장음표시 사용
3쪽
0um multa Immeri voeabula nequaquam satis adhue explicari sunt, tum praeeipue epit laetorum in Mς, ωσα εν exeuntium haud pauca inveniuntur, quorum de origine et significatione viri docti inter se dissentiani, haud pavea etiam de quibus consentiani quidem, sed ita disputent, ut Deorum, in quibus ea inveniuntur, venusta omnis atque elegantia tolli videatur. Utrianique indet oti imum laetum esse persuasum habeo quod neque in ipsius syllabae ti naturain ac vim satisaeeurate isti inquisiverint ne lue cum universa poesis omericae rationem tum ingulorum locorum, quibus vocos sine eeurrant. Onditionem atque proprietatem satis onderaverint.
Docent quidem et rammatici et interpretes plurimi Mil significare dein quod Latinorum Mua, a, um; at vero idem de compluribus huiusce eneris vocabulis ita statuunt, ut syllabae εις omnino nullam vim tribuant, de aliis ita ui eam quidquid ipsis placuit significantem facian Ut Pauca tanuam exempla proferam sunt qui dicant αἰπήεις idem esse quod ειυς, αυτος, φαιδι- - idem quod Hδιμος, tvoti quod ὀξύς; avi τὸ M produelion quadam ortum esse ex cuι- ενθῆς, χρ πετη- ex ipι-τής. Et iam apud antiquos uero qui Pylum ηυαθοεπια indo appellari docuerint, quod prope fluvium mathuu sita osset, tanquam si s unquam significare situs ad Puid, quod Aristoteles θεος - δηεσσα explieare nesciens Oniectura substituit σουδροσσα in te' hab tuns , inquo syllabam Mil quasi habitationem significars Usse doeuit Deuιοεις autem et antiquiS-Simi et re nussim interpretes omnes usque ad finem pertineris explicant, ita ut tantum non DXpr si Suctbi εις Ss staturuit pertinens ad Neque molius G. Hermani de voco τρωεις ad Sophoclis Aiae. v. 114 dispulans: Λ ντοις inquit poetica terminatione actum voωεις significationem induit
80no Dei Consentaneam ut non impliciter latum sed rastum notarel. Sed exeinplorum satis
Vcrumenimvero quod si volim statim ab initio Graecam linguum hae in re omni legoenruisse, id iam inaudiuim si tamque ab euiuslibet lingua ratione atque indole abhorret ut longe Seniensia Sta respuenda esse videatur. Aluui posteriorum uolatum poetae qui non tam linguae Urdem indolem atque ingenium respicere quam suo arbitrio ut versus modulando verba deloruuere olerent, mirifica audacia usi vel tonstruosa voeabula se Dororunt, inpriinis leander qui couFu ὶ Progressu est, ut diceret identi pro αίδοις, απιν Me pro κωχμος, ἀγριόεις pro re o et alia ηexcenta. At ver si quis ad ales poetas, ut lingua leges deprehendat decurrerit, is videat ne umbram aptet neque minus perperam rem aggreditur si quis Homerum explicaturus eorum uti S-Fim in tenti Orum se aiiit in intortilis es quibus late hoelii uunto. Nicander. Oppianus cxstiterini.
4쪽
Admonaei uin explicandum ab ipso Homero, quantum quidem fieri potest, proficiscendum est leges in petendae. Neque numerus vocabulorum in desinenlium non est tantus, ut d leges emendas non sumciat, cum vix denos versus legas, qui in unum alterumque incurram. Pua ipsa ex re, quantum ad Homeri carmina intelligenda accurata epithetonim in Me exeuntium cogniti pertineat, apertum manifestumque est. Quare, quantum quidem in nobis est situm, hune quaestionem instituere in animo est: eam autem viam ingrediemur, ut primum in leges quas antiquissimis temporibus hae in syllaba sus st-genda lingua ipsa gerula esse videatur, inquiramus, tum singula huius generis epitheta percenseamus atque illustremus quibusque cum nominibus coniungantur, quibus locis et, ubi necesse erit quibus conditionibus collocentur exponamus. Sed cum non id agamus ut interpretandorum vocabulorum historiam scribamus, nequaquam omnia, quae ad hunc usque diem de quovis prolata sint nos relaturos atque recensituros esse vix si quod praemonealnus. Epitheta in 1 in η-εις γληεις tam εις άχιμορ εις ἀμφιπηεις
5쪽
ι in ἄν-εις Mooόεις κητώεις, κηώεις ώrωεις. 5, Adde nomina propria haec: ονοε lim in leti πολ- , γοεσσα, Κυπαρι- εις, πόεις intell. χωρος , Ἀωόεις, Σελλήεις, Σιμοεις. Si pauca quaedam epitheta, quorum de origine inter viros doeios controversia iidhuc est exeipias omnia a nominibus duci lias lite leges Se iiii apparet stellula ' nomen substantivum sorte non inveniri apud ipsum Homerum declaratur :Η-M pertinetl, ad primae declinationis Oinina:
2 ad ea tertiae declinationis nomina quae Secundo risu in εος exeunt, ad alia nulla: αλος -- o locis et, si Strabonis lectio τειχηεκ' antiquior Si, τειχος. Utrum δηρις- ΠΙΛΗ, ut Aug. Obeck. Path et . p. 353 voluit, nisiMω ducendum sit, quaeritur. 3, A secundae declinationis nominibus acta uni R et παρισ εl a vπαρισσος, κοτῆ- ει κοτος, δενδρήεις a ' δένδρον, nisi de Homerie δένδρεον mavis cogitare. σεις pertinets, ad pauca prima declinationis noni ina; ubicunque enim anteis ei a brevis Silaba anteeedit, nunquam iεις fit, sed εις Σκιο ς n inur, σκιά, τροφοεις a ' os par iud Conseratur Sophocleum μηχανοεις a Uῖχανη. 2 ad secundae declinationis nomina: ADαλος αν. δολος νι προς πιερον
6쪽
-. Vocabulumna quae in εις exeunt apud Homerum exstat nullum, in quo vocalem o longa praee a syllaba. Ubi elymi penultima syllaba producitur exsistit non -εις, sed metri causa. Aliter postero tempore, quo ultimae duae syllaba contrahebantur: υλοοσσα - μηλοωσα, Οἰνους oboato, II imi --οεις Ab ος, ολος sit os τώεις, a κῆτος non κηποεις ut κρνοε ς Ἀρνος , neques τήεις siculi ab αμος, τηειέ - θυος τω M a raoς, MI M.; a Miρος , pr aeui dubio ne litterali iteretur scd κητεύεις, eumdemque in modum a RHOa oc rea: εις, non mi iti ci quod abSOnutu foret. Ei ρωεις autem, ductum ab ' τρώς, εορῶτος. tuum in ipsa stirpe iam α sit aliter sonare non potuit. χι hi denique eodem modo laetum est a recuς, quo Inm- rirς, αρμλαος alia.
Iam quaeritur quaenam vis et significalici suffixae gyllabae in il I. v eo id elarius o morus νς videtur Ostere. 1. Primiim enim idem quod opithetis in hi ex linithii dieit, inuit iro alia pluribu viael bus et quasi erram hilum verbor ilia nunciat. γλήεις adi ieitur Idae monti Neio, Plae ole. Orit aut ui noni P ParnasAn καταε ιιιε-
ubi Olymi,us describitur Duxi δ' ἐπιδέδρομεν αἴγλ . Comitara v 356 κακὴ ν ἐπισέδρομενανὶ os et epitheton, quo utitur Simonide apud Herodotimis T. ἀχλvοεις. Περοεις viro M 240 ac vocantur terrae partes, quae ad soletii oeeidenteni vergunt: ibi autem Ciuimeri habitant qui ruin sodes 1 5 hunc in modum des bibuntur: ἔνθα δ λιμ ιερίων ἀνδρων δῆμος τε στολις νε
7쪽
Ααχνήεις I 548 Quin λαχνήεντι --λη δ' ἐπενήνοθε λάχνη, ut Acia de veste est. Quod epitheton cuin in describolidis Centauris adliibetur ei. .le Vulcani pectore dicitur illustrauir versu Odysseae 1 319 ubi uideli de inelit lanii uia ut et
8쪽
2. Dcinde exstat in seripli uitae saria a doctissimo Fian in Ephemet urchaeol a. MDCCCXLVI
vinolentus-vinum violentus-vis
luorum omnium ne uniani quid in inveniri potest, quod non sit a nomine actum neque proprie praeditum, instructum refertum aliqua re signitiee Ut in Graeca lingua nonnulla epitheta in Mς exeuntia ab adiectivis substantivortim vices praestantibus derivantur siccitam apud Latinos amar ut e nausa nilioclivo amarus et truculentus a mae Gell. II. 1 nTimon amarulentus librum maledicentissimum ReripSit h. e. Τimon amaro, amaritudine resertus. s. Macrob. Saturnal. l. T Am lenta dicacitas α Truculentus autem interpretantur qui vultu saevitiam praeseris recte quidem num S proprie. neutro adiectivi pro ii ianiivo uti noliis liceat, truci indutus, oro vel atrocitare indutus, veluti aequor uti utentumo, oculi trileii lenti ele.
9쪽
Λpud Graeco digarnm syllabae ει temporibus quae Homeri uetatem Subsecuta sunt, prorsus interii apud Latinos quoque in nonnulli vocabulis hoc factum est iis ut pro lentus habeas intus. Urbs, ut pud Grnocos nomen In ξοεις στοβος est, a lintinis tiaeentum aeus vocatur. Sic furentus nvροεις, Taurois portus Galliae Narbonensi el. Foroeli Lex.). Etiam Tauroentum oppidum Italiae inferioris, iocul dubio a ταυρος taurus appellatum est ei Laurentumn auro qνοους, rumen tum a remo gilamus, tum ilias colli ut ter 'Nγους Eundem in moduni etsi obscurio est origo, lorini la Videntiai ruentum in inpii Ferentum in feran, Cas venistim rurinent ν ni Turmentum turmatri alia Plaeentum dicunt lini Eandem rem quam rue ei πλακοεπια et eruentus EF eruore obieetus eiusdem tu ori in is atque κοτόεις num emor est sanguis on lalus Pi ovo elu neque argentum ut i timo uio Oede ite in Synonyin. III. 193 dor iit, non cohaeret eum in Me. linc quaeritur utrum poeti lenitis a subst poeulum et graei lentus ab adistet graeilis ita saeta sint nitentus umgei elui et syllaba re elideretur an vero ita, ut enlus tantum iam derelial. Facere ioi possum quin Onien ut hi Maleventi commemorem. Vix enim hodie quisquam est, qui de eius ori in disputans etiam nunc do verbo veniendi cogitet eum Ex M ORH i. e. Μαλοεντ. WrUM ia μηλον orium osse constet. uod cum Romani in Beneventum miliaverint. Hi etymolopi ae haud perito se praeμtileiunt. Habes citur ubi liomani dipumma immutatum relinuerint. Sed quorsuiu innis haec disputatio Ut appareat pud Romaniis linquam tentus lens. enitis sumxum esse uuin declar praeditum refertum . . . Aluuo cum Graecoriani re nihil liud ii nisi lentus et C. inde re si*nificari idem iure colligitur III comprobant nostrain sententiam etiam innum ei a sere inimiae Graecae nomina propri in ενς εσσα εν exeunt in idque argumentum M a vi simina fit. Nam primum magnus
eorum numerus ipsius tomeri temDora longe antecedit tum in omnibus nominibus propriis lingua ipsius et nationis ingenium quasi in peculo conspici certum est. Etenim cuin natio quaelibet ipsa vel urbi vel monti vel fluvio vel regioni alicui nomen imponit, tum certe neque grammaticorum arbitrio neque docii rum viroriam inventis. Sed suo ipsius vel potius linguae ingenio solo utitur utque diri itui. Atqui quantumvis magnus alium nominum sit numerus ne unum quidem exsint quod alias atque statuimus leges sequatur nullum non ex nomine subst factum est nullum non instructum praeditum refertum, obritum significat Postquam igitur de nominibus Homericis νοεσσα Θovom eum ε ' οεις, ei quae Obscurioris gunt o ni Σαπνιόεις, Σελλῆεις, ιυόεις , supra iam dictum est alia satis multa in conspeetu habeas, id tamen memoria tenens posterioribus temporibus ει cum vocali antecedente contrahi communi in usu suisse. νον ab πος inteli. χω MN 'νovς - δαφνη οπαδοτσσα λοπάς - οοσσα νῆσος - αι , mpruri vuovσσα νῆσος - δ ane n α υσσα -- α ν
Nuperrime de iis seientissime disputavi Gid Osred iis Mura in libro qui inseribitur Hellotii ea colon Agripp.