Jo. Alberti Fabricii ... Bibliotheca Latina mediae et infimae aetatis cum supplemento Christiani Schoettgenii ... Accedunt in fine vetera plura monumenta tum a Fabricio olim tradita, cum hic primo adjecta. Tomus 1. 6.

발행: 1754년

분량: 402페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

351쪽

3 3 . sne loco idem vir doctuq non vidit, sed illam pene a me esse saniste profiteor . Reliqua viri hujus docti opera apud

eumdem scriptore in diligenter recensita reperie ς. TOin. 3. pag. - L.

Geraritas Dicaeus floruit sub illitium faeculi XU. lege XUI. Tom. 3. pag. 32. Gratiantis de Cluso . Dolet praeterii Lse me egregii operis mentionem, quod

suscepit per hos dies, & sertate iam totum absolvit Cl. Carolus Sebastianiis Berardi iurisprudentiae studiis in Regia

Taurinensi Nobilium Academia praetectus . En eius titulum : Grat ani Can nes ab apocryphis discreti, corri pii mi ex mi.Niorum codicum fidem exacti, dissiaciliores commoda interpretatione illus rati . Totum illud , quantum quantum est, in volumina distribuetur tria, ex quibus duo iam prodiere Taurini anno

3732. & l754. iii 4. In priori agitur de Canonibus Conciliorum in Gratia-

Neo opere repraesentatis ; altero discu-Ii uiatur canones Romanis Pontificibus

tributi ; tertium denique propediem

evulsan)um de canonibus ex Patriam operibus desumptiς . Idem olim venitia mentem Cl. Antonio Augustino in suo illo opere de emendatione Gratiani, cum tamen post inius viri celebris obitum plura in lucem producta sint, ex quibus magis ac magis emendari Gratianus possit, inde facta occasio est Cl.

Berardo , ut eamdem spartam iterum adornaret Tom. 3. pag. IῖO.

Guido de Bonato. Si fides habeatur Iacobo Mal vecto in chronico Brixiensi Guidonem hunc penes se habuit, ac de futuris rerum eventibus saepius consuluit

Eetelinus de Romano celebris in Italia

tyrannus, qui anno II 39. vita cellit.

Vide Mal vectum Chron. distin. 8. caP. 28. & 3 o. Tom. 3. Pag. 2 6. Hieronymus Balbi . P. Ioatines DegliΑqostini in altero volumine operis: titie soriche degli Scrittori Veneriani Pag. 2 I. mihi imputat opinionem de patria Hieronymi Balbi a vero plane alienam ratus scripsisse me Hieronymum

illum Balbi patria axtitisse Foroliviensem . Non equidem diffiteor, me ex fide Laurentii Cham perii scripsisse Hieronymum Balbum, qui Parisiis amoeniorestiteras docuit Forolivium habuisse patriam , ita enim asseruit Cham perius in catalogo praeceptorum storum in fine opusculi : Duellum ephiolare edit.

Venetiis Isi 9. cuius haec sunt verba: Praeceptores nostri primum inter amicos i eum vendicarunt in hum itane Guido Jm venalis , Ioannes Feruinandus , FausiurAndrelinus, Hieron νmus Baltas Foroli-viensis. Non dubito, quin hic designem tur Hieronymus ille Balbus , qui cunt Andre lino lites immortales Parisiis exedicuit; an vero Hieronymus iste Balbus kiem omnino sit habendus cum Epia scopo Gorcensi ejusdem nominis nee ibi

ego amrmavi, nec omnino scio . Imino ex hoc Arte Camperii testim nio dirimi utcumque posset lis inter eruditos diu apitata, num Hieronymus Balbus Andrelint aaversarius idem inmnino sit cum Gurcensi Episcopo cing nomine ς nemo enim huc usque scivit vel scripsit Hierouymum Balbum Gur- censem Episcopum natum esse Forolivii,

sed alii Venetiis, alii alibi prodierunt. Vide eumdeni Degli Agostini ibid. &MaEEuclaelium U. Andrelini not. 23. Tom. IV. Pag. 3. Jacobias de Arena. In codice MS. D- Iini extat tractatus de ex crisonib. com positiis per D. de Arena de Parma ; tum dialius de natura expensarum quae sunt is judiciis ejusdem auctoris . Tom. IV.

Jacobus Malaetius. Fugerat me indicare Chronicon Iacobi Mal vecti prodiisse in Muratorio Rer. Italic. TOm. XIV. Perducitur illud usque ad annum

I 332. TOm. IV. pag. v. Joannes Patriarcha Antiochenus. Quamvis Ioannes iste in Concilio Constam tiensi Romani Pontificis partibus facit; in Concilio tamen Basileens pro superioritate Concilii supra Pontificem peroravit ea oratione , quae legitur in. Labbeo Venetae edit. Tom. XVII. Pag-7o6. Tom. IV. Pag. IOS.

352쪽

Joannes Nesus . Praeter oraculum denoυo faeculi in Bibliotheca Riceardiana servatur eius oratio quaedam funebris Dissola Consolatoria ad Braccium Mar- rellintim in obitu eius patris , & alia quaedam opuscula vernacula scripta. Vide Lamium in catal. ejusdem Biblioth. Tom. IV. pag. I 2O. Ioannes de Polemar . In recensione

actorum Concilii Basileensis , quae in Codd. Regis Galliae continentur vulgata a Cl. Schoepstino in comment. histor. Critie. editis Basileae an. I74 I. pag. 3 I. exhibetur e Joannis de Pal mar Ge. Palatii Audi ris dialogus inter Usum , o Ioannem discipulum in Sae. Conril. Basleensi an. I 33. auctoritate Papae. TOm. IV. pag. 23O. Laurentius de Monacis obiit anno I 429. ut adnotat P. Desii Agostini in opere Voria de si Scrit tori Venez ani m. a. pag. 368. ubi & alia nonnulla eius opera inedita recenset . TOm. IV. pag. 264. Leodrisius Cr bellus. Opus de expeditione Pii II. quod hic per incuriam Cri bellio Brixiensi praesecto tributum est, ad alterum Leodrisium Cribellum hic a Fabricio post priorem illum commemoratum pertinet . Tom. U.

Petrus de Monte . Cl. P. degli Mo-stini in opere vernaculo de Venetis Scriptoribus Tom. I. pag. 364. ambigere se falsus est num repertorii a Petro de Monte editi extiterit umquam editio Romana anni I 476. revera i

men extat in Bibliotheca Felini dupliei in solio volumine, & in fine postr mi voluminis legitur: impressum Roma

apud S. Marcum 1476. die 5. Februarii, tum subditur continuo manu ejus temporis exarata haec adnotatio per honor bilem virum Simonem Nicolai de Lucamercatorem curiam Romanam sequentem .

353쪽

Dello Studio di Padova. A Vendo vedulo per la Fede di Revisione, ed Approvaeti

ne det P. Fr. Nolo Tomaso Manuelli Inquisiore Genera det Sanae di Veneria , net Libro intitolato: Ioannis Alberii Fabricii M. Bibliotheca Latina , Mediae , insimae Az

ratis m. con aggiunte non v' eger cola alcuna contro la Santa

Fede Cattolica, e parimente per Attestato dei Segretario Nostro,niente contro Principi, e buoni costumi, concediamo Licenga a Giουanni Manseδ Stamatore di Veneria , che possa essere stam-pato, osservando gli ordini in materia di Stampe, e presentando te solite Copie alle Pubbliche Librerie di Venezia , e di

Registrato in Libro a Carte Ia. at num. 389.

A dὶ 13. Luglio I 34. Registrato net Magistrato Eccellentissimo degli Esecutori

355쪽

ADDENDA

BIBLIOTHECA Μ

357쪽

IN TRIA OPUSCULA MOX SUBIICIENDA.

ostquam V. Cl. Petro Lambecio laudabile illud eonsilium

succurrit, ut in eos, quos consecit de Bibliotheea Vind bonensi Commentarios rara quaedam & parva, pretio magna opuscula inveheret, caeteris deinde, qui Catalogos insignium Bibliothecarum paulo accuratius conficiendos, evulgam dosque susceperunt, utile illud exemplum imitari placuit. Ita conditae dapes multo sapidiores ad palatum fastidiosorum quorumdam lectorum efficiuntur, quibus arida scriptorum nomina, & simpli-ees librorum tituli minus sapiunt. Ad hunc morem sese composuit Io. Albertus Fabricius, tum in Bibliotheca Graeca, tum in Latina, Sc in praesenti haequam in Italiam reproducimus . Cum vero additamenta plura nova haec ediistio praeserat, eaque me authore accesserint ; opportunum mihi pariter visum est, opusculis etiam novis pretium operis augere, Lectoresque , minus sorte ad proletaria mea affectos, raritate & novitate alienae hujus mercis avidius trahere. Pauca sunt haec de multis quae Felini Sandei Lucensis olim Epist pi, de quo plura hic suo loco est, Bibliotheca mihi suppeditavit, reliquis in tempus Deo dante si vita supererit evulgandis. De singulis nunc ratio reddenda

est.

I. De Iulio Pomponio Laeto quamvis multi multa prodiderunt ' plura sunt tamen incerta fama adeo obvoluta , ut in obscuro maneant ἔ velut de natalium genere, de moribus, studiis, indole, nomine, die, & anno eius emodi tuali. Singula haec ex isto, quod nunc ego primus edo, senebri Iulii Pompo-ponii Laeti elogio a Michaele Ferno scripto in majorem lucem extrahuntur. Ille enim diem fatalem insignis viri exprimit V. Idus; Iunii prosecto: nam statim ab eo obitu datum hoc elogium consignatur III. Id. Iunii anni I 98. ex quo etiam de anno obitus edocemur. Hinc deceptos assiuas Scriptores plures apud Zenum differt. Vossian. tom. II. differt. XIV. qui anno I 84, &Zenum ipsum, qui an. I 497. die II. Maii vita lanctum statuit. In publicaeῖenorum aeῖrotantium aede pauperem vitam absolvisse scripsit Pierius Valerianus de Luerat. Infelicit. lib. II. Num vera prodiderit, nune demum ambigere licet, cum ex Ferno diseimus modicum illud, quod Laeto supererat, ar

358쪽

blica illa aede vitae postremam partem traxisset. Reliqua ex eodem Femo reis petas . Porrci Michael Fernust Mediolanensis ex editione a s e primum curata

operum Joannis Antonii Campani cludum Eruditis innotuit nec Iacobi Anti quarii nomen in obscuro latet, cum & de illo agat Fabricius in hoc ipso opo

II. Succedunt Cyriaci Anconitani Piceni collei s ita enim se appellat ) epistolae . Cyriaci Anconitani nomen Eruditis auribus dudum insonuit ' nec epistolarum ejus sania me evulgMorem expectat. Norunt enim viri docti Epist larum Cyriaci codicem in Ambrosiana Bibliotheca servari, ut notatum Mont- Luconio Biblioth. MSS. Tomo I. pag. 3I2. Raras tamen hucusque prodii se, credo; ealque omnes collegit, quantum icio, V. Cl. Laurentius Melius,

Junctas Itinerario Cyriaci, a se edito Florentiae an. I7 2. in 8. Alias ab his diversas reperi in codice M S. Biblioth. Felinianae, quascum dignas suo Auth re , & luce publica merito suo donandas censuerim , ut hic darem operae pretium me facturum judicavi . Adieci in eodem codice pariter lubjuni iam ejusdem Cyriaci oratiunculam occasione Publici Foederis Anconita nos inter & Ragus aeos initi, cui Foederi sauciendo Cyriacus cum aliis Optimatibus e suis civibus

delectus est. Compositum illud est anno X. Eugenii IU. die XIII. Kal. Quintiles id est anno Christi 1 o. die XIX. Iunii. Multa sunt totidem hic ex preias a verbis ac leguntur in Itinerario superius indicato ; quin & in Itinerarium

suum invexit Cyriacus ea , quae in hac oratione antea expresserat; cum Itinerarium non ante annum I 4 I. ab authore suo scribi potuisse CL Melius demonstraverit. Uariantes nonnullas maximi momenti, quae ex utriusque collatione deprehendi sedulo in margine adnotavi ; sicut & admonui unde eo sensus iste utriusque opusculi incipiat , & quo desinat . Idem CL Melius in praefatione ad Itinerarium ex duabus Philelphi epistolis legendis lib. v. num.

22. 23. collectionis epistolarum ejus adstruit ante exitum anni I 43. Cyri cum Asiam Graeciamque peragrasse. Cum tamen ex epistola, quam hic evulgo , scripta an. I 4- discamus Cyri actim anno illo Cycladas , Delum aliasque Graecas urbes invisisse ; hinc non totam simul ab eo lustratam facile deducimus . Reliqua , quae ex his epistolis eruuntur sine labore per te Lector intelliget. III. Superest opusculum tertium reliquos duos amplitudine sua , & argumenti dignitate superans auctore Diomede Caralia Comite Magdaloni, & Feris dinando I. Aranonio Apuliae Regi ab intimis consiliis. Diomedis Carassae in Neapolitana Hii toria , nee ignotum nec incelebre nomen est. Ex illustri illa tota Europa familia prodivit Diomedes Carasta vir strenuus , qui Alphoni, I. Arag mio Neapolitano Regi ad militans adversus Retiatum Andegaventem post multa egregie & strenue gesta, cum tandem in obsidione Neapolis ab Alphonsi Regis ccipiis incursus fieret in moenia ; ille inter primos militans accurrentibus hostibus dejoh us, oppressusque Liit an. I l. si fices habeatur Laurentio Bon incontrio Minia tensi in annalibus a Muratorio vulgatis Rer. Itali Tom. XXI. pag. Is I. cujus haec sunt verba: Sed illi a Senato rapias, intra

Disiligi

359쪽

hortos Urbis qωdam mortui' alii praecipitati; in ovibus Diomedes Carases e.

Hunc Diomedem olim quidem ego auctorem opulc. reputaveram cum tamen Scriptor iste opus suum direxerit Eteonorae Aragoniae Herculi I. Atesitano Ferrariae Duci jam nuptae; idque primum conjugium convenerit an. I 453. ut ex diariis Neapolitanis Hectoris Pignatelli olim dictis, & in eodem volumine a Muratorio vulgatis, discimus, alium fuisse oportet Diomedem hunc a Milite an. I 4 I. intersedio . Filius fortasse seu ex Filio Nepos prioris illius fuerit. Quicumque ille tamen extiterit Diomedes librum suum scribebat post

annum I 469. & ante annum I 83. Narrat enim in eo Robertum Malatestam

opera & auxilio Ferdinandi Regis adjutum ditionem suam defendisse, & ρο-

easse imperium. Id vero tunc contigisse credo, cum ab Archiepiscopo Spat tensi Marchiae praesecto, atque exercitus Pontificii ductore ditione ejus occupata, & Arimino stricta obsidione amicto e praesentistimo discrimine ab exemcitu Ferdinandi Regis cum Florentinis & Duce Mediolanensi scedere juncti ereptus fuit Haec narrat author noster in opusculo suo , nihilque subdit de conversis a Roberto armis in benefactorem suum Ferdinandum, quod accidit

extremo Roberti anno scilicet I 82. ex quo planum factum esse arbitror, eo intermedio tempore inter annum I 469. & I482. Diomedem hunc ad scribem

di im se contulisse. Videri ille posset praeposterum sibi consilium statuisse, dum opus de Regentis'honi Principἰs inciis, Mulieri, Viro ejus adhuc superstite,& unico imperii administratore, destinavit. Id utique ferri vix posset nisi sciremus Eleonoram illam Aragoniam virilis animi taminam suisse, nec sivisse, ut partes ejus in administratione Imperii desiderarentur. Habes apud Petrum Cymnaeum in commentario de Bello Ferrariensi , orationem ejus ad Populum Feris rariensem animis consternatum, qua spe melioris fortunae illos erexit.

Opusculum istud ego in Cod. M S. Feliniano offendens haesi primum animo , num mihi describerem, ratus jam typis prodiisse; ea de re non unum Virum doctum percunctatus sum ; consului Biblioth. Neapolitanam Toppii eum additionibus Nicomedis, altumque in utroque silentium offendi; Iasurum etiam non neglexi , nec me secit do iorem; quare tamquam inedito locum hic illi dare constitui. Prosecto dignissimum est ut in lucem edatur; sive enim feliciatatem , qua mentem suam explicavit author, sive styli elegantiam, sive in interprete latini eloquii candorem spectes, sive praeceptorum copiam, utilitatemque consideres, haec smul omnia, ut admirationi, amitationi , commodis hominum proponantur dignissima sunt. &c.

360쪽

MICHAELIS FERNI

TUlius Pomponius Laetus , selix, ser-J tunatus decessit: Decessit Pomponiuς

inguae latinae instaurator maximus ἀSie morimur mortales et nec iuvant quemque aut opes , aut distiplinae. Homostmoer attrivit se continuis vigiliis: Studiorum assiduitater multa terrarum peragratione id tandem assecutus , utrinceps litteratorum omnium & haeretur, & esset, una omnium consen- sone; sed id nunquam assecutus, qui ra ibi quoque oppetendum foret una mortalium omnium lege . Quo emigrasti Pomyoni Ubi illae tuae junoniae aves Tua illa stupri nescia Catellaὶ Illaen

morose incIusae cavea garrulae aviculae Μcerent, gemunt: singultiunt: Iugent: in quibus tranquillissimam vitam traduenas di Quo tui videndi, demirandi ;eontempIandi I addo etiam adorandi

causa , totus velut ad unicum Iiterarum oraculum confluetiat orbis, Conflantinianae Thermae , illa infesta omnibus mors execrabilis , & semper probris , convitio dira , vel ob hoc solum imprecatione detestanda. Non possum reserre tibi, quanto huius in obitu perentia Roma dolore . Contuemur nos , quotquot in urbe sumus , studiosi alterutri & in ipso consui juntur obtutu oculi, quasi pudeat milites imperatore suo destitutos , tantam iacturam in rem literariam accepilla ; tanto principe cunctum latinum imperium, quod hie

obitu Pomponitis in dignitate florens Se exceIsum sapientissime custodiebat, orbatum esse . Quivalterum reddet nobis Pomponium Z Pas. sim rcetamus. Quis in illius arcem tarn eminens , & eIatus , audebit se rapere Cui unquam natura , Coelum , superi , inseri tam concordi consensu mest bunt, ut Pomponium ingenio , studiis , cognitione, probitate, fide reserre possit aut gratia ὶ Contempsit c quod sua semper natura fuit ad summam admirationem omnem semper fastum , adeo usque, ut nulli unquam principi , in quibus familiare illud crimen est, adjicere se voluerit; illorum gesta veI -- gno quastus stipendio scribenda , ne quid mortalium ulli deberet , sibi desumpserit ; ipsam naturae suae facilitatem & libertatis invidia . Natus erat, id quod non ignoras , Salernitanorum

principum clarissimo ἡe sanguine e Caeterum studio literarum , & virtutis fragrantia , nec regias unquam quaesivit aut opes aut honores e nec laudavit in omni vita aIlud unquam magis, quam despectis maximis facultatibus in libertate sibi vivere . Urbanitas erat in illo plurima , omnibus comis & perbenignus , sed congressus quorundam nebulonum arrogantissimorum, quorum aDiluebat , non tam ostentanai sui causa, quam nomen etiam & famam ex illius consuetudine sibi indipiscendi turbam ex omni Italia maximam refugiebat. Me

SEARCH

MENU NAVIGATION