장음표시 사용
21쪽
Quod quum ita sit, aggrodienda nobis otii altera et ca quidam gravior quaestiunculae pars, quao ad fidem Varronis spectat. Quaoritvr, uinio Varro Seire potuerit, quao do primordiis Urbis, quo instituta euriarum corio Portino ut, ΡΟΗteris tradidit. . De qua ro quao sit nostra sontentia, iant alio loco Eignificavimus, ubi scriptoros Romanos, qui do votustis populi Romani institulis scriberent, non hau-AIsso sua ex solis annalibus similibusquo monumentis ostendimus ). Etenim quamquam minime ignari, partes quasdam librorum sacrorum et porantiquas suis Re nec Urbo capta deletas, tamen non multos puto foro, qui regnanto Numa, nodum Romulo, annales maximos aut ullum librorum genus Romao conscriptos misso existimonio ). Nihilo minus etiam in annalibus logebantur, quae ad Titum Tatium porti uerent βη); imo logos quaedam tum Sacrao tum civiles ad reges ulli mos reserebantur, nec ulla οSt cauSa, quod iuro suspicemur, DiuS- modi annalium partes a Pontificibus antiquioribus sorto temoro confictas osse. Qua renda igitur erant monumenta, undo tum Varro tum
alii, qui multo anto illum primo do primordiis rei Romanao seripserunt, sua vel Sumpsissent vel coniecissent, consi derantibusque nobis tum actat in librorum sacrorum sui, regibus novissimis scriptorum tum perseverantiam, qua Romani Sacra semel instituta rotinobant, probabilis visa ost soniontia, et Varronem et antiquiores eo scriptores multa, quae de priscis temporibus tradorent, ex sacris institutis partim sumpsisSo partim concludendo e cisse. Quod qua- tonus in Oa conveniat, quao Varro do curiis saeordotibusquo curialibus antiquisElmis sciro potuerit, haud scio an vol hodio ad calculos voearo liceat. lum vidimus Onim, instituta curiarum superfuisse aetato Varronis et Ovidii. Ex antiquissimis curiis quattuor, quao in radicit,ns Palatini montis intra pomocrium votustum orant sitae M ,
in suis locis manserant; ceterae, quae, incertum quando, exauguralao in alium locum irata Stalao orant, actato Vorrii Flacci proxime compitum Fabricium stabant βη. Item ipsa sacra curionia rotinus rant speciem priscae Simplicii alis, conspicuao orant in curiis vetustae monsa o lignoao et in iis vasa atquo utonsilia simplicissima: canistraot eatina sietilia, quibus dapes admodum frugales, i. o. liba hordeacea,
' In libro supra metu. P. 163, Seq. 33 Cons. tumen Petersen. de originibus historiae Romanae, p. 25, sq. νο-biscum videtur sacere Rubino, l. l. I, p. 410, sq.
ε ) Cons. Varr. de L. L. v. I 74. Cic. de Rep. I, 16. Plin. II. N. II, 14. Tacit. Annal. XII, 24. Serv. in Virgil. Aen. VIII, 36. Sueton. Octo
22쪽
placentas, sarra ot primitias frugum diis apponoronlur, sicuti ibidem etiam libationes non vasis argenteis aurolave, sod capeduneuliri Mim. pulisquo fictilibus fiobant . . Nec solus perfaciliri illo Sacrorum apparatus Φη) revocabat ultimam antiquitatem; etiam hoc pori inobat ad vetustissima Urbis instituta, quod Kalendis Martiis, hoc est, initio anni Romuloi, ut in Regia, in domibus Flaminum, in aedo Vcalae,
sic in curiis lauroao vetoros novis mutabantur hy). Fuerunt igitur curiae iam pri Acis illis temporibus, quibus annus Romanus decem tantum mensibus eonstabat, hoc est, anto Numam regnantem δ'), ui quo haud dubio in monumentis tum vetustissimis tum maximo Vonorandisponebantur. Quod quum ita ossci, viri docti, qui In primordia rorum Romanarum inquirobant, cx institutis curiarum suo iuro multa poterant coniicero, quae prisci Alatus Urbis illustrandi ossent. Nimirum antiqua.
rio Sanc omnia, quac ad curias pertino ront, summi debet,ant mo- monti osse: situs, numerus, dii ibi culti, coromonia . denique Sac r- dotos curiales. Nam inter omnes quum constaret, PSSe curiaS ceremoniasquo curionias ex ultima antiquitate repetendas, merito Sic argumentabantur, qua cunque ad curias pertinerent, eadem iam indoab Urbe condita suisso instituta. Itaquo curiarum situ, numero, diis, ecremoniis, sacerdotibus, donique iuro publico ot intor so et eum aliis institutis aequo votustis diligentor collatis, non potuit fieri, quin vel ox hae comparatione rorum antiquissimarum imago quaedam Urbis priscao omergeret. Hoc igitur modo quum Varro, tum Voro qui multo anto cum origines Romanas in vos ligaro studebant, cum sidosano mn a do priscis institutis iudicare poterant, praesertim quum alia insuper iis suppeterent subsidia, quac ad pracsentiam Iustitutorum ipSorum accedurent.
Nam licet negemus, iam prioribus rogibus regnantibus ii ira divina humanaquo monumentis suisso con Signata, lamen sino ulla artis criticao iniuria agnosci ot potest et debet, sub regibus novissimis
Dionys. l. l. II, 23. Cic. de Rep. lib. VI. upud Nou. v. Samium, p. J98.ed. Gothola. Ceterum vide infra annot. 78. 'in Cic. do uep. II, 14r Saerorum autem Osorum dilissentiam di sollem, apparatum persa siem esse voluit 'unas. Diligentia enim specialud deos innumeros et ceremonias multiplices summamque rerum divinarum observantiam, quam rem in pro grammato G 3acris Romanorum libris nuperrime scripto breviter aignificavimuA.
23쪽
Praecepta gravissima, quao ad ius publicum pertinerent, non ampli mera consuetudino et ore propagata osse. Ne paganalia quidem Smera sine logibus scriptIs instaurari poterant d*ὶ, ne dicam tot saera urbana, quorum iura et ceromoni ac iam sub rogibus novissimis adeo accreverant, ut sine monumentis litoralis no paucas quidem aetates, nodum saecula, inviolata propagari possent ). An vero putemus, non solum Praecepta pontificalia, auguralia, se salia, oracula sibyllina, foedera. verum etiam religiones pagorum ci sacraria argoorum monumentis suisse mandata: curiarum, hoc est, totius populi, qui bus quondam ros publica tamquam in fundamento nitoretur, non suisso 8 Prosecto non dubitari potest, quin iura sacrorum eurialium aeque ac paganalium indo a novissimis saltem regibus litteria suerint conSignata. Quod si datur, iam olucet, quam recto ii, qui rebus PriScis operam navassent, do institutis omnium veterrimis iudieare Potuerint. Enimvero non ipsa solummodo instituta aetatem tulerant et porStabant, verum etiam antiquis iam aetatibus descripta erant,
ita ut de Iis simul ox praesentia rerum, simul ex littoris perantiquis iudicium sieri posset. Quodsi et Varro optimo do sacris curioniis iudicaro potuit oi
Dionysius sententiam Varronis, perpaueis erroribus exceptis, in tribus illis capitibus recto est interpretatus, iam maniscatum est, iudicium tum de sacerdotibus curialibus tum do sacris curioniis omnino ex Ioco illo primario petendum esse. Primum igitur necesse est reiiciamus, quae a Paterno et a Dionysio ipso aliis in locis do Curionibus munero
conturionum iunctis narrantur, quum nullo prorsus modo eum sententia Varroniana conciliari possint. Deinde autem tenendum est, triginta Curio nos dimidiam tantum partem Eacordotum curialium explesse, quandoquidem luce clarius apparet, ex sententia Varronis fuisse Eoxaginta curiarum sacerdotes. Operabantur igitur in curiis praeter Curiones altori triginta sacrorum antistites, qui quo nomine sint appellati ot quo iuncti munero, ex coniunctis quibusdam veterum testimoniis satis apparet.
Legimus enim apud Festum. haoe: Cur talos Flam i scuriarum sacerdotes; cuiusmodi sacerdotes ro vera curioniis sacris inter uisse, quum Verrii declarat explicatio, tum vero facile est ad demonstrandum, eos a ceteris Flaminum generibus prorsus di b
24쪽
serro. Nam, ut Flamines tam augustales quam munieipales tacea. mus, quos nemo sacris eurialibus inserendos putet, elucet vel ex numero, Flaminibus ceteris Romanis, i. e. maioribus et minoribus, qui essent quindecim os, nihil cum triginta fuisse curialibus. Quae quum ita sint, lacero non possumus, quin in Flaminibus eurialibus cortos diversosque a Curionibus sacerdotos curiarum agnoseamus, praesertim quum Verrius, qui alibi et Curionatus et Curionum diserto mon. tionem laciat ' in, satis superquo nos edoceat, haudquaquam Eo Curiones cum Flaminibus curialibus eonfundoro ). Quod si certum est, sacerdotium curia o cuiusque Curione et Flamino constitisse, sacerdotes curiarum triginta fiunt Eoxaginta, qui numerus ad amussim respondet illi, quem Varro in antiquitatibus priscorum Sacerdotum publieorum suisse voluerat. Iam de re perquam memorabili, priusquam nostra quaeSito ad munera Flaminum curialium progrediatur, nonnulla habeo, quae Seorsum observom. Primum elucet, Varronem, qui triginta curias in primordiis rei Romanae ponat, id quod ex numero Macerdotum publicorum nocesSario efficitur, mirum quantum refragari sentcntiao viro. rum doctorum, qui censeant, curias Romanas non simul, sed ita suisse exortas, ut decem primis interiecto quodam temporis Spatio docem alterae, his dein eops decem tertiae accederento . Nihilo tamen minus iantum abest, ut Niebuhrium in ro gravissima ingenio nimium indulsisse putem, ut rationes mihi intelligero videar, quibus adducti tum Varro tum ceteri Romanorum scriptoros triginta curias Statim ab Urbo condita suisso iudicaverint. Nam si aliquam veritatis Speciem habent, quae Supra do ratio uo exposuimus, qua scriptores Romani in , Veterrima quaequo inquirere potuerint, certe statuendum est, Catonem, Varronem, alios suam do numero curiarum sententiam partim ex institutis ipsis partim ox libris sacris, in quibus de institutis tractatum effiet, ratiocinando effecisse. Ad instituta quod attinet, nemo negaverit, triginta curias multo ante regos novissimos exstitisse; contrario libros sacros, qui ad sacra curionia pertinerent, ante Ancum' F l. v. Maximae dignationis. Fest. v. Curioniunx. Maximus Curio.
Sie iudicare videtur etiam Rubino, I. 1. I. p. 339. '' Niobulir Hist. Rom. I, p. 297, sq. Walter. l. l. I, 2, p. II. Hugri e , Die rimasmnst dea Mnos Semius, p. 692 ; 698, sq. Aliter Wachs- multi. I. l. p. 197. Rouleg in dissertatiuncula observations fur diserapoinis obscura de Phistoire da ta e stitution de Panei ne Rome, p. 4, quae est inserta operi inscripto Remeia encycloperique belso, avisset, I 834, tom. I, P. M. Diuiti eo by Cooste
25쪽
suisso scriptos, vix erit qui argumentis idoneis probaverit. Itaquo noin veterrimis quidem monumentis, quae aetatem tulerant, nisi triginta curiarum ulla polorant indicia aut vestigia invoviri; neque iis, qui primo in origines Urbis inquirebant, ulla potuit esse aut facultas aut
voluntas divinandi, qua ratione illo curiarum numerus ortus fuerit. Proinde ad primordia rei Romanae reserebant, quas ex monumentis, quorum uSus tunc suppetebat, Albi vetustissima esso viderentur, Parum
capaces eius goneris inquisitionis atque invostigationis, quo viri Summi hodio comparandia multarum gentium originibus ineunabula populi Romani pervestigarunt. Unde apparot, nequo Niebuhrium
parum scito do ortu et incremento curiarum statuero, ot Varronem Eo- toroSque, qui integrum earum numerum rospexerunt, egregie suis esse monumentis uSOS
Dei nilo apparet, Dionysium, qui aliis locis antiquitatum, Flaminibus curialibus prorsus neglectis, Curionum tantummodo meminerit, in loco Varroniano intorpretando non omnes Sibi nodos oxpedi SSO. Cuius roi causa haud scio an ita explicari possit. Qui enim numerum Sacerdotum Priscorum a Varrono compulatum recte Velici percipere, cum haud dubie oportobat in tolligoro, cortum quoddam Flaminum genus iam Romulo rognanto constitutum suisso. Sed hoc ignorasSc Dionysium quum inde apparet, quod no conatur quidem illum numerum explicare, tum vero imprimis o modo, quo intor instiluta ad Nininam relata Flaminum montionem facito'. Ibi enim, quamquam in universum do saccrdotibus Romanis copiosius quam ullus rerum Scriptor disserens, ita ut no Celorum quidem pracsectos omibicrct, tamen do Flaminibus sano perpauca quaedam assert, nec ea quidem, undo Graecis aliqua potestas sacerdotii satis cognoscondisi cret. Nam Flamines omnino a Numa institutos arbitratus, nec quot lacrint indicat, nec corum munera aut iura significat; imone Dialis qui dom meminit. Quid multat Agit in hac parto operis
multo negligentius quam Livius, qui primordia rei Romanae videtur obiter dolibasso; nec ullo potest modo existimari, scriptorem varia huiuS Sacerdotii genera, muta ora, iura, quae plurima suero, Vel primoribus labris, ut dicunt, gustasse. Quod si Dionysius putabat, Flamiues omnino a Numa domum creatos esse, profecto ne divinando qui-
tiones Latinas non reddit. Cons. Grimin. ad lib. II, cap. z4, d. Diuiti eo by Cooste
26쪽
dem assequi potuit, culus generis Sacerdotes praeter triginta Curiones in numoro illo Varroniano delitescerent. Quapropter quamquam sententia Varronis et confisus ot ad probandam sacerdotum multitudinem usus, tamen lacero quam interpretem agere maluit, nec amplius alteros triginta sacerdotes sibi inexplieabiles attigit, ita ut iii quoquo acquo ae tres Haruspices Romulei apud nostrum regnanto Numa evanuisso videantur. Sed hactenus do incuria Dionysii. Iam quum dubitari nequeat, quin Curio nos triginta una eum iobidem Flaminibus pracsuorint sacris curioniis, quaerendum mi amplius, quibus officiis tum Flaminos tum Curiones lanctos Esso crindamus. Quam rem haud duhio sine magno negotio eruero poSSemus, si nobis aut monumentorum, quibus Varroni colerisquo antiquariis Romanis uti licuit, aut operum saltemVarronianorum esset copia. Sed interiero oti haec et alia monumenta pretiosissima, unde instituta Romanorum Prisca certo exploraro possemus, nec aetatem tulerunt nisi fragmonta paucISSima, quae ad res divinas curiarum pertineant. Nihilo tamen minus hoc saltem intelligero licet, coniuncta illa curiao cuius quo sacerdotia, i. o. Curionalum et Flaminium curialo, praeclaro congruero priscis Romanorum moribus. Invenimus enim in monumentis sacordotiorum Perantiquorum praeter MagiStrum, qui collogio praeerat, sacerdotes quosdam alios, qui et ipSi variis langorentur munoribus. Ita in collogiis Saliorum tum Vatos tum Praesul suas agebant partes 'r), atquo in collegio Fratrum Arvalium praeter Magistrum non solum Flamon, verum etiam Pro magi Ater ot Proflamon et Praetor locum habebant st . Arvalis autem Flamon, ut post Magistrum dignitato proximus erat atque, sicut ille, quotannis a collogio croabatur sty), ita cum eo certa quaedam sacrificia communitor iaciebat 703, coloris negotiis, quae ad collegii administrationem spectarent, Magistro soli relietis. Nam hie ro vera collegii et pracses erat ot eu irator omnium rorum divinarum humanarumque, quae ad Fratres pertinorent 7 ): contra Flamen nisi ad sacra ea quo coria facienda tion videtur osso constitutus, at tuo ex SuhStituto Pro flamine salis apparet, Magistro non licuisso eiusmodi praeeSSe eo remoniis, quao Flamini
'ηὶ Iul. Capitol. M. Anton. e. 2I. β' Cons. Marin. 1. I. prooem. P. 2I, sq. De hoc genere Praetorum viile etiam OreIl. I. I. n. 2IS . 2201.
φὶ Marin. l. I. prooem. p. 27. Cous. ibid. lub. XXXII, coluum. sec. IIo.
26; lab. XXXV, Iin. 9; tab. XXXVI, Iin. 3.
27쪽
convenirent. Fungebatur igitur Flamen sub Magistro ometis quibus. dam certis et circumscriptis noe nisi ad certas quasdam collegii gere. monias pertinentibus. Nequo dissimili quadam ratione sacerdotia Regis et Flaminis Dialis quondam coniuncta suisse videntur. Etenim quum sacra ab initio Regi soli obeunda postea sic easoni divisa, ut et Flamini Diali gravissima quaedam sacra, quae regiae vicis fuerant, committerentur 7B, et Regi non solum pariter corino quaedam ceremoniae τ', verum etiam summa omnium rerum divinarum cura maneret: apparet Eane, Flamini nisi ossicia saeerdotalia non contigisae ),
Regi contra praeter similia quaedam munera curationem rerum plurimarum, quae ad cultum deorum publicum spectarent, reServatam esse.
Erat igitur inter Rogom et Flaminem Dialem e ratione universae religionis publicae neeessitudo quaedam perquam illi similis, quae pro sacris unius collegii inter Magistrum et Flaminem Arvalom in torcedebat; atque illa Regis et Flaminis Dialis consortio sacerdotalis Romanis priscis adeo gravis eSi visa et necessaria, ut etiam post reges Oxactos sacrorum Rex institueretur, qui, ut Magister Arvalis dignitate suo autecodebat Flamini, ita honoris gradu etiam Flamino Diali superior esset 70. Haec qur attento perpenderit animo, non modo intelliget, haudquaquam necesso esse putemus, Flamines curialea eosdem misso at. quo Curiones, Verum oliam fortasse contendentibus nobis consentiet, Curionatum et Flaminium curiato ideo suisse simul constituta simul, quo administrata, ut, certis quibusdam ceromoniis, quae Summam eorporis integritatem et studium assiduum anxiam quo observantiam requirerent, Flaminibus solis relictis, Curiones omnino omnia Curarent, quao ad loca sacra atque Sacri sieta opulasquo curialium pertine. rent. Quae sententia, quam ducti similitudine quadam priscorum institutorum amplexi sumus, re vera etiam nonnullis vetorum locis vide. tur eonfirmari. Accepimus enim, Flamines ad mensas quasdam se-νὶ Liv. I, 20. Varr. de L. L. II, g 12. Ovid. Fast. I, 323. Fest. v. Agonium. - Ovid. I. I. I, 21. - Ibid. V, 727. Varr. I. I. VI, k 31. Plui. Q. R. s. - Varr. I. I. VI, i 13. - Ibid. VI, j 28. - Ibid. VI, s 27. Macrob. Sat. I, 2b, p. 273. Serv. ad Virgil. Aen. VIII, 614.
Hoe paucis significat Liv. l. I. r Flaminem Iovi assiguum sacerdotem creavit. Cetera habea apud Geli. X, 15. Fest. v. Iurare. Procinetam clamem. Liv. V, 11. Tacit. Annal. III, 71.
Liv. II, 2. III, 39. Dionys. IV, 74. V, I. PIut. Q. R. m. Fest. v. Sacrificulua rex. - Ibid. v. ordo Sacerdotum. Geu. X, 15. Serv. in Virgil. Aen. II, 2. Duili ed by Cooste
28쪽
-27 dentes secisse sacra, quapropter hoc genus mensarum adside lao vocabatur 7'. Iam non repugnabimus, si quis hanc Verrii annotationem omnino ad omnes Flamines pertinoro voluerit; at hoc nemo iure suo contendat, Flamines .curiales non eodem modo Sacrificasse. Primum enim grammatieus hoc genus Racerdotum non Oxcepit; imo haud
dubio comprehendit, quippo qui vocabulo Flamines, nullo adiectivo apposito, sit usus. Deinde constat, indo a perantiquis aetatibus monsas in aedibus sacris ararum vicem obtinuisso 77), id quod vel a nomino monsarum prisco elucet, quao in saerificando diis ministrabantur τη,. Deniquo idem Verrius affirmat, Iunoni Quiriti in monsis eurialibus immolatum osso 9 . Quod ui et Flamines ad mensas sedentes sacra faciebant et Iunoni Quiriti in mensis curialibus immo. labatur, profecto recto concludimus, Flamines curiales Iunoni Quiriti, quam in curiis inde a vetustis temporibus cultam misso Acimus ερὶ, in mensis curiarum sacris casso βλ). Unde elucet, Flaminos curialos illis praosuisso ceremoniis, quae ad cultum Iunonis cuiusdam armatae pertinerent fla). Praeterea autem sublucet, Curiones et ipsos sacra quaedam fecisse et multa gesSisso negotia, quao ox sententia votorum Romanorum rebus divinis finitima essenti Nam quod ad
Fest. v. Adsidelae mensae vocantum, ad quas sedentes sacra faciant. Λtque in iure Papiriano M. Macrob. Sat. III, II, p. 31. scriptum est rmensa, hoc ritu dedicata in templo, arae tirum et religionem Obtinet pulvinaris. Cons. supra annot. 23. ' Fest. v. Mensae. Cons. supra annot. 23. et Marin. I. I. ud Tub. XLI. a.
Iin. 23. η) Fest. v. Escariae Mensae. - Anclabris ea, quae in sacrisicando diis anciatur, quod est hauritur ministraturque. ' Fest. v. Curiales mensae. De his loquitur Dionys. II, 23r ἐγώ γοὐν
tem. Plui. Itoni. 29. In Iapidibus tam Quiris quam Curia scribitur. Vide Oreli. eoll. n. 1303; 1304. 'Τ Si quis, collatis priseis illis sacerdotiis cum Flaminiis maioribus, existimet, Iunoni Quiriti non tam Flaminea quam Flaminicas curiales
sacrifieasse, equidem nihil moror. Tum autem etiam hoc ponendum erit, Flamines ipsos Iovi fecisse. Quod si statuimus Ita suisse, Hamen et Flaminica curialia pro curia sua eodem fungebantur munere quo Flamen et Flaminica Dialia pro populo universo.' Cons. quae disputavimus I. m. p. Io, ubi exposuimus, non solum Romae, verum etiam Per oppida Latina, certe Tibure et Lauuvii, cultam fuisse Iunonem armatam. Diuiti eo by Corale
29쪽
sacra attinet, Primum constat, Curionos .in soris curiarum sacrisi- casso ου ). Deindo Dionysius haud dubio o Varrono tradit, plures deos in unaquaquo curia fuisse cultos ). Erat igitur, cui Curiones
ipsi sacrificaro possent; orat, cui Flamin Sὴ erat, eui uxores utrorumque. Tum accedebant ad sacra curionia eommunes epulae curialium, noe est cur dubitemus, quin Curiones reditus ad sacra opulasque nocessarios
dispensaverint et epulas instruxerint epulantibus quo praesederint βη. Denique no his quidem sinibus videtur circumscriptus suisso curiona-
η Dionys. II, 65; 23. Cons. supra nilnol. 4. et 23. Ceterum etiam Fratres Λrvales non modo soco et mensa, sed in qu per ara et cespite utebantur. Vide Marin. I. I. prose n. p. 26 et 27. Dionys. II, 23: διορει πύLμ, ῶς ἔνην, καT ἐπι rv δειomoe recla τε cernως τι uete, λους ἀποδεικνῖς ἔκεισυιις κ&ὶ δαίαονας, οἴ ς ἔμελλον se ει σίβειν. Ceterum etiam pagi diverna suciebant sacra. Vide locum Siculi Flacci supra in annot. 29. adscriptum. η Vide supra annot. 25. sq. Ceterum haud scio an liuo pertinent locus ille Ρlautinus, quem iam Bellosortius, Rep. Itona. Iib. III, raP. I, p. 88, ed. Ita l. ad sacerdotes curiales retulit. Legitur oniin in Aulul. I.
mmis hercle invisus abeor sed quid astam, Scio. Nam noster nostrae gui est mastister curiae Dividere amenti dixit nummos in viros. Id si relinquo, a di nou Pem, Omnes Ulico Me Suviccntur, orc , habere aurum simi.
Etiam Niobulirius in IIist. Rom. II, p. 178, nnnot. 335. Dd. Sec. ex lio loco argumentutur, perimit a quasdam hereditarias in curi ἐκ Itoninuis dividi solitus esse, neque dubitari potest, quin poeta vocabulo mayLater, cuius usus npud Itonianoa antiquiores latissime patebat, praesertim genitivo crariae addito, Verbum vulgare curio commode reddere
potuerit. Iam hereditariae pecuniae in curiis suerint divisae, nec ne, equidem in medio relingitam; ni divisas fuisse pecunias quasdam sives portulas curialibus, etiam hoc reddit verisimile, quod similis quidam mos in collegiis perantiquis videtur obtinuisse. Vide Mari v. 1. l. Prooem. p. 25. 28. et imprimis ad tub. XXXII. lin. 14. p. 398. sq. , ubi
ex lapidibus allatis upparet, Eportulas e more coniungi fuisse solitas cum epulis solemnibus, quarum in numero certe sunt epulae curialea ponendae. Nihilo minus ne sic quidem omnes nodos huiu loca satis expedisse videmur. Nam licet non magni faciamus sententiam Pseudo
Q Asconii, qui, loco Plautino fretus, in Aet. I. In Verr. c. XIII, I 22.
mug Istros curturum eosdem esse vult utque divisores tribuum,
id quod Sigonius ei credidit de Iudiciis lib. II, cap. 30. p. 647, ed. Lips.
et Hul. , tamen minime potest negari, neri potuisse, ut aetate Plautina praetex Curiones et Flaminea curialea loelium quoddam osset genus hominum, qui give sacras curialium aedes sive ulla quaedam negotia curarent atque Curionum adminia tri quidam essent. Sic in lapide est Diuilip Corale
30쪽
lus. Spretabant Onim ossicia triscorum Sacordotum non solum ad consuetum quondam deorum cultum, verum etiam in multis requirebantur rebus, quarum cura temporibus poStorioribus aut aliis ost sacerdotibus commissa aut prorsus neglecta. Imprimis autom apud priscos Romanos, quum omnia, quao ad hominum victum pertinerent, a certis quibuSilam diis Oxpotenda essent, res rustica mirum quantum cum robus divinis coniuncta orat βο). Quod qualo fuerit, quum ex inultis Romanorum institutis iisquo gravissimis apparet, tum otiamox ecromoniiS quibusdam ad pagos spectantibus. Magistri pagorum, ut sacris paganorum praeerant, ita agros Borum non Solum lustra. bant .7 , verum otiam circumcundo inspiciebant, agricolas tam Segnos quam diligentes ad regem delaturiββ . Quibus ossiciis sub Servio domum regnanto accessit, ut, quoties opus ossot aut paganos ad arma vocare aut pecunias viritim exigero, convocarent eos et pecunias exigercnt' . Quod si Magistri pagorum, qui haud dubio pariter atque
Curiones in numcro sacordotum publicorum poncndi Sunt, non modopagorum Sacris,' sed etiam vitao ac discipli vo paganorum providebant, vix potest dubitari, quin Curiones olim ossetis quibusdam simi- libus langorontur pro oppidanis. ConSidorandum enim est atque animo tonendum, ox sontentia Varronis notato Romulea, Oxcopiis sacerdotibus sexaginta curialibus, nullos suis 'o sacerdotes publicos. Ergo tunc nondum orant Pontifices, nondum Flamines maiores, nondum Fratres Arvalos 'o , hoc ost, ii, quibus Postea hominum vita, vincta, arva curae essent. Quod quum ita HSset, omnino omnia, in quibus saeordotalis quaedam auctoritas requireretue, ad rogem et ad sacerdotes curiales referrentur solos, Plano necesso erat. Quorum quum Flamines cortis quibusdam sacris addicti fuisse videantur, sano perquam DSi verisimilo, Curiones omnia curasse, quac ad vitam et
magister Fani Iunonis, apud Oreli. I. I. n. 2418, neque dubitari potest, quin curiis siti suerint aeditui alve custodes.
) Vide imprimis Plin. H. Ν. XVIII, 2, sq.
η' Sic. Flaec. de Condit. ngror. p. 25: Quod tamen intelisi potest, Melex hoc magistri pastorum quoad pastos lustrare Soliti stini. Faciebant igitur pro pagis singulis, quue Fratres Arvales pro universo agro Romano. Cons. Hurtang. l. i. II, p. 145. ''ὶ Dious, II, 76. Cato apud Plin. I. l. a: quem virum bonum colonum uisissent, amplissime laudasse cxistimabant.' Dionys. IV, Id. b Non me fugit, scriptores alios nec eos spernendos de hac re aliter atque Varronem iudicasse. Vide Masurium Sabinum apud Geli. VI, 7. Plin. l. I. Diuiti eo by Cooste