장음표시 사용
71쪽
nisi ilium, quod ipsae modo inevitabili veli debent. Denuo est monendunt, in systemate Leibvitiano non velle nos hoc vel illud, quia id ita semel a Deo inevitabiliter necessitate absoluta constitutum, e quia Deus praevidit ea, quae otia ines pro libertate sua erant omissuri dil suscepturi, atque liberrime ut ea essectui darentur, decrevit sapienter Actiones hominum liberae sese habent antecedenter ad decretum Dei, & hoc ad moraliter malas actiones pertinet permittendo, ad morallia.
re bonas iresque physica approbindoin concumtulis Beneven Ioachimus rara scin C in Dei rim I mi ari A liber non sependet a praescientia, hae haec ab actu, sumte δεμ
inis, etsi chypothesin fingit impossibilem minia esset ρα .smentis systema Gibnitiam is ex sensi, voto Cel. Cresis 'hoc intini ordine Actus omnes liberi modisque inmundo procedunt ex immutabili divino decreto, & hoc nullam aes num liberarum praesesentium supponit, sed est cum omnibus quae fuerunt decreta, absolute necessarium. IIo syst mi, stetum suum, debellat et os per universum boc En men Laistentur omnes, quotquot gaudent sensione humana,
hoc ystemate tolli libertatem everti Moralitatem evanescere leges, praemia, poenas, nihilique esse religionem omnem. Cum hoc commento dimicat longe lateque Vir omni elogio nostro maior quam dimicationem si libro exemerimus, a eula supererunt, quae ad Postium emendandum, vel potius reprehendendum, speetant, Oetam excellentissimum, de quo ipse Censor pronuntiat, incertum esse, an ille systemati Leibuitiam exstiterit addictus Subiicimus Cel Viri iudicium ex pag. υae με ligna indolis indiciam, voluptatem ex percensetis horam meris erroribusque ea re ullus est commatis, ea,m elegit, in deteriorempartem inurpretatur ut ipsi suppet Minide, quod repres endat. Si is vero infigei gam ear famis o eminitandi Hetanter cogitara de naevis alterius , ac eqs exa andi , immitti uenenum moritatis suae in ainmum Humt-wm aut lemm . Planetae astri risus, qui par consemeihorantur, ab aliis appellantur, si qui sunt, planetae 4
72쪽
reminuestitur Diogenis, qui ait Platonem, Casto, inquisbat,
tuinis fastum, respondentem statim seu Majori fastu. Setrachninge liber die meisen Absit lite Sotiessae donen ingen, die idit in de mens lylis heia Sesellidus de Dii libahruns antre it, c. id est,
de re&u, quas in commercio societatis hu--, ac m divinioribus sit , deprehe--s, editi, ANNE
urbis prope Herciniam. Gottinget, impensis Christiani Henrici Cum, 1741 8. Alpiu I. Illustrissimi Domini ac Satrapae provincialis, Thomae verearri,
cognominati, in sinum ac patrocinium Autor Pl Rev., qui Philosophiam solidiorem cum Theologia serotio contagio copulat, irrerit coniecit Medis,iones hasce, tum delecta, tum elaboratione fructuque saluberrimo commendabiles. Coeperunt eae iam A. 738 4, i agriculorum ordinem Gottingae in lucem prodire crevit eorum numerus ad senaraum, S I74 postremus eorun publice apparuit Meditationes in universis dicisciculis exhibentur septem Accessit eis tandem formulamedicationis, Praentio, Meditationes aliae quatuor, &4ndex rerum memorabilium. optat vero scipis, ut Teleiologiam e Theologia revelata quis eadem ςompage exstruat,quae
rarimi - in pto. Nostrum est, proponere oculis Lectorumami eiu singulariam minori min, ut exhortemur ac excrutemus alio , si clivo eodem laude non minor sidaturos. - 'in tutisne prima imiuiritur an rationem, cur christus a cruce haud des derii rum redivivus sese populo universo ostende- .rit. Descendiis esum ideo assarmat, quod Iudaei, Messiae
73쪽
eitatuit, ae ita religiolii Christiana impedimentum laboriturum fuerit satis grave. Eandem ob tationem Jesum sese testibus certis modo praebuisse vivum post resurrectionem, pronuntiata Addimus, odium procerum Iudaicorum ne sic quidem co quiescere potuisse, quippe qui Lazarum, mirifice e morte revocatum, occidere paraverant. Praesenserant ipsi, doctrinam Jesuin opulentam suam ambitionem, conservandis semili uir .
13. Bicientem, adversa stome inter icis pugnare Medis aris, ε μι-da quaeritur, cur Deus Tyrios ac sidonios non emenda .
verit per miracula, inflata vigente Christi minimo fuit M. Respondet Amor, gratiae divinae adminicula semper esse se irino, quae saluti homnum simiant miracula vero amem rima reservari temporibus eis, quiuiis plures possint ad mi civitatem aggregari, qualia exstiterint tempora Augusti. Ad
dit, miracula ex scopo divino esse rariora ac Messiae reservata fuisse illustriora. Maeditatisne tertia indagat rationem, curi S Deus gentem sitam sub et Test plerimque invitamentis, a temporali Micitate desumtis ad veram incitaverit pietatem.
ai. Ostendit vero, illum agendi modum indo prisci aevi filisse ac
commodatiss1mum. Legi haec digna est Messitatio ex integro. Meditatum quarta quaerit Autor , cur Deus malum haud sem-37 per citra interventum alterius ipse puniat. Respondet ipse i nitatem Dei plus salutis ad civitatem mentium conserre, quam promti supplici horrorem Hae Meditationes sunt recentes. Nunc vero ad Fasciculas ipsos progrediendum Meletemue primo de fine Dei primario, quem ipse sibi ita creanda rerum universtate proposuit, exponitur. Existere Deum sapienti smum, populari ratione, eaque solida, demonstratur ex con. ai. templatione navigationis. Finem creationis collocat in coinprobation bonitatis divinae eiusque cum rebus creatis, rati
ne haud expertibus, communicatae, atque in manisellandisperi noni sibi, ad homin in citatem. --- ραψ 'dum vel situr in exponendo siserae Dei fine, quem ipse i tendit in partu ae infirmitatibus insimum piae resiquis anim 38. ribus. voluit nempe Numen sipientissimuin, ut insentes ab 'Minis sanustine praepanitionem ad rationis tam ipsumque
74쪽
que sermonen communem. Meletem tertium ductitit uim rig. sa. de rationem, cur plurima vaticinia verbis Muratis ac obscurioribus exhibita suerint. Distinguit Autor illa in species duas. Aliorum enim eventus a libero hominis arbitrio, alia pendenta lege quadam necessitatis. Illa solent obscure exprimi, ut ho
mo moneatur, nec tamen vaticini eventus eludatur. ι arto 6.
Meletemate edisseritur ratio, cur Deus haecies carnium nonnullas a Iudaeis edi vetuerit. miscrevisse hac ratione Deum Iu daeos a commerci gentium, simulacra venerantium ac emendi titis numinibus affixarunt, Autor scite .ingeniose ostendit, adscita in subsidium visione, Petro oblata I X. Nec tamen I.
negat, rationes quoque sibivisse physicas interdicto. Haec si Hirii primo comprehensiluitur Gradum promovere lubee ad Fus -- indum rariu-Fe, I remate quino ex-. r. pistatur sipiens Dei. stopus, quem costuma insemus reprae . . kntiant. Locum . Cur XV, a, de comparatione corpor a puebodorum te suis accipiemirum esse, Autor negat, compi a vi orationis innixus. De rerurrectione e poris inmanici
agit, ut obiectiones in dubia removeat, atque idem corpus re invisum accessionibus quibusdam auctum iri uastat, proin trans ad Lor. XV . sesin haud obscure identitatem ad par Rastes quasdam substantiae constantes restringens. Beatitudinem coelestem tam vivide clareque depingit, ut lectorem lesiderio eius inflammet teneatque Infernalium poenarum perpetuita 39a. tem conlarmat, fierique per bonitatem Dei posse negat, ut improbi in coelum adsciscantur. Singulare est, quod ex o 399. nitatis ac amoris Dei notione ostendit, eum odisse improbos, eisque beatitudinem lenegare. Bonitatem Dei damnatis etiam tribuere frutilus sui, pugnat, docens, ipsum moderari ac tem. Perare cenas commeritas maleficorum. Ne quis existi me Q8 Deum per omnipotentiam malignos aeternum beare posse, pr
audet. Is wmmue . tradit finem sipies rata arbore cognitionis ni ac mali, ratus, hominis fuisse, constretudinem a lim bonarum adducere di contrahere. si vero perii diemus, arborem illam iuisse utilem, nec amen cibo
silubrem ciuis videnae dicta vi, it Ust,aesimi hominim
75쪽
quoque ex miseriis exanitatis didicisse confiimatam bene ais genui consuetudinem, Gr. II, 7, 3 IV, T. Consentit tam Pag. za8. est us in Onoli Bibliothecae exegetice in Nov. s. ac Luc. II, s. elum vero ho in inem exercitatione obtinuitii in hono con . firmationem, Autori non debemus largiri, probe scientes, firmitatem ipsius moralem deducendam esse ex unione personali, nec ipsiani ob praemium servasse legem divinam, quod in ipsius Confirmationem redundaret. Fuit is semper a peccatis &ie catoribus discretus, natusque fuit, ut obedientia sua nos
limeret, nobisque praemia promereret. Id probabile est, M. borem boni ac mali sic dictam sui se, eo quod ea symbolum a s ac minimentum M legi diviti . Proci m--Fasim, mquart- Exhibetur in pus fionis appendix ad ADPrenis ex Am , saepeditans coniecturam de modo, quo cupiditates 57 pravae a parentibus in liberos piopagari possint. Animas λ ammim per mari , oriri . nono, resinam is eos, qui negant, abi adines parentini malitiosis in ii fantum animas
transferri posse. Persuadet sibi eas in eo consistere, ut se homini inst ingratissima eio bonum,in splendor mali.
- mentem in itisset, ut repraesentatio rationis contraria μολ- enervetur ac opprimatur. Utraque labes ab imaginationis vi ac robore potest derivari. Lubuit Autori labem communem, nobis insitam ab imiuginatione matris incommoda .noxia,
embryonein afficiente simul repetere. Vocat tamen quodammiusta in subsidium succos parentum, e quibus embryo*97 progeneratur. Suhitici talutem, sese nil nisi conjecturas hoc loco declitis. Meleten ue, quod instat, septimo exponitur de ratione, cur Deus per potentiam suam infinitam haud imi dia tolliatque malum. Qui norunt cloeti inam Leibnuianam de mundo opti in O illi norunt, quid hac Meuitatione compret e datur. tr; mur sane, cur nemo eorum, qui docti inam de
mundo optimo refugiunt horrentque , nihil ad haec retuleris
nec sese commoverit ullo modo, quae Autor ipsis hic risesso possit enodanda. Qui Deo omnipraescientiam detrahere alta raris, ac eam ob causim doctrinam de mundo optimo, o
ita ivus quippe --is ex opinione sin conuarum .
76쪽
mniis ait inieravit, omniurn Gerrime sese expedivit, permiserens ividum casui Deumque caecim, ut xbed ii et notionein illam, quae dictivit, hoc universum, mone temporis itiis e cunnis consideratum, finibus, Deo sapienter praestium , conve
nientissime respondere. Succedit Fasciculus quintus ac sextus, quibus insertae conspiciuntur Meditationes sequentes Meditatio octava inscribitur de scopo Dei circa Jesu satisfactiosaem. Dis Pag. 341, serit in ea primo quidem Autor de Dei iustitia, sanctitate.
Hanc ponit in perfectione intellectus summa, ac voluntatis in tegritate maxilua, quae nil nisi bolium, convenientissimum
amat, eflhctui dare studet. Inde autem colligit, Deo pia .cere non nisi perfecta bona, copo congruentia, eique displiacere, quae his sim pposita. Deo. etiam muti iis curae, ostendit tuni ex notione nistitiae, tum ex de ianuitatis Puti o. 'eliri si dii inesse monauibus, tabi M, en que on posita . . - esse propriam credit, collocans eam in perse ne modorum compositionis. Recordamu inter Mee, talis probri sa. etiam Mi mnis. Iustiti ii Dei appellat Amor opientem --
nitatem. Suhiungit hisce Dei virturibus maditionem hominis, lasti labe insistinis accessest insecti, poenasque exinde pinfluentes,-ium naturales, tum positivas, seu arbitrio Dei assignandas ilania abstitutionis is scariae satisfactionis egregie iccinct
que firmat. Illustrat inprimis locum Ebr. IX, ψ-aδ, ac ex illo 37 systema id exhibet corroboratum. Deus De satisfeci In coni moda videtur aliis haec sermula loquendi. Autori laudi ducendum, quod incommodi id evanescere, ostendit, ratus, fieri potuisse, imo ita evenisse, ut huic systemati insit major Persectionum Dei declaratio, niajusque evitandi peccati ast dium. Eis vero, quihus visius fuerat nimium rationi tribuisse, opponit annotatione mira angustias rationis indicat, simul aedefiniendum est ex rationis imbit a quaei qm hujus universi actiones ac effectiones persectionibus Dei sint ves consentane .el repugnat tes. Nonne autem is, hi sapientiam Dei, ex pe 398. Rus maximi ponderis pariique conqueum, ex nere com
tendie, siquid movit, quod 'gustos rationis l-te et o
77쪽
Os enim, qua redemtorin Messias, estsapientia disi e proni-
tuarium o Cor. I, i. 'leoque oeconomia satisfactioiiis vicariae in speculum, e quo sapientissimi suae Dei relucent osten- di praeterea Autor, quomodo Delis dici possit a morte Iesu nobis reconciliatus, hac h ipse nobiscum reconciliasse, κα- Pag. Α33 ταλλαξαι Succedit Medi atto=l huic Appendix quae eruit ex loctrina de satisfactione Christi diversi virtutis colenda invitam enita congruenter pronuntiato Perillustris Chrisiani risi 4n Gedanchen on derisenschen is unda sinus. II. Fu damenti loco ipse adhibuit locum Cor. I iso, nec alia consi-438. milia neglexit Amolitur tandena temerarios doctrinae de vic
476. ria satisfactione ad pravitatem abusus Fasciculo septimo libe , ius ipse concluditur. - raritate ramo exponitis de causa, quae Deum adduxerit, ut Mem ex parte nostro constituerit in coli 4 6. Qitionein iustificationis. Justificari hominem credit tum de inuin, cum fides Mestavit poenitentiam male actoriam, Meani vim oblimiit, ut hominem ad amorem coeperit inflammate.
si a. Conditio aditus in regnum gratiae, ipse iussim est fisse, si ia; at conditio persistendi in eo es fides, operibin on tam da, id est, desti bolia opera. Ex hac cautionees essem. sam dimi concilianili doctrinam Iacobi cum doctritio ratus, vocem AtmAβοι apud Iacobum esse eiusdem usi: Mus ac Melarari pro ciue ciris confirmat a persi rete. Adiungitii nihil de mensuris gradibursque cognitionis divina pro con- ditione aetatum mundi. Non fuissemus tamqongi in argumem iis aibri recensendis, ni pleraque essent nox e vel investigationis, vel traictationis, specimina, solide plerumque, diserte , ac moderate modestissimeque, literis consignata. moenitas civi-- tatis celorum gloriosae hic aperit sese tanta, ut lector non possit non ad gaudia coelestia accendi, & desideriis in coelum
rapi. Universia tendunt ad confirmationem veritatum divinarum, earumque gravissimarum, ad fidem genuinam eoque probatam, ad sanctimoniam sectandam, ad persectiones Dii concelehrandas O felix viretum, in quo sed tu tam salu-.bres sese inerunt ac suppeditatitur spectatori γ'
78쪽
s 2LEMENTA. Tomis sectis II 69
PRIMORDIA SUPERIOR ITATIS TERRITO-
rialis Saxonicae, ex antiquis Sm num es Francorum re
bus eruta, atque genui res probata rationibus cibilitas, o CHRISTIAN HANACCIO, D in Acad. Visemb. Auris Sax Prin ea GH O diris minim
Vitembergae, apud Gotti Henr sci arietiurn 274o s. Plag. 8. Oecupatus in eo est Cons Autor, ut, Saxones a Francis nu quam sub iugum iussio fuisse, comprobatum eat. Nec est dubium, quin probatissimis argumentis id ipsum evicerit Pag. is i in imperante, Saxonia ad Rhenum usque patuit. Tris -buta, nonnunquam Francis promissa, atque esuta, saxonum libertatem non sustulerunt. Et licet saxones Francis obsides aliqu)ndo dederint, cinde tamen libertatis sine detrimentum non suere passi Postquam haec Autor affirmaverat, primor 18.dia Saxonicae superioritatis territorialis ex pace Salgensi se . a Salisurgica, ad A. os conciliata, arcessivit. Potestatem qiundam ordinibus Saxoniae provincialibus fuisse tunc 1em tam una cum legibus patriis politicis, constat inter omnes. Comites autem a Carolingidis fuerunt Saxoniae dati, in quos inspectio tradita sui Episcopis Missisque regiis. postea C chitibus Palatinis Leges vero novas condere, sacra moderari, majestatem analogam exercere, Saxoniae proceribus haud licuit. Unde nobis suboritur dubitatio, an superioritatis territorialis iura ex tam vetusta radice derivari possint iure, ritoque Duces enim tunc erant belli gerendi praesides utque ad Ottonis I seris tempora, nec hi haereditarias tenebant uti sdignitates idem de Comitibus videtur pronuntiandum. Sa ac me in unam gentem cum Francis A. 8o3 coissile, veriusti est consentiuieum. Ut vero primoribus Francorum ea aenite superioritas territorias haud sit indulta ita monibus moi ta iura fisisse impertita, vix suspicari licet Maiores donius
79쪽
Curessisum certe dignitas & successorum regna ad Arnt1M phum silue, ratiotie ei maniae fuerunt aliunde derivanda, nec a procerum sussi agiis pependerunt. Ni fallimur, et Gund- Vag. 9. singius hic nobis secit otia I octiss. Autor contra, PipIntac ιμ, roliis dignitatem regiam a sulli agiis procerum Galliae ded cendam, existimat, secusque sentientes refellit. Sucqessionem in regnum, belli gerendi plerumque decreta, legum serenda- .rum potestatem dc summum arbitrium in causio iiiiiii, haud
39 fuisse penes Reges Cons Amor vitiis conficere conat 48 mentis Diplomata Caro si M., iri quonam sine exhibetur aera Christiana, ipse pro genuinis retinarat Ioanm Gui lini Iurioinnione sese credens munirum ' iaceat et' nobis Dii 'omani Imperatoria ac regia annumerare spuriis commentis, quae aeseruaret aeram neserunt Christianam. s. Georg. E indus, ni fallimiti can*ωψ Diplomatum, rem omnem conficere M.f3 dentur. Dubstat Autor, an Saxones iusserit Episcopis trade
re decimas. Verum dubitationem nobis eximunt verba Poetae Anonymi Saxonis, Capitularia, despossessi decimarum, Episto pis in Q. X Seculo vindicata, quemadmodum do traiis plomata. Iacet vero Episcopi eas ipsi haud perceperint si gulas, plurimasque viris nobilibus in seudum concesserint co nobiisque donarint inde tamen res ipsa in dubium revocari haud posse videtur. Ita autem evenisse, docent Diplomata Epi- scopalium tabulariorum, adeo, ut ex possessione decimarum , Episcopali olim argumentum desumi potuerit ad determina dos terminos dioecesium Episcopalium. Id vero inficiari nolumus, hinc ad minuendam ipsus iuris publici libertatisque usuram nil posse deduci. Iudicii estphalici, libertati Sax
s s. nicae inimici, Carolumis autorem exstitisse, Cons. Autor negat. Non vacat nobis in praesens ea repetere, qua B. Me mero
Gundlingius in Commentatisne ad Caria VI Capitulisissem pag. He iudieii velimici ei lime originibus do ete' pro more edisseruit. Conc vir, quo minus primordia 58. - iudicii usus ad Cura x M. reseramus, hasce necti argume torum tragulas, quas in dissentientium capita evibrat Credit
80쪽
SUPPLEMENTA. Tomi v sectiora ri
pisulat--, Saxonibus visis consentientibus sectum esse a id publi e contra praevaricatores ac maleficia exerceri potuisse; synec conducibilem sibi videri illam occultam iudicii illius faex itiam δε quin potius in Capitulari ad A. 9 promulgato
mitiora Carolo M. placuisse consilia 3 intecellere publicam legum ultionem illi occulte judicanti modo. Dolemus, ita nos haud elle perspicaces, ut, hisce argumentis eorumque complexu sententiae Gu lingiana derogatum et se, nobis possimus persuadere. Resellit deinde Autor vulgarem opinionem, quae dictitat, Carolum M. Saxonas libertate condendi testa inent privasse, licet Paulus milius eam secutus sit, pangevbergium Pag. 9.Gr hianis in minis sumagantes. Assis ingenue, noninalios Saxonui ob desectionem reperitam amisisse ingemaiorem. 3. proprietatem bonorum, multatem testamenti sectionis haud aeque. Ponro it demonstratum, ultimam calamitatem, quacia 'xomim muli in Galliam uerrunt visitati, cum amissi liberi tis haud fuisse tantunctam. Certum utique est, Car. - . eos per Echebaraeum Comitem terris suis restituis. Tum osten AESssit Autor, Francorum & Saxonum libertate, quae Aperio communis Rinis fuerit temperata ac copulata, contineri Imperii Germanici λntem. Saxoniam integram tempore Carolim Morum sui si terram mea Fatam, sibi persuadet. bellicat hic
rursum nobis aurem Gutullivius Mediatam terram Autor e ponit per eam, quae cedere aequali ad nexum syllematicum Germini impertinuerit, de quidem interventu iuris publici Addit idem Superioritas territorialis tum libertate, tum burebus 23 fragii, in Comitiis imperii nititur. i. quamprimum utrumque conjunctum adfuit, primordia superioritatis territoriatu probata censenturi inibitratur, hanc preteiogativam prim Saxonum indigenti nobilioribus suisse prspxiam, tandem vero ad D