De epithetis Homericis in eis desinentibus

21쪽

positum est vel iam opitheto Hrro l3 vel cum pitheto περικλυτος oniunetum a 383 393. 46258T. 590 θ 300 349. 357. Sed quid sibi vult laristimus ille tirudus Nae Homeri poesis adeo non

caret venustate at tu elegantia. Leges rammaticae vocabulum Hur ιπηει, nomine substantivo derivari iubent idque nomen est tuis, quod artum quemque qui curvari possit signistraro vocabula cognata της, ναλον alia oeont: tota enim haud raro elidi notum est, exempla sint turrir m vis et, quae Iviis orginem ducunt,omo cs ταλίζω , ποπος et ποροιος vel νον- να, θοία, θέω - si alia o Io autem apud Homerum lorumque pedes valet, praesertim ubi vocabulum ἡ πό in nunciato est, manus vero, ubi

τι de mi κεν iamrρα, ποδας καὶ μιρας περθεν. Neque aliud quidquam et io sona in vocibus armς, ποyrio. aliis nisi manus. Quae eum ita sint vale alii ει - artibus validis instruetus utri autem Giu in myσουρεις eo lamli sint satis ueti declarat num 42 legitur: ora - μπεδα πια, ιλος ποδες, vae era χειρος

Ergo remiιντηει utrimque validis artibus instruetus id est braehiis i. Talis etiam alibi Vuleatius a poeta repraesentatur vocatur enim T 36 θώει με μεαίνων, Σ 410 se habe a 414-e,ώατε στιβαρον καὶ πη νεα λαχνηεντα et, quod validissimis brachiis est, potest sacere quae deseribuntur 4μ:θῆκεν ἐν κιοθis P μέγαν ακμονα, - δἐ χειρι

crura quidem pracilia sunt a 411, ID, at e magis corporis superioris, brachiorum robur et amplitudo eon plena fiunt olque ut opifex validus, robustus, qui gravissima opera facile perficiat aptissime Vulcanus clarissimus vocatur: περικλοτος ἀυτιρο εις, quod idem alias epitheus κλυτοερνoe rara

Pua in vocabuli interpretatione non omni antiquitatis auetoritate destituti sumus: nam S phoeteum u*ιποι Trach. 304 ἀλλ' - τάνδ' αρ' ἄκοιτιν τίνες mytrvo κατέβαν προ μεμον, τένες - μπληκτα πανονεμ et ἐξῆλθον εα ἀρονωνοῦ interpretum veterum pars ἰσχουροὶ ἐν τοις et Io ις explicui ci Schol ad raeli. 50 l. tenim euuquam um)θτος et supiπήεις Reiungenda et a diversis

et i ducenda fiunt Hro εις semel tantuni apud Homerum operitur E 36: τὀν ιἐν επειτα καθεισεν ἐπ οεντι Σκαμάνδρ*3. Vix diei potest quantas turbas hoc unum vocabulum inde ab antiquissimi temporibus inter viros do tos essecori Nam quattuor interpretandi mitiones iam votores propositerunt quibus alia recentiorum accedunt. Veterum alii ah vocabulo ιον, viola, alii ab rifoόν, littus, alii ab νων, auditio fama derivave-

huao interpretatio in publieum iam proposita est in Epho mer litterar ea thol. 183 pag. M a philoloso eo nanetis imo, eum iu eam, alii duobus ollegi praesentibus, ante multos menses ommunieaveram dui quidem primum eam impugnabat, postea vero ac leo adamavit, i, Lexie Homerie quod crus ius et Sello inlid- eensuram agens, tacem non posset, quin nunciaret, auetore videlieEt cum auum nomen ut in illis phemeridibus moris ost, rei ieere eum oporteret . non nominato. 3.

22쪽

runt addem Schi glossetna Iόεντι -ώδM. Vide obeck. ath. l. 1 65 Doederie in Gloss. lom. l. 244. Nihil est quod de inrita interprouuione verbuin laciamus, quum im Dina sutile enod inventum sit, qui in Od. ι' ι nullo iure iωνα in tituli. - eque in Hesychii glossemate morandum

mi eum nullum huiu fioni etymon reperiatur, quod sp -- declaret quapropter Augustus .oheekL L, uni φρος, χθη, νων omaepe FnonSina Ment, Ortam Hesychium φρυώδει scripsimo haud inepto eonieci Quodsi revera in legendum Ah ongruit hae liuerpretati eiu alior ῆιόεις - σμονοιις. dui autein statuerunt φόως, ii rucenuo ibit ita polissimum resutantur ut Maniandri ripas violis abundasse non constare dicant. Recte quidem ni vix omne veterum, qui hanc interprei lioneu proposuerint de ipsis violis sed plurimos de colore cogitavisse arbitror. Nam οέω

8bo i οειδῆ Λ 298. . 56. A 10 eolorem deel arani violaeeum vetere autem interpretes nigrumquemque colorent όεις valere naso putaban 'γ. tuu limpidis sontibus aquae limpidae pillioton Deli ab ontem libuitui: II 82 πίνοντες δωρ μων is ποιο, II 160 no vhri; μι--δnos Mumrihil ιίλαν e n. s. I 202 δ 359. ζ 91 μ 104. ν 409. Scamandri vero aquam limpidam esse et

hibendo utilissimum ostis est orchia in inor, qui Troadem PSe vidit ' At dixerit fortasse quispiam, idem fluviii μtiam Xanthus vocalui et a colore luteo numen duxit. Est quidem unus fluvius lamen, ut luculentissini vir ille doctissimus exi,osuit non idem quod eamander vale etiam Xanthv q. Xanthus enim et voeatur et est luvii iue ubi hiemali tempore imbribus ada teli S. ripi usitatis non continetur. sed lic in etiam niveum qui aestate aridus est inal let. Is alveus per solum tulit lentii in seri; ihI aqua eum melle hi tuu diκsolunt luti colorent induit Alii autem tinni temporibus aqua solo alveo eo fluit qui in duru saxu ei pedes in latitudinem minimum rem in altitudinem hominum vel ut antiqui sabulantur Herculi munibiis lassus est isque tisitatus fluvii alveus est e Scamander vocatur. liinpidi ima aqua abundat minimeque ἰανθος es Verumenimvero steri mulo modo potest, ut ab ιον originem ducat ηιους, ut toti vemus gratia in xii.εις ommutetur. uuae modo do Scamandri conditione et proprietate exposita sunt iniis docen quantum interpretatio, quam nuper vir mirabili tui litteriatus Doederi ei non Ioss. Hom. I 24 proposuit vioεις, Θ aia terra laetum, terro , limostra valere, a vero ubhorreat neque iam, quantum cum lingitvo legibus discres h eiu ratio explicemus necesse St. Reliquum est ut secundam veterunt interpretationum excutiamus. Duabus potissimum de causis eam et oleres et recentiore in dubiti in vocaverunt. Primum ex Γονόεις nullo pacto steri posse isόεις, tum iii ιόν ni aritimam semper oram significare opinantur. At vero tui mirandum est, quod doctissimi viri non cogitaverint de vocabul l Iomerico ἀκμοθετον, quod quin ex ἄκμων δε μονος et τί imortum e pro xuoνόθετον positum sit, nemo dubita Λlia talis syncopae quam grammatici voeant

23쪽

Puare non video, cur Augustu LObeck. ne syncopa oecurrat. vocabulum ιον - λόν supi,Osuerit vel finxeri At vero iiiων maritimam tantum oram valet. Non provocabimus ad Godo-lredum si inania qui in puAc. IV 216 nuviis quoque iiόνας tribui dei nonstravit; nam is usus recentior est neque ad omerum perlitast tua de causa tiώεις δε ανδρος neque altis ripis praeditum neque, ut orchfinnime maluit, planis ripis inclusum onare potest quanqualia xi voeabulum apud oviorum sevie tantum uvii ripas significaret certe ore hilam mei utpote qui suis oeulis regionem videri ac perlustraverit sequendus est. Verumenimvero rito, ab Homero nusquam non de iuritima tu dictuin est praecipue autem ad Troadis lilius spectui B M H 462. N L. E 36.

Quid igitur Pettine ad oram mali limum uinque attende ud loci u sententiam Minerva Martem ui ex proelio amoveret collocavit, mitόωι καuάν v. Par erui deam oneo secedere ubi dii Troilius inimici constitere solebant qui locus ollis erat Callieolones 42 i51. sed eum in locum ex quo pNu cum diis Troiam dilixatilibus proelium spiciebat is uulein locus erat ora inari tuitu via 33. 30. o. Ergo ὐανδρος est Mamander oris inaritimis praeditus in reus, vel potius ea luvii pars quae eius ῆιόνας habet intei vera νονας interliuill iuidem in modum explicandus est locus illudari Quinti myrmini qui quidein ad umerum intei pretandum nullius Mira auctoritatis, at a clarissim Bulti anni ad unu interpretationem v tentandatu excitatus es is citim vocabuluin quoddam cognatum cum tauon et pratum ignisseans excogitavit, cum Mor ῆfων, in quo grue ansere,que pascerentur, apud uintum Smγrn. V 299 inveniretur vertitque Scamander pratis eireumdatus Verim accuratius locum excutiamus vulnii vermis sunt: εο δ' ἀπαλειος φοβέο m, xvνεσιν ἡ νεο --m Do Θες ola ἐπορούση

Νω dubitari potest quin hoc Oeo duintu Iliadis I versum 461 et sequentes imitari onatus sit:

Λtqui iam inter vetetes periri ulti hoc in oeo explieuinto de Ca Stri Stii cogitaverunt, ut est in Seholus: Mo δι τὰς προχοας ηλώφ όπον - ἀστρος πεπάζεται Horum in sententiam uinium quoque discessisse salis probii libri limi versus 283:φῆχον- ἄγκεα uine καὶ irόεντα Πάνορώον. Esi cnim Panormiis Ephesi ortus ad Cayiari Stium Sili , quae regi paludibus insignis erat. s. Strab. XIV pag. 39 4s. XIll pag. 620 s. Puae cum ita sint, Puinium quoque mSrnaeum a toti signifiear voluisse altera parte ora maritima instructum, ad mare attingena equidem abbitror.

24쪽

Pauca tantum sunt epitheta quomina tSitia etsi re numerabit' deRignant tamen Lingulari iustiti omni uni ero accipienda sint. in κωπη ς non Olefit osse eomphcrimis capulis instruetus, sed uno tantum: - ξιφος II 332, Υ 475 - φαστανα καλα, ελανδετα κωπῆε- Ο 713. Sed cum quilibet ensis capulo instruetus sit eximiuin aliquid pii lieto denotari manifestum M. Rive capulus magnitudine, tuo arte splendoreque insignis est. s. Λ 219 κώ- αρrτοέη 713

Dissentiunt inter in de huc voeabulo ἰuia vetereu pariim enim idem μso quod SN partim ab ἀγα fagus actum Dymeum ex fasto confectum letia inearo di eun vero . antiquo tempore ad materiam qua quid actitii Nii. Pelairandum iiiiii ii inin εις iiiii zilii r 2. lom im arboreni de quaiSli Ogitant nusqualia λην nominiit qua in vi Νn Do illius montion m scicini: hastae pud eum non sunt sagineae sed taxineae sexeonue enim de ii iis ille oui litur ut ne semel quidem dicit εχπος vel tua pro δόρυ, Ahil hia tnnium riuare coetitaverit orta in quispiam do voratiuio quod e- sychius exhil,et tuoεις, tino et aut a 'oxpolitura aut contra rnmmalicse regulas a tum ab recontiorum neκ in quo Acriptorum satiricatum est. Rod ei in iis vocalmitiin Omni adhue auctoritate areat. iustam suspicionem tali derivatio movet. l. Loboch. Elem. Path l pag. l. - Neque productione quadam h o P . ita ut idem quod ri valeat. otes ρος- saetin n. ed ad neutrum dii, quod in stantivi vice ungatur et aeutum, acies oti t. referendii in videtur ): ΡΝ orgo ξουόεις non impliciter aevius, sed acuto . . acie cuspide instructus ' καχηυμον ἀξεου χαλκεμ λ 33 39 etc. - et quidem bona, alida cuspide instraterus. s. Ο 389 νοπα κατα στουα tuis χαλαν.

479. 1 334. ata V 299. Proprii est umbra in futus. m. amen apud Homeriim quidem differtati epithetis σκiερος et δασκιος nusquam enim ad ui ibriun. tiam rholum mnde Difficilint refertur. nusquam de lucis ac nemoribus dicitur his dili poeta σκιερό ν 278 A 80 o Marmodi 2T2. a 470. Alias apud Homerum haec non inveniuntiat onmen QT8αλπος π σκιεno ἐκcer olo Ἀπόλλιονoeemhrius vocabulum σκιοεν altriam neque explevissct. Ibi Ulixes ex alto monto Scheriae tiam loliet i moto conspicit, itandi umbram nec ipse distinguit, nec poeta virum consi ieientem res rn Ron lare potest luine habe ορεα σκιοεντα Neque ubi Achilles gloriabundu hostes in Phthiam eum montes umbra involuti se mare ivrhulentum inle iaceantu invadere Ome negat, anus quisquam de ruta frondi limbria rogitare Dolosi Neque enim montes umbriferi hostem defendunt imo iaciliorem invadendi occasionein praebenti clim arbores densae

25쪽

insidiis aptissima sint. Sunt alii tantun montes quasi vallum contra hories quales Phthiae motum eme eotis . o iam veteres interpretes e noverunt quo magis moentiore id non vi usae mirum

videtur. Dicunt enim illi ad A 157

δια ει των ἐπιθλων τῶν αιν ρέων et u 3ς, τῆς in θαλάσσης ἐδήλωσε τῆν -r--. LV. Ubi igitur Ulixi e longinquo insula tanquam res perparva apparebat id PSum, ut appareret, montium altitudine potissimum factum es Poeta autem ex essectu vult eausani dispici. Nam quo quid altas est, eo longiorem et maiorem umbram efficit, qua quidem de causa longae hastae θυα μινο invocantur. Nihil autem clarius Graecorum morem ex umbra res ipsas metiendi demonstrat id quod exponentem quondam audivi virum amplissimum Carolum Guit Luca M. quam vocabulum Momno id est. si ita direre liceat umbrisauda: animat, ut auda est, qualis umbram Picta l. e. longa. Ergo μασπι - sunt montes magna umbra involuti, longam umbram iacientes. Viridiorem hae interpretata imaginem animo obiicit praeserum in M. a 279, 3 268. cum aequor tanquam tabula repraesentetur inquam umbra inseiatur. Venimus ad Na --α nubes sunt permagnae, quae non solum ineo densae sint atque altae, ut solis radu penetraro nequeant, sed etiam tam latae, ut lux eas vix circumvolare possit; nam eum unum altorumve fit, nubila non iam sunt umbrosa nigra Quam omprus νέφεα - - non dicii, nisi ubi procellis nubila ondensata ei conglomerata sunt, nusquam vero de singulari nube. 423 M.

Haud aliter se habet is 62δεα Οαν δ ει κτέων ἀναφαίνετα otio ἀστὴρ

M 137 proeella describitur et dies nivalis. Simillimum in modum qui restant loci oxplicandi sui,LIam quid de ustas sis nae mutuem non eas lacium esse arbitror, quod eum vocativio μέγαρα hoc epitheton ora ooniunxeriti Nam etiamsi iam vis uvae propagauim esse veri simila non est ' tamen poeta, quoniam antiqui e mologices peri non erant, de hae origine molavisse videtur. eert magnae tantum aedes et atria παρα vocantur, ut est apud Athenaeum V 193 - ῆοωιαων οἰκ- τοτ Mo- χωπος παρα--DLAE quanquam μέγαρα -ο-- poeta non dicit nisi eum aut vesperapyroquinquat, 365 δ 68, tas, aut nox iam adestis 479 Pna, Ita tamen tua nouo Memmi a non es Nam nisi aedes via atria longa ae sp osa sunt, ad umbram illo, qui intrat non auenda talia

autem si sunt, maxime paruum eredensium umbra atque obscuritas iuuansis animum pereulit moria aulom animus quasi in aditu vel porta obvereatur, resque eonspicatus quales sint verbis Exprimere conatur. Nullo uiua Paeto potuit steri u eo uavia minora Homerus σπιῶντα appellat liue relarenda esse apparet epidaeta a nominibu tollaetio quae voeantur derivata. γ χέεις tra .ra planus: --δασσα Ad 3T - δω-- ν 2.

26쪽

niariariuι, πλῆνω, πλῆθος te. . eundem in modum Dotuit fieri λἰ ure muris marinus aestus Mee 'th, morathaeali hinc αλιιατρήεις aestu marino opp&tus aestu maritimo redundans mere this . Ac quales cogiuuidi fiunt noratio Mira νιγῆ-ες luee id clarius fit i. qui in inor erit se mini quae orch hamna er, ex itinere quod per Graeciam et Troadem Ruscesterat, rodux de Troiana regione narravit filia ut parum hi deseribam, res vehementer monet.

27쪽

lii iis nilvii sit Ulixem iam suis se palo ex versii 432 ro δ' in τε te oratio προχώς ibi autern fluvii undas ct ii tu marinia commiuerent m. Quod in versu 461 oecurii με α κῆnα idem est quod versibus 102 416 425. 29. 33 te mana muris ulula. tuae vento cin, in fluvii alveum imperat limi ut om elabitii κατα μνον. reo optimo iure in versia 460 fluvius vocatur ἁλι-- ρηεις maris aestu redundans. Alier Iomeri locus est . 90: eii illes. Atempneum ladio periossum, iii antequam certamen iniisset. Axio e metum iactavera o in Hugian a Xantho livio nequid illam adiutus erat, his vocibus increpital

duampiam et ipse Axius potest pi ulla ἀλιui ρήεις, lamen praecipite ad tui gidas xanthi, qui haud procul in muro innuit aqua respicientein il dixisse Achillein cum ex uni, ei si loco tum ex verbis su gequentibus και μῆ- κτλ. lucel. Iain quae lio loro notio ptior uisAel quam marinis undis obieet .maris aestu redundans prauis pnim oculi Achillos tu das X nn mi undas marinis inunixta videi: certamen inter unda ex ellesponto triumpentes loroadis fluvios imbribu adnuetos maris fluviorianique redundatio poetae animo obversatur: nain Xanthi certamine nihil aliud quum fluviorum natura a Docia deseribitur. - n es quod exponamus, stantum ab hue nostra adesi a. iuumvis usitata vocabuli δειuvexitae interpre andi ratio disserat. Una superfluum ei me idum epitheton nonacrum adhibentem sueti alteram si sequoris . paueis littoris admirabilem quandam et ad naturuiti quam proxii ne necedentem imaginem habes quales poeulnim princeps adiimhrar bolet Colleeliva quodam modo sunt etiam multa adiectivorum neu ira, cum Dro Substanti vi Sponuntur, E. . ubi saaeos Ai instat continua rupes duare hoc loco disputabitnus de παιπα-

Epei vocantur Ν 686 alias vocabulum non reperitii apud otiiorum. Nequaquam fieri potest ut sit παιδιι -ς Ἀωδιώος linguae enim leges omoro ludibrio minime luat. Vnleat necesse est vocabulum splendido indutus i. e. vlandida armatura indutus Etenim Epei 437. A 694 οὐ κοχίτωνες describuntur. duod epitheton non omnibus Graecis ah Homero tribuitur. Ubi enim χαιοὶ sive Ἀργεῖοι χαλκοχμωMe poeta dicat, non omnes milites gregurii sed ut a veteribus inmisi notatum est principes tantum doela

28쪽

-Quia a verbis dioeuva in ι, exeuntia non ducuntur. . ut laris mus obec dicit in Path. Elem pag. 64 n. 4, utque supra salis expositum est omnes illa, interpretationes, quibus παιπαλόεις si aliquo verbo ducitur missus saetamus Vocabulum ipsinii a nomine παμαλο ortum se exhibetitam vero habes apud Callimaelium hymn. in Ceret. 194:

ei in Schol ad Aristoph. lib. 260 ε παίπαλα δυσβατα et apud ipsum Homerum πολτ-παίπαλος. quale per translatiotiem ii onicos reguli si nudulenti vorantur. Quod epitheton eandem rationen babet ad παιπαλό-εις, quam πολύ-σεὐνος, πολου-δακρυος, πιλν-u οὐ habent ad immγ- ω, δαημο-εις, ii νο-εις plura id genus exempla inura eap. IIl emimernis uni . Παιπαλ - in utroque vocabulo dein si . in iranRlnlion in diviti a positum in noλο----ος Παιπαλη autem παιπα- λη - παιπαλιμος, παιπαῖ-δης παιπαλ- παιπαλλο et quae primam syllabam non duplicant. παλη - - παλ- παληυα, παλίνω, -- iiisdem origini esse iam sonus monet. tineritur nune quaenum

Sit radix a qua ea ducantur ut ei sono ei si tueatui salisnati sense II 8 radicem exhibet L A terere. Ex tuatiori autem prendi saeillimo modo omni uni voeabulorum illorum signis eationes ducuntur: via , παιπαλει ianua. proprium tritum molitum sonant . . farina παλ--- farinasori Pergeo. Otio torquendi πει , παιπαλλω et ipsa uriissime eum illa cohaeret Iuni usitatissimum St, ut, quae vocabula tritam valent, e translationem astωtiae notionem induant vi introre Proprie Muraxa, per transla astutus versutus item πολναμπτος, περιτριβηὶς et περιποψ irimum ει rere, tum astutum reddere. Similiter se habent πολε ροπος πο- , Per tua verto et nostrum serieben recten vel praehusem iactis en . Hine παιπα η et παιπαλη- desicnant etiam Dor translationem hominem vastum tutumque. citen παιπαλιυος, παιπαλωδης et ob-παιπαλος, quod proprio Si τοι tritu L e versutus. Itaquρ quae propria vocabuli παμαχος atque naturalis notio sil incile colligere νο sumus est tritu3. α πώ fruosa, ourua, eonfragosa, quae Romanorum vocabula et ipsa haud alium in modum a verbo fransendi dueta sunt sermani re 6-ει-ει- ωοrocaeel Gerstu, ευ--, Euapropter παιπαλο-εις epitheton iis locis u ibuitur in quibus innia sunt praerupta et confracia loe se onfragosis, salebrosis Atque hae signifieatio in loco Homerieo quadrat omnes.' 168 via οι , Da nil quam vespae et apes domos suas eiulasque quandoque saeiunt, παιπα ισσα dicitur:

Quid hoc laeo sita vellet diis putiae lanis, ut nuperirinio etiam Doederio in explieavit Numis S pulverem amant inum tramites a venatoribus requentati viae pulverulenta sunt Et quid ibi via ortu a. mauosa sibi vellet oi onmugosa est via saxisque eonisaeus avernosisque insignis. Nam, ut si

repud Vergilium in Georg. IV M.