장음표시 사용
351쪽
1ὶ interrogative. Videtur hoe Epigramina, eum levioribus mutationibus, Pluribus monumentis fuisse insculptum.
4856. D. M. S llINIICE. SI PAETAS USQUAM EST. SUSPIRIA ET IMPLEMECUM HOSPES LACRIMIS MARMORIS HOC VACUUM NAM FORMAE EXEMPLUM PERIIT. CVM OBIIT MEA LYDA QUAM PERIERE IIOMINES. VEL PERIERE DII.
Neapoli. Reines. Gaas. XIV. 105. Fabreti. P. 64, 5.
VOLUPTAS il ANN. XII. - Moedeundors in Carinthia. Muchar. T. 1. P. 405.
1 ridiculo errora riuehar: Punicae iste poeta neglexit elisiones voealinm.
4858. Ex Christianis hoe sufficiat:
352쪽
Sextiis. Spon Mirc. p. 286. I.
4859. Fragmenta laudationis funebris aevi Augustet.
354쪽
s. so. LAUDATIONES FUNEBRES. 35i
Quae hactenus dedimus, incisa sunt tabulis duabus marmoreis, Ptedita primum a Fabretto P. 168, 525. , sed accuratius a Marinio Iscria. Albana p. 156. Sequentia idem Marinius primus dedit e Schedis Bar- herinis l. l. p. 142. eaque priora illa h. l. a nohis data Praecesserint,
UIR. SORORIS. TVA . . . MORS. PARENTIUM .... TANTA. CVM. INDUSTRIA. M . . . VINDICANDO. UT. SI. PRAESI. . . HAEC. HABES. COMMUNIA. CUM . . .
TEMPTATAE. DEINDE . ESTIS. VT. TESTAMEN . . . COEMPTIONE. FACTA. CVM. VXO . . . TUTELAM. EORVM. QVI. REM . . . FORE. ΕΑΡΕRΤΕΜ. QVOD. EMA . . . SENTI A. ANIMI. RESTITERIS. ET . . .
VIS. QUIA. GENTIS. EIUSDEM IVS
CESSERUNT. CONSTANTIAE. TUA . . . PIETATIS. IN. SOROREM. FIDE
BARA. SVNT. TAM. DIUTURNA . . . NOBIS. VT. AD. ANNUM. XX . . .
355쪽
Quae minoribus litoris medios per versus excusa vides, Supplementa sunt Marini. Egerunt de hoc marmore praeter Fabrettum l. l. Taylor in Lectionibus Loesiacis. Cap. 5. Garatonius, et ante hos Philippus a Turre in Calogerh Raccolla T. 28. P. 151. seqq. , cuius scriptiunculam hic
repetendam curavimus. Nos orthographica tantum hic excerpemus. Antoomnia notandi accentus, Passim insculpti, nec tamen ex regula aliqua certa Positi. - Inminen . . ΠΕQVE constanter Positum ante vocalem. - hen scio vsentis rusata) - volneribus - auctor - quoi - quom sollemnis - conlata - infidens - ωOcuamque error hic videtur vel scalptoris , vel exseriptoris .in co dicionem in fragmento tamen in schedistantum reperto conditio) - Patrimoni - necessest V. Marini Dcrie. Am. P. DI. - dibertia - 'Me - atvstituta - derunt - maerore - ΝΕ-CvTRO. Fabreti. contra fidem marmoris NEC. VERO.ὶ Pro neutro.
addesiderium una voce. - parentium - evectast . . - te tiare - -
sam - tuom. - uae in fragmento sched. Barber. quinquies margini adscripta leguntur, proeuldubio διττογραοίω Sunt. DAM . . Pro DOM.eel. In iisdem maxiine notandum est illud: coe tions facta cum uxore pCic. Pro Murena c. 12. Pro Flacco. c. 54. de Orat. 1, 56. cis. SuvignyZeitschrist. Τ. 2. p. 595. et quae de hac re copiosius disputavit Hasso a Giaterrechi der Megaeten nach rom. Recht. T. 1. P. 62.
in antiquum Lapidem ex Rubaele Fati Petto Inscriptionum cap. III. Pag. 168.
Fragmentum hoe nobilissimum, aureum Latinitatis seculum redolens, in quo Romanus aliquis Civis uxoris demortuae laudes oratione prosequitur, descriptum profert Fabret-tus , Inscriptionum cap. 3. pag. 163. Et quamvis una ex tribus tabulae partibus p rierit, quo sensus orationis omnino interruptus et abscissus relinquitur, eontextilintainen integrum coniectura eruit, nique eodem capite pag. 226. in Seruit. Germanus quidam monasteriensis ultorius nusus est, et verba ipsa addens continenti orationapartem deperditam supplevit, nuperque obtulit Em. Cordinali de Carpineo, apud quem fragmenta haec literata reperiuntur. Post viros hos erudit s tentare aliquid erimen i
356쪽
mihi esset, opusque supervaean eum; at quoniam iussus sum symbolam eonferre, potius obsequii gloriam, quam ingenii vires reputans, pauca quaedam mihi observata conte.
Libenter Fabretto manus addo, qui putat virum hune quendam fuisse impia Trium. virorum proscriptione damnatum, uxoris pietate, eo illis, et opthus conservatum, ne deinde beneficio Oetavit Caesaris patriae restitutum. At mihi praetarea tempus quoquo restitutionis ex ipso orationis eontextu deprehendere posse videor. Memorat enim fio Festitutum benefieio et edieto abeentis Caesaris Oetavit, dum Collega eius M. Lepidus Praeaeno fortasse edicto Caesaris intere edera eonaretur; ideo enim uxor, quae ad Lepidi pedes proatrata pro marito deprecabatur, erudeliter et contumeliosa ab eius satel. litibus fuerat aceepla. M. Lepidus post foedam triumvirorum eoitionem, et proscriptionis edietum promulgatum, anno sequenti V. C. 711. Consulatum Romae administravit, quo eodein tempora Octavius Caesar in Maeedonia Philippense bellum adversus Brutum et Cassium gerebat. Lepidua, inquit Dio Cassius lib. 47. Romae parmanate. Urbem Dialianiriuo omnem gubernatur . Caesar autem et Antoniue ad bellum proinfecti sunt. Consulatu defunctus nunquam postea in Urbe fuit Lepidus, paetionibus Triumvirorum in Africam provinetam ablegatus; unde quum in Siciliam bello Pompeiano traieeisset, demum imperio et triumviratu ab Oetavio exutus, Circeios in exilium missus est. Nullo igitur tempore post proseriptionem eonligit, ut Lepidus praeosns Ro-
inae esset, Caesar vero abaena, nisi eodem avno 711. ἰ quo propterea consequens essit. xeatitutionem viri huius aedidisse. Non assentior Fabretto, qui virum hune eonsularem fuisse colligit, eo quod eollegae in Magistratu aliquo me ullo habeatur in linea I IlI. si eni in vox ista Contiga ad virum, qui orationem conscripsit, esset referenda, is esset Munatius Planeus, qui Consulatum hoe anno eum M. Lepido obivit. At sana Munatius Planeus nunquam inter proseriptos fuit. neque eonservatus ab uxore, et patriae restitutus; postquam enim Gallias administravit, Mutinensi bello Antonio et Lepido iunctus, anno insequenti Consul renuntiatus est, et de Gallis triumphavit. Quare Lepidi Collega non alius est quam Augustus ipse Caesar in linea anteeedenti memoratus I atque hi vere Collegae erant in triumviratu. Nee Lepidus Oxitide Collegam alium in Magistratu aliquo habera Potuit; nam semper aut triumvir, aut privatus vitae reliquum peregit. Non nbuuerim tamen virum hune illustrem fuisse, et fortasse sanatorii ordinis, quum amnem habuerit C. Cluvium Senatorem et Consularem, ut inferius Ostendam. Si vero ariolari libeat, et puris p viis eoniecturia indulgere, quisnam etiam homo ille fuerit, eiusque uxor tot laudibus decorata, aperiam. Q. Lucretius Vespillo a Triumviris proseriptus quum se incerta et periculosa fuga aliquamdiu fatigasset, tandem d v Korem Thuriam pervenit, a qua retrusus sub duplici tecto, inter eontabulationeminindiu latuit, donec quorundam amieorum precibus a Triumviris impetravit Veii iam, et restituta paee consulatum adeptus est. Rem ita narrat Appianus de bello Civ. lib. 4. Pag. 615. Consulatum gessit Lueratius A. V. 735. ex Dione lib. 53. pag. 52I., ubi memorat eundem hune esse, qui unus ex proseriptis fuerat. . Non 'Pauea sane in Oratione inveni ea, quae huic narrationi eongruant, et Lucretio aptari possint. Utrobique ir eonsilio et pietata uxoris servatur: interiora at recondita consilia reserri possunt od modum, quo latebra marito quaesita fuit et restitutio Λppiano dieitur precibus anileorum Procurata, qui primum apud Caesarem egerunt, unde manavit edictum, de quo in orationat, deinde apud Lepidum, qui restitutioni obstabat. Tandem Luerelius resfi- tuta pace adhue superstes erat; quod idem intelligimus in oratione, pacato Orbe teris rarum, restituta Ra pubiaea quieta ete. Cetera sane non congruunt: at neque historicus singula, nee vir laudator persequi d0buit. Quantum igitur coniectura, eaqua Collegi. IriseriPit. Latiis. V.I. ιI. 23
357쪽
lneertissima assequi possumus, Q. Lucratius Vespillo is est, qui orationem hane in funera uxoris Thurias habuit, et lapidi in seriptam ad posteritatem transmisit, quaatii si placeant, nullum ultra verbum, aut operam inanem sumam. At non meliorem operam luderem, si, quod Germanus praestitit ad supplendam mutilam tabulas partem aggrederer . Nam res est incertae plena aleae , antiqua m numenta refingere, M verba, sensus Inentemque eterum scriptorum induera, eorum
que ore velle loqui. Lipsius pauca admodum in tabulis Λneyranis tentavit: Rei noxius passuti fallit ae fallitur : Eques Ursatius marmor Patavinum aliter, quam Pignorius su 'pleverat. loqui iussit: id ipsum post alios in Barberino Lapide praestitit Fabretius: ut omnes paene an liquarii, in has lapidum, seu eodicum antiquorum lacunas, tamquam in foveas, misere lapsi sint. In qnam rem Ioannis Baptistao Coleterii exemplum nis ram, quod ceteros ab huiusmodi ausibus deterrere possit. Vir hie doetissimus et Grno. eae potissimum linguae peritissimus, vilam S. Sabae ex M. S. Graeco Codico erutam, et Latinitate donatam evulgavit Tom. 3. Monumentorum Εeelegitis Griaeciae pag. 220 At quoniam npographus Codex per mucornua corruptus et exesus erat, ut ipse resertin nolis ad eandem paginam, plurimas lacuna A implevit. et voces ferme ilucentas hic illie opportune interspersit; adeo felle iter et ad sensus orationis amussim , ut non aliis ter diceres CFrillum Se ythopolitanu in auctorem eiusdem vitae seripsisse. At postea alio manu seripto eodice, eoqne integro atque incorrupto invenio, uti narravit mihi vir elaeissimus D. Bevnardus Mont faveo Hus e Congregatione Parisiensi S. Mauri, nulla in sermo ex his vocibus, quas Cistelerius suppleverat, novo huic Codici respondere compertum est. νEx his qnodnam iudicium de supplemento nostrae tabulas ferri Possit, cognoscas velim. Et prorueto quamvis auctoris ingenium atque in ea supplenda dexteritatem et antiquitatis cognitionem miratus fuerim, videamque verba sonsui orationis salis tonis gruere , nihilominus nonnulla manifeste, ni mea me fallat opinio, a via aberrare, nutmale aptata, aut per vim detorta, intellexi: ex primoribus tantummodo 'in eis specimen aliquod produe . In 4. lin. importii ne intrusit satra. quum sensus ipsct ostendat, scribendum noatra. Hi ne frustra sunt voees in fine lineae: Superorum immortialium. In 5. eontra regulas Grammatientes diei in P, ad praesentia et imminentia pericula
σdmonitus. Hoc enim verbum ensum gignendi, vel auferendi euin praepositione do Postulat. In 7. reetius moderatiora veposuit Fabretius. In 8. Supine prorsus feminam, enius vir in sequenti versu dieitur C. Cluvius. appellavit libertiam. Hunc C. Cluvium eundem esse non dubito, ad quem CicePo seribit epist. 7. lib. 13. Fam ., qui postea ab Oelavio nnno V. C. 725. in numerum Consularium relatus fuit, quamvis magistratum ab alio prneventus non gessisset, uti refert Dio Cassius lib. 52. prope finem. Hunc igitur senatorii ordinis hominem libertae virum fuisse nequaquam credibile est: quamquam non sum nescius ingenuos homine aliquando eum libertini generis feminis matrimonia mis euisse. Sed de Senatoribus id nunquam dixero; praesertim quum nemo cogat, uxorem Cluvii libertam facere. Politis suppleverim, aοrorem tuam, et pirum eius C. Cluvium. Ut sit sensus optime in rem eongruens, uxorem nostri proscripti, ad eum aerpandum anci a ndhibuisse soPoram suam, et C. Cluvium, qui sororis eiusdem vir erat: ita ut inter eognatos consilia haec servandi hominis ngitata fuerint.
In 9. lego, coniuncto omnium Poricum, scilicet cognatorum, qui ad sevvandum hominem eonspiraverant. Nam prorsus abhorret lectio nostri Germani, coniuncto omnium paens elotum auxilio. Quis enim credat, cives paene o iuves Lute proscripto
358쪽
555 I. so. LAUDATIONES FUNEBRES.
auxilium inlissa, in tanta Triumvirorum saevitia, qui non proaeriptos modo, ut ait Dio lib. 47. pag. 331., aed eoa quoquo, qui opem ferro alicui horum auai Diagon , erudetiter ρlectebane 'In lin. 13. duplicem lapsum nostri Germani videra mihi videor. Da restitutions
mea M. Lepidua conlega praeseno inter Patrea ageret, tu ante eorum Pedea proin atrata eet. Primus manifestus est, nain restitutio proseriptorum nequaquam in Senatu agebatur , sed omnino a Triumvirorum urbitrio pendebat. Unde etiam absurda fingit, mulierem pro marito deprecantem, ante pedes Senatorum prostratam. Alter lapsus in eo est, ut quidem eoniicio, quod Lepidus egerit pro restitutione. Nam, ut superius
indicavi, potius mihi arridet, Lepidum obstitisse restitutioni, et edicto Caesaris, quada causa uxor ante eius pedes proδtrtata pro marito supplex, ab eodem Lepido non modo non adlevata, sed erudeliter habita fuit, ut pergit narrarE orationis scriptor. Hine ea verba lin. 13. ut auctor meorum periculorum notesceret, ad Lepidum refero, ita ut vir hie noster proseriptus sti, ipso Lepido fuerit.
Cetera nd examen vocare hand operae pretium duxi, quum haec satis videri possint ad fidem supplementi elevandam, ne in hae re difficillima plus aequo tribuamus
ineertissimis nique ut plurimum fallaeibus eoniecturis. Ille moneam, qnod oppoiluniori loeo praeterieram, auctorem orationis quum Caesarem nominat Augustum, respexisse ad tempus, quo loquebatur, nnm illud cognomen tum Caesar Oetavianus usurpavit diu post proscriptionem. Nee praeterea pinguem errorem nostri Germani inobservatum dimittam, qui lin. 24. supplevit, regnante Caeaare Augusto nam regnare Augustum nemo unquam veterum dixisSet, invidiosa apud Romanos ipsu inqua Λugustum regui mentione.
359쪽
1 Murdiam uinin eandem eenset feminam, quas in praecedd. fragium. . marito audetur, Niebuhr. Fragmm. Cis. p. 55. Sed res est plane ineeris.
excursus de acclamationibus sepulcralibus Graecis in saxis Latinis passim auetus ex Marinio I ria. AD. P. 98. et aliis saxis nuper erutis. Saepe in saxis Latinis superadiiciuntur acclamationes quaedam Grae- eae, de quibus certi quid quum nondum Statuerit quisquam, visum est, quae mihi sese obtulerunt earum exempla, in unum hic locum coniicere, si sorte ex collatis inter se pluribus. lux tandem, Si non omnibus, quibusdam certe, oriri possit. I AGEN n. Nos quae et ille et Marinius eoi- Iegerunt in ordinem nunc digessimus alphabetieiun. Rationem autem habuimus etiam saxorum quorundam Graecorum dumtaxat.
83, 5. Apiano p. 2ω, 2. Holthenus in hoc invenisse sibi visus est A. ΜααObium Gaudentem; vix recte. Est epigraphe admodum obscura. Amaxobius potius est nosn. propP. analogia fultum certa. APOMΑΤΙ. - Grut. Dur. 16, 5. .
4862. D. M ll IACET SUB HOC SIGNINO DULCISSIMA st SECUNDILA QUE RAPTA PARENTIBUS a RELIQUIT DOLOREM
360쪽
557 I. so. ACCLAMATIONES GRAECAS. UT TAM DULCIS li ERAT TAMQUAM AROMATA DESIDERANDO ll SEMPER MELLEAM VITAM. QVΕ ll VIXIT ANN. III. M.
VI. D. XV liA POMATI TAYTA. - Arelate. Nullam quidem eius mentionem facit Millin Uvago T. 5. p. 56O. seqq.; sed immerito inter spuria Pela-lum videtur et Marinio Iacria. AD. 13. 99. et mihi, maxime quidem propter illud TAYTA, in quod quomodo incidere potuisset falsarius nisi forte ex Grut. 671, 14. , vix intelligo. In APOMATI latent αρωματα, ut similiter, sed Ionge elegantius in hae inscriptione r
A NON il IIv TXIL - Romae. Marini Dcria. Alb. p. 18 . Non minus tenerum et Prope assectatum, quam illud Gruteri, sed elegantius est aliud Arelatenso ap. Millin myage S. P. 576.
Aor I assert Marinius ex Mur. 1598, 11. et 1758, 9. ubi repotitur. Sed ita hahet Mur. t
M. L. IUCUN. SOROR ll ARGUNDI. - Romae. Gorius vero Edr. T. s. p. s77, 174. habet ARCYNNI. Res est igitur Plane incertar vix enim de v. Ο1PCTNE cogitare licet. ATMBI Γο DNI. Marini Atti 2. p. 652. IIoc iam dedimus. De cer υνια Vix explicari potest. Vide in X IPHER P L Grui. 479. 8. Mediolani ad latera saxi Latini C. VALERIO PETRONIANO PATER EG III. Eram ML Scal. in Ind. yros ero
cursu utere recte videtur accepisse. I pro EI, ut in pluribus horum.
E TMEL GPut. 955, 11. Ad latus dextrum Aureliae Callistes, in saxo Latino: EmrMEI. I II. OT EI . AOMNA a fric). ΛΑΛ- A nu cognomen ipsius sepultae; unde in huiusmodi formulis blandum
aliquod vocabulum quaesitum, Vocandi casu cognominis vicem habere possit colligit si non ipsum fuisse cognomen, etsi aliud in saxi nominibus occurrat, ut multi plurinomines reperiuntur saepe. ΗΛΩ ΕΝn. Em I ZIIC AIEL. Mur. 1441, 8. initio saxi Graeci. cis. Cardinali Dcria. Vetit. P. 179. qui dat: ZII m. TmDIPEI OEOATICI II. Gualtieri Tab. Sic. n. 102. P. 14. Corsin. me. Gr. p. 59. Mur. 1918, 1 O. Mamii Mus. Ver. p. 192. Lapis christianus apud Amndutium Anecd. lite. 1. p. 479, 50. APPIMAII. CIICEN. OED. EmGIPs. sic Romae. - Idem corruptum in lap. christiano apud Marin. Dcria. AG. P. 98.:
eum laudatum Marinio, nescio, quum verum numerum nondum invenerim. Hagenbuchius certe nil de hoc adnotavit; estne, ut Praecedens, ευμοίρει, nn ευημερει, an denique nomen propriam Euhemerus p
Trivior. Mur. 1456, 1. et accuratius in Millin V age T. S. P. 577. r