장음표시 사용
181쪽
ae juncus seg Is .sive Valeriae , sive Corneliae, quae proscriptorum tantum , aut eorum qui In adversariorum praesi-Hais occisi essen , aut malorum civium , praestituta die,bona vendi jubebat: sex. autem Roscius nec proscriptus fuit, nec adversarior uin praesichis occisus,nec malus civis nec ejus Bona ad praesxam in lege diem venierunt Num. t 23. bonorum Sex. Roscii. Verum hic interjecta est duplex apostropha sive Qigressio: una ad Erutium , qua Chrysogonum, non Syllan se dicit alti gere. Num. rar in quem hoc dicam. Altera ad judices, qua dolorem tuum S animi sensum exprimit. Num. 329. vreum quaseo. Et qua etiam paulo post Syllae imprudentiam elevat iacta comparatione hujus hominis cum Jo . . Num.I3 .placet igituν. s Est ChrYsogoni potentia, qua Erutius & adversari I niis Tiantur ad maleficium. Num. I 32. -νum tax hac, Istam Chrysogoni potcntiam insuctatur Cicero a praediis, domo,supe lectile,familia,servis,luxuria,sumptibus,&pcrethopeiam abh1bitu Si superbia. Num. I 33.aptam ct ratιone: Deinde longa prolepsi nobiles viros conciliat : unum Clirysogonum iaanuid Iam vocat.qui potentia sua ac nobilitate abutitur, ut in fortunas alienas involat. Num. Iss. qua vero is ax. Hanc invidiam in Chlysoronum adauget exclamatione . & indi
vfectus eon rentionis siunt tres: i misericordia, in Sex. Roscium, qua qfectς x-men fere tot in reservaturan erorationem. a. ironia in Erutrum quem Cicero argumen asione prima conis
Draius afctistes invidia in adversarios : primum in TM.
182쪽
seram, propter audaciam: Deinda in Capitonem propter persHam ι tertro ιn Chrsogonum propter avaritiam. T. Rosimi audacia triptica ex curre ruutiosa radditur, I. ex eo quod νρμcum aecusiriore sedeat. a. quod paraim sit in proprio crimine se fori. 3. quod porcusso a se noctu Sex. Rosito cursiorem Glauciam xmserit, qui celerrimὸ eadem Capitoni conssio nunciaret: C pironis vero perfidia imo turpi crimine fallendi novem legatos, ω flagitiosa vita sit odiosa. Chrysegona aurem avaritia, inrquae tione bonorum Sex. Roscii,prapse Epotentia, luxur- , -- perbia, nobilitate ad turpem rapinam conversa vιtuperatis' Atque hunc affectum invιdia in avarum Chνysogonum inchoavit orator in exordio, o, narratrone, hie in contentione adauxit distribiuiona, es, longa prolepsi,rum exclamatione O rno a. ione; Mex in peroratrone adsummum perducet.
PEroratIo commiserationem movet, I. pathetiza per repetitionem & antitheses & subjectiones prosopopeia, qua Sex. Roscius fortuna x suas omnes concedit Chrysogono,
modo vatam non auferat. Num. I 43. verum hac. 2. Apolliopha Ciceronis ad Chrysogonum, cujus crudelitatem excla mando, & comparando accusat. Num. I 6. Dcas injuriam. Exponitur magis ista crudelitas ex opposita Caeciliae, & Ciceronis misericordia. Num. I Z. nisi hoc inignum. s. des re catione ad Iudices , ne istam Chrysogoni immanitatem serant: quod exclamatione , & consequentibus Reip. pericu lis , & similitudine e bello petita Cicero detestatur. Num.1 so, verum si a Chrγ-gono. Demum Iudices hortatur almunus suum sortiter contra hujuscemodi crudelitatem , &adversarios exequendum. Num. Is . homιnessapisntes.
In hae peroratione enumeratio argumentorum vel nulla est, vel permixta amplificationi, ciet assectibus. feci u vero insignis in Sex. Roscium movetur magis pro-puata cνudelitate adversariorum; quam e Republica tollera o
183쪽
eum Roscio ea lege fecit, tit is a Roscio arta histris-a institueretur, quo usque inter eos communis esset. Insi- utum artificio comico Panurgum, R Flavam Tarquiniensis quidam interfecit. In hanc rem Fannim cognitor a Roscio δε-ru fuit , qui Flavium dieio damni injuria dati Roscii nomine persequeretur, non sectu atquesi res sua esset. Lue consitum Roscim a Fannio eum Flavio decliui HS eentum millibm,hoc in aso . corona is. Deinde C Pisone tota ct arbitro Roscitia Fannio pro opere, pro labores quod coenrtor furor, quod vadia monιώ sbiisset certampecuniam dedit hae condirime, iat si quid Fannim pro sua parteserva intorempti a Flavιo exegissi partemajus dimi ram Roscio difflueret. Post trianarium Fannι- , qui Heererse in Flavio nihilabsulisse, Roscium cum eo de rotare pro Ριieta e dec,disse. Roscium in Im vocavit, O, HS quinquaginta miltia, hoc ut Iaso . eoronatos dimidiam Ieiticet parrem pecunia quam Roserus a Flavio absularaι, ρ-it, Θ θοπι Roscium laesuit, nrsibi ille in quinqMaginsa milha inberet. Datin igitur Iudex a pratora fuit C. Piso cum hac formμia, separet RFerum Fannio m. quinquuinta ribaret. Luod Ci.e-νο enmmeratione causarum debitionis falsum esse koeot : nequa 'societatis nomine quicquam a Roscio peti posseprobην. Ouassio ast in genero judicialii an Rocim cerram pecuri-EAnnio debeaν exsoσietare.. 10- έ aέκι-,
184쪽
185쪽
CONTENTIONI sΡropositio, & Distributio.
Contentionis propositio est haec: Roscius certam paea niam Fannio non debet ex societate. Distributio leuamgumenta sunt haec tria quamquam primum desidera tur a. quia Fannius mutuo n1hil dedit. 1. quia Fannius societatis nomine pecuniam non expendit. 3. quia Rosciουε
Argumentatio, Amplificatio, Affectus.
PRopositionis secundum Argumentum, Fannivi sectoratΜ uomine pecuniam non evenit, hoo Lnthymemate tractatur: neque tabulis suis Fannius , neque adversariis probare potest sic societatis nomine pecuniam expendistetigitur Fannius societatis nomine pecuniam non expendit. Antecedentis l. pars, de tabulis. Amplificatur I. proso popeia, quia Fannius integra non sit fide,ut ipsius tabulis credatur uehicque repugnent tabulae Roscii. Num. I.isscilicet. Amplificatura. concessione, exclamatIone, quia Fannius in suis tabulis accepti, & expensi Roscii nomen non adstrinpietat. m. A. sed ego coριμ. Antecedentis 2. pars, La arsariis , amplificatur indi- .gnatione,&intvrrogatione, quia adversaria non habeant ean dem UIm quam tabulae et atque hoc argumentum testimonio C. Pisonis,& consuetudine confirmatur. A nimium cs-ro. Deinde gradatione & prolepsi urgetur Fannius, ratione temporis,quare per triennium Roscii nomen in adversariὲν non scripserit. Num 8. Illud mero. Praesertim urgetur Fan nius suomet testimonio, quia pro certa pecunia ad arbiIrum Confugerit: nam qui compromissum facit,& arbitrum sumit, certam sibi pecuniam non deberi indicat : cur igitur nunc ab arbitro ad Judicem iverit Fannius Nu 9.sedhac p-nqva. Propositionis tertium argumentum,Roscim nihil promisera
186쪽
id,quod exegit Roscius, commune societatis Mum nota esse r i. Quia Roscius suam partem potuit ex societate petere. Num. si. Dm inte2gis, a. quia alteri nemo perit , nisi qui cognitor est factus: Roscius autem cognitor non est factus: quomodo igitur alteri petiit Z atque huic argumento junctum est simile. Num. 4. quod se puliquam. Quia tautus suit Roseius,qui ex jurisperitorum consilio & auctorit te restipularctur, si sine cauti ne & repromissione nihilomianus debeat Num. 6.perstat insentantia.
Rassat in hae oratione mutila solum confirmatis,es consutaria r confirmatio maximὸ μ loso extrinseco Ieas ta tu peniturio. Ainde ob ad unctis promissionis. Confutatio tum a personis Rasicii, o, Fannii,cs f rvi Panueti, O testum ν tumueausis. o, irreum ab ad unctu promissionis ductas. In hae lis ut a veν rituν , an Roscius pro sociatate, non pro se tantum daedoris e es. Boa maximὸ argumento , inquit ManutiaM , ad criminationem Fannii repellendam Cicero utitur, qu dis, accepta in Rinsus paeuuta , quia cogn/ror eis. μενον ,re ram θην, est sipulatissasset, si uia a Flamis exegisset dimidiam eiΡ d turum. R. μι nullam a Roscio ax vetera Hesme deberi pecuniam indissis
- ι. Plura ex hac oratione non habemam
multa,erudeliter,hbidinose gessisset ; rvatundarum a. Sicαlis ρsulatus est. Iims patronum ob eas causac qua in hac σνatione exponuntur Ciceronem delegreunt.Sed eam accusandimunm ad se potisώ partinere R Caril - , νῶRerris qua Uuerat. contenderet ι orta rontentione. Cicero
187쪽
188쪽
EXorditur prolepsi Cicero a causis, quare nunc accusare Verrem petit, qui hactenus plures delendit,Num isquis vestrum. I .causa est, quod officio. Se fide, & misericordia erga Siculos, apud quos quaestor suit, ad id muinis adducatur. Num. a. cum quassor. 2 Causa est quod non tam accuset, quam defendat. Num. t. quo in negotio. 3. quod hoc tempore nihil Reip. uillius possit praestare, quam n agitiosum hominem accusare. Num. 6.qM.A.
Tribus ἰstis. quas Cisero assera, causis Meusandi Vorem, e prat benevolentiam Iiadisaem, tum a flua persona fleae ossicio, rum asuo in laboransem Ram sudio: quod studium exclama- riona ct modico assactia, atque amplificatione ρrasefert. Aecu rarum est etiam hoc Mordium, , Maw numaris periodis
Contentionis propositio est haee : Cicero eligendus e,
accusator Uerrit, non Caecilius.Distributio seu argumenta sunt: quia Siculi volunt Ciceronem, nolunt Caeci. lium; de Verres non vula Cicerone vult Caecilium.
Argumentatio, Amplificatio, Affectus.
Tota contentionis argumentatio est ratIocinatio, licet partes snt inter se mixtae: sed hoe plerumquc fit apud
Major propositio, ille dobet eonstitui actor, quam maxim velint σε ii, quibus facta Iuni injuria;stquam miuime velisse, qui injuris fecit,breviter effertur. Num. lo ego sic intestigo, . Probat so majoris, lex o νηεtundis pecuniis est consti.' - ruta eorum ea a,Pibmfactasunι injuria sequitur paulo in-- stia Num. 7.relisuam est. Minor
189쪽
. Minor propositio seu assumptio, atqui Siculi, ἐδαι --
sunt injuria,volunt Ciceronem, notans Cacilium: res, qui facit invurim. non Ciceronem, uuis Caca m. sequitur etiam infra. Num.12. at enimsolum.
. Probatio minoris est quadripartita I. pars , Siculi volunt earonem , quia illum sibi ob pratu ramproba cognitum rogarunt, ut causa uamstuscipere , supra subjuncta est majori propositioni cum apostropha.&digressione, In Caecilium.
m. r. in hae causa. Confirmatur auctoritate plurium testium. Num. I 3. Deinde sunt resin. Hanc que voluntatem Siculorum modeste refert Cicero ad suaria laudem. Num. I s. aegrasm cur. R. pars , Srculi 'nolunt Caribum, quia hune nequa probὲ noverunt.neque rogarunt. Prosopopeia , & interrogatione ,&repetitione constat. Num. is. Sicilia tota. , pars, Parras non muti Ciceronem, quia novit hunc habere omnes par ras , virtusas optimi accusatoris. Et q. pars, Aerres vult C cibum . quia hune novit nullam accusatoris partam ac vini rem habere. paucis exponitur. Num. Σa. alterum illud credo.
Hic digreditur Cicero in Hortensium, quem prosopopeia vocat In invadiam, ne suffragetur Caecilio Num. 23. ita uamnum. Et Paulo post ipsum deterret, ne defendat Verrem, nova dicencti ratione proposita. Num. 23. hute εν homini. Redit ex digressione. resumitque tertiam & quartam pamtem probationis minoris et quas partes quia in his mari me videtur contentio consistere dissi ii sui & CceeiliἐComparatione amplificat per apostropham, & distributione,& communicationemi Num. 27. tu vero Carui. Primum
accusatoris integritatem negat esse in Caecilio, qui ex Siacilia litteras in Verrem non deportat: sed asportat, ut su- spicantur Siculi Num. 28. hie ego de te. Deinde Caecilius fisemus verusque accusator Verris esse non potest, quia cum ipso rediit ingratiam. Num. as. dein raecusatorem. Adde Φuod Caecilius criminum in re frumentaria , ac furtorum ocietate implicatus, aut multa silentio praetermittet, aut quomodo ista accusabiti Adverte dilemma. Num. 3 .video mim. Cicero autem libere proferet singula. Num. 3 εες tu seis. Ρostea repetitione, & insigni communicatione facultatem oratoriam: in Caeeilio requirit Crcero
quam sibi non arrogat ita etIamsi longo usu di exercitatione comparatam ut proe magnitudine copiaque cri
minum, possit copiose & graviter de Verre apud Iudi
190쪽
eos Aeere, Num. 3 s. quid illa Cacili. Tum prolepsi suum ipse quamquam a puero exercitatissimus in causis o timo rem, & curam profitetur: quae desiderari in Caecilio significat. Num. 4O. fortasse Hera. Venuste auget dissicultatem 1 persona Hortensii. contra quem Caecilius debet dicere: Cicero hunc non reformidat. Num. 44 nune ne istud. Postremo irridet Caecilium,&ejus subscriptoles. Apuleium, &Allic rium,quorum sutilI opera fretus, nec paratus aliunde de scendit ad acro certamen. Num. 7 esto ipse nihil. Ccrte Allienum festiva similitudine a Graxis actoribus sumpta bene ixobustum in clamando describit. Num 48. deinde, ut opinor. 8e ejusmodi subscriptores, cultodesque adeo contemnit, uenon sigillatim, aut certo loco velit illis egere, aut respondere Nim . so. quibuε ego non. Absoluta argumentatione , sequitur consutatio Caecilii, qui trIplici ex capite eontendit esse accusator Verris. i. ob injurias a Uerre acce- lptas a. ob immicitias. 3. Ob quail am, quam Praetore Verre exercuit. I. Cicero non negat injurias Caecilio a Uerrefactas δ' verum quia Siculi graviores acceperunt, debent hi potius,quam ille,ulcisci & aecusare V errem. 32,verum mi. a. quae inimicitiae possunt esse inter Caecilium, & Verrem,
quando parva aut nulla inimicitiarum fuit causa i quando Caecilius cum oerre in gratiam rediit Prius probatur ipso Agonidis Lilybartanae judicio. cum parva digressione ad i
genium Verris. Num s s. at eam tibi Posterius brevi repetitione. Ndilemmate stringitur. Ninn. s8. 3. nec debet Caecilius idcirco accusare Verrom, quo-ejus quaestor fuit, S hae io re praeponi Ciceroni ι imo Vero propter hanc causam debet rejici: nam Caecilius.non potest injuria ,quam do nuit v sunt, sibi a Verre Illatas sine vituperati ne, aut ali-' quo scelere persequi. so. quid F na. DeInde in Qua storem non cadit De orem suum accusare , quem parendis loco habere debet. Num. fit. at vide quid. Quod Exemplis majorum probatur. Num. 63,vequa fere unquam. Adde quod honestius est Ciceroni foetorum, a quibus rogatus fuit, injurias persequi & ulcisci, quam Caecilio suas: Quod itidem probatur, & amplificatur pluribus exemplis elarissimorum virorum P.Gabinii, M. Catonis. C Domitii,L. Lentuli & Africani. Num. 63.sem er kM ea a. H L ANNO