Sic enim statutum est indicto Decretali super Cathedram , in Concilio Viennensi sub Clemente V. Seu in dicta Clementina Dudum,cr in Lateranens celebrato pub 3ulio II. ct Leone X.circa id temporis , quo Adrianus adhuc Lovanti degebat, &quo ipsius illud opus, quod Appellans allegavit, imprimebatur. scio. Sic autem in Lateranensi Concilio supradicto scriptum est, pose inique Regulares per eosdem Episcopos, ct Pr Haros super pus cienti litteratura, ct aliqua saltem hujusmodi sacramenti peritia dumtaxat examinari: talibusque pr4
sent.itis admissis, vel etiam indebite recusatis, confitentes, ConsIitutioni, qua i cipit omnis utriusque sextis, quoad confessionem dumtaxat, satisfecise crinseantur: Ipsique Fratres etiam forensium confessiones audire valeant. o I. An omnia haec consistant cum Doctrina Adriani, dicentis eum, qui habet licentiam alteri confitendi posse indisserenter eligere quemcumque Sacer dotem aut cum doctrina eorum, qui volunt anta Tridentinum Concilium nonfuse opus examine θ admissione ordinarii, seu approbatione aliqua ad audiendas confestiones, viderit aequus Lector.
3o2. Nec Adrianum juvare poterat pretensa consuetudo: quia per cap. a. X. de paenit. cu satis clarὰ improbata, nec illa vim obtinere potest
52쪽
quoties adversus illam lex renovatur l. a. C. qua fit Ionga consuetudo.
SO . Ut autem etiam appareat, qua ratione Ian senium Gandensem,&Molanum cum aliis Appellans conjunxerit ; advertendum est quod non dixit, illos docuisse damnatam propostionem, ut in Decreto supponitur & asseritur , sed , vel docuisse damnatam, vel proxime affinem: sic enim Au-
tbores referendo scripsit p. I. cap. 8. SOq. Porro ex iis qui damnatas propostiones, VEL PROXIME AEF INas δε- mere,inferius allegati sunt sequentes: Sorbonici Gamachaeus, Du Callius, Ioannes de Poliaco. E Duacensibus, Sytrius. E Cracorien bus, Cromerus. E Trevirensibus Linibidius: E Cantabrigen bas, Ioannes de Burgo Cancellarius: E Valentinis, Iosephus Eocasuli Procancellarius Academia. E Loranen bus, Iansenius Gandenss. Nolanus, Adrianus. Tum parum infra, E Regularibus quoque damnatas docuere
sos. Appellans enim conjungere voluit omnes, quos censuit aliquomodo circa materiam damnatae propositionis errast e, ut Discipuli ejus plenius varietatem oeinionum , fundamentorum diversitatem , totamque materiam cognoicerent, & qua defendendo, qua disputando discuterent, ipsisque ad sic discutiendum faciliorem pararet viam, multiplici allegatione Authorum, quos partim privato studio collegerat,partim ab aliis citatos viderat. 3o6. Et quando in articulorum summariis hoc vel simili modo locutus est, oesi NAM EAM DOCuERuNΤ, non intellexit indentitatem numericam , sed genericam materiae damnatarum propositionum , circa quam alii per excessu in , alii per desectum , alii autem damnatam interminis docendo errassent. 3o7. Hoc ipsum praeterquam, quod, ante omne praesentis controversat indicium, declaraverat Discipulis sub Augusti finem clarissime antea expressit in libro suo plurimis in locis, quibus sub illo, aut simili titulo ,
QuI EAM DOCuERINT, retulit divertrisinas, & saepe pugnantes opiniones, ut anu. q. usique ad 76. ana. I O. vsque ad I 6. anu. 23 S. usique ad 2 l .anu. O. v que ad ψ3 . &c. dcclarando etiam praefatis di lcipulisse distinguere PROXIME AFFINEs ab Ap Fi NI Bus SIMPLICITER : hoc Iosteriori nomine eas intelligens, quas non audebat erroris accusare,icet non per omnia probaret. Uti etiam evidenter expressit a nu. 2 o. useque ad *2. inclusue. 3o8. Non ergo damnandus erat tanquam qui Molano, Jansenio Gan- densi, vel Adriano DAMNATAs PRO Posi TIONES ADSCRIPSISSET, sed
53쪽
in eo, quod adscripsisset dim alas ves proxime as en si tamen damnari poterat solus, qui plures alios est secutus, ex rationibus etiam adversus Mo Ianum de Iansenuin Gandensem non levibus. 3o9. Nam quamvis Gandensis in cap. 8 I. concordiae citato per AD pellantem in libro suo nu. 6 9 Io. aliquoties mentionem faciat actualis amoris Dei, tamen isti obligationi in tantum detrahit, ut non videat Appellans quomodo conformiter divino juri, & menti Pontificis prismam propolitionem damnantis . loquatur. Obligationem ad actum amoris Dei Iansenius facit veluti tantum secundariam, & dicit : ubicumque in scripturis exigitur dilectio. non tam exigitur dilectio assectus, quam charitas
3Io. SI u BICu Metu F, ergo secundum ipsum in illo praecepto , quod est specialiter de diligendo Deo,n in tam exigitur dilectio assectus, quam charitas operis. Et illud quidem dicit Ian senius in explicatione istius praecepti r diliges Dominum Deum tuum. At illud de affectu specialiter esse datum docet S.Thomas I. 2. q. IOo. a. Io. & 2. a. q. ψ . a. I. ad i. Velut de fine praeceptorum omnium. D. Th. I. 2. q. 99. a. I. ad 2. ideo a Christo,
Mati. 22. dicitur: mandatum primum, ct maximum, quod Sinnichius in Saule pag. o I. intelligit, quatenus eo praecipitur aisectus, seu amoris actus. Quomodo ergo dicit Jansenius, non tam per illud exigi dilectionem. assectus, quam charitatem operis λ3 H.Secundo in explicatione istius , diliges Deum, ut ostendat quod ubicumque exigitur dilectio, magis charitas operis exigatur, quam assectus; inducit testimonia Scripturae agentia praecise de dilectione Prox imi, seu inimicorum , ct eorum qui oderunt nos. At verb longe aliam esse rationem dilectionis Dei.& Proximi testatur Sinnichius in Satile pag. os . Non est, inquit, par ratio diligendi Deum,ct diligendi Proximum,&c. item, potiora j ri obstringimur diligere Deum quam Proximum, item, Deus est finis ultimus θ
3ia. Si ergo juxta mentem Sinnichii Pontifex damnavit primam propolitionem; seu, si ut Lovanti dictum est in Sinnichius fuit Praecursor Pontificis, non videt Appellans, qua ratione non sit damnata mens Iansensi, qui insuper, dum sic parificat obligationem amandi Deum &Proximum vix est ut obligationem statuat plerumque plusquam venialemQuod, an gravitati primi & maximi mandati conveniat 3 viderint qui adversantur.3is. Finaliter qui damnatam propositionem videntur docuisse, pansim
54쪽
sim admiserunt obligationem aliquam eliciendi actum amoris: & potisma quaestio suit, an esset obligatio pub mortali: 3Iq. Molanus loco , quem citavit Appellans in suo libro nu. 7. seu incompendio Theologia practica tract. s. nu. I 6. nihil amplius dicit de necessitate actus interni divini amoris, quam Ian senius, imo minus, propterea eadem argumenta urgent, di fortius premunt adversus Molanum. 3Is.Finaliter cupit Appellans singulariter adverti, quod Jansenium non a se ipso citavit; sed ut ab alio citatum, eique consentientem Molanum retulit: sic enim in libro nu. s. scripsit, Ioannes Sancheia verba Dixi Thoma sic explicat. Deinda, citato Iansenio cap. si . subjungit. 3I6. Tum relatis Ioannis Sancti verbis ita nu. 6. scripsit Iansenius Iocacitato ita habet oc. & nu. 7. addidit: a Gandens Episcopo non recedit Molanus. An hoc sit adscribere positivh & simpliciter dictis Doctoribus damnatam propositionem, uti Rectorale Decretum insinuat, nulla citationis alienae mentione facta, an vero solum relativh e judicent prudentes, &an liber Appellantis potuerit propterea prohiberi, non prohibito libro Ioannis Sanchea, qui prius citaverat Ian senium e
Ignificatum, fuit Nobis nuper, non sine gravi animi nostri molestia, nuper in oppido Duacensi Atrebatensis Dicaece- sis nonnullos Parochos maximo cum sidelium scandala , tum dicendo & concionando, tum omnes reprehensionibus.&censurarum Ecclesiasticarum comminationibus perterrendo Christi- fideles avertere, nefestis diebus ad Ecclesias Fratrum ordinis Mendicantium, atque Collegii Societatis Iesu pro Missis audiendis accedere, & ne
55쪽
etiam, quadrage funali ct Paschali tempore Fratribus dictorum ordinum,
ac Presbyteris Societatis Iesu peccata sua consteri possent, ausos suis r. Affirmantes ipsis fidelibus tam de jure, quam de consuetudine prohibitum esse in aliis quam Parochialibus Ecclesiis Missas diebus Fessis audire, nec licere illis quadragesimali & Paschali tempore, aliis praeterquam propriis ParOchis peccata sua confiteri. Vnde maximam in fideli populo exortam
suisse animorum perturbationem, accepimus. Contra enim Fratres Ord.
Praedicat.& Conventu alium, ac Presbyteri dici 'Societatis Privile iis Apostolicis pussulti tum privatim tum publich in c5cionibus contrarium usum in Ecclesia Dei receptu is permissum, ac a SS. Patribus,ΟFcumenicisque Conciliis approbatum defendere conati fuerunt. Rem autem eo protractam fuisse intelleximus, ut graves inde dissensiones inter dictos Parochos & Presbyteros Societatis Iesu subortae fuerint. Quod autem Nos gravius aliecit, illud imprimis fuit, quod Verab. Fratres Archiepiscopus Cameracensis, & Episcopus Atrebatensis inconsulta Sede Apostolica negotium in disceptationem,tum etiam in Iudicium sortassis apud secularem Curiam deduxerant. At Nos ne graviora scandala suboriantur, paternὸ consu Iere, & celei i remedio consulere volentes : causam & causas hujusmodi, si quae coram quocum ue Iudice introductae reperientur, ad Nos harum serie avocantes , illasque penitus extinguentes, ac perpetuum dessscrtum Parochis tum aliis praediatissilent tum imponentes ,praesenti Nostro Decreto Sanamus licere secularibus universis libere Missas diebus D qminicis,& aliis majoribus Festis audire in Ecesesiis tam Fratrum Praedicatorum, quam aliorum Mendicantium, nec non etiam Collegii societatis Iesu juxta illorum Privilegia ct antiquas consuetudines: dummodo in contemptum Parochialium Ecclesiarum non seciant. Et tam dictis Fratribus
Praedicatoribus & Presbyteris dictae Societatis, quam aliis Privilegiatis praedictis, quibus id a Sede Apostolica indultum est, idoneis tamen,& ab Ordinario approbatis peccata sua etiam quadragesimali ct Pasichali, o quovis alio tempore confiteri licite posse. Dummodo tamen iidem Christi fideles Sacramentum Eucharistiae die Festo Paschatis Resurrectionis in propria
Parochia ab eorum Parocho sumant. Proinde I ibi per praesentes committimus & mandamus, ut praesens Nostrum Decretum praedictis Archiepiscopo Cameracensi, & Episcopo Atrebatensi notum facias, iiDdem Auctoritate Nostra Apostolica mandes, ut illud in praedicto Oppido Duacensi, & ubicumque opus fuerit, publicari & observari faciant. :Vtque Parochos tu eorum in isto contineant, illosque ab apocatione populi ab Ec-
56쪽
elasis Privilegiatorum ac etiam a propositionibus, quibus tollitur popula libertas audiendi Missas in Ecclesiis Pririlegiatorum supradictis diebus, ac confitendi peccara sua, etiam in Paschate, ipsis Privilegiatis , abstineresaciant. Ipsis vero Privilegiatis eadem auctoritate praecipias, ut in Concionibus &Catechismis populum ipsum,tum ad reverentiam Parochorum, tum ad eorum Misisses, praesertim Dominicis & aliis solemnibus Festis diebus audiendas tum ad Decimas, resque alias Eces estis debitas solvendas frequenter
moneant adhortentur. Ac denique omnem huiusmodi controversiae e..
casionem praecidere & tollere,& Christi fidelium animos ad unionem &quietem traducere cures: omniaque praemissa publicari &exequi, adjectis etiam censuris Ecesesiasticis, & aliis tibi benδ visis poenis, opportunisque omnibus juris & secti remediis adhibitis, non obstantibus quibuscumque. Datum Romae 22. Decembris I 92. Pontificatus nostri anno primo. Signatum Hoc breve Apostolicum, jussu Sanctissimi Domini publicatum suit per Reverendissimum Episcopum Atrebatensem in Ecclesiis Petrochia-
libus Civitatis & urbis Atria batensis 4. Aprilis I 93.
58쪽
rirem 1 4 in fine, adde, eas .emu iἰ de pauit. cap. 1s u de e f. era. Item illud Marci, antii num. 1 I reductus Ne v tui . n.e p.rtiti Ice intellexit appellans insensa composito . sic scilicet quod Glegorius xlii. red. ια, Bullam eii V. ad terminos Tiidentini Concilii, communis iuris N eius quod ante Ttidentinum Conci lium erat .ean dem in punctis concionis di misiq . quibus tam ex lute commisi quam eκ variis Privit
xii, latiifiebat illas audien o apud Regulares 3 confirmatit potius qua abrogarat . Nec per id loquendi ginus abrogate jus illud potuit, licet alias tam dicta privilegia qua Tridentini decreta retoi maliOi.em concernentia possct induate immutare pravati a Re tormMioaia necessitate, utilitate,&c. Item quod dicit appellans N. i is. Ma nisi bane latis obligari em loca prasso induc it . non intelligit tam lai E quo dicit ut hin 7um esse servara E M.tica causiua, sed intelligit, prout explicuit in tuo libro . N Ii ia scilicet quod illa Ooligatio quae alias fore i abioluta si ita modificata per illud ,-i ermo. d. feri pote 1, ut demum locum habeat, si nulla sthonesta caula te ab leniandi, aut potius ad Regulatem Ecclesiam te contei di seu quod eodem redit illud commori, non tam stilae accipitur, ut excludat honestam adsentiet ca
Nihil itaque advellus Appellaniis doctrinam facit nupetam. re post hete impressa vi.
sum. Alchiepiscopi Mechliniensis decie tumi quod potissimum diligitur adversus Pastores. negligente, liadere rudimenta fidei. dc eat hechilinos. QIatenus autem de camima agit . nec determinat qu nta per Tridentinum importetur obligatio. nec an illi satisfiat audianis do missam di concionem in Ecclesis Regularium, nec Obletvatae tam diu.sine noxa, populi libertati,di tumque Regulatium privilegiis ac rogat, nee de togare 'ruit,licet quod non derogate Volui sie, permanet ergo ius, de interpretatio ha tenus tradita dc obtervata. Ad num 3 os adde pras Nim ab G dae Guimenes, Barnsa. mico, I alo. Sarra, IuraaG, Fag nano. Meuri, qui erosque ex Missam ab ara Iante hinc pro O centra maena num ira adducunt . quidem inendo semper sua: . hae s e Aortari. Consissere iam citates poterunt i m qm . ad initum in qu mori ursiam tot in libro sua citare patuerit , O pervolvero . ε si vera 'πει σε risconsuti in citat Baldum . Rartatam . Iasenam, σι TMODaur, γιrum , Thomam , Evar- , -
-nιa eius vera a capite ad calcem per voluerit.
mnis, a qui nova obiicere vult, prius objecta probari debet. ea . I. --3. s. Iri