Nova studia Euripidea

61쪽

- 44

λ Sic scribendum esse puto. Hγιαλοῖσι παρακροκαλAt Plane idem significant neque particula et eOniuncti tolerantur. Apparet ,Παρακροκαλαις cum Jρos Oi ut adiectivum coniungendum esse, quod bene fit articulo inserto. Ut si dividam, perspicua responsione commoveor, quae Stinter hunc v. et ultimum periodi.' - v. l. In longis non Ossendat, qui V. 220 conferat. A CL Suppl. 975.

62쪽

Qui versus metrum traducunt ad dactylos seu horiambos), quibus carme terminatur. In universum re modo adhibitae sunt formae, duae plenae, una catalectica, ut ita dicam. Baech. 135. Post hanc pulchram e0mpositionem podum

64쪽

155. 160. 13 asst. Baeeli. 902. Quantum distat ab hoc difficillim et 01 rupto carmine quarti cantici p0du8, quae incipit a v. 902 Ipsum

canticum e lyconei constat, qui nullam praebent perspicuam aequabilitatem. 0 mugis necopinantibus n0bis accidit, ut egregiam comp0siti0nem in ne inveniamus. Concentus o l0co tam apertu8 St, ut iamdudum perspectu sit et Hermannus exiguos err0re unius neque ver mali testi P qui in hac tabula non pendet ut in aliis a cod Laur. qui versus nisi ad . 55 0nc0ntinet c0rrexerit: /υρta dεὶ. Is ita j, Prima membra singula comp08ita sunt ex deca3yllab et mero dimetro trochaico Versus Aeolici syllabatim resp0ndent inter .

Se Vel Stium troch. longae admodum libere solutae sunt:

905. Deinde idem versus ter iteratur:

Terminatur autem v. glyc. et thereerat. quorum alter propea dedit ad primum, alter ad tertium V. VerSuum periodis Sententiae plane respondent, ut breve h0ccanticum artifiossissimum Sit, pulcherrimum ex eorum magno numero, quibus 90eta phil080phiae Suae Summam:

65쪽

Iam ad dochmios transeamus, quod gemis creberrimum Stin Euripidis fabulis et ut exeitatissimum maxime omnium in canticis s0lutis adhibetur. Cont0rtum et difficile esse dochmiorum genus et abh0rrere a reliquorum metrorum aequabilitate pervulgatum est apud omnes. Quae pini vix ir0ne digna est, non distam homine rei metricae perito Neque enim udum aliud genus metr0rum tanta diligentis, tanto consilio componitur quant d0elim ii in nullis sere aliis

carminibu resp0nsionem tam certam invenimus. Non 80lum ipsa metra, Sed Semper syllabae acutae, saepe etiam ictu carentes resp0ndent. Odorum instonstantiam resp0nsione accurata poetae

videntur c0mpen8a 8Se. Quam rem viros doct0 sugisse intellegin0n potest nisi ex eo, quod oelimi0rum genus ut 0ntortum et ine0nditum diffamatum est. Sed haec aetenus. Quae it re8, iam e primo, quod invenimus, cantico d0sthmiae 80lut dilueide apparet.

Hipp. 571. Die Hipp. 571 sqq. Leetio sana est praeter

unum 10eum v. 585 q. qui poStquam Wilam eum sanari posse desperavit, a Le0ne egregie emendatus est Wil optime disserre Verba γεγωνειν λεγειν Seu tale quid m0nuit, eum rεZωνεῖν signifiearet articulare v0ces', distincte dicere'. Qui quamquam si reet emendandi viam indieavit, nihil pr0ficere potuit, quod librorum lectionem ara retinebat, quae allicit quidem animum, sed ob eam ipsam rem ut deducta e verbo antec reicienda est. Reetam ieeti0nem choliasta Servavit Onia. EX Ua cum progrederetur eo, eo pervenit, ut imperativum abditum esse in Verb0 γεγωνει m. εIωνεt 0gn0Sceret et Scriberet: γεγωνει δ' πq: Sonitum quidem audio, Sed accurati quicquam n0n habeo. Tu autem singula mihi dicas, sicut per 0rtas ad te pervenit lam0r. Etiam in niter l0e0, v. 592, 0ssendit Wil. Sed nihil mutandum est. Quae asser ille vir doetus dirimi nullo iure ih0ri verbi Phaedrae exclamati0ue, mullo m0do J088unt

66쪽

probari, cum id saepissime fiat in canticis alternis. Praetereaim eo certe erravit, quod c0niungere voluit:τα κρυπτα γαρ πεφληνε, προδοτο εκ φίλων, ut irim iamb. Nam dochmium esse versum illum eiunctum: προδοτο εκ φίλων quis Si quin videat 3 - Alii mutaverunt, ut dochmium efficerent. Seidleri coniecturam: Tα κρυπT ' ρα πεφηνε Wilamowitgius Hipp. p. 213 recte refellit, eum ille . 592 non

sit causa V. 93, sed vice versa. Nuda autem mutanda, cum hic verSBS

67쪽

591.1 atat ho595. i. - - Quattuor lint periodi, quarum ingulae constant quinis metrigdochmia eis, quae seiunguntur binis trimetris iambicis. Etsi haeciam mira est comp0Sitio, multo plura c0gnosci poSSunt. Dua8 in universum adhibuisse videmus poetam dochmiorum Drmas: et Omnis vis p0sita est in primat l0nga syllaba, deinde in itera. Si pri0rem formam. in qua prima longa soluta est, littera , ut Semper faciam, Iignifieamus. alteram clittera , Singulae periodi hanc exhibent Drmam: 571. I.

i Quod mirum non videtur, cum in eo papyro, qui Or. V. 338 Sqq. continet, eadem dochmii syllaba ictum habeat, dummodo illa puncta tandem intellexerimus syllabas signifieare ictu strentes. Cf. Blass, Baechylidis arm praef. p. I. et ell, ludes 902. Quae res per Omnia canti ea apparebit. Aliquo modo tamen equidem in eo Offendo, quod in Euripidis anticis nihil fere interest, utrum ultima Syllaba, quae eadem i. c. ictum habet, Solvatur necne.

68쪽

Unam quamque peri0dorum certa regula apparet ita e0mpositam esse, ut congruentia quaedam eveniat. Praeterea in hoc cantico summa arte e0n8truet etiam breves nonnumquam pari modo aut

purae aut productae sunt, s. I, 2 4 5. ΙΙ, , , 5. II, 1, 2, 3;4 5. IV, H, Finem tacit interiecti mera 0rma a addita. Hipp. 81 l. Fastile etiam chori eantiuncula soluta inde a v. Si perspicitur. Initium adit iterum dochmi serma a teriterata, qu08 Versus senarius equitur, in medio posuit p0eta duos dochmi0s formae Finem aciunt:

ωμοι μοι . . . . ' σεθεν ' Sic facile sententia corrupta restituitur atque miror, quod editoreSeam emendandi viam Ondum ingressi sunt Wilaimowitgii coniectura:

τίνα κλυω υλαν ποθεν νανctsi uo et verborum fluetii retardatur neque stropliae responsi restituitur. ταλα ινα ante i lyci interpol Lacuna quomodo Suppleatur, incertum St. y Wechi recte fere coniecit coit Tα λας, O scol 'γO G θεν, qualia quam omne eae coniecturae admodum neertae sunt.

69쪽

Hipp. 866. Iterum breve chori canticum iam extat inde a. V. 66. Primus Ver8u uno iambico metro a Senari0rum aequabili luxu traducit ad 0elimi0s excitat0s,s qui h0 m0d0 decurrunt 4 a

869. Rab. Singuli versus syllabatim iidem sunt, nulla Syllaba brevi prO- ducta est praeter interiectionem in V. 870. Hipp. 82. In omni hac fabulae parte membra lyriea

paveo ser8u continentia Sque occurrunt, quae Similibus c0m- in Enger egregie eni. Nam facillime fieri potuit, ut verbum vulgatum a librario poneretur seu potius ab interprete adseriberetur pro inusitato. CL Soph. rgin 164. Nisi aut in initio una syllaba exeidit Weil: νεοῦ τευ' cυς , Ton' ci et t. Sim. aut in exitu duae, ut lienus efficiatur trita iamb. Ge. Selimidi: dos Mυνὶ).

70쪽

Antecedunt quattuor versus, qui a reliqui Eur canticis mirum in modum essedunt. Tres Sunt trim iamb. yricorum ratione conformati, qui nullo ali membro disiunguntur, in ne dochmio terminantur Resp0ndent igitur hoc modo:

0 Traditur oλoo v bis positum. Quare dubito, n lacuna ta- tuenda it.* CL antistr. Sin minus si seripsit Oeta, certe non aliter pronuntiavit verba: Παθεα, 9 2εο θνας. δ Si seliol. t unus lib. Par. quos, cum reliquorum Odd lectio aperte corrupta sit, sequi debemus praesertim cum scholiastae inter-