장음표시 사용
11쪽
ne tamin tristes tenebrae regnent, ut i sita iacilem aditum hiareant, et variae supellectiles aptum in iis locum inveniant. Num eri possit, ut architectus et his omnibus ritae commodis satis faciat et tamen haec omnia mere vitae usum spectantia ita pulchra sorma occulat, ut spectantis animus in ano solam defigatur, de illis vero ne cogitet quidem' u in tali domo idem emeere possit, quod in aede sacra, in qua condenda id unicum est artificis consilium ut visus jucundo moveatur et mens a rebus terrestribus ad coelestes revocetur Quamquam fatendum est et hodio in ejusmodi aedibus condendis ita attendi ad varia vitae commoda, ut auditores facile verba concionatoris auscultent, ut sedes ac subsellia apte distributa sint, ut sussiciens lux tandatur. ut vel in his aegre forma absolutum imperium in materiam reportare possit. Quis de pulchra forma cogitet in oratione, qua V. c. agitur de optima agri stercorandi ratione' - Possunt singula verba et sententiae ita disposita esse, ut in his nil reprehendendum sit potest argumentatio ita apte procedere, ut apud auditores persuasio essiciatur, potest ejusmodi orationi
hoc sensu lacundia laus adtribui, sed pulchra nec esse potest nec si Posset, debet fortasse, nam auditores non avocandi sunt a rebus vitae communis, imo multo magis ad eas revocandi. Quin pulchra sorma nonnumquam oberit aptae expositioni rerum de quibus agitur.
At valde mirandum doctissimos Plotini interpretes, reveterum i , Iulium Simonem 2 , V eherotum 3ὶ, ircherum 4), Bartholomeum a sancto ilario Sin, non satis attendisse ad
egregiam ejus de pulchro sententiam, imprimis Creugerum dico, qui sextum Enneadis primae, quo de pulchritudine agitur librum, separatim ediderit et cum aliorum philosophorum ex antiquitate, Procli imprimis sententiis, contulerit. Etenim suspicor hos omnes interpretes eloquentia Plotiniana vel invitos abreptos fuisse in illam pulchritudinem, quam solam verum pulchrum eoplatonicus praedicat, pulchrum non sensibus obvium, sed divinum illud pulchrum, quo in moribus ac iustia tutis conspicuo animus ad res divinas contemplandas evehatur. Ac revera pulchrum in materia expressum ita obiter et negligenter sere a philosopho tangitur, ut lector facile eo adducatur, ut id aeque parvi habeat ac auctor ipse. Et vix aliter fieri potest, qui in Plotini scriptis ab acutissimo etiam lectore multae egregiae sententiae aut praetereantur aut mox in oblivionem abeant. anta enim est copia placitorum, ea est concinnitas qua singula enuntientur, ut animus lectoris de alia sententia ad aliam detrudatur et ad omnes animo retinendas et perpendendas vix locus relinquatur. Quo sere necessario accidit, ut ea, quae a philosopho, quippe minus universum argumenti consilium spectantia, prae caeteris brevia enuntientur, gravioribus placitis cedant.
12쪽
eo' tamen supersedere potui Platonis de pulestro sententiam enarrare, quum libri eoplatonico tum sint velut commentarii in illius scripta, quumque hi quae ille obscurius aut diffusius in variis dialogis tractat, An unum systema redigere et explanare conati sint nec neglexerint tamen ea nova placita qua Aristoteles et Stoici imprimis philosophiam auxerunt. Et paulo accuratius investigandum esse censui in Platonis sententiam de pulchro in rebus sensibilibus, quum mihi viderer hac in re nonnihil discrepare a recentioribus hujus philosophi interpretibus quod quantum sit qui perspicere vult, is adeat recentissimum, quantum equidem scio, historiae de aesthetica scriptorem immermannum i). Omisi autem Plotini sententiam cum recentiorum placitis conserre, non quod eam disquisitionem supervacaneat haberem, sed quia ejusmodi disputatio vix uno volumine nedum paucis pagellis contineri poterat. Adjunxi vero huic libello versionem Neerlandicam libri I nneadis I Quum enim saepius animadvertissem Plotinum apud viros doctos in patria nostra fere ignotum esse, non hujus Operae me taeduit, ea spe ductus, ore ut, licet paucis, persuadeam scripta Plotiniana minime adnumeranda esse iis monumentis antiquitatis, in quibus genius ille Atticus totus ore barbariae
sordibus ac nugis obrutus vix agnosci queat. 1 Geschichte de Aesin diti ais philosophiscter isse chast, o DL Rober tammermann 'ten, I 858.
14쪽
mPPIA MAIORE de pulchro disputant Socrates et Hippias sophista atque illo rogante, quid sit pulchrum, hic non dubitat respondere l), summum sibi pulchrum videri virginem pulchram 2)et statun addit, tamquam argumentum is quia omnibus ita Videtur. Consensus omnium est igitur, ex opinione sophistae, norma, qua pulchrum dijudicandum sit. Hoc modo notae pulchri fiunt mere subjectivae, quam sententiam multi sunt, qui etiamnunc suam iaciunt, ita negantes aestheti- eam in systematis sormam redigi posse. At Soerates Platonicus non acquiescit in responso tam vulgari nonne qua pulchra, inquit, lyra pulchra, imo, olla pulchra eodem jure dici possunt pulchra' - Qua interrogatione sophistam docere Vult se non quaerere de hac illave repulchra, sed de notis universalibus pulctri. Iam 3 Hippias cogitans de ejusmodi nota, spondet, eam sibi videri in auro contineri hoc enim omne res mari, easque, quibus adsit,
pulchri speciem accipere 4). Quo responso satis puerili Plato, me judice, nil aliud significare
voluit nisi hoc notam pulchri non quaerendam esse in hac illave materia nam mox ostendit eburnea, lapidea alia, aeque pulchri nomen mereri, siquidem iis rebus, in quibus reperiantur, prudenter sciteque accommodata sint. Igitur sophista aliam rationem init, et plane a scopo aberrans, pulchrum in eo positum arbitratur 5 . ut quis fruatur prospera Valetudine, opibus ac divitiis abundet, omnibus assiciatur honoribus, parentibus honorifice sepultis ipse ad beatam per- I Hipp. maj. p. 287. .
2 Ne tamen sophistae incliti sententia nimis insulsa videatur, huc adscribam enuntiationes, quales inter recentiores
15쪽
veniat senectutemio denique moriuus in filiis pie et magiiifice sepellatur scilicet nomine pulchri
ea omnia complectens quae e sententia Graecorum ad beatam vitam pertineant. I Iam Socrates ipse plures definitiones pulchri proponit, quarum prima est, an sortasse M. chrum sit G πρέπει - ἡ φύσις αυτου aptum et commodum t) - ouum autem 'stea pateat illo apto et commodo potius emci ut res pulchrae esse videantur, non ideo pulchrae risu hoc etiam reiicitur, quum de pulchro ipso, non de salsa ejus specie disquiratur. - Deinde ' Socrates vult pulchrum contineri in utilitato Hμαψ. Utile autem id dicitur, cui inest vis aliquid assiciendi. Quoniam vero hi effectus aeque mali ac boni esse possunt, notio pulchri interdum cum ea mali congrueret, quod quum ipsius pulchri naturae repugnet, quae omnino postulat ut cum bono conjunctum sit, id demum χρήσιμ erit pulchrum, quod bonum efficit. Ita vero in aliam dissicultatem incidimus, ut nempe pulchrum sit ausa boni causa autem distincta est ab effectu quo fit, ut pulchrum non sit bonum, quod tamen ejus noli postulat. Inde hac quoque definitione rejecta, Socrates arbitratur pulchrum nihil aliud esse nisi jucundum, quod visu audituque percipiatur 3 . At per caeteros sensus etiam jucunda percipi possunt. Quid igitur causae est, ut ea sola jucunda, quae per Visum et auditum percipiantur, nomine pulchri digna sint Et prosecto auditus aut visus ipse per Se non in causa esse potest ut jucundum aliquid a pulchrum, nam sunt modo instrumenta, quibus animus laete incitur. Itaque denuo quaerendum est, quid sit tandem illud, quo ea pars jucundi, quae ad auditum visumque refertur, pulchrum habeatur, quo acto mox patet nos nihil ultra quam in initio dialogi ad naturam pulchri perspiciendam profecisse Fortasse tamen aliquid lucis quaestioni offundatur
reputantibus, ui'undum, quod per auditum et visum percipiatur, hinc pulchrum audire quia hi sensus praestantiors locum Occupent prae caeteris, gustu, olfactu, quorum usus praecipuus sit iniunctionibus et necessitatibus vitae animalis, cibo potuque. Et revera jucunda per visum auditumque percepta potius spectant vitam, quae dicitur intellectualis imprimis, apud homines saltem inserviunt ad ingenium formandum ad eas notiones percipiendas, quibus animus nutritur. Si igitur haec jucunda, prae caeteris, utilia 4 appellanda censemus fortasse recte distinxerimus, sin pulchrum hinc definimus jucundum utile ἡD- ωφέλιμον , eaedem dissicultates redeunt, quibus coacti fuimus desistere ab ea ratione, qua videbatur pulehrum contineri utilitate ipsa. Ita partes disputantes discedunt nulla probabili de pulchro sententia invecta. Quum vero satis notum sit in ejusmodi dialogis Platonis, quibus philosophus fateatur se quaestionem non ad elicem eventum perducere potuisse, nec aliquid eri inVenisse, tamen multum veri latere, age, videamus, quid de natura pulchri Variis in hoc dialogo propositis definitionibus doceamur.1' Introitus loco ad universam quaestionem, auctor monet, jam non agi de hac illavere, quae a plurimis, imo ab omnibus, nomine pulchri insigniatur, sed de universa aut abstracta qualitate quae quibus insit, pulchra reddat.
16쪽
mane cois utim non positis es in materia, e qua res conficiantur secundo loco docemur: a rasque eius notionem conitIndendam esse cum iis, qua ad beatam et selicem vitam pertineant.' ε' Propius autem ad ejus naturam accedit id, quod aptum et congruens appellamus; quod tamen quum potius extemam rerum speciem quam virtutem interiorem spectet, philosophus nos docet pulchrum non reserendum ad eas qualitates, quas accidentales nominemus, sed in intima rerum
'' Imo tam excellens ejus natura est, ut non sejungi queat a bono. b. 6 Attamen non honum ipsum est, nam refertur ad sensus externos et eorum quidem ad visum
auditumque Si illi sensus jucunde inciuntur, causa movens pulchraim est ea saltem conditions ut illud iucundum non a bono separatum sit. Quum igitur pulchrum sit qualitas rerum, qua visus auditusque jucunde moveantur, tamen arctissime cohaeret cum Vero et bono. Et hanc esse genuinam Platonis de pulchro in rebus, quae sensibus percipiantur, sententiam
proxime patet e simili ORGIA Ioco i), ubi hunc in modum disseritur:
si Soca. Quid vero de hocce sentis Pulchra omnia, uti et corpora et colores et voces et is instituta, numquid ea pulchra vocas ad nihil respiciens ' Ut ecce primo loco corpora pulchra, se nonne aut utilitatis ratione habita dicis pulchra esse, atque ad id puΙ--chra, cujus usui serviunt aut propter aliquam voluptatem, videlicetis quod in spectando spectantes voluptate afficiant Habesne, praeter haecce,
se quod de corporis pulchritudine dici possit PoLus: ita aliud. Soca. um itaque caetera
omnia et figuras et colores vel propter jucundi sensum aliquem, vel propter utilitatem, velis propter utrumque pulchra appellas' POLGs. Ita prorsus. SOCR. Onne et Voces et quaeri ad musicam pertinent eadem ratione ' oLus. Ita. SOCR. Quin etiam, quae pertinentis ad leges et instituta, non ob aliam causam pulchra sunt quam quod aut utilia aut jucunda autis utrumque sint. POLUs. on, ut mihi quidem videtur. Socst. onne igitur de disciplinarum se pulchro idem existimamus ' POLus. Idem prorsus et nunc quidem pulchre definis, ori Socrates, pulchrum desiniens per jucundum et lonum.'Νeo discrepat locus in alio dialogo, niLmo , in quo tamen de natura illivs jucundi et
utilis quibus pulchrum constet, paullo accuratius docemur. Operae pretium est locum 2 huc adscribere., Iam, inquit Socrates, non conor dicere de pulchritudine figurarum, qualem pleriqueri forsitan intelligant, ut puta animalium aut imaginum pictarum, sed loquor de linea recta et is orbiculari et de planis, quae inde tornis conficiuntur et de solidis et de iis, quae perpendiculis, et angulis fabricantur, si me intelligis. Haec enim non pulchra esse dico, quatenus ad alia, reserantur ut alias res, rast semper esse pulchra per se et proprium quoddam sibi jucundum I p. 474 s Phileb. p. 5 C.
17쪽
is habere, minime simile iucundis sensum titillationibus colores item eadem ratione Mestros
Pulchrum itaque et hoc loco resertur ad jucundum gratumve ocularum et ut e proxime sequentibus patet aurium sensum At nemo est, quin perspexerit ejusmodi enuntiationibus notionem pulchri minime definitam esse. Iucundum gratumque sensibus est fetus quem qualitas rerum quam pulchritudinem Vocamus, gignit. Item utile tantummodo aliquid vocatur si bona, quorum causa est respicimus. Quid sit illud, quod et jucundum sensum et utilia illa essiciat, minimo perspectum habemus quod magis etiam patet, reputantibus jucundum et gratum non esse in objectis quae ensibus percipiantur, sed in subjecto quod ab illis afficiatur res exterea non sunt jucundae grataeque at in nobis excitant gratum sensum i). Hinc verba, quae ultimo loco vertimus, plurimum laciunt ad definiendum, quae ex Platonis sententia sit illa rerum qualitas, qua jucundi sed etiam boni utilesque animi motus per visum
et auditum efficiantur. Ait nim philosophus, in animalibus seu vivis seu pictis esse mero relativam pulchritudinem. i. e. ea tum pulchra tum quoque turpia et deformia appellari posse prout conserantur cum aliis rebus quae majorem minoremve gradum pulchri habeant. In figuris mathematicis vero . in lineis rectis et circulis, planis ac solidis verum pulchrum deprehendi posse. Eodem prorsus modo porro agitur de pulchro in re musica il):is Dico itaque sonos lenes et claros, qui cantum unum quendam purum Praebeant, non qua-
se tenus ad aliud quid reserantur non relative , sed ipsos per se pulchros esse, et hos sequi
se cognata propriasque Voluptates. Simul additur causa, cur voluptates , quae per hos sensu percipiantur, Prae caeterorum Sensuum assectionibus pulchri nomine insigniendae sint, nam pergit: se Genus Voluptatum quod ad ollactum resertur, minus divinum esse dico quam hocce quibus verbis vix aliud Auit significari potest quam caeteros sensus, imprimis olfactum et gustatum
1 Plures e recentioribus tamen in hoc pulchri principio substiterunt, schenburg, v. c., berhard Sulger. Mendelmo , imo omnes sere ante antium philosophi, ita pulchrum confundentes cum utili, quibus sese opposueriint
quum oritet, tum imprimis effing vid. Zimmermann Gesch. d. Aesth. p. 186, 188 sqq. Ne est quod hod loeo silentio praeteream sententiam acutissimi critici Britanni Homii, censentis pulchrum proprie nisi de oculorum perceptionibus diei posse quod autem ad auditum et caeteros sensus pertineat, in iis potius obtingere gratum jueundumque Mnemo magis pulchrum retulit ad solam voluptatem corpoream quam item Britannus utatus in opere a philosophieia inquir into the origin os ou ideas os the sublime and mutilat. Verum ea confusio pultari cum utili, quae apud
omnes fere philosophos ante antium occurrit, ab eo quum in caeteris philosophiae partibus tum in aesthetica quoque summo resormatore, prorsus Sublata est, statuenti omnem utilitatis vel proprii ommodi cogitationem seiungendam esse ab ea perceptione qua pulchrum placeat. Krit. d. Urth hr. ). Ne in hoc saltem laesis, si Herderum e eipias, multos adversarios habuit.
18쪽
Melius conjunctos esse cum vita a nudi et proxime ii spectare ut corporis necessitatibus
Pluris autem nostra interest vidisse, quale sit tandae illud verum pulchrum, quod in figuris mathematicis. in moloribus et sonis quoque multo clarius quam in rebus vulgaribus, me relative areareat. Pergit itaque Socrates interrogare: is Utrum id, quod purum est ac sincerum, an id, quod Vehemens et multum et is magnum et satis amplum, dicendum est ad veritatem conserre PROTARCHus. Quo consilio, hoc rogas' - Socn. Nihil in disceptatione de voluptate et scientia praetermittere vellem: se si quidem in utroque eorum portio quaedam pura, quaedam impura est, ut utrumque purum, in judicium veniat et mihi, tibi et omnibus hisce se expeditius ad judicandum praebeat. PROT., Rectissime. SoCn. Agedum, de omnibus, quae pura sunt, generibu Statuamus Sic eligamus, primum eorum unum aliquod, idque exploremus. PuoT. Quid igitur eligemus Socu Album is genus, Si is primo exploremus. PROT. Vol equidem. SOCR. Quomodo et qualis puritas, albi nobis erit Virum id purissimum est , quod est maximum et plurimum, an id, quod is maxime impermistum, cui particula nulla alius coloris inest PROT. Constat id quod maxiis me sincerum est. Soca. Recte. onne igitur hoc verissimum et simul pulcheris rimum alborum Omnium ponemus, non vero id, quod plurimum, neque quod se maximum est ' PROT. Rectissime. Soca Si ergo, quod parvum parumque album se est, admixto multo albo, albius simul et pulchrius et verius esse di-iscamus, recte penitus asseremus PROT. Rectissime certe Socn. Quid igitur' se Prosecto non multis ejusmodi exemplis egebimus ad sententiam nostram de Voluptate, sedis sufficit nobis hinc nosse, omne jucundum et gratum parvum et parum, Si Purum e St, is gratius et Verius et pulchrius esse magno , cui multum doloris adjunctum sit.
Pulchrum igitur, quod in rebus vulgaribus, sensibus subjectis, invenitur quidem, sed numquam purum, quod auditum Visumque voluptate afficit, eui tamen dolor oppositus est illud pulchrum purius sinceriusque inest in figuris mathematicis, in coloribus, non quatenus in corporibus sint, sed absolute per se spectatis, atque in his rebus praebet voluptatem, cui dolor nullus permistus aut oppositus est. At hic minine subsistendum, sed inquirendum, quae sit porro causa cur illa Voluptas, quam e figuris mathematicis percipiamus, sit jucundissima ideoque pulcherrima. Et sunt l)imprimis modus et congruenti μετριμης καὶ ξυμμετρIM, quae, ut in animo Virtutem pariunt, ita quoque visui audituique voluptates puras praebent. Hasce ver qualitates minime idem esse ac Pulchrum, sequentibus satis superque apparet 2 ubi , ξυμ-pta juam pulchrum I p. 64. R.
s Idem verissimo quoque monuit Oreuter ad Plot de pulchro, P. 14Τ.
19쪽
et verum memoretur et tria hae separatam disdicentur quainaus valeant ad viauptates orporis aut mentis inciendas Quare statuendum erit Platonis sententiam limo suisse, non posse meum aurae et congruentiae pulchrum expers esse a minime his notionibus contineri Fatendum igitur nos hoc invento nihil ultra profecisse ad pulchri naturam indagandam, nisi hoc , , quod jam essemus ut pulchrum arctissim cum vero honoque conjunctum sit, ita quoque mensura et congruentia carere non posse. Videamus autem anno alia via de rebus mathematicis disquirentibus minus nobis pateat . cur in his pulchrum potius contineatur quam in rebus mutabilibus corporeisque.
Scimus etenim in philosophia Platonica figuras mathematicas earumque disciplinam medium o cupare locum inter res mutabiles terrestres et ideas. Per has enim, ut est in libro VII, p. 52 C. de Republica, juvenum animi proxime insormantur ad considerationem idearum suuinuque boni, praeparanturque ad scientiam, quae longissime abstracta est a rebus adspectabilibus. Quum igitur pulchrum jam purius adsit in mathematicis non dubium est, quin multo purius, imo quin verum pulchruni adsit in ideis ipsis. Ibi enim inveniemus quum caeteras ideas tum et ideam pulchri, quae quo magis sese manifestaverit in aliis rebus, eo has nomine pulchri digniores praestabit. Hic quoque causam habes, cur Plato semper notioni pulchri addiderit eam boni: dixerat enim pulchrum esse quod voluptatem praeberet auditui visuique adjuncta vero notione utilitatis seu boni Nempe ideae purae non inter se separata sunt idea pulchri non potest osse
mala item idea boni non erit deformis, sed quidquid incideis est pulchrum, simul verum bonum esse oportebit. Hinc Plato loquitur de pulchro in legibus, institutis, moribus, in cujus ocum nos potius notionem boni substitueremus, quippe quibus pulchrum magis in forma quam in
effectu positum sit. Quare Aristoteles, constans ut est dearum doctrinae vituperator, non immerito dixit, vocem pulchri, si ad ejusmodi res, ut mores, instituta, leges transieratur, aequivocam si e M--μον esse qua in re tamen Observandus est usus loquendi Graecorum, qui hoc vocabulo aeque complecterentur pulchrum quod in corporibus cernitur, ac honestum, quod in vita publica privataque et in animis conspicuum est. Nos autem hoc loco imprimis seu potius unice agere de pulchro in corporibus, memo est paulo de quaestionis ambitu egitans qui vituperet. Est igitur pulchrum, quod obscurum in rebus corporeis, purum ero in mathematitas et qualitatibus absoIute per se positis conspicitur, idea ipsa pulchri. Quo magis haec idea in re aliqua apparet eo magis res illa pulchra dicenda est. Restat, ut describamus, quae et qualis itaque sit illa idea pulchri, qua scientia muniti semper nec dubitantes neque umquam errantes indicare possimus, quae res sint pulchrae, quae contra turpes. At nec Plato ipse responsum paratum habebit. Etenim philosophia Platonica quamquam tota nititur doctrina de deis tamen interiorem de iis cognitionem comparari posse negat, quamdiu saltem mortali terrestrique corpore induti simus. Longum est doctrinam de deis deque amore hoc loco pertractare neque necessarium cuivis
vel parumper cognitione antiquitatis imbuto. Dialogi Phaedrus et Symposio imprimis, Phaedon
20쪽
quoγε. tiri de Republica et Timaeus, quum de dea pulchri tum de amore multa tractanti
cujus philosopluae sun a haec est In interiore vita eximia cum diis beatitudine ruentes, adspeximus ideas, quarum summae sunt pulchri, veri boni. E Micissimo illo spectaculo detrusi in hanc terram corpus mortale, quod tamquam carcer animi est, induimus. Corpus hocce in culpa est, ut lumino animi sereos clo sensuum modo ope res mutabiles semper salsa veri specie nos in errorem ducentes, adspiciamus, nusquam quid verum sit percipere possimus uens, his ambagibus impedita, saepe etiam a vero aliena debilem admodum reminiscentiam illarum, inter quas antea versata
est, idearum retinuit Amor est, qui hanc memoriam resuscitat. Hoc summum vitae munus, an nium avellere a rebus terrestribus eumque ita evehere, ut parvae memoriae scintillae, quas
in hanc vitam adduximus, iterum exardescant quo facto praeparabimur ad vitam divinam idearumque intuitionis participem. Quum tamen totus mundus creatus sit ad exemplum idearum, harum cognitio unicus sons est, quo de majore minoreve virtute rerum omnium judicare possimus. Quatenus caeteroquin res terrestres fideles an prorsus corruptae imagines idearum sint, quatenus ex illis liceat de his nobis opinionem insormare, deus solus ijudicare potes Hic enim in materia deas vinxit, quod quamquam pro viribus quam accuratissime et persectissime poterat iacit, desectus et natura repugnans materiae eum impedivit, quominus fidelem mundi dearum imaginem in materia terrena
Nos memoria ex vita illa antecedenti divina adjuti unice sentimus, idque sere sine conscientia
nostri res terrestres Ionge a perfecto distare. Res inter se simillimas videntes, tamen anima vertimus inter eas discrimen, quamvis numquam persectam similitudinem adspexerimus, eamque prorsus ignoraremus, nisi memoria nos doceret, similitudinem persectam exsistere, quae tamen qualis sit non amplius describere vel cogitare valemus. Idem dicendum de aliis rebus, de pulchri v. c. Licet veri pulchri notionem amiserimus, tamen recordatio ejus eatenus renovatur rebus pulchris ob oculos versantibus, ut eas ad illam veri pulchri idem duudicemus, et quasi animo metiamur, quantum a persecto pulchro absint. Haeret igitur in animis obscura veri pulchrireminiscentia id vero describere divinae non humanae sapientiae est. Hoc unice constat, res,
quas pulchras dicamus participatione illius veri pulchri amabilem gratamque sormam induere, pulestras et ipsas fieri. Neque illud verum pulchrum ejungi potes ab ideis veri et boni, quippe quum in mundo
idearum summus consensus, nulla repugnantia adsit. Ideo et pulchrum terrestre ad illius normam effictum neque bono carebit, erit semper uisse s p s v)Quum vero inter ideas, cum summa congruentia et harmonia, tamen maxima persectissimaque varietas obtineat ideae pulchri, veri boni plane a se distinctae erunt onmes unum perse tissimum alio adspectu absolvunt si bonum respicit ad persectissimos essectus, ad summam uti-Jitatem, verum ad existentiam immutabilem et constantem, pulchrum referendum est ad sormam,