장음표시 사용
21쪽
sessionem, quarum una haud excli dit aliam obiectiones
Hri annianae hic in censum vetuunt, quae ante biennium e 291. oreae demum iterunt. Propositio isthaec estringularis Deus in decretis tiberis omnino es tinnutabilis, si cum hac coniungatur
re ροψ Ou.ecuu ue ne, uptas , sive interna, fiet e extemIi , δε-3o3. frui libe laterv. illa ertatem tradit est facultaten Liciendi vel omittetidi lena, prout naen judicat, actionem esse convelatentem, vel minus. induit ipse: Omnis actio voluntliri. 3mi es thera. meminit beatituclinis, quam appetamus Voluntarie, nec tamen libere. At Deus convenientisiimuni quodque non poteli non appetcre iudi de eodem voluntario appetit.
Quid ergo Libertatem Autor Deo verbis tribuit, re ipsa ad-Sos. hiat, voluntarium tamen Deo relinquit Tandem vero ipses sese expedit, ut tradat, actiones Dei internas haud esse in aeras, externas gaudere libertate, e g. creationem. At, si re cordemur, actiones Dei extemas niti actibus eius volendi & ii telligendi interius, actiones etiam Dei exterme pro ratione complexus sententiarum erim minus liberae. Nec tamen dubita anus, ipsum dubitationibus histe nostris distatuendis satis esse parem. Quis enim contendit, Deum unica tantum ratione aliquid efficere posse quis credet, ipsum extriciscus agere per necessitatem uniformem mechanicam Agit is itaque curra coactionem alterius, ex viribus internis, ac appetendo se Per optimum, idque ex vero tale. In regeniti,4 beatis imago eius exsplendescit Servi cupiditatum abnormium agunt in pulsi Wcoam ad malum, viribus honi, quod Deo probatur, Hostituti, appetuntque ea sub specie boni, quae sunt exitios,
Hanc notionem libertatis sequitur ipse Deus in sacris literis. Frustra sunt, qui Deum libertate orbare sustinent, O qtIod non nisi convenientillimum & optimum x petit, si si, quotiei DPpomum , aversatur Si is ita ellet comparatus, ut Viri busi terea nullis esset insiluctus, tum dici sane posset carere libertate. 3a r. Omnipotentiam, scienti iam praescientiam, ad contingentia quoque sutura illo malia patentem, veracitatem, & providentiam
74s Dei, Autos constumat, d ab obiectioitibus virulicata Sunt, qui
22쪽
. arbitrantur, substantias creatas sua vi, semel insita, subsistere. Hos quoque horret merito refellit. Dissertatione septima inquirit, utrum atheismus, an superstitio, sit prior Bolii a Pag. 389 gumenta hic convellere, revincere studet Autor Diseristione octava examinat argumenta, quae passim ad comprobandam Dei existentiam adhibentur. Argumentum, a consensu t gentium peti solitum, pronuntiat minus esse solidum Id, quod o6 conscientia desumitur, vi nulla excellere, credit. Illud, quod a periculo atheismi arcessitur, minus esse solidum, decernit. Argumentum, a possibilitate entis supremi desumtum 4 9- victoriae plenum existimat. allud enim necessario existit, ac, s potest existere, re vera existit. Id, quod ab idea infiniti 33- depromitur, discutit, ac validum firmumque esse, pronuntiat. 43 Tomus secundus expendit Deismum,&Theologiam naturalem Om. IL exponit Dissertatio prima occupata est in distinguendo bono ac malo morali. iobbes opinionem, qui boni notionem ab opinione 6 arbitrio pendere, credidit, repudiata Moralitaten statuit internam, bonique ac mali ideam inniti naturae rerum , ion legibus mutabisibus tibi trinque conformihus, Osten
dit. Moralitatem illam ordinis mitione elle priorem legibus p O Pag.
sitivis divinis, docet. Perili mosi Leibnitis, rotis, ac Pu fendosi, posterioris ac sese emendantis, cadem est vox, eadem sententia. Differre re ipsa mali bonique ideamin sensi
nem, ex remossibus angoribusque conscientis evincit Quae S-hiice pronuntiatis Oppon olent, ita modantur ab Autore, ut
dubitationis supersi nihil. Dissertatio secunda vertatur hi ob 'ligatione faciendi bene, Iugiendi prava Obligationem hanc
ostendit esse supersitu tam naturae rerum , voluntati spiritus su z9- premi, Windoli secietatum, quibus homines nomina dederunt. Minc ostendit, quid sit virtus, quid sit peccatum. Dis 3 sertatio tertia exponi praemia, virtutibus iuncta, poenas, peccatis debitas. Monet, dari compensationem hac vita posteriorem excellentiorem siquidem in praesens virtutibus saepe haud sit praemium, uec vitiis a poena. Vitam dari hac 39- vita seriorem, exinde etiam colligit, quod inundus haud sit ita conformatus, ut in tetra liceat frui tranquillitates beatitudine. -
23쪽
Deistae γέ vitam situram dari, negant, in huiths vitae variis r tributionum,neribus utimodo acquicistere possint, dissicile est divinatu. ertatis quarta edisserit aeterilitarent con
. 47. rum ac praemioriam. Autor bene monet perpetistatem poenarum infernalium e lumine rationis haud innotescere, ac Dei- stas eam repudiare, licet, vacuitatuni beatitu linis in inlpios redundare, laud inficientur iidem Dissertatio quintiaovilusicat doctrinam de inentis immortalitate. Aniniani else a corpore Hi- versam, ostendit, objectionesque in contrarium obortas, pro-sigat Harmoniam seu cominercium animae corporisque in my-76 sterii, impervii nobis loco deputat, ari,atrioque Dei illud transscribit, siquidem animain corpus ellentiae ratioturin toto calo discrepant Commercium illud situm esse existimat in iters s- . r. simarum operationum mutua communicatione. Immortalitatem animae tribuit internam, immo externam ratione corporum
ac spirituum creatorum , non vero re ectu oni potentiae dia
vinae. Ostendit dei ue Deum potuitis ac voluisse aniniae in 87 pertiri durationem haud desituram. Deistas simul refellit, line latrairites. D mirio sexta didata est demonstrandae libe
rati humanae objectionesque ex oppost obvias, revincit. Du- 4M sertatis septim essentiam, indolem religimus naturalis ex pendit atque repraesentat multum Dei internum, extentum Autor exhibet lesctiptum, eumque eo indigere, negat Ob- 49 tum esse homilies ad cultum Dei, solide demonstrat, quidem is Deo gratus est, hominem quippe emendans .pei Getens. Exercitia cultus externi esse indifferenti, putar, quae
pudorem modestiam haud violant ac ea esse expedienda, ' quae a ministris religionis sint praescripta, contendit. Liceat
monere, cultu in externum Dei, interno consormem, pietatem devotio item confirmare ac augere actiones nul l .is esse ac sese indisserentes, obstitate moralit ueritu elia ac cultum Aternum eiusque exercitia posse existere, licet haud existitia nilnistri seu antistites religionis. An enim dici potest , hominem, insolitudine ei lantem, a cultu Dei publico esse immunem N gat tamen Autoi cultiua Dc elle inventum liominis ex omni
24쪽
obtinentiae Theologiam naturalem, ideoque necessariam utilem esse revelatain. Deistae hic in omnia alia eunt, quos amice Pag. 16 . exhortatur, desiniens luntinis, rationis quod vocant, sinesti cancellos Ut ostendat, dari religionem divinitus patefactam,
provocat ad imperseetionem mcntis humanae, ad Philothphorum aberrationes, contradictiones mutuas, ad consensionem 167. generis iumani, vel potius eorum, tui 1 cra instituerunt,4 ad sapientiam Dei. Mirum sine cur, adminiculum tranquillitatis homini dari debuisse, mitiat illincte docere. Sunt, qui credunt, Theologiam naturalem sussicere homini, ac desiderium Deo placendi facere in hoc momento paginam trainque. 1loste 3 89- meliora docere elaborat Pars nunc tertia procedit, consecra Rime demonstrationi, qua docetur, existere ac dari religionem
invinitiis detectam. Di emtis rima praemittit notas ejus, tum respectu ipsius per ese consideratae, tum ratione dom tuni eius, tum respectu promulgationis ae eorum, qui ipsam
tradunt. Glarum argumcuta, quibu tu scripturarios προ-gnant,recenset Amor, ad-respondet. F cinus Iurit laudari, pu's
. neg t, axus, celabrari duntaxat ejus instantiamin sortitudianem, non vero caedem misso illatam. At quam infirma haec sit responsio , nemo unus animadvertit. In libro Ddit facinus ipsum celebrati,quis non videt Protestantes,id esse coim
ictum librum a Iudaeis QEccles Christiana antiquissima
pro divinitus inspirat haud reputatum esses, facile comprobant. Contradictiones clari Autor in sacris literis, quae tales apparent, largitur genuinas inibi exstare, negat. An autem, si equamur Vulgatam, liceat tu ilistincte comprobare, alia est quae itio. Subjungit haec Autor: Revelatio es clari, quantum Gisi attinet ad subsantitim dogmatum sis vitae debitum in modum transigenaee, respectu eorum omnium, qui eam Mum citra opiniones prae dissius. Notas revelationis constituit hahce pri . mi generis i perspiciutarem , a promulgationem, mirac
lis subditam, a proplietiam & miraculorum splendorem D siderant mistae promulgationis universilitatem respectu te rum ac locorum, nec non promulgationis evidentiam quam maximinia Respondet Amor, Theologiam naturalem, quam
25쪽
Deistae amplectuntur, carere risii iuuin viis eadem uiuuermetas litate Mevidentia, ac nihilo minus esse veram Dei gratiae nu, tum haud esse praescribendum donum esse donum, licet
universalis illais evidentissima declaratio su accedat; con- silia Dei esse hominibus impei via relisponem, Judaeis traditam, promulgatam, firmatam eis miraculis bene multis religionem, Judaei ac Christianis tras litam, excellere videntia exoptanda, sensuum scilicet & testium, illam Patriarchis, Mose, Prophetis, ac Apostolis, patuille, hanc rest quis patere. Notasas . tertii generis hasce expromit i miraculo um sectionem ad confirmandam niissionem divinam, ud. IIS PII, a prae lictionis eventum non nisi divinitus cognituna 3 vim muacula patrandi, humilitatem legatorum, eorumque a lucro vel hollore captando aversionenti oras secundi generis hasce desinit i veritatem do in theologicae de moralis naturaliter cognitae, M eius supplementum, beatitudini sempiternae consequendae confistinatiun veri iophetae has constituit notas i)nior' bene conserniatos, et enuntiationem silubris doctrime, a prvi dictionem futurorum even m. lumini rationis impervi
tum Haec Dissertatis prima complectitur. Divertatis se da a e de Prophetia generatini. Di tatis tertia exponit de
miraculis generatim ac Autor tum Sam. Curtii, tum Hult vitigii, definitionem, de miraculo sippeditatam, repudiat Deitaseceps, miracula fieri posse, docet evenisse, ostendit actan dem, Deum eorum esse autorem, docet. Id vero nec semmus Ecclesiae Romanae Pontifex, nec Theologi alii, largiuntur, iis quod largitur profitetur praeterea, nempe vim & potentiam . miracula edet id a Deo dari posse diaholo ac spiritibus malignis.
Omnipotentiali certe, per quam eduntur miracula finὶ generis, cum diabolo communicari posse, negamus. Ad preces Ver daemonum malignorum a Deo edi miracula, idem est , ac Deum sapientissimos monarchiae suae sine negligere. Num quid enim malitiosi genii regnum Dei amplificabunt, vel confit mare 3Α3 enitentuc Tum Autor receiilh notas, quae intercedunt Nitu
rale inter & supernaturale Ailitratur, ex doctrina legati estis, colligendunt, miraculuna, ei adiectum, umim a Deo, an a cac
26쪽
SUPp LEMENTA. Tomi V Sectio I r
daemone, si prosectunc obiici potest ita sentientibus, ei culani committi vitiosum, si doctrinae suscipiendae ratio sit ex miraculo delumenda, ac miraculum rutius ex dolitrina sit dignoscenduin Circuli hanc umbram facile propulsat Autori P g. 339.
ipse iubet animum attendere in conflictu miraculorum ad excellentiam de numerum, a Dei parte facientem. Historia de Magis AEgyptiis baritanica videtur hanc opilii Onum determinationem Autor extorsisse. St.ui incipi lii bilit, in iraculis ineste 379. vim internam comprobanili veritaten doctrinae, cujus gratia edantur, oblitus ea, quae docuerat, opiniolii momenta. Quid enim Si cacodaemon miracula ederet ad mendacia, falla dogmata spargenda, anne hisce etiam vis ejusmodi inesset Uidetur hic Autor sibimet repugnare pro more plerorumque,
qui huc usque de miraculis exposuere. Ille adiundi haec duo, miniculum,ab hornine vivo editum, non esse testem probi talis ac sanctitatis, quae iniit ipsi, a miracula vero, super tu hominis edita esse sinistitatis, quae eidem fuerit propria, secumenta sanationes miraculo insignes credit eas, quae o 39- cludunt adminicula mei amenta naturalia, vi eveniunt subito, quae dolores haud pariunt, quae agitationς, tremore, 'convulsionibus, carent vel ex toto, vel post brevissimam moram. Disierit posthaec de examinibus innocentiae per serrum calidum& aquam ferventem, atque id, quod in eis sui miraculosum, arbitratur exstitisse supernaturale. Examina autem illa go credit minus suffcientia scopo, fallacia. repudianda. Inficiandum itaque erat, Deum ea miraculis voluisse stabilire Ex .equitur deinde conamentando examen, aqu frigida peras i solitum, ac suntlem in modum de eo disserit. Tum de virgula que divinatoria commentatur, eiusque Commotiolaem arcessit a geniis, qui homine sint potentiores, inuidem malignis, homini imponere studentibus dae edisseremtur Iomo II. 483. Hinc ad expendendam Pol thesim religionem Autor progreditur,ostensurus,doctrinas, paganili proprias, fidei elle lublellae falsasque. Non est, quod hisce immoremur. Qui etiim Theologiam naturalem primoribus digitis attigerunt, facile illam quampluri
27쪽
Pas. 3. exponit, ac autores eorum putat suisse sacerdotes, a mentibns cacodatanonum alii malos Oracula nonnulla meris statuisse in or posturis, contendit. Quidni vero universa Respondet ad hane quaestionem Autor negati lo. Oracula fidem exuisse a colla- befacta esse Jesu nato, sibi persuadet. aue scilicet veritatis mentes Occupante, cessabant putidissima caro vendi solita iula commenta. Inquirit praetcrea in miracula, quae homines a vera religione aversi iactarunt, ac inter suos edita fuisse tradid
ἰ79. rim: Imperat sibi, ut credat, prodigia ae praestigia Magorum AEgyyti ruisse miraculi gemmia, remens simul Sen V. Viactimas, a Diis c nestas, statius lamientes, curationes miraculi 3 p. plenas, quas pagani iactitariint, levi tuaestio disiicit. Quo q8. scio, sese, ibi ad res ionem Iudaicam, adversis Destias tuendam. 'sin re vera exstitis. ab omni impossim alienun,
docet Pentateuchi fidem iubet esse sartam tectam Historiam de transitu per mare rubrim', ac de percussa petrua nugis ext 394. rorum vi sicat. Interpretationes horum frivolas de serpentea' alieno,in virga Aaronis reflorescente, amolimar. Subjungit lusce vaticiniae predictiones usi , ac sigillatim de Iudaicae oeco-
ara. nomiae exitu commentariar. Disserit ibi de vaticiniis, ad asventum Iesu spectantibus, tunc eventum sortitis, cum nova landabatur oeconomia. Respondet ad objectiones eorrum, qui 238. contendunt, insitam haud venisse, eo quod Iudaei eum haud sesceperint,is notae Messianae in Iesum haud congruant. At, prius ita eventurum, praedixerant vates divini posterius vero est falsum. Ollendit deinde, cultum Iudaicum haud perennem 36 esses lebuisse, siquidem Deus, foedus novum seu dispositionem novam accessuram esse, promiserat. Dissertatio septima e satur in veritate religionis Christianae stabilienda, ε adversus β' mistarum, paganorum, Judaeorum, multammedanorum, ge omne vindicanda. Inprimis annititur hic Amor, ut,
Evangelistas esse sile dignos, evincat Facta certe, ab his ex-so. posta, seri potuerunt a testariis militis 4 coaevis sint con firmata; si, qui isthm literis memoriae prodideriint, si mi fuerunt testes .imposturae silpici' ab ess resilit quaecunque ipsi
28쪽
sUPPLEMENTA. Tomis sectio I. 9
ad nos peremiminesne ulla siti niuratione. Agionem Chri- manani esse divinitus patefictam, ex hisce momentis Autor colligit. sident nunc Pontificii, hanc demonstrationem vaciu re ac cor ere, ni ipsi largiantiar, sontes Codicis sacri Grae iaetos ac Hebraeos perstitisse incorruptos, ac scripta diviniora re aegenda a Christianis, perspicua quippe in eis momentis, quae ad fidemis pietatem Γciunt per sese. Deistae contra instant,
monentes, historiam Evangelicam trahere multum incerti ex a9 disjunctissimi temporis litervallo, quo aetasis, stra abest ab illa; .exstitisse rationes, de semis, in historia illa commemoratis, du-hitandi, cum facta acciderint Evangelia esse corruptara murata, teste veterum scriptorum iam indicio cises Origene teste, libras Nov. est jam obiecit adulterationes Antiqua Stamon habent Ia postremos Marci versias, nec historiam adultera Io. VIII, nec illa Ioannis de tribus in coelo testibus. Vim: uem Nostera rium vocan, ae mi, Musoli iussu an Evangelia esse correcti ac res timi ta sic initant rationes sitasa esstie. Respondet Autor sicillimo negotio ad singula. ira Dines se rure regessit: 'πι- a reminea δε---πε-
unt, aes minatim tria illa momenta ante memorata, ratus dimen, inde colligi haud posse quidquam, integritati saerimodi eis adversum, siquidem res ac doctrinae, locis tribus illis commemoratae, alibi in Nov. est quoque tradantur. Deinde postulat a Deistis argumenta, quibus evidenter doceatur, tria illa loca a manu recentiori esse in Novum est intrusa, sed legi potius iii antiquislimis scriptoribus Christianis, ipsisque vitis Graecis Ad Mifforu narrationem Motat, MaωὰωItum tentasse a Πiut .ationem , at vasorum iusssae libros sacros integritati suae restitui. Conlulentius hic est Liberatus, Diaconus Carthaginiensis, scriptor coaevus, Breviar. Cap. Depromsi haec sin
sula Apsiorum scriptis Deistarum fregi πρψsius, licet eos,
29쪽
per quos profecit, haud coiisuerit des sinandos laudandosis. Exshm sine Evangeliorum libri Anasiis antiquiores, qui ta- Pag. 323 men cuni recentioribus conspirant suis accurate. Ostendit Autor deinceps, Jeritim fuisse legatum divinum, Deumque ipsum,
tum ex praedictione futurorum, tum ex miraculis, ali illo ex-3q7 promtis Vaticinia, ruinam genti Judaicae praenuntiantia suae indos relinquit, intercedens, ne quis ea pro praedictionibus haheat politicis Cum vero Autor existimet, cacodaemonas pos- sex miracula edere, ae de rebus suturis vaticinari per oraculam immo vera instar angeli lucis proferre difficile sane est divinatu, quomodo divinitatem missioisis Jesu possit ex miraculis ae
366 praedictionibus ab hoc editis stabilire Nihilo minus eam inde 39p. stabilis vi obiectiones e terri molitur. Divinitatem religio-ius Christianae per indolem Messae, qui est Jesus, corroborat; Denuo hie Gidere laborat, Iesum esse Messiam Divinita rem religionis Iesi Christi it comprobatum eius resurrectiwne, Distoni pharetra usiis Sollicite respondet eis, qui suco
oblatrant, contendentes, miraculo resiirrectionis inesse contra -
qis dictionen, resurrectionem Iesi minus esse publicam, quam eis
mortem, ac a discipulis eius duntaxat commemoratam, quo q*s' rum interfuerit vicistimationem magistri defendere, testes, da hac resurrectione locutos, fide esse indignos Tum vero dia i vinam Christianae religionis naturam Moriginem stabilire coiia . tu ex modo, quo ipsi succrevit,& usquequaque dilatata suit. 6q8 monent quidem Deistae, aggregationem gentium ad doctrinam Cluisti nil habere singulare, amplificariotient ecclesiae Christianae haud resplandore praedictionibus de universalitate divini cu
tus, a Messia stabiliendi, rei Christianae amplificationem ab ingeniora arte hominum prosectam fuisse, progressum religionis
ac martyrut constantiam esse gna veritati erroribuSque com munia. in hos non dimittit Autor, rei polit nondum instrum 467 ictos. Porro labefacti ire conatur opinionem eorum, qui, religio nem Christiant in doceri demonstrarique, eo quod steria com lectatur, neg.int, immo sibi persuadent, religionem Christia nam societatibus conservandis, alaplificandis esse exitiosamν
- inuidem cultores Romanae Ecclesiae perpetuo distentientes inse . ' sten
30쪽
stetit, luereticos doceant esse puniendos, secedentes ab ipsoriimplacitis capite esse plectendos tradant, artibusque vaserrimis
ut intur ad religionem suam propagandam, ac sepius per praesulem suum Imperatores egesque sub religionis specie folio vitaque privaverint. Dissertatio octava occupata es in resti Passiicii do Muhammedanismo Vitam & doctrinam μιbammessis praemittit, Arabicae linguae peritiana haut praeserens. Ostendere autem studet, Mammedis mistionem haud fuisse divinam; docti inam, ab ipso produciam, ad Deum haud esse referen . dam imposturae, inventioni humanae omnia deberi Haec si Tonso III Xponuntur Succedit quartus, in quo Autor Tomi discit sedulo, ut persiadeat mori, veritatem religionis Choranae in Bla Romana ecclesia reperiri posse, quidem iam conjicuo adspectabiliquo modo . eam oculis nimii-busque liceat usurpare imperat ibi, ut credar, demo strari posse hoc. pronuntiatum per prae istionis viam ads. versus Omnes iectas Christiali mim, qui a Romana lesia dis cesserint Iura usucapione ac praesdriptione acquiri pascin
mini obscurum at Propositionum veritatem praescriptioni si
perstruere, sertuitum, anceps est , periculosum. Obbini, Judaei eadem praescriptionis via de methodo usi fuerunt adsvosus Jesumin Apostolos, de eandem insistunt in hunc usque
diem. Sumit scilicet Autor, haud femonstrat, Romanam E clesiam inde ab ipsa Origine fuisse ecclesiam ceteris praesiden- ten ac universalem, nec in ea unquam a doctrina Christi, Ap,ltolorum fuisse discessiam. Qui Historiam ecclesiasticam ocCanones Conciliorum diligenti maim versarunt, norunt Omnin
quid distent aera lupinis Perplacent illa Autoris Vera a Chri PU so appelLita religio non consti it tantum in cognitione veri Deiae esu brisi legati ab isi mus in terrain; sed complemit- Aetiam per u βα--mvium octrinae articularina, qua Iesus
Christas instruxit hvim ira, ad cujus professionem ipse solutem