장음표시 사용
911쪽
m duobus epistolis Photii patriarchae ad Zaehuritim Armeniorum patriorcham et iaci Astitium eiusd/m gentis principem , et de ruriis inter Graecos et Ammios pro religiosae cordia tractatibus.
1. V i Photii duas ad Zaehariam Armeniorum patriarcham ,
atque ad Asutium eiusdem gentis supremum principem epistOlas in hoe volumine divulgarem, causa mihi Nicolai mystici epistola las . fuit, in qua hi Photii eum Armeniis traetatus. ut
912쪽
vidimus, commemorantur. Epistolae quidem ad Zachariam testis est etiam Samuel aniensis, a me olim et a ci. Zohrabo Medi lani editus, in suo chronim ad Christi annum IDCCC I.XXV Hl his verbis: α Constantinopoli patriarcha erat Photius, qui nuper v ad Zachariam patriarcham nostrum Ponsortii ineundi causa. epistolam scripserat . . Quo loro nos editores adnotavimus :α haee Pliotii prolixa epistola extat in rodistibus armeniacis col- . legii veneti f. Lagari. ti) . De altera vero contemporanea Pli Otii epistola ad Mutium prinei pena, verba facit SerpoSius Comp. hist. T. II. p. 44. Hoc ego triplici testimonio admonitus Nicolai, Samuelis, atque Serposit, de photiani utriusque seripti non existentia solum, verum etiam in aliena mitem lingua, conserentione fetenim graece neque in Montaeutii epistolariun Pliotii editione, hae duae leguntur, neque a me in hellenteis umquam rodieiquis observatae fueruntὶ rogavi I R. patres Meetiit aristas, ut si ipsorum commodo ac libito fieri posset, photianas mecum epistolas communicarent: hique tantam prae se tulerunt beni- sinita tona, ut illarum statim apograptium, eum itali ea P. Edua di Hori uitii, perdocti viri mihique amicissimi, interpretatione utendum conresserint. Quo arrepto munere, nolui equidem ni casionem omittere sociandi Pliolium cum Nicolao, qui lamiliaris eius et cathedrae suo essor suit: quodque magis interest, Restivi protinus, novum hoc eretpsiastieae historiae additamentum ad publicam notitiam perferro. Est enim hie unus ex tot tractatibus, quibus graeca ecclesia cum Armeniis instaurare concordiam sideique religiosae unitatem conata est.2. Profecto disputationum omnium , quae inter duas eo lesias habitae sunt, Seriem non contexam: id enim ad xeneralem potius religionis historiam pertinet. Video tamen principem sope omnium in hanc aleam descendisse sanetum Proetum, qui Saeculo quinto, et quidem ante chalcedonense concilium vixit, seripta ad Armenios dogmati ea epistola , qua illos contra salsas doctrinas communivit. Superest adhuc ipsa epistola inter Proeliopera, rei vero historia exponitur apud Galanum T. I. p. sis. et Seq. Trulla ui canones saeculo Septimo. editi, ob emendandam praesertim Armeniorum liturgiam ac disciplinam, notissimi sunt. En autem octavo saeculo sanctus Germanus I. patria retia hyrantinus Zelum suum pro Armeniorum orthodoxia exprompsit, datis
si Ah hae Photii dogmatio νpistola prorsus distinguonda mi Iohannis ni neni rpiscopi ad eumdem Zachariam epistola, a Combolisio in Auctario n. PP. T. I l. p. 297. rdita, quae tintini 1 u mclorum relebratione agit
913쪽
ad eos litteris, ut duplicis in Christo naturae consessionem, et chalcedonensis synodi admissionem suaderet: quae litterae non extant quidem, sed earum certa notitia legitur in Armeniorum ipsorum metiologio apud Galanum p. 78. nec non in tamensi conpilio apud eundem p. 341. l . Germano tunc omnino e On- sensisse dicuntur Armenii op. est. p. 77, praesertim quia hune inter divos numerant. Nunc Photius sequente Saeculo curiose narrat quoties armenii episcopi chalcedonensem iidem susceperint , atque aliis oecumenicis synodis interfuerint ae subscripserint. Pauloque post Nicolaus mysticus epistolam suam ad Armenios misit, cuius nos latinum quoque summarium in pra satione n. xiv. seripsimus. Utriusque tentaminis exitus nullus
suit, ut de Nicolao nos diximus, de ipso autem Photio Fim-
laus ep. est . , quae valde contradicunt narratis a Serposio T. II. P. 46. Sequutae sunt duodecimo Saeculo, post annum MCLXX , regnante apud Graecos Manuele COmneno, celebres duae ad Armenios Ob religiosam eoncordjam legationes ac disputationes
Theoriani philosophi eum Nemete clatensi patriarcha, quarum
priorem I .eunclavius, posteriorem nos in codicibus saltem quinque inventam pdidimus. Ilarum tamen felix exitus patriarchae morte eorruptus videtur: donec quinquennio post res iterum in concilio tarsensi acriter ventilata ac prope consecta, Manuelis imperatoris similiter obitu, Deo sic permittente, rumus corruit. a. Sed enim praeter hactenus dicta, nova mihi quaedam inn M. comperta sunt, quae integre quidem in alia monumentorum veterum sylloge, ut spero, daturus sum; nunc tamen summariam ipsorum notitiam delibabo. Etenim circa Christi avn. M CC XL , regnante Constantinopoli postremo Latinorum imp. Balduino Alcame imperatore graeco Ioli anne Duca Valatae, renovatum a Graecis tentamen est dogmaticam copulandi cum Armeniis pa-eem. Scripsit ergo Germanus I l. tunc patriarcha graecus epistolam ad Constantinum eodem tempore Armeniorum patriarcham , quam ego in eodicibus vaticanis legi hoc titulo et initio.
nit Armenios pro toneordia fieripsit, ut mox videt,imus. Etenim tarsenseconcilium, in quo verha liunt de Germano. ante Gemmum secutidum fuit.
914쪽
In ea Germanus commemorat primo Tiridatis et Constantini contemporales dominationes: atque liune miraculo visae crucis conversum, et a beato Silvestro per baptismatis aquas lepra inundatum, illum vero praedicatione S. Grevorti e viliorum coeno vitaque beluina ereptum: atque hos ambos reges religionis communione concordes, suis unumquemque populis orthodο-xam Christi doctrinam tradendam curasse. Et Armenios quidem prioribus tribus oecumenicae auctoritatis conelliis adsensum suum praebuisse: .deinde tamen diaboli fraude deceptos in pestiferam haeresim incidisse, qua unicam in Christo naturam ex deitate et humanitate concretam adfirmantes, universam in arnationis oeconomiam pessum dederunt. Sic enim Christus neque aeterno patri suo qui nihil humanitatis habet, neque vi gini matri quae vicissim deitatis est expers, soret consubstantialis. Frustra autem Armenios obiecisse orthodoxis Christi in duos divisionem : hanc enim Nestorii esse blasphemiam, quem hominem iudaei instar abominatur ecclesia. Sic autem Separatiis a catholico corpore Armeniis, alias subinde pravas consuetudines, eeelesiasticae traditioni contrarias, inter eos, ut fit, obrepsitae. Haec nos breviter diximus, quae in graeco textu paulo copiosius scribuntur sie. ΔιιστΦεν δ διαβολος απο -υ 'Pωμαitiis
915쪽
4. Transit in x Germanus ad Haitonis Armeniorum regis, nee non patriarchae eorumdem Constantini Iaudes, qui de in- Sta tiranda lidei concordia sinoem, ut sperat, assectu laborabant, missis ad Graecos legatis Theodoreto hexumeno, et Basilio m nacho: qua ex re Speque Germanus sede sua tunc pulsus et errans plus gaudii se percepisse asilamat, quam si Constanti- . nopolis Latinorum per id tempus tyrannide, ut ait, OppreSM, ad graeci Caesaris ius reversa suisset. Porro tantam Se SriScepi Sse de Armeniorum conversione fiduciam dicit, ut etsi nullas a Calliolico receperat litteras. ipso tamen fretus antiocheni patriarchae testimonio, qui eius rei obses erat, nec non Τheod reti monachi adfirmatione, negotium occepisset, misso ad A menios Melitenes metropolita; quem nunc ad se eum aliquot eius gentis episcopis remitti postulat, ut de Catholici regisquocirca rem tantam voluntate certior fiat. 5. Meeptis. Germani litteris respondit Constantinus armenius, perseripta fidei suae formula seu libello, qui etsi in diverso xat. longeque dissito exemplari legitur armeniare atque Ialine, eum nihilominus ad hane tractationem pertinere, manifestum ex titulo sit, qui ita se habet. Confessio breris Armen rum suet, tradita a sanctis patribus et recinta; scripto vero ad sanctogenitum patriarcham consisnthiopolitanum, Praec pio Constantini catholici Armo Orum. Versatur haec consessio in expositione mysteriorum sanctissimae Trinitatis , et Christi Iesu incarnationis vitae, mortis, reSurrectionis, utque in caelum reditus. Est autem universa locutio huiusmodi, ut catholico passim sqnsu intelligi posse videatur: quamquam duarum diserte naturarum, nedum definitionis chalcedonensis, mentionem omnino vitat, et quibusdam praeterea particulis ἰ aequivoca sortasse sententia subest. Ceteroqui Constantinus passam et mortuam Christi humanitatem dieit, immortalem divinitatem: Spiritum sanetum n Patro proeedentem : corpus Christi datum n bis in eibu in . et eius sanguinem hostiam pm peccatis : Allial nasii magni metoritatem bis laudat. ad symbolum eius, ut plane
916쪽
445 apparet, respieiens. Certe hic Constantinus apud romanum pontificem Gregorium IX. habitus est Orthodoxus, qui pallium at- alia ornamenta ad eum misit cum pacisseis litteris, quae sunt apud Ra inaldum ad Christi annum M COXXXIX' n. 82. s. Ante quam hic Constantini libellus Odei ad Graecos pedi
veniret, mortem cum vita Germanus II. patriarcha commutavit: itaque nonnisi a patriarchali clero et episcoporum coetu suscipi potuit, qui eo lecto, epistolam vaeante sede rescripserunt, in codice vaticano superstitem, hoe titulo et imito. I ραμμα αποστο
Responsio au libellum armen tracae ecclesiae, iussu Catholici eiusdem ecclesiae domini Constantini scriptum au sanctissimum patriarcham dominum Germanum. Factia est autem haec responsio post illius au Dominum transitum, a xubiectis conmstantinopolitanae sevi episcopis. Incipit. Θι restatem ilignitatem amia . frmeniorum gentem obtinet ete. Et libellum quidem armenii patriarchae allatum sit,i aiunt Graeci a Gregorio metropolita Isauriae, eundemque paulo fortasse Obscurum et Sensuum profunditate abstrusum, uprum tamen charitati scrutanti
Peritum, appellare videntur. Quamobrem ipsi vicissim recitata mox sua luculento fidei erosessione, ad eandem Armenios inui, tant, atque ad omnimodam concordiam dogmatum stabiliendam. Ergo septem Synodorum linter quas chalcedonensis Summam exponunt. a quibus tamquam totidem tubis sacerdotalibus prosanae Ilierichuntis, id est haereseum . moenia prostrata suisse aiunt. Deinde gratulantur quod iam in libello sic loquantur Armenii, ut appareat eos a chalcedonensi synodo non dissidere.
917쪽
ραδέδων t. Constat autem, Armeniorum errores in quarta pra sertim, quinta, Sextaque synodo fuisse damnatos, quae contra monophysitas, synusia Stas, synchyticos, et monothelitas celebratae suerunt. Et quidem Graeci diserte adnotant a Rexta synodo quartam fuisse firmatam. Ergo quia iam Armenii quartae synodi fructus se gustasse, quos antea respuebant, consessione sua demonstrarunt, hortantur eos Graeci ut sub ipsius arboris umbra , id est sub eius synodi auctoritate, requiescere demum v lint: quo dieis innuunt, nondum Armenios publicum et manifestum chalcedonensi synodo adsensum praebuisse; quae est Prope aeterna eius gentis calamitas et miseria; gentis dico D tenus est schismatica, et monophysismo laborans; partem enim ipsius catholicam, et cum romano Pontifice consentientem, Semper exeipio. Deino epistola non sine causa attingit septimam quoque contra leonomachos synodum; namque Armenios hae etiam haeresi fuisse aliquando amatos, narrat Nicetas ehoniata in historia Lib. II. a. Renovata postremo ad plenam nullo articula excepto orthodoxiam adhortatione, ει Ουου αδειρα και
918쪽
ab se ad Armenios Iohannem Melitenes episeopum, eum Iohanne altero ponstantinopolitanae ecclesiae logotheta, qui verbis graecae synodi coram agant pro demortuo nuper Germano, cuius in sedem nemo adhuc suceeMetat. 7. Tertia demum epistola missa est anno II CC XLVIII ad Isaitonem Armeniae regem a Manuele I l. patriarcha, qui post trimestre Methodii II. regimen, hyrantinam cavaedram insederat. En epistolae titulum et initium. 'Επιστολὴ πεμρθεIσα παρὰ
κ. v. a. Ipse. tem patriarcha Manuel lut supra Germanus ita epistolae subscribit: Mαυουὸλ ἐλέω θεού αρχιεπit κοπας λων-
nvel miseratione divina archiepiscopus Constantinopoleos, --τae Romae, et oecumenios patriarcha. Prolixa est haec qumque epistola, in qua primo preces ad Deum siunt ut Armeni rum regem sua gratia illuminet, quo is pariter genti suae sa- rem praeserat ad dignoseenda in s dei orthodoxiam; quae verba, ut reor, denotant nondum regem eiusque gentem ad plenam veritatis lucem venisse. Monophysismi quoque et monothel Ismi denuo sit confutatio, cum lucida ac theologica incarnationis dominicae et vitae expositione. Memorantur patriarchae antiochenigraeci serat enim Armeniorum ecclesia in patriarchatus autio-eheni iure litterae ad graecum imperatorem et ad Germanum II. olim patriarcham, quae negotium concordiae urgebant απερ tiργως πάντη καὶ αδολως Sine ulla terginei satisne aut stolo sa-ciendae: quas antiocheni litteras attulerant monaehi Theodoretus et Blasius '. Exin praeteritorum tractatuum historia conteis
ritur; nempe quod Germanus, acceptis iis litteris, Melitenensem '
919쪽
448 DE RELIG. TRLCT. l. BAEC, CUM ARMEN.mptroi,olitam in Arnieniain legatum ire iussisset; quodque Armenii vicissim suae fidei libellum misissent, mortuo interim patriarcha Germano. Tum vacantis ecclesiae clerum et imperatorem , libello ireto, misisse in Armeniam iterum Melitenensem episcopum, cum praelato alio, et cum illis litteris quas nos secundas diximus, et paulo ante summatim retulimus. Quid inde porro secutum sit, dicit nunc Manuel patria retia nempe Armenios vana verba legatis dedisse, scilicet nihil enn- fieri posse, quia patriarcha eorum procul aberat in arce Romela ad Euphratem , sine cuius simulque gentilis synodi auctoritate persici unio non poterat. Igitur POSt hanc altsram legationem, ac sutile Armeniorum responsum, aliquot annos decurrisse s nimirum ab anno circiter II CCXLD usque ad ρM CC XLVI ID ;donec iterum Armenii ad graecurn imperatorem seripsisse videntur de negotio concordiae: quam Graeci ut absque diuturniore mora conlicerent, tertiam nune legationem mittunt. Dein ripe Melitenensem praedictum, et Philadelphiae metropolitam Phoeam, ad firmandum denique, si seri posset, religiosum
modus, ita tamen ut de quibusdam capitulis Armenios antea interm arent, quae valde intererat utrum ipsi admitterent neene. Hortatur denique Manuel patriarcha Haitonem regem eiusque gentem, ut memores Orthodoxi Tiridatis et veterum Arni niae episcoporum qui tribus prioribus conciliis tuterfuerant, in silet unitatem cum catholica antiquitate conspirent. R. Ex his, quae hactenus disputavimus, perapicue constat, praecipuam Armeniorum haereShn in hoc verti, quod neque cluas in Christo naturas Prosteri volunt, neque unodum cha re nensem, emistolamque S. Leonis PP., quae tu cogma sniit , clamittere. Quatuordecim igitur iam prope saecula emu-xerunt, ex quo pars Armeniorum maxima in praedicta secta doctrinaeque perversitate vereatur: Graecorum autem ad insinuandam orthodoxiam, revocandamque eoncordiam conatus plerumque irritos vidimus. Latinorum tamen paulo seligiores tractatus cum Armeniis fuisse seimus: eece enim gentis eius medioeris numerus, Dei gratia electus. abiecta illa quam designavimus haereseos tessera, cum romano Pontis , id eSt cum ea- tholi ea ecclesia, uni uatem fovet. Qui utinam fortunatarum Deinque dilectarum animarum numerus magis magisque in dies au-xeaturi quam rem haud inani sortasse neque infirma spe nos
920쪽
AD ZACHARIAM PATRIARCHAM ARMENIORUM.
illustri atque omni genere virtutum fulgenti, dileelissimo domino nos. tro Zactiariae, viro apostolim, et magni Thaddaei apostoli ac Matis. mi saneti Gregorii sedem tenenti, magistro atque insi, tori regionis Ararat, populi horealis primati, magno Pastori exercituum Asemra i , in pontificali eminentia constituto. M pignus suturae inter angelos r numerationis habenti, Photius archiepIscopus Constantinopoleos, novae Romae, salutem Sanctitati vestrae diei l. i. Ρlurimas Deo gratias egimus, cuius beneficio nobis contigit, ut Sanctitatis vestrae epistolam, quae catholieae vestrae fidei nuntia est, reciperemus; atque ut in ea, tamquam in theologiae sole, verbis quidem parca, sed e trinis ubere, hytritalia concordiae studium Cerneremus. Quod autem de concilio chalcedonensi seribilis vos dubitare, ipsumque in elum habere, pmpterea quod fama didita Rit, id ceteris orthodoxis conciliis adversari; ita tamen ut subiungatis, vos omnino neque Iacobi Zamali, a quo Iacobitae, neque Iuliani halicarnassensis, neque Petrianti lieni, neque Eutychis discipulos e e. sed sancti Gregorii martyris et consessoris ae borealium omnium populorum illuminatoris, id inquam magna nos Iaelitia cumulavit. Quum enim tanti doctoris alumniiatia, prorsus non decet, vos mentis vestrae con8ilia sequi, sed illam potius amplecti sententiam, quam sarras litterae inadent; neque illo. rum salsam cavillationem pensi habere, qui scripturam Sacram pm sua opinione depravant, inconstantibus hominum animis sucum facientes; veluti olim pseudo-ymphriae, qui ex suae mentis arbitrio, non ex Dei voluntate loqui solebant. I. Ago vero nos diligenti vestigatione comperimus, anno adamussim quinto decimo post saneti Isaael ox hac vita ad Christum Iesum di.
cessu , coactum fuisse thalcedonense oon ilium ; quo anno sanctua I si Aseener sunt Armenii, ut apparet etiam ex Hieremia M. n. vana est eo lusio disputationis Calmeti ai Genes. X. a. qui Meenea desinit es populos Ascanticos eluca Tanaim Gravius adhue alucinatur Combessius in adnotationi hus ad Iolimvis niment epistolam ide qua nos retra P. 44Iὶ qui
vocabulum saal de Armeniis dictum. existisat interpretandum esse ασκη τοὶς, relisi γε- νiisa homines: quum tDntra axat armentam iamin et Iibe. e mmclitionis homin eu optimates.