장음표시 사용
41쪽
Quae syllabatim respondent praeter I0ngaM 80lutas) uneis coniunxi, similia hae figura exprimuntur:
Etiam ceteris versibus exigui librorum errores iamdudum emendati sunt Satis igitur est numeros perSeribere: Qui et addidit.
42쪽
Deinde viginti et metra dactyliga continua decurrunt, VerSum, qui clauSulam tacit, equidem recitare nequeo nisi unum cod Laur. Secuti ha addimus, ut trimetrus essetatur iambicus, qui sappissime dactylis adiungitur et bene ultimam periodum coniungit eum iambis, qui antecedunt). Omnis ultimae partis forma simillima est ei, quam in Uel a v. 375 vidimus. V. 1004 est transitus anapaesticus. Omnis cantici periodo perspicimus compo8itas eSSe plerumque ei membris, qu08 littera a significavimus, saepissime iteratis, quibus intermixti alii versus, qui idem e0nsestim bis ter quater iterantur. Clausulam apparet bis eandem esse sive sive ra). Iph. Aul. 276. De carmine ph. vi. 276, quod ep0dus videtur SSe verba n0 laetam, cum sine dubi Euripidi tribuendum n0 Sit, praesertim autem, cum Hermannum recte id putem in antistrophicam redegi 88 rationem. Baech. 576. Ultimus 0eus, quem pertractamuS, Bacch.576 sqq. exeitatissimus est. In aedibus i0nysus semet ipSum Iiberat, latena8. 90rtas, muro perrumpit. Dri autem chorus
y V. 1007, ut traditur, t0lerari nequit Fortasse Mechleinius rectam emendandi viam invenit.
43쪽
dominum omnipotentem ea sentit esseere atque laetitia elatus, saneto furore impulsus hymnum ei dicit. Intremiscunt religione capti choreutae, neqtie vero delirant. Poetae est, quamvis it excitata pars, tamen Servare harmoniam, qua una e rudi er-m0ne cotidian carmen divinum fit et canticum. Qu0d Euripides mira quadam arte efficere studuit. Ch0ri cantissum, quod anteeedit, ex versibus Ionicis compositum e8t, quo con8tat prope accedere ad genus iambicum. podo, de qua postea dicendum erit, deinde plures iambi intermi8centur; ea denique pars, quam tractamus, plane sere iambica St. Primi versus haud saciles sunt. Interiecti Secernenda 88e videtur Deinde haec equuntur:
Ch0ri e0ryphaei 3 versus, qui inter ista Dionysi verba
p08itus est, merus tetrametru8 8 cataleeticus; nam unam Syllabam excidisse Hermannus sine dubio recte c0gn0vit. Etiam alterius ch0ri partis primus versus, ut traditur, recitari n0 90teSt. Iam B0thius rectum cognovit, cum alterum dί6 rora deleret Numeri icitur si decurrunt:
44쪽
Di0nysi verba dactylica ex nuntiati incisione in duas tetra- podias quattu0 dip0dias dividuntur chorus p08tquam eo numer08 excepit: ad ambos redit Ante isthia unam deesse brevem Syllabam Blassius cogn0vit, ut 0 efficiatur metrum: Finis incertus ist verba recte tradita sunt es schol. Phoen. 41., tym Magn. 279, 20), 0 recitantur nisi sie:600. Quod carmen, quamquam nihil est, qu0d non habeat, cui respondeat abh0rrere a simpliei componendi rati0ne, quam in prioribus invenimus fabulis, apparet. Neque 80lum excitati huius I0ei verbis id tribui poteSt, ut perspicitur, Si qua modo traetavimus fabulas c0mparamus. Videmus, quo modo Scendat 0eta rudibus formis ad Summas, ad 0nt0rtas videmus, quanta hac Via cum pr0ς'ediatur, amiSerit, quanta sibi conciliaverit. Vix ad alia transimus, cum adiungamus pauca breve epodOStrochaica et onica S. Here. 130. De Euripidis troeliaeis praeclare egit dam0Wilgius ad eum locum, ad quem iam tranSimu8, Herc. 130. neque de metris ultra quicquam dicendum est. Numero autem non perspexisse virum doctum magn0pere dolendum St, prae8ertim cum Omnia recte cognoverit, quae editore alio sugerunt. Casu igitur
45쪽
tribuam, qu0 miram huius ep0di aequabilitatem neglexit. Nam ipse Hero II, p. 28 Sehema seripsit, ine0ndite quidem Quod idem cum ho modo eribamus, omnia acile intelleguntur: 130. 135. Supervacaneum est litteras pro singuli meiris p0nere, ut figura magis etiam emineat. Bacch. 556. Ep0dus, quae est in Bacch. 556 I0nici a minore comp0Sita St. Utroque loc0, quo reperimus apud Euripidem ea metra, in Suppl. et Baech. - rara enim omnino Sunt mera sunt nullis sere intermixtis aliis metris. Pr0prium est id horum Ver8uum, cum etiam po8terioribus temporibus, vel apud p0etas Romanos idem reperiamu8. Ep0di forma haec est de scriptura n0 90teSt certari, dum numeri tam aperti int, ut librarii vix erraverint):560.
565. Periodus, quae finem tacit corrupta est Equidem confiteor me
neque metra neque numero per8picere.
46쪽
Iam supra dixi etiam in Suppl. Ionico eodem modo com-p0Sit08 88 et, cum ibi carmina omnia sint strophista, i vix ep0d0, de qua modo di Sputavimus quicquam certi demonStratur.
Transeamus ad id metrorum genu8, quod non a veteribus grammatici8 Sed a viri doctis p08teriorum temp0rum toga0edigum Vocabatur, hac autem aetate, qua Ullam0Wiletius multique alii nominis et auctoritatem et antiquitatem non rustra impugnaverunt, in universum bene Ae0licum appellatur, melius vero inguli8 propriis nominibu indicatur, quae cuique versu sunt. Quibus in versibus id semper tenendum est ipsum metrum, quinto quidem Saeculo, de qu uno agimUS, - 0tum VerSum, non eiuSparte aut pedes es8e Versus igitur ut hie plane idem St, qui neque quicquam refert, utrum priStinam dactyli mensuram, quam Cf. imprimis Suppl. 4, i. e. alteram parodi stropham, quae, Si plenum metrum littera a catalecticum iit. b significamus qu0 anapaestic pedi par est neque vero idem), hane praebet formam:54. a
Etiam prior stropha miram tabe harmoniam, de qua tamen dubito, an easu tribuenda sit:
47쪽
VOeamu cyclicam, retinea8, an Versum recte ex anactastiga iamb0rum Drma deducas Totus enim versus arte muSica X
multis sit unum eodemque modo ab eis, qui audiunt, percipitur. Idem est, qu0d iam antea de amborum l0ngis s0lutis vel etiam nonnunquam de brevibus Suppressis digere potuimus. Quicumque non plane alienus est ab arte musica, non ignorat periodum aliqu0mod variatam meque id aliud quicquam est quam id qu0 verbis 80luta longaμ, suppressa brevis in re metrica dicitur, plane eodem modo movere SenSuS 0rum qui audiunt,
qu ipsa principalis par ἡ thema ). Aededit etiam, quod re- Spirationes arte mustea Suppletas esse, nisi ex ipsa re intellegi 90teSt, papyr0, qui Or. 338 - 344 0ntinet, Wessely, Philol. 52, p. 179 dilucide affirmatur.
Qua res teneamus, cum in carmina versibu Aeolicis c0m-p0sita inquiramus. Quae inprimis ultimis poetae annis Sunt neque ex eis, quibu8 8, qui ei tradiet, laetitia comm0veatur. Nam est genus c0ntortum et perturbatum sere neque acile quisquam e turbis Se expedit. Heracl. 371. Primum' quod tractemus carmen, p0dus est Herael. 37 Ι 8qq. quae suaviter afficit n08 post metra confusa perplexaque Stropharum, quae praeeunt Forma tam ei Spicua est, ut de Seriptura certari n0n possit 375.
48쪽
Tertium et ultimum ver8um e08dem esse eis, quae m0d diximus, probatur. Praeterea omne versus simillimi sunt V d de dueitur exv a prima syllaba dempta v. b iterum una syllaba ultima deleta. Quae sormarum simplicita ut in genere lycone necopinantibus nobis accidit neque in carminibus Strophici saepius invenitur. 3 Excipienda tamen uni et cantista alterna et mon0diae. Supra iam nonnulla Xempla illarum comp08itionum attuli, quae pr0pe aecedunt ad rationem astr0phicam. Addam hic omnin0 permultis locis videri Euripidem id petere, ut ista cantica congruentia reddat eodem mod qu0 80luta Neque id mirum 8t, eum haec similiter ae 8tr0phica aliqua re egeant, qua Varia
elementa in unum Ogantur armen. ita dicam, dactylicus est Simile Sunt etiam
Tamen tota compositio dicendique ratio adeo ab Euripidis arte ab-liorret, ut hic nullo modo audeam id cauticum aesturatius pertractare.' Etiam aequabilior versuum fiat fluxus, si H. eilium Secutustio modo audeas versus dirimere:
δ Unum chori canticum simili m0do i0mpositum inveni mere. v. 348, ubi figura haec est:
49쪽
Andr. 50 l. Ut exemplum asseram, quod ad Suppl. tempu8 prope accedit Andromachae carmen quoddam exScribam, V. 5014qq. Quod alternis dicunt Andr0macha et filius eius, qui librariis Mol0ssus v0gatur. 3 Huic parti e magi harm0nia pii est, quod duae strophae, quae inter se resp0ndent, Menelai verbis disiunctae sunt Numeri igitur te decurrunt:
H ee. 47. Iam ad ipsa cantica 30luta redeamus. Simplicem Drmam praebet ep0dus, quae est in Hec. 47 sqq. 0 saei lius c0gn0Sci 0test, quae 0rruptela in8it in ultimis versibus. Multa e0nati sunt h0mines d0eti neque rectam viam invenerunt, cumc0ngruentiam 110 e loco quaererent, ii Sine dubio extat. Iam 3 Nullo quidem iure eum Molossi n0men in ipso fabulae dial0go
non extet Euripides igitur eum nomine carere Voluit. OlOSSu praeterea ponymus Molossiae est, quae in eadem fabula iam e0mmemoratur V. 1244.
50쪽
cum vertamus hos versus, flandimu in verbi τέκνων θaνόντων, quae ieiune interposita vim poetidam valde imminuunt, quibus deletis sermo optime fuit. Videamus autem numeros. 0nsestim apparet prim08 versu e0Sdem Ss enh0plios. In prim versu iambi una syllaba l0nga Soluta est, ceteroquin plane c0nSentiunt alter eum altero. Deinde in8ertu est trim iamb., quem equitur par0emiaeus: Omnis attentus intellegit v. 55 iterum eundem Sse: τίθετa χερα ρυπTεTat S. Quare sine dubi verbum raρεiai cum ultim verSu 0niungendum est, ut tetrametrus es sciatur iamb., qui aliquo m0d tertiore8p0ndet, praeterea etiam in Se ipso resp0nsionem habet:
Quare 110 dubit verba τεκνων θανόντων et metrum et ser-m0nis fluxum perturbantia delere. Suppl. 971. Similem e0mp08itionem habet 0p0dus in Suppl. inde a v. Tl. Hariungit pinio, qui v. 975-977 0s 97 1 transposuit, iure reiecta est. V. T in optimis libris deest.)In ipsi ver8ibu corruptelam esse metro dem0nStratur, Iermannus rectum Ogn0Vi88 videtur, qui inseruit: