장음표시 사용
371쪽
Mur. 1864, 3. Interdum in saxis Latinis vox quaedam, aut gnome Graeca Graeca scribitur. v. Fabreti. P. 277, 168. Reines. XVII. Dὶ5. Mur, 1 7. 2.
Interdum integra saxa Latina elementis Graecis Scripta, et Graeca Latinis. v. Fabr. 59O, 249. seqq. p. 465. XIX. 10O et 101. Mur. 2045. 7. Mass. Sin. Gr. p. 49. Lupi 'itvluum Severae , PBSSim. In eadem epigraphe alia Graece, alia Latine scribuntur. V. Murat.
Inscriptio parte Priore Graeca, posteriore Latina est in Fabr. 746.545. Item Oudend. Descrileg. Pue r. p. 55, 68. Grut. 671, 14. 550, 5. 21, 12. 177, 6. 406, 2. 665, 8. Spon Mirc. p. 555, 57. Grui. 568. 8. Mur. 1206, 1. e. 18. LOCA SAXORVM. a) Quanti reserat interdum, vera sax rum loca scire, illustri exemplo docemur ex Grut. 177, 4. Item 22, 5. 4 95. 2. 467, s. 708, 10.bὶ IBIDEM de locis saxorum male intellectum, incredibiles saepe
errores peperit. Sic Guichenonus Augustae Taurinorum ponit saxum GPut. 275, 4. voc. ibidem ad Cordubam Peserri non animadvertens, sed a num. s. ad 4. transiliens. v. Pliii. a Turre Mon. Met. Antii P. 269. de
Chorierio duo Gruteri saxa Aquileiensia 56, 15 et 16. Viennam Allobrogum transserente, quia ibidem Gruteri lippis loculis inspexerit. Sic uidem Mass. Ant. Gall. 3eL p. 92. n. X. et XI. non ad Lugdunum, de quo Praecesserat P. 92. n. IX. et de quo deinde statim Sequitur. P. 92. n. XII. ubi pro Lugduni ponendum fuisset uidem, si eiusdem Lugduni saxa n. IX. X. XI. et XII. darentur, sed ad Viennam referri debet p. 91. n. VIII. relatam. Ita loca lapidum istorum Mallei intelligenda videbis, etiam si P. 92. n. XI. eonferas eum P. 95. n. XXV. Sic saepius erratum a GPutero, et ab omnibus sere. e Nimis saepe locorum saxa tacent Panvinius, Fabretius et Gudius, idque in primis observatur in iis, quae ex Schedis sunt petita. Maximi
autem refert ubique, ut Sciamus Prima marmorum loca , seu quibus locis effossa primum sint; quo quidem saxa e primo loco alio transportata pervenerint, et ubi nunc spectentur, scire utile esse dixit Masseius mi. r. Praef. Ρ. 5. Idem vero, unde SH Xa in Museum Ueronense pervenerint, saepe tacet. Oudendorpium contra laudanda diligentia in Deseripe. g. Puenbr. curate disserere, ubi lapides eruti, et Primum fuerint, quo deindebet ad quos Pervenerint, non sine voluptate legimus f. d) Quum Oliveriana marinora Ρisaurensia cum Muratorianis conservem, observa i, quae Peregrinorum nomine Suffixa ab Oliverio p. 61 - 65.
Eandem laudem merentur et Marinius et Vermigliolitis in Inseripit. Perusinis. νε- glige nitorem ea in re ideo fuisse Morcellium, euius Pro instituto latura quidem poterant saxorum loca, ne lunquam vero debubant.
372쪽
data sniat, ea ab Muratorio απλως Pisauri poni, sine indicio alinnde eo
e) Eorundem locorum saxa inter se conserre maxime iuvate suas enim sibi formulas quaedam regiones habuerunt, ex quibus de locis saxo-Tum PerΡeram-traditis interdum coniicias. Sici UNA CUM FILIIS SUIS ET COIIEREDIBUS Capuae et Puteolis. v. Griit. 846, 5. TITULO VSVS Brixiae; Mus. Ver. p. 1 5. CARVS SVIS in Hispanicis Mur. 749 , 9. Ita ex formula PIUS IN SUOS duo Italiae attributa saxa rectius Hispaniae assignat IIur. 1672, 1O.; etsi non negandum est, eandem formnlam in saxis quoque non Hispaniensibus interdum legi. v. e. in saxis Africae v. Mass. Mus. Ver. 466, 1. Sic in Nemausensibus dignitates ante nomina: VIVUS FECIT, VIVIT, VIVUNT in iisdem nominibus praemissum: Narbone dimensio sepulcralis alterutra tantum, aut IN AGRO aut IN FRONTE. praeterea mentio pedum quadratorum. V. C. Grut. 645, 2. 637, 11. 695, 1. 701, 5. 752, 9. 755, 5. 817, 14. cet. In Patavinis L. S. Locus sepulcri. Hinc etiam in adducendis ad illustranda
regionis alicuius saxa saxis regionum aliarum circumspeetione et accurata consideratione opus eSt.
Eodem haec quoque pertinent et Ex Africa aliquot saxa Florentiam advecta sunt, quae inter se eonferre iuvat. Ita enim quorundam S. A. S. dubiae alioqui lectionis tene mus legi debere Saturno Augusto sacrum. V. GoP. Etr. T. 1. P. 54, 118. Pari modo in iisdem clausulae votivae V. S. L. A. explicantur optime ex alio Africano saxo, in quo plene est VOT. SOL. LIB. ANΙmo apud Spou Misc. p. 95. n. 46. In Τranspadana Gallia Seviri Augustales C. D. D. id est Creati Decreto Decurionum v. GPut. 45, 3. collato 568, 7. In saxis ad Danubium quobus defuncti dicuntur miserrimi Grui. 715. 4. 556, 1., ubi editum male est MISERMO, quod Scaligero adeo imposuit, ut geographicum inde nomen faceret, Miser-ιm. Mur. 77, 5. Nemausi; misit Bimardus r
4878. G D N T. POMPEIVS PEREGRINUS
AMICUS. - iain est in Fabr. p. 73, 70. Fa-hrotius explicat Genio Domini Nostri: sed quum tria alia saxa NemauSi, quorum duo Mur. hic citat GPut. 997, 17. et 892, 5. tertium ipse N. 6. dat:
LIB. - notam primam G et tertiam N eou- stanter servent, neque Fabretii interpretationi των G. D. N. neque Muratorii opinioni, sub notis posteriorihus duabus nomen C., id est, gentile nomen et cognomen quae initiali tantum litera interdum signantur V. C. O. in lapp. Ravennatibus significat OLIVS ; eis. Grui. 7O8, 10. , hominis latere, ausim accederer an Genis Decimi, Titi. Quinti, Lucii Nostri, ut media sigia praenomen indicet defuncti, suspicio est mihi nata. In saxo
373쪽
Monspeliensi s. potius itidem Nemausensi, ut constat em Masseio Ant. Gaia. oet. P. 66. apud Murat. 45, 1. est MARTI ET G. FLAVIANI. N. Ce tissimam esse IIagenhuehit coniecturam disces ex Marinii Inscripti. Aiabianis. P. 154. Defunctorum nomina ut censeantur ista, nil attinet: quamquam, Sed raro, mortuorum quoque Genii celebrantur in Inseripit
0 Errorum circa locos Uscripti. ab editoribus commissorum, loco rumque diverse traditorum incredibilem multitudinem congessit Hagen-huchii industria in Prolegomenis epigraphicis, ex quibus has animadversiones cum eruditis communicamus; et Per omnia observationum in Inscr. Thesauros volumina hanc sumini in disciplina epigraphica momentirem diligentissime est persecutus; ita ut vel hoc nomine carere iis nequeat, qui aliquando integrum Inscripti. Latinarum eorpus sit adornaturus.
l. 19. MATERIA, CUI INSCRIPTI TITULI. Tabulay aeneas
omnes, Graecas et Latinas, a marmoreis seiungendas statuit Gorius in Dedic. Xenior. p. 6. Easdem Masseius optimo eonsilio primo loco Praelo subiecit.' ω Vetustissimam esse hane inscriptionem, Tihurtinus lapis, cui commisSa est, indicat.' - Fabreti. p. 581. u. XXXV. Cippum annosa Vetustate prohatum, utpote ex Tiburtino lapide constantem, antequam Sei licet marmora peregrina Romam delata fuissent, memorat idem Fabr. P. 200. Cis. et P. 548, 16. 689, 199. 712, 55j. eis. Mur. 1647, 5. quae tamen Ligorianam malitiam sapit. Ex lapide Gabino Fabr. Ρ. 547, 9. Albano Fabr. p. 697, 195. p. 698, 199. p. 712, 556. In Viva rupe. GPut. 461, 1. et Inscriptio ad Pierre-pertuis. - Murmoris colorem, quem Potina Itali dicant, testari inscriptionem Pisaurum delatam esse ex columbario Romano lego in Oliv. ad Pisaur. p. 196. - DOmburgenSes InserP. in lapide eandido, eretae nec colore nec fragilitate admodum dissimili v. iv Keisl. Antu'q. Sue. P. 285. l. 20. POSITUS VERBORVM in saxis minusne liber, quam in librisy v. c. Charini Byrrhias et 'rrhias Charini apud Terentium et v. Em.
NEMERENil ΤI FECIT AVGVS li L. B. - Florentiae. - in fine saxi demum, loco non suo additum: AVGUS LIB.; ut constat ex Gudio αυroarv. Ita vulgo PRAEFECTUS URBI, at in Griit. 286, 5. URBI
PRAEF. Oh hoc tamen non invaluerunt notae V. Ρ. Vrbi Praefectus, sed significant Vir Perfectissimus. Vulgo Comites ordinis Primi leguntur, at
ordino mutato COMITEM PRIMI ORDINIS habes in GPut. 407, 8. Sic TOLOSA DOMO pro D. TOL. ITERUM POST CONSULATUM otiam dicium POST CONSULATUM ITERUM Mur. 418, 4. POPULI ADVOCATO ei ADVOCATO POPULI Mass. 116, 1. Coloniae Patrono et Patrono Coloniae. passiiu. QQ. II UIR Pro II VIR QQ. Grui. 445, so
374쪽
CRITICAE OBSERVATIONES. 57sCOHORTIS PRAEFECTUS Grui. 5ὶ9, 5. PRAEF. COHORΤM VI. Gmit. 55O , 9. COII. X. E. Quo. Grui. 547, 5. ADIUTOR A RATIONIBVS Fabr. p. 545. A RATIONIBUS ADIUTOR. p. 512, 561. LEG. XXX. SIGNIFERO. Massi 478, 4. FORTUNAE GRATAE, et GRATAE FOR-
. TUNAE. F. Gorium in Donii Prole gom. p. LVI. Diligenter ad talia attendere oportet criticum in iudicio de lapidiuus
aliquatenus suspectis ferendo; neque tamen temere ne praecipitanter eos inter spurios amandare, sicubi sormula vel ordo verborum minus solitus oecurrit. ,2 . VERSUUM ORDO ab editoribus religiose servandus in Ma Eochio aliisque, antiquioribus praesertim, nullus est, sed typothetaruIuarbitrio eommittebatur, isque a Grutero,, ubi in talia incidebat, ex ingenio coniectus est. Saepe autem laetum, ut mutaretur versuum ordo, ubi plures unum descripserunt marmor. - Versuum ultima interduinsensu iungenda, versuum ordine non servato dissicillima sunt intellectu. . c. FahP. 487, 168 et 169.:
4881. L. DVNIVS APELLAC. ANNIUS TYRANNUS MAG. PRIM.
4882. C. ANNIUS TYRANNUS MAG. ΕΤ L. DVNIVS APELLA PRIMI
FOR. IIORE. D. D. - ADersa eiusdem basis Parte. Duo cuias cornua cum Diagibus et vomere decussatim Posita. Ad Emporium. - Prius n. 168. iam est an GPut. 76, 10. Utrumque, ut
inedita dat Vignol. Inscr. rel. p. 519. - N. 169., Grutero Praeteritum, iam erat in MaZoeli. 45, 4. Ex Fabretti typo pulcre intelligimus ultima versus 1. et 2. iungi debere MAGiriri PRIMI, de quo typus Magochii ob non servatos versus obscurus et fallax est. In GPuteri Ed. see. Gudius merito laudat Sealigerum, qui in Indice explicaverit FORTmino HORReorum, at eundein Scaligerum puto errasse, dum in eodem Indice Cap. 5. et 11. PRIM. Primigeniae accipit, iungenduin FORTunae: quum aliunde non constet, illam Horreorum Fortunam epitheton Primigenias habuisset in Grat. 75, 2. non Primigenia Fortuna, sed Fortuna Gnae atrix ut ante in Grnt. 75, 1. Genius Conservator Horreorum Galbianorum legitur. Ne vero mireris M. AGistros PRIMOs in Fabretti saxis hisce duobus, scito et MINistros PRIMOs manifeste legi in Mur. 85, 5. et quid aliud sibi vult, qiram Magistros Ministrosve primos suisse, formula Magistri Ministrive qui Kal. Aug. PRIMI inierunt 8 de qua v. Fabreti. p. 465. CVRATORES PRIMI in Mur. 85, 5. - Quae hucusque dedimus, ex IIagenbuehit Prologomenis Epigraphicis sunt desumpta; sequentia vero ex volumine, quod inscripsit, NON-ΙAELVETICORUM.
f. 22. DE FIGLINIS IN CIRCULO, SIVE IN ORBEM INSCRI
PTIS. Quaedam veterum epigraphae in orbem factae reperiuntur a cuius
375쪽
moris causas alii alias esse voluerunt r Seldonus et Fabrelius vitatam Voluere Praerogativam, non Reinesius, cui in clipeorum dedicationibus id factum videtur ob ipsam clipeorum formam rotundam; ipse facio Potius cum Reinesio P. 149. n. 1O8., quae pris emonuisse nunc Suniciat; hic enim animus est nonnulla dicere de inglinis in orbem inscriptis, quod hanc in circulo inscribendi rationem video dubiam fecisse doctis lectionem, unde ex OPbe legendi initium sacerent non plane videntibus. Accedit, quod lectionem aggressis alia etiam dissicultas sese ingerehat. ligatarum puta literarum, quae in figlinis frequentes sunt, ac saeΡissi me causae malarum et exscriptionum et interpretationum fuerunt. In iis quidem reddendis imitandisque accuratioP fuit Sinctius GPutero, magisque a typograi'ho suo adiutus; quo etiam nomine Smetiana collectio Prae Gruteriana non prorsus est negligenda, iurauo Saepius, nee Sine fructu inde sperando cum hac conserenda. Exempla nunc appono figlinarum epigrapharum, quae etsi omnes non sint eaedem, sed quaedam diversae, ex eadem tamen figlina quam Prodierint, altera alteri lucem Pulcre praeferre et asserre a me sunt
4885. CASTRUM PRAETORIUM EX PR. VINI. QUAD. ET ANT. OP
EX. FIG. SEX. iAT. SILV. F. VI. - ubi in opere meo tessellato notavi Fabretium p. 5OO. ultimas sigias explicare figlina VI. i. e. sextae sed interpretatio haec dubia mihi reddita est ante omnia ex aliis eiusdem figlinae tuis; quos Proinde lum propter hoc, tum Propter alia, operae puto subiicere: Don. II. 119. p. 98. ex autographo Doniano:
ΕX FI. SEX. ΑΡ. SILVANO. - Donius et Muratorius uesciverunt, iam exstare hanc epigrai'lien in Thes. Gruteri l. l. Mur. 497, 16. ex Ligorio et Donio:
EX FI. SEX. AT. SILV. F. ΑΙ. - . Quae sic interpretari potes; Ex praediis Vmidii Quadrati et Antonii: opus ex Fglina Sexti Atii Silvani .... V Haec ibi Muratoriii. adnotavit: qui Umidii Quadrati praedia reserri ex vero vidit: ut et figlinam Sex. Atii Silvani; at quid
ex F. AI. faciat, toths nescit. Quae versu secundo extremo, quae item versu tertio extremo leguntur in Acriptura orhiculari, ea ego in eorundem versuum initium Puto tuansferri oportere et legenda esse hunc in modum: OPus nisi fuerit potius de more Solito O. D. i. e. ua Doliarium, quamquam nunc OP. Aolum, nunc DOL. solum reperitur.
FI. SEX. AT. SILF.; ita ut ANI versus seeundi extremum sit . et
376쪽
FΑV. versus tertii initium, quae iunctim accipionda ANIae vel Anniae F stiniae. Fundus emendationis et ordinis lectionum orbiculnrium mihi hic est: Mur. 5OO, 27. inter figlinas ex Museo Cardinalis Alexandri Albanit
4886. OP. DOL. EX. PRED. V IDI. QUADRATI ET PETANNIA EX FAVSTINAE
I, PIVIS EX PRIS. - in PRED. videntur suisse . I iterae ligatae, ut suerit PRAED. In V IDI deesse vel excidisse literam V MIDI/que fuisse, ingens merito est suspicio. v. 2. ANNIAES FAUSTINAE legitur planissimo, cui ΕΤ antecessisse, sed initiale ΕΤ Ρ loco
Non suo legi, ad versusque secundi linein pertinere corruptumque e Se RPque ac versum tertium o innino existimo. ANNIAES, genitivus in AES pro ΑΕ isequens admodum, in figlinis quoque; cuius rei exempla collegit Fabretius p. 496. seq. Neque obstat nos in praecedentibus legisse AN Iae, una N, hic vero legi geminata NN. , ANNIAE S. Etsi enim Fabrottus p. 596. unicam sibi literula in in gentibus recognoscendis dissimilitudinoni efficere scripserit, vix tamen erit, quod quisquam dubitet, Ania in et Anniam eandem gentem fuisse. v. GPut. 719, 5. Figlinam autem hanc postremam valde corruptam, ut dixi modo, adiuturus, quantum Potuit fieri, ecce su hiicio etsi aliam, haud diveusam tamen: Mur. Toni. IV. Tab. B. p. 2lO1. n. 14. figura orbiculavi:
FAVS. EX. FI. SEX. AP. SILV. - In figlina superiore. iquod Grui. et Mur. habent ΑΤ. , Doni uni vides hahere A P. Eadem igitur Arror λαφια, ut hic; ubi aut AP. suspicer corruptum ex AT. , nutpotius AT. ex AP. Iam tandem vide, an Mur. 50O, 27. ita debeat nitori suo restitui et concinnari:
SEX APRI. litoris lixatis, SILVANI. - rii inquam, nam ATIi Iongius abit. Pro SILVANI possit etiam coniici magisque placere SILVIM, quia supra SILV. tantum fuit, Doniique SILVANΟ manifesto corruptum est ex SILV. et quod ad versus initium pertinet FAU. vel FAVS. Postremi vero exempli ex S sine vorsus tertii et eiusdem versus tertii initio L. PI J commodius SILVIΛI quam SILVANI exire existimo. Unum est, quod addo de UMIDIO QUADRATO, cognomen Umidias
gentis Quadratus non fuisse insolitum. V. Tacit. Ann. 12, 45. P. 47O. ed. Abr. Gronovit, ubi etiam videbis pro Vmidius vel Vmmidius variam lectionem exstare Vinidius, prorsus ut supra in Gruteriana figlina vidimus VINI male datum pro UMI. Cis. Fabreti. P. 171, 526. et 172, 527. Ut autem Vmidius et Vmmidius, sic et Ania et Annia. V. Supra. In figlinis exscribendis aliam alius rationem cSt Se Cutus. U. C. Cir culos interiores primos dederunt quidam, exteriores autem Postremos; alii vero extimos Primo loco posuere, et intimos ultimo. Vide Fabreti. P. 519, n. 505.
377쪽
MAIORIS. - Ad D. Priscae .; quod ut ineditum ex Douio dat Mur. 50 , 14. inverso versuum ordine:
M. PUBLICI. IANUARI. - Εodem nomine cfr. Fabr. 5D2, 89. eum Mur. 505, 9. Fabr. 502, 78, 79. eum Mur. 496, 9. Foeda corruptae sunt haud paucae inscriptiones sigi inarum: . Plerumque enitnhaud lacilo rat literas ex antiquis lateribus excipere V, nit Oliverius ad
f. 23. DE ERA IIISPANORUM IN SAXIS SAEPE MEMORATA.
Ex. Epistola 55. anni 1742. ad Iac. Christ. Beckium. Variis doctorum opinionibus de origine et scriptura huius vocabuli recensitis, quibus ipse addit suam, idem omnino illud esse cum germanico Inhr λ), ita pergit rΕRΑΕ vocabulum quando in usum Hispanorum Latine scribentium primum venerit, ne seimus. Vossius eum Sepulvoda, iam anno ante Christum natum XXXVIII. ''), a quo anno Erao Hispanicae initium numerationis ducitur, etiam vocabuli Erao initium duxisse, frustra tamen et sine teste, videtur censuisse. Quotquot adhuc prodierunt monumenta antiqua, in quibus huius rei memoria conservata legitur, Christianorum
omnia fiunt, neque eorum ullum seculo post Christum natum quinto est antiquius; ut non temere suspicio oriatur, ab Christianis in Hispania primum huius vocis usum coeptum esse inveniri: quam Vocem Postea quidam iure an Drandia' ab aere qumn derivatam Crederent scri herent-
qno, id quod ex Isidori Hispalensis Originibus satis constat, nil miror, ab lit, Pariis serioribus nunc Eram, nune ae oram scribi solitam esse; at Christiani ipsi in monumentis lapideis nonnisi ERAM incidi qnum curarint, diphthongo ΑΕ in Vocis initio studiose vitata, cur cum ipsa eorum Voce nou etiam e Crundem vocis huius orthographiam relineamus P cis. tamen N. 489O.ὶ Iam lapides, in quibus TRA per E sculpta reperitur, Scaligor Lib. V. Emend. Te . P. 446. qualiuor Protulit, quos e Scaligerosno Inscriptionum Syntagmati intulit Reines ius Class. XX. n. 4ὶ7 - 450. ratus in Grutero non reperiri r reperiuntuo tamen duo; nam Reines. XX. 447. iam orat in Grui. 1049, 5. item Rein. XX. 450. in ἰPut. 1055, 9. Gruteri Thesaurus alios praeterea sex habet lapides, quos Indicum Caput 19. non ostendit, ostendit sane Caput 24. Vtraque oditio autem quum proprios errores suos in hoc indice hahelit, ita est concinnandus r
' Λdmodum probabilis est haec eoniectura, neacio an aliis otiam subnata; praeseris lim ubi eonseras Gothorum in , fera, Mnntia. - Hace scripseram ante hos duos annos. Nilne eonfer Ideler Handbuch der Chronologio 2. p. 240. , unde vides hune. irum doctissimum post Marchionem Mondeior idem prorsus censero.
378쪽
ERA. CCCCCLI. apud Oliv. Marm. Pisaur. mure. CLXV. eis. eiuAd. notas p. 205. de Era Hispanica taeentis, et saxa duo Gruteri eam habentia ad eram Dionysianam perperam trahentis. Roma advectam intelliges ex eius notis ad num. CLXIII. p. 201. In Gorianis indicibus ad opus Donianum nusquam ERA memoratur; in quattuor tamen saxis Donianis Classis XX. seu Christianorum quia
deprehendi, lubet adscribere hic supplementum indicibus Goriit ERA DNI. DXLVIII. Don. XX. 55. P., 551. - DLXXXI. Don. XX. 25. P. 528.
- DCIIII. Don. XX. 16. p. 527. - Z. IIII. Don. XX. 14. p. 527. ubi Z seu septenarii notam Graecam pro ruditate seculi octavi pro ν seu Septingenario numero positum existimo, ut Z. IIII. idem sit ae DCCIIII. Cur vero unum Donii saxum XX. 55. inter ERA et numeros ipsos interiecit DNI, id est DOMINI 2 Si Εra Hispanica in eo quoque intelligenda, DNI intelligendum est Caesaris vel Augusti, eritque annus Post Christum natum 51O., quo anno Era Christiana, seu Dionysiana nondum erat adhibita, quindecim post annis demum, anno Christi 525. adhiberi coepta; neque unquam ΕRA Christi hae vel illa, sed Anno Christi hoc vel illo dici consuevit, ut ERA DNI in Donio non videatur ERA Domini nostri Iesu Christi accipi posse, etsi vulgo passim ANNO DNI i. e. Christi in monumentis seculorum posteriorum legatur.' Videtur tamen confusio utriusque formulae. Muratorii saxa quae postea adnotavit Hagenhuchius, ERAM memorantia haec sunt: 1824, 7. 1840, 2. 1851, 4. 1855, 5. 1880, 5. 1892, 7. 95O, 4. 194O, 7. 1955, 5. 1824, 7. idem est evan Grui. 1049. 5. Omnium autem antiquissimum est apud Masseium Mus. Ver. 425, 5,
Omnium collectionum Inscriptionum Latinarum numero LXXX. antiquissima est Einstediensis, , membraneus eodex optimae notas anta annos octingentos scriptus. V Apud Mahilton πιιι. Anac P. 558. seqq.
379쪽
Fidem istarum inscriptionum a nescio quo αο αυλπου impugnatam video e Stephani PIALE dissert. degli antichi templi di Hemasiano e deIla Concordia Roma 1821. 4. p. 12. Ipse tamen Piale Pocte Anonymum istum ab omni fraudis suspicione vindicat: observatis tamen N. 55. apud Mabillonium quattuor in inscriptiones sic esse dispescendum r4891. SENATVS POΡVLVS QVE ROMAΝVS sis omnibus literis INCENDIO CONSUMPTUM RESTITUIT. - In Capitolio. 4892. DIVO VESPASIANO AUGUSTO. - Ibidem. 4895. S. P. Q. R. IVPP. CΑΕSS. SEVERVS ET ANTONINvs PII FELICES AUG. RESTITUERUNT. - In templo Iovis Tonantis,
euius inscriptionis nunc nihil exstat praeteo literas: ΕSTIΤVER.
DIORE RESTITUERUNT. - In aede Concordiae; apud nos N. 26 ὶ
g. 25. Satis sum mihi conscius, in signiticandis de Inscripti. commenticiis suspicionibus multum me absuisse a Masseti levitate, etsi is quoque in Ρermultis verum vidit: id igitur persuasum tibi sit, optimo lector, ubicunque asteriscus est praefixus, argumenta vel ox ipsius inscriptionis verbis, vel extrinsecus petita, id est, ex eorum fide, quorum ad auctoritatem singul e roseruntur, mihi in promptu esse, quibus salsariis cas deberi demonstrare possem, si opus esset. Nihilominus Praevideo fore, qui me quoque temeritatis imi mulaturi Sint; nam, salsissima quaeque et maximo ridicula quomodo defendi aliquatenus queant, nuper docuit Vid doctus Aug. Litrig. gabl. 1827. N. 68. P. 541. Patrocinio ex parte suscepto huiusce monstri:
Velitris. - Cardinali Dcria. Velit. p. 221, 151. - Videamus, an haec quoque defensorem nanciscatur t
revondance astronomique utc. Ol. 4. 1'. 479.1 P. Septimio Gela p. Clir. 203. Ceterum manifesto est eomulenticia ἔ id quoa nullis, si operae pretium csset, argumentis demonstr re possem.
f. 26. Artis criticae lapidariae Supplemento haec adderdo BIBRAN Abrahamus , eques Silesius, natus 1575. lnOPtus 1625.; da
380쪽
bibliothecas aead. Lignicensis transscripsit De. Fridericus SchultΣs eet. Lignitia 1827. 4. Fusc. ρrim. Pag. III.; iis adnumerandus eSt, Iut a fraudulentis inscriptionum confectorihus decipi se passi sunt. Scilicet ex eius Inscriptionum fusciculo sol. 42. forma inax. Lignieli asservato, ex quihus multas iam cum Grutero communicavit Bibran, hane, ni fallor, ineditam, sed aperte commenticiam benigne milii misit Schultetbe V. Cl. r
morea rubea litera eleganti. Τarracone in Propinq. D. Clarae. Ι.IONI De hoc falsario vide Scip. Masseti Epistolam primum editam a Ios Pho Ventiario in Guida at MuseO Ividario Veronese. Verona 1827. p. XLI. POGGIVS Io. Franciscus.) Hic debet reservi inter primos, qui Post venatas literas Inscripti. colligendis Operam dederint. ItA scit . ad Uum scribit Linus Colucius Salutatus Em. ed. Rigacci. T. s. P. 174. Ep. LXXVI. . Ago gratias de caSSis i. e. capsis, sarcophagis), titulum quarum taIuCopiose, tam celeriter transmisisti. Video quidem te pauco tempore nobis urbem totam antiquis epigrammatibus traditurum. 'POMPONIVM LAETVM multas inseriptiones confinxisse constat ex Amarii PLYRON Notitia librorum, qui donante Th. I alperga- Calusio iliati sunt in Reg. Taurin. Ath. bibl. Lipsine 1820. p. 86. STRAS OLDVS Pamphilus.) vel ab aliis deceptus est, vel ipse finxit sequentem Inscr. apud LVIS INVM Parerg. 5, 40. p. 509. Grui. La . Vol. 5.
Labus in Morcelli dissert. deue tessere degia vettacoli Romani P. 48. ; quibusci an cis. Dos in Volum. Primo discripti. Lae. p. 448. Rem autem Provsus confecit Labus docens SP . illud controversum in istiusmodi
tesseris explicandum esse SPectatus se che ave a gia dato vettacolo di se, ed tiscito n'era Nittorioso; neutiquam Nero SPectavit; Commenti Ciam autem esse unam illam tesseram Pignorianam a me insertam numero 2565.,
in qua SIIECTAVIT omnibus literis legitur. Ego quoque de ea dubi-