Spicilegium Romanum a cura di Angelo Mai Synodus Constantinopolitana, Constantinus diaconus, Severus ant., Leontius, Nicephorus patr., Nicolaus I. patr., Photius Ad Armenios, et minora alia

6쪽

SP C LEGIUM

8쪽

I. iiod christianae religioni bonum mistumque sit, duas graecae ecclesiae synodos orthodoxiis, quae in codicibus diu latuerant. Bd publieum usum detulimus et nitoram Scilicet, nil no MCLXVI. Constantinopoli celehratam, edidimus in quarto Scriptorum veterum volumine; enque a suturis Conciliorum editoribus, illic colloeabitur ubi hactenus in Coleti novissimn apud Zattam veneta editione T. XXII. p. 2. nonnisi brevis notitia eiusdem synodi legebatur ex Allulii testimonio delibuta. Alteram vero, et quidem decennio nute, id est anno uci vi. Constantinopoli item hahitam, in praesenti Spicilegii tomo vulgamus, ex in ita Nicetae choniatae Panopita Sumptam: quBe pariter in Conciliorum 1 olumen XX Ly. 838. inserenda posthinc erit, ubi praedicti nuper Allatii de ea testantis verba leguntur. Synodum hanc memornrunt, ex pris eis quidem Epitraemius chronographus a nobis item oditus vers. 4 746. SPqq.; Iohannes Cinnamus hist. lib. IV; et Nicetas ipse choniata non in panopi in tantummodo, Verum etiam in historta lib. VII: ex recentiori hus autem Allutius in praelatione nd excerpta rhetorum, item in vindiciis synodi ephesinae p. 58a, denique in pnimario opere de Ponsensu utriusque ecclesiae lib. II. cap. 12. P. ssi; nec non Lequinius Or. christ. in patriarchis nntiochenis T. II. p. . 758. ubi corrigendum an . ii 56. pro li55. in Res vero ipsa haud prolixam n nobis postulat expositionem, quia it in rimante imi praeit dialogo, et ipso synodi ingressu ne progressu tractatio

tota perspicue cognoscitur: quomodo Milicet diotorichus con-ΕtantinopolitanuS diaconus, doctus cum primis vir, et patria rha nutiochPnus nudur electus, conspirantibus seeum nonnul-

9쪽

tis, sulsum dosem in VulguS sparseri , quod nempe dominus Iesus erueis mortisque Sune sacrificium Patri tantummodo et Spiritui sancto, non nutem sibi quoque tamquam Deo obtulerit. Oecasio vero erroris Sotericho suit vanus timor, quod qui contra iudicarent, ii , iderentur duplicem in Christo personam agnoscere, humanam videsistet offerentem, divinam nutem suseipientem; quod priscam Nestorii haeresim redoleret. Verumtamen d trina Soterichi quum episcopis meliora sentientibus insana merito visa suiSset, neque tamen eius auctor vel libenter vel satis sincere damnanti synodo nicientiretur; dogma quidem orthodoxum more prisco canonice desinitum fuit, Soterichus nutem ab anti Oehena sede occupanda prohibitus suit, immo osselo sacro ne dignitate dei tus. II. Profecto huius synodi dignitas satis constat, tum ex dogmatis gravitate, tum ex consessus nobilissimi malestate, in quo fuerunt Manuel Comnenus imperator cum principibus et praeeipuis aulicis ne Senatoribus, patriarchae duo, hyZan- nus et hierosolymitanus, metropolitant atque episeopi serme quadraginis, praeter nitos multos in re lesiasticis officiis eonstitutos. Iam in patrum , quae pro ndserendo dogmnis laudantur auctoritatibus, nonnullae quoque ineditae oecurrunt,

tum nntiquorum nonnullorum, tum vero etiam recentiorum

veluti Photii, Leonis hulgarici, Eustratii nieaeni. Saepe ego animadverti, opus Lequi nil celebre, quod inscribitur Oriens christianus, sive ob argumenti Sul amplitudinem, sive potius quin est posthumum , ideoque postremas auctoris curas deu-deravit, valde imperis tos et breves exhibere episeoporum catalogos, quorum Pgo Bliquando desectus Pro re nata supplevi: praeter quam quod ipsae quoque sedes haud paveae a Le- quinio praetermittuntur. Videant ergo pro sua sedulitate et Oetrina lectores, quot nomina episcoporum tum ex his dua-hus synodis eonstantinopolitanis, tum etiam ex Ni InI mystici episaelis, de quibus postea loquemur, Orienti ehristiano adiici possint. Hanc ego super Soterichi negotio synodum, cum praecedente dialogo, ex prisco Nicetae Odire exseripsi, Iombycinis chartis constante, litteris aliquoties ob vetustatem evanescentibus : totamque lucubrationem in Section s.

10쪽

iprout visum est, divinetam, Porum in gratiam qui graece nesciunt Dei latinam, paucisque insuper scholiis exornavi. Postremo, nequem honore debito fraudem, dicendum est, virum doetissimum Frid. Τasellum, libris multis editis celebrem , decennio ante, partem huius Synodi ex parisiaco co-diee ad se submissam, Tu hingae opud Suevos in actis ac demicis cum praevio commentario edidisse. Et dialogus quidem apud eum integer legitur: verum ipsius synodi non nisi partes modiene et interruptae, quae subseriptionibus quoque episeoporum destituuntur; neque enim ulterius quicquam npariatacis pluteis impetravit. Igitur operae pretium erat, hanc ope eodi eis vaticani integram synodum Conciliorum collecti nibus nunc demum adiungere.

III. In synodo generali septima, Νicaena in urbe anno

DCCLXXXVII. pro serendo sanetarum imaginum honore celebrata , recitatum fuit lut infra diximus p. 120ὶ fragmentum ex Constantini diaconi et chartophylaeis ecclesiae constantinopolitanae, panegyrica oratione in omnes martyres. Tam prisci temporis nuctor, ab Oecumenion synodo ceu grave testimonium fideque lignum, in medium adductus, mentem meam ad vestigandum impulit, num in vaticanIs sorte eo-dieibus thoe est in litterario orbis terrae thesauro conservaretur; id quod reapse haud temerario ausu speravi: etenim primo huno inveni sermonem longissimum in codice saeculi serme decimi, pulcherrimis litteris seripto; sed tamen aliquid in calce deerat, consumptis edacitate temporis membranis. Deinde ne quid hono inventui deesset, illium codicem duobus circiter saeculis posteriorem ossendi, in quo integer sdr-mo continebatur. Pars itaque editionis nostrde maior ex nobiliore e iee nuxit, minor vel potius minima ex recentiore. Iam de auctore Constantino nihil haheo quod dicam, quandoquidem ne Allatius quidem, qui primus eius meminit in diatriba de Simeonibus p. 8i, nullam eiusdem notitiam tr didit. Ceteroqui is videtur iustinianaei eireiter aevi homo, id