장음표시 사용
921쪽
PROTII EPISTOLA Varilanus eum exercitu suo in ardacensi provineia martyrium feeit, sodem opiscopalem tenente Iosepho ex Leontii lὶ sodalibus uno. Quam ob rem Arinenti Persarum ineursione , exati, ei conellio interesse non Ρωtuerunt; atque hine aecidit, ut verax concilii eius relatio ad eos non do onorit. Nihilo tamen minus Armenii concilio illi non sunt advorsati, immo auctoritatoni eius agnoverunt usque ad devinonse conciliabulum, per annos CVI ia), nempe a Meundo Marciani anno usquo ad lustiisnsani deeimum, pt Nersetis catholici asella raeensis sextum, qui devinense praedictum eoncilium congregavit sa), Persis in Armenia regnantibus, de. cimo quarto Chosmis imperantis anno: usus ad eam rem ministro disciosFro, qui de Sassane monasterioque Sareptae cum sociis advenerat: hique ordinali sunt a Norsete episcopi, admiseruntque Dioscorum, et Flavianum eivitalis Nabuelli 43 episeopum . ac Timotheum alexandrini in cognomento Aeluriunt iidemque libros varios in armenia in linomam transtulerunt, insertis multis eonira eliale donense eo ilium e lumniis sM. Di idcirco postremorum interpretum titulo indigitantur.3. Ergo Armenii istoruis docirina imbuti unam Iesu Christi hominis ac Dei naturam agnoverunt, et tris io vortia qui crurisaeus es addiderunt; quod studiose secorant, ut chalc onensi eo illo et quinque patriarchis contradiceroni: alque is a a Graecorum communione, indicto his
anathemate, recem runt. Ea res Persarum rmPm magno gaudio adfecit. IJ Loontius insignis apud Ampulos Illius temporis moerclos, qui eum teris ne in illam xlorio uim a Porsis p Aus est, quam lueulenta historia narravit armentus Elisapus. 23 Cod. mendoso LXXIV. sai Galanus quidem. Villottus oi Loquinius, freti historicis armentis aliquot. quorum notitia ad eos pervenit. devinense eoneulaholum in Nemsetis amiaraconias patriarehalu eolloeant. Aed tamen veraciores et graviores historiae nostrae seriptores . rem illam in Ahrahami I. patriarctatu peractam eseunt. qui anno DLIV. eloetus suit. et Cyriunt merorum p triaretias adversori e erat ehalcedonengis eone illi defensori; ideoque praedictum eonellia tum relebravit, ut Cyrionem exeommuniearet, atquct unam esse de rueret Christi Iesu naturam, et denique trisagit notissimum illud additamentum eant luberet. Constat insuper librorum haereueorum apud Arment a interprptationem. quam Photius in opistola memorat. sud Ahra- hamo patriarcha suisse euratam: syrum vero Atidis sum a Nersete haud quidem asellaracensi sed scin ho luisse eo eeratum, qui nonnisi anno DCXL Ordinatus luit, et pseudo-synodum De snt con Oea li. Quia ergo prout sana chronologia tradit ehalcedonense eoncilium anno CC LP ha-hltum est, quo adstriussim anno Vardant sociorumque plus martyrium eonia tigit sequitur ut devinense eo illisulum ad annum post chare donens CXLIV reserendum sit. E. Bormutius. 4ὶ An nubariis Corta apud Aa manum Blti . orient. T. II. p. 244. legimus. Dio Ori nilaehael opera eatholicum Linans ducem, gento marinultam, lacoblucis erroridus inlaetum tuisse. sti) De plurimis later Armenios propagatis erroribus diu multumque t uultur Iaaaeua ipsorum eatholima apud Comhessium Avet. B. PP. p. --1I1.
922쪽
quia nempe Armenios a Graecorum auctori late re isse videlial: quare collaudato Xersei p. silium Quin, prout promiserat, in adoptionem ei tradidit, et armeniacae provinciae vectigalia administrationi ipsius et saxentium ei episcoporum Permisit. Attamen stnno xvi' aerae armenia. me ili Vardanus mamiconensis Surenam iniers cit, pro inciae armeniacae pro Persarum rege praesectum, iniuriae impatiens, quam Surenas optimatibus intulerat, ablatas his dignitates ad episcolvis transferendo: quo patrato facinore, ipse cum suis cognatis multisque opibus ad Grae. eos profugit. 4. Iustiniani imperantis anno XVII et) dum is sanctae sophiae tem. plum exstrueret, ipso sanctissimae crucis sesto die, Vardanus communicare Graecorum saeris recusavit, dicens eam sibi rem per institutores suos non licere 33. Tune imperator multorum episcoporum magistro. rumque convinari concilium iussit, tentumque et triginta homines Coim Stantinopoli convenerunt. Hor quintum concilium dicitur; eui Armenii quoque interfuerunt, et elialcedonense concilium se ad miliore scriptot tali sunt. Praeterea cum Mus glius maluitonensis Graecorum Ariumniorumque copi iis meiatis, Ch rois Persarum regis potentiam fregit, atque ab ipso rege non sine lionore dimissus ad Mauriciuin imperato. rem rediit, oborto sorte de rehu sacris sermone coram imperatore, lii novum concilium indixit, ad quod episcopi armenii X l . graeci autem 'CLx' 4) concurrerunt; idque sextum erantilium apitellatur: in quo rursuA Armenii, quaestion instituta, clialcedone e concilium seriplo ulla io comprobaverunt sub Moso gentis catholico. 1. Postremo cum Heracliua imperator relata de Pertia victoria Cari. nam squae est Errerum venit, Armeniorum catholicus Esdras multos gentis suae episcoIκνε, nec non fi r complures e VocaVit; a quihus xen. tilata Meurate controversia triginta diebus, denuo consenserunt Armonii Eponte sua, emente nemine, ut concilium GaIcedonense scripto strina.
rent 53. Quod vero ad Iollannem maira mensem adtinet, is quidem Sabellii Petri quo anti lieni morbo correptus, mentes omnium furore conturbabat. Quam ob rem regnante Constantio Heraclii lilio, patriarcha Nersete qui dicitur Minooum, Diodoro autem Regiunio prineipalum
i Iultuum aerae armeniacae, apud Samuelem stuleium in elirontos, Rumitur a Christi anno DLIV. 21 Corruptas saepe in hae epistola numerales notas tomperimus. Vis ei. Inverritius in magni Iustiniant vlta p. Ira. aeq. narrat in hoc imperatore impensam fuisse operam templo S. Sophiae aediscando vel povus instaurando, annis sui imperii secundo et quinto, et undecimo demum sollemni ritu ledicatum. at Contraria his referuntur tu Armeniorum historiis, nempe Vardanum sis Iustiniano ii, seu Rhinoliueto, venisse Constantinopolim, ibique in fametae Sophiae templo cum sociis suis Graecorum sacra frequentasse. E. Hor-
εὶ Minor veritate numerus hic videtur, culpa ut reor amanuensis. si Confirmatur hoc a thronim armeniaco apud Galanum T. t Ρ. IM.
923쪽
Pli Oill EPl STOLA At mentorum tenente, huius improbi hominis candente ferro frons xi maenio vulpis notata suit, atque ita insaniatu ad Caucasi cautes relegatus est. Verum is post Xersetis obitum reversus in Armeniam, voti sui compos egi satius, praecipue post Eon emum in araneniacam linguam luliani hali earnasse is librum si in Serra opera in η3-Io Manam. certae . Atque hinc doctrina Aua confrinata, aligero prope cursu univeream regionem vestram γrvasit. 5. Iani vero vestra Prudentia plane intelligit, quod fit tantus episemporum numeri fi Chalcedone convenit ut errores confirmarent, haud ipsi tantummodo forent vituperandi, vomm et orhis totus qui ipsorum sententiae assenAus est. Attamen vos pro virtute vretra cavete ne decipia,
inini. Namque in lirmi quidem homines instabilos atque rudes, credull- tale laboraro solist et fraudibus decipi; sapientes vero fallacias huiu modi avrihus aversantur. Postea Photius ehristianae religionis Orisines et incrementa pau- ω fusius n&rrat, strae eum gentem praecipue dilaudam ob variam humonarum litterarum scient inm. quae verae me piendae religions uiam stravit; atque ob tot eius Metores eatholicos, quos amellat: nominatimque Constarit nopolim celebrat tamquam novam Hierusialem. Cetremui de patriarchaturem aliquot origine intilitiose et proeul omni veritate loquitur. Hanc nos epistolae photinnae partem, nulla rerum noritate utilem, ob aretalum libri nostra spatium non invisi omittimus; atque ari contror resam eum Armeniis properemus, quae et tune et omnι empora duplex fuit, de admittenda videlicet ehabeedonrasis eoncilii avetoritate, et de ere lenda verbisque prostenda duplici ram ctristo natura. Quod enim Armenii hetero x, chaleretonense concilium ad hane usque mem romunt. in ea a iam non est facti historici istnorantia rent error, sed ipsa potius haeresis monophysitrea, quam a eoncilio damna resinent a maioribus suis traditam ae propugnant, dum unam pertinaciter is scriptis et eo essionibus suis Christi naturam dieunt; reesamantibus omnibus, qui adversus eos quovis tempore disputarunt, e Medonensis Unodi defensoribus, ut et in his Photii a mnque Graecorum epistolis, et in evulgatis aliis a me veterum libris saepe videre est. Sic ergo
pergit Photius. . Nunc quum a domini nostri Iesu Christi nativitate χὶ usque ad annum Marciani init erantia secundum anni Muxerint CCCCLI ain; et
I Intellige praeeipue opus peti naprest Ineo pumistrum . quod Iuliani aeriptum refutat Severus an Genua apud nos in hoe ipso volumine. Sergilautem interpretis meminit lil. et rev. Suniae Archiepiscopus in suo egregio e spectu historiae litter arm. P. Q. sa Photiua est a ploriosissima resurrectione. Usus sum hae libertate ram variandi: Recus enim, totus temporum calculus eorrueret. vel certe a communi supputatione descisceret. 33 Cod. α CCLXII. Quae torta s. amanum is armenii menda xunt hele
924쪽
deinde post concilium chalcedonense usque ad nos, anni CCCCXXIV ii), mirum est ae prope portent um, credi a vobis posse, quod populus sanelus, electus atque aereptabilis, qui annis CCCCLI 2ὶ recto eum
dogmale evangelium conserva ii, quo veluti copioso sonte perpetuoque numine orbis terrarum irrigatus est, subito errore abripi se permiserit; quum is potius haeretic omnes semper resulaverit, silemque orthodoxam Serva erit. Praeterea exploratissimum est, omnes homines a Dradidictis doctoribus 3ὶ ex angelieam veritatem hausisse: etenim Ranctorum doctorum quos supra laudavimus libri per orbem dissuti suere, qui
Christi divinitatem aperte adserimi. Ergo a sancto nicaeno concilio initium capiamus, cuiuA breviter argumentum Pxponemus, et cum chalcedonensi conseremus, ut appareat num cum illo hoc consentiat, Piusque vestigiis insistat, an advereetur pol infi vel repugnet. 8. Beatus Epiphanius Octoginta recenset liaereses, viginti quidem ante Domini nostri incarnationem, post hanc autem sexaginta. Attameu haud
opus fuit universali concilio ob illas extinguendas, quia videlicet sancti ecclesiae doctores omni tempore, una cum nonnullis episcopis, Pa8 Pro nigaverant, ac veritatis oraculis tamquam lapidibus obruerant. Igitur impius ille princeps, qui deitatem ambiens, thronum filium supra nubes statuere dixit, seque Altissimo parem esse, quum evangelium citato curvi Per quatuor mnndi plagas, nemine obstante, Pervagari cerneret, livore laetus, currum ipse quoque sibi machinatus est quadrisormem, contra QVangelieam quadrigam, quatuor scilicet rotas ex haeresibus quatuor
Componens, quarum duae adversus sanctissimam Triuitatem hiasph mias evomunt, reliquae duae contra Servatoris incarnationem, sicuti scriptum est : posuerunt in caelum Os suum, et lingua earum tran P. 72. s.
sivit in terra. Milicet convicium sacrosanctae Trinitati secerunt , Ver humque ob mundi salutem in terras delapsum, atque eiuAdem incarnati oeconomiam calumniati suui. Causa autem illis erroris perniciosiniit, ipsorum stultitia adsirmantium unam naturam, unamque ιγ Stasim hi est personam. Reapse Sabellius libycus etsi unam sacratissimae Trinitatis naturam profitebatur, personas tamen in unum confudit, seque in barathrum perditionis coniecit, quia confusionem mixtionemque imvexit atque alterum iudaismum. Arius contra alexandrinus, aeque ac tres in sanctissima Trinitate personas, naturam quoque subdi idem n,
et auia. Et quidem anni etiam apud inronleon Samuelis immantis v
I Cod. CCCCXXXIV. Atqui Zacharias patriarcha multo ante ann. 8M. obierat i quot conficiuntur ex 462 et 434ὶ teste Samuele ante I in editione nostra mediolanensi p. m. quo in loco idem Samuel memorat hane Photu epistolam ad Zachariam extremo eius viventis tempore muram. 2ὶ Cod. rursus CCCCLXlI. 3 Apostolis, evangelistis. Iustino, Irenaeo, Athanasio. Gregoriis tribus graecis, Gregorio item armento, Cyrillis duobus, Ambrosio. Dionysio, Ioh. chrysostomo, Epiphanis. Procis; namquo Mae nomina recitat Photius in
925쪽
PHOTII EPISTOLA sus mi in tres diversas disserentesque Rubstantias: consequenterque averitate devius, creatum a Patre Filium dixit, non genitum. s Quum sie igitur a Sahrllio et Ario ecclesia Dei turbaretur, anno post domini nostri Iesu Christi magni Dei nativitatem CCCXXV si . Constantini imperantis X lx' let , salvat patres convenerunt Nicaeae, M. suoruntque ibi patriarchae, I omae quidem Sil ester ta), Alexander i xandrias, Eustalli iug Antiochiae, Alexander Constantinopoleos 4 ,
laedrius Hierosolymorum, Aristaces s5ὶ quoque Armeniorum saneti Gre. gorii locum tonens: hi quo simul cum cccxVlli' opiscopis, eretexta eum anathematihus pxpulpruni Sabellium atque Arium, cons sique sunt silium de patre gentium et radium Rubstantiae eius. Mox de Ariano in secta Macedonius extitit Spiritus saneti hi fili , quem creatum non autem emissum neque Pro dentem a Patre aiebat. Montanus hero aliique Sabellii alumni, maiore adhue impietate in liminiam Trinitatem ad unicam personam redegerunt. Igitur annis LVI s) post nieaenum ton. rilium docueus, anno magni Theodosii imperantis III ' s7 , sancti patres Constantinopoli sunt congregali Aderant patriarchar Damasus no-mae l8ὶ, Nectarius Constantinopoleos, Timotheus Alexandria , CFrillus Hierosolymorum, Meletius Antiochiae, Ranctusque Nerflos Armeniorum, qui simul cum episcopis CL ' exturbaver mi ecclesia non sine anatho. matibus Macedonium et Sabestii adsecias. Atque haec duo sancta conis cilia duas contri erunt tartarei currus rotas, duas videlicet impias haereses, quarum altera Merali Mimam Trinitalem pessime di idebat, altera vem non iane scelere confundebat. Ah his duabus synodis edoe mur personae a natura distinctionem: etenim tres personae, tres veluti facies Di aspectus, tres proprietates, tres h postases sacrosanctae Tri. nitati insunt, Pato, Filius, et Spirituη sanctus: una em natura est, una essentia, una sui tantia, una dominatio, una immensitas: distinis guttur enim Trinitas secundum personalitatem, unitur autem secundum naturam: quippe quum sit una in tribus deitas, distincta est tamen in singulis personalitas: unusquisque autem ex sua proprietate dignoscitur. Io. Mee intelleximus diversam esse a natura petaonam: est enim di
ii Cod. CCCXV. a resurrectione. tui Ita recte t dex.
at In epistola ad rilehastlem hulgarum Photius rectius dicit Suvestrum admisse NIcaeae, non ipsum per ae, sed per legatos suos 4 Omittit hune recte S. Germanus apud nos in SpIcil. T. VII. P. I s. Photius autem vana ambitione et eontra omnem historiae veritatem, lacithune patriarcham Constantinopoleos ante ni caenum concilium. si Aristaeos hie dicitur Methas in ni morum patrum catalogo me dori lectoris apud nos serim. vet. T. X. P. M. col. 2.
ηὶ Nimirum per suos legatos. Pro Damaso mendos prorsus fit itur Caetratinus apud S. Germanum in Spicit. T. VII. p. 23. Nequν enim Cnelustini aselas id patitur.
926쪽
tincta persona, natura vero adunata et Ringularis: nain et liuinana natura mente intelligitur, persona sensu percipitur. Etenim natura his ile. sinitionibus constat, nempe animal, rationale, mortale: Demona vero Ρxaee identibus consurgit, videlicet colore nigro, albo, navo, calviti , Deu-lis glaucis; ita ut accidentia quidem augeri minui lite queant, natura non item. Natura cunctis hominibus est communis, demona est peculiaris et in aliqua re subsistens. Etenim beatissimae Trinitalis insinita natura M.que pertinet ad singulas tres personas, Patrem, Filium, et Spiritum gan. clum : at vero proprietates distinctae sunt in unaquaque Persona et hypostasi. Quippe a natura communiter hahent ut sint dominus, Deus, Omnipotens, providentissimus, creator, intellectui imperviu8, incomprehensibilis , sine qualitate aut quantitate, neque loeo, neque tempore definitus, sine initio, sine line. Quod Vero ad proprietales adlinet, Patris quidem proprietas est, ut sit genitor, et eausa, utque eareat Principio, ipse autem illorum qui ab lycinet sunt principium sit, idem tamen num.
quam inceptus: idern mittens, non a quoquam genitus, neque a Semei
vel quovis incius. Filii autem proprietas est ut git lilius, Verbum, gen, tus, lux, forma, Sapientia, radius, imago, t pus atque character. Deni. que Spiritus sancti proprietas est, ut Procedat, ut sit verilatis spiritus, Consolator, instaurator, rectus, bonus. A Patre sunt Filius et Spiritus sanctus; neque tamen hi appellantur fratres; neque ambo filii sunt: ve.
Iuti is Adamo tum Seth tum Eva provenerunt, quin tamen vel fratreε sint, vel ambo filii. Siquidem Pater est generans, Filius genitus, Spiri
lus ganctus procedens. Hinc Filius Redore ad Patris dexteram dicitur, Spiritus vero sanctus ad dexteram Filii Etenim in psalmo CLX ait Pater Filio : disit Dominus Domino meo, sede a deatris meis. Et mox ldom Pater ait Filio: tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech, Dominus a dextris tuis.1 1 . Ceteroqui neque maius neque minus in Trinitate sanctissima comis peritur; etenim maiu8 et minus, grave et leve, multum Vel Parum, a
temporibus pendent et horis. Atqui ubi neque tempora esse queunt nee horae, ut in divina natura usuvenit, ibi nihil est maius vel minus. Maiorem autem dixi aliquando Patrem si , ceu genitorem videlicet atque musam: neque id tamen absque metu dixi, debilitatem veluti ei attribuens, atque ipso obsequio meo laedens. Quippe Patri non est ψωriosum, si minores ii sint qui ab ipso proveniunt: est enim infirmitas quaedam, si Filium gignere nequeat, neque Spiritum emittere, gibl aequales Nam gloriosissimam Patris potentiam decet, ut aeque gloriosi sint
qui de eius natura prinnanant. Non est ergo genitus neque procedem Pater; non est genitor neque pro dens Filius; non est genitor neque
gentius Spiritus sanctus, quia perpetuo procedit. Laetatur Pater gloria Filii; gaudet Filius ob honorem Patris; Spiritus demum sanctus Patrems I in Legatur graecae Melestae synodus suti Manuele Comeno G lom. tionis dominima, pater maior me est, iuncultatem et eontroversium ciae. hrata, apud nos Script . Tat. T. IV.
927쪽
448 Iris Ill EPISTOLA Filiumque glorificat; quippe qui de illorum substantia accipiens. crea.
turas renovat, ab ipsoque omnia saeta fiunt in caelis et Ruper terra, visibilia et invisibilia, sensilia et insensilia, eorporalia et ineorporea. 12. Hanc fidei professionem acceperant Armenii a magno L, regorio, et a sancto Aristace, beatoque Nergete, qui illis eam adtulerunt a duobus sanctis conciliis ni caeno et constantinopolitanor qui duo consessus duas currus lariarei ut diximus rotas fregerunt, Sabellium videlicet atque Arium. Sed Diodorus quidam tarsensis, qui primo arianus, postea ad orthodoxam fidem conversus, Filium Patri gloria aequalem consessus sudirat; quum indecorus ei videretur di ini Verbi descensus in sanetae Vi ginis uterum, commentu est Imum Christum hominem tantummodosuisse creatum in Virginis ianu, Virginemque ipsam dixit templum sui ovetuli et altare, ita ut in ipsa, tamquam in ara, divinum Verbum habitaverit: ideoque haud deiparam latebatur Mariam sed hominis genitri. em, duos censens esse filios, alterum natura, alterum secundum gratiam si . Huius alumnus fuit Theodorus m psumtenus atque ah horum execraudis scriptis eaeeatus Nestorius, quum huius nostrae metropoleos cathedram inscondisset, eorruptum Ruum patefecit animum, quem ea tenus caute celaverat, coepitinus ecclesiam Dei conturbare, et ortho. doxos episcopos in exillum pellere. 13. Igitur quinquagesimo t2) post eo tantinopolitanum concilium amno, Theodosii vero iunioris XX lII 3ὶ, sancti patres Ephesi concilium c. Iebrarunt, quos inter praecipui patriarchae erant Caelestinus romanus 4ὶ, Cyrilli A alexandrinus, Iohannes anti henus, Iuvenalis hierosolymitanus, qui simul eum ducentis ibὶ episeopis impium Nextorium anathemate perculsum is emimia exterminarunt. Cyrillus autem alexandrinus, et Proclus eyχicemus litteris ad sanctum Isaaeum in Armeniam missis 6 .causam celobrati concilii pum docuerunt: Ranctus vero Isaacus eoncilii auctoritatem admisit, et Nestorio dixit anathema. Haec suerat rota lamtarei currus tertia. 14. Posthinc apparuit sceIestus Eutyches. aabellianae sectae inreulias, qui unam esse dixit deitatis et corporis Iesu Christi naturam: opinabatur
enim tactam unionem ante mecuIa, et corpus de eaelo delatum, non antem px Virgine raptum. Neglorius divinum Verbum negavit naium esse de Virgine, negavit Eutyches Verbum naturam nostram fiumpiamesii Merito ergo nos reprehendimus in prael. p. XXV. Montaeutium amglum, qui valde ἀμουσως - fecit Diodori huius ae Theodori protectorem. αὶ Cocl. XLV. taὶ Coo. XV. 43 Immo Caelestinus per Cyrillum praefuit, uu exploratum esti atquem nox ipsi omenclavimus in S Gemmo lib. cit. D. M. εὶ In tragmentis tus lanis oleuntur CCXL εὶ Proeli antea oleeu onerat postea eonstant opolitani episeopi extate mattea mxtola ad krmentos; Cyrilli non item, nisi forte est una ex
928쪽
de matre, ae ratione ineffabili et mira cum sua deitate copulavisse. Porro Flavianus nostrae metropoleos patriarcha, re cognita Eutychem iussu Leonis romani patriarchae sacerdotio statim atque ecclesiae eommunione privavit. Hie tamen primarium eunuchum, quem sua pestilentia amavorat, Chosaphium ilὶ roga it, ut pro se ad alexandrinum Dio. Morum scriberet: quod reapse Punuehus praestitit, datis ad Dioscoriam litteris, a quo Eutyches in ecclesiae gremium fuit receptus. Mox tamen ip e Dioscorun conscientiae morsibus ictu , timens ecclesiae ea nones tetin et legem excommunicationis, propterea quod demiatum ordine hominem et anathemati subiectum recepisset, absque mora Postu Iavit a praecipuo illo in aula eunucho, ut concilium Ephesi indicerintur, haud sane divinae voluntati eonlarine, nee ecclesiae utile, Red ut Patratum a se crimen velaret. Neque vero illic synodico iure se gemit Diogemus, sed eunucho et militaribus copiis sultus, exilio et nece Flavianum multavit, Leonis patriarchas romani epistolam 8previt, Domnum patriartham anti clienum excommultica1 it, qui Melus eius impro baverat: Iuvenalem aeque patriarcham hierosolymitanum aspernatus est, praelato his Eut clie, quem uti orlliodoxum in honore habuit. Cognita Dioscori Damio, maesti episcopi dis Merunt in suam quisque regionem atque stationem, mansitque tantum Dioscorus eum Eulyelie et paucis aliiε, em corvust in nido suo, ceu stryx in maceriis, ceu denique lilio ardens in nemore. Ergo a magni Cyrilli aetate, et a priore Ephesi sancto Milio usque ad Dioscori conciliabuluin anni effluxerunt XVIlI ); ah hoc autem ad chalcedone o anni duo 4ὶ.ib. Quippe iunior Theodosius, tumultu audito quem in ecclesia Dio- ficorus concitaverat, euius late perturbatio propagabatur; dum magno pere ob eam rem aestuaret, litteras a Leone patriarcha romano tempestive accepit, qui rogabat imperatorem, ut o umenicum concilium con. traheret, is firmandam sanetorum veterum patrum traditionem. Man. davit ergo imperator, ut episcoporum eonventus sieret. Sed tum ipse eodein anno obiisset, earuit psseelu decretum. Mox lamen in insor ei Mareianus primo quidem anno imperium ad obedientiam composuit, altero autem praedictum Propositum exsequendum cura it. 16. Concludendum est igitur, prout iam Rupra arguimus, nempe quod si iunctae Melesiae annis CCCCLI post salutiferam inearnationem ibὶ, usque ad chalcedonense concilium in vera religione fideque orthodoxa Perstiterunt, et nutricis instar lae in Christo ceu parvulis praebuerunt orbi terrarum, per lociores inclytos de evangelico sonte manans, quae I De Chrysaphil eunuchi e leviarii gratia apud Theodosium Iunio
rem legantur eum isagmenta tuseulana Spicu. T. II. 2ὶ Conser emonem apostolicum XIII . et nimenum V. pud nos Spirit. T. VII. P. 2 M. 207.
5 Cocl. annis CCCCLXII. post salutiferam resurrection m
929쪽
PROTII EPISTOLA res loli inundo manifesta pia : qui fieri potuit ut a recto tramite, quom semper tenuerant, aberraverint 8 Quiis tr dat, quinque patriaretias ad pandem salsam fiententiam atque consilium potui e divortere 3 Quod silii reapso a vera fide descivissent, sine dubio a Deo derelicti ganetis. que loeis fuissent depulsi, haud secus quam populus istaelitieus Deo rebellis gloria sua' spoliatus psi.
17. Nune iam orthodoxam doctrinam eum illa coiiseramus Iacobita. rum strepitalorum. DiOMori Eul H hisque alumii min, qui Christi Dei et hominis unam contenderunt esse naturam, unamque rem putarunt pedigonam resse atque naturam. Certe ex illorum fiententia consequitur, ut sanctis ima TrinitaA non misiat: nam si Trinitalis natura una est, uti mera est, unam quoque De Onam rese Opus est: a quo ita eum M. hellio conspirant, et cum Petro Fullone, ae Iohanne mairammensi si . secus vero Ri unum quid sunt DPrsona atque natura, sequitur ut quia tres sunt ganctissimae Trinitatis Personas, nec Mario tres quoque naturae Rint, prout ria ratium inmana Reutontia postulat, qui hoc pacla cum Ario, Lunomio, et Macedonio ecinwntiunt.18. Adde quod contraria eontrariis excluduntur, veluti bonurn malo pellitur, visum eas itas perimit, tenebrae lucem non patiuntur. Ita prorsus in re nostra arguendum est. Si chalcedon me concilium priora tria non admittit, ergo illis repugnat, eademque aholet. Secus vero si ut a constantinopolitano concilio rocopium fuit nicaenum, ita chalcisonemo tria priora reveritum est; perspicue apparet, hoc eum illis consentire, ac nullatenus e P contrarium. Praeterea legos, regulae, Gnone , et in
stituta vel conciliis confirmata suprunt vel miraculis. Miraculis quidem V. gr. Moysis in Aegypto atque in Erythraeo, vel domini nostri Iesu Christi aegros sanantis, mortuos suscitantis etc. Conciliis autem, vestiti illo CCC III patrum, et illo CL , quae unam esse in Trinitate natu .ram, personas tres, desini verunt, Sabellioque et Ario anathema dixerunt. Ephesi autem patres docuerunt, Mariam virginem eme deiparam, NPstoriumque excummunicarunt. Denique in quarto conellio divinum Verbum de virgine Maria incarnatum adfirmarunt, ac Dioscorum cum Eutyche communione thristiana removerunt. Age vero Dioscoras atque Eutheltes, quum duo sint, concilium certe non constant, neque mir cula ediderunt, noque eos quisquam prodigiorum auctoritato sultos vidit ut Eliam atque Elisaeum. Cur ergo liueat, omissis DCXXX' episcopis chalcedonensis concilii auctoribus, quorum multi concilio quoque ephin sino interfuerant, duobus tantum hominibus sidem adiungere ρ summa haec certe stultitia foret. s. Calumniantur praeterea praedictum concilium, quasi id opera Pubcheriae, Theodosii imperatoris sorore, adunalum luerit, ob ulciscendams I Iohannis matrae mensis erassos errores ah ipsis armentis geriptori bus tulisse relutatos . narrat ill ae rev. Archiepiscopug Suniae Gy. est. P. D. et 42. Dee non vir summus I. B. Auenerua in prae . et adn ad orat. I .
930쪽
Flaxiani necem. Atqui hare inora saliaeta esst Psonim id crincilium Dei Hiluntate, inanitaliaque Leonis romani pontificis, Analolii patriarehae constantinopolitani, Maximiani patriarchao anticie honi, ae tu malis p triarchas hierosolyinitani, indictum svit. Ili senim qualia r patria retiae una cum DCxxv episeopiq sidoi prosoΑqion in in stiportoribus tribus e neiliis oditam confirmarunt, professique sunt unum dominum logum Christum in unica Ρ mona et hyp glaxi. ex duabus unitis naturiA, ulos obstruerent Nestorio ae Theodoro et Dioscoror standemquo ox dua. hus naturis dixerunt. ut iis silentium indirerent, qui deliat m simul et itumauitatem Iesu Christi non admittunt, et ilisti ai unica natura eon. stare dirunt. 20. Reapso Arius docuit ereatum e e silium, atque ex virgino nihil praeter corpus sumpsisse; ideoque unam Vortii ereali laetique naturam dixit. sabellius at hal, divinum Verbum apparenter tantummodo non re vera corpus in mundo sibi eircumposuisso; ideo suo ei ipso unam naturam pronianeiavit. Potrus verbum redaritim e so in eorpus existi. mavit, alque ideirco unam naturam scimus est. Photinus ae Paulus m. In alensis doeuertini, Christum Imum initium a Maria sumpsigis; pro. plereaque et iiisi unam sesso illius naturam dixerunt. Eutychos ae Di in scorias opinati sunt, Christi in Iesum hominis similitudinem lanium go, sisse, et per virginem, instar aquae per fistulam, transimo; ideoque inam Iosia Christi naturam adfirmavorunt. Iulianus halicarnassensis Christi Iesu corpus impassibilo dixit montequo carens; atque oti id uni- eam naitiram crede l. Iohann s mairaeoniensis et Petrus Fullo Christit u coniunctionem eum corpore ante saecula laetam docuerunt, atque hine unam esse naturam. Apollinaris vero docuit, Christum Iosum humanam animam non a umpst ei Aod pius loeum a deitate lPnerit quare et ipse unius naturas salsum dogma fovit. Sophronius il) pariter atque Eunomius Iosum Christum humana mense carui dixerunt, tonso. quislorque unicam naturam habere. Manm phant titum Sorvat ris eor. Ρus sui se, idemus unieam in eo naturam praemeavit: immo in epistola ad Mystianum narravit, Dei filium a stolis in monte lucis guae irer. tuae naturam ostendisse, quia non duas naturas sed unam ex visibili
atque invisibili eo retam habebat letin.
ne e cessat in armen neo exemplari misso a Pho ii, evitis reri elausulam desiderari ea lora iam est. I, Num mi Sophronius lue, do quo Photius eod. Ille tameit e traF omlum potius pro s. Basillo sterimit. ut Alrellis hule loeus t quod valde miror extat in oratione Iohannis orniensis eontra phantasueos p. 47.