장음표시 사용
61쪽
extorres esse, & voluntarium evit m pati maluerint, qu im tan to oneri subiicere cervicem . Sanctus Nitammon, cujus Nomen
fastis Ecclesiasticis ad diem octavam Idus Ianuarii adseriptum legimus, cum e solitudine , in qua sanctissimὰ vixerat, per vim
traheretur, Episcopus Geris in AEgypto renunciandus, tanto pavore consternatus esse dicitur, ut inter trahentium magis, quam deducentium manus , susis ad Deum precibus , impetrato vitae
fine mori potius quod & obtinuit) maluerit , quam discrimen salutis ex luscepto Episcopatu adire, idem Lubiens i ibidem fa. 6
D. XXXVII. FElix II. decimus nonus Saeris Antistitor in Patria effulsit,
quamquam obscuris parentibus, sub disciplina Chrysogoni Sar. di Viri admirandae eloquentiae ejus Ρraedecessoris rerum divina; rum scientia optime calluit, in dicendo igitur, in Christi doctrina disseminanda prorsus indefessiis, fidei orthodoxae Concives, quibus adfuit quinque, & viginti annos confirmavit, e vivis e ceden Sanno 362. Pont. Max.Ρelagio I. & Imperatore iustiniano.
Blasius Rubras in Φptica. D. LXXXII. A Nastasius sacris initiatus Romam prosectus ob eximias animi
dotes non diu delituit, quin Pelagius II. Pontifex opi Max. tantam virtutem Brixillensi insula ornaverit : erat quidem Brixi latum tunc Civitas. Gregem igitur sibi demandatum paterna cha ritate, ae exemplis in Catholicae fidei rudimentis instruxit,& me. ritis plenus de vixit. Brescianus ejus Am meminit in Rosis, o molis, quem vocat ex Nob. Gente Ala, allegando Fabagrossam, & Zigna. num, quorum opera nune malo fato deperdita se vidisse saepistimo testatus est; non semel, Ego utique dubitavi, num allata a Breustiano de Brixilli Episcopis Vera essent,cum nullus dum ex professo, S praesertim Abbas Ughellus in sua It aba Sacra nusquam de his eo a Episeopi sagae; Proinde acquievi, ut compertum habui ex Conciuliorum Tomo octavo typiS Regii 'Lutetiae Parisiorum ad annu 43t In Coneilio Ephesino contra Nestorium decretum fuisse peragenda Concilia Provincialia per Episcopos, qui Ephesino non interfue rant, cui auscultans sanctioni Eusebius Mediolani Episcopus Concilium celebravit, deque peractis per Epiliolam Leonem Sum. Pont. certiorem reddidit, cui Epistolae inter caeteras aliorum Epi Dcoporum subscriptiones, haec est. Ego C rianus Episcopus Ecclesiue Brixiliensis per ea omnιa suprascripta consens , tametsi idem Ughelitis Tom. 1. Ital Sacr. hunc Cyprianum dicit Episcopum Parmensem, qui se Brixillum receperit ob Parmae excidium ab Attila perpetratum, verum ego replico ad quid se Brixillensem Episcopum deno.
62쪽
minaret seq. epistolae subscriberet, si proprie Brixillensis Episeopus non fuisset λ retinent enim ad hanc diem primam denominationem Aquil ejensis Patriarcha, qui Utini, & Adriensis Episcopus, qui Rodigii Sedem habent, etsi Aquileja,& Adria amplius non existant. Ulterius quodnam refugium Cypriano esse poterat Brixillum decem miliaria tantum a Parma distans; quin etiam dilucet error Ughelli, nam Attilae in Italia excidia evenerunt annis 432. ut per omnes Chronographos. Cyprianus anno 43r. Subscripsit, ut Episcopus Brixillensis , ergo clara ad meum votum conclusio , cum Cyprianus esset Episcopus Brixillensis ante excidium Patamae . de Brixilli Civitate vide Georij Anselmi N potis Epigram mala lis s. ubi Maruae filia Brixiae Urbs tot dives avis, tot titulis potens cm. DCX. ANselmus, qui cum Desiderio Cive Mutinensi suo Praecessore sancta loca Hierusalem invisit, eo praedefuncto, quum pietate,&doctrina illuxisset, ad Episcopatum elatus est. Ob dirutam Cremonam ab Aghil ut pho Paulo IV. Longobardorum Rege, in ομpido Soncini ad plures annos moram traxit; a Theodolinda exinde revocatus in Patriam, cum ea sacrarum aedium restaurationi pro viribus incumbens, in proprio munere vigilantissim8, Civium omnium admiratione se gessit annos 27. nam mortalitatem explevit anno 6 3 7. Ioanne IV. Sum. Pont. Heraclio III. Imp. inbel Rubras, Merula, Brestissus in L oro. p. I.
Mdericus Ala, cujus reminiscitur Bresianus in praeli minaribus sui opusculi, inscripti Dottori deIC Iegio δι Cremona, clim hac inscriptione Sepulchrali Rod ritus Ala in Teientia doctismus, in Consiliis Graυissimur, - 2 insidandis Dis ordiis Pruinti mus, Carus, o Grattis fuit Heraclio Imperfui, post I Mams ervitutem ad Patriam reversus, Obiit Auno Hum. Sa DCXXXV. Die XXV L. Martii. Ab eodem Auctore reseruntur ibidem inter antiquissimos Iuris peri
Vandilius Maggius, Tiberius Stanga, Α vera idus Melius. Alphonsus Tinctus , Ladisi aus Manna, Robertus Cambiagus , de quibus equidem nihil aliud nobis constat ; sitq; apud eum Iuditium.
DCCXX. Fortunatus Elghi, Tuc inglii filius ex oppido celebri Soncini,
apud Pictones Galliae Aquitanicae Episcopali dignitate exclaruit,
63쪽
ruit, hujus vitam exaravit Constantius ejus Canonicus ad Aldericum Episcopum Turonensem directam, quam refert Hierondimus Baris in Hist. M. S. Soneinate, Carminibus , quibus optime emi. nebat, vitam Divi Μartini, cui tunc plurimum Divini hono. res maxime deserebantur, luculenter conscripsit. Multa & ejusdem Fortunati leguntur penes Renatum Cianinum de Sacra Poli. tia.&clarissime liby tit 3. num a r. cI 3 o. , ut mihi indicavit amicus meus Ioannes Antonius Cattaneus Soncini decus,& in foro Me diolanensi Advocatus eruditissimus. Vocatur quidem ab eodem Choppino Fortunatus Ravennas,& vixisse temporibus Chilperici,& Clotarii ΙΙ. Galliarum Regum ; Ravennas pariter legitur apud wmeorum in Chronograpbia, o Kemplum de os tulis dis reat. 6. J. 3 p. at Hieronymus de Baris concludit fuisse Soncinatem, sit igitur fides penes Auctorem. Bartholomaeus rimina in Vita Ioannis III. Pont. Max. qui floruit 367. resert de quodam Fortunato magno eloquentiae Viro absque appositione Patriae, qui scripsit Sigiberto Gothorum Regi de Regni Administratione,& vitam Divi Maditini, verum dissentitur Chronologia adducta temporum Clotarii
H. Ergo alterum flartunatum fuisse a supra memorato dicere debemus, vel Auctores recensitos ambos aberrare circa tempus, aut Platinam intelligere possumus, loquentem de Venantio Fortunato,
qui in Syllabo Scriptorum Pedemontii Vercellensis, 1 361setto, pluribus quidem auctoritatibus, scribitur, quo legentem remitto.
THeodosus exRibaida familia Patrἰς Nostr olim perspicua sacristi eris doctissimus, ac Evangeliea pr dicatione illustris, Paduae Antiites a Gregorio II. praeficitur, ubi, laudibus emeritis onuitus annis undeviginti gregem sibi commissum in viam salutis eternae rexit. Sepelitur in sua Cathedrali Ecclesia. Abbas inianus in Ital. Facri Portenarius lib. q.fucit. Padu.
HUj03 Ribaidae Gentis extat antiqua marmorea inscriptio annon. Zi ante januam Ecelest S. Angeli Cremonae, alias SS.Colmae, di Damiani literis fere abrasis, sed antequam ab edacitate temporis
deglutiantur, pro cupediis eruditorum mensae apponere non nocebit. parce tamen Lector illius ineruditi saeculi simplicitati, quo haec deseripta suerunt. Hunc tumulum clari fieri fecere Ribaldi
Nisitis Equorum cognatio magna vir rum Eeel fias borum Sanctorum consituerunt,
Vitalis siquiaem Cosmae simul, o Damian;
E regius Miles Lanielmus nomine dictus me jacet in tumulo vita praesente rebRus Diqitiros by Cooste
64쪽
Ουἰ Dibal Arum is magna stirpe creatus Moribus, s vita satis extat clarificatus ne erat ad finem dux mensis tertia Iani Uius Mundi, cum linquit is omnia Navi,
Ducentum atque decem tunc quatuor Guagenae
sunt anni Domini sex, ct bis septuagenae. Anno 646. ut adnotat Caiatellus in Annal. aere,& cura ipsius Familiae Ribaldae erecta suerunt duo templa, unum scilicet, de quo supra SS. Martyribus Cosmo,& Oamiano nuncupatum,& juxta illud, alterum S. Vitali, nunc S. Geroldo Sacrum.
GRegorius ex Nob. stirpe Maggia, ut innuit Bressian. vir bonus,& prudens, non procul a Patria Episcopus Brixilli deligitur,s dente Gregorio III. Rom. Pontis summa vigilantia annos duo de Viginti ejus populo praefuit, ut refert idem Bresanus in Ros o Vis adducendo, ut solet, Fabagrossam, Lignanum. Dominicum Bordigallum, S Franciscum Corbanum Historicoa Cremonenses pro lapsi I,culi. Ad annum 946. commemorat ipse Bressianus, sultus auctoritate Fa-bagrossae,& Corbani, Ferdinandum Maggium Monachum Bendi dichinum Episcopum Bononiae. Verum nec apud Historicos Bononienses, nec apud illos, qui de rebus Benedici in is pertractarunt, nee apud ipsum Ughellum de hoc nobis quicquam adinvenire permissum suit.
S l vinus, seu Sylvanus, post Zenonem Parmensem Monachum S. Benedicti, Episcopatum Patriae omnium Concivium votis obtinuit, Religionis, Sanctitatis, doctrinae summae vir labore, man. suetudine,& eleemosinis percelebris in munere Pastorali 39. annos
emicuit, anno 7 7 . caelestem advolavit Patriam, in numerum Sanctorum relatus, die i7. Mensis Februarii quotannis ejus: memoria solemniter celebratur: hodie vero quod land deplorandum est pristinus ille cultus deserbuit omnino. R eus in ptica Epist. inbellus, Philippus Ferrarius in Catalogo SyItaliae Mens Martii: Merula, Campus, Cautultas, o Bressianus de
Quare S Sylvini sestum nunc non recolatur penitus ignoro, si fortassis ex desectu miraculorum, respondeat Diu Augustinus de Civit. Deibb. χχ. cap. 8. Miraculis opus erat priusquam crederet Mundus, ad hoc, ut crederet Mundus. Quil quis adhuc prodigia, ut credat, inquiriti magnum est ipse prodigium, qui Mundo credente non
65쪽
Hoc Episcopo vivente, celeberrimum illud totius Orbis, & artis misa.
culum carptum fuit, hoc cis Turris major Cremonae, ex magnitu dine, I altitudine, vernaculo idiomate Turratium nuncupata non autem anno i 184 ut perperam volunt alii, quos inter Iacobus hilippus Bergomensis in supplemento, ut ex inscriptione primo lanidi apposita, in Monumentis Buschetli reperta. Ahmo Domini DCCL V. die XV. Aprilis, Retuante Meptam II Stim Pont. Ο Ai ipse Rege Longobardo, o Domino Cremonae. Post invi
eationem T. spiritus. Hanc Petram positum in fundamentis Turris permanum omini Cremonen. Disc. magna Pop. praesentia f. Ex hac insigni Turri Cremonam ipsi pirgum, seu Turritam quam. plures Auctores vocarunt, inter quOS Mantuanus. Pro scis Emilia juga, Turritamque Cremonam Laudibus adaeque ad sydera extollitur ab innumeris Cronographis PM Lud Gothifredus in Amboniologia Cosmica de Duriti Medio 1 urris Cremonentis, ut notum est, refertur inter miracula Mundi Laur. Besrhnck in Magno meare Vita Hum. In Italia Cremona Turris altitudine alias Italiae Urbibus praecellit &c. alvis omittone proIixior fiam. Prae signis tantae Molis Architecta nomen In maximum ejus famae intertrimentum, monumenta Patriae nostrae adhucdum non sunseditarunt Fertur solumodo at fabuloso, por ora Vulgus, Artifieem illum a pyrgi lanimitate suisse deIectum, ne simile opus rursum existruere tentasset. Quinimmo quadam die Vir alioqui gravis non dubitavit me de hoc casu interroSare, num verus esset cui subridens respondi, haudquaquam legisse Cremonenses tali praemio tantum Hominem prosecutos suisse; saepissime evenit, ut legi, quod fabulae aliquando in Literatorum animos sic insinuant.
TEodobertus, quem ex poeclara Meliorum sobole, dicit Bressian
primis statim annis documenta edidit magisterii pietatis In- 'gressus S. Benedicti Familiam, charitatis, & religionis eximio pro. fectu enituitia Quamobrem ab Zaccaria Ρrimo hujus nominis Hie- , rarcha ad Sedem Episcopatus Brixillensis evehitur. Ibi multos
ER filius ex Summorum antiqua Progenie,scriptus a Bressiano Mo. naelium I ipse induit S Benedicti, cum doctrina singulari in- eJ dioaevos emineret, Theodo berto praede functo Thia ne Bri. xillenti sufficitur, regnante Paulo I. in Petri Solio. Septennio Mi. tratus vixit , vitamque non sine sui Populi lachrymis deseruit, con- tumulatus in illa Cathedrali Ecclesia, hisce notis ab eodem Bresci,no, & Fabagrossa relatis. '
66쪽
Prosit Eslitis jacee bla Christisada totus
Hoc meruis vita, ut moreretur ita.
Inipertus ad Sacram Patriae Sedem evectu Pa hale I Rom Ponti I vivente, quantum virtutibus, & ingenuis moribus emineret, toti Orbi insinuavit. Concilio Mantuano interfuit Ann. 814. cui su scripsit. Novennio intrepide rexit Ecclesiam. Husus meminere inbelgus, o Donesmundus in His. Mantua.p. I. Bre scianus in Ros a Rubeo quidem in dyptica negligitur.
DCCCLVI. Unedictus Patriae Episcopus post Pulicardum eligitur, cum Ra.
mae degeret, a Ludovico II. Imper. confirmationem privilegio. Tum , quae aliis antecessoribus Pater ejus Lotharius, Ludovicus Avus, & Carolus Abavus concesserant, impetravit, addito jure Fluminis otii, & Torrentis Delmae, ac Iovisaltae Mercati, ubi mensa Episcopalis adhuc ampla retinet latifundia. viginti annos sedit anno 873. interfuit Ticini Coronationi Caroli Calvi Imper. de quo Baronius,& anno subsequenti immortalitati sacratur. . abbas inbellus refert in Ital. Sacri Tom. 4. confirmationem privile. giorum . R Abeus in dyptica. Cavitellas in Annal. Antonius Can otis tu His. lib. I. , . .
BErlingerius Melius Ecclesiasticis muniis insignis a Sum. Pont. Benedicto III. Epidauri Archiepiscopus ereatur. Haec scribit Betiliantis in Ros, o Vist attegando Rapbaelem Fabagrassam infamin
Nob. Cremona pag. a I. & Franciscum Corba-m coaevum, o Am, eum Barab. Platinae in libro de Cremon. in Curia Romana Hiaris pag i 7. quorum opera M. S. nullibi reperiuntur, ut innuimus ad veritatis elacidationem.
MIliolinus, ut sertur, ex Gente Persica antiquissima, Doctor
insignis habitus est, propter ingenium, atq; eruditionis elegantiam a Lothario Imperatore magnopere dilectus. Affertur 1 Bresciano in Virtu: Raυ. sequens Epitaphium in aedibus Salvatoris. De quiescit Miliolinus Persicus I. . D. Cremon. , qui pro virtute sua fuit gratus iarbaris Imp. Post malias legationes in Patria obiit Ann.
67쪽
quin etiam virtutum omnium decore ornatus, Agapito hujus nominis II. pontifice vere optimo non ignotus, Verbi S, exemplis.& pietate memorabilis, iter ad Caelum arripuit anno 96 i. elargitis latifundiis Ascaetis Cremonensibus, tune S. Salvatoris nuncupatis, ut ex donationis tabulis penes Bressianum existentibus, quas ipse ad dueit in Ros . o Viol. Verum Petrus Maria Campus, Canonicus Placentinus in Hill. Eeclesia silea ejus Patriae, circa donationis hu iussee tabulas plurimas addubitandi rationes affert. Abbas inti, Ius in Ital sacra Τom. 1. hujus meminit absq; cognomine ,& Patria. Idem Bressianus hunc Sigistedum vocat ex familia de Madalbertis. CM LXIII. -
I Uit prandus, aliis Luit brandus, Liud brandus , Liti prandus, &
Eutrandus Historicus insignis, qui etiam Lui tardus, immo α ta lizo dictus perperam in tot distinctus est , ex Tieinentis Ecclesiae Diacono ad Cremonensem provectus Episcopatum, quum septem S vlainti annos praefuerit Civitati nostrς,& propteret Cremonensis Episeopi nomine frequenter citetur non absque piaculo a me pinteriri potest. Doctus ille Graece, & Latind seu prosa, seu carmine scriberet, mirus utrinque dignoseebatur. Uine Italiae Regi Beren. gario scribas inter, & quos vocant Secretarios adscitus, ab Epistolis Graecis,&Latinissuit. in ad magnas res expediendaS natus, adhue Levita pro eodem ad Bitantinum Imperatorem Constantinum legatus perrexit. anno salutis DCCCCXLVI. ut idem ipse te Itatur sexto suarum Hissoriarum libro, sed eo munere perfunctus, quum insignibus exeipi debuisset honoribus, a Berengario lummis virtutibus, ct laboribus odium reponente, ingratissime pulsus est Italia, exilioque afflictos. In Germaniam ideo se recipiens, nociprocul a Francolario substitit, ubi nobilem sui temporis Hi storiam ad annum usq; 96 o. protractam literis mandavit, & Antidolim,si νε tapodosim tamquam regiae ingratitudinis retributionem inscripsit ad Regimund si, aliis Fractemundu Illiberitanae Ecclesiae in Hispania Episeopum. Interim apud Magnum Othonem Imper. tantum gratiae Luit prandus iniit, ut & ejus ope Darimberto,seu Diamberto Cremonensium Praesuli satis functo suffectus fuerit anno 963. &haud multo post cum Landoardo Episcopo Numeriens, seu potius . Mindensi Romam missus ad Ioannem XII. interfuit Concilio Romano anni s63, in quo & interpretem Othonis egit, latine reddens quae Saxon ice loquebatur Imper. Refert o Reginonis continuator , ac ex eo Baronius ad eundem annum, Leone VIII defuncto, Luit pran. dum ab Othone Romam iterum delegatum cum ot gero Spiren. sum Episcopo, curaturum, ut optimus Pontifex eligeretur. Quod .
68쪽
pro voto evasit, renunciato Ioanne XIII., cujus Pontificatus anno lecundo celebrata est Ravennae Synodus, in qua Luit prandus diplomati erectionis Magdeburgensis Ecclesiae quam ab Othone
Civitatem conditam ex Adamo Cisonograpbo docet Baronius ad annum 973. subscripsit. Mox Cremonam rediens, eo transtulit
Corpus S. Himerii Episcopi,&Consessoris,ab Ant illi te Ametiensii acceptum. Hanc tangit Hi storiam & Cavi tellus noster, sed pro Luit prando Luttonem scribit ex supremis Othonis Consiliariis
fuisse, ratus eum Luti prandi in Episcopatu Antecessorem . verum utroque nomine usus Luit prandus, idem est ac Luigo, qui& Lineto legitur, tum apud Reginonis continuatorem, cum apud Bla-
sum Rubeum in Tabula dyptica Cremonensium Episcoporum, in qua &Liugo pro Liugo ne obvius est unusque, &idem Praesul in
duos incruente secatur, ut& apud eumdem Cavi tellum, in cujus Annalibus & Lut imprandus occurrit, Lint prandum quoque ab aliquibus scribi Ges nerus indicat in Bibliot seca. Caeterum eundem esse Lint prandum cum Liumne Cremonensium Episcopo, idem ipse docuit in praememorata Synodo Ravennate, in qua cum Lain prandum se subscripsisset in diplomate erectionis Ecelesiae Magde burgensis, Luigo quoque Cremonensis Episcopus subscriptus legitur in literis Ioannis Pontificis, in causa excaecationis Herolphi. Archiepiscopi Salaburgensis, ut ex V viguiso Hund Tom. r.
Hloriae Sal burgensis Ecclesiae notat Ferdinandus Ugbellus Tomo IV. Italiae Sacrae in Lui rando XXXIX. Cremonensium Antistite. Quem & Lulgonem appellat Historiae Translationis S. Himerii ab Ugbedo ibidem relatae, scriptor, ut opinor, Cremonensis, de quo &nos aliquid inter Anonymos Auctores. Anno vero 96 8. ut optimis rationibus evincit Baronius, secundo Constantinopolim Luit pran. dus concelsit Othonis Imperatoris legatus ad Nicephorum Phocam Imper. ut Theophaniam filiam Othoni filio uxorem peteret. Quanta in eo sit passus itinere, diligenter ipse describit in legationis ejusdem Historia, quae seorsim extat. Aliquid etiam his in improbum Imper. carminibus indicat. Argolicum non tuta fides: procul esto Latine,
Credere, nec mentem verbis adhibere memento,
Vincere dum possit, quam sancte pejerat Argos. Marmore quae vario magnis patet alta senestris, Haec inaquosa Domus, concluso pervia Soli, Frigora suscipiens aestum nec saeva repellens, Praesul ab Ausonia Luit prandus in Urbe Cremonae Constantinopolim pacis profectus amore Quatuor aestivis concludor mensibus istic: Induperator enim Bareas conscenderat Otho
Caede simul flammisque sibi loca subdere tentans. Sed precibus remeat Romanas victor ad Urbea Inde meis. Nurum promisit Graecia mendax,
69쪽
Quae nec nata seret, nee me venisse doleret, Nec rabiem, Nicephore, tuam perpendere qui rem,
Privignam prohibes, qui nato jungere herili.
Imminet ecce dies clariis compulsus acerbis, Ni Deus avertat toto mars saeviet orbe, Crimine, paxque tuo cunctis optanda silebit. Ex quibus nedum Poetica Luit prandi vena pro seculo saelix, verum& quanta esset ipsus apud Imp. auctoritas deprehenditur: quum ejus intere essione Barii obs dionem reliquerit Otho. Cremonam autem post obitam tantae molis legationem nusquam rediisse Luit. prandum, praecitatus Translationis S. Hymerii scriptor insinuat. Suam tamen Ecclesiam privilegiis, & gratiis exornandam curavit: Nam Otho Imper. ut scribit Ughellus, omnia Iura Cremonensis Ecclesiae in gratiam Luit prandi confirmavit, quae a Carolo Ma.gno, Ludovico,& Berengario concessa fuerant, dat. Quintiliburn V. Kal. Aprilis 97o. Quo anno Luit prandus intersuit Synodo Ferrariens, in qua cum Petrus Ravennatum Archiepiscopus ditioni suae peteret, ut restitueretur, multa,quae sibi suerant abi tracta, Nun. eius Impe. Euvio , quem alii Eviconem scribunt, ex Luit prandi semientia favore Archiepiscopi pronuntiavit. Ex his filii constat eos, qui Luit prandum anno 967 e vivis excessisse produnt. Uitam auistem extendisse usque ad annum 97 3. auctor est Iulianus . Iulia Archipresbiter in Chronico, referens in Hispaniam prosectum eodem
anno Toleti diem obiisse,& a Felice Archiepiscopo luculenta ora. tione laudatum in Ecclesia S. Iustae, quae tunc Cathedralis erat, sepultum. Eadem habent & Franciscus Bivarius Coerciensis in operum Luitrandi eensura, dc Hieronymus de la Higuera in notis ad Luit prandi Chroni eon,& iste postremus natione Hispanum, &Toletanae primum Eceleliae Subdiaconum asserit , eκ Fuldensi coenobio Toletum migrasse, ae senectute, & aegritudine confectum
obiisse. Fortὸ autem ejus morbo causam dederat moeror ex Otho. nis Magni excessu , qui eodem anno contigerat, Pentecostes die, ut notat mitichin ι Γbro 3. rerum Saxonicarum Caeterum Luit. prandi nomen interire non sinent, quae supersunt ipsius monumenta, nimirum.
Rerum ab Europae Imperatoribus, ae Regibus gestarum libri UI. excussi Parisiis,& Basileae i332. In quibus animadvertit Baronius a capite sexto sexti libri usque in finem Historiam, nequaquam Luit prandi esse, sed potius Anonymi Continuatoris; Quod &Bellarminus confirmat libro de Scriptoribus Ecclesiasticis ad annum 946. Reginonis,&aliorum exem
Ilo, quibus obtigit Historiarum Continuator. In his de prima
ua legatione Constantinopolitana Berengarii nomine Luit prandus agit. De secunda vero seorsum seripsit, ut indicavimus librum,
cujus Codicem M. S. Christophorus Arouucerius Societatis Iesu professor bono fato reperit in primariae Trevirorum Edis Biblio.
70쪽
theea, & transcriptum ad Mareum Velserum Augustam transmisit. Cura vero Henrici Canisti prodit eum hae inlcriptione. Legatio Lais and Cremonensis Episcopi ad Nicepiarum Piacam Impe. torem Constantinopolitanum pro cibonibus meustis, O Meltasti, ad illorum temporum Uum , Graecorum cum factum, tum is oleutiam plus quam barbaricam intelligendam. Nune primum in lucem edita fluabo, o opere Henrici Canti Nomiomagi T. C. I ST. Canonum in eadensia Ingolandiensi Professoris ordinarii. Extat & apud eundem Canisium libro VI. antiquae lech ion is, & apud Baronium tomo X. Annalium Ecclesia ilicorum ad annum 968. ubi de utilitate hujus relationis praemisit. Magno sane Dei benescio fi Rum puto, ut bassenus o Luit prandi Relatio conservata sit, paucis quae desimi exceptis,tamquam fax quaedam ad sturitatem Mytis temporis ilia. strandam. Succedunt Luit prandi Chronicon, & Adversaria, Quae in lucem protulerunt, & eruditissinis illultrarunt notis P. Hieronymus della Higuera, & Laurentius Ram iret de Ρrado Regius Consiliarius cuin recentas operibus: Et ego ea libentissi md inspexi Celebri in Bibiliotheea S. Dominiei Conv. ΡΡ. Praedicatorum
Cremonae hoc titulo praenotata.
Tityrandi subdiaconi Toletaisi, Ticinensis D aron; , tandem Cremνrruse Episcopi. Opera quae extant Chronicon, A Ae saria nunc str/mum in Leem exeunt P. Meronymi desta requera Focietatis Iesu Presisti D. Laurentii Ri rex Prado Confit Regii, A iuuerpue ex infirma Pommiana Baltissaris Moretii. anno 164o. Continentur in volumis Historia rerum gest iram ab Europ. Imper. F egatio ad Niicephoram Phociam. De Pontificum Romanorum Vitis liber unas , TCbronicon. Opuscutam H Vitis Pontis quod una cum Albonis Floria censis Abb. epito me de Ut is eorumdem, ex Anastasii Hiitoria excerptum ex membranis VS prodierat etiam Moguntiae anno ibo L. Ipsius tamen esse dubitant Ioannes Altinus in praefatione ad eundem, &Vosfius de His lutio. pag. 343. qui scribit hujus libri fuisse Authorem Monachum quendam Germanum, ita & Antonius Miserius in C, talogo; sed ejus dubia doctissime solvit Bivarius, qui & nos in suam deducit sententiam. Militat & nobis intibus, qui Luit- prandum inter insgniores rerum Pontificiarum scriptores enume. rat in his, quae praefatur ante compendiariam suam Pontificum seriem initio Tom. i. Ital Saer. Quo pariter in Vol. cum de Papiensibus Episcopis agit col. i' citat Luit prandi Carmina de capta, dc incensa Papia s ex qua pariter insigni Urbe eum assirmarem oriun. dum, ut asserimi tem. de Scrip t. Eceles a Delta Histor. Papiae non autem ex familia Cordubensi, aut Baetica in Hii pania, sicuti ambigit idem Biυarius in Censura se. U. si ptimo. Nam Damianus a Goes Equ. Lusitan . doctissimus, qui de Scriptoribus Hispanis Syllabum elucubravit, & Nicolaus Antonius ex Bibliotheca Hispana inter suos Luitprandum non recenseat, Proinde doctioribus Ticinens um