장음표시 사용
41쪽
Responsa, nec non Colle Raneorum libros aliquot. Quorum, secundum citat. A. Gellius Noct. M. Bb. 6. cap. s.; ut &quartum c trigesimum Digestorum . Ex his , una cum Elucrubrationibus aliorum veterum Iuris Consuli. conflatum fuit Ius
Civile , ut habemus in digestorum lib. I. de orig. Iuris i. necessarium Π. 21., mox in unum, Iustiniano Augusto mandante re. dactum. His Alpheni Digestia in Epitomen redigendis prae cetisteris insudavit Paulus I. C. Citantur autem in Pandectis, tum ipsius Alpheni Digestorum libri, tum, ut vocant, Epitomarum, sive Digestorum a Paulo Epitome contractorum libri VIII, &interdum pariter Alphenius ipse citatur, nullo notato librorum nomine, quod &non praeteriit Tigurinus Biblia,carius. Quibus monumentis praeter prosundissimam Iuris prudentiae eognitio. nem , insignem quoque Antiquitatis peritiam Alphenus osten
dit. Quocirca rerum antiquarum curiosus is Volaterram nuncupa.
tus est Anthropologia id. XIII. Ob tantae propterea Doctrinae meis rita,& Auguiti lamiliaritatem, & praecipuorum ejus aevi Pom
Cultus in primis est Horatio, qui, ut cum ignobiliter quoque natis sapientiam degere doceat, utitur exemplo Alpheni, de quo lib. VII Sermonum Taura III. perurbane inquit.
Si dives , qui sapiens es, Et sutor bonus, o solus formosus, o est Rex:
Cur optas, quod habes δ ma nosti, quid Pater, inquit, Cissippus dicaι: Sapiens crepidas sibi nunquam , Nec soleas fecit: Sutor tamen , ut sapiens quo RUt quamvis tacet Hermogenes , cantor tamen, atque optimus es modulator in Alpianus riser, omni . . AHMo instrumento artis , clausaque taberna , Sutor aras: Sapiens operis sic optimus omnis
Hle autem Vaser pro Varo dici putatur ab Henrico Glaream . Sand pro bono id Antiqui dicebant. Hinc Helerisus Aeris. Vaser a tem astutus cordatus . Ita sensit & Federisus Coeutus , qui e dem verba in Paraphrasi Horatiana ita reddidit . Ur Alphenus . assistis, abjecto omni sutrina instrumento, o clausis taberna, cum eum Asba iis Claru - Puris consultum, sator tamen erat. Pro Sutore vero Tonlarem legit Paccibus Crrimus in suis Commentariis, cui favet Christopiarus Landinus scribens. Alphenus V er Cremonem sit, abjecto instrumento operae tonstrinae , quod in municipio exercuerat, Romam venit. Quos tamen & communis lectio,& Veteres Horrutii Scholiastae Helericus, atque Porphyrion arguunt. Nam alter Alphenum Vastum Cremonensem memorat, qui abjecta sutrina, quam in municipio exercuerat, Romam venit &c. Alter sic
42쪽
inquit noυus RG cI quicquid sissi assignat potes dici, ut A benus se.
tor, quamvis tabernam clauserit, o omne instrumentum sutrinae Oeu
diderit. Ea vero ab Horatio scripta videntur in minori Alpheni fortuna , quippe inverisimile est, tanta cum libertate scripsisse , Poetam , s Reip. Romanae Principem vidisset. Non enim diu subinde privatam Alphenus egit vitam, quum anno ab V.C. DCCLIV. juxta communiorem supputationem, quam secuti sunt Caιitellus noster, Ioannes Tarcianistia , Pompe us VRanuae , Ο Bartholomaeus Dulcinus in 'stariis , aliique , qui a Nato Gendiris Humani Redemptore secundus fuit, Consularem adeptus est dignitatem, electus una cum P. Vinicio P. F. ΡN. dicunt Patribtio Romano; Quamobrem ipsius exemplo, ad speranda laborum praemia Iurisprudentiae Candidatos adhortatur Petrus Labicbius in Catalogo Veterum Iuris Confiatorum Me laxasicho. Ne spem proiiciat legum studiosa Iuventus. Admonet Alpiani sedula cura Vafri. Sutor enim fertur parvam Hausisse tabernam, Pura , licet seia , perdidicis, tamen. Hine Romae Consul summos es na Rus bonores ,
Et fluae o μυ-is , remque decusque suo.
Varum ante Lothichium id scripserat doctiss. Aleiatus in orationo Avenione habita. Alpheni exemplo ostendendo, Viros eκ minumis ignobilibusque initiis sola doctrinae commendatione ad ma
xima dignitatum decora ascendisse. Idem Alciatus in Pare .juris Id. 6. cap. r. Alphenum laudat & nonnulla ex Aristotele,&Ρloetarcho mutuatum fuisse declarat.
Tandem cum post Eos honores Alphenus decessiset, quinto CHRISTI anno a Spin R. publico aere solemniter elatus est, ut Auctores sunt Acron o Porpbrion ad praecitatum Ρoetae locum. Meminit ipsitus dL AItas Danatus. ae Pomponitit de origine juris, oceκ his Campus noster non procul ab initio Aonalium, nec non Conradus Ges erus in Biblistbeea instituta, Ioann. Andreas otiensed de Patris Illustr. GRrina Virorum , pagina mihi χοχr Aussires Elem ebi IV. Scriptorum, nempe Dannes N etaetanus , Ludovicus Gom
sius , Poannes Ficbardus , yoannes Baptista Lilenus, o Ioannes V sangus Homonius . Fuerunt qui eundem cum P. Quintilio Varro pariter Cremonensi de quo supra Alphenum hune existimarunt, sed perperam. Nam Contemporanei quidem suerunt sed hic proletaria, ille equestri natus erat familia. Praeterea, quo anno Alphenus Consulatum gessit, eodem, Quintilius Syriae Praefectus legitur, ut notat Salianus; Unde liquet Ductorem Consuli supervixisse annis sex, contra Eusebium in Chronico , qui Αlpheno Quintilium praecessisse prodidit, tertio & vigesimo , ante Alpheni Consulatum , anno defunctum notans, quod & innuit Lilius Gyraldus IV. de Ueteribus Poetis dialogo, ubi litem dirimit corum , qui ne dum Cremonenses hos Varros , sed , &Tomus I. E Lu.
43쪽
Luetum, Varrum , ac Varrium Poetas a Virgilio & Horatio commemoratos confundebant. Neque defuit , qui Alphenum hunc nostrum autumarita Catullo intelligi, epigr. XX VIII. ubi habet. Alphene lamnemor, atque unanimis , false sodalibus Iam se nil miseret, dure, tui dulcis amiculi, Oe. Cujus sententiae fuit, & qui IC. nostrum unum eundemque ratus est eum Varro illo , de quo memoratus Poeta Epigri Io. inquit
Visum duxerat ὸ foro ociosum Et Epigri r . Varrum nominat unico V. act. ibi
Suffenin iste, Vare , quem probe nostri, Homo est venustus, o dicax, o urbanus. Sed nullibi apud hune Poetam Alphenum Varum nostrum intel. ligi, temporum ratio docet. Catullus enim cum Iulio Caesare floruit, Alphenus cum Augusto, & Tiberio, at clarius Iust. Li- Ieius in lib. 3. Var. Lect. cap. s. nostrum dubium exsolvit, scriendo primum Epigramma, quod in Alphenum inscribitur fieto & suppositio nomine & manifeste in Pompejum dirigi, cujus
tamen nimiam potentiam cum resormidarae iacia ausus est aper
te, & palam in eum invehi, eaque omnia sub Ciceronis persona in Pompejum scripta eidem Lipsio videntur. Num autem Al. Phenus prolem reliquerit, est incompertum 3 Ego tamen haud
absque sobole defunctum opinor, ejus quippe Filium, vel potius ex Filio Nepotem suspicor juniorem illum Alphenum Varrum, qui in Avi memoriam ita sorte vacatus, si non literis, militia flo. ruit anno post CHRISTUM Natum XX. Siquidem sub Vitellio stipendia iaciens, gloriam, nomenque Germanica expediti ne , & Cremonensi praelio contra Othonem est meritus, mod6 Castrorum Praesectus , modo Batavarum cohortium ductor, ut auctor, est Cornelius Tacim, qui frequenter ipsius meminit lib. II. III. IV. Historiarum . Ex hac forte progenie descendit alter Al. phenus Varrus, & ipse Iuris consultus, qui Principis Alexandri temporibus vixit, ut ex Lampridio colligitur. Qusamobrem hune
cum leniore nonnulli confunderunt, ducentorum,& amplius annorum discrimen inter utrumque non observantes. Indicat hunc
in Alpheni Consulis Vita Bernardinus Buttilius Vicentinus, cui, praeter veterum Iurisconsultorum Vitas , debemus & aliquot Si. culi Diodori de Graecorum Historia , & Alexandri Magni lac
cessoribus librorum latinam interpretationem.
Ex his Alpheoa gens propagata usque ad hoc seculum Cremonae viguit, aereamque celeberrimi I. C. tamquam Familiae Auctoris, leonem , ut nobilissimum antiquitatis monumentum Peregrinis ostendi solitam succetares servaverunt. Durat & nomen Alphe.no, agri Cremonensis Uico, quem ab Alpheno Consule nuncupatum assirmat Vida noster de tanto Viro scribens , Actione a.
44쪽
pag. 42. Ex imo, non negabunt Cremonensem fuisse in enum uminister Egis vetustissimos Purisconsultas, ex quorum resim si totum Ius Cisiis a Iustiniano Imperatore conflatum, atque in unum volumen rodactam fuit, id tot veterum Scriptorum testimoniis comprobantibus, qui etiam si minus nobis suffragarentur, certissimo argumento esset, quod nune etiam apud nos A rinorum Familia rarat, imaginemque Clirissimi Viri gentilis sui actae servant ex aere expressam, eamque inter dum Hospitibus 2 Peregrinis inter visenda Urbis ornamema ossentare solent ; Nominatur etiam adtae in agro Cremonensi micus Alpis. nus , quem ab ejus Viri nomine vocatum fulse, exploratum babemus.
Comes Carolus Caesar Mahasia Bononiae Patritius , muliti minus antiquitatum investigator, cui cordis obsequia litavi ob amorem, quem mihi literis suis insinuat, in opere inscripto Marmora μι mea Sect. s. eap. 6. resert ab eo detectum fuisse anno i 687. in Ecclesia Parochiali Divi Nicolai de Albariis ingentem cippum signatum hisce notis tantum , ALFENIUS , eaeteris sequent, bus verbis exutum , & haesitans an nativi suident Bononiae Al. Phenii, an aliunde profecti, dicit. Nutim istud nos penes prasentis stirpis germen ab eo Alphenis stiri De. oui ncin longὸ bine distans Cremona, scilicer -rias Romamque proclectus σα Aliae quam plures antiquae Inscriptiones Alpheniorum seu Alphi.
Legitur & in argenteo nummo apud Gostium pag. 123. P. AI Anius P. F. Varus.
Extant in Pandectis ex Alpheni Digestis Leges ut in ipsarum In. dice notat Iacobus Labilius p. II. Cap. 73. quas hie subnecto
L. 33. Ad leg. Aquit. L. 4. De pecul. lega. L. 26. Comm. Divid. L. 2. De his quae pro non scripti L. io. De ser. corrup. L. 27. De cond. & dem. L. I 6. De in rem. ver. Ex lib. VI. L. Ir. De peric. & commo.revω. L. 76. De Iudic. L. 26. De act. emp. & vend. LII. De rei vind.L. 3Ο. Locat. EL lib. VILL. 43. De dam. in c. L. Io. De recepi. L. I 4. De exception.& praescript. L. 29. Loca. L. χo. De oblig. & act. L. 28. De aur. arg. mund. leg. Laoa. De verb. signis L 26. De oper. liberi. Ex lib. ΙΙΙL L. 13. De Publican. L. 6. De manumis. L. I. De manumissio. Ut . De statu lib. L. χo3. De ver b. signi.
ilicet ex primo & tertio libro , & reliquis post septimum legesntillae desumptae sunt, sed ipsius tantum Alpheni citantur ex lib.
45쪽
I. L. 13. qui testam. fac. pos, & ex libro 39. L. 21. De neg. gest. Citatur & alibi Alphenus nullo relato librorum nomine, aut ninmero, nempe
L. 2. De Orig. Iuris . L 12. De instruc. Vel instrum. len L. I. De rei vind. L. 9. Dedam. in sec.L. 8. Si servit. vind. . L. Σ. De a'. & aq. Plu. a L. χo. Ad leg. Aquit. L. io. De libera cau. L. 63. Pro sec. . L. 67. De solutio. L 38. De contr. empti L. 77. De verti signi. L. 74. De leg. lib. 2. L.. 87. EM.L. 29. De leg. lib. 3. L. 239. d.
Quia vero totum Digestorum Alpheni opus in compendium rede.git Paulus ΙC. inter Antiquos celeberrimus ad libros VIII. res. tringens, qui libri, Epitomarum Pauli, sive Epitomatorum Alispheni Digestorum nuneupantur, ex his itidem in Pandectas hae collatae sunt leges, nimirum Ex lib. I. L 38. De rei vind.
L lo6. De lega. lib. t. Ex lib. IRL.6o. De lega. lib. 3. L. 43. De evict.
Ex lib. III. L. 36. De condic. indeb.
L. 3o. Loca i L. 3o. De pignor. act. L. 23. De praese. verb. . Ex lib. VI. . t 9. De pact. dota. L. 62. De re judic. .
L. 8. De fund. dot. Ex illa VII. nullae deliam piae L. 38. De Don.inter Uir.&Ux. Ex Lib. VIII. L. 6. De Supel. leg. L. Or. De leg. lib. 3. L. q. Si pars haered. petat. L. 4o. De usu, & usustuc. lega. De eodem plures alii, & praecipue Brison. de Verb. signis Fanusius Campanus de Illustr. Bal. Famil. alioqui doctissimus scriptor,
46쪽
M Bibliotheca mundi Hemisi Barcessi nostrum Autorem vocat petaperam Alserum Varum , quando non sit error praeli.
QUinctilius Varrus, sive, ut apud aliquos legitur, Varus min. tilius, superioris Quintilii filius, non tam patria nobilitate,
quam Caesaris Germanici, cui gener fuit, affinitate no. bilis, nec tam paterni nominis, quam ingenii haeres, inter egre. gios oratores locum habuit. Maxima ejus laus in inventione, in qua valde acutus praedicabatur . Memoratur prae caeteris ejus declamatio Romae babita contra Incestam, qua , ut lex jubebat, de saraddem, invocato Vesta numine, non periit. Comprobatum artificium: quod tamen gratius accidisset, si favore damnatae fuisset excogitatum, ut sensit Cassius Pius, vir tunc elo quentia praeclarus . Sed Varro probabilior visa contraria opinio, quam & defenderunt illustres ejus temporis oratores , Portius Latro, Pastor Ajetius, Arellius Fuscus pater, Fulvius Sparsus, Iunius Bassus , Albutius Silus Novariensis , Argentarius , CONnelius Hispanus, Romanus Hilpo , Triarius, Pompejus Silo, Marylius, Otho Iunius, qui librum de coloribus edidit,& Dici-cles Carystius insignis non modo Rhetor, sed & rationalis se tae Medicus; extat ejus declamationis fragmentum apud L. Amnaeum Senecam lib. t. controuersia III. Quo ex loco transcribere
non piget, quicquid philosophus ille de hoc Quintilio scripsit, cum praesertim hinc duntaxat constet, Uarrum hunc infelicis ductoris filium, Casatisque Germanici generum suisse , Inquit
igitur Seneca: Declamaυerat apud ι Eum banc ipsam controυersiaruVarus Quintilius, itinc Germanici gener, ut praetextatus: cum descri psisset circunsδώ--- Φ- dia aetera , quati tam eis oculis paena su duceretur dixit: Exatidierunt Dii Mortales Poptili vora: Incestam, ne citὰ praeceps suppbcium transcurreret , revocaverunt . Cestius multa
centumeliose dixit in ipsam sententiam . sic inquit, quomodo quadris gas re caverunt Z nam cI ante posuisti similitudinem , quia o Mede carcere exierat: Cum multa dixisset, novistis ad ecit rem, quam omnes improbaυimus . Da neIligentia pater tuus exercitum ροὰidit. Filium obiurgabat : Patri malediait; quae si attentius obtervas Iet Iustus Lipsius constantius assirmasset, Varrum hunc superioris filium . In hunc enim solummodo senium de ipso locutus est in Commentario ad Tacitum, opportund citandum. CenseoAlium es.se infelicis patris , qui in Germania caesus. Cum Germanico autem affinitatem contraxisse hunc Quintilium, testis, praeter Senecam, Cornelius Tacitus, qui solus, quem viderim , maternum ejus genus monumentis mandavit ad annum V.C. DCCLXXX Nimirum Claudia Pulchra natum docet, Agrippinae majoris sobrina,& sic de Augusti posteritate. DLgnis Disitirso by Corale
47쪽
gnb tanta nobilitate moribus matrona , sed quia praede nctus ejus Vir Quintilius insanda caede sublatus est , eam Tiberii Caesaris erudelitas in conjunctos falsis petitam criminationibus pendidit, quas & Tacitus refert, qui ad annum, antecedentem lcriptum reliquit. At Romae commota principis domo , ut feries futuri in Agrippinam exitii inciperet, Claudia Pulchra sobrina e vi postulatur,aecus ante Domitio Afro. Is recens praetura , modicus dignationis, o quoquo facinore properus clares tere, crimen impudicitiae, adulteram Furis nitim, veneficia in Principem , o devotiones obiectabat. Injustitiam tamen accusationum Agrippina impavidὰ attendit, quae & omnes ingenii nervos ad servandam consanguineam intendit. Unde Tacitus . Agrippina semper atroa , tum Θ periculo propinquae accensa, pergit ad Tiberium , ae fortὸ sacrificantem patri reperit, quo initio imvidia non ejusdem ait maRare Divo Augusto victimas , O posteros ejus insectari s Nonis est ira mutas divinum spiritum transfusum, sed imaginem veram caelesta sanguine ortam intestigere discrimen, fuscipere sordes , frustra Pulchram praescribi, fui sola exitii causa fit, quu rippinam stulte prorsus ad cultum delegeris , oblita Sosiae ob eamdem adpictae Irritus tamen cecidit tantae patronae labor, ut quae surdis , quod ajunt ) auribus loqueret ut . Hinc idem Tacitus.
Ata haec raram occulti pessoris vocem elicuere, correptamque Grinco wrsu admonuit, ideo laedi, quia non regnaret. Pulcbra, o Furnius
damnantur. Quia , & improbus accusator eo facinore ad majores honores emersit. Subjunxit ideo Cornelius . Afer primoribus ora. torum aditus , divulgato ingenio, o secuta adseveratione Caesaris qua suo jure disertum eum appellavit . Mox capessendis accusationibuF, aut reos tutando, prosperiore eloquenti τ, quam morum fama fuit. Insolentior his factus Domitius , ut Tiberii gratiam melius inibret, qua fraude Pulchram perdiderat, eadem, ut ejus filio Quintilio exitium proximo anno intentavit. Quamobrem Tacitus hujus Varri cum Germanico propinquitatem , Tiberiumque ipsi ab cerum innuens, nec non Claudia Pulchra natum docens, aiead annum sequens. Sed ut stiata procerum , O largitis Principis adversum eas iam solatium tulerant: ita accusatorum major in dies, is infestior me issamento grassobatur. Corripueratque Varum QuinRAlium dot eis, sori propinquum Domitius Afer, Claudiae Pulchrae matris eius conismvator , nullo mirante, quod diu egens, o par to nuper praemio mώθ ής, plura ad flagitia accingeretur. Amicus ipsi
fuerat Publius Dolabella , sed & hie Domitio forsan instigante in proditorem descivit ; Ideo Tacitus Publium Dolabellam D.
titim delationis extitisse miraculo erat, quia claris maioribus, o m-ra connexus fuam ipse nobilitatem , suum sanguinem perditum ibat . Restitit tamen senatus , O operiendum Imperatorem censuit, quod unum Drgentium malorum suffugium in tempus erat. Oetabatur tunc in Campania Tiberius, qui mox abjecta Rei p. cura in Capreas secessit. Quocirca Varum a caede servatum verosimile videtur. Non o by COOste
48쪽
Non diu tamen supervixisse crediderim, quum, ut probare n tor, Agrippinae minoris Maritus primus extiterit, quam Tiberius pollea Gn. Domitio tradidit A.V.C. DCCLXXXI. ut in fine IV. Annalium libri Tacitus prodit. Siquidem, ut adducta Senecae verba sonant, Varus Quinctilius tunc Germanici gener, eam assinitatem cui indicant θ Germanico vivente contraxit. Quod ad minus ante octennium fieri oportuit, quum Germanicus diemo erit Romae DCCLXXII. ut apud Tacitum . Unam autem ex tribus Germanici filiabus Agrippinam tunc viro aptiorem fuisse , major ipsius aetas est argumento . Praeterquamquod constat, Drusillam, & Liviam minores natu sorores multo post nuptui primum datas, anno scilicet V.C. DCCLXXXVI. ad quem Tacitus. Ser. Galba, L. Sulla Coss. diu quaesito quos neptibus suis maritos desinaret Caesar , postquam instabat virginum aetas L Casesium M. Vinicium legit, aliquid ad rem sensit & Iustus Lipsius, qui Varum Quinctilium alicujus minorum Agrippinae sororum ma. ritum non audens constanter ataverare, legendum reliquit in Stemmate Augustae Domus Livia γω Li-Za Suetonio9 quae eadem Iulia es Tacito, o Dioni r 7 upsit M. mmicis . Huic sive
Germanici vocat Seneca lib. a. controv. 3. 2 aliquid Tacitus. Lipsio adiiciendus est Franciscus ex Comis. Berarius Camerius Caecinus iustio libra deII Agrippina minore nuncupato ML 1. pag. m. 8 o. ubi Quinistilium Varum Agrippinae minoris consanguineum assirmat. Si
minorem itaque Agrippinam duxit Quinctilius, illud quoque
Patriae gloriae accessit, ut nedum Caesareae nobilitatis, sed & singularis eruditionis matrona suerit aucta. Proditum enim est, Agrippinam hanc Neronis Impe. postea Matrem , Commentaria scripsisse, quibus ut ait Tacit. lib. rh. qui aliqua inde transtulit in sua Historia a Scriptoribus Annalium non tradita, vitam suam, o casus suorum posterior memoravit. Eam citat & Plinius , quinarando Neronis nativitatem ex ejus elucubrationibus in septimum retulit librum cap. 8. Quod & notavit Gesnerus in BiMotia ea Int te. Caeterum Varrorum familia floruit, di in Pompejo Uar. iro, de quo Horatius lib. 2. Oi I. cI Arrio Varro , de quo plura , Tacitus in Historiis.
SBarnabas, de quo in M. Apost. 4. in fine legitur . Ioseph amtem qui cognominatus.est Barnabas ab Apostosis quod est intem pretatum Filius Consolationis in Levitus Cyprius genere oec ex sein tuaginta duobus Redemptoris nostri discipulis ad Apostolatus apicem evectus, cujus caelesti doctrina cum Cremonenses se in Christi Fide institutos glorientur, inter Patriae nostrae Sacros D. ctores priori loco est conumerandus. Fuisse illius Pharisaei nom.
49쪽
ne Gamalielis Legisdoctoris honorabilis Universae plebi Alum.
num testatur Peregri Merula in Fanἡluario Cremonae, o Tigorius de Regiso Italiae lib. i. scribit. Addidit inde Urbi Mediolano deras, quod 'fraptim, ae Doctorem Barnabam, Cissi D. N. Diseipulumnaeia est. Ejus & summae Doctrinae innumeri pene Auctores as. ferunt monumenta, unde illos silentio praeteribo, dum mihi sum. eit Sanctissimum Virum Cremonensium Praeceptorem Divini, in rebus indigitare ut asserunt Plac. Pucinelius in Zodiae. Medio Eccles p. r. inbeia. Ita Sacr. Tom. 4. col. 78 r. idem Merula loco eicis Cathedri Eccles Iosepb de Nigris, Avunculus meus Amantis. Eccles Coia g. S. Iohannis in Cruce Ambire Fer in suo Cremon. E cles. Marorologio, quod peregregid nunc erudit ad typos . Quin. imo fuisse Cremonensium Protepiscopum innuit Blas. Rubres inlit. nuncupatoria suae Tabulae dypticae Epis Cremon. anteposita ubi Vos aditem Ili. O Ad RR. PP. interim dum reliqui Pontifices. qui stierunt is Sanctissimo Barnaba usque ad Trapbanum Romanum e tenebris eruantur, quod ut quamprimum fiat Oe. Verum cum hujus Praesulatus aliud mihi non constet decus, adeo insigne Mediol,
Densibus eripere nequeo , tum maxime cum Divum Barnabam tanquam inemoriae Episcopum ud hunc annum XLIII. non re.
posuissem, scio enim nullum Episcopum electum fuisse nisi post erectam Romanam sedem anno Christi XLIV. vel sequenti, jumta varias opiniones . Circa supputationem Chronologicam sui S. Barnabam scripsi ad an. XLIII. ut Cassitello Hist. Cremon. in
suis Annal. adhaeream, cum varia in hac causa legam. Baronius, o Gordonus expeditionem S. Barnabae in Italiam reserunt an. LLRiceiot in Chronia . tom. 3. p. I. catal. an. XL. Ripamontius o ipse Hist. Mediol. m. i. pag. 17. convenit cum Baronio, inquiens vero quem tamen alii numerum variant pro sua quisque supputatione,
ANNO LIV. SAbinus primus Cremonae Episcopus, a Diuo Barnaba primis
Evangelieae fidei rudimentis instructus, sedit in loco Busehetti nuncupato, ad secundum ab Urbe lapidem, Amicitiam Divi Syri
Episeopi Ticinensis excoluit, ut resert Peret. Merula in Sanctuario Cremonae pag. bi 337. indicans, compertum habuisse in non. nullis venerandae antiquitatis , & auctoritatis manuscriptis haec verba contineri. Ad hunc, ides Tabhium, . tiamquam ad anctaram findelibra conveniebant Cives, finitimi, alienigenae, inter quos , rus Primus E sesiae Titisensis Epistotis tandu cum Sabino nostro in iis oris consistere voluit, quandiis totam Regionem, qua ad superio' rem agri Cremonensis partem Dergit, Christi Nomini adbunxit, cujus rei memores Posteri, Trassitim ditim de ori nomine oricinam b diso orexissim dixerunt, AEdumque ibi D. Syro dicatam post aliquos
50쪽
annos erexerunt. Plura prophana Numinum simulachra, &Idola destruxit, ac inter alia celebrem Iovis Aram , quae in loco Povisalta vulgo Genivolta , erigebatur. Senio tandem,& meri. tis gravis ad celestem Patriam evolavit, in loco ad primum lapidem, qui de Sabini nomine, Sancti Sabini locus appellatur usque ad hanc diem , de eodem Abb. Ugiali in Ital. Sacri tom. 4. Peregri Merula in Catalogo Episc. Cremonae. Hierondimus Balladorius in narratiuncula praemissa Uitae Sancti Homo boni. Bressian. in Corona oe. cI Rosis, o moctis, qui resert manuscriptum Chinelli de Summis, & Commentaria manuscriptum Ioan. Francisci Mariani.
Post hunc Episcopum nonnulli recensent, Sanctam Babylam, sulti auctoritate Pacobi Philippi Bergomensis in lib. I. Supplementi, ubi de Cremona , atqui hallucinatio des sumpta, fuit cum in nostra Cathedrali Corpora venerentur SS. Babylae, & Simpliciani Martyrum, ex quibus Babyla fuit Ρatriarcha Antiochiae, ex Vico Pleabis Sancti Iacobi, translata anno i 46 o. ut notat Cavi teli. ad eundem annum,&ut fusius, cum de Simpliciano sermo erit, dicemus. Animadvertendum quippe duco in hoc opere, me tantum chronologice,& vellicati EpiscopoSCremonae natos memoraturum,&praecipue illos,qui ex professo aliquid scripserunt, quum de omnibus Cremonae Episcopis extensam Chronologiam condere, Deo bendlait unante aggrediar , Namq; plerumque saepius opinione dissen. tiunt Tabula dyptica Blasij Rubet, & Series Abb. inbest. in Ital Sacri tom. 4. nec non etiam in paucis quidem differt ab istis Di, cosmus Peregrini Merulae ; ideoque modici non erit laboris, pe multa conciliare, & opportune corrigere. Vivente Sabino anno circiter LXXII. post Christum natum, mihi Chronologiae ratio indicit sub exercitu Antonβ, Vespasiani Ducis heu nihil referri posio crudelius credo, aut lachrymabilius per quatriduum suffecisse Cremonam,& omnia sacra, prophanaq; exusta, quae paulol post resurgens ex Vespasiani hortatu, Fora, Templa, aliaq; diruta aedificia elegantiori sorma restituit: innuit Tacitus bist. 6 3. de quo fuso calamo locuti sumus in proemio. Veruntamen ubi Tacitus loco antecitato inquit per quatriduum Creamona fuderit, cum omnia sacra, prophanaque in igne considerent, solum Mephitis Templum stetit ante moenia, loco, seu numine defensum: quaenam fuisset haec Dea Mephitis quam Memphitim Cavi tellus,
& Campus ac nomine masculino, ceu Leander Albertus, & alii perperam appellant) & ubinam ejus Templum, eruditionum facula, ne sudoribus parcam, illustrabo. Mephitim, Deam Anti. qui putaverunt Tetri odoris, ita Lit Greg. Grat de His Gentium oontag. I. & Secius in Virg. 7. -mq; exbalat opaca Mobitim pro terrae paedore ex aquis sulphuratis, atq; corruptis proveniente, o Psinius Hist. not. lib. 2. cap. 93. in Hirpinis An sancti ad Me-