장음표시 사용
361쪽
ATILAG. - Arelate. id est, ευπλοει, feliciter naviges, responde quo supeviori ευωψ ιει. Enre . . . in Iap. mutilo bis a Murat. dato 1418, 9. 1955, 2. ευπρέπει, quod Marinius vult, Significare non Potest. An ευ πραm IEI AOL. TAPTA. Grut. 671, 14. in saxo bilingui. ET STOPIT. Mur. 17O5, 4. ad latus dextrum saxi Latini geminatur. EremEI. ex GPut. 641, 4. Per errorem laudat Marini. Item ea corrupto GPut. 658, 9., ubi Hag. leg. coniecit ευ μυκεα Sed ETTOLITE est in Graeco marmore ap. Mur. 1589, 9.ΕVFRONI, id est, IT ONEI; Marinius ex seq. Romana:
I XPri . Grat. 720, 6. in sine saxi Latini, Alitiae Vrbicae matri silii duo. Idem saxum habet Mur. 1241, 11., qui suspicabatur ET
Hungaria. Sed ubi ipsum Brownii Itinerarium, Germanice Versum Novimbergae 1686, 4. P. 107. conferas, non integram hanc inscriptionem et a Sponio, ut videtur, suo pm arbitrio correctam inveniest illic enim . sic se habet:
modo urnae Sepulcralis reperta memoratur. Tollituu ad Ausonium
p. 789. et '. Itin. p. 2 ij. ubi conferas. Prioribus eorruptis missis, posteriora legenda videbis EUM M. META. IIAT C.; quae utrum Proprie sint aceipienda, an mysticam habeant significationem, veluti
infra videbimus in IVAT XAIPE GPut. 525, 7. , aliis diiudicandum
362쪽
s. 10. ACCLAMATIONES GRAECAE. 559
relinquimus. Sponii vero negligentia imposuit et Fabricio Bibl. Gr. T. XIII. 504. Ita Frium medicum agnoscenti, et Muratorio 1688, 12. Operculi titulum velut integrum danti. Correxit ex nutographo hune
a uicin memores praesertim Grui. 784, 5. et Reines. XIV. 51. P. 750. tum synonymo D Ares apud Raoiit - Rochette Durnia des Savaris. ril. 182,. p. 24O. hoc in cadaveribus Aegyptiis condimentorum et avomatum ope adhue conservatis Passim reperiri do ratis, utramque formulam, et PleraSque, non tamen omnes, etia in reliquarum, ad sacris Isiaca referimus ; ex quibus EI MOVEI certe ad Christianos quoque transiit. In his tamen longe frequentius reperitur formula Latinorum saxorum: ZESES. Visas. Attamen apud Murat. 1725, 2. Romae, in vase vitreor
dem in altero vaser ANIMA DULCIS ll PΙΕ Z. - quae nota est του ZESES - dubium est, utrum ad Christianas, an ad Ethnicas seminas neclamationes istae spectent: siquidem in priore vase mulier ornata visitur inter flores, stantihus hic inde geminis Geniis. OA EI. v. supra. tum Grui. 1120, 4. in sine saxi Latini SAPCEL EI CENEI. OUAUCAOANATOC. In saxo Graeco apud Gud. 571, 2. Mur. 184O, 6. SAm I ll MA,llMINA ll OI IC AsANAllTOC. O PH quoque memorat Marinius. P. 98. OEωα I. AA L Fabreti. p. 495, 185. in medio Graeco vo
MAI sie) Mil. ad latera saxi Latini Lugdunensis, FELICIAE MINNAE IVLIVS PRIMITIVUS CONIUGIr Grui. 424, 5. IIENTAM
I TMAINE A I. Scalig. Ind. 16. p. 75. b. πενταδι πίωνε dedit, omisso ultimo, quod mihi quidem AAΥm videtur legendum, collato Fabreti. Ρ. 495, 185. idque pertinere arbitror ad id verborum genus, quorum alia in hoc ipso indice aliquot reperimus, lexicis incognita: sine dolore degas. ORELL. XAIPEO Grui. 420, 2. in saxo Latino Bellu nonsi, quod Hostilius quidam fecit Domitiae Severae eoniu i suae, subtexitur I'PHIOPI AAIPEOPECI AM MNIIJINM quae a pyaecedentibus divulsa Murat. in classe Christianorum dat I 885. 2. OPECI in corruptela iacet. ΓPHIOPI ex reliquorum analogia explicandum est γρηγορειδ ex quo ipso Vide ne Corruptum sit POPI UNI illud in ATU I I. v. tamen infra. Mur. 1181, 1. V. GrsSOri. ORELL. Grut. 88, 1 . in saxo nou sepulcrali, sed DED
363쪽
AMABILI saevo, est in summitate Graecis literis KIPI μυθω IPE ut ex Fabrett. Don. Mur. notavi. HAGEΝB. Singularis est sequens Grui. 525, 7. minus integra 76O. 20. 4869. OTHP. XAIPED. M.
Romae, ubi manifestum est Caenidem maritum suurn Patrem compellare, ut sacerdotem, a quo initiata fuerit mysteriis Mithriacis.
1 triginta. Denique Mur. 1130, 2. Romae, ex Ligorio, non tamen suspectum:
Ι Cn respondet insana mortuus. Male, ut plerumque Graeca, Mu- Patorius vertiit hrodisi, salve tu quoque. Ambiguum est sequens a Mur. 1181, 1. Cabilloni, misit Bisardust
nendum curavit. Gregori utrum nomen sit -οκορι-ικὁν filii defuncti , an THI H illud, quod supra attigimus, haeremus; item utrum SI ESSES sit, utinam νινeres, an corruptum Pro ZESES. OBLLLIva.
364쪽
QUAEDAM OBSERVATIONES ET ADVERSARIAE PIGRAPHICA.
's. s. ΑcCENTVS IN SAXIS. In Latinis Inseripit. impositi diphthongo ΑΕ apud Mass. Mus. Ver. 153, l. item ut syllabae longae notarentur . eund. P. 171. 507, 5. A Smotio et Aldo dati omissi in Grui. 581, 2. 554, 2. 682, 10. 589, 12. 595, 7. CD. et Grui. 256, 3. 552, 5. 7O1, 10. - Adde Marini Atti 2. p. 709 et 715. s. 2. ADDITIONES IN SAAIS. Saepe epigraphis integris, in Primis Sepulcralibus, si postea etiam alii sunt in idem monumentum illati, addita quaedam sunt a posterioribus; quod characterum disserentia, quis serius incisorum, eo etiam Pelorum, satis interdum Prodit. V. g. Fabreti. p. 15O, 204. P. 184, 404. s. S. CHRISTIANA monumenta in elasses quoque suas dispertito nondum quisquam est adgressus. v. Massi SUI. Gr. P. 153. Cis. Consilium Gorii de martyrologio Inpidario parando in eius dedicat. Aen. ad malch. p. 6. et Symb. T. 5. praef. ρ. VII. De eorpore Christianarum Inseriptionum Oliverti ac Passerit ope colligendo meminit Zachar. Exc. lit. p. 99. Museum Christianum Romae adornandi et exstruendi consilium dat Masseius Mus. Ver. dedicatione ad Benedictum XIV. P. 2.; quae quum Primum legerem, statim memor eram Terentiani versus Eun. 2, 5, 84. Dixti ρυ re: nunquam vidi metius consilium dari; neque enim sacris nostris quidquam timeo, lieet Pontificiae fidei neseio quod ingens praesidium inde Masseius speret. Ibi inter alia haec observat Malleiust . In illis Christianis Daeiana Diaconissa quae MULTA PROPHETAVIT, Spiritus Sancti dona adhuc permanentia ostendit, et Origenis contra Celsum I. 46. de Christianis sanctitate conspicuis enuntiatum comprobat. V Est autem hoc admodum sane memorabile:
365쪽
XV. DE P. IN. PACE. III. ID. ΑVG li X ll - Veronae. Mastili uias. Veron. P. 179, 2. cis. p. 486. Sed ante Oinnes placebat Maneto alia ΛDa. P er. 179, 1. , in qua celebratur Licinia semina DEO CRISTO
g. 4. COALESCUNT saxa duo, vel plura in unum. Descriptores duas opigraphas in unam confundendo contraxisSe saepe, monet Reines ius ad VIII. 52., p. 522. Sed ibidem Reinesius male coniecit, in ipso saxo, quod habet VIII. 32., duas diversi temporis epigraphas legi. COalitiones eiusmodi in inscriptionibus non ex lapidibus, sed ex codice descriptis saepe observasse se notat Gudius ad 228, 2. Eius generis . multa Passim obserVn vir v. c. Grui. 450, 1. iuncta tria. Fabr. p. 126,.45. duo iunxit. Mur. 858, 5. insigne exemplum: item Gud. Ind. 22. p. LXVIII., ubi non duae tantum, sed tres in unam coaluere. V. Oliv. AIarnia Pisaur. p. 19. Ex urna et ex diversae urnae operculo Nun inseriptio conflata a Dorio in Mus. Etr. v. Masset osse ad. leti. T. 6. P. 12O. Coutra una pro duabus vel tribus habita cis. Mur. 95O, 6. Grui. 561, 2. I. 5. CRITICA LAPIDARIA. Saxa ita examinet critica lapidaria, ut inscriptiones falso suspectas vindicet, salsas item pro veris habitas obelo consigat: dubias, quatenus fieri potuerit, ad alteram utram Clas SP in redigere studeat. Primi generis Pthres fortasse sunt, quam vulgo existimant: alterius ingens est multitudo: tertii tandem generis aliquam ulul-
s. 6. DE TRITAE LITERΛΕ ΕΤ VOCES IN SAXIS. v. e. Saepe Ilantummodo remansit ex Ε, L, T. Sic LUPREFES et EVIRE. S. pro Eo PES. Mur. 1525, 11.
sime in sa , is, Graecis in primis, nulla adsunt distinctionum signa, ita aliquando nimia sunt, ita, ut non modo post singulas Voces, Sed post 'singulas syllabas puncta incisa sint. - Puncta in line versuum nulla, idque tam usitatum est, ut puncta ibi adpicta, νοθείας interdum indicium praebeant. Habet tamen hoc quoque suas excePtiones. V. C. MasLAEIus. Ver. 221, 4. et p. 25 . cis. Murat. 242, 5. g. g. DIVISIONES SYLLABARUM in Saxis saepissime contra orthographiae regulas fieri solent. cis . Grui. 556, 4. 805, 10. 1U46, 3. 865, 5. Mur. 1887, 9. Masr. Mua. 'Ver. P. 97. med. et 155, 8.
q. 9. DIUISIONES EIUSDEM EPIGRAPHAE. Vt saxa exstant
duarum vel Plurium epigrapharum GDMAAηLως Positarum, Probeque
366쪽
distinguendarum, ita quoque in iisdem illis saxis interdum, vel etiam in aliis occurrunt in duobus lateribus seu παραλληλέως Positis non dirimenda, sed sensu cohaerentia adeoque coniungendar quod minus observatum ridiculos potest parere errores, dum particula saxi quasi Plena assertur, vel etiam explicatur, cuius omnino sensus ex reliqua particula parallela Plenus demum fit. Saxum eiusmodi parallelum, in quo quaedam iungenda ex utroque Ialere , quaedam dirimenda, quaedam etiam parallelum non habentia, vide in Fabretio p. 616, 156. z
Romae. - duae lineae priores, etsi corolla intermedia divulsae, sensu ne lectione sunt coniungendae; tertia paralleli nihil habet. Fabreri ni saxi partem sinisteriorem tantum assert ridiculo Boland . East. p. 669., Griit. 955,. 4. 5.:
4875. DIS . MANL. ATTIO SUCCESSO FECIT L. ATTIUS ANICETVS, PATRONO BENE DE SE
- Romae. Vidit Smetius. Unum igitur saxum est versuum undecim. quorum quinque Priores divulsim, Sex Posteriores iunctim legendi sunt: de sexto divulsim accepto errasse Scaligerum Ind. 20. H. M. E. explicantem Homini Memoriae Egregiae pro mc monumentum extoriam li heredem non sequitur notavi ex Fabretto. - Ιn Spon Misc. p. 115. n. XCV. versuum decem tres Priores videntur dimidiati Iegendi , ut in Fabr. P. 5O6. n. 508. Versuum trium duo Priores r
367쪽
, FECIT PRIMUS LIBERTUS. - Ad viam Nomentanam.
Mur. 1476, 6. versus duos Priores dimidiatos legit, tu Ind. nominum; quam bene ipse viderit. Saepe in eadem adversa saxi alicuius Parte duae pluresve inscri- Ptiones ita ponuntur, ut interstinctione lineolae vel figurae alicuius epigraphae ipsae dirimantur. v. c. Fabreti. P. 501. XXVI. Gor. ad Don. VII. 118. Mur. I 85, 2. 1626, 9. GPut. 987, 7. Mass. - . Ver. 119, 1. Est vero, ubi nulla eiusmodi distinctionis nota expressa est; unde saepe factHm, ut exscriptores unam legi tantum epigraphen arbitrati, iunxerint dirimenda, diremerint iungenda, ordinem verSuum non Petinentes miram obscuritatem induxerint. Luculentum in primis exemplum Murat. 1525, 6. fortasse et in Mur. 220, 2. 1787, 26. 1692, 5. 701, 4. Reines. IX. 70. 76. 77. Spon Misc. 224, 2. 221, 11 250, 5. 255, 4. Fabr. 2, 1. Reines. XVII. 176. collato Fabr. p. 69, 34. Ad Grui. O55, 9. coli. Don. VII. 12. meretur Videri Fabr. p. 755, 614. Grui. si1, 15. coli. Mur. 2085, 6. Grut. 958, 2. coli. Mur. 1551, 2. et 2086, 4. Grui. 468, 1. coli. Apiano P. 558. cet. Saepe fit, ut, si ita eadem adversa saxi parte duae epigraphae legan-' tur, iuxta invicem Positae, earum una tantum detur, de altera ne me-
moretur lyIidem. cis. . Rein. VIII, 67. collato Don. VII, 57. Rein. VIII, 78. coli. Spon Miae. p. 255. 5. Grui. 575, 8. coli. 576, 6. 577, 8.eoll. 578, 6. Fabreti. p. 252, 41. Gor. Gr. T. 1. P. 564, 101. Sunt saxa, in quibus duae epigraphae ita sibi obiacent, ut quidam versus praemittatur, aut subiiciatur continue legendus sub ambabus epigraphis. Gor. Gr. T. s. p. 250, 15. collato Mur. 1594, 7. In GPut. 697, 7. habes epigraphen arbuscula intermedia diremptam, sensu tamen et lectione continuandam; quam Parte sinistra truncatam ut lueditam Protulit Donius, et ex hoe Murat. 1192, 9.
DEM SAXO, diversi etiam temporis. Grui. I, 1. Triplex inscriptio in eadem columna est apud Grui. 154, 4. 5. 6. Adde 84, 6. 7. 8. 856, 1. 1019, 8. Fabreti. p. 507. a. Gor. Gr. T. 1. P. 164, 114. 167, 150. Reines. p. 555. item p. 522, ad VIII. 52. , ubi ex Grut. tria exemplacitat 171 , 7. 646, 1O. 75i , 7., de ipso tamen saxo, ad quod haec adnotavit, egregie falsus. Cis. et Spon Miac. 278, 5. Don. III , 67.
Saepe antiquiori epigraphae addita alia ita, ut saxum auperue recentiorem situ erecto, inferne antiquiorem, Sed Situ opposito, sistat. Ita inversum Regillae saxum accepit Superne memoriam milliariam Maxentio Imperante apud Fabreti. p. 412, 555. et 556. ι
368쪽
Quae his Graecis subiungitur Latina versio, estne Fabretti, an ipsi lapidi insculpta 7 CD. AII ECAC UMOC OIKOP ap. Don. P. 407, 66. Vide et Mur. 462, 5. 262, 1. Don. III, 7 s. p. 151. Mur. 1589, s.
DO2, 5. 598, 2. 415, 4. Idem Saxum ex una facie ethnicam, ex altera Christianam epigraphen habet ap. Fabreti. p. 28. LVII. et 585, XCI. Mur. 1849, 10.
I. 11. DVO SAXA DIVERSA, IN QUIBUS EADEM EPIGRAPΙΙΕ.
Cis. Fabr. p. 712. 554, 555. it. p. 279. et 487. Mur. 1585, 4. Grut. 99, s. Masset Ver. iu. T. 1. p. 540. Mur. 1982, 5. Oliv. ad Asiati P. 191, 142 et 145. Gud. Ind. 21. p. XLVII, h. In uno saxo eadem inscriptio bis incisa, cuiusinodi inscriptiones Massi ma. Ver. 12O, 6. 25, 5. bifrontes vocat. Eius generis sunt etiam GPut. 608, 5. 59, 6. 79O, 8. Mur. 1652, 6. Masset Mus. Ver. 5O7, 5. Rein. 1, 5, 58 et 116. Gud. 51, 6. Ad prius genus Pertinent Grui. 555, 2 et 5. 19O, IO et 11. item 60, 5. collato Don. p. 29, 94. Duo lapides, alter sex, alter quinque tantum versuum, Gene ae exstant, eadem epigrapho, in utroque de lacubus datis a Iulio Broccho Val. Basso vicanis Genavensibus, ut diversis in locis, ubi lacus ipsi erant, erecti fuisse videantur. Quidam lapides duobus in Ioeis exstare dicuntur diversist ex quo nou statim concludendum, duos esse lapides eadem epigraphe; quia unius tantum lapidis Iocus votuit diverse tradi, aut per errorem tradentis alium locum, atque alii tradunt: aut per lapidis ipsius translationem factum, ut alii priorem, alii posteriorem eidem lapidi locum adsignent. I. 12. EDITORES INSCRIPTIONUM. , Qui antiquum monumentum ab exemplari unico primus eruit ae proseri, satis Cautum et ei cumspectum se praestari vix poteste is enim quid posteritati omni logendum sit, imperat ac iubet. V Masr. Praefat. ad G Iex. Gasiod. P. 46. Priorum editorum textus ne in melius quidem, sine indicio, quid mutatum sit, mutari debet.
369쪽
Qui doetorum libris suis saxa intexuerunt, interdum eam tantum Partem saxi adducunt, quae ad argumentum, quod tractabant, satis esset, omissis reliquis: unde alii Post eos fragmenta illa verius, quam integros lapides, pro integris adsumpserunt: idque in Ρanvinianis saepe accidisse obser avi. Εditores magni seu classici saepe censurae Subiiciuntur Ioco eorum, quorum fidem in collectioni hus suis erant secuti. Itu censuram Masreii vexare Gruterum pro Panuinio monet Mur. 2OO6, 3. Eduntur saxa interdum ex αυτο Ρω, interdum ex apographis aliorumque libris posterioribus. Editiones autem primarias, sive ubi saxum Primum est editum, consulendi Provinciam negligere minime debet, qui vel in singulos titulos commentari, vel sparsos hic illic in sun inguia unum compingere velit. Sic ex Mazochio, Apiano, Aldo, Smetio saepe corrigendus GPuterus; ex Donio ae Gorio Muratorius.
g. 13. ΕRASA IAM OLIM IN SAXIS. Consulto erasa sunt Passian nomina Caligulae, Neronis, Domitiani, Commodi, Oliv. M. Pis. P. 77.ὶ Getae, Caracallae, Mass. Mua. Ver. P. H5.ὶ Heliogabali, Galerii Maximiani Mass. Mus. Ver. p. 1O5. Iuliani Zach. Eac. lit. p. 5O, 6. Erasis alia imii olim superducta. V. Gud. P. 2O6. eleganti in exemplo
AVR. ANTONINO COMMODO cuius nomen hic erasum.
IMPERATORE CAESARE AUGUSTO. P. HELVIO PERTINACE.
II. COS. Cet. v. etiam Fabreti. GL Trai. P. 56. 58. GPut. 1095, 1. v. 7. 8.Gor. Etr. 2. p. 585, 15. Bertoli A. d'A. P. 182. Erasionem tametainscriptiones quaedam Domitiani V. C. et Getae evaSerunt. v. Oliv. ad Pisaur. P. 2O2. Masr. JIus. Ver. P. 105. - Εrasum D. M. a Christianis altera ethnici lapidis parto usuris. V. Mur. 1958, 2.1 4. ERRATA FABRILIA. Locus elassicus est apud Sidonium Apollinarem Lib. 5. φ. 12. P. 206. Sav.: is Carmen hoc sane quod consequetur, nocte Proxima seci, non expolitum credo: quod peto, ut tabulae quantulumcunque est, celeriter indatur. Sed vide, ut vitium non faciat in marmore Iapidicida; quod factum sive ab industria, seu Per iniuriam, mihi magis, quam quadratario lector adscribet. V Ahexscriptoribus retinenda quum sint, et sic notanda, haud raro ab antiquioribus praesertim editoribus corrigebantur. Interdum erasa sunt. MasIei Mus. Her. P. 105. Lapidarii provinciarum imperitiores lapidariis Romae et in Italia. - Nonnisi urgente quadam necessitate incessendi sunt marmorarii: nam saliri, an exscriptores et typographi ipsi errarint, dubium Saepe . Quum in saxis semel incisa deleri commode non possent, necessitas hinc marmorariis impoSita, nunc extra Acriem versuum quid addendi Masr. Mus. Ver. 85, 6. nunc inter Versus interponendi Mur. 1951 , 6.
Mass. 146, 1. Κcisi. Antiqq. σγι. Pr 244. vel versibus ipsis interserendi Mur. 114t, 7. vel etiam superponendi Fub P. P. 195, 454.ὶ vel inferius
370쪽
subiiciendi Grut. 856, 12. Mur. 1922, 5. tum superpositum, tum suhiectunt in Rein. XX. 42. P. 9D8. , vel inrbato quamvis ordine vero UOCuu adiiciendi seu postponendi si Iur. 29, 5. 588, 4. 85o, 4. Ilane marmO-
Pariorum consuetudinem notavit aliquoties Reines ius, exemplis tamen usus et nisus, quae nimia eius audacia ipsi suppeditabat, saxa violenter
Cis. Praeterea Mur. 82, 5. 851 , 8. Gud. 11j, 1. Grut. 682, 9. Collato Spon Linon. p. 46. ε
. 15. FIGURAE INSCRIPTIONIBUS AD PICTAE. Cognomina
interdum liguris istis occasionem dedere et nomina: v. MasT. Mus. I or. 72, 1. Ver. illustr. T. Ι. p. so4. nec non onicia Naria et aries. Fabr. P. 274. Saepe meri sunt lusus marmorariorum. Fabr. Ρ. 581. Bertoli A..d 'A. P. 71. , qui in explicandis gallis gallinaceis pugnantibus ludere videtur. Sic Marm. Taur. T. 2. p. 25, it. p. 1OO. de delphinis in saxis su- nereis; fortasse et de Pota T. 2. p. 102. Sic e trivio Petitae nimis ingeniose et subtiliter explicaninu. Omissae sine ullo indicio ab exscriptoribus et editoribus v. Bo Ptoli A. d 'A. p. 155, 155. Mur. 79, 2. et 1145. . 5. collato Vignotio, unde Muratorius dedit, Lase. sel. P. 195 - 197. Eleganti exemplo docet ΚOolius ad Gud. 22, 5. neglectam ab exscriptore auris humanae liguram Isidis inscriptioni appositam in causa fuisse, quo minus inscriptio ipsa Pito intelligeretur. Sic ex figuris Christianum titulum esse, qui absque 1iguris esset, ethnicus videretur et ut ethnicus a Grutero datus est, ex Mass. Ant. Call. sel. P. 49. notandum ad Grut 815, 9. adde Mur. 182O, 7.
f. 16. FRAGMENTA INSCRIPTIONUM. Ne sordeant; De temero
Sul'Pleantur ; qua remanserunt forma exhibeantur; accurate R dumbrentuPlacunae; versuum in primis ordo servetur maximas enim ut difficultates Parit, Summasque perturbationes inducit versuum ordo non servatus in
Inscr. duabus pluribusve in eodem saxo parallele positis , similis calamitas fundum epigraphicum premit, si mutatis versuum ordinibus, quasi integra et continua dantur, quae in saxis fracta ruptaque sunt e vide exemplum in Mur. 456, 2. coli. seu MuP. 76ὶ, 5. Seu GPQ. 498, 5. - . Item GPut. 421, 5. 10ιο, 5. Adde omnino Saxii Poris. anima . P. 75. dea O29, 5. in Hiientantis. . In fra mentis quibusdam operam ponere multam, est ingenium suum torquere et otio abuti. Bene faciunt, veramque temporis pretiosissimi rationem habet L, qui serio cogitant, in quibus Sit desudandum, et a quibus sit abstinendum.
s. 17. GRAECA IN SΛXIS LATINIS. Interdum in saxis Latitiis
literae forma Graeca scriptae v. c. P pro R. Mur. 14O2, 5. Gor. Etr. T. 1. P. 452. n. 19. , ubi praeter P etiam Λ pro L habet. cis. Grut. 912.11., ubi I fortasse non tam pro G.; quam Pro P. et Pro R. Secundum Reinesium ibi allatum. II seu Graecum pro C a P. Fabreti. P. 546, 7. et Mur. 1487, 5.; quae fortasse causa, cur in saxis Latinis, omissa lineola transversa toties II pro Ε legatur V. Fabr. P. 597. Mur. 1512. 9.