장음표시 사용
11쪽
adiutus tradidit , alias sere vel dissimulata, vel ignorata. At
sicit cum eo Sozomenus mss. De VI, M. Contendit idem por
crasse, ubi anno iam so mirum monasteriorum numerum H larion habuit ac deliade in Egyptum transisse Laudat snuo testem eundent. Ivit Epiphanius in JEgyptum, non ut Alexandriae ad studia incumheret, sed ut perfectiorem vitae anachoreticae contraheret consuetuditiem. Haec nonymus fidei Veterum congruenter tradit. Confugit ipse nonnunquam ad Vitam Epipi nil antiquam, vivo Epiphanio magna ex parte scriptam. Hanc alii sublestae sidei esse clamant. Dupinius addit hoc, eam esse opus Metaphrastae. Oster e contrario monet, vinium hic sese sesellisse Metaphrastes enim vixit Rculo Vitam vero hanc Epimnsi iam Seculo II ineuhse Iaud vir γοή res Eumo Inarius Leo Sapi-s, Imperator, desumseinde elogia universa, quibus cir uomum excepit Magna ejus pars in S=mmarium Moeratoris Basilii Porph rogehmetae translata sitit scriptores hi Metaphrasis sivit omnino antimii res Autor vitae illius antiquae ibis utitur concis, ae sinpliciatatem spirante; etaphrastae autor scriptura est diffisi peri
dis exposita, e Oratorem decente magis, quam eum, qui hi 'ctoriis conscribendis operatur. Fabulosi quid passim illam iatam antiquiorem redolere, Noster adeo haud inficiatur, ut id potius Bra ιν ac Peravis largiatur, ratus tamen, multa eii esse, quae Autorum, aetate aequalium, testimoniis congruant, ac fide sint omnino digna. Autorem historiae huius licet divinando sgnificare. Ipse enim in Praefatione fatetur pag. i, seis
exstitisse primum, qui Ecclesiae Romanae prodiderit errores Gradieri, quantum ad ordinationem Episcoporum Angliae attinet, eosque susceperit refellendos. Unde intelligere lico, Iacobum Gervasium, qui Idis ori.im Sugerit, nec Ola betardidi Heloisse, scripsit, Epiphami vitam adornasse. Nec ipse de-ssti Cura=ero insultare. Loco enii excitu e tibi mat, huII vestigia haereticorum premere, ac ejus fugam ad Britannos, O he divisos, degenerasse ii desed ionum ac Latii sellissiniam adis
12쪽
Historiam concilii Trulcissim in Galli meoi--Nec inviliter de annotationibus, a Cnis ter. ad Sur m adiectis , sentita: De Grai fero opere illo sic iudicat inus monstra , -- mis Mineri digna. m. qui ilium pudore deberet Afundere, o
rmisit, ut ne quirim Mumadvertat d mmmm uvam, erepugnantiam, quae in ipsius libro domi tu ; nee sentiat, se milli i dictum esse religioni, aeum amnibus sumet, nisi forte eis
raum resigioni sudet. Huc coliineant magni ipsi a labore Addit adversarius Curseri, hunc peccare, dum Anglicano Resormatorum coetui nomen Ecclesiae, bique nomen Pontificii homi- nis,4 Canonici regularis ad S. Genevierue, tribuat Ecclesiae enim V. Ur Anglicanae deesse tuni sacerdotium, tum sacrificium a collegio Canonicorum S. Genevire Gradiemm A. IT 28, 3 Ian.
Publice ejectum, dirisque devotum. omittimus reliqua. Ex adiuncto Abbatis metardi sussragio ac approbationis indicio ad opa perspici ur, vitae Epiphani Autorem exstitisse Abis tem, qui sese in secessivi a de certe ex o . nacho Carmellono Abbas simis est Trappenia, aevertit in seliuidinent, ne contumelias, Anglis impactas, haeret Miramur intemperiem muni, autor in Cisa rem aestuate insiugit. Mupit in quatuor tractatio constar universa. Priam recensetur vita Epiphani inde a vitie exordio usque ad prisinordia sacerdotii suscepti. Seriindo ex nitur eius ad Episco . parum salaminensem accessiis ac argumen . Moralis. Tertio panarium enucleatur a rto significatur eius iter ad φοι-
tinarem errori eximendum, colloquium, eum Visali, possinaris discipulo, institumin origo schismatis, a Lucifer Calaritano Per imprudentiam ampliati Adiunguntur eius ad Concilia prosectiones, inprimis Romanum, colloquia eius, Salamine cum S. meroum de S. Paula habita. Exponitur origo controversiarum, quae Ioannem Hierosoldimitam cinterin Epiphanium inritercessierunt Hic disiecit imagino Iesu Cluisti Gontendit Vr Autor actionem hanc Icon lastis haud severe. Explanantur .
13쪽
niani exasperavit. I. Epiphanius invise Paulam aegrotantem ae Pag. 33r Salamine inseditur redux. Hieron in Epiphami inviti in Latinum convertit Epistolam, ac scribit pro eo contrara et metem,
de quo sectimis mentionem. Patriarcha Alexandrinus ciui Hierosolymam ad lianc litem sedandam. Theophilus sententiamas mutat, irigenisis adversiatur. Ipse reconciliat pacem cum Epiphanio, eiusque partes luscipit defendendas Solitarii, seu Ana ε37s. choretae, in seliantur, a Constantinopolin discedunt, ut, ara anne or blam recipiuntur. Theophilus ad Epiphanium dathiteras, ata orio onao eum reddat infestum Anachoreta querelam sitam ad Imperati icem deserunt Theophilus in basilicam Imperatoris citatur ad rationem actionum suarum reddendam Accusa- 38 tores continent sese in carcere usque ad eius adventum Epiphanius adversus Origenisas Synodum cogit. Alexandria agitatur Synodus eandem ob causam. Delphi*s reConstantinopolin festinat, ejusque iter occupare et uimidet Epiphanius Constantis
polin api sit indilutionem ibi peragit quandam haud istis an 386. nicam, ac recusit uti hospitio, quod Cis ii Hobtulerat Fratres m mi adiudicantur morti in sero eorrum, qui ecclesiasticani389. ' haud avtant vitam. Eri umius eum S. Obmpiade init com-39α mercia, ut eam cum mors vim in pacem contardiam re stilitat inciurit in odia imperatricis cum fratribus magnis conferre consilia ad salutem recusat tandem illa init, seisi is,
sese suisse praeoccupatum contra eos atque Grasostomum res 396 versiarus in patria diem obit siti remum in itinere. Assilit hisce Autor luctum, quo Dioecesios salaminiensis homilies Q. Humum fuere prosecuti honorem, quo post excessum fuerit ornatus, subiungit miracula eius recenset opera ejus, quorum aetas est incerta, illustrat. Exhibet catalogum errorum, qui Epiphani tribui solent. Refellere cili luere conatur erro'. rum eiusmodi dicam. Subtexit Apologiam, calumlniis haereticorum, id est Sculteti, oppositam. Haec est operis unima, hoc est argumentum. Inde diligenter adornatu, coronidem Operi imponit. spera pretium fuerit, addere nonnulla me-- a 3 moratu digniora. χρυ io linguam Syliacani fuisse vernacu
14쪽
ω aquam Euphratis bibisse, lanificat. Hinc colligit Nosset.
ipsum peregre abiisse aliquando in Arabiam vel Armeniam In Ca i tradit Epiphanius sese bibisse ex solite urbis Cibyrae, eu Pet. 4. qua sese mutet in inuna hora eadem, qua Christus idem . miraculum effinui dederit Canae, Haris Cap. s. Posterius s. oncte credimus; prius vero suffragio haud dignari lubet. Quat
topere doctrina Arianorum evaserit per orbem Rominum uni- ast versalis, ossa uino Magno defuncto, Autor ita expotui: Nemo susinebat a Ultus publie resesiere, via damnare, Arium. juscylte doctrinam, ubi qui sese exponere masset gravissimo onera autoritatis imperialis, o anathematibus ecclesia, tune trium phiantis Uii de consequitur,' characteres, quos Pontificii tri . huuiit Ecclesia catholicae, tum Arianis fuisse proprios. bium Nicotnediensem Ven Autor Arianis adiungit, qui ortho 33. doxo itisellarunt. Nec monere omittit, heminas aulicas Aria
nis quam maxime pollicem pressisse, ae Athanasium horruisse. Persecutionem, quam Consubstantialistis GUotius intulit, ipse graphice exponiti uor is, Ancyra Episcopus, orthodoxi, r. ne, an Manisin irator, ostiteris, determinare non audet 'mo cerae, Diaconum tuum, Photinianiunt amorem, βω- 48. oesius publica desistratione a veneno erroris haud deterrui ut Aius Haeron, Arboufi mremso, viricinum haereseos accusare veretur. Ipse autem Autor, Marcestum ab hominibiis aetatis nostrae pro orthodoxo habendum esse, existimat. Hi si . storiam Epimarii de Iosepho comite, qui, Iesum Christum ' exstitisse Messam, sibi persuaserat, nec tamen doctrinam Chri stianam profitebatur, sed potius in Judaismo persistebar, Autor
conatur ab aliorum objectionibus vindicare Archontico, peciem Gnosticorum, creationem mundi principiis diversis tribuentes,ac λ curate lescribit.Calidi te fatetur Autor, Epiphansum specie hono ris ecclesiae ac gloriae Dei nolinunqu:ur ad avia mille abductum, e g. in lite adversius Origenistas, contra Meletium, Chraso 'somum. Non polliinius, quin hanc Veii Abbatis probitatem laudemus. Ipse origi in vitae coenobilicae, per occidentem I.
15쪽
subiunxit Ancorato Symbolum fidei Nicaenae. At recentioris se ibi substititit Constantinopolitanum Spiritum sanctum a patre filioque procedere, inibi Cap. 4 Liam docuit Epiphanius. r P 43 Haecin complura alia Autor en erudite di venuste edisseruisi historiam Seculi N ecclesiasticam ubique illuminans. Quae imstar Apologiae pro Epiphanis adversus Protestantes exposuit, ea, si otium nobis suppetat, alio tempore sub incudem di γ
TRAITE DE LA ERITABLE RELIGI ,
rariCTATIO DE VERA RELIGIONE AD VER
Pisistis, opera Hippolyti Ludovici Guerint, 737, 1 Alph. 8 plag. I. Habes hic Lector, denuo appositas dapes, quibus veritas
religionis Christianae, ejusque Pontificiae, eXhibetur 'aria hoc opere, in Dissertationes Partito, pertractantur, Qquae haud sigillatini in exponendo ejusmodi argument proponi O- in lent. ius natione I de Atliminio, speciebus ejus diversis, &Pag. i. momentis annexis agitur. Gargitur Autor de contendit, dariatheos theoreticos, negative tales, ac ob convictionem erroris sui tranquillos Dissortatis ecunda disserit de atheilmi oria f. ginibus, ac eius remediis mari atheisi in theoreticum positivum, haud negat, ex erroribus, educationi ac instructioia studiorum tumultuariae tractationi tribuendis, exortum. Praesidia .sontes huius athoismi porro quaerit in obscuritate me ris involuntaria, negligentia ad reiicie idam meliorem instin tionem proclivi, istoribus depravatis sudies nostro
is assidis in retici postis imago spectat ad stomum
16쪽
die elicum neotivum. rus mitin est ille, si quis argu . i mentis genuinis, dextrinite institum, didicit Deum nee dari, nec dari posse. si darentur argumen eiusmodi, positivus auissimis sim niteretur fundamento, nec culpa otandus esset. At id, quod inde consequitur emanat, inficiantur Aio rent merito omnes Philoseph ac Christiani. Athei seli, ad tempus obbrutestentes, illud admittent &4Gragio dignabum tur. Unde fit perspicuum & evidenh atheismum theorescivii
postivum esse contradictioii plenum. Persuasiones vanae ementitae conelusiones ad latiocinationes monstrosas de sellaces sint reserendae, & atheisnu theoretici negativi colluviem consti- tirunt. Autor deinde tin it:linenta4 escam rationum, quibus athiaitarus producitur, Xpendit. In hunc censum vocat credulitatem, morum corruptelam, utilitatem praeposteram, divisionem naturae divinae falsana,& argumentorum pro stabilienda unius Dei doctrina infirmitatem. Resellit ipse merito eos, qui Pag. 3 sibi persuadent, atheismum desideriis hominum esse accommo- 3 L. datum, ac theismum desiderio hominis infinito respondere, ostendit. Emolumentavi fructus sententiae utriusque inter sese
confert, ac theismum utilitatibus, que ditissimium, atheisinum vero vivemin ramum eis siem, demonstraturis fruitis, terris Di ratim quarta exponit dogniata astris 33. mi, methodos divisas ad eum fruendum ti evertendum era cogitatas, d methodorum eiusnodi examen. Inprimis solide . ' docet, Uieiunum talium esse de absurdum me natura plast- a. cadisierit, argumenta, quae videntur atheiunio sivere, rece se atque resedit. Disertatione quinta atheisnum porro resila 6.
tar, largumenta promit, quae Deum existere, creatorem o 'annium rerum, docent. Rationes ipse suas sic subducit Alb, quid hodie existit. Id itaque vel in nihilo, id est, sine caus si, vel ex semet suasque per Vires, vel per causam externWi, coepit existere, vel a sese existit, id est, necessarioin aeternum existit. Primum illud locum nequit invenire. Quis enim aD firmabit, id, quod non existit, seu nihilum viri hus esse instructiim,4 operari posse In casu secundo inest vera contradictio. bi casu τ Prurosius ni tum ponendus,aut acquie-
17쪽
' stendum est in ente aliquo sempiterno suisque viribus vivente. Progressis ille est absurdus,in contradictione squales, sive causas continuo novas sive caninis circulares, in libsidium voces. Hoc veta dis mus erat evolvendum ut dicamus, quod res. est, ponitur in hac ratiocinatione, non evincitur, mundum
esse creatumin contingentem. At neutrum ab Autore evidei ter fuit e sietum. Quid si atheus, mundum esse aeternum, comtenderat Contingentiam mundi esse curate demonsti madam, quis inficiabitur Hac extra dubiti tionem collocata, nihil ess
P P si si superest atheo amplius Sensit hoc Autor ipse quare rati
cinationem, atheo opponendam , scitistruit Si omnia entia, quae hodie existunt, sunt creatain contingentia, illi uni ipse-77, rum est nec necessarium, nec increatum. Atqui res, quae constituunt mundunt, sunt contiligentia. Ergo, existat alii uid per sese aeteri,um, necesse est, cuiu vi mundus sit productus Mallemus, id, quod contingens est, ab eo, quod est creatuta, in demonstratione fuisset leparatum. Si enim ex contiligentia mundi ostenderis, Deum existere, tum demum ost eius e re licebit, mundum a Deo esse creatum Spinoeta enim aliquis, qui, mundum per causis immanentem semper exstitisse pei ne
ossitatem uitertiam 3 immutabilem somniat, ridet omnino, si, ordio demonstrationis de re creati disseri, cognoscit. M
netautor Alide, existentiam aeternam a nobis quidem coni prehendi haud posse, cognitu tamen esse facilem, nec ob igno rationem modi, quo res existit, negandum esse, rem ipsam 9 existere. Exempli loco addit, materiem modi in infinitimi esse dividuam, licet modus infinitae divisionis animo serarari haud possit Nobis vero liceat monere, divisi me illam i
volvere contradi nes haud unas, a,cundam esse progres- s. cause materialis, revera existentis in infinitum, piem pro mora 'puppi semiliorum suorum amplectitur , si
una manu demamus atheo subterfugia & latebras , inera vero ei rotrua argumenti, quod anxie circumspicit, largiamur non possumus non in labefactando atheismo destinationem fiustrari. . Pergit Autor, ostendens, mundum adspeetabilem haud esse i ridens necessarium atque senipiscimini rauonem interserens,
18쪽
illum esse contingentem tum respectu sermae, tuin ratione materiae. Absurdum sane est, este sua vi sempiteritum, simulque esse contingentem Asia autem instat quaestio, an mundus con tingens per Deum potuerit esse aeternus Coepissi Winem exsitisse sibi mutuo repugnant. Quare illa Scholasticorum aeternia
tas mundi contingens hypothetica per sese corruit, ae explodenda est. Abbadie quidem novitatem niundi ausus fuit denion- stare ex artium, scientiarum, leguIa , imperiorum, commer- eii, o historiarum, originibus4 incrementis haud adeo antiquis; sed ad ei iam haec spectant, eiusque praetentem indolem. Mundum omnem reliquum ideo est haud adeo antiquum, athei negant, caulati, vicissitudines corpόrum totali una dari, & haec
subinde novam induere indolem opponenda sunt atheis argumenta robusta, convincendi vim pirantia, nervis artubus
que praedita. Reliqua, quibus deest in eo consti vix ae cies sunt aliis usibus seponenda. Iu hunc mi sim referimus illud, quod ab origine generis humani haud adeo antiqua de
sumsit Autor. gatur omnino, dari generis humani progressim in infinitum , uiuidem mundus est contingens, ac partes eius singulae sint contingentes. Quam ob cauom genus quoque humanum est contingens ac aliquando coepit. At quid opus est, ostendere, singulis mundi partibus deesse progressum d rationis in infinitum p simul atque atheus contingentiam mundi. ωprincipium rationis suffcientis, admittit, athei sinus eius est
edipugnatus Miramur omnino, dari viros doctos, qui hoc primcipium conculcant rodunt, simulque tamen eci utuntur, ut Ostendant, dari rationem sufficientem, cur naundus hic contingens existat, eamque in Deo terminari. Si re ipsa id admi tere nolunt, tum largiuntur, dari mundum posse Contingetltem, licet haud existat ejus creator quae opinio est utique omni atheismo absurdior Autori placuit fundis enti loco ponere hanc propositionem iuicquid exsit, is existi per eousam vel uterigamve exteream. Simul ac vero eam ad Deum
aranstuleris, assintvidum erit, existere aliquid posse per ca ora interium id est, posse amo per es produehim.
19쪽
' Id vero rursum sertilei plenum est contraditi ite Qui enim est cause sui intertui, is iam exstitit, antequam existere coepit. Sin putes, existere per causam internam es idem ac vi sua
existere, tum vocula causis abuteris. Causae enim respondet essectus, si quic per cam existit. Principio rationis sulli cientis hic eis opus, nemo viciet ut ius, licet id quoque verum sit: Dum ferunt homines errormn ex oιfio in homines secus sentientes concepto, facile in contrahitnu ιrrimi. Quid de reliquo Autoris aliparatu sit sentiendunt, facile patescit. Duel pallinc tractationi methodus demoniti andi latis rigida, tiisque accurata. Acimittuntur hinc inde ea in veritatum seriem, quae, non nisi addita limitatione, eo erant trahenua. Poterant multa seponi, ordo poterat scopo accommodatius instrui, vox ecclesie pol
in distinctius en dari. Desideravimus quoque passen testim riorum historicorum sidem. Nec tamen inliciamur, pleraque esse prorsus insignia, rationem tractandi venustati celegantiae esse a finem Margumenta exponi pulcherrima. Dabimus te ctori summa univeris tractationis capita, ut oculata sile dia stas quantum Autor decurrerit stadium, es quid ab ipsis sit e rise φ spectandum. Ipse, materiam, id est, corpora, per Vires mo- trices ac resistentes cogitationibus initimi posse, arguuieutis it
comprobatum. Idem hoc utitur dilemmate: Si materiatum cogitare potest, ficultas illa ipsi inhaeret vel ex virtutibus insitis, eisque aut cognitis, aut incognitis, vel ex potentia Dei infiniata. Negat vero utrumque, ac inde conficit, materiem cogitandi capacem haud elle. Quis enim firmare sustinebit, ex soliditate, figura, divisibilitate, ni otu, & quiere cogitationem X poni posse Mechanica pluaenon aena de regulae colhaologica hic, Q - utramque faciunt paginam. Motus enim fit, Autoris ut licio, a causa materiali externa, quae rursus ab alia, illa haec ab alia, mo-Veatur, de secundum systema atlieorum, sic in infinitum. Ad m Hul Π in tessimum & vi in quae corpotibus inest nativa, haud
respexit Autor. Quid p si atheus obiecerit, cogitandi se cultatem inniti motu corporum intestino perseditori Sume eiu Oaendisse, mutum quemcunque corporeum ellectibus eii sce, cundum, Diuiliam by orale
20쪽
emulii ii, qui cogit totum indoli piorsus repugnanti bi
ctiones atheorum iunt variae. . suspicantur ipsit, notionem de Deo irati ii iri, eansiue ello incomprehensibilem, creationem esse ad αA-ro referendam, ruiti ei e m Merica prius, motorem primunt .i, dari, stultitiam de ordinis defectum ubique in mundo exstire, casibus ortuitis principium olumis', in mundo obvii tribui psise His obietaonibus occurrit ac medetur Noster Disertisti sexta exponit de natura substantia a Passi
premae, ac diveis eius virtutibus, falsus tamen, lucem en bris hic in mente nothra misceri PLaecipue iit operam, ut diastincte doceat, eum e varii diversis lue corporibus vel ani I 89.ma hauci esse conflatum, nec esse nuria clum. 'ostenta v voetae soli te evertit. ostendit colura rum elle substas uiana mere I97- spiritualem, eamque unicam. Objectiones, huic pronuntiato
opponi solitas, sollicite enervat, inprinns parium illud e Mei sum, individuum, immobile, penetrabile, aetermim, ne ii 'rium, & infinitum, quod aliqui finxerimi, rati, vel illud esse a Deum vel certe organou Dei sensoniun. Elaborat hinc A mr , ut aeternitatem Dei stabiliat. Disserit deinde deistemita te successives non- successivariis utramque partem, ac negas definiri posse, utra hariam Deo sit tribuenda. At vero esset tiain vis Dei est thimmutabilis. ωa ab omni siccessione ii testina libera. Is in cujus intellectu Qvoluntate est Miuid successionis, addiscit aliquid, o novas expetendi vel averse sandi rationes indipiscitur althmitque, eamque ob causam niliserabili essentia Qui est praeditus. Hoc vero repugnat simplicis-sma Dei essentiae, ejusque necessitati existendi Messendi absolu- die, nam ipsis sacris literis. Deus mutabilis est non Deus. Quis tuto confidere potest ei, qui aliquid a litisceres oblivisci poteti Socini .inorum sufr: gio gaudet aeternitas et tu cellionibu liat, ii uersiis. Successionem in operibiis divinis uari,
haud negatariis; ipi uri vero in ipsa ejus cssentia, vi ec attri- tutis, locum habere, pernegamus. Jershquitur Autor praetero doctrinam de reliquis Dei virtutibus: ac in obiectionibus