Jacobi Antonii Fruin Oratio de privati juris nostri codicibus assidue corrigendis et supplendis

발행: 1866년

분량: 53페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

ad refellendas eorum senientias, qui ante hos quinqua-olita anno gelisti Ille conlis, iendos esse iuris privati

Codides in Germania clamitabant, diuum est ex temporum ratione, arduo huic operi minime idonea. Ad hoc videlicet perficiendum, etiamsi nihil aliud ageret legislator nisi ut dissus dissipataque iura eos re inquo unum legum corpus redigeret, mascula demum et solida iuriisprudentia ut procedi posse Ostendit. Si et omnibus semper ureconsultis et Baconi quoque visum fuit, qui ,optandum esse' dixerat, ut legum instauratio illis susciperotur temporibus, qua antiquioribus, quorum acta tractarent et opera, literis et rerum cognition praestarent.' Ea

autem tempora, ineunte hoc Saeculo, nondum venisse

Germaniae non solum assirmavit verum etiam probaviι8avignius. Ne vero nostra tunc patriae advolimrant. Tristem temporis illius in Gornuini iuris civilis conditionem, a Savigni demonstratam, contemplantibus nobis sponto in montem veni illud: inuinio nomine de tu tabula narratur. Neque enim tunc apud n0 Mentia iuris superi a tempora superabat, verum dominuta o quasi de qualicunque gradu, quo stulea fuit, iacebat delapsa Noe si emporum et unume alterum praeterea excipias, operissos Iureconsultos, quibus, etiamsi aetas illa rei conficiendae magis suisset idonea, universa legum descripti mandari tuto potuisset. At adtas ipsa non avebat sed contraria inagis erat legum deseripilani. Vetus ius patrium, induciq

12쪽

iure Francim, et progrescion carebat et explicationsidestiti iebatur, et ne ita quidem ut oporteba dionum habebatur domu e Ius Francicum, recens inductum, non radices egerat nequo aut usu aut scientia satis comprehendebatur. Accedebat quod de ipsa, quam in conficiendis Codicibus sequerentur, ratione ab initio inter legislatores non constabat. Batavi Codices volebant ore patrios, non quidem a Napoloontidis omnino diversos, sed patrios tamen et patriis moribus congruos Belga contra aliam sententiam propugnabant. Nimirum idem volebant quod anie Ludovico regi Naeuerat, odices patria quidem lingua coiiscriptos, revera tamen Francicos et ad Napoleonticarum legum imaginem e re8808. Et videbatur quidem prior sententia superare, verum, si id qu0d actum est spectamus, vos compote sue runt eius adversarii. Postea enim quam Belga a Batavis separati sunt, saeta est quidem latorum inbcuui repetita praelectio, et dicebatur ea dein rim adaptanda esse moribus nostris, et ab omni exter0rum labe immunis, vere soro Batava At qui tum consed-tus est Code Iuris Civili liuiusmodi est, ut potius appellandus sit nova odivi Napoleontici editio hucti rem tamen et emendatiorem oditionem appellandam esse haud sacile assim naveri in Iam obmutuerat VOX Kemperi, iam exemplum illiu et adhortalio in oblivionem abierat: qui quidem quum anno huius saeculi sexto decimo eι iterum vicesimo Opus condidisset, eruditius ortasse Diuitiae by Corale

13쪽

quam nil rallim tinein tulit ut ui nece88 erat, at tamen Di

eruditum et uino et omnino praeclarum, frustra laborasso e loeutus inania videbatur. Viginti quinque anni disputando et haesitando, nihil decernendo, ilii constibinendo, in omnibus rebus paciscendo et transigendo transacti sunt. Qui postquam transacti sunt, opus prodiit, non tantum eo quod em perus proposuerat longo inserius, verum mea quidem sententia etiam Frandie Codie postponondum. Nec de Odie Me

catorio meliora esse iudicia possunt. Est quidem lar-

iusso melior Codie Civili, praesta etiam aliquo modo

Codie Franelao, ad cuius exemplar compositus est. Quodsi vero talam quaerimus qualem Aso oportebat, etiamsi eum non exigimus ad verae utilitatis et per feeia cuiusdam legis ex plar, sed si comparamus

eum cum eo Codice, qui anto hos paucos annos in

Germania constitutus est, nostro tunc odie et ad iurisprudentiam et ad usum permulta deesse apparebit Nolito, Auditores, hoc do odieibus nostris iudicium nimis severum arbitrari. Verum illud esse docet quotidio experientia nec milii dissicile est certis ad 0mprobandum argumentis uti. Num primuin in singulis codicum titulis inultae sunt definitiones, quae

non indignationem tantum verum etiam risum interii resibus movere solent. Reperias praecepta, quae legislator sumsit ex legibus Franuleis, verbum de verbo sibi exprimere visus, at documenta daturus, quanta

14쪽

praeditus esse lingua illius ignorantia, ex qua leges in nostram linguam transferebat. lia ex Francicis desumta exemplis apud nos et ratione et usu earunt, quia vivantur ex laetus iuris, qua in Francia valent et apud nos ignorantur. Vultisne exemiplum huius induria dirari an stultitiae Inspiciis struemlum codicis civilis in quo quum agatur do blibgationibus dividuis, distinguitur inter heredes, ad quos defuncti possessio quasi uneta descendit, et illos, quibus possessionem petere necesse est. Optime hoc discrimen ponitur in Francico odico ridibculum oro est iuro nostro, quo nulla talis heredum distinctio est. Sunt huius generis incuria refert Codices nostri. Sed haec quidem parva essu existimemus e missa

faciamus. Maiores esse reprehendendi causas dolendum sed non silandum est. Sunt in legibus nostris tota capita, omnium peritorum consensu iam prave constituta ut peius constitui non potuerint. Quid enim

do eo Codicis Civilis titulo iudieandum est, in quo doctrina do ossessione exponitur Qui totus rudis instar indigestaequo molis est, ineptis8imorum praeceptorum sarrago Atqui is titulus seriplus est p0sυ quam a vigilius per immortali ain iuris maieriam illustravit, et promulgatus scilicet postquam Florentius Adrianus allius nihil in eo vel

15쪽

bene coiistitutui vel bene descriptum esse ostendit luuod universe de Possession iudicavit Lie F serus, impeditissimum et spississimis obvolutum tenebris esse ruri argumentum, id rectius de nostra titulo affirmes. 8eatet enim, si quis alius, legibus in eris repugnantibus, partim ex Romano, partim ex eiere Franelao iure sine ulla ratione c0nitati8, quarum ex repugnantia emere oeneordiam frustra laborant interpretes, ita ut saepe in re desperata exclament Davus ego sum, non Oedipus. Utque aliud exemplum ianvianus quid

iudieandum est de iuro Obligationum dividuarum et individuarum, quod in odie nostro ita confuse, ita

sine ulla ratione tractatum est, ut Vere dicatur aliyrinthus, quem ne Molinaeus quidem se extricare posse polliceretur Sunt deniquo per totum codidem sine ordino dispersa praecepta de negotiis, quae propter aliquem iuris desectum habenda sunt irrita et inutilia, tam obscura omnia et inter se contraria, ut irritos et inutiles reddant omnes Iureconsultomim interpretandi conatus. Quodsi porro animum advertimus ad Odi eem Mereatorium, idem plane praebetur spectaculum vel potius eaedem praebentur tenebrae. In ure Cambiali ignoratur adhue, an ullam rationem legislator secutus sit, aut, si secutus est, quae sit ilia ratio. De ambio salso frustra nonatu 'ertas propon re regulas, iudicium permisit arbitrio iudieis. Tantam orgo consessus est legislator suam ipse sapientiam, ut quod ipse nesciret, id iudicem diceret scire oportere. 8-

16쪽

signatio id si secundum legem nostram, nondum

vel ureconsultus aliquis Vel mercator intellexit.

Et de vindicatione mercatoria quid plura dicam quot quantas quam incredibiles lites illa peperit Nam

ubivis in ea repugnantia est inter ius Romanum de

domini et ius Germanum quo definitur: Μ ilia non habere sequelam. Satis multa exempla attuli, ut ne iniquum nec nimis severem de legibus nostris meum iudicium esse videatur, utque Savigni assentiamur, tempus illud, quo perlatae sunt, non fuisse tanto per idoneum. Verum adhuc dixi de iis institutis, quae quum essentinale posita erant in legibus posita tamen. Alia vero instituta, quorum constitutio in legibus requiritur, noposita quidem sunt sed plane praetermissa Codicibus nostris tam multa desunt, ut plura vix deesse possint. Neque nune id volo, in nonnullis satis bene scriptis legibus interdum deesse quaedam, quae idonee suppleri per analogiam possint. Verum iota capita iuris privati praetermissa sunt. Novistis doctrinam de Universitatibus eas autem duplices scimus omnes, alieras personarum, quae a recentioribus corpora moralia dici solent, alteras rerum, etiam pias causas appellatas.

legislator quidem duplex hoe genus universitatum

esse ignoravit, id quod ex eo apparet, quod de universitatibus personarum leges scripsit universitate vero rerum nomine quidem et verbo in transitu attigit, sed quales habenda sint et quomodo regi debeant et Diuitiae by Corale

17쪽

administrari, nec deseripsit ulla lego nee innivit. Quae negligentia eo minus ei videtur condonanda, quod in peeimine anni huius saeculi vicesimi e se perus diligenter exposuit discrimen, quod interutrum- quo intercedit universitatum genus. In doctrina de Statutas Realibus res immobiles tantum tractantur; domobilibus nulla fit mentio, et tamen hae nostra aes te, quae ipsa non est immobilis, res mobiles haud parvi sunt momenti. Aeliones et exceptiones alio si-lontio legislator praeteriit. celeberrima vero, quae inter Iuris interpretes agitari solet, quaestio, utrum ea

quae temporalia sunt ad agendum perpetua Mens Mnt

ad excipiendum, in uno tantum actionum genere Ffinitur, in reliquis omnibus siletur Singula persequi longum mi verum quis est, cui non incredibiles ido.

atur, gravissimum, qui est de Obligatione Naturali, iuris locum ita prorsus a legislatore esse neglectum, ut semel tantum id vocabulum usurpet, nihil definbonsi at in odios prcatorio non miniis multa vel potius plura desunt, quae deessesnon oportebat Uomparaeum eum codice eo, quem nuper Germani consecerunt,

in quo multa egregie pertraetulit ire, mandatu II mst

catorium, acti institoria, emtio venditio, alia, squibus in nostro, menti quidem ulla reperitur. Atque in legibus nostris quum tam multa sint male tractata aut neglecta prorsus, accedit alia reprehensis, quae es in orationis compositione. Ornatum et nescio quam elegantiam legislator respuat, at legum scriptio

18쪽

concinnitalam orte desiderat et perspieuitatem. Ut omnis oratio, ita lex constat verbis, et habent verba suam significationem. At in delectu verborum nostri homines ita segligentes fuerunt, ut saepenumero eandem rem diverso modo aut eodem modo diversas res expresserint. tque interdum verba contrarium s 'miseant eius sententiae, quam exprimere voluit legislator Magna, ut exemplo doceam, est quaestio, uirum peregrinum apud nos sua sequantur si aluia personalia an status eius civilis nostris legibus subii, ius sit. In qua quaestione definienda, haec una dis, euitas est limata a lege, quae ac de re scripta est, decedere, propterea quod legislatorem aliud seripsisse, aliud voluisse aliunde constet. Nam huius quidem legis verba signis ars non id quod legislator voluit, sed quod noluit, tum ex aliis argumentis , tum ex legis historia lueuienter Myaret. Et his tamen legibus, haud uno nomino vitiosis otimperfectis, ita es sumus adhuc, ut multum profuisse videantur. Habuimus enim iudides et interpretos emittos, prudente8, cautos considerat O8. Potest sane mi-dens interpretati multa legum vitia mitigare, idque nostra in patria ovora sedisse dicenda est.

Verum ne nimium ab interpreto peremus t 'otest

ille ex seripto aliquid supplere quod non seriptum sit;

potest, si alterum prae reptum non e veniat aliori, non tollere quidem eam repugnantiam, sed tamen in Diuitia ' Corale

19쪽

commodiim, quod ex ea nasci videatur, aliqiu modo lenire. At malam legem bonam lacer non potest.

Ubi do legis sententia instat, adstrictus os legitiiterpres, quamvis prava ei videatur et iniqua. Seio quidem non semper boo apud nos observari. His proximis maximo annis invaluit quoddam interpretalidi genus, quod qui equuIitur uni illi non interpretes sed emendatores et correctores legum nominandi. Neque enisi quid seriptum si unice quaerunt, sed qu-0do id quod scriptum sit corrigendum esse videatur. Quod quidem remedium audeo dicere ipso malo esse peius. Nam hoc modo si grassari licebit, tot erunt legumlatores, quot erunt interpretes, ipsa lex tolletur de inudio, invalescet quaevis iudicandi iesutia, et pro una lege erunt tot sententiarum varietates, quot videbuntur his, quos dixi, interpretibus coniniodae. Veturibus iam persuasum fuit, iudicis urbiisio quam pameissima esse permittenda: hi vero omnia permittunt arbitrio iudicis. Atque lio quum semper sit valde impr0bandum, apud nos quidem omnium minime ferri potest. Nam nemini nolonii mandatur iudiei indium, verum ab illis qui suscipiunt, id quod totidem verbis perscriptum si p0stulatur, ut iis dicunt deundum legem, sibiquo de legis equitate iudicare non licere intelligant. quidem n0 existiano interpretem legis

esse servum scripi uni verborum. Legum scientia non mihi a videtur, si quis verba earum teneat sed vim ac potestatem. Persuadeo mihi non portere ius

20쪽

4 iis calutiuuari neo verba captare, sed qua quid meliis

dictum sit an ii uadvertere. Verum verba captare et

verba pro nihil putare, haec quidem nimium quantum inisi in dissemini. Recte quidem ad illos reprehendit Iureconsultos, qui tam anxii et tenaces sint verborum, ut tamquam e vinculis sermocinentur. Verum inulto maius malum ex omni verbo in negligentia oritur. Reputent hoc illi Aecum, qui Codice scriptos esse volunt, qui iurisprudentiam Codicibus seriptis provehi cupiunt et emendari reputent, et singulas leges et totos odices constare verbis, et intelligant, neglectis verbis, negligi leges e Codices, et illam iurisprudentiam tolli, quam Codicibus et legibus sitim dari oportere existimanta Quodsi vere, Auditores, codicum nostrorum vitia interpretatione tolli non possunt, an idcirco ea vitia manebunt, nocebunt, et quodvis detrimentum aede tolerabitur inuin ita seremur, fertur ut uota Praeeipiti pinus Borea, cui victa remisit Frena suus rector, quam Dis votisque reliquit 'Certe iam, si haec valebi sententia, eam quaesti

nem, quam initio orationis commemoravi, ita diiudic, bimus, ut assentiamur iis, qui nullas legum Jodices condendos esse eontendunt Persectas enim leges ne tum quidem Scribi posse, quun iurisprudentia egre- Dis ire orale

SEARCH

MENU NAVIGATION