장음표시 사용
21쪽
Quod dixi in praelatione editionis meae g. V videri
Perouum usum a grapho mutilato eodicis archesis libror 1 Remensis a Pithoeant, tum consecto, eum esse integer ille, etiam nune probabilo esse existimo, ex pio quod iam mihi est persuasum libros Gallicos non ex eo ipso, unde rimuiniarchetypus deseripio malae, sed ex aniliologia inde Me pia. Perindo Sum et in Perothino eodie et in Gallicis inops mo-
in sinularum est eversum misi temere ordine verborum.
Etiam ho nolandum, quod in hemistichio o te occucum quod commune est sabulae 7 libri III et 3 appendicis, par,
iis Galliei libri et Neapolitanus habent orem ritim occucurrit, ut otiam in Vaticano rimiti codice eandem lectionem exstare persuasum habeam, cum praesertim constet Maium saepe in reserendis lectionibus odi in ab ipso adhibitorum satis
Iam dicendum de pedestribus Phaedri fabularum enare itionibus, quibus muli magis quam ipsis eius scriptis usi sunt medii aevi homines docti De his eum nondum quemquam satis redi iudicasso existimem, mihi quidem iis videtur si tuendum. Itaque antiquissima et quae proxime accedat ad exemplum Phaedri ambularum est sylloge, quae quinque libris constans ad exemplum Phaedri non tota quidem, sed ex magna parte tradita est odice issem mensi, nunc Gueuerbitano, qui saeculi X initio est conseriptus. Eius auctor, quia praeter Phaedrum etiam aliis sentibus erat usus, Aesopi nomine latum sabularum corpus inscripsis misso nomine proprio ob id ipsum nec enim haud id puto laetum historias a Phaedro relatas, quae aperi alienae esseni ab Aesopo omisit omnes aut si admisit, subtractis
nominibus. Id maxime apparet ex narratione de leone M
tias reserente homini III, 1), qua respieitur historia notissima de Androclo ef Senec de benes II, 19; Geli noet Ait. V, 4), quam Caligula imperante evenisse scimus. Et notum
est Phaedrum aliquotiens suo tempore acta referre. - Praeterea carmina, quibus de se potissimum loquitur homo sane- quam amans Sui aut omissa Sunt a paraphraste, qui tamen lonnullis eorum, quae sunt in prooemiis libri I et III, utitur in prologo et V, 6, aut immutata, Seniet eun magna O O . dia Nai ex uiaedri III, 12 8 hoc illis iarro qui me mi intellesunt, iecit paraphiaStes haec illis A reus rerrat, qui Disilia ' Corale
22쪽
me non infine tu apud Romium est omissum me, in W; sem in legitur sibi cin essem- - imillima neglegentia, qt obiter hoc moneam, I, 9 idem, id quod ex Romulo cognoscitur, servavit Phaedri I, 1 haec:
quas ut domus versus subicet monent.
Apparet aulam in isseniburgensi'. alieno nune loco esse postium, statimque cum sequente sabula post prologum collocandum, ut sit alter prologus ad lectorem. Quo utique corruptissimo respieita pro milii libria Phaodri, ut fabula, quae sequitur, ducta ex Ph. III, 12 imitatus est auonymus initium libri tertii. Praeterea, ut testaturi ierleius g. 88, magna pars prologi in eodem bis seripia legitur . 8; quae quidem hoc loco expungenda est Finem totius sylloges aestnam alio de statua Aesopi. Latinus Aesopus, paupertate ingenii ductus aevique, quo vivebat, rasilesiale, servavit plerumquesilietionem suorum formitum, ita tamen, ut quae ipsi viderentur nimis poetica omnium privaret.
Vsum autem esse anonymum ipso hoc codice antiquissimo, ex quo ducti sunt Phaedri libri, nondum trundato illo aut abbreviato, compluribus corruptelis, quae commune Sunt Aesopo latino et membranis Gallicis vel Perottina fit probabilo. Legitur Rom. I, I in sterquilinio, ut Ph. III G2 I; II, Tlaudasti quod fuimus, et iam etiam issenib. Roui. rata c)ilamnas quod Sumus, utili V, 10, quod fuimuS fritilas, an damnas quod sumus: IV, 3 ubique unis, ut in inser. lib. Perott. 26 V, O d. issemb. plecteret ut ii V, 9, 32 Lib. Nil trivio contentus ui Otius conceptus et in stercoribus
educatus ut Pli. I, 27, 1 trivio conceptu et educatus Stercore. Neque lubito, quin otiam saepius tendOSarum ommunio scri liturarum in Phaedri codicibus et esopo Latino possit commonstrari, aerius si rimere. - Nec desunt loci, ubi ipsoanonymus eorrulierit Phaedri versus. - Ιdem tamen non raro asteri medelam depravatis poetae verbis. Dixi modo non solo Phaedro esse usum auetorem no-nymiim Aesopi Latini; idque ipse testatur eum dicit in prOlogo nam referes et paucae olim tu re ab uae sed tit mair Sisieret corpuS, adieci . me GDaS, aperte et breviter ScriptaS.
23쪽
uuia paucas ille istendit, ego Plures sero, Vsus vetusto genero sed robus novisi
loco tamen res ipsa non ex servili liaedri imitati orio sed pro vero rerum fiat paraplirasten illa de se pretiodieasso. Nec vero id si onili eatur hisce verbis, proferre hominem istum sabullus ,roliris ingeni invenias. Nimia stippo stultus est compilator. Sed de fontibus Aesopi Latini antequam gumus, pia rationes intiret, edant inter auctorem sylloges issem-hurgensis Omilhinusei et nonymum thintianum brevit serpxtionendum si Ita tu sic habeto fuit Ortius luod datui abularum Aesoli ex eo nili luribus auctoribus latinis conflatumanti luo nihnoduni mei lii aevi saeculo, inscrilitum ilhul ut memoravi Aesola nomine datuni lue ad Rufum luendani. Ex hoc Oliere, tuo periit, usi suam iam influuilii luiedri exemido sua truxere iam ter nonymus issemburgensis Qt i lanii unusne Romuliis . lorum enim syllogus ex uno bnte fluxisse non modo fabularum lisarum maiore lari ac dictione earum, sed ipso coniti roliatur Ordine haud pauci locis plane congruente, ut ex tabula tua in liroposuit Rothius g. 45 facito apparet. Prima auten serius corpori illiu atque adeo totui ornia fidelius quam alibi servata est sylloge issemburgensi,
excepto quod quaedam ex initio libri in finem pervexant
At anonymus itantianus omissis praefatione ac libroruin distinctione et ei,ilogo cf. Hoth. g. 24, 25 fabulas solas reddero satis habuit, sed verba ipsa sontis ex parte cerie maiore cum fide quam anonymus Wissem burgensi repraesentavit. Idem ut misit corporis antiquissimi fabulas haud pau- eas, ita addidit, quae apud Romulum non inveniuntur. Contra pudendo furto Romulus quidam sylloge quae hucusque sub Aesopi nomine ferretur sibi arrogavit hactenus, ut fingeret Aesopi librum hunc a se ex Grais sermone in Latinum iranslatum. Simul arreptum prologum mimque et hi illiemuiuium prooemii loco posuit quod inseripsit Tiberino filio. Huius nonien a monachis modii aevi nonnumquam est dolorium in Tiborii, sient Romulus interdum relici oui Oditus Disitia ' Corale
24쪽
- 17 imperstior ille ultimus urbis Romae similis erroris exemplo notati ierlatus pnsi). Contra priorem praelationem anο-nymi, ad usum quae esset data antiquitus, integram ut videtur in calcem peris oniecit. Vsus autem est anon Aesopo tam imprudenter, ut erederet, Aesopum esse civitatis
Aiuino quamquam sui hic error fortasse ipsius nonani; A. V. ii ed. is rudi Quo milius sitius lateret, quinque antiquissimi emporis libros redini in quattuor et ordinem
sabularum haud raro a saepius muli diei nem immutarii. Eundem misisse fabulas quasdam corporis antiquissimi satis constat Nam etsi ex duabus, quas dies eodo issem- burgensis, sabulis, Me i0, priorem etiam in odie Di- monensi Romuli inveniam a Gudio testatur Bumannus, et adeo utramque in odie quodam Vindobonensi Romuli reporiri narrat emilius Grossius ann philol. a. 18724g. 790, tamen anonymi Nilantiani syllage satis probata in antiqui sim corpore sabularum Aesopi plures fuisse quam in Romuli. Contra vix credo ab ipso Romula undecumque fabulas adiectas
novas. Quapropter maxima Romuli vel potius uniea haec est
laus, quod lationem Aesopi antea erutam et salebrosam paulo reddidit eommodiorem et miliorem legentibus. Apparet ex hises antiquissimum illud corpus sabularum auctoris anonymi non posse restitui nisi coniunctis et compositis anonymi Wisse urgensis ac Nilantiani pariter aera muli syllogis, quamquam ne sic quidem integrum licere reponi
Continentur autem librosisse urgens fabulaeis, blantian 67, Romuli 4, in quantum constat nam ut dixi Wisse urgensis V, 9 et i in illius e lae Vindobonensi prostant . omnes omnino multis numero M. In libro Wi seniburgens nulla est, quin etiam apud Romulum ruperiatur; contra apud hunc XIV, apud anonymum Miant XV inumniuntur propriae asserui rius, porro undecim propriae utriusque. De sontibus autem harum bularum eum cura exposuit I inius, cuius inventorum parte utimur. - Igitur primum apparet novem sabulas Rom. IV, 1-l9 o Dosithei qui vixit saec. p. Chr. III initio interpretamoniorum libro III
sumptas. Neque indignum memoria in codie Wissembu gens epimythium tabula de corvo et vulpe o eiusdem sabula 9, petii uni Praeterea fabulas circa 50 o Phaedri armini-Disitia ' Corale
25쪽
.bus, quae libris Rhoean ad Remens vel emitin servata sunt, ducia esse a consisti. Et notandum librum Phaedri aliquant saepius adhibitum quovis reliquorum. Contra non recte redidit Minius Rom. IV, 9 ductum ex Phaedri IV, 4; nam paraphrasi expressa est sabula, quae propius longe quam Phaedri Meederet ad exemplum Graecum, quod habes in Aesopo Halmi s. n. a 75 76. Neque Rom. I, 4; V, 10 ex Phaedri I, 7 I, li ducta existimem. Sesens autem omninleviora quaedam diserimina quae inter Phaedram et par phrasten intercedunt. Haec enim potuerunt oriri, quia aut augeri explicarique velle quae leguntur apud Phaedrum, aut sensum huius pariun intellegeret, aut ut paganorum supersibilonis vestigia tolleret sive sententiae moridi, quam ipse optimam iudicasset, adaptaret sabulam propositam. Ex sabulis, quarum sontes non miani haud dubie pars sumpta de Phaedri exemplari pleniore id quod ipsa non raro indieat dictis. Iam quanquam difficile potest diiudieari, quasi ex hoe sente ductae sint, quae aliunde, tamen Meriter indicabo, in quibus potissimum Phaedri indolis vestigia agnoscere mihi videar. Sunt igitur has diversi sane et ipsae pretii Rom. I, 3 12;
8 20 anon. Wissemb. V, 9 anon. Miani. 34 36 58. Atque adeo unius ex illis qui fuerit olim laeus in integro
exemplius Phaedri rideor mihi posse demonstrare. Nempoquod seriuris mythium carm. 3 l. IV:
utilius homini nihil est quam recto loqui: proboda minetis est quidem sententia, sed ad periuriem solet agi sineeritas;
apparet nullo modo pertinere ad sabulam de leone regii urit 3, cuius argumentum rectius multo fertur apud Romulum tale: verum et loqui Foena est et tacere tormentum coram potentibus). Et perstrinxit Phaedrus aperte aulicorum vitae pericula. - Contra versus illi, quos supra adscripsi, qui aptissime praeponantur sabula de hominibus allaci et voraci coram simiarum rege verba facientibus Rom. IV, ), nemo puto dubitabit. - Ceterum promythici illud iam olim suo ex loco translatum iii alienum apparet ex eis, quae in codice
Wissem burgensi lirIu ni issa si in fabulas de leone. Cetera fullulas luia aut ineptae vel 3 liiiii hos alit veri, aeni ini aut fieta partim irospero ex liis videntur a Issiaedro
26쪽
- is alienas existimo. Qui quanquam ipse haud raro iisdem vel similis argumenti complura exhibet armis, tamen minime iam inepta solet proponere quam sunt Romulia I an. n.
30, quae ficta ex Min I, 9 Ph. I, 3. Ceterum alienae a Phaedra sinulas pedestres quin hie illic aliquid ex eius sabulis traxerint, maxime in promyihiis, non
interceo. - contra, ut obiter haec notentur, quoniam sunt
haud inutilia, quod nonnulli di mini in mulis ex Phaedro
expressis inlita maxime solere Meuratius referre eius vecta, ex parte verum est; sed enim non rarius aliter habere rem
perinde e stat Atque ut alibi ita et u in proininiis
--mus issem mensis saepe fidelius servavit maiari exemplum quam ceteri. Mius autem saeps orba, aliquando hemistiesua sive
versus auctor paraphrasis fideliter admodum repetii suis tibi lis. Et sane ex metris Latinis senarii Phaedri si comicorum quam proxime accedunt ad sermonem pedestrem. Hinc etiam interdum corruptos Phaedri locos ex paraphrasi licet emendari, cuius aucto sane alias deceptus est ipse salsis proprii Phaedri lectionibus rimen multo utique potiores sunt ad restituenda Phaedri orba libri ithoeanus et Remensis atque adeo Perottinus. - Proxime autem ad haedri exemplum in libri primi corte fabulis plerisque accedit ea paraphrasis, quam Nilantianus anonymus exhibet, qui alias Romuli quam
anonymi Wissem burgensis est similior cf. Gross. l. m. g. 782. Eadem et interdum iliaiore fide est sylloge issemburgensis, cuius sane aliquanto maius esset pretium nisi et a scriba imperito admodum ac neglegenti osset exarata et interpolata librario saec. XI, qui Ronuit potissimum usus libris antiquam Scripturam saepe delevit ita, ut recuperari nullo pacto iam possit. CL Oesteri. g. 14. Ceterum cum Romuli libri neque ex issemburgensis neque ex Nilantiani auctoris syllogo sint ducti, sed ex communi fonte, hoc est ex corpore fabularum antiquiSSimo, cui inscriptum fuit Aesopus ad Rufum, non potest esse mirum, tuo vel hi interdum propius accedunt ad Phaedri exemplum
Quantum ad aetatem eius qui Pomposuit Aesopum Latinum, summa eius infantia vido tu indieari suisse eum Mero' inglorum tempore. Romulum, qui ut supra memoravi an Disitia ' Corale
27쪽
nymo quendam cultum orationis uilit illit, existimo esse aetatis ijarolingi eae An Onymi Wi Sseniburgensis aetetus definiri nequit. Nilantianum certe post tomulum fuisse apparet. Illius sylloge inscriptione ac subscriptione Onini arsentem cf. ioth l. m. 24, 25 ex odies Ossiano sape XIII accurat admodum, ut pro illis temporibus, primus edidit Νilantius Lugduni Batavorurn a. 709. Fabulae Romuli prioribus saeculis saepe, nuperrime Sunt oditas ab Hermanno esterteio, Berotini a. 8TU, qui tamen excepto quod codice egregio quodam Muse Britannici usus est nec minus codice issemburgensi de quo prii num aesturatius egit a. 1844 Ludovicus Trossius epistula ad Iulium Fleutolol nihil bonae frugis contulit Itomulo. Nam n Nilantiano quidem an Onymo satis est usus. - Optandunt sestigitur, ut quam primum prodeat parapliraseon haedri pedestrium recensio cum iiseritia Latini sermonis et usu rei critica
saeta Praeterea novo editori anquirendae Erunt membranae
aut apographi Wisseniburgensis similes, qualis est Oxoniensis Suec. XIV, quam memorul esterteius g. 22, aut Romuli quam lenissiniae et integerrimae, inter quas haud erit neglegenda Vindobonsensis illa, se qua dixit Grossius g. 790. Ceterum qua in calce libri additae sunt ab osterivio fabulae, a Romulo et anonymis duobus ali senas, nihil plano conserunt ad ena Emlanda vel supplendu haedri scripta. Fuerunt a ludi inde tempore multi, qui fabulae anonynii
Wissemburgensis aliorumque curis servatas, quia ex parte haliddulii esssent haedri in versus Oaetas prolionerent. Quibus Omnibus propter nimiam metrorum imperitiam cessit res infelicissime, cum tamen plerumque facili per possent versus
elici digni Phaedro. Nam adeo uin ita raro ut in fabulis, quae sub Aesopi nomine feruntur Graecis abrii ita aliud Romulum et ceteros Phaedri integri si oris dimidiati trimetri servati sunt. Cuius rei exempla asserre liceat tria, in quibus superiorum aetate criticorun probabilia commenta non mutavi, vitiosa e rexi.
I. G1aclius o viator. Gladium viator modi proloctum via
Invenit et rogavit quis te perdiditqcui iolum in quidem unius, at mulios ego. Perea priusquam, multis exitio in nocens.
28쪽
-uiis et hos. Aselliis se lios uno sociali iugo Plaustrum trahebant Bos dum tendit validius, cornu eonsteriti Atiniis immotus gravi consorias eam praestat nil levaminis. Consectus onere nimio hos ut corruit, Asino bubulcus amem imponit mortui. Auritus plagis mille fractus deficit, Et exspiravit media collapsus Via. Tum volucres advenientes ad praedain novam: Si te preeani mitem exhibuisses bovi, Non immatum nos interitu pasceres.
III CuIox et taurus. Culo eum taurum provocasset viribus, Venero populi cuncti, ut pugnum Prnerent.
Tunc ille satis est, quod venisti omninus; Par tibi sum laetus nempe iudicio tuo. Hinc se per aura sustulit pinna lavi, Lusitquo turbam et tauri destinui minas. Qui si fuisset validae cervicis memor, Pudendiam eontempsisset adversarium, Nec inepta se iactasset gloriatio. Sibi ipse obtrectat, qui se indignis comparat.
Harum sabularum apud Romulum, qui primam xlubet, et anonymum Nilantii, qui secundam et tertiam, descriptiones, hie illi a me ora ectae, inveniuntur hae:
Gladium viator, dum ambulabat, iacentem invenit in via. ruem interrogavit quis to perdidit cui contra solum indquidem unus, ego vero multos. maeo subula narrat malum posse perire, sed ani multis nocere posse.
Asellus ot bos uno sociati iugo trahebant. bos, dum conatur paullo validius intendero, regit cornu asellus ipse negabat ullum levamen afferre solus attamen os cornuisiteor tuum corruit et confestim mortuus est asinum bubulcus eam bovis exaggerat qui multas inter plagas ruptus Disitia ' Corale
29쪽
22 pondere M in ei exspiravit media collapsus via tum volucres advenientes ad praedam convolant dicentes: si id precantimilem exhilinisses bovi, non iam immaturo nos inieritii
Culex cum aurum provocasset viribus, venerunt populi culicti, ut spectacula cernerent tunc parvus culex satis, inquit, habeo, quod venisti comminus par tibi factus sum iudicio tuo hic se per auras sustulit penna levi, lusitque turbam et tauri destituit minas. luod si fuisset validas cervicismernor, pudendum contempserat nimieum Et inepta Diateri si
non fuisset gloriationi. - Quia ille famam sibi diminuit, qui
se indignis conlpRrat. Editionum liaedri num frus cum prope sit infinitus, tamen, ut fit, quae momenti sint gravioris ad emendandas vel explicandas eius fabulas, satis exstant paucae. Nam etai Pithoeus, Rigaltius, Gudius multa vitia in eis latentia sustulerunt, nec minus Nicolaus Heinsius, criticorum gentis Batavae lacile princeps tamen Omnes accuratiore metrorum Phaedri peritia destituebantur, ut vitiosa haud pauca non modo relinquerent eius versibus, sed adeo inferrent. Horum conatibus caligine ni induxit Richardus Benileius,
qui primum anno IT 26 in appendico Torentii odidit Phaedrum
notis criticis instructum, quae recensio aliquoties typis est repetita. Hic igitur vir, siquis alius metricae antiqua et Graeca et Latinae peritus ille, primus de arte versuum Phaedri recto iudieavit, nec minus alia multa in eodem scriptore primus alite con Stituit. Otaridum tamen est eum non eaden assiduitate curae ilia an Terentiunt et Horatium lier- tractasse Pliaedrunt, sed uni quadam festinatione, ut etiam pedestribus fabularuni enarrationibus parum uteretur. Quaevus evenit, ut minus Sane, luani potuit, praestaret Phaedro.
Praeterea, quod aliquanto peius est, insecuti aetato eriti ei ut in I erontio et Horatio ita in Phaedro aut noluerunt aut nescierunt uti Benilini inventis, cuius rei hiculentissinium testimoniunt praebent editiones Burmanni et Schwabii, in quibus tamen inest larga silva observationum und Beunque collectarum, quae ad emendanda sive illustranda Phaedri scripta
pertineant. Bothius, ut plerisque scriptoribus, quos edidit,
30쪽
ita Phaodro aliquid pracstitit utilitatis. Quanquam multo plura potuit praestare eidem, nisi necessitas festinandi nimia lite ut ubique obstitisset eius ingenio. Ceterum eum sensim peritia haedri codicum et laetionum antiquitus traditarum excidisset hominibus Getis, evenit paullatim, ut tabulae eius acciperent habitum a pristino, qui libris scriptis esse traditus, admodum alienum, utque plurimis in locis imoraretur, quid fide membranarum niteretur, quideriti eorum interpolinonibus esset novatum. Itaque eum anno 1830 homo Francogallidus Iulius o ge de iure protracto rursus ex tenebris codico ithoea
bene meritus esset de haedro, aliquanto plus eidem pra sistit aspar rellius, qui proximo anno mularum et libros quinque et appendidem Perestinam edidit, instructa apparatu eritie tali, ut quaecunque de diversis diversorum Phaedri odieum laetionibus essent tradita repraesentarentur paene integra. Idem in pro minis historiam erifieam satorum, quae perpessi sunt indices Phaedri nam, ut rectissimo dicit Terentianus Maurus, habent sua sata et libelli Me aio perscriptam proposuit. Itaque magna inde dignam censemus
hanc eius recensionem, quanquam ipse ad emendanda vel e
plicanda Phaedri eripi non plus contulit quam ad Horatii. Vtilitatis aut parum aut nihil attulerunt eidem Dressieri tabitones Baulaenae a. ami, lapsiae M', quibus simul ut m in avi exhibenturm alae pleraeque, quas Romulus aut alii
servaverani, ex pedestri sermone in versus coactae deferrimos,
neque Phaedro dignos sed Ribbectis. Quibus recisis ramesseus 'sse aestius in recensione Berotini a. 867 pubibeat eis ipse pauca admodum novari in tradita scriptura, magnam amen laudem meruit quod ad tollenda, quae plurima latent in Phaedro, menda primus inter Germanos priorum inventis criticorum, ni sim Benileii, ut ausus est eum libertate iudieii. Ego in editione mea, quae prodiit Lipsiadisi in bibliotheca Teubneriana, quaeque plurimum ieritur hominum Phaedri curiosorum usu primum id studui, ut i gerentur versus Phaedri instigali ad eas rei metrica leges, quas certo constat secutum esse Phaedrum, deinde, ut omnino adhibitis propriis pariter atque alienis emendationibus verba Phaedri restituerentur quam maxime posse fieri integra. quanquam eum editio illa esse scholarum potissimum usibus