장음표시 사용
41쪽
23 . Non debuit ergo admittere protestationem Pastorum dice
tem voluit partem esse,& coniequenter Pastores compartes: nihil enim dicitur pars, nisi respectu compartium stinui unum totum constituen
tium cap. I. X. de decimis. ι.plane ν. sed os quis, Is de legat. 2s s. Sec via, Pastores per praesentationem praedicti libelli cum inscriptione propria singulorum,sese sic obligaverunt Appellanti, ut non fuerit in eorum potestate recedere, sive voluerint illum esse civilem, sive criminalem. as6. De civili libello ita decernit Authentica, Qui semel. Cod. quomodoo quando Iudex. Qui semel actionem proponit, sire conventione ju uiaria, sive
precibus Prιncipι oblatu, Iudicique ιn nuatis, NEC EssE HABET usQuE AD FINEΜ LITEM EXERCERE.237. De criminali autem dicit Canon. 6. causa. q. s. Omnis qui crinmen εbiuis, scribat se probatarum , o qui non probarerit, quod obiicit, purn patiatur. Contestari ergo debuerunt Pastores, quia probatio pr.eiuppo nit litis contestationem. cap. I. 9 sqq. ubi DD. X. ut lite non conteuatactc. imo titulus dicit, ut lite non conicitata non procedatur adtest m reci rionem, vel sententιam. 238. Proinde & tertis, si admittere protestationem voluit, absolvere 'Appellantem debebat, & in illos potius inquirere, I. I. ν. s. g. ad Tur pilianum. 39. Q'aπὸ, recessus a lite non permittitur Actori, nisi resusis expensiis , ι. 1 f. s. 2. Cod. de 3udicus. Marian. Socin. de citation. G. 37. n. I9. ergo Appellantis rescriptio, quam plurium dierum labore , i)narus protestationis Pastorum, confecerat, fuit admittenda, ut debite condemnarentur in ejus expensas. a Q. A quibus per protestationem praedictam liberare se non potuerunt, quia receptum jure est, quod protestatio secreta non relevat, maxime si potuit adversario insinuari, I. s. i. ct a. ibi DD. g. qmd riot clam. Bartol. in I. 6. F. Celsus . de acquir. hared. 24 I. Qtimiis, D. Rector per lubsequentia Apostillae verba, quousqMN penitus examinata, dictaque parte acidita, ctc. clare promisit se reici ditionem Appellantis adnuiturum, seu eum auditurum: eundem ergo per son liter comparentem non potuit repellere. & dicere non sc opus rem scriptione:quia ad Appellantem audiendum jam se obligaverat uisu enim non minus,quamstipulat econtrahitur l. s. H. . de pαμβρ. i i
42쪽
a42. eandem Apostillam'dixerat,subiicie iter interim, anella In os donec , parte audita, aliter per nos fuerit ordinatum. Vox illa, LNTERIM, provisionalem tantum, de temporaneam dispositionem significat, Barbosa icturae III. I. 8.ls. ad legem Pompeiam de Parricid. t. 9 i. si . ult. f. de legat. a. & promissionem de tollendo arresto, si rationes ob quas esset
2 3. Ratio inserta Pastorum libello unica haec suit,quod appellantis opinio repugnarer Doctrina Catholica, ct esset perniciosa saluti Credentium: permitti ergo debebat ut saltem unicam adversus Pastores exhiberet scripturam . cum nec ipsa Romana Sedes ad ProposiMonum qualiscationem
procedat, nisi praemissa supra allegata circumspectione. Ea primo, nec tantum rescriptionem , ut praemissiam est , rejecit; sed arretium provisionale via faciti fecit definitivum & absolutum , singulaque exemplaria apud. Typographum existentia ad se deserri iussit,
non soluto UI ' a aqs Octas ita defensione voluit exclusum Appellantem, saltem admittere illum debeat tanquam Actorem,& paratum probare doctrinam suam non. repugnare doctrinae Catholicae, necesse perniciosam saluti Credentium Gail. hb. I. Observat. 69. nu. ψ. cap. Cassamque, O iti DD. X. 6. mno, debebat Appellanti dista nato de doctrina perniciosa permittere actionem injuriarum, ipsus periculo & expensis ventilandam:nam1ι quis libello datοPrincipi, vel alicui famam alienam insectatus fuerit,injuriaru e lagendum l. I9.b .si quis libello T de injur. l. I. l. 19. Eod. Damhoud Jrax. omina cap. IS9.nu. 6.&dare hanc brevissimam Apostilla, communicetur Iram,quandoquidem Dominis Pastolibus , etiam protestantibus quod nollent litigare, concesserat tam magnam & liberalem. 2 7. At vero, loco Apostillae, respondit verbo, negotium esse magni ma- menti , ct opus esse matara deliberatione. m2 8. Decinis ad illam re sponsione rogavit Appellans ne in deliberando adhiberet partiales, aut suspectos: audiit tamen adhibitum esse D. Cha--rt. Profestarem Decreti, cujus consilio tam perperam in alia causa, sub alio Rectore , fuerat idem Appellans condemnatus , ut ipsius sen-.tentia fuerit penitus resormata, cum adjudicatione omnium expensaru.2 9. Undecιmo, qui de Consilio Universitatis existunt, m queunt vetantibus statutis in jus vocari, nili praemoniti fuerint, & ad monitionem competenter sarisiacere detrectarint: ergo Appellanti debuit prius no-
43쪽
iiscari in quo errasset, te proponi, an errorem paratus esset retractare, di tunc demum postquam parere distulissit, citari a so. Duodecimo, prohibitio libri Appellantis landatur in eo quodgrares
εοntentiones,ct controresa exorta sint occasione doctrιna per ipsium tradita, Quo RuM RATIONE, inquit Rector in Decreto, CuM IN OPPIDO AC ClvI
a s I. Hoc autem, an occasione dicta doctrina controrer a ct contentiones finiexorta, factis: prius ergo probari debuit , quam desuper Appellans
condemnari l. I. D. I 6. 23. 23'. Cod. de probation. DD. ad legem unicam
Cod. ut qua desunt adrocatis. Ad implendam autem probationem audiri debuerunt testes, & hi praevie jurare de dicenda veritate, Appellante prius citato ad videndum praestari hoc juramentum,c. 2.29. I. I. X. detestibus. 23 2. Neque enim noverat Appellans, nec plurimi alii de Concilio Universitatis existentes s ad quorum conscientiam se refert an, & quae contentiones ortae essent occasione doctrinae per ipsum traditae super frequentatione Parochiarum, & quis primo contentiones illas suscitaverit,& quomodo. 2ss. Decimὸ tertiὸ, si quae contentiones ortae sint occasione praefatae doctrinae, praesumendae erant potius traxisse originem ab ipsis Pastoribus , quam ab Appellante, qui nihil aliud docuit, quam quod impunhantea, & absque contentionis specie , docuerant alii Lovanti, Bruxellis, Romae,&c. 2I . Decimo quarto, si tamen revera contentiones ortae essent, D. Rectorem oportebat facere, quod in simili casu fecit sua Majestas anno I 392. 28. Octobris per litteras datas ad Duacense in Magistratum, injungendo interim partibus silentium, donec consulta esset Sancta Sedes, ad cujus examen tam gravis & inusitatae obligationis materia merito erat reserenda.
233. Decimo quinto, Tridentini Concilii interpretationem, qualem edidit D. Rector, doctrinam Appellantis censurando, censuram suam per edictum in locis publicis affixum, & in diversas Belgii partes transmissum, publicando, privative Sanctae Sedi,& S. Congregationi reservavit Sixtus V. constitutione 7 . Decretum illius ergo suit nullum desectu
216. Decimo sexto, condemnatur Appellans tanquam, qui simpliciter dixerit, tun esse aliam quam honectatis obligationem frequentandi Parochiam ,
44쪽
ιium in ordine ad audiendum verbum Dei: quantum tamen ab illa doctrina differat multis ostensum est supra a nu. I9I. a 217. Decimo septimo, condemnatur insuper tamquam qui impegerit in breve S. D. Alexandri VII. Super quo se refert ad dicta supra, arti
2s8. Decimo octavo, damnatur tanquam qui occasionem quaesierit agendi de obligatione irequentationis Parochiarum; quam tamen dederunt minus discreti quidam Pastores, conantes imponere jugum, quod
credit nimis grave, super filios Adami: docendique erant Discipuli qui
ad Pastoralia munia formantur in ne praetextu officii torquerent subditorum conscientias , & eorum indebito zelo perirent oves, quas tam pretioso sanguine Christus redemit. 2 9. Decimo nono, damnatur tanquam qui salso aliquas ex proscriptis nuper a S. Sede in morali materia quadraginta quinque propositionibus, adscripserit quibusdam Doctoribus Lovaniensibus. Super quo se refert ad dicenda Rrticulo sequenti. 26o. Universitas Lovanensis praeclaris semper abundavit Theologis tam secularibus, ex quibus, primo saeculo quo adolevit, facile viginti octo; quam Regularibus, e quibus pene septuaginta eodem tempore , Doctoratus gradum susceperunt, & Summis Pontificibus ad obtinendum ampla privilegia commendarunt. Non tamen his, vel illis insallibilitas est promissa. 26 L. Homines sumus, inquit Augustinus contra Donatinus: unde aliquid a- Iiter sapere quam res se habet, humana tentatio est: ct ideo plerumque doctioribus
minus aliquid revelatur, ut eorum patiens ct humilis charitas,in qua fructus major est, comprobetur, vel quomodὸ teneant unitatem cum in rebus obscurioribus dia Perse sentiunt, vel quomodo accipiant veritatem, cum contra id quod sentiebant, declaratum esse cognoscunt. 26 a. Vigesmo, supposito proinde non tamen concesso male citatum suisse Adrianum, Molanum, Japsenium Gandensem; an ideo tanta ex parte Appellantis data erat contentionum, controversiarumque causa, ut propterea veniret liber ejus prohibendus , potius, quam Merceri,
Wiggers, ipsiusmet Adriani Quaestiones& Quodlibeta, vel ipse Salii
EX-Rex, cujus praeter ea quae scripsit Appellans in libro suo cap. II. plures alias falsas, impertinentesque citationes obtulit in rescriptione sua vcrificare P
Ol. Ege in privi, si citationus illae salsae suissent, & doctrina de fie-
45쪽
quentatione parochiarum erronea, equidem non debuit liber ille prohiberi simpliciter, sed tantum cum es ausula, donec expurgetur, prout observat S. Sedes, quando liber aliquis continet nonnullos erroneos articulos, qui facile possunt a caeterorum contextu separari. 26 . Separari poterant citationes allegatae, & numerus . ibide 1 Past oribus reprehensus, si quod non credit Tin iis fuisset aliquis error: &ὶ- per hoc puncto audiendus erat Appellans, dum verbaliter obtulit suis expensis corrigere, si pars adversa posset vel minimum errorem ostendere.
2 6 s. Vigesimo secundo, Serenissimi Principes Albertus& Isabella artici 2. So. 9 36. Ordinationum Curia Rectoralis, sub poena indignationis suae, mandant Rectori, ut appellationi a definitiva, aut di finiti vae vim habe te deserant, & interim, cesset executio; verum iterum ut dictum est D. Rector appellationem rejecit. 2 66. Audit nunc rejectionem iandari in eo, quod a decretis extrajudiciaIιbus non appelletur, saltem quoad essectum suspensivum, di consequenter nono ante Appellatione quaris, Decretum debere obtinere robur ct executionem, quousque per tres sententias conformes fuerit declaratum nullum, vel injaIlum,
O propterea sic in faciem Appellanti dictum est hac lis similis erit liti D.
Daνai, quam si prosequatur appellans, prius videbit mortem , quam finem. 267. Sed sperat meliora. Constat enim tam ex declaratione D. Metoris data die ret. Septembris, quam ex libello conventionali adversus Pastores praesentato die: . ejusdem, cujus originale extat apud acta, quod omnibus, quibus potuit modis Appellans, constituit se contradictorem. 268. Per comparitionem autem contradictoris legitimi, seu habentis interesse, actus qui alias forent pure extra vidiciales, fiunt judiciales. Idque verissimum tradit Salgado de Protea. Regia parte a. cap. I . nu. O. Ita ut, inquit, tunc debeat omnino judicialiter audiri, o de exceptionibus oppositis informa judiciali cognosci, o negotium necessario veniat terminandum persen
269. Imo ea quae alias sunt mere voluntariae jurisdictionis. & per si tris plex Decretum expediuntur sui est collatio Beneficii quando intervenit oppositio & contradictio, fiunt iurisdictionis contentiosae, tenetumque Judex sinquit idem Salgado , cap. II. nu. 8 I. in cognitione assumere Drtes judicis ct judicialiter procedere,eamque esse Doctrinam communemi te tradit, di pluribus authoritatibus,jutibusque confirmat, dicto cap. 13.
46쪽
m. 37. o modii sequentibus iterumque addit , locum esse appellationi Guo-
2ZO. Praeterea, constat in casu praesenti, quod D. Rector A ppellantem citaverit, Decretum & libellum supplice in insinuante Notario Ble-hen, ipsoque originali pro more tradente. Ex quo sequitur primo quod censuerit Appellantem esse legitimum contradictorem , & talem effecerit, Menochius de ad scend. posses remed. Φ. n. 6o2. usque ad 622. ubi ait expressE , per citationem approbatam esse personam citati, is esse regηlam, quod sit legitimus contradictor. Idqua, inquit, processit etiamst ιitatus contum πfrisset; nam res is expenssis adhac est audiendus. a I. Sequitur secundo, quod liccitando, assumpserit partes judicis, eo quod citatio non possit expediri a Iudice, nisi ut Iudice, Salgado dicto sq. II. n. 8 . ct maliis seqq. atque induxerit litis- pendentiam , Clem. 2.nt litependente. Litem pendere inquit Concilium generale ibidem in cens mus, postquam citatio in ea emanavit a judice competenti, ct ad partem citatam
272. Hoc facto suo obstrinxit se D. Rector ad observationem iudicialis ordinis; nec ei licuit ad extrajudicialem viam redire, Salgado dicto cap. II. nu. IOI. idque iterum fuse probat per jura, Doctores, & varias decisiones usque ad nu. 136. ubi ex praedictis infert, quod tunc redeat ad viam extra judicialem, licita sit appellatio, ct appellationis i denegar ιo violentiam contineat, seu detegat; de operetur utrumque effectum , tam suspensivum, quam devolutivum, ita nu. I 37. post Corarruviam, Tuscum, NAEt- tam , Ozia sitam, o plurimos, quos adduxerat cap. 6. ct iterum par t. q. cap. Is .a s. Ex quibus Appellans concludendo , supplicat prinis, ut Domini dignentur benevole acceptare hanc inserinationem, quam coactus est magno sumptu typis mandare, ob notabilem numerum personarum,
quibus hujus Universitatis Concilium constat, a quo eum D. Rector liberasset, si dignatus suisset datas scripto,& dandas ulterius similiter,
27 . Secundo, dignentur perpendere quod, ut Iudex ad quem, aut is , coram quo gravamen proponitur , Sive ex parte nullitatis, Sive ex parte injustitiae , teneatur illud reparare , sussiciat unica causa injustitiae aut nullitatis ; Sive proveniat ex incompetentia, DD.ad tit. de soro competenti , Salgado p. a. c. I. nu. 38. ct J9. Sive ex Iejectione exceptionis, Gon Zales in annot. contra nullitates n. I92. Aut articulorum a Reo exhibitorum, Gonzales ibidem, ubi refert ita quoque de-M cisum:
47쪽
cisum t Sive ex desectu contestationis litis, cap. I. a. q. ut lite non centest. Aut debitae examinationis testiuin super factis, cap. I. 97. det I.
Vel competentis cognitionis causae, cap. II. de probationibM . Aut quia contradictor legitimus non est admissiis , sal gallo p. 2. cap. I . nu.
io . Ut quia electa via judicali, assumpsit judex extrajudicialem. dcc. iliaque omnibus casibus ad utrumque e flectum appellationi est locus, Salgado locis citalis.
273. Tertiri quia tam D. Rector per suum procedendi modum quantum in ipso fuit extrajudicialem , quam illi, quos in consilium assumpst, tam ante confectum Decretum, quam postea pro ejus executione, aut manu tentione sinter quos Appellans audit intervenisse DD. Pont nulla, Van Nerine, utrumque Vari Vianen, & Chamari alios ignorat functi sunt officio;petit, ut a Cogregationibus & deliberationibus super hac Appellationis, seu recursus causa, incidentibus & emergentibus, annexis & connexis excludantur, una cum aliis Doctoribus Theologicae Facultatis, contra quos Appellans litem sustinet in Privato Concilio, ut conuat ex actis Universitatis diei so. Decemb. I 66 I. ct melos Ianuarii subsequentis, decidaturque haec cause quae tota juridica est, concernens
scilicet indebitum procedendi modum D. Rectoris per quatuor Facultates , quae indubie ad hoc capacissimae sunt. 276.Petit quarto, ut,attentis praedictis gravaminibus,vel illorum aliquo sufficienti, revocetur praelatum Rectorale Decretum ea quae tu
secuta sunt in eius executionem.
27 si into , ut articuli ad interpretationem Tridentini Concilii, gravemque adeo populi obligationem spectantes transmittantur ad S. Sedem terminandi , prout coram D. Rectore petierat Appellans, relicta parti adversae facultate suas pariter rati nes pro justificatione obligationis conscientiarum qualis per Rectorale Decretum praetenditur , vel praetendunt ii , qui doctrinam Appellantis reprehendunt, exhibendi eidem S. Sedi, & ejus judicium cxpectandi cum omni humilitate & reverentia, atque suscipiendi, observandique debito. Ad litteras eire utares S. Caroli Borronaei,dicit Appellans, illas non tam agere de isto verbo Dei,quod vocamus Concionem,quam de rudimentis se ei, de quibus agit Trident. d Uscap. 7. nec supponunt honestam causam se conserendi ad Regulares: nec declarant quanta sit obligatio respectu
Concionis,& qualiter illa distrahatur per particulam saeph dictam ubi commuia id seri potest: nec ipsi Pastores Lovanienses observant easdem pro illa parte, quae concernit ipsos, & incipit, ac proinde. G.
48쪽
maminatur primapars Decreti Rectoralis, seu, an Ap- 'pellam aliquas ex damnatis propositionibus falso adscripserit quibusdam antiquis Doctoribus Lo-vaniensibus f S an propterea ejus Eber proscribi mereatur '278. Olent Prosessores, ad Discipuloruin exercitium, frequenter aliorum sententias proponere, & resutare : quod maxim. Theologis Lovaniensibus hisce temporibus suit familiare : a quibus variae Theles, Censurae, Libri, & novissime Saul Ex-Rcx prodiere impune , etiamsi hic non semel aliis aliquas propositiones adscripserit, ut ostendit Appellans p. I. de quo questio, cap. II.
279. Contrariarum etiam opinionum Authores,vcl Defensores saepe in partes suas trahunt aliquem ε SS. Patribus, v. g. S. Augustinum, aut D. Thomam, etia ui Scripturam Sacram: E quibus necesse est errare alterum, Ac Sancto Patri, vel Spiritui adscribere, quod non tradidit. 28o. Fastorum item Λcademicorum Author, seu Valerius Andreas Lovaniensis Doctor, non tacuit errores Petri de Rivo, Michaelis Baii,& aliorum in Sacra Theologia Lovanij Doctorum & Prosessorum Fasti Academici pag. 337. θ seqq. vhκe mi 367.
281. Quid tantopere peccavit Appellans, si, alios secutus, in libelli sui parte. 2.nu. s. 2 seqq. credidit, non vanis rationibus statim referendis, errasse in aliquo Jan senium Gandensem, vel Molanum e 282 Quid peccavit tantopere, si secutus est Illustrissimum D. Fagnanu
utriusque Signaturae Referendarium in commentariis ad Decretales, uae, postquam quinquaginta annis sacra: Congregationi Eminent. Carinalium Tridentini Interpretum, ac negotiis Episcoporum ct Regularium, aliisque fuisset a Secretis,de mandato Sua Sanctitatis, edidit Romae anno 166 i. caeterosque Canon istas sero omnes, censuit Adrianum alitosque Theologos minus textum aliquem canonicum percepisse.
283. Qu' per hoc, quaeso, illata est ipss iniuriat Errare humanum est, ignominiosum autein nulli, nisi pertinaci. Errasse Augustinum d N cent
49쪽
eeat retractationum libri r Errasse Hieronymum in materia de gratia, de plures cum eo Antiquiores Patres tradidit Iansenius I prensis tom. I. lib. I. p. q. ubi ait. 28 . Non abs re fuerit paulὸ diligentius indagare, quinam antiquorum, ante Masillienses ct Augustinum, in opinionem illam lapsi sint. Occanit hic inter pri-m os D. Hιeronymus, qu sententiam ιllam ita clari deserteque pro tetur , ut non videam, quo pacto excusari post, que in tamen optime excusati posse, nec ul- Iam erroris vel minimi labem habere ostenderunt plures, & ipse Appellans p. I. in acta apostolorum quest. 7 . Fuit nihilominus Jansenius usque ad publicatam damnationem Pontificiam toleratus. 28s. Facile crediderit Appellans se, vel aliquorum Authorum minus esse assecutum sensum , vel eos, quos in citando secutus est, errori praecucurrisse, praesertim cum aliquos ex ordine DD. Dominici, de Francisci, propter dissicultatem accessus ad eorum Bibliothecam, remotius ab ipsius aedibus distante in , non potuerit pro voto in fonte consulere. 286. Attamen non vidit, nec probatum esse credit, quod in aliquo errasset citando cum plurimis aliis, tres supra nominatos Lovanienses
287. Quod enim attinet ad Adrianum VI. cujus verba retulit Ainpellans in libro sua nu. 3so. ct s s r. ὶ clarissimum est, quod ille, de sacram.
censes. q. s. doceat, eum qui habet licentiam asteri confitendi posse indisserenter adire quemcumque sacerdotem. Ad poenam libri, & consulatur ille. 288. At vero id non tantum erroneum esse, post Tridentinum Concilium, sed etiam retro antea omnino falsum suis se testatur Gloss. in cap. omnis utriusque sexus, X. de paenit. 9 remisi is ibid. sutrio, Benaxen. Panorm. quem non variasse eo modo, quo credidit Adrianus , ostendit
Appellans ibid. nu. 37 o. usque ad 373. & novissim h dictus Fagnanus, in cap. ne pro dilatioue, ubi ostendit Theologos, quibus Adrianus consentit, planὶ hallucinatos fuit se, seu, ut loquuntur Philosophi, petiisse
289. Et certe si Canones, & Eccetastica Concilia consulamus, inveniemus Lateranente Concilium Generale sub Innocentio III. anno Iai 3. statuilla , ut Sacerdos, qui confessionibus excipiendis procerotur, sexud retus ct cautus, qui more peritι Medici superinfunderet vinum o oleum mineribus sauciari. 29o. Hoc Concilium se intellexere Episcopi, ut ossicii sui esse censuerint persuas Dioeceses, earumque singulos Ducanatus, Sacerdo-
50쪽
tes selectos eligere, quibus non tantum laici, sed etiam Cletiri, Canonici, Sacerdotes, etiam Ecclesiarum Rectores , confiteri possent, quoties suo Episcopo, Decano Rurali, aut alias suo Superiori erubescerent confiteri.
asi. Unde in Concilio Oxoniensi, quod proxime Generale illud
Lateranense secutum est anno Iaar. statutum suit in hunc modum: quoniam nonnunquam, ob defectum Confessorum , Pel quia Decani rurales, ct persona erubescantforte confiteri suo Pralato, certum imminet periculum animarum, volantes huic morbo mederi, statuimus , MI CERTI CONFEsso REsprudentes ct discreti , per singillos Archidiaconatus AB EPISCOPO LOCι constituantur, ut Decanorum ruralium, Presbyterorum o personarum excipiant conssiones. In Cathedratibus Ecclesis, ubi sunt Canonici saeculares, confiteantuin ipsi Canonici, vel Decano, vel certis personis, ad HOC PER EPIs Co PuM,
29 i. Idem statutum in Londoniensi anno Ias 7. his verbis : per 'gulos Decanatus prudentes viri, o fidelis constituantur PER EPIs Copu MCONFEsso RSs , quibus persona o minores Clerici confiteri valeant, qui De canis erubescunt confiteri. 29s. In Andegavensi anno x 29 I. statuimus, ne quis Monachus confessanescujuspiam Parochianorum, etiam de consensu Rectoris audiat, nis de licentiat EPISCOPI ET CONSENSU.29 . Anno I 296. Bonifacius VIII. in Decretali super Cathedram constituit, ut numerus personarum assumendarum ad audiendas consegiones esse deberet, prout Uuiversias Clari Populi, ac multiιudo , vel pauιitas e litrarundem. Et si ijdem Pralati petitum licentiam confessonum hujusenodι audiendarum comesserant , illam praefati Magistri , ministri, O alii cum gratiarum recipiant a tione . dictaque petiona ' electa commissum Ibi oscium exequantur. Quod si forte jam dicti Pralati quemquam ex dictis fratribus praesentatis, eisdem ad hujusmodi scium nollent habere, vel non ducerent admittendum, eo amoto, nisubtradio, ioco ipsius , militer eisdem prasentandus Pralatis post, ct debeat
alius surrogari. Si vero iidem Praelati praefatis Fratribus ad consegmones, ut pra- mittitur , audendas electis hu1usmodι ex bibere licentiam recuserint, nos ex nunc ipsis, ut confessiones sibi confiteri volentιum, libere, ticiteque a*dire val ant, ct eisdem paenιtentias imponere salutares, atque eisdem beneficium absolutionis impartiri graisos e concedimus, de plenitudι ne Apostolica potestatis. 293. Idem renovatum est in Generali Concilio Viennensi anno IIII.& in Pictaviensi anno is 67. Sacerdotes Curati nobis, vel Paenitent ι ι iis nostris con teantur, vel illis, quos sPECIALITER DEDARI Mus COMEM