장음표시 사용
41쪽
26 DE S. PARDO EPISC., ET CONPEs. Ea Episcopo, quem Luceriae ad Populum habuit , eum circa tempora S. Gregorii Magni Papae vixisse narrat . S. Gregorius cognomento Magnus , anno Christi quingentesimo nonagessimo Catholicae Praeseditis Ecclesiae, duodecim post annos , & menses sex Summo Pontificatu, & vita decessit. Pardum vero sub annum quingentesimum septuagesimum natum conijcimus , mortuum autem circa annum sequentis seculi quinquagesi
IV. Quod autem huius loci caput est, nunquam Cornelium , neque aliud nomen Romani Pontificis in Vita S. Burdi Radoynum memorasis inde licet argued. re , quod alia illius Vita brevior , & antiquior, quam sere ad verbum in suum verbosiim Commentarium transtulit, nullum Summi Pontificis nomen exprimit. Quod potissime videre licet ex Codice Ms. Bibliothecae Vaticanae signato numero 38sq. Quem olim descriptum fisisse ex pervetusto Volumine Canusinae Ecclesiae
S. Sabini in Apulia , cura Guillelmi Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Sirleti Bibliothecarii, ejusdem Biblio
thecae Memorialis index nunciat. Ipsemet Cod ex Bovi-nensis , qui instar est Authographi , non obscura additamenti recentioris. manufaeti in intermedio relii hospatio praesert indicia. Praeterea varium, &inconstans Scriptorum assertum de aetate S. Pardi id ipsem comprobat . Si enim expressam temporis notam , quo ille uixit, in actis eius reperissent eadem sulti, conjecturis, & argumentis duehi non essent, ut rem obscuram assequerentur. Ipsemet Radoynus aperte indicat nomen Cornelii narrationi suae inepte , ac importune fuisse as.
fixum. Habet . enim Cap. v. Henit Romam cum ma
gno minore ad Apostoliicum , qui illis diebus praeerati ur Ibedrae et quem us, Henerabilis Papa Cornelius
42쪽
Ds S. PARDO, E Ise. ET CONνες aream Clarieti suis honor re fusipiens se. de Cap. . vi. Cum iactu magno remur in auribus Surem 'Mimis , ut eo uteret ei Beatur Papa Cornelius quid indefaeeret. de suo Discopatu . . Extraneum additamentum facile: agnovit Hen scii ius in Notis ad Radoynum: proinde de suo loquens Codiem, prudenterleetorem monuit
fertum his erat nomen. Cornetii. - . l . l.
Plares seder Episcopalei in Peloponneso. Ignota est iiD
I. Uboscura etiam Episcopalis est Sedes, quam S. Paro dui vivens obtinuit,Vita brevior, ct antiquior: Bes tus Parsus Episcopus merito virtutum Deo acceptus, dum in Myonneso Grege aum merbo,Vexemplo fructificando pasceris : MS. Codex Bibliothecae Vaticanae signatus numero 383 . sol. I a. in ipse titulo indicat: De HisS. Pardi viscopi, qui fuit Episcopus de Cisitate Peloponnesii, di in exordio, Beatus Pardus relicta Eccles a Bloponnensiperegrinavis venit Romam r Radoynus vero Levita Larinensis in vita ejusdem num. S. Hic autem struc- dictusPontifex venerondus Pardusjuis de CiτItate Potisonnesu: de ignota Urbe Peloponnesi, cui S. Pardus Epis.copus praefuit, aperte loquitur primus Auctor . Urbem Patriam significare videtur Radoynus, uterque de e dem loco recte intelligi potest , licet qualis ille fuerit, Omnino lateat, nam per ea tempora, quibus Pardus vixit, a Ciero, & Populo sere e Civibus eligebantur Episcopi. Fortasse non aliam, quam primi ScriptorisAnonymi fuit mens Rodayni: sed eam infeliciter, & minus aptis verbis expressit. D a II. At
43쪽
At vero Iicet certae Urbis,. quam S. Episcopus rexit notitia careanaus, quum tres. in Peloponneso Epis copatus fuisse , nimirum Damalorum, Arpi , σε --nembasiae , sive Temorusae , ex antiquis monimentis liqueat ,' in illorum aliquo S. Purdam sedem habuisse necesse est. Quo hoc assertum sulcitur vetus monimentum, paulo post capite iv. indicabimus. In sua Dioecesi Epis copale obeundo ministerium S. Pardum virtutum meritis Deo acceptum micuisse: tum serbo , ἰ xemplo creditas sibi oves pascendo Pastoralis vigilantiae retulisse , primigeniae. ipsius Vitae Auctor memorat. Haec tamen in suo subinde opusculo Radonus Levita Larinas non expressit. Minus accurate antiquiorem Scriptorem compilans , ac susceptum argumentum tractans.
Caussa discessur e Dirces, ace ur ad Romanum Pontificem aseritur . Romano Pontifice eum Concilio υ-
' probante, S. PARDus Episcopatu se abdicat. Novum, Episcopum deligendi facultas civibus data. Relopon-- nesus Romano Patriarchatui subjectus. Hur Metropo-- Ilia Archiepiscopus Corinthi. Ad Arehiepiscopum Ne faunicensem , tamquam Hearium Romani Pontificis pectabat Eliseopos, ct Metropolitanos in Peloponneso confirmare, ordinari, jubere. I. Aussa discessusS. Pardi a sua Dioeces in Pelopon- u neso, eodem Radono teste, post antiquiorem
Scriptorem Vitae , fuere pravi Populorum mores in malo obfirmati, omnem ejus curam respuentes, & medelam . Qui praeterea aegrὸ ferentes suam praedicationem , nequitiest, ct eum dedecore expulerunt eum Esuo Diso potu ,
44쪽
DE S. PARDO EPISC. , ET CONPES. 29patu , Ob id S. Pardus : Cum aliquantis Clericis venit Romam ad Apostolicum , qui illis diebus praeerat ipsus cathedrae. Quod quidem, ut ratione motus valida , ita etiam ex disciplina Ecclesiae Purdus praestitit . Epistropi enim e sua Dioecesi expulsio laeta ab iniquo Populo , quum Θ majoribus esset eaus s , ad Pontificem maximum
ex Sacrorum Canonum praes ripto deserri debebat. Prae. terea Illyricum , cui suberat Peloponnesus, vel post divisium a Constantino Magno Romanum Imperium, RO, mano Pontifici paruit: quia pars Patriarchatus Occidentalis erat , & ex majoribus Dioecesibus una , quas Concilium Arelatense immediate Romano Pontifici subjedias agnovit. De re ipsa perspicuum testimonium habemus Nili Doxopatrii Scriptoris Graeci in Notitia Patriarcha-Iuum, edita, a Schelestratio num. xi x. appendicis veterum monimentorum ad opus Geographicum antiquitatis Ecclesiasticae illustratae tom. a. pag. aa. Archiepiscopus Corynthi totius Peloponnesii erat Metropolita: cui septem Episcopatus suberant, nimirum Damalorum, Ar
thi, Lanerer, Marnae, ut videre licet ex antiquo Scriptore Anonymo de ordine raronorum Metropolitanorumnum. XXVI. citati operis Schelestratii ,&apud Goarium
ad calcem Godini Historiae Byzantinae pag. Αο6. Ipsium Archiepiscopum memorata de causa , Metropoliticum Pallium a Romano Pontifice accipere consuevisse cum potestate praestidendi Peloponnesb, liquet ex b. Gregorio Papa I. cognomine Magno in lib. iv. Epist. 36. obsistente nullo Illyricum Romano Patriarchatui subsuit ad Le nem Isiauricum Imperatorem Iconoctastam : qui indigne serens invidiam constantiam Gregorii II. &Gregorii III. Summorum Pontificum pro de sensione cultus Sacrarum
Imaginum, Illyricum, Siciliam,& Calabriam a Patriarchatu
45쪽
3o DE S. PARDo Epis C. , ET CONFES. chatu Romano avulsit, ut notat Thomasinus Disciplin. . Ecclesiast. par. r. lib. I. Cap. XUII . num. 6. II. Honorifice a Pontifice Romano Pardus exceptus postquam casus, ct gesta suarum ovium cum luctu magno eidem retulisset, Pontifex, quid facto opus esset, respondere prudenter distulit Audui, subinde Osibtis sis Romam profecti e qui selisina feritate deposita, prasique
facti poenitenter , fisum reposcebant Discopum , recusavit Pardus illis morem gerere et Duia senio ,-saletudine fatigabatur. Tum Summi Pontificis ,'Sancti Contuli roboratus eo uo , Deentiam dedis eis auum intronizandi in sua Sede , ut δε usuiu Summi Pontificis adjunctum in Urbe
III. In hoc saeti genere non eximiam tantum pru- ldentiam , veriam etiam Christianam humilitatem , & lcharitatem S. Pardus ostendit; Quamvis enim mutatos lis animo profiterentur, qui tam graviter ipsum offenderant , fenilem tamen aetatem , assectumque morbis corpus ipse cogitans , eam se Gregi curam conferre non posse lintelligebat, quam oves pravis vitii is pertinacis Θ inhae- irentes tunc maxime exigebant. Qu ibus extirpandis , al- lterius validioris, ac improbis non invisi uisopi operam magis illi profuturam sapientissime censuit. Didicerat siquidem experimento , impensa cura , & vigilantiaosta exacerbari potius , quam sanari morbos corrupti po- lpuli: id facto comprobans , quod jampridem S. Augusti- . lnus in lib. II. contra Cresconiuna Cap. xi docuit simul latque laudavit: Neque enim Episopi propter nos fumus , Ru propter eos , quibus verbum, er Sacramentum Do- lminicum miniframur 3 ae per hoc , ut eorum sine san- ldsis gubernandorum sese necessitas tulerit, iid , mel esse, jvel non esse debemur, qu)d non stropter nos, fld propter alior sumat. Denique nonnulli sancta humilitato praedit Uri
46쪽
DE S. PARDO EPIs C. , ET CONFES. 3IRPi propter quaedam in se offendicula , quibus piὸ , religiosὸque movebantur, Episcopatur officium non stam sine
culpa, verum etiam eum laude posuerunt. IV. Quod ait Uitat Scriptor et Summi Pontificii , ct Sancti Concilii judicio, Pardi propositum comprobatum fuisse et meminisse primum lectorem volumus ex CanOne V. primae Nicaenae Synodi bis quotannis Romae Provincialium Episcoporum Concilia , haberi consuevisse, in quibus emergentes Episcoporum, Sc Ecclesiarum causae cognoscebantur, ne quid in illis absurdum esset, aut error, ut constat ex Epistola xv. alias iv. S. Leonis Papae I. ad universos Episcosos Siciliae . Ac de eodem servando more praecipuae occurrunt leges in Codice Canonum, & Constitutorum Eec Iesiasticorum Apostolicae Sedis , qui usul suit S. Romanae Ecclesiae SS. Innocentio I., dissimo , Leone Magno, & Succestaribus Pontificibus
Maximis cap. I. tit. a. n. 9. &cap. II. n. 2Ο.
U. Ad ipsum vero Concilium deIata est a Pontifice is Maximo caussae dimittendi Episcopatus cognitio, quia,
ut animadvertit Thomassinus Part. II. lib. II. cap. LII.
De Resignanione , eessione Episcopatuum ab anno Chri- si quingentesmo ad octingentesimum,nunn. VI l. Nondum, vel usu, vel Canonicis insitulis sindicatum erat uni summo Pontifici potesarem Ffiscosos ab Isendi d Sacro Eeelesiarum nexu , ae conjugior, Et num. xiv. ejusdem Capitis : Crimen sinquit ) aegritude desperata, G-m intractabilis pertinacis, ejusmodi erant causae , quinar Canonica cessio condonaretar. Sed immoderatior secessui pii, ἐπ eontemplationis amor viros quandoque Sancti mos ime ebat , s prcter Canonum normam trofvcmos age bat . Ad Papam aliquando , non semper, ad Imperat rem , ad Patriarchas eonfugiebant, ἐπ ad Metropolitanos , nulla certa, ct quae ubique servaretur forma. - si
47쪽
3s Da S. PAR no Epis C. , ET CONPE s. dieas , discipsinam Eeeusae in istu odi rebus, in Ler gulos magis murique elimatam fuisse , necdum ad am-guem persolitam VI. Eleetum porro a Civibus suisse alium Episcopum , qui in Peloponnesio loco Purdi gregem pasceret, in
ejus Vita nae moratur,de consecratione vero illius a Summo Pontifice Romae perae a , vel imperata , verbum nullum . Neque id mirum. Archiepiscopus si quidem Thes salonicensis Uicarius erat Papae in Illyrico, & ipse confirmabat electos Episcopos , di Metropolitas: tum jubebat ordinare Consecrationem Episcoporum omnium ei reservarant Siricius, & Damasius, ut notat Thomassinus par. I. lib. I. cap. I 8. n. q. Cui probe consonant, quae de re ipsa scribit S. Leo Magnus Pont Max. in Epist. v. ad Episico pos Metropolitanos Illyrici cap. I. & in Epist. xii. alias S . ad Anastasium Thessalonicensem Episcopum cap. 6.
Dimsse Episcopatu, S. Pardus permissu Romani Bnt ris
ullam petit,Wapud Laceriam Vitam eremiticam eum seriis insiluit. 'us ibidem acta expens, ct illuserata . Disiliae Lueerisorum per illa tempora . Disciplina E et Uica decerta, er Axa Eremusrum Sede vigens in Patriarchatu Romano exacte servata a S. Pardo. I. D Arsit dimissi Episcopatus levatus onere: Eri petisti a Papa , ut narrat Rad Oynus nu. 7. ut sibi locum annueret commanendi Apuliae. Suo impetrato: quia locum invenerat suum implendi desiderium , dales etiam eum petisione attribuit. At ille compos nil essectus, stipatus magnis eatervis, ἐν Sanuissimis Turmis τμ
48쪽
a Muit in Suburbano opulentssimae Luceriae et aud risse aedificari porro S. Pardum eur e memorat, mirx magnitumh,'pulchritudinis duas Eeelesias haerenter muro
civitatis, in quibus, sinquit) Deoiervivit tempora plura: er ergo quarparvissimam, ἐπ arcti mam cellula U3 fleri praecepit : in qua per plures annos degens, o icturmultis vigiliis,er inediis, utque orationibus Deo animam reddidit . Memorata piorum sociorum frequentia, quae cum Pordo in Apuliam siuecessit, instituendae solitariae vitae caussa, multo clarius ostendit, id tertio excurrente Ecclesiae seculo . adhuc in Christinam Religionem saevientibus Romanorum Imperatoribus , fieri nequisse, sed designatis Uit g S. Pari temporibus probe congruere. No ta subinde Apulis morum ejus Sanetitas: populorum in ipsum reverentia, Lucerinorum etiam pietas praecipua,& amuentia : florens denique tune maxime in insigni Urbe Christialia Religio, eorumdem Sacrorum aedificiorum constructionem facilem pauperi reddiderunt. II. Unam ex hisce Ecclesis a S. Purdo exstructis eam fuisse , quae nunc Luceriae S. Maria de Spica appellatur , eo in loco sita, ubi quondam Cereris a Turgebat aedes , Cives memorant. Horum duetus testimonio idem prodit Seraphinus Montorius in Zodiaco Mariano , seu libro de Sacris Imaginibus B. Mariae Uirginis Dei Genitricis, in Neapolitano Regno Miraculorum Nomine claris, Signo xi I. Stella vi. pag. 698. Scribent tamen primis temporibus satra avusam ipsam Ecclesiam exstitisse, Vitae S. Parindi adversatur antiquo Scriptori , qui aperte asserit, utramque a S. Episcopo aedificatam Ecclesiam mirae magnitudinis , O-pulehritudinis fuisse. III. Quod ad divitias pertinet,quibus Luceria abundabat seculo Christi septimo , praeter Radoynum, alii antiqui Scriptores suppetunt, qui id testantur. Auetor E Anony-
49쪽
34 DE S. PARDO Epis C. , ET CONPEs Anonymus Vitae S. Barbati Episcopi Beneventani, qui non multo post ejus obitum scripsit octavo seculo apud Bolandianos ad diem xix. mensis Februari I cap. I. nun .untissimam extitisse prodit. Paulus autem Diaconus lib. I. de gestis Longobardorum cap. 6. Apuliae Civitatem tunc fuisse memorat . Utriusque Historici locos paulo post recensebi mus. IV. Memoratae ab historicis Lucerianae opulentiae quatuor praecipuae succurunt caussae: Agri nimirum seracitas, loci opportunitas , Civium industria , & Ben ventanorum Principum , qui tunc rerum potiebantur, vigil, ac sapiens studium procurandi terra, marique, qua via poterant, & licebat, subjectorum Populorum commoda . Experimento enim didicimus, quoties recensita viguere media numquam Apulis opes defuisse et paupertate autem uberrimae regionis Iaborasse incolas, quando soli se Iicitati accolarum diligentia , commerciorum frequentia, vel Summorum Principum intenta communi hono providentia defuit.. V. Ad disciplinam verb Ecelesiae illorum temporum in Romano Patriarcha tu servatam , reserendum est , quod Eremiticam vitam permissu Romani Pontificis , certo in loco Pardus cum Sociis instituit. Contra enim in eo faeti genere agere damnatum erat, & adversum moribus florentis Ecclesiae. Qua de re S. Augustinus in libro de Opere Monachorum cap. a 3. scripsit Diabolus bonum risi odorem omni modo eupiens obscurare putoribu uis, tam multor spocritas uriquequo die sub habito Monachorum difflersis circumeuntes Prosincias, ninguam mi or, nusquom Mos , n quam santes, ninquam finier. Et antiquus Ainctor Anonymus Vitae S. Fulgentii Rusipensis Episcopi, qui sub annum nati Salvatoris Seto. multiplici cla-
rebat nomine jam pridem a Vandalis ob Catholicam Fi
50쪽
DE S. PARDO Episc. , ET CONFEI. dem in Sardiniam relegatus 27. Misitsunὸ iath iE. Fulgentius inpriori domo inuisis fratribus comitantibus
diutim habitare, fl uxta Bainuam S. Maroris Saturnini procul d 'epitu Cisitatis paeanum reperiens locum , Primasio Calaritanae Opitalis Anii De Venerabilipridi, cui decuit, posuisso, novum sumptibus propriis Mona- serium 1abricaviς. In quo quadraginta, es amplis ra- tribus congregatis disciplinae eaenobialis ordine ervavit
M. γm . VI. Eos , qui cum Purdo iustituendae Vitae Eremiticae caussa ab Urbe Roma in Apuliam fiant prosiequuti, temperato vocabulo brevioris vitae auctor Anonymussetos appellat. Radonus eum sipatum magnis Catervis,
ct San sinis Turmis in Apuliam concessisse scribit. At
vero magnopere vereor, ne & hic importunae amplificationi Rodonus indusserit. Prosecto Luceriae Suburbium tantam Eremitarum cum admississe multitudinem sine graviori, dc idoneo teste non ita sicile viras Critic quispiam persuadebit. Peculiaris Lucerinorum Historia , de popularis traditio usquequaque Radono non favent . Ne quis tamen miretur vicinum Urbi locum Eremiticae ducendae vitae a S. Pardo suisse delectum, lubet hic congruens Rei nostrae S. Hieronymi testinionium proserre , qui in Epistola xvi. editionis antiquae , novis simae autem Ueronensis cxxvii. ad Principiam scripsit. Suburbanus ager vobis pro Mnaserio fuit , ἐπ rus elenum pro solitudine: multoque ita pixisti tempore ' Ut ex imitatione vestri ἐπ conversione mutiarum gauderemul Romam factam Hierosol mam. Crebra Virginum Monasteris , Monachorum innumerabilis multitudo.