장음표시 사용
201쪽
Deoque gratias agens , comedit illum, sensitque non parum inde se virium accepisse. Degebat quandoque in excelso monte apud castellum Dirutense eum socio , nullo id e populo sciente . Toto autem triduo tam multa e coelo nix decidit, ut nullo pacto , neque panis acquirendi, ne que laboris sivi exercendi causa posset egredi. Itaque rogavit Domi num , ut in tam praesenti necessitate opem Arret sibi , & socio suo . Exau- .i DE., L .. divit Deus preces ejus, permovitque cor cujusdam in castello comm in. Tantis, ut ad aedem sancti Laurentii in monte sitam, ubi duo Fratres essent, panem & vinum apportaret. Fecit ille sic, atque etiam alios admonens ejus loci habitatores , effecit ut necessaria quaevis eis suppeditarent. Cernens id aegidius , dixit socio suo : Hactenus rogasImus Deum , ct exaudivit nos: nuuc porro ei gratias agamus, ct oremus pro illis, qui no
seis praesant eleemosynas . Multi autem ejus Castelli homines, optimis AEgidii & sbeii eius exemplis commoti, ad Deum conversi sunt, & beati
Franeisti complexi sunt Inst itutum e qui autem matrimonii erant nexibus implieati , in suis domibus egerunt poenitentiam . IX. Audiens quoque digidius dominum vineae , quae erat propinqua dissili, lib., habitationi ejus , vinitores suos objurgantem, iisque dicentem , MIe, operibus nihil fate , ct non partate, id est, operamini, operamini ,& verba sacessant: e cum ingenti servore e sua cella prorumpens, clamavit alta voce : Audite tos contionatores, quid se vir dicat: Facessant verba , ct manus operi a modesutur. Loquens aliquando cuidam, scientiam & doctrinam suam mire iactanti: Si, inquit , universa frugifera humus uniu3 ditione teneretur , qui tamen eam non coleret, ρHi inde fructus ad eum rediret Certe nullus: contras alius parvum hariat agrum, eumque diligenter excolat,
edi pro se , O pro auis frustas percipit. Non es igitur, quod nimium Marscientiae tuae : nam etiamsi omnibur A disciplinis edi artibus infructus , misit tibi contulerit , sis bonis operibus destitutur. Collegerat quandoquo siehidorem es juncos , & arundines, siportulas inde consecturus. Ubi autem ad quodis dit non pondam templum accessit , cacerdos quidam obviam ei factus , hypotritam 'eum appellavit. Ualde autem contristatus ille verbis sacerdotis , flevit sine intermissione . Scisti tanti Fratri, eur sie fleret; respondit se a sacerdote dictum hypocritam : Et putas tu, inquit Frater , id ita esse, quo ille dixerit Z aegidius respondit, Non puto ego, sacerdotes dicere menda cium. Tum Frater , Asia, ait, hominum judicia eum sui possint, longe diuersa sunt a judiciis Dei . Quibus verbis aegidii animus recreatus est .
X. Summopere vir beatus in id intentus erat, ut carnis appetiti c, .li ata ines contereret, D portionem sensitivam in spiritus servitutem redige- sollieiis in earet. Unde ins gnis ei aceessit nitor puritatis. Non nisi semel in die cibum sumebat ad vesperam , eumque sane exiguum, dicebatque : Caro ποsrsis r rei es , cupidissime ad istum properantis, re in eo commorantis. Esetiam illi scarabeis, qui semper versant equorum fimum. Caro nos hosti mini diaboli albista es. Fratri cuidam pereunctanti ex ipso , quisse posset ab omnibus peccatis carnalibus tueri, se respondit: ctui saxa
V dia , aut ingentes trabes alio transferre vult, plus utitur ingenio oe in
seria suo , quam siribus et ita his quoque agendum es, quaevis enim vitis si iunt puritati sue easitati, ius e specula mundo, quod tamen
anhelitu obleuratur. Fieri autem non potes, ut ad Dei pertingat gratiara is, cui libet in carnalibus vitiis permanere . Caro nostra semper i Miso ten Castἰiniis ene
dis vobis, ct qui eam edomat, omnes sineis hses suos, edi nihil non boni Hinet. Prae eunctis virtutibus mihi ursi a rasuas es. Sed cum roga Tom. IU. Α a ret
202쪽
graviter. Fratrem tentatssa tat an soni.
ret quidam, potior ne effet caritas respondit: Ee uidnam es caritate easius oe purius y Sepe etiam cantans dicebat, O sancta casitas, quenam es tu Θ nimirum talis, ut sulti te ignorent. Quaerenti autem Fratri , quam diceret castitatem Z Ego , inquit, castitatem dira , ρ sensus omnes divina gratia custodiuntur . Cumque multus es et in castitate praedicanda &laudanda , quidam maritus audiens, ait illi: Equidem a faeminis omnibus abstineo, contentus uxore mea; satis ne hoe tibi videtor Et illet : Putas tu
non posse hominem fieri e sius vino ebrium λXI. Cum est et apud Spoletum, audivit vocem foeminae, ipsium inclamantis; simulque tantam sensit carnis in stationem , quantam antea numquam: repulit autem eam sedulis precibus, corporis castigationibus, de sanctis operibus : ac deinceps prorsus ab illa immunis suit. Frater quidam valde tentatus : Utinam, inquit, videre mihi liceat Fratrem ελε dium , ct es indicare tentationem meam. Sed cum longe ab eo abesset , nee posset impetrare facultatem ad illum accedendi, ubi se cubitum recepit , aegidius ei adstitit. Quo viso, non mediocri est consolatione affectus, exposuitque ei tentationem suam , petens remedium adversus eam . Dixit ergo ei aegidius : Ecquid faceres eant te mordere solenti Respondit ille: Ego eum verberibus a me abigerem . Et Algidius , Hoc ergssae , inquit, etiam huic tentatioui. Rogavit autem eum Frater, ut pro ipso oraret, atque experrectus a somno, sensit se ab omni tentatione liberatum. Colloquium ejus cum Russino, & aliis de vincendat tentationis modo securiori retulimus alias .
XII. Fuit autem in aegidio etiam prophetiae spiritus; uti sequentia declarabunt. Venit aliquando ad eum quidam ordinis Praedicatorii valde eraditus, sacrae Theologiae Doctor, qui multis annis mire vexatus suerat haesitatione quadam de perpetua matris Dei virginitate. Uidebatur enim ei id fieri non posse, ut simul mater esset, & virgo . Attamen displiecbat ei plurimum , utpote viro bene Catholico, isthaec haesitatio, cupiebat ab homine divinitus illustrato de hac quaestione doceri. Audierat vero fratrem aegidium egregie illuminatum, & saepius rapi in Deum, itaque statuit ire ad eum, confideras ejus sermonibus hac ambiguitate se liberatum iri. Cum aute in jam esset in via, Algidius spiritu cognovit Sctentationem , Sc adventum ejus, procedensque ei obviam , prius quam quidquam diceret, baculo terram percussit, Sc ait: Frater Praedicator , Dum Maria virgo es ante partum; moxque illic ortu in est elegans lilium . Iterum humum caedens : Frater Praesitator, inquit fantu Maria virgo es in partu, Sc confestim alterum erupit lilium . Tertio solum se riens : Frater Praedicator , ait, DuHa Maria virgo essos partum , simulque tertium enatum est lilium . Mox autem Aigidius aufugit, & Doctor ille curatus est. Postquam autem didicit eum fuisse AEgidium , multo deinceps amore , dc illum 8c Ordinem ejus complexus est. XIII. Statuerat aliquando sanctus Ludovicus Franeorum Rex sustipere peregrinationem , dc loca sacra visere . Audiens vero de eximia &admiranda fratris AEgidii sanctitate, decrevit illum adire. Itaque Pe-ru siam se contulit, ubi illum esse cognorat. Cumque ad Monasterii portam venisset, ceu ignotus quidam peregrinus cum paucis familiaribus , rogabat ubi frater Algidius esset, nihil de se indicans ostiario. Is autem dixit Rigidio, peregrinum prae soribus cupere ipsi loqui. Actutum vero spiritu cognovit Rigidius eum Regem Franciae esse, celeriterque ad illum accurrit: dixisses hominem ebrium esse. Ubi in mutuos venere
203쪽
conspectus, sese inter se complexi sunt perquam hilariter, ae si longa inter ipsos intercessisset familiaritas . Atque ita stabant simul ad portam cum multa eximii amoris significatione , tametsi neuter quidquam alteriloqueretur. Tamdem a se taciti distesserunt. Rigidium autem ad cellulam suam redeuntem , quidam Frater rogavit, quisnam ille fuisset peregrinus , qui tot erga ipsum benevolentiae signa ostendisset Respondit ille , Ludo vicum, Christianissimum Gallorum fuisse Regem. Valde autem contristati S pudefacti Fratres, quod AEgidius tanto Prineipi nihil
esset loquutus, dixerunt ei: En venit ad te visendum e Galliis tam potens Rex ' qua cauya ei ne unum quidem verbum fundere voLIMI Mox Rigidius: Ne miremini, inquit , fratres mei, nihil me cum illo Rege loquutum . Nam simul us in mutuos a lexus oe oscula ruimur, tanta divinae Sapientiae luce persu fumus , ut alteri alterius pateret cor, ct taciti sid remus , quidquid invicem ore strompturi eramus , idque longe meBur quam vel dicere, vel audire extrinsecus potuissemus. Luae autem uiae a Domino audiuimus, ea nutu vocis sono exprimere possemus ob humanae tinguae defectum , quae Dei arcana explicare non mis, ris per Aurarum involvera.
uod inter nos ore sicuti essemus, intus nobis ipsi impedimento fuissemus.
Noseruis igitur, fratres dilectis i, Regem illum Fraueiae majori tutus consolatione ANHum esse, quam vel ego dicere , vel vos evere queatis: eumque a nobis cum ingenti animorum gaudio distisisse. XIV. Et si autem frater aegidius litteris instructus non erat suit enim laicus , vel conversius, ut vocant ) attamen divinae sapientiae splendoribus adeo illustratus suit, ut etiam divinis litteris eruditos excelleret. Dixit aliquando ad sanctum Bonaventuram tum Ministrum Generalem , virum insigniter doctum e Multis te, Reverende Pater, gratiae donis auxit praepotem Deus. Nos vero simplices Θ ILotae, quidnam faciemus , ut salsi esse queamus t Respondit sanctus Bonaventura e etiamsi nullam aliam homini gratiam conferret Deus, nisi ut ipsum diligeret, sussiceret ei ad obtinendam salutem. Et A gidius: Potes ne, inquit, homo iurisus aeque atque doctus diligere Deum t Sancto Bonaventura respondente, pol se etiam simplicem aniculam non minus diligere Deum , quam sacrae Theologiae bene doctum doctorem : frater Rigidius exiliens serventi spiritu , in hortum ingressus est, stansique ab ea parte quae Civitatem respicit, alta voce clamavit: O vos paupereulae, sinplices ct indoctae anus, iligite Daminum Deum se uin, poterit que m orer rota, quam sit frater Bonaetemura , qui es DO Hor celebris Er forae Traeologiae inet ser. Sicque mansit illic immotus, trium horarum spatio raptus in spiritu. XU. Duo Fratres Praedicatorii Instituti venerunt ad invisendum fratrem Rigidium , cumque inter se admodum divina inisterent coli quia, & oblata occasione alter ex eis diceret, sanctum Ioannem Evan-
selistam in sui Evangelii exordio sublimia, & quae comprehendi non pos-1int , dixisse de Deo; AEgidius ait: Immo vero δεηPus Nannes nihil dixit de Deo . Dicenti autem Dominicano: nuid tu loqueris stater eum tesetur Augustum, si sublimius esset locutus sanuus Donnes, totum mundum eum capere non potuisse: ne se ergo dixeris, nibit eum dixisse de Deo . Frater AEgidius respondit: Equidem permaneo in sententia , rursusque Hostrope nihil eum dixisse de Deo. Cum autem id indigne serret Dominicanus , mentem suam frater aegidius tali declaravit similitudine: Videt alti Drum hune montem Is s totus ex miIII semine consaret, ct exigua avis
loeutus, di elua re Ludovleo , &Agidio alterna patent eorta. Cai Itatem p thst l, Lete tam doctus,quam ; doctus Ut hortabatue
204쪽
absumeres c Respondit Dominicanus : Etiamsi mille annis inde ederet , nihil tamen id eqses comparatione reliqui montis. Me ergo, inquit frater aegidius , etiamse habet immensa Deitas, tamquam ingens dr in itus es divinae perfectionis mons, ut sanctus Ioannes, insar partae avis, nihil dixerit de Deo ,si respicias ad summam ejas majesarem. Iis verbis Domini-eani illi multam se senserunt percepisse consolationem, & a fratre aegidio laeti recesserunt. XVI. Quidam alius quaesivit ex eo , quamobrem sanctus Ioannes Baptista adhuc puer eremum petiisset, tamque severiter illic vixisset, cum intra matris viscera sanctificatus esset Respondit autem ei aegidius, hae adhibita similitudine : Iuanam cause sale aspergitur earo receπι maristi bovis Illo dicente, ideo fieri, ut caro conservetur ; Vir Dei ait 2Ita O Janctus Nannei poenitentiae sale conditur es, ut ejus sanriguas diutius, O metius Iemaretur. Cum esset Perusiae frater aegidius , Iacoba Romanorum matronarum nobilissima, Francisidanisque Fratribus addi ctissima , venit ad invisendum eum . Ea autem praesente , quidam valde religiosus Frater Minor ita, Guardus nomine, quidpiam boni ex eo auditurus advenit. Fratribus autem adstantibus xit aegidius : propter id quod potest homo , pervenit ad id , quod non vult. Ut autem frater Guardus posset eum provocare ad loquendum : Frater o gidi, inquit , demiror te dicere, per id quod ρυμ homo , pertingere eum ad ij, quod nolit : maxime eum nihil possit a se se: quod ego quidem quatuor rationib&rte tum inciam. Primo , necesse est, ut prius si esse , quam posse et talis enim es esurique rei afigio, qualiastessentia . Me ignis , cum si natura cu-
Iidus , calefacit: Homo autem a seipso nihil es, dicente Aposuo : Si quis existimat se aliquid esse, eum nihil sit, ipset se seducit. Iuod autem misites, vibis utique potes. Ita e nihil potes homo a stipso. Deinde, uis
post homo, id uel eo oris, vel animae ratione posset, vel ut ucri que Animae autem ratione nibit eum posse, eertum es, eum anima e corporrnihil mereri messit. Mis quoque corpore vibit potes, utpote quod e anima , illiusforma. vitae expers t. Sed neque ab utroque pariter ωHanitatius ejus Iacultas es. Si qua enim esset, ea vel ab anima esset, pax corporis forma es. Sed, ut jam GHum es inne corpore anima nihia potes: muli ergo minus poterit juncta corpori, quando corpus , quod corrumpitur , aggravat animam. Potes2 hujus tale proponi exemplum . Si nou ρotes Unus ingredisne Iarcina, multo id minus poterit onustas sarcina : atque hoc exemplo videtur anima multo posse minus eum corpore, quam s esset illa d situra . Attamen sne illo nibii missi. Redeo igitur ad id, quod in tu H-xeram , hominem a seipso nihil posse. Multa quoque alia pertexuit adversus AEgidium argumenta , ut posset habere occasionem diu cum illoecolloquendi. Aliis autem Fratribus argumentorum ejus acumen adnairantibus, frater AEgidius ait: Valde quidem male loquutus es, Guar frater , itaque dic culpam tuam . Tum ille simulate id seeit. AEgidi uxautem animadvertens eum non sincere id agere, dixit ei: Frater Guarde, debitorem quidem testeris , sed non retae : ubi autem irrita est debiti confessio, nihil potes ab homine repeti. Sed quaeso te, ea ne canendi peritus ὶ Canas igitur metum : simulque e manica sua extrahens citharam, qualem solent pueri effingere, primam percussit fidem, rythmos pronuncians: atque ita ordine alias omnes percutiens fides , cuncta Guardi argumenta dissolvit. Et primam quidem tam fide, sic ait: Non ego loquor de hominit essentia, prius quam illa creatus esset di, ita enim verum es nihist
205쪽
eum esse , nec posse quidquam: Ies de hominis Iam creati essentia loquor reui es a Deo tributa liberi arbitrii facultas, cujus hsensu possit O bonum
ct malum promereri. Itaque male tu dixis , fallaciamque mihi fruere , edi serbis tuis me decipere voluisti. Nec enim Apostilus dicit de hominis essentia, aut facultate , quod nihil sit ,s ed quod talis hominis merita nihil sint: stat etiam alibi ait, Si caritatem non habeam , nihil sum. Porro
etiam non sum ego loquutus de anima , corpore soluta , nee de corpore ex nimi ,sed de homine sisente: qui divinae obtemperant gratiae, potessi vult, bona opera incere: itemque gratiae renitens, poces male facere, euod non es aliud , quam a bono aberrare. Luod autem dicis corpus corruptibile a grasare animam, ias verbis non detrabit Ieriptura homini tiberam bene vel male agendi voluntatem ,sed id uuis, voluntatem , intellectum ρο memoriam rebus eorporalibus occupari. inde enim sequitur: Et terrena habitatio de primit sensium multa cogitantem. Non enim sinunt tales animam suam libere vacare cogitandis requirendis rebus ea Iesibus, ubi Christus est in dextera Dei sedens, quandossidem virium animae aeumen multifariae oecupationes, tum etiam molestae terreni eorporis mutiis retundiant, ct mperiunt modis. Consat ergo Guardefrater , te non recte loquutum. Atiaque hoc pacto omnes Guardi quaestiones & rationes dissolvit, ita ut tamdem ex animo culpam Ille suam ediceret, fatereturque posse aliquidereaturam. Tum vero frater Rigidius : Iam, inquit,incera es tuae eulpae enuntiatio. Usene autem etiam apertius doceri, qui iamposse erearisam tSimulque sursum ascendens exclamavit voce terribili: O vos apud inferos damnati. Respondit autem sibi ipsi voce valde miserabili ex persona
damnatorum , tremens & gemens, adeo ut terrore assicerentur omnes ,
clamavitque : Eheu, ve nobir, ve nobis. Deinde in sua persona loquens, Disite nobis, inquit, qua causa ruiuis in tartarum Z Atque ipse sibi respondit : Luod non absinuimul a malo, quod vitare ρotuissemus: bonumque quod facere poteramus, negleximus. Rursus ex persona sua : O vosmρ seri , perditi, or damnationi addi Hi, ρuidnam facturi essetis intilia zolis ρ0set obtingere vendae poenitentiae facultas Et respondit: Libenteγutius orbis terrarum humum sensim fleuis egereremus, si liceret starnar
evadere , nullum unquam, ebeia, em habituras . Gus enim laboris tamdem esiti aliquando is , supplicia nostra Iunt sempiterna . Tum ad Fratrem Guardum versius AEgidius, Audis, inquit, Guarde , posse aliquidereaturam Z Subjiciensque, Dic mihi , ait, Guardefrater, guttula aquae incidens in mare affertne mari nomen suum , vel potius mutatur in illud tGuardo respondente, substantiam & nomen guttulat absorberi amari, ejusque appellari nomine: Frater AEgidius coram omnibus passus est extasim; dicebat enim de natura humana, quae divinar essentiae comparata , est instar guttulae ad universum mare collectae. XVII. Postquam autem strenue excoluerat aegidius vitam activam , cujus typus suit Lia , lippis oculis , portionis sensitivae passiones & perturbationes edomando : ad Rachelis, id est vitae contemplativae amplexus se contulit e quae quidem scribitur fuisse deeora iacie & venusto aspectu . Atque ita totum se accommodavit persectae tranquillitati &serenitati pectoris sui, sustulitque eum omnipotens Deus ad eam contemplationis sublimitatem , ad quam ea tempestate vix alium quemquam . Cum jam sex annis suisset conversius ad Deum , ageretque in Er mitorio Fabrianensi , quadam nocte piis vacantem precibus adeo Deus suavitate & consolatione replevit, ut putaret animam e corpore migra
Sap. s. Is nidem . citis. 3. I. Cur damnat; tu ant poenas sim, piterna .
206쪽
paret . Pompilares sunt ea mensa ex s. sis in mota agenti
furam . Sensit enim mori corpus, primo pedes, ac deinde cetera membra , donec anima excessit e corpore . A corpore autem egressa, mire
delectabatur contemplatione ingentis pulchritudinis suae. Erat enim stbtilis admodum , & luculenta, supra quam ullus capiat humanus intellei tus, ut ipse sub mortem suam retulit. Rapta inde est illa sineta an
ma ad arcana coelestia contemplanda , quae tamen nulli unquam voluit expresse revelare , dicens; beatum eum esse, qui secreta Dei bene conservare norit. At paulo post : ne magnitudo revelationum extoueret eum , eum in cella oraret, apparuit ei daemon specie tam horrenda, ut praeterrore loquendi facultatem prope amitteret . Tum humi se prosternens, corde imploravit auxilium Dei s ore enim loqui non poterat) aedemde liberatus est. Expertus tum fuit verissime aliquando dixisse , beatum Franciscum; satanae formam tam esse immanem , & horridam ; ut nemo ad spatium Dominicae precationis possit eam salva vita intueri, nisi divinitus confirmetur. XVIII. Triduo ante Christi natalem eum esset in Tuscia, eo loco , quem Cetonium vocant, jejunassetque diebus quadraginta , quod sanisti Martini jejunium appellant, nocte in preces incumbenti apparuit Dominus Iesius, viditque eum oculis corporeis: sed praeter humanitatem ejus oeulis internis quiddam vidit ineffabile, quod nec posset, nec aussis suisset explicare. Duravit autem haec apparitio per intervalla ad dies tredecim : sed cum humana imbecillitas ineomprehensain illam clarita tem serre non posset, studiose rogavit Dominum , ne tanto onere ipsum afficeret, ei serendo inidoneum, quippe qui homo peccator, rusticus , plumbeus, & rudis esset. At quanto ille se cenisbat indigniorem , tanto
in illo magis eum utabat Deus gratiam suam . Post eam autem apparitionem . & crebro, & facile , ac subito mentis patiebatur excessus, mansi que deinceps admodum solitarius , parumque exibat e cellula sua , ut gratiam divinitus acceptam fideliter conservaret,proris vitans sermones omnes otioses 8c murmura. Toties vero rapiebatur in Deum, quoties aliquid audiret vel de Deo ,. vel de gloria ecelesti, aut paradisi amoenitate: naanebatque eodem loco inimotus. Itaque pueri & opiliones, ab aliis docti, cum eum viderent, clamabant: Paradisus, parassus. Id vero ille audiens , mox iursum rapiebatur. Quam ob causam Fratres cum i Ilo collocuturi, cavebant ne paradisi mentionem facerent, veriti ne ejus colloquio privarentur. Et ipse aegidius ab omni se hominum conversatione labducebat, non modo secularium, sed etiam Fratrum , dicebatque eum, qui bene ageret negotium animae stae, etiam acturatius aliorum filuti conssi iturum: parva autem negligentia ,& exigua culpa posse magnam amitti gratiam, quae postea recuperari vix queat.
XIX. In ea quam diximus apparitione Christi & AEgidii raptu , a miranda er fuere divinitus revelata . Vidit enim ipsam Dei essentiam ,& propter certam Dei cognitionem , quae ei tunc collata suit, fide adeosuit destitutus, ut dicere soleret, si Missa cantanda ei esset, non se diacturum: Credo in Deum , sed, Cognoseo Deum , fauorem earli Gr terrae et quippe quem ego ipse vidi. Fides autem de iis rebus est, quae non e dunt seb aspectum, nec tamen dubitatur, quin sint . Sed haec fides tum desinet, cum Deum in eoelis videbimus , sicuti est. Fuit ergo AEgidius raptus extra corpus in tertium coelum , ubi eum Apostolia multa didieitarcana ,& occulta sapientiae Dei. Solebat autem dicere, se quater esse natum: primo ex matre: deinde in baptismor tertio in monasticae vitae
207쪽
professione : quarto cum sic ei Christus se visendum praebuit. Semper admodum hilaris & jueundus suit: sed ei summopere dolebat, quod sustentandi corporis cura aliqua suseipienda ei esset : eupiebatque soliis
arborum vesci, ut posset vitare hominum conversationem. Diebus Dominicis & solemnibus sacram percipiebat Eucharistiam eum multa de VO tione , atque illos dies totos impendebat precibus, & sanctis meditationibus. Porro prae eximia fide ae pietate, Ecclesiastica sacramenta , Scjus Pontificium non mediocri reverentia prosequebatur e cumque audiret quippiam referri ex decretis & constitutionibus Ecclesiasticis , valde id commendabat, dicebatque : Nos indom eo miseri non cognoscimus bonitatem tuam o sancta Romana mele a. Tu enim doces nos viam salutis: xu viam paras ct muris, qua ad sempiternam gloriam re cibamur . XX. Dum prae soribus cellae de rebus divinis contabularetur quadam nocte cum fratre Andrea uno ex sodalibus, divinus quidam splendor, &magnae claritatis radius per medium illorum transivit . Attonitus socius, quid hoc essetὶ interrogavit: cui AEgidius Dei sunt opera , ne ampliat investes. Haec dum collocutor sequenti die alteri viro pio reserret, accepit ab eo sibi etiam revelatam Risidii sanctitatem, & Dei erga eumdem beneficentiam : Viri , inquit, super cellam ejus oriri splendidis umsolem , neque ad nouem usique ab eadem suos radios disertisse, sed perseueranter eamdem illuminasse misse , qua visone mihi Inoi tum est, δε-
Iem justitiae hunc Dei jeroum in omnibus regere , atque in Dei amore ves menter insammare. Videns porro hic paulo post aegidium ex divino raptu mirabiliter immutatum , &novo spiritu gratiar exultantem , dixit ei: Frater carissime ,susine suasiter, O porta dulciter Dei filium. Studuit deinceps Algidius , qua potuit sollicitudine , acceptam gratiam cu stodire , illudque ei frequens verbum : Super omnes gratias ct virtutes Ba e Dmma es perfectio , aereptas humiliser edinservare ; addebatque Apollolos post accepta dona Spiritus sancti millies gravius abiisse onus , quam antea senserint, ut possent resistere tentationibus & tribulationibus , atque collatam sibi gratiam eustodire. Quare vir Dei semper λ- litarius meditabatur in cella vigilans, orans, jejunans, custodiens se ab omni opere, verbo & cogitatu otioso; sed illos maxime vitabat, qui alienos reserebant desectus , dicens: Ego quod ad me attinet, nolo scire
peccatum alterius: π tu frater, cave, cave, ne fui uam alienum videas,nis quantum ad bouum tuum conducit. Vaniloquia & risus inanes setio sugiebat, dicens; propter momentaneum & sutile delectamentum sepius amitti, vel relardari consolationes divinas, illudque afferebat exemplum de illis , qui taxillis ludunt, qui pro uno puncto perdunt aliquoties
ingentem auri vel argenti summam : Me, inquit, stro levi peccato , snescierit homo se custodire , perdet irreparabile animae lucrum . Ingerebatque illud sacri praeceptoris Francisci salutare documentum : Cave frater ne ridendo amittas, quod plangendo lucratus es. XXI. Praedictum locum Cetonii ex frequentibus Christi Sc Angelorum apparitionibus valde commendabat, neque ei aliud quantumvis sacrum ei Naeserri debere sanctuarium; aut uspiam Deum tot mirabilia
operatum afferebat. Quare post ejus mortem consessario reserente ex
his plurima , curatum est pulchram aedis eari Eeelesiam illo ipso in loco, in quo aegidius savores host sentiebat coelestes, in cujus parietibus suo ordine dispositi sunt lapides cubieuli servi Dei, 3c tigna praecipua excisa sunt ex arbore Licii prope eamdem cellam excrescente, sub qua saepius
Romanam Eeia elesiam a Leon. U.
quis , eo hum lior debet esse . Propter parva amitti magna In eius meton rJam ωdῖfieata Leelesia .
208쪽
oranti apparuit Christus. Quae tamquam pietatis monumenta, in sancti Viri memoriam statutis anni diebus excitant fideles, suavissimum spirantia odorem.
XXII. In eoenobio Agelli Comitatus Perusii, dum sub vesperam mira dulcedine Fratribus eructaret verba divina , omnium corda succendit, ita ut penderent singuli ab ore ejus , donec ipse eloquiorum contemplatione raptus est, stetitque immobilis tamquam lapis usque acimediae noctis gallicantum . In se reversus protinus discessit a circumstantium turba ad eoelestes gratias stupente; & statim ingens circumfulsit cum lux de coelo, via in omnem divina luce clarius illuminans usque acteellam . Colloquentibus de hac ro Fratribus die sequenti, de magna Domini erga suos servos dignatione instituit sermonem, neque quod viderant tanti judicandum dixit momenti, ut propterea stuperent, cum nihil ferme esset si eompararetur ad occulta & interna Dei beneficia: Lui magna , inquit, non vident, dio citius credunt minora. XXIII. Prope Perusum in Monasterio Podii, Viri sanctitatem voluerunt daemones concutere per vanam gloriam, aut superbiam . Dum
itaque oraret solus in cella audiebat sibi aditantes, veluti iii ter se colloquentes , Sc invicem dicentes : in quid bonus hie vir adeo se futuat Z in quid ita impense in vincitibur acquirenis laborat i jam ownes ρlene acqui-ssit; jam sanctui es, jam unctus es, jam extarum es. Probe vero intelligens suggestiones esse diabolicas , fgno se crueis munivit, coepitque humilius de semet sentire . In eodem loco, scribit frater Leo, se ipsum ab eo interrogatum quid dicerent homines de ordine, & gradibus spiritualibus, & contemplationis mensiurisὶ Ego vero, inquit Leo in sua legenda, timens hominem, cum quo summe desderabam longius loqui, raptum iri, si quidquid de contemplationibus, aut rebus divinis dixisem , finxi me longius ire , or breviter dixi, multi multa dicunt; cir rogapi, ut quid ipse sentiret,isibi aperiret. Compendio dixit vulgari, ui loquela : Ignis,
unctio, extass, contemplatio, gustus, requies , gloria .
XXIV. Septem quaedam huic beato Viro inerant, quibus ad per se et ionis culmen perductus est. Primum fuit fides firma , & constans. Se- eundum, ingens animi pietas & devotio. Tertium , erga alios reverentia . Quartum , humanitas, & benignitas, & condolentia . Quintum, multa sollicitudo . Sextum , eximia obedientia. Septimum , non mediocris erga Deum & homines pro acceptis beneficiis gratitudo . Sub finem vitae, eum jam in Ordine Minorum fuisset annis quinquaginta duobus, molestissimas sensit maligni daemonis vexationes. Cum enim nocte quadam Maret, & post preces vellet quieti sedare, te terrimus daemon ialogum quemdam adeo angustum eum deposivit, ut nec ipse movere se posset, nec socius eum inde extrahere: sola Dei gratia inde emersi. Saepe adeo molestum & infestum se ei praebuit satan, ut nonnumquam Fratrum opem imploraret, & socio suo fratri Gratiano dioeret: Mole palde feri inimicus Dei dona; Ο Das artes exercet ut ea tollat. Nescietamen misellus cum potentiore ibi rem esse, ct majorem fore cruciatum cum victus er eonfusus abscedet. Deum impugnat, non me , qui meum nihil
habeo : Dei donum es quod ei semierim, dui misericordis es , quod Miplaceam, ejus gratiae erit, quod eursum conssi meis. Iuine diaboli livor, tentationis simulus Opersecutionis occaso, quod hominem in peccatis natum , ct eum reatu conceptum, videt ad lucidissimas illas sedes, e quibari e cecidit, per Dei misericordiam assumi. Adeo insensus ei erat qualibet
209쪽
bet nocte inimicus, ut oporteret aliquando fratrem Gratianum eidem tota nocte ais istere , vel in eadem cella dormire: unde & saepius sub vesperis dum ad cellulain se conserret , dicebat: Nunc imus aa crucer Ocertamina.
XXV. Paulo ante mortem praesentire incipiebat sponsi delicias, ita ut anima ejus tanta dulcedine liquefieret, ne quidquam amplius de Corporis rebus curaret. Vocatus a socio ut manducaret: Fio , inquit, non est cur amplius de cibo cogitem aut potu, inicibilem insent thesaurum, iugentes delicias. serae caritate vero socius importunum se exhibuit oratorem , ut ad resectori uni descenderet, quem novit prae corporis debilitate resectione indiguisse : subjunxitque parum diterete : Ne curer pater modo de bis thesauris , veni nune manduca . Aliquantulum ille commotus : Non bene dixis rater : valde me in his verbis offendisti, vel- Iem potius gravem alapam iussi gerer, quam hujusmodi verba proferres. Cibus IIus, de uiae nulla, covsolatio eorporis nulla his thesauris praeferenda . Vere credendum est, inquit Leo auctor legendae, animam illam anelisi si inam pr. esensisse dilectum prae foribus pulsantem, dc de tabernaculo corporis per suavem contemplationis mortem evocantem ; quod transitus genus ipse valde concupivit. Quare dum diceretur ei aliquando , sanctum Franciscum diligenter expetiisse martyrium, ait: Ego potius contem statione quam mar rio vellem bire; 8c proinde Deo gratias agebat , qui apud Tunetum , quo etiam martyrii desiderio transfretasse scrips mus , desiderium suum non adimplevit, dum decrevit hoe aliud mortis genus
inferre .XXVI. Morte vero ap ropinquante , tantam ei debilitatem attulit febris, tu ssis, aliique morbi, ut neque somnum, neque cibum posset capere . A Fratribus autem ad Iectum quemdam deportatus suit, alicujus quietis Sc commoditatis captandae causa. Pridie autem ejus diei, quo sancti Georgii seriae celebrantur, cum nocte a Fratribus esset in eo lecto depositus , & Perus ni apud eum excubias agerent, ut sacrum ejus corpus post obitum tibi retinerent, euidam illi adstanti Fratri ait: Dieiso Perusnis, eos vel Aromer miracula inea, vel ob mes in Sanctos relationem , spe canoni datiovem, nullam unguam pussaturos ea anam: nec aliud eis datum iri Agnum, nis Ionae Prophetae. Deinde quietissimus & placidi si inus in lectulo decumbens , clausis oculis &ore, absque ulla membrorum valida protractione , aut commotione , beatissimum reddidit spiritum eodem die , quo ante annos quinquaginta duos a sancto Francisco habitum monasticum acceperat, puta ipsis sancti Georgii martyris seriis. Ejus animam vidit sancta quaedam persona cum multorum Fratrum aliorumque animabus,e purgatorio dimissis, ad coelos evolare, Christum que ei venire obviam , 5c admodum honorifice eum amplexari, adhibito cantu suavissimo , omnes coelestis patriae regiones emcaciter penetrante. XXVII. Quo autem tempore in lectulo decumbebat aegrotus, etiam quidam Dominieanus Frater in suo decubuit Monasterio , eademque hora obiit, qua aegidius. Apparuit autem post mortem euidam Fratri, summo ejus amico, aitque valde bene secuin agi : Cum enim, inquit, abirem e eorpore, quidam frater Misor ε idius decessit, eui ob ejus eximiam san atem id maesuit Deus, ut multas e purgatorio animas secum in cartam posset adducere : Patiebar ego tum dira supplicia, sed ejus meritis evas, atque his dictis disparuit. Frater autem , cui apparuerat, haec aIiis indicare nolens, subito gravissimo correptus morbo est : sed Tom. ΙH. Bb con-
rite Ias satist animi deIlelas .
210쪽
Impletur eius prophetia as. B naveriturae
eonfitens ea eausa id accidisse, quod noluisset sancti fratris aegidii gloriam & virtutem evulgare , petensque acciri tum Franciseanos , tum Do minicanos Fratres, postquam haec eis enarravit, confestim senatus est . Porro Perusini dum saxum inquirunt, unde eius condant monumentum, sepulcrum marmoreum reperiunt, in quo historia Ionae sculpta er t. In eo igitur reposuerunt corpus ejus, sicut ille: sub mortem praedixerat. Sepultus est extra Peruliam in Monte, in Monasterio Francisca norun .& multis elaruit miraculis. Sanctus Bonaventura de eo dicere solebat ,
praestitum illi a Deo, ut possit effcaciter opitulari eis , qui ad animae suae salutem invocant eum : idemque Bonaventura gratias agebat Deo , se ita ea incidisse tempora , quibus sanctissimum hunc fratrem Agidium & alloqui , & videre potuisset. XXVIII. Eisi. autem doetiis humanitus non fuit AEgidius , attamen
propter sublimem mentis excessum , quo sertur raptus in tertiun c lum : multa dicere consuevit utilia 3c filutaria . Frater quidam conquerebatur , Quod adeo compelleretur externis vacare laboribus, ut vix
posset persolvere preces suas: dicebatque sic propterea velle petere πEtemitorium, ut posset illic Domino in pace & tranquillitate servire . Respondit ei Aξgidius e SI eas aes Francorum Retem , dicassique ei ut nu- meret tibi mille argenti libras, stut v jure tuum ricturum tibi, te quibusdam Quari furiis talia ab i opercutem,cum nulla bi navoreis operam Si vero maguos quosdam or orduor ejus cos exantiaris labores, qui laia snt prae ruis duri, fideliter jam ' merito tancam pecuniae vim pins ab es
exuere. Si vis ignis In moribus tuis audiri a Deo, primum tutas eas, laborandum tibi erit. Love autem inus meriti babet unum opus bonum pro alterius factam voluntate , quum duo pro propria . SI quis tibi resiluat manus, Oculas, aus alia quibal orbatus Iis, membra, cupide sane HII tota situ iusserviet, ne ejus beneficiis lagratus habearis . EI ecer Rraepotens Deusdedit nobis manus, Redes, oculos, cocta Ο spiritualia, or te oratia bona. naer tamen illi inservire volumus .
Dei d i. nis gratia promerenda, nec se illam tamen adipisciis , inquit, confitere tuam. Ille enim, cujus ditione omnia continentur , quod hodie non confera, eras forsassis largietur. Tu Igitur hoc unum dumtaxat eures, ut rumino Auer fresas . Nam etiamsi quis a primis inuno initiis Dygue ad surrinum ejus diem vivat , faciat e quidquid potes boni , που tamen potes ex je minimam promereri bonitatem. Esa quidem parato est, sed non est, qui velit accipere . Alteri cuidam percontanti, quo pa- et o tentationes effugeret Z respondit: Tentationes fugere volens, i umcalum fugit: Non enim coronabitur, ni puI legitime certaeterit. Alius Frater rogavit, quidnam posset Deo gratissimum sacere Egidius autem respondit illi cantans: Unam, uni: nec quidquam his addebat. Dicente Fratre , se nescire quid ea sibi velint: Unam , inquit Agidius, animisso intermissione, oe is ae medio uni Deo commendabis.
ν, me , XXX. Frater Gratianus ait ad euna Ego, mi Ier , novi eonesonari,d . . .:Aiuia dure cossos, ct alia bous opera facere : sed nescio tamen quid potissmum sequar. Luaeso te dicar, quid tibi consulti mum videatur Rigidius respondit : Nibia potes gratius facere Deo, qIam ut teipsum a eous I flendas. Perterrito illo ob hujusmodi sermonem, Adigidius ait: fui suυμ- sus es , non es ille quidem in caelo, attamen cerea superior es , semperque Aorsum respicit. Sic tu faciar. Duandoquidem nee datis datur tibi esse