장음표시 사용
131쪽
AVG. SEBA ST' . celebris apud Mos Itidaeos famae, comentator saepius in scholiis occinit id est,accentus scripturae id ipsum arguit,quod
certe non faceret,si aut leuis, aut nulla, queacta
modum apud ploeros est, apud ipsum quoo
Quamobrem cum apud Rabinos etiam in annificando tantum habeat momenti accentus,M in legendo sit velut artifex,qui di mone per Pollat,necnon Sc quispiam,qui certa ratione inuando ex multis tum literis,lum Vocuhus dictio coluit) qua parte syllaba sit eleua da,commonstret,nefas esse duxerim ipsum vel dissimulare prudent,vel negligenter Proeterire. Nam ut plane deformis ledito negle Hi pro sodia redditur, quis enim vel apud triuiales Grammaticos hodie serat,auisaltem risum renere queat, si puer Dominus, domins, domino, dominorum, ac Musarum,uel apud Hebrataios,indoctus quispiam quorum ubit magna copia est ) pakad,pakadmi ,pakadto,contra Vocabulorii naturam Pserat cIta vicissim,si ordine certo, modo longas abreuibus acutas a grauibus, syllabas disteriamines,3c dis,imine quodam suo singula meistiaris,non in hac quidem sola Hebraeorum linantia,sed in aliis omnium nationum, omnibus linguis,non tantum commode, sed etiam et ganter Pronunciabis. De Ma
132쪽
Ccentus agit, quo de noster hic Dismo institutus est, tametsi quidem quibus da Gramaticis tripleκ esse ccatur,nempe Gramaricus, etoriiscus sic em appellare quibus da placet hoc est, proprius, improprius, mulicus,cle proprio, bc improprio,vel maxime in hic dici, Nampostremus,cum no ad lectione mo faciat, versi M alia quaeda habeat, in oratiOis corpore potiora officia iustiore san e u vel hic locus, vel Paginae angustia patitur tractatione desyderat.
De accentu proprio qui notaturm Roprius accentus, que M alh Gramaticii
vocassit,is est,que unii aliqud omis dic tio naturaliter habet, ius potentia atq: Vistite quide in syllaba ponit, elevanda venit, ac caeteris q grauarit,exacuenda,Vtin
tanu zaridiumh8d, hizdom halinu latiliam x damsnu hoc est,Nisi Dominus zabaoth surpe esse fetisset nobis,residuit quidda M id quia dem perpaucum,sicut Sodoma fuissemus, ipsi Gomorrae similes fuissemus . In singulis ides
accentus singulos dictionibus, ubi bc reliquis I depres
133쪽
depressis atq; grauatis syllabis, unaquam cui quidem prosodiae signum est) extollitur. Nam vi Latinis, graecis 3 dietionibus unus aliquis semper accentus perisitur, sic apud Hebraeos, nullum omnino vocabulum inuenias prae ea quae per machaph combinandi lineam colli gantur quod non peculiarem quempiam, aeriaturalem accentum habeat. Nam cum tenor ornatus quidam sit ductiona bus, aut vitam setius vi volunt Grammatici, nulla certe potin citra illum dilatio recte sonare, M quemadmoradum quoque regem a quolibet e vulgo, non ficile queas λ ernere, nisi purpurea chlamyde. aut regio Paludamento, aureave palla, induravis,etiam corona ac diademate conspicuus si Sic dissiculter admodum quid dictio sit penistus cognostas, nisi pr rium inuems natura de*deret tenorem adscriptum videas, Kre no surde cecinit quidam.
Qualis di o citra accentum est, Talis Rex qui sine corona est.
Hoc est per omnia rem,qui citra coronam est.. ilis est dictio quaecitra accentum est. sPorro ac uis proprius qui a ma
134쪽
anaticis c En inatur bis tam diuiditur. Atiter enim id est, supernus,alier vero id est,infernus appellari potest. militi vero is esse dicitur, qui in die tontihus,penultimas ferq syllabas occupat, ut qui hinc coete niamen sortitus est,quod sere superiorem siue anteriorem vocabuli partem eleuet.Nam in istis nodicas commode Erez,melial, Mc.Sed ere mόIech,hodes,sam in , c.dicendum est. Mitra,ciui ab inseriori, nomen habet,Perpetuo siquidem in postrema infimam vocabuIi parte,at adeo ultima dictioni s syllaba hieteis
Dor considet,ut m n nuctra ochma,sapientia,milchams,bellum, ach am, sapiens, Pisad visitauit, Neque citatius
huic genti,aut familiarior aut Dequctior accet'. Nam ut Latini: penultimas, vel antepenultus mas sere peculiariter acu unt,sic M Hebraeus po pulus,singulari quadam ac natiua consuetudiane, vocum ultimas frequentius attollit, Alcvhaec vel imprimis sermὲ unica est ratio, quamis brem non usqueadeo sese primo conspectu sacilem,nostris homi us qui latinis tenoribus assueverunt haec lingua praebeat.Cum latina qPropemodu pueri distimus, plane dissimili, yocucleuauoibycduar is in syllabarii tenoribs
135쪽
his per omnia ut habet prouerbiu discrepense
Quoties enim nostri homines hebraea legunc ad suos nativos sonos relabuntur. De figinis accentUum natulorum.
δ; Aeterum M hoc diligenter con*derandabet est accentu proprium leu natiuit,quem atqGramaticii appellant,proprias figuras no habrre,quibus prosodiam notare possit sed in Gq. . tu musicongna quaeqitide ille habet plurima aduersam mutuatur,quae,praeter id quod Mor rus musicus significat,vociuuli,vel in ultim vel penultima syllaba tenore siue propriu ac tum repraesentant. Quod igitur in ultima disctionis syllaba,aiit in ea quae huic est pro 'ma, notam quampia ad pia vides, noc qd pQstremu in dietioe locum, vel eum qui ius isto secundus est,ceu certam quiescendi sede, α centus sibi delegerit,ad .Lnatiuit dictissis accentu, M peculiare eleuandi notam pertine Sed quod haec nota, ria quanda at singulas Temlit nacta figura,hoc est qd aut
ci.buccina seu cornu rem,aut natinuavaccae,aut GP, a.cauna, t i.erectus,magnus,aut tam ' 'I' .i conshu, seu buccina conuersa, hoc est, quod sit,ina buccinae curuata, aut sursum erecteti. aut in
136쪽
obliquη retorta, vel utro latere scutarie oritiquata figura,musicora accentuli officia res scit,qui adoratione magis integra,st ad dicti Des,reserendi sunt, mode per singulas passim orationispartes distributi,in Mocem ac signia scantem essiciant sententiam, Proinde si in Haeris Gramaticorii lucubriistionibus,miluom accentuu plaeram signa coma peries,haec solum docendi pratia parata esse,c ignotato,Vt velut certis inaiciis unaqita in dicti ecomonstret tibi, ubi accentus hue dictionis prosodia de*deres. Quod in isto quicquid Iibelli est, sedulo quide etiam quoties hebraea latinis is beremus lueris seruauimus .Notauramus em nosiquando,sed piseruiris tonom sedes,ut eo nempe ficilius udaicae dictioni adissuescerent,qui net ad haec sacra contendunt.
De accentu Rhetorico siue improprio.
Erum emuero cu non morarum elelgans λrsitan lectio videat, sed O re quae significatur etiam absurda, Eas
a entu: 'ira qui in s rae magis linguae stamni, is est,ita Deque me occurridnotentu uno velut siliu praecipites, *ocys
137쪽
periclitum inde natatur, ne praecipua di 'Monti parte dum ad hunc modum non refrenato principio, sed concitatius proummimόhaiathctem pro ximus) auditoris aures fi usti emur. Praeterea cum M illud parum sit gratum auribus,dictiones, quae penultimis syllabis acu euntur, ea principiis vicina habere vocabula, quae Graecis dicuntur, lacit enim haec combinatio, propter nimium propthouas
frequentiores eleuationes,m φωiu ,ut Protio
hiorum primo, t et 'duri' proni,
transivis accentibus esieras. Inuentus est a centus Rhetoricus, qui utrumque hoc Iectitanis malum castigaret, hoc certe nomine Rhea toricus a nostris appellatus , quod Ornatu, grauitate, M oratoria quadam maiestate incertos veluti numeros orationem struat. Nos impropriu vocavim',qd praeter naturalem,qui dictionis anima,antea dictus es ob decorem ut suavior diuersarum vocum Pronunciatio reddatur) accedat. Quemadmodum in quibusdam latinis dictionibus,videre est,quae Propter enclitica,quae tenorem suum ii, pro imam syllabam reflectunt, Praeter natiuum adciscunt etiam accentum alienum,ut domin . dominus cp,athamas sp,thoas l. Grae
138쪽
Elis orationis contextu, saepius acutum ingra Demasperatatis deuatanche Maiiarco nutant, ut Matthaes V. ὁ πατερ ρ ὁ ἔντοALρανοῖο, assislv i.quemadmodum pater vester,qui m elis est,persectus est.Quae tametsi per omnia, non sim his nostris aequalia, attamen docendi gratia,qua Sc alia ploeraque ab humanis lectoraxibus feruntur,adscripsimus.
Hic etiam est duplex,alter qui Μόtheghoc est fienum,iner qui Maisaph,idest,
De M ethegisnie nota protractiori
ues etheg,linea quaedam est recta, quae myli 4 Uma acutis dietionibus,vel ad principium vel non ita procul a durionis principio, pr
Pter retardandam ac refrenandam pronuncia di celeritatem, adhibetur.Est enim sicut si enumquo quis nimis concitatu vocabuli cursum, Pes Ir,retineat,ac velut auriga,ὸ carcerib' emissos equos quo velit gubernet, Vt
Benacha -en hάissi,inter te M mulierem.Ssit qui σε ginis.hoc est mugitum aps Pellent,quod syllaba,isitusinodi protractionis Iriea,a concitatiori currendi fuga retentae, nostrihil remugire,quasi quae vinculis se impediri
139쪽
Ion Put firmandi notam cognominaici Syllaba esti sub qua collocat, firmitudine qua adam grauiorem efficit,ne sub aequalitate cineririscomuni, ad fine usidi ubi verus accentus est, Nus decurrat, Nec ad simplice tin pronunciaridi legendive ratione facit, veru Sc reid,signia cationem,ne si orationis emcaciam saepius deiscenti grauitate comendat. Plaerum siquidem rei praesentis negociu id adeo exigere vides, vine Voces,quae in orationis constructaoe, aut Ragnificantiores sunt aut illustriores,concitato ni rius cursu praeterfugiant,ut mose primo,
τῖΜ Culpam reiicictis, verba suntat i. mulierem transierentis crimen, ac si dicat Domine mulierilla, mulier in*,ea qua me coram fatuisti,qu a ex his meis ossib M carne finxisti cuius m gratia Sc patrem et m 'tre holam deserere voluisti, Ea ipsam imulis ex astoris fructu porrexit, ut comedera ηxem, vel M comedi Me Cum Emphasim igit' babeat hoc loci,mulieris vocabulu, non mai firmatione,aut gubernandae quidem pronunciationis tanti, principio accepit, uri pra Properam in dictione celeritatem Mgrauitas , castigaret. Estigitur im ista, Propter commQrandi notam,tae ciuisimentactandum.
140쪽
Huius morae virtutem,quida inter hebrae ear mecomplexus,posteritati commendaui , quod equidem quia admodum breue est, Mstudiosoru adiuuare nossat memori adnotaui
Qui sine Metheg hoc est,morandi nota pro elat,is per* similis est equitanti,qui his nas,ne frenos adhibet.
De accentu Maisaph siue copular
scientus alter siueimproprius siue acre orius, marism vocatur, a priori longe tam diuersissimus. Nam cum superior illerum in eadem frequenter syllabas dietione. qualibuscurrentes spatiis,numeri, ,interieria moidi distinguat serὲ ac staret. Hic contia
cieti anus eciam diuerus, connexione quao
accollondi vinculo,syllabas omneaub unualiquem accentum cogit, adeo ut diuersorum nominii syllabae diuerse, unam propemodum dictionem constituere videantur Idem etymon designat,quod a RNcoarctare,contrahere circuire,copulare,M coniungete, soco themate manat ex lues hoc est,sing ulis hiscari hem.i.portione panis Vbi tametsi hiscarlechem, duo sint ac distinet vocabula ad unum tamem accentum hineficio