장음표시 사용
21쪽
cma iust mores do vita Augusti oum publica tum privata Emoriae Mosside L
oompositis eisque sine cupiditato oonsideratis, ingenu fateamur nec so os illum, Molpem no in odio quiden ritae actu neque lactis sui nom dictis ita invigilasm, ut is homo ossa Tistimaretur ex contrariis diversiisquo atquctinis se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusqu conflatus es omnos aut no aut inal agondi rationes xtrinsecus suspensas habens' . Nequo potesto agondi ratio satis et explicari et excusari crebris rerum per omnem vitam iliacissitudinibus, quas succineis aquo Hesua narration complexus est linius Min numis repraesentari, neque a Suetonio describi, quo auctore c. s. Ite Frinceps fuerit Oiam, e in sermone e facisus, tranquinti serenoque Eum vultum Augusto nativum Iulianus verbis significat dνίετο - αυθις εἶς Ἀφροδίτην καὶ παριτας. At cum ipsum ChamaeIeonti comis paret, . quod animaI, ut Ovidiusmetam Libr. V. U. 12. ait, Protinus arasmiam ac, quo cum a Mores, in aprico est, IIa, quae de mutatis Vultus coloribus dicta sint, improprie atque ironice esse accipienda Vultus, ut Cicero . Orat Libr. III. c. 59. b. 221. ait, est imago animi Nec dubitari potest quin Iulianus animum Augusti se huc illuc versantem, et ad tempus regentem diversisque studiis assectibusque servientem voluerit exprimere ac Perstrinis gere. Ea demum interpretatione vim accipiunt et acumen Sileni verba: βαβαὶ τοὐ παντοδαπου τουτου θηρίου Eidem sententiae patrocinantur sequentia, in quibus notatur et carpitur Augusti vanitas, qua volebat emistimari in oculis inesse quiddam divini vigoris, gaudebatque, si qui sibi acrius contuenti, quasi ad fulgorem Solis, vultum summitteret, ut refert Sueto nius c. 9. Quo cum ora Pugnat Plinius . . Libr. XI. c. T. ,,υε- -os o quo mmodo glauri uine oculi supraque hominem uicanes magnitudinis. Mam ob caussam diligentius . ciari eos, iracundo ferebat. M Tanta ille erat 'animi inconstantia ac mutabilitate Tanta etiam
rerum inanium aspectatione Sic cum esset statura brevi, calciamentis usus est altiusculis, ut procerior quam esset videretur, ut auctor est Suetonius o. 3. 25 Quam ob caussam non est quod miremur, si qui morosiores exstitere, qui eum muItis modis criminarentur et, quidquid sapienter ac salubriter instituisset, in eo unice de sua apud aequales posterosque enistimatione laborasse contenderent. Inter eos eminent duo Britanni
22쪽
Η. Libr. VII. o. 45. isti Divo ramus Augusto, quom universa' mortalitas in
hac comhara nuncupat, si diligenter aestimentur euncta, magna sortis humana
reportantur volumina '. Repulis in Magisterio Equitum apudiavunculam Moontra potitionem ius praelatus Lepidus, proso tionis invidia, Missum in
Triumviratu pessimorum, irium, ne aequa sinem Portions, go praegravi An
tonio Philippensi procli morbus, iga et triduo in Hudo asgroti et ut fato tin Agrippa et Maecenas aqua subter cutem fusa turgidi alabra, nauisagia Sicida st dia ibi quoquo in spelunca occultatio. Iam in navali stiga urgonis
hostium manu, reces Proculeio mortis admotae, cura Perusina contentionis, s
licitudo Martis Actiaci, Pannonicis bellis ruina o turri, tot seditiones militum, tot ancipites morbi corporis suspecta Marcelli vota, Pudenda Agrippa ablegatio,
toties petita insidiis vita, incusata liberorum mortes luctusquo non tantum orbitato tristes, adestorium filias et consilia parricida palam facta, eontumeliosus pinv mi eronis secessus, aliud nopiis adulterium, iuncta deindo tot mala, inopia
stipondii, rebellio Illyrici, servitiorum desectus, iuventutis onuria, pestilentia Urbis, sumo sitisque Italiae, destinatio exspirandi et quatridui inedia maior pars
26 SoIinus . ., hunc Plinii locum exscribens, tanta ait et tot in Augusti vita inveniri adversa, ut non sit facile discernere, calamitosior an beatior fuerit. - Loci liniani verba transscripsi ex editione Lipsiensi, quam nuper absoIvit I. Salimus V. G. et de IIIo antiis quitatis opere egregie meritus. Quem cum nossem eximiis Codicum subsidiis instructum cum maxime versari in paranda majore eaque criticam. H. editione, rogavi, ut si quid in schedia haberet, quod ad h. I. sive emendationem sive interpretationem pertineret atque amne esset Iibelli mei argumento et consilio benevole mecum communicaret. Is pro ea, qua me amplectitur, amicitia brevi post ad me, praeter lectiones Cod is Parisini sive Regii II. Riccardiani et oletani, de quibus in Praefat. Vol. V. accurate exposuit, aliam duorum Iocorum emendationes perscripsit perdignas, quas hic, id quod bona venia optimi Viri fecerim, proferam. Pro . Dunetium habet Cod Riccard avuncudorium, Cod Paris avunculiarum ,,Μirus sane , inquit Silligius, cujus verbis utar, ,hic error librariorum videri potest, sed et hic videndum, num e mala scriptura eaque in compendium redacta extundi possit vera ipsius Plinii manus. Caesar Dictator Augusti fuit avuncurus magnus, quamquam vulgari criptorum Romanorum usu inuncurus majo dicitur Vellei Paterc. II. 59. Sueton Aug. . , quod hic reponendum credo. Eodem Versu pro Vulg. Misionem, ut habet etiam Cod Riccard. Silligius e Codd.Paris et Tolet praefert oluntatem his usus Verbis: ,Interpretes haec Plinii verba nondum ad Iiquidum perduxerunt Videamus, num nobis res melius cedant. Lepidus, postea Triumvir, magister quitum dicitur apud Dion Cass. XLIII. 33. a. U. C. 708. et perquam Veri i-mile est, ipsum Caesarem vel invitum hunc honorem propterea in eum detulisse, quod meminerat, eundem Lepidum pauli ante, ut Caesar dictator diceretur, auctorem fuisse. Dio
Cass. XLI. 36. Cum Lepido igitur Octavianummagisterium Equitum apud Caesarem ambiisse sed a Caesare, qui Lepido aliquid grati faceret, repulsam tum tulisse, eo confidentius conjicero possumus, quod iidem acimus, auu post illud tempus Caesarem, quum posset, Octavianummagistrum Equitum fecisse Dio Cass. XLIII. I. , ut eiIicet hac ratione hujus voluntati satisfaceret. Ita expIicanda censeo verba Plinii s Harus iam s. in id quoque inteIIigas, cur ego lectionem Dorummem praetulerim, quae Caesaris, non Octaviani est putanda, ad quem si ea vo referretur, sua neque ejus dicendum erat. Etenim Octavianus petiit, Caesar voluit. Quibus Iucem accipiunt ea, quae scripsi anno superiori data . Augusti Iuventina etc. Cas. . . . a 5.
23쪽
mortis In omnis re m. . Juxta ha eo an vidos e maiestatis .eius Roda sugillatio, abdicatio Postumi Agrippa post adoptionem, desiderium post releg
tionem, do suspirio in Fabium arcanorumque Proditionem, hinc uxoris et Tiaberii Cogitationis suprema eius cum In summa Deus isse, caelumque nescio
adeptus magis an meritus, herede hostia sui filio excossit. yy - Plinius o in
lam Ut et tantarum rerum adversarum vicissitudinem temero, si quid judico, relegat ad crimen Fortunas, quae etsi sua natura rationi et constantia contraria est tamen in imivorsum perpetua et Pra caeteris constans Augusti fautrix stadiutrix illas consonda est. quidem enim, Si non unicam, certe praecipuam caussam illorum malarum non tam temporibus, quibus regnaret, hominibusque, quibuscum viveret, attribuendam ess guspicor, quam ipsius natura imbocillas atque meticulosa animoque suspicaci et multis simulationum involucris tecto ac
Huic do animo moribusquo Augusti sontontia nonnihil pondoris addunt dicta ejus, quorum sunt Pia Vel invitos nos cogant, ut animi eius sensa dubia et sus cia his inlis. Alia Eliam ingularem humanita tem benevolentiam antimiquo momiudhiem spirant et mirificum produnt concilianda promerendaequo hominum gratia studium, quo dici non potest quam amabilis felixquo oristat avunculi magni aemesator. At inveniuntur alia, in quibus emicet animus gravistatis imperatorim, superbiae ac rudelitatis plenus, et deprehctndatur manis stadeorum hominiimmo contemptio a petulans vitae humanae irrisio. Quo fit, ut animus noster alienetur ab eo refugiatquo ab amore ejus et admirationo. Caeterum Augustus, quantum quidem x eius acuto a iocos dictis, ad nostram Poriatis notitiam ' , essio licet, non videtur fuisse magnopere ἀποφθεροματι α ami in laude multum etiam Iulio Caesari concessisse. r. . Wolfius
ad suotonii Vit Horatii I. III. p. 5 I. hujus Principis iocos omnino dissicilior
osso dicit. Quod iudicium tam universe pronuntiatum uo magis Verum et aequum osso puto, quam illud I. G. Loebellii de Principatu Augusti I. e. . 246. N. I. sc hentis: , seis una ero Merra redeuehiel auch aua rinen Scherare cherυον. ε2Die postrema Augusti seni vita, qua nulla melius oret, quot et quam arios casuae fortunae incursu daro soleat vita regum, Praeclare scripsit m Maenitis in Gestatias deseeu se 'ooris Libr. II. c. 6. Tom. I. p. 248. o sonus inaristi. In den Possem Stais satinarinas Lebeis Melen Heli si carinea GHMes ingem ben Seis seMer Ad D - rinem virum deriareis Otiis empor stragem standiar atis inertiae, ain etiam itin, in de Niae des oris, de moeria mensoAIAM ninge re ata omiarba emiae ne antissis NM M Hesem GIME .ias Masiarimnia arine Hermeliam, und-- on der Poridauer Heses Meria durme eristis das emessem Heam das StaisHon dis Romae reiane. I aeterum verba Plinii caesum nescis adeptas maris an meri a, satis aperte ostendunt, ipsum acriptorem de Augusto ejusque meritis non nimis honorifice sensisset M Quae ex his generes A. Fabricius coIIegit et in Postrema opusculi sui parte posuit, ea mesto uetiora dedi et hic illic ememdatiora, simu cum alionam tum meis animadversionibusitIustrata, quibus me aliquam gratiam apud Iectores juvenes initurum esse spero. Quae autem ampliorem exposcerent Indaginem, ea, Noursuum nomine, ad calcem hujus Capiti rejecimus.
24쪽
adnotavit, hos Iocos sumpto esse en Augusti Vita nunc perdita, quam a Iutarcho scriptam fuisse testetur Catalogus Lampriae v. Cap. I. g. I. Hi autem Ioci continent fero notitias ejusmodi, quas cum apud aIios rerum Augusti scriptores, tum etiam apud Suetonium trustr.
I. Idem factum tangit Plutarchus in Vit Bruti c. 22. Cicero iis c. H. et Antonii c. 15. et f., ubi istam pecuniae summam non abstulisse dicitur Antonitis, sed domi suae a Calpurnia depositam. habuisse. Sed etiam Dio Cassiva Libr. XLV. . . navrat, ab Antonio istas pecunias interceptas fuisse. Calpurniam imprudentem eas Antonio cos commisisse, verisimile videtur G. Drumanno in Hist Rom. Tom. I. p. I. et , minia rinacissaberet g CHL--- ωela re sim de Antonius Baus sic re sollem, ni das uos, Histi e stita de Priati se e Casais, 2 MIIIonem nenses, oder in sine rumλω - 4DO TMenvia r V. Plutarch.
teste Plutarchos. 16. ἔλεγεν, ου πιανειν αυτὸν, ἀλλα και φρενῶν ἀγαθῶν καὶ φίλων ερηρε--τα φορτίον ἀβαφτακτεαιρει ω τὴν Καίσαρος διαδοχήν. v. Cap. I. s. s. auguatus tum a-ψie.
scens XIX. anno nondum natus, sed versuti animi artibus excellens quam egregie deceperit Antonium suam que caussam, neglecta adversus parentes Pietate, Promoverit, fusius enarrat
Libi. Iv. o. O. edidit 'PHιηταλκης. Ego vhnyeuli ration et ablactendam duxI, qutun consumant Num apud Spanhemium de os et r. N. I p. 23. Et Inscriptio apud Dinlitim C. II. N. 631. Caeterum quod Pititate is Augurio tribriit vict- Phuippxmaos4onis esse auctor est Stobam in Flo it P. 366. Vol. II. p. 3bo Gaiso p i3 Eamdem rem, quae accidit mense Sentili a. U. C. 24. referunt Plutarchus disit. Antis nil c. 81. Dio Cassius libr. LI. c. ris. et Iulianus in Epist. I. ad Alexandrinoa
25쪽
P. 433. q. panti et p. 6. d. en. a quo haec dixisse fertur Augustus: υνδρες υ--ανδρεις, φίημι τη non aliίας πασης, αἶδοῖ του ἴαγαλο θεου Σαραπιδος, αυτου τε ἔνεκα του δημου, καὶ του μεγέθους τῆς πολεως αlais o sto Uis 3 τῆς εἰς ριας ευνοίας ἐσr και ὁ ταιρος γρειος. .Quibus Iulianus subjicit ῆν δὐ γρειος οπτος πολιτης μἐν τριδεερος, Καισαρος δἐ Σεβαστο συμβιωτὴς, νηρ φιλόσοφος de reo Iexandrino, Augusti inagistro, expositum est Cap. I. s. 8.4. Erotem, a quo tam diras Intempestivae gulae Poenas sumpsit Augustus, aliunde non cognitum habemus Celebratur Eros, M. Antonii servus, qui eum Alexandriae ab hero rogatus esset, ut ipsum interficeret, strictum ensem extulit et quasi dominum icturus, emetipsum Entein emit, auctore Plutarcho insit Anton. c. 77. Ciceroni etiam fuit aervus hujus nominis, quem Iubertate donatum esse refert Plutarchus in Apophthegm. Vol. I. P. 74. Is fortasse est mos Halarisi, commemoratus in pist ad Attio X. 15. Num idem posthac factus sit procurator Attici, memoratus a Cicerone ad Attic Libr. VI. I. v. 15. et O. in medio relinquam. S. Λιοικητης, procurator, in universum alieni iuris ac negotii yicarius, sub Imperatoribus dicebatur partim de provinciarum Caesarearum praesidibus, Partim de eis, qui reditus fisci in provinciis administrabant vid. ipsi Encura ad Gelli nn Libr. XII. c. 6ο. l. et xlehi et Beteri Adnotati ad Cicer orare Fram P. 1. Ejusmodi autem procuratores ab Augusto in omnes suas a Populi Provincias missos esse, ex equitibus alios, alios ex Iiber is,
perspicue tradit Dio Casa. Libr. LIII. c. 15. ibiq. v. Fabricius N. 85 vol. I. p. 69. StrMNon potest dubitari quin hic Theodomus, quem non memini alia Commemorari, pariter iis bertini generis fuerit atque ille Eros τα ἐν Αἰγυπτω διοικῶν, quem ob coturnicem devoratam z- νηὸς προςηλωθῆναι jussit. 6. Dio Cassius Libr. I. Q s. refert, ἐν τε τοῖς γενεθλίως αυτου i. e. Augusti ερο ιννείαν a Senatu decretam esse a. U. C. TM. Et inprimi huc spectat locus Suetonii c. 7. Migiales Ro-- - δε--- ponis aluis maenata, ita se in celebram-l. dammaecenas, , quem et insum angusto clavis contφntum vimiis constist Augusto quotanni in nataὲitiis dono misit φιαλην, i. e. pateram, qua libari sollemni exati aria mindori. Admorat Libr. I. Sat. 6. . IIS. Inter auenas, qua 'orn ni diebus festis sibi invicem missitat solebant, etiam sa--- morat Horatius Libri IV. Od. . . . T. D A --ἀ-o egi aps 1. l. 8. ulmia seni ἀκίνδυνον γέρας κ. o. . mutuatus est Augustu ab Simonide, Guyua ad es e notat Sehonastea Aristidia ad lat. lat. H. p. 143. Ob-
26쪽
ελων, τι ἐστὶ καὶ σιγῆς ἀκίνδυνον γέρας. - ' λ .i . .
tribui apud Stobaeum Serm XXX p. 214. . et animum r. p. 385. admonuit. Hinc corrigendamitscherlichii adnotatio ad Horatii Libr. III. Od. 2. V. 25. ,,m e Meti lina MIeneis erras: quibus verbis Poeta Simonidis dictum Proverbii instar celebratum expressit, minime respiciens Augustum. Pri sterea Iaudat Wytteubachius Inscriptionem apud Lindenis Mogium in var. Quaest. Mitis a Fabricio Biblioth. e. Vol. XVI. P. Oo. Addo ea, quas collegit Sehneidewinius a Simonidis et Carm. Reliq. N. CVII. p. 12. q. s. Haec dubitari nequit quin ab Augusto tum demum dicta sint, quum rerum pollitus modestiorem se gerere coeperat. In ejus avuncuriam longe aliam vim habuerat Alexandri Μ. memoria ejusque imago Gadibus conspecta, ut prodit Suetoniua c. T. I. Dion Cass. Libr. XXXVII. c. 52 ibiq. Inipp. Vol. V. P. 165. Str . s. Reete Wyttenbachius o περ νον ιοιχων νόμον dicit esse Luam unam a Miseriis, de qua alis sit laudasse achium inmisi Iurispr. Rom. Libr. III. c. l. seol. 2. . . P. 32αed Stochm. additis tamen eis, quae scr*sit C. r. h. enchisis in opuso Acad. p. 33 - 23 T. O. De Gaio Caesama, M. Agrippae et Iuliae fiIio, conseras Excurs L moe Augusti ea In re optatum reponit Plutarchus de Fortun Rom. Ubi. VII. p. 257. R. Q - 2 αμὸς ώπέειπων τον θυγατριδουν ἐπὶ σχρατείαν ηυξατο τοῖς θεοῖς ἀνδρίαν /u αυτ δουνα τὴν κικίωνος, εὐνοιαν δὲ τὴν Ποιμαγμου, τυχην δὲ τὴν αυτου. Iulianus in Caesar. p. 28 ed. Heus idem, Iuribus etiam permutatis, repetit, et ouιαν - τὴν Λαίσαρος δεινοτητα - τὴν Πομπ sto me morat. Iure Augu&tus nepoti suo apprecatus est Fortunam auam, qua dcta in omnibus,' quas suseimret, rebust usus fuerat fautrice et comite fidissima Hinc Iupida apud Iulimium Caes. p. 25. diis deliberarathbus, uinum Caesarum primas darent, nomnullisquo' Nistimanti, ua, eonis illa evinaque in pertum proferenda esse, quandoquidem non aequum esset, ut iudicium fieret e fificiis', , quoris manimam partom. ibi vindicare posset, Foriona, ea ea inducitur πάντων αὐτιδν i. o. Eoum eων καταβοωσα, δῆν υκταβιανο μινον τοπτον δι εὐγνωμονα προς Ωυτὴν ,αι λεγεν.
Hae qui in laudem avis dicta accipiant, vehementor ani demonstrabo in Exeura. H. II. Idem dictam Augusta adnotante Wyttenbachio, repetat Plutaris Mora . seni
27쪽
βησαν, Ἀκουσατε ειπε, νέοι γέροντος ου νέου γέροντες ηκουον. Ex quo Ioco utcumque firmari potest suspicio, haec accidisse . U. C. 62. quo anno Augustus jam senex septuagenarius Iegem de maritandis ordinibus aliquanto seVerius repeteret nec tamen auctore Suetonio c. M., prae tumultu recusantium perferre posset, nisi adempta demum enitaue parte poenarum, et
vacatione triennii data, auctisque Praemiis. Nam juvenes inprimis aegre tulisse illam legem, credibile est. 13. Wyttenbachius ad h. I. ,.DIctum Augusti recte vertit XyIander, Exiasmo non vos
Ilere, ne irases Obis et sane οιεσθαι - pinare, satis bonum sensum parit, meliorem tamen
etiam iraυλεσθαι, quod dat HarIejanus eoden: ignorare. Pro auetoo idem et Iun. a. bent xτρος αυτ υς, VOSS. αυτοῖς, quorum neutrum requirimus. Dubium est, quo tempore Au- ustus haec ad Athenienses scripserit ' Corsinus in ast Att. Vol. IV. p. 13T. et 44 in uos diversos annos lymp. 80. I. h. e. a. U. C. 30 et symp. 100. . h. e. a. U. C. 34. disjunrtit quam rationem iure improbat Wyttenbachius, qui refert ad a. U. C. 33. quo anno Augustus in Graeciam profectus, Athenienses Propter vetus ergam Antonium et Cleopatram studium Aegina Eretria aliisque terris illorum munere acceptis mulctaverit, teste Dione Cass. Libr. LIV. o. T. At huic sententiae quo minus accedam, cum alia obstant, tum manime hoc, quod, si in IIIo ipso itine e Augustus Atheniensibus Aeginam et Eretriam ademisset, non video quo pacto Plutarchus scribere potuisset, Augustum Atheniensibus tum nihil male nec feeisso ne dixisse, nisi quod suam illis iram per Iitteras significasset. Quare equidem malo hujus rei tempus referri ad hiemem pugna Actiacae promimam t. e. a. U. C. pl. cujus partem in robus Graeciae constituendis Augustus transegit V. Comment de Cassis Parmens f. 4. p. 25 T. q. Iam veri est simiIIimum, illum partim subiratum Atheniensibus partim sibi caventem ab Antonii amicis ibi congregatis, Athenis mox relictis, in Aeginam se recepisse velut ibi hibernatorum, atque inde istam brevitatis Laconicae epistolam dedisse ad Athenienses, qui fortasse discessum ejus aegre tulissent et conquesti essent. Ita illo tempore Augustus Athenienses neque ullo amplius dicto neque facto vioIabat, Itione in commodius tempus dilata l. e. in annum U. C. 33. Cum autem rebus urgentibus in Asiam vocaretur et tantum perbrevissimum temporis spatium in Aegina commoratus esset factum esse puto, ut a scriPt xibus illud Augusti iter commemorantibus Aeginae nulla facta sit mentio. 4. Wyttenbaehius ad h. I. haec scripsi r Eurycles Lacedaemonius hic est, qui in pugna ad Aetium pro Caesare dimicans egregiam operam navavit et Antonium fugientem insecutus est v Plutarchus in Vit. Anton. c. 68. Nec diversus videtur esse is, qui apud Herodem Judaeorum regem gratiosus, filios ejus calumniando in capitalem invidiam adduxit, cognitus nobis ex Iosepho Antigit Iud Libr. XVI. o. 10. I. ubi etiam dicitur postea bis e patria Lacedaemone expuIsua esse et BelI. Iud Libri I. o. 16. 4. δὶς νυν ἐπὶ Καίσαρος κατηγορηθεὶς ἐπὶ τι στα-σεως ἐμπλησαι τὴν γλαααν καὶ περιδυειν τα πολεις, φυγαδευεται. eminit et Strabo, ut Principis Lacedaemoniormn sua aetate, Libr. VIII. c. s. q. 2. et q. s. N καὶ δ' ειροκλῆς αυτους ἐταραζε δώξας ἀποχρήσασθαι τῆ αίσαρος φιλία πέρα - ριετρίου προς τῆν ἐπιστασίαν αυτῶν. Nec Tae teriit eummetiratus da Regno Laced XX p. 96 Igitur in una tuarum Rccusationum, judice Caesare, ace ator ex Brasidae posteris ultimas, in Euryelem invehens, ei Brasidae laudes
28쪽
τῶν σεδ 'ασίδου γεγονώτων πολοιπος -- ἐστον -- - - τρια νουθετήσας ἀπέλυσε.
P Iutarchus in Vit Cicer. c. s. ol. IV. p. 842. R.
obj eiebat. t a Iaudes apud Thucydidem consignata desinunt libro VIM PIotarinvs h. I. aliam secutus est Iibrorum Thucydidis distributionem do qua praeter I A. Fabiici Bibl.Gr. 'ol. II. p. 23. II., videatur Poppo in Prolego m. Thucyd. Cap. V. Pari L. Vol. I. p. 4.
15. Cum Ita ridiei desint, Wytteribachius putat h. I. dici Cn. Calpurnium Pisonem Cos. II. a. U. C. 47. Quem cum Wytteribachius a peIIa iterum Consulem, secutus est Indicem Coss. Praemissum Dioni Cassii Libro X ad a. U. C. 4T. VoI. III. p. 330. Stra.
Prior ejus consulatus asseritur anno V. C. SI. etiam ab ipsi et Ernestio ad Taetiaranti. Libe. III. e. 12. At ista sententia quam dubia sit ac controversa, ostendit ae Henm a moriois, Batavus, i Disputat de Q. Horatii Flacci Pist ad Pisones Cap. III. p. s. q. Neque ego idoneam vide caussam, ob quam hunc Potissimum Pisonem intellectum velit Wytionbachius, nulla fere alia re cognitum nisi Hispania ambitiose avareque habita et inimicitia Germanici, quem et veneno sustulisse creditus ideoque apud Senatum reua mortem sibi ipse conscivit a. U. C. TTA. V. Tacitus Ann Libr. III. c. 1 - 16 Laudata illa ab Augusto aedificandi magnificentia vix cuiquam magis convenit, quam L. Calpurnio Pisoni, cujus pater L. Piso Iulii Caesaris socer fuerat V. Lipsius ad Taciti an Libr. VI. e. IO. Consu erat a. U. C. 39. teste Dione Casa. Libr. LIV. I. Legatus Augusti pro Consule praeerat Pamphyliae . U. C. 42. et cum Bessis, Thraciae populo, atrocissimum eis rebat bellum eoque post triennium profligato Asiae etMacedonia Pacem et seeunitatem et stituit a. U. C. 45. In hanc expellitionem Kstant pigrammata Antipatri Thessalonioenais in Ana1. r. Tom. II. P. T. aqq. I. Iacobsi Animadu vol. II. P. I. p. 293 sqq. Ob easdem res praecIare gestas ei supplicatio decreta est et triumphale honores, ut Praeter alios memoriae prodit Dio ass. thr. LIV. o. 34 ibiq. V. Interpp. Vol. I. p. 139. Strκ. Postremo Urbi praefectus est a Tiberio, idquo munus summa cum aude administravit ad vitae usque finem obiit autem octogesimo aetatis ann h. e. anno V. C. 85. V. Di Caas Libr. LVIII. e. s. Tacitus Anti Libr. VI. o. II. Vir fuit singularis ingenii, cujus naturam et mores pulchre depinxit Velleius Patere Libr. II. c. 98. s. 3. et Seneca Epist. 83 6 12. Etsi nu1lius aerviIta sententiae auctor, ut Tacitus Ann. Lib. I. c. 10. ait, tamen Augusti et Tiberii
gratiam per diuturnum retinebat tempus, strenuus in munere obeundo otiosus autem potui
et epulis mirum in modum indulgens, ut Tiberius eum jucundissimum et omnium horarum amicum esse profiteretur, teste Suetonio c. 42. Huic quoque Pisoni eiusque filii inscripsit Horatius epistolam 8 rte Poetica, si Porphyrioni Scholiastae fides est, quam amplectitur inumannua inmisia Roman Tom. II. P. O. q. I II. I. 1 o non tam doctum, peritum significat quam Dareu-, Aquantam de . . vid. Creugerus in libr. inlaetori una dor risu ae P. 173. q. et Iz6. H. Verter vis ue
29쪽
μαρδν δkροωμένων πολλῶν τους αρχοντας ἔκαλει 'πισκων εὐσπονδο αυτῶν την πολιν εἰληφέναι πολέμεον ἔχουσαν - QU. M μἐν ου ρομον, ως εἰκὸς, ρνουντο καὶ τίνα λέγοι διαπομ--ες εἰς δxλήλως απολεινα - dy ἐπιστρέψας ο Καῖσαρ προς το ανδριαντα καὶ συναγαγωντο στρο -ον 'χλrion τος Ἀφη πολέμιος ων ὴμέτερος ἐνταυθα ἔστηκεν; ετ μαλλον καταπλαγέντες ἐσιωπησαν ' δἐ μειδιάσας ἐπίνεσέ τε τοτ λατ- ως τοι φίλοις καὶ παρατας τυχας βεβαίους ντας καὶ τον ἀνδριάντα κατὰ χωραν μένειν ἐκέλευσεν.
IV. PIutarchus in Vit Perio I cap. I. Vo I. . 586. R.
Eένους τινὰς ἐν Ῥωμη πλουσίους κυνων τέκνα καὶ πιθηκων ἐν τοῖς κολποις περιπέροντας καὶ ἀγαπῶντας ἰων ὁ Καῖσαρ, ως ἐοικεν, ηρώ σεν, εἰ παιδέ παρ αυτῶς τέ-9υσιν αἱ γυναῖκες, πεμονικῶς σφόδρα νουθετήσος τους τὸ φυσε γλvτικι ἐν μν καὶ φιλοστοργον εἰς θηρω καταναλίσκοντας ἀν--οις φειλομενον.
V. Suoton tua in Augus i. e. 13. Imia e in Antonio in Loindo societato, Philippense quoquo bellium, quamquam invalidus atquct aeger, duplici Proelio transegit: suorum priore castris
vis itiis, inriti, e quens et sarriae apsens quibus verbis Augustus indicat, libri illii Cicero.
niani lectionem nepoti suo et ad eloquentiae et ad virtutis studivi fructuosam fore. Huju cemodi dictis factisque voluisse Augustum oblitterare apud posteros memoriam Mfidiae, qua Ciceronem, rerum quondam suarum Columen, ubVertisset, mihi persuasum est num vero ejus faeti eum tamquam Poenituerit, subdubito Nam de hujus interit jam prius cogitasse eum, quam, deserta Ptimatium Russa, societatem cum Antonio et Lepido iniret, mihi viis deor mon temerae colligeTe ex eo, quod cum occupaturus Consulatum Romam Quin exercitu venisset, et nobilibus ad eum salutandum concurrentibus, etiam Cicero ad conoquium admissus multis verbis praedicaret, quanto studio ipse in Senatu de ConsuIatu ei conferendo egisset, viro consulari tantum respondit ἐπισκου-ων , οτι των φίλων -τω τελευταῖος ἐντυγχανοι, ut Te- fert Appianus de B C. Libr. III. o. 2. Quorum verborum ambiguitas et sententia nos quidem atere aquit IIII. Si quid in scriptomun caeterorum ea de se siIentio statui IIcet, eam accidisse puto per annos V. C. 38-T-- quibus Augustu Roma absens rebus Hispaniae, Germaniae et Galliae christituendis intentus m vitasque regio no et urbes obiena fortasse etiam Mediolanum pervenisset. Quidquid quia auspicionis est, id, si memineris, quum entndeliter, auctore Me- tonio c. 12. in Nursinos Consultum fuerit in confesso erit, Augustum, oppressa demum
Μ. Bruti et Cassii factione, tanta, quanta Mediolani cives tractaverit, levientia uti coemsse. IV. Huno Plutarchi Iocum non multum abest quin accipiam de C. Iu1io Caesare, cuissingenio animoque utiloronc illud dictum multo accommodatius esse puto. . . Fabriciussi in haesitatiqne Augustu adscrissis, quocum iacia Car. Sintenis, Iutarch. Pericl editor Lips.18δ5, 4. 13. Certe 4 emini, qui angustum no erit, dubium erit quin ista nusina nev σφοδρα νωιθέτησις aeon nisi ab Imperatore Potu rit Proficisci aevero et humano, qualem se gerere coepit a. U. C. 26. Casterum catelIos inlitenae simioaque etiam semitias Romanis tu deliciis fuisse ostendit Boettigerus in Sabina P. 216. et 14. V. M. Antonius, ut Suorauatus c. o. tradu, Augustum acripserat proelio apud Mutinam
30쪽
solus vix ad Antoni corim fuga evaserat Neo uocomum Iolain modoratus osti sod capito Bruti Romam misso, ut statuae amaria nubiiceretur, In No didissimum quemquo captivum non in Verborum contumelia moviit ut Pudomuni suppliciter vulturam precanti respondim dicatur ram at- - οἶ--- ore potestiuem alios, Patrem et filium, Pro ita rogontes, sortiri via micam iussisso, ut alterutri oncederetur a spectiss utriumu morientem, munpatre, quia se obtulerat, occiso, filius quoque Voluntariam oecubuisset nocem.
Porusia capta, in Iurimos animadvertit: 'rare veniam es excusare soconantibus ima voco occurrens Moriendum ease Scribunt quidam trecentos
priore fugisse a sine PaIudamento quoquo post biduum demum appamisse. Non dubito,
fore, qui haec cum Drumanno in Histor Rom. Tom. I. P. DO ex mutua calumniandi criminandique Iubidine repetant, eaque si non uncta, certe invidioso aucta esse dicant. At mirum quemvis habeat necesse est, quod etiam apud Philippos priore proelio castris exutus vix ad Antonii cornu fuga evaserat. Transegit quidem beIIum Philippenserativalidua atquo aeger: nam aqua subter cutem fusa turgidus aegrotabat, ut Plinius N. Η. Libr. VII. 'o 45., Agrippa et,aecenate auctoribus, videlicet amicis illius Principis, memoriae prodit. Neque tamen morbus iste obstitit, quo minus, victoria per Antonium collegam, consilio Promptum et manu fortem, reportata, in splendidissimum quemque captiVum non sine verborum conis tumelia saeviret. Sio Augustus ad summum imperium acernitatem naturae adjunxit, quo nihiI deformius osse scripsit Cicero ad Q. r. Libr. I. p. l. g. O. Conferatur Drumannus in Histor Rom. Tom. I. P. 385., qui Antonii traugusti rationem agendi apud Philippos versae eandide descripsit. - Εgo Oudendorpium secutus, Praeeunte Paldam , h. I. edidi m Derum in poterimem, cum V. Mam referri debeat ad . sepulturam. Qui Cod.memmian. auctoritate adducti praepositionem in mittunt eis vereor ut satis faveat sermonis Latini consuetudo Certo loci a Bremio ad h. 1. et amuhnhenio ad Terent Heaut IV . 3. 42. allati non probant Latine dici posse sesiaruram fore Dorustum potestatem. ihi persuasum est, Augustum, evi obversarentur ilI Homerica ex Iliad. Libr. I. V. 4. αυτους δ ελώρια τεῖχε κυνεσσιν ἰω- νωσί τε πασι, espondisse sviatur m fors in Oiacrum potestarem cujus ocutionis Tationem praeter eos, quos Paldamus nominat, copiose NplicaVit Eritzius ad Sallust Iug. o. 112. . . p. 98 sqq. - Αlios, patrem et filium, Pro Vita rogantes refer ad Aquilios Floros, de qui- hiis hoe narrat Dio Cass. Libr. I. α 2. Post pugnam Actiacam cs. Drumannus in Histor. Rom. Tom L p. 485. Ob hunc acriptorum di ensum P. C. Levasque in Mis G H. d. oem. RΦMI. a. AB Mn. mira 1810. Tom. III. P. 219. totam rem temere in dubium vocat et Suetonium, cujus potior habenda est auctoritas injuria malevolentiae in Augustum insimulat. VI. Iulius Caesar in acie Pharsalica, ut auctor est Suetonius c. 5. Proclamaverat, ut eivibus parceretur; at sororis nepos non tantum Perusinis veniam orare seque excusare coisnantibus saeva Voce occurrens occlamitavit moriendum esse, sed ex dediticiis etiam Romanis trecentos sive, ut narrat Dio Cass. Libr. XLVIII. e. 14. qua4ringentos senatorii et equestris ordinia ad aram avuncuIo suo enstructam hostiarum more mactavit. Hujus saevitiae cum serius ipsum puderet, ' in Commentarii de Vita sua scriptum haud dubie reIiquit, non sua voluntate, sed militum ira tantopere saevitum esse. QiIlia Commentariis sua hausit Appianus d. . . Libr. V. c. 48. q. ut acute conjecit Schweighauserus Vol. III. p. 868. atque eadem ratiotio illius facti foeditatem ab Augusto amolitur gentia IuIiae adulator, VeIIelus aintereuIus Libr. H. o. 4. g. ., sed frustra, ut confitetur Loebellius da rineip. Aug. I. c.