장음표시 사용
221쪽
'Mit,ut ait, calumniis liberare studet. De autoritate primae Constitutionis haee sunt argumenta i quia in hac Constitutione Constantini antiqua re ab ipso Paulo postolo introducta, consuetudo sit confirmata 27 quia hoc testetur eonsensus
totius antiquitatis. Porro pro ejus autoritate argumenta uincit ab argumento Cunstitutionis, aequitate ι Deo nunt utilitate, ab aliis Coostitutionibus Imperatorum, a perpetuo in Ee-elesia vetere usu etiam post Constantini tempora, a stilo Comsantini, qui in aliis ejus Constitutionibus reperitur, quem tamen Gothostediar alienum ab aetate Constantini putat, denique a Latinitate eorum temporum, praesertim tans antini, quippe in ea easdem loeutionesis verba, quae in aliis, adhibuerit. Fidem secundae Constitutioni adrogat ex inseri. ptione, o subscriptione, die aliis Constitutionibus Imperat ris ejusdem de rebus erelesiasticis, in quibus idem stilus Hon rii, eadem argumenta' sententiae, eaedemque metaphorae verborum, reperiantur, quibus nempe usus sit, si quidquam ad religionem pertinens tonstituerit; deinde, quod in illa idem eonstitutum reperiatur, quod in aliis Constitutionibus sup riorum Impera.orumis Conciliorum inveniatur, de quarum integritate nee M/inredus ipse dubitet Autoritas tertiae Cona situtionis, judicio is Genise inde dueitur, quod ea tum in anotiquis Stis, tum in editionibus vulgatis, reperiatur, quia nihil
in ea constituatur, nisi quod in antecedentibus Conuitutioni. bus rescriptum, porro areessi tu ex subscriptioneis inscripti ne verborum duritie stilo re latinitate eorundem Imperatorum quae omnia ct in aliis eorum legibus reperias.
In omnibus argumentis Λutor supra modum est copiosus, curiosus, ita ut tae res ei maxime curae cordique suum vide tur. Ac primo quidem argumenta ejus videntur aliquid valere, sed omnibus perpensis, tamen non dubitamus, quin faciale possint refutari atque ejici, nihilque sane sit detractum arguis mentis Iae Gothostedi. Sed his non immorabimur; ipsius rei judicium apud alios sit eruditos veniamus potius ad aliud certamen, super mira illa Salmam opinione ortum mutuum non es e alienationem.
222쪽
MENfIS APRILIS A. MDCCLIII. ais
Edidit igitur Anamus Sevebem Disceptationem do mu Pag. 369.
tuo adversus Curiss Salmam nuvum dogma Paris apud vid. Miris thurini a uir Λ.4646, 2. Λutor patriam habuit Brunovi eum, sed, post in Galliam delatus solidae furi rudentiae,nl- tui operae dedit. QDoctor suris factus, ut consequeretur Λndegavi Piofessionem Iuris, disputavit contra Maauinum quendam in quo tamen cum inferior discessisset, Protessione excidit, multum annitente quamvis Menetio, qui praeceptori suo praecipue favebat. Sed tamen fama eruditionis Sevebo. ri, α benevolentia Senatus Andegaveasis, & Boslevi v. Q. salarium annuum DC librarum salticarum ei constitutum est. ut in universitate literaria Λndegavensi maneret Vid. ---giana Tom. I pag. M. Postea tandem nactus est Professionem Iuris unde S in titulo Professorem Λndegavensem se vocat. Eruditio ejus singularis planissime ex hoe libro apparet. Scriptus est adversus Salmassumum vehementer I Ctos proptegnovam quandam de mutuo lententiam in se eoneitaverat.
Scilicet Salmam in libro Hisuris Λ. 638, ct postea in Prae.
fatione ad ii 'rum de ori furarum, novam illam sentenistiam exproisserat, in mutuo non esse alienationem, quam se
tentiam deinde in libro ingulari sub titulo Alexi a Massalia
Λ i64o uberina executus est. Quae sententia cum JCtia mira ipsi rationi Iurisprudentiae eontraria vidererur muli exstiterunt, qui Salmasium resutare conarentur, inter quos Car. Annib. Fabrotrus D. M. Minniaebius Patru Gnaeus, c
prim erus Salma Hiis respondit in Disquisitione rivi tamquam edidit A. trus, ct in aliis, ei annexis, disquisitionibus. Praecipui inter adversarios Salmassi fuerunt miselmae Gostis,' hie Sogeberus, qui eum validissimis argumentis refutarunt. Gosus edidit inacias pro recepta de mutu Menasime sententia, quae prodierunt simul eum Specimine emiae eontroversia Lugduni Bat ex ossicina Hiariari I mearedo A. 1646 8. Hui respondit Sobnasius Λ. 648 in Speeimine confutationis in nur eos rum Desideri Heraisi Cap. rinis. Huic rursus opposuit oessus animadversiones
in quaedam ωμια Deciminis Salmasiam, quibus varii vi-
223쪽
ri docti ab ejus cshimniis vindieantur, quae tamen post a mas demuni mortem, di sine nomine Autoris, A. 87 Hagae Com. apud Hadriam V q, 8, prodierunt. Quod ad Angeberi Disceptationem attinet, λει tar tanta cupiditate eam legendi flagrabat, ut eum Λ. 3646 Parisiis operas exerteret, . singula folia sibi mitti curaret e typographia. Hae oecasone scripsit Salma ad Menuium velletnenter
se pupugisse aeutissima illa dicteria Seu heri, quanquam nul Iis contumeliis se lacessierit,in propterea se quoque deis sionem sui dare velle. Sed ea responsio non est semia, sae dubio quia Salmasius argumenta illa Angeberi tam sirma in-veuerat, ut nihil iis responderi posset, ipse vero tententiam suam tam saepe mutaverat, ut ipse suo se gladio juguIasse videretur. more es series hujus historiae, quam Meremannu in Praefatione enarrat. Ceterum Gngebem omnia argrum ta Salmain tanta eruditione resutavit ut nihil ad ea respond-xi posset, in toto vero libro tanta Graecarum Latinarumque Iiterarum scientia ostenditur, totque loca scriptorum veterum emendantur re explieantur, ni haec diseeptatio iste praecipua Iuris Civilis seripta referri mereatur. Scribendi genus etiam ornatum, elegans, suave est. Quo rectius autem de in
tius libri bonitate iudieium fieri possiit, uini in compendinmredigi non possit facile, Lectores nostros ad ipsum librum I gendum ablegandos censemus.
rig. 397 Ilane Disceptationem exeipit J se ab Exeau farris
Reeitatio florent ad Leg. um Cod de Palat stom. Domin. Prodiit Saragoisse A. 163s, Natus ast utor hujus Recitationis Saragosae, ibique Professo Iuris Canonici niti
Seripsit, judicio Majansii Lib. V Dis. s. erudite ciuidem rejueunde, sed dissolute, multaque laude a Franci Ramos dumnetam ornatus est, ut ipse in Praefatione ait. Atque in eo id reprehendendum est, quod delectus rerum justus desideratur. Nam multa ibi invenaniatur, quae ad rem non per eant,neque ἱνsam materiam illusirent; quod fere in omnibus H spanorum JCtis animadvertimus. Explicat verba Leg. n. copiosa eru-Stione, di de Palatiis Principum QRegum, quaecunque
224쪽
MENfIS APRILIS . MDCCLIII. xii
uspiam invenire potuit, uberrime, sed nullo lectorum desiderio, laserit. ΕΔardus Hem Omari ius duo Tractatus jam sequuntur. U. 23. Seotiam habet patriam. Iurisprudentiae nuduit Biturigibus. maeeeptore usus Ouin Barone, sed paulo post Λ is34 ipse Iurisprudentiam docuit, quanquam uu quam Profestor fuit; nam ejus mentio non fit in Caravis Professorum Biturice flam Primo Tractatu, qui est Commentarius in Tit X ULMIns de Testam. Ordin. ct prodiit apud Ueo num Pariis sit Λ. Us6 8 animadversiones proponuntur ad loeum de
ordinatione tectamentorum. Maxime persequitur verba ipsius textus, eaque explieat, quamvis nihil sngulare ibi nos animadvertisse fateamur eumque ut Michemus, qui ad eundem Titulum commentatus est, superare videtur.
Λlter Tractatus ejusdem Henrisoni pro Quin Barone adversu Anton Goveanum de Iurisdictione Lib. II Patis A. i63ς apud Vincent Sardonas, 8 editus est. Defendit praeeeptorem
suum O. Baronem. Ion inveantis ediderat Tolos: Λ.
343, 6 Commentarium ad Leg. Imperium Dig. de urisdiactione, cui Q. Bars . is4 Librum primum quaestionum Hie tractatarum ad Dig. I. C. Opposuerat. Hui Go-Deanus Libri duobus de Turisdictione adversus Q. Baro. nem A. Issi, Tolosae Α, reiponderat. Sed quia Bara ante, quam ut Tractatu responderet, decesserat vita, discipulus B-6nis, Henrisonisae, accerrime defendit praeceptorem hoc Tractatu propterea edito. Sed hunc libellum multis illis gravibus conviciis in Gomamm, eruditione longe superiorem, commaculavit, de quanquam nonnullos Goveam errores aperuit, ceteroqui tamen ei in isto certamine non par fui praesertim eum sententia aromr, quam defendere suscepit. antoritate careat. Ceterum adhuc quaedam in hoe Henrasoni opere inveniuntur, animadversione digna, e g. pag. 4u interpretatio I a C. de Pedan. Jud. αυτ ηυ, item argumentum
pro autoritate librorum Varronis de Lingua Latina, ubi simul Leus ejusdem utotis demtista emeudatur. Sed, quod ad aris sententiain He sim attinet de durisdictione,
225쪽
eam Lectoribu nostris apponere veremur. Infinita illa da Iurisdictione seripta tam scribentibus quam legentibu8, rea ipsius. Dillidium afferunt. Nullus fere est ICius, quia de I risdictione novamis absurdam fere protulerit opinionem.
Atque praesertim multae illae divisiones, quae clariorem facere debebant notionem Iurisdictionis, rem obseuram fecerunt. Propostum fuit viris doctis, tradere rem certa via ac ratione, partiendo, a dividendo, ex ipsis divisionibus deinde leges fuerunt explicatae contorte Saepe putarunt Interpretes, e periri novam speciem Iurisdictionis, ubi nulla esset, sed potius alia reti de qua iurisdictio exerceretur. Neque tempora recre deinfinita sunt, eum tamen iurisdies secundum varia tempora varie inutata fuerit. Multaeque alia causae sunt quae obseuritatem atque ambiguitatem tu hoc antiquitatis loco attu
Guilielmi μου eas Reeitationes ad Vasi de R. I. quaeseeundum issa loeum obtinent. Aureliae . 1684 4, primo
prodierauit. Autor natus est Turonibus . I 626, patre me calore Literis humanioribus tam in patria, quam Parisiis incolis
Iegio Iesu itarum, imbutus,aureliam missus est ad discendam Iurisprudentiam, quippe quae ibi a celeberrimis ICtis Meromtu Post ea se eontulit in universitatem literariam Pictavitiissem, unde redux factus, Aureliae Doctor creatus est, Advoc tisque adscriptu Deinde peregrinatus est, ct denique Aur ij A. ἡρα. Professionem Iuris accepit, quam usque ad motae tem, quae A. iris secuta est, summo eum studio, laude navit. Reliquit Bibliothecam exquisitam, quam ab Hais. Valem,ollectam, Proi u a vidua ejus emerat,multoque auctiorem reddiderat Post mortem suam eam publicari jussit in Monasterio A. Maria de bono nuntio ordinis Benedicti ni ex Congregationem muri, ubi & hodie frequentatur. Quanista ejus fuerit in Iurisprudentia doctrina, patet ex hoe Commentario ad I as R. I. ubi materiam de praestatione
eulpae o doli insigni ingenio αdo strina illustrat, ut optimis de ea re interpretibu esse aequiparaudus videatur. Id tantum
226쪽
reprehendendum, quod non nimis raro in interpretum op nionibus resi andis nimis est longus. Continet porro hic TEGaurus duardi Calderae do erroribur Pragmaticorum Libro IV, totidemque Variarum Lectiomin. me opus primum A. 6ιo, sol Miariti, sed parum accuratae, prodiit, polle iterum sive potius idem exemplum eum novo titul ,rant verpis A. fiat vulgatum est. Rutor patriam habet Portualliam, sed Salamanticae, praeclaris Vtis drae ihus,Anton. Covarravia, sim Costa re Ario Pinem legibus studuit Laudat quoque praeceptorem Bacb. Dpperum Ub. III Cap. 4 qui primo Lovani Professio auris, postea in Haoniam Consilia. rius Regis, Custosque figillorum, voratus est Caldera magna civi diligentia veteres JCtos legit, inprimis Synopsi Basilie
rum, quae opera, cum insigui copia librorum Graeeorum 1 i. dare Mendorae in Bibliothecam Scorialem fuerim illatae dismodum rara fuerunt seripta aliarae, frustraque saepe quaesita- Primus Tractatus de erroribus Pragmatieorum prodiit demum
post mortem Autoris,' continet interpretationes certas i exquisitas variorum uris Civili locorum adversus errores Pragmaticorum, quod eodem quoque tempore, aut etiam an
lea, suscepit in opere majori Anton Faber Tractatus secunduruvariarum Lectionum vivo adhuerauiore prodiit ali letu A. Is9 p. 4, quibus in libris saepe cum magna utilitate eonissuluit Graecas interpretationes sed nimis longus est in retis
tandis erroribus Glossatorum. in exemptui commemoreismus ex libro de erroribus Pragmatis m, flendi Autor Lib. II Cap. 2, 3, uent. Sacramenta pubem a Pragmaticia falso explicam, parti in ex historia temporum rideriet, par tim ex argumento totius Constitutionis. Primum ostendit, quam falla sit ea opinio Pragmaticorum, existimanti unuhane Constitutionem esse legem universalem, qua ad omnes gentes pertinear, cum Imperator Ariaris , qui tunc Germam imperavit, ne Midem totam Italiam, nedum totum eis
ei dentem, in sua potestite habuit, aliis gentibus nulla Iegeseonstituere potuerit, nee aliis, quam suis civibus dare legem
hane possit videri voluisse. Nam nidericus I dicit ipse in Dd a io
227쪽
sio Constitutionis Fridericus, Dei Gratia Roman rum Imper
εο semper augustui, universis, imperio uo subessit,' inprinei pio Constitutionis se ait me edictali ae in perpetuum valitura sancimus, ut Omnes imperio sero subjecti eram re perpetuat pacem inter se observens, ut ex is in nud de Pace tenenda, ubi tota haec Constitutio reperitur, patet. Porro in eo erraverunt, quod hane Constmitionem ad omnes contractus & negotia minorum produxerunt, cum t anen tantum de pace tenenda agat, .constituat, ut si conre eius a minoribus saeramento confirmati teneantur, qui adi cem inter cives renendam pertineant, is reconciliandos cives m coorta illis temporibus bella civilia implieitos. Nam cum eo tempore provinciae Imperatoris propter subj cstorum discordias Ieditiones maximo tu perient essent, ut ex dictaConstitutione alpparet,& cives per seditiones multisa Enoribus xseeleribus se obstringerent, omni modo huic cor
ruptela succnrrere hae consiliatione contractus, qui ad pacem tenendam pertinerent, confirmare, & eo ventiones iis norum, sacramento confirmatas,validas esse,voluit. quia pacem sancirent, nisi fraus, aut vis, aut timor, subesset. Hoc ab Aut re sequenti Capite uberitis demonstratur, plures errores aperiuntur,' praesertim quoad jusjurandum. Si di ostendit prioribus Capitibus I bri W quosdam errores Praginatie iam ex male intellectis I. at C. de sacrosancti Ecclesiis Nov. IX, CTI, CXXXI, ct soth. Q suas actiones Cod de M. Dcles Ultimum loeum obtinent in hoc Tomo Pagarim Gaudenti de Iustiniane Seculi moribu mmtussi Partes due. Prima Pars edita est Florentiae A. i637, 4, altera ibidem A. i618, 4, cum Exercitatione, de Lege, quae minas a succession reprilita Postea rursus Argentorati a Jo otione Ta&re editae sunt
Tertia vero Pars ab Autore in nefatione promissa, numquam prodiit Fuit iis ProfeGr Politica et literamina maniorum, sed simul etiam insignem doctrinam Iurisprudentiae habuit,'nod tam hic liber, quam Expostiones inridicae, Tomo HI Thesauri Jur Rom. Ottoniani insertae, testantur. Ceteriun multis Uregiis scriptis maximam lauden conseeutus est.
228쪽
Hic Tractatns de morihus seduli mines ei notus quidem est, sed admodum rarus, utileque negotium suscepit me ammae, V. C. cum eum rursus publicavit Noa necesisse esse putamus, argumennim hujus libri hic persequi, cum jam supra dixerimus eum fati notum esse Mnexa Exercitatio de lege, qua nrulieres a successon excludit, non magni momenti est. Ad id rediti, ut ostendatur hanc legem non esse iniquam, propterea Gaudentius muli commemorat talium legum exempla multorum populorum in quibus t me ninin singulare Oecurrit. In hac disputatione finitur ramur tertius hujus Τbesauri. Index cujusque libri, ut in superioribus Τω- servatus fuit,d omnino hie Tomus duobus peioribus est simisλ
α-MIAE ACTORUM MURENSIUM PRO ET
Gmra . D. P. MARsUARDUM HERRGOTT, Genealogiae diplomaticae Augustae gentis Asburgicae Aurorem; seu, sta fandationu Murensis Monasterii. tanquam ejusdem Genealogiae fundamenta, dei DAE erta solidisque ratibnibus, ct documeniis, sobrie juste vindicata opera P. R COLIMGOPP,
Monachi Murensis. Τypis ejusdem Principalis monasterii, per Ioannem asparum Hiliensperger, Π. 4 η-Λlph. a plag. s. Inter fontes, ex ovibus Serenissima Domus Habs Nicae oriagines re genealogia derivantur, eminent cla lindationis Murensis monasterii, quae Anonymus aliquis, Seculo duodecismo vivens, confecisse traditur. Cum autem Vir Celeberrimus, mrquaris Hereratius, an praestantissimo per quod Genea
iam diplomaticam Augustae gentis abiburgis inscripsit.
de fide istorum odorum dubitet, ejusque compilatorem interreeentiores ablegandum esse eontendat; Reverendus Κρο ur, eidem monasterio quondam adscriptus, nune autem Abbatis.
229쪽
munereo Prinei pali dignitate effulgens, hoe minime fere . dum ratus, Listorum Mutansium fidei contra Verr ui objeactiones stabilire, omni modo laboravit. Etiamsi vero in dise tiendis Heregorii argumentis praeeipue verseturi si inae tamen ejus se defensorem agere libri inscripti nos docet, cum, Λctis Murensibus vindieatis, Genealogia quoquet ejus diploma stica, qua parte Λctis illi praeeipue innitimia firmuin aecipiat
fundalneatum an duas autem Parte univerius liber di visus est, quarum astera rationes Heretati, contra aetatem dc avuthentiam actorum iurensum propolitas, ita discutit, ut e X. posita semper adversarii sentetitia ejus confutatio statim inse quatur altera vero, utilitatem & necessitatem istorum ficto. rum tantam ess , it Genealogi Habs hurgi ea non modo pol sit,
sed debeat, iisdem Iuperserui, demonstrat. Reeentiores adeo scriptores,inni insigne istis estis statuerunt pretium, Guill
mmmum puta, ChrisFborum Harimannum, siccardum, Peuetium, aliosque, neutiquam tantopere redulos suus, uti foros lassis Heretortus sibi persuasi, Rem utor judicat. Neque antiquitatis hora minctorum nimia veneratione inducti viden. tu illi ipsi homines, eum nemo, ante annum Ii42 eadem
fuisse conseripta, docueriti Majorem se fidem hisee Λctis tribuere, quam quidem antiquis instrumentis, Guillima rfatetur. Quod etsi Hereditio admodum insolensin temerarium videatur. Rev. utor tamen villimannum fendit, eum de talibus documentis, quae, nisi praesidiis Acto . rum Murensium fulciantur, vel nihil, vel parum probanti jus generis plurima deprehenduntur, verba facere, conto deus: Etiamsi vero omni dubio careat, in genealogicis vplomatain Chartas majorem sacere fidem, quam scriptores, licet coaevos, ct ab omni mendacio alienissimos; eam tamen regulam non valere, si seriptor aliquid certo affirmet, quod Diploma aut omnino taeet, aut leviuscule duntaxat tangit, 7. Rev. Autor udieat. Andesium autoritatem horum fictorum primum in dubium vocasse, Heretortur montait illum vero a studio partium non fuisse immunem, ipsemet adversarius it concedit, insuperque non sitis cepisti verba Murensis scriptoris
230쪽
ris Elindelium Rev. Λuto monstrare annititur. Acta Mu Pag. s. rensia primum Λ. 16i8, cura, ut videtur, Petrescii, exeusa sunt. In cujus editsonis inseriptione cum pluriiDOg, eosque sat era L sos errores inveniae sibi videretur Heretortus, ad ejus quidem dubia Rev.Autor erudite respondet nihilque ea ad fidem fictois
in deprimendam facere, monstrat. Seculo duodecim com 2 .ipilatorem istorum Actorem floresie, ex sententia Rev. Autoincis rectissime judicavit Petrocius. Et, quamvis Adversario varias ob ratione id videam falsissimum Rev. Λutor a men Pinesium, simulque Λeta Murensia, defensurus, in asserenda hae earum aetate totus es. Modiees enim chartaeeos Seeulo duodeeimo iamjam in usu fuisse, Mabillonium secuta titus docet. a ductu literarum, qui in Codicibus adhibetur, de eorundem aetate non satis tuto aliquid posse constitui, contendit, cum Seml duodecimi ae deeimi tertii seri. plura multis in rebus conveniat. Quamvis autem, Codicis, , de quo agitur, antiquitatem seculum decimum tertium nonsiperare largiatur aevum tamen scriptoris ex aevo scripturae aestimandum neutiquam esse, inculcat. rargumenta etiam, M. ex contextu contra hujus scriptoris antiquitatem depromta, o insignem profecto veritatis speciem habentia summo cum labore eonvellere laborat. Sub bbate nimirum Mnetelina, pqui cirra annum ita monasterio Murensi praefuit, veremn nymum nostrum floruisse, declarat, locum, quem dissentiens Heretoitu producit, falsa interpretatione ab eo fuisse corru. 6.ptumi monin ans. E pluribus denique Λctorum Murensium
Leis ex quibus aliquem speeiminis causa affert, manifesta
aetatis suae vestigia compilatorem reliquisse, di, ubi de Roma. o Abbate agit, res. sub ipso gestas, curatius, eoque modo, deseribere, unde ipsi contemporaneum, et iam tum religiosae Congregationis Murens membrum, fuisse, haud obseure colligamus, Rev. utor demonstrat. Quamvis autem, Hen mr ei cujusdam de Habsburg, cujus nominis duo circa medium S eia decimi tertii in Diplomatibus Oeeurrunt, Murensis meminerit; simul tamen tertium quendam, Henrieum de Ha- brabergo in charta anni Ma7, ab iplomet Heregat edita, in L. Parere.