Commentatio de duabus inscriptionibus lesbiacis

21쪽

primum secuta Aunt, populiScitum de iudicio. quod causam hominum illorum recognosceret, con Stituendo perScriptum fuisse verba εδοξε rco δα uos arg nt. Deinde verisimile est ea, quae in iudicio illo iudicata essent, addita fuisse. Eis vero, quae in latere postico habentur, inde a v. 9 populi scitum contineri apparet Eresiorum, quo coniuncta erant, quae de Agonippo atque Erysilao et do Hermonis Heraeique poSteriS ex iudiciorum Secundum legum praescripta convocatorum decretis populuS in contione sanxerat. Ac cum et in eis, quae de Agonippi iudicio referuntur, et in eis, quae de Hermonis et Heraei cognatis populo placuisse dicuntur, populus se Alexandri impulsu actiones institui ius sisse dicat, de qua re in populi scito partis anticae nihil legimus, quam obuoxium se regi Senserit esse, facile intelligimus. Neque videtur esse improbabile, populiscitum eo maxime consilio his verbis conceptum esse, ut Alexandromitteretur. Si vero quaeritur, quid ante v. 9 scriptum in lapide fuerit, inter prius illud de iudicio constituendo populiscitum et hoc, de quo diximus, ViX aliud quidquam quam brevis metitio sententiae in iudicio pronuntiatae locum habere potuit. Sed cum quod vix dubitari potest quin in v. 3 scriptum fuerit, postulet, ut de literis cogitemus ad Eresios datis, videtur sumendum esse, literas illas Alexandri de Hermonis et Heraei cognatis ad verbum in Scriptas fuisse, eodem modo quo deinde Antigoni opistolam in latere lapidis ungusto scriptam videmus. Quodsi veri simile est literas Alexandri populiscito priori additas fuisse, inter partem lapidis anticam, in qua extrema initium populisciti scriptum fuit, et partem posticam haud ita multa intercidisse existimabimus. Nam populi scitum, quod in hac parie postica scriptum fuit, ad id tempuS pertinuisse, quo primum de Agonippo et Erysilao ab Alexandro traditis Eresi iudicatum est, neque de tempore aliquo posteriore, quo Alexander hanccnuSam retractari voluerit, Cogitandum esse, eis evincitur, quae V. 11 leguntur,

ubi non de Agonippi atquo Erysilai filiis, sed de hominibus illis ipsis Alexander Eresios iudicare iussisse dicitur, neque iudices v. 14 sq. priuS aliquod iudicium secundum leges factum esse censuisse et confirmasse perhibentur, Sed ea ipsa iudicasse dicuntur, quae populiscito in parte priore lateris antici scripto populus se iudicari velle indicaverat. Ad aliud vero tempus referenda ea esse intelligimus, quae in latere angusto leguntur. Nam quae inde a v. 21 habentur, ita comparata Sunt, ut de

22쪽

Nicanoris Stagiritae mandatis cogitari oporteat. Diod. 17, 109: ὁ δε 'A ααν

hist. et philol. p. 234 sqq. A. Schuefer Dem. 3, 1 p. 287. Plerasque civitates obsecutas esse idem Diod. 18, 8 et Curtius 10. 2, 5 tradiderunt: n Graeci

haud ausi imperium aspernari, quanquam solvendarum legum id principium esse censebant. bona quoque, quae ea tarent, restituere damnatis. Nonnullae tamen civitates per legatos Babylonem missos cum Alexandro de exsulibus vel omnibus vel quibusdam non recipiendis egerunt, teste Diod. 17, 113: Αλέξανδρος εχρη-

μαει ) ΠεMΠ TOις τυις ανrta εγουσι Περὶ Tλῆς καθ odor Hυν νυγαδων. Atque in his etiam Eresios fuisse concluserim ex ea ratione, qua hic Alexandri de eXsulibus decreta rata habentur et quibusdam reditus ab eo non permissus esse dicitur. Nam quae v. 22 -28 continentur, brevis summa populisciti tum facti videntur esse. Cum vero reditus exsulum atque restitutio bonorum animos civium valde excitaret,

permulta in iudicium venirent, denique ut in sententiis a iudicibus pronuntiatis omnes acquiescerent diligenter cavendum esset, etiam iusiurandum iudicum, quod in latere angusto legitur sv. 9 sqq. , eo tempore conceptum eSSe et precum in contione faciendarum formulam novam v. 1 sqq. propositam coniicio. Conferri potest cum iureiurando os οσσαντας, quod I v. 16 additum eSt, et cum precibus similis formula I v. 26 sqq. commemorata. Pervenimu8 ad poStremam partem eorum, quae in lapide eXstant. Nam filii Agonippi, qui inter exsules ab Alexandro non restitutos fuerant, Antigonum regem precibus adierant, ut reditum in patriam ipsis impetraret. Qui cum ad senatum populumque Eresiorum literis datis causam eorum commendusSet, Eresii ne tum quidem veniam dederunt; sed pariter sine dubio, atque antea eos in simili causa egisse vidimus, iudicio constituto, cuius sententia exSilii poena confirmaretiar, populi8cito v. 40) id sanxerunt. Nam ita tantum videtur expli cari posse, quod legati ad Antigonum missi et denuo literae a rege ad Eresios datae esse dicuntur. Uter vero Antigonus intelligendus sit, Unoculusne, qui a.

306-301 regnavit, an Gonatas, qui a. 278-239 rex fuit, dubitari potest, sed

si Agonippum a. 332 Ereso pulsum mortuumque esse reputamus, de Antigono I Unoculo cogitandum esse multo verisimiliuS ESt.

23쪽

Inde titulum, de quo agimus, extremis annis saeculi ante Christum natum quarti scriptum esse apparet atque illud ipsum, quod exsules illi denuo in patriam redeundi veniam impetrare frustra studuerant, in cauSu fuisse existimati dum est, ut ea omnia, quae ad Agonippi poenam capitalem generisque eius exsilium pertinerent, lapidi inscripta publice proponerentur. Nam si veniam impetrassent filii Agonippi, patrem capite damnatum, filios diuturno exilio multatos esse Eresii quem ad finem publico monumento memoriae proderent ΘPostquam ita quaenam Sententia mihi eorum, quae in lapide aliquando scripta fuerunt, eSSe Videatur, in Universum eXpΟSui, pauca de eis, quae supplevi vel mutavi, dicenda esse video. Ac ne quis me in mutandis eis, quae A. Conge in lapide exstare tradidit, nimis audacem fuisse existimet, hic ipse et multa admodum detrita esse nec se luce admodum favente lapidem descripsisse, facile igitur ut aliquando erraret fieri potuisse testatur. Si mutatio vel supplementum certa essent, Simpliciter adscripsi, quae in lapide legi posse Congius testatur.

I, 2. Nunc Hi no ι fuisse conieci, cum apud Congium ΠολιΤῶν ΡΟ-suissem, Sed πο ιεῶν necessarium erat et cives, a quibus viginti milia staterum extorsit, videri mercennariis AleXandri in arce obsessis oppositos esse supra dixi. τα vero posui, cum et hic duo tantum quadra inter o et πολι exstent et dativis constanter in hoc lapide litera ι aeolico more non addatur. Uno tantum loco I v. 16 κρυπται manifesto eXStat et φαν ωι δ ιομοσσαπιας ΡΟ-tius quam lyci ν ω κο Ἐχοσσαντας legendum videtur, cum quae Congius dedit et . Lo valde detrita illa hoc et illud pari facilitate substitui patiantur. Quae III v. 31. 32 leguntur, τῆ βουλῆ καὶ τω δή ul, Antigoni sunt, atticam conSuetudinem vel communem secuti. πολ vero, ut hic, etiam II, 30 et 37 habetur, ἀκροπο ι I, 10 cf. Ahrens dial. aeol. p. 103 et 116). Eodem more aeolico I, 8 et II, 2I εας ποῖος cf. I, 22 αποδοσιος) dictum est. Sed cum III, 3 ταποίει literis omnibus exstet, non dubitavi idem etiam II, 7 supplendo restituere, cum numerus quadrorum Sic tantum convenire videretur. Atque eandem

formam etiam I, 27 litera ι addita malui inferre, quam cum Vil. Christ Si-tgungsbericlite der h. bayer. Ahad. d. Wiss. Philos. - philol. Κlasse, 3. Marg1866 p. 255 etiam no ε aliquando ab Aeolibus dictum esse existimare: quae

forma quomodo media inter no ι et ποίει dici potuerit. non intelligo. - 3. μαμὶρας. Cf. I. Brandis de numis mensuris ponderibus Asiae min. p. 600

24쪽

- 4. ΕΛΛ ZE . . et TiaΙΣ 5. ΠΛ m. 1 - 5.6. Ε ε l. AMENOΣ Dosententia dubitari non potest. sed quo modo expresserit eam. qui populi Scitum scripsit, quaeritur. Cogitabam antea de v. εξαρααενος, sed cum E litera in v. 5 Certa esse dicatur, aliud nunc supplementum praetuli. quo etiam, quod Sub

finem NerSuS quadrum antea vacuum manebat, cum in omnibus prope VerSibuSliteram habeat, ita expletur. ut ει unius quadri spatio, quod Sub finem verSuum plus Semel factum est. Contineantur. Quanquam enim reliqui infinitivi in hi terminantur: I, 20 cmore αννην, 40 υ πο σχνην, II 12 Πύο λην, 15 τεγνὰκνην, 28 φευγχην, tamen tituli exemplo lampsaceni C. I. Gr. 2. 3640 v. 28 υnαρχειν haec in-

Constantia defenditur. Agonippus igitur. cum arma civibus eriperet eo Aque ipsos urbe pelleret, causam praetexebat bellum contra AleXandrum et Graecos instare. - 7. II I DEI OMENO Σ - 8. εξεκλαισε et hic et in lapide altero rect0 Scriptum esse ostendunt. quae L. Ahrens dial. aeol. p. 86 et dor. p. 140 sq. exposuit. - Πανδα . . A. IIII sed in altero lupide eXStat Πανδὰμι. - 9. .

SEIN, sed in altero συλ αβ υν 11. ψα cf. Ahrens dial. aeol. p. 103. - 12. διαρ Παξως Congius in huius lapidis apographo. sed ut E incertum esse dicat in alterius Kiepertus et Congius διαρπάσαις : hoc igitur dedi, coli. Ahrensii libro p. 66. - 15. hic κνιναι scriptum est, in altero lapide κρίνναι. Etiam II. 11 κρῖνm legitur. ut neque dubitaverim etiam II, 21 κρῖ ναι scribere neque lII

31 εγιικρινος supplere . quanquam II, 14 εκριννε fuiSSe quadra arguunt. σεαι civero constanter scriptum est I, 24. II. 17. 33. - 16. κρυ Arm. In altero lapide φmpco omissum est. Cf. de hac Suffragia ferendi ratione Lysias 12 3. 91. Dpmosth. 19 g. 239. Lycurg. g. 146. Hermanni antiqv. pubi. Graec. g. 143. 2. Suhoemanni opusc. 1 p. 260 sqq. Sed ex hac ipsa praescriptione Erosi

utroque modo suffragia in iudiciis ferri potuisse cognoscimus. - t. mo ΝΟΣΣAN Az: cf. quae ad v. 2 dixi. - 17. KATAΦ . . I H litera ι neque hic neque aliis coniunctivis addita, cf. I, 21 κα γη, εξλη, Προθη. Sed in alterius lapidis v. 20 videtur καταqνανωθνὶ scriptum fuisse. Omissa etiam particula

κε, quae utroque loco prioris et II, 36 addita est. - 17. ἀνωιμασα ιενω 'Arco νίΠΠω cum ei S quae Sequuntur, coniungenda esse apparet, cum ita tantum de SeeundR. non tertia, Sustragiorum latione Sermo esse possit. - 18. θιανύραν in

altero lapide est κρίσιν) vix alio loco eandem vim habet. Similiter vero Euripides apud Lycurgum g. 100 v. 9: αἱ V k λαι no εις Πεσσίν ομοίως διαφοραῖς εκGG-

25쪽

μένω, quae apud Plutarchum morat. p. 604. D sic interpolata legimus: πισ--ν ομοιως διαφορηθεῖσαι βολαῖς. Cf. etiam II. 35 φανο φορος. - 19. Ποή-

σασθω. Sic etiam I, 26. III. 19. 40. Ahrens p. 10 l. In lapido ΠΟΗ

ΣΟΛΙ . - 'Onoν δευειJ Tin . . NAE L, Sed υνα . . Oπονδευει in altero lapide Κiepertus et ConZius certo agnosci testantur. δευει Vero pro eo, quod δεῖ est, aeolice dici non magis mirum, quam χελυ, Bique δευομαι homericum Butt-

diut. aeol. p. 39. Sed ut effecit, ut χευω, χει ob χεω exi Sterent, Sic eX forma illa, quae est δε ομαι, etiam δειoiam aliquando videtur factum esse, quod in titulo de munimentis Athenarum a C. O. Muliero edito ter legitur: v. 43 δει --6 58 Προοdείνηται, 50 δειouενη. quam formam in plebeculae Sermone mansisse ab antiquis temporibus putaverim. - ΑΥΤΩΝ. - 20. KA. ΛΛΙΩΕ. ΤΟΣ quomodo aliter emendari possit, nescio, καλλα φθεντος non certum eSSe ipse

video. Quae hic in contione populi iubentur, lege nituntur de tyrannis lata cf. v. 24): quare etiam antequam iudices sententiam de Agonippo tulerunt decerni possunt. - 21. ζ εἰ- IIII1 - 22. h των NI LIV ΑΠΟΛΟΣΙΟΣ - 26. καὶJ ΚΑΤ εκ νησία et hic et II, 9 litera κ semel scripta reperitur. Ρariter erratum est in lapide attico, de quo V. KOhler Herm. 5, 15 dixit. - 26. 27. Al. ITA in lapide exstare dicitur. Quid hic scribi potuerit nisi aut αΠαίσα

i. e. απ Gilo aut απαντα, non inVenio, quorum illud praefero, quanquam in articulo ostendere possis. - 27. dii octor O . OENTI sed Λ incertum esse dicitur. - 28. Πὰν*J. ALTA - 29. φερυντεσσι, ut III, 8 Mκα ύννεσσι. cf. Ahrens dial. aeol. . p. 115. - 30. EiΚΛΣΟΗ-31. ΛΕΛΛΑΛ 32. Ante Ἀρνημαυσεν excidisse puto temporis notationem, quo haec in contione actu eSAent. Quanquam enim haud multo post ea, quae de Agonippo capitis accusando populus scivit, acta videri supra diximus, aliquo modo tamen tempus indicatum esSe Verisimile est, neque enim in eadem Contione etiam quae sequuntur tractatu eSSeeXistimaVerim. - 33. σε . ΓΑ πρεσβεες certis literis eXStat, non Πρεοβληες cf.

26쪽

Ahrens p. 117). αγιαγγελίοισι Ahrens p. 72. 129. - 34. Οιl AI- 35. MAI - ΦΛN cf. II, 10. 13. 23. 25. 32. Etiam hoc vocabulum indicat Alexandri literas edicti instar Eresiis fuisse. - 36. των Προ ρον τυραννων dnoroνων h. e.

Jν ἀΠOro νων Των Irρ. Tvρ. Articulum praegreSSO genitivo, qui articulum habeat, saepe omitti notum est. - 37. 38. IULMA et ΕΡΜΗΣΙΛΕΙΩ. Cum nomina eorum, qui hic AleXandrum precibus adiisse perhibentur, aliquam similitudinem referre neceSSe Sit eorum nominum, quae tyrannorum priorum fuisse ΙΙ, 20 dicuntur, cum Hermone cohaerere iudicamus Agesimenem, Hei mesilei filium, ita ut Hermesilaus s. Hermesileos Hermonis sive filius Sive frater κασιγνήτων II, 19) fuisse videatur, cum Heraeo Heroiden, Terticonis filium, Heraei nepotem. Terminationem patronymicam ιος vel ειος, quam ab Homero aliisque poetis aliquando usurpatam esse Φιλοκτήτης Ποιαντιος υἱος γ, 190. Σθένελος καπα- νήιος τὶυς α 367. In re μήνιος Αιας Γ, 528. Λαβδακείεο Πωδί S. Oed. T. 261) notum est, apud Boeotos solennem fuisse L. Ahrens dial. aeolicae p. 158. 215. doricae p. 526 exemplis titulorum diligenter collectis docuit, sed eamne Lesbiis quidem incognitum fuisse των uno οδωρείων II v. 19, porro ZωGω

Λαμοδικείω et Ἐχειδα Θεοκλειω ostendunt, quae nomina in titulo lesbio in insula Delo reperto habentur Ahrens diat. dor. p. 495 sqq. - C. I. Gr. 2265. b Rangabis antiqv. gr. 770 , deinde πινήγιστὶς Θεοδωρεία γυνή apud Congium itin. lesb. p. 34 tab. XII, 2, et 'Asna α 'Aθαναείας apud eundem p. 17 stab. IX, 6). neque enim de Archippa Atheniensi cum Congio cogitandum est, sed de

Athanae filia cf. Nικὰιος a Nικας derivatum: Ahrens d. aeol. p. 215). Homerum nisi fallor Plato imitatus est Gorg. p. 482. A: ὁ εινίειος Ουχος. De Heroidae nomine cf. C. Keil syllog. inscr. boeot. p. 58 : nam ορωι ας non videtur ferri posse. Eum filium fuisse Terticonis, nepotem Heraei coniecimus: quam et patris et avi nominandi rationem etiam apud Sophoclem deprehendimus i. d. εω Λαβδακείω me δὶ

latis titulis persicis delenda esse puto). 7, 204 Λεωνιδιὶς ὁ 'Aναξανδρίδεω τοι

Λεοντος χου - - Του ιρακλεος. Satis mirum nomen Terticonis est, derivandum illud ut videtur a forma aeolica rastos τριως: Ahrens dial. aeol. p.

27쪽

128. Hirget dial. aeol. p. 61) et comparandum cum nominibus Luctικων, quod in titulo erythraeo a Vitelmo Christ Sitgungsber. l. d. p. 247) edito reperitur, φακων, 'Aθηνακων, 'Aθηνικάδν, 'Anε λικῶν, Ἀληικῶν, de quibus C. Keilius dixit

anal. epigr. et onom. p. 23 1 Sqq. Fortasse Τεθυκων cum Tρι IH Tor νεια cohaeret. - Ἐρμησιδείω Vero, quod in VerSu proXimo lapis habet, quomodo defendi possit, non video: Hermesilei vero et Hermonis nomina inter se cognata esse intelliguntur eX ea ratione. quam in nominibus unius familiae saepissime apud Graecos usu venisse multi monuerunt Ε. Curtius a t. menstr.

acad. lit. berolin. 1870 p. 162). - 38. ἐπαγγελ αντων, ut ΙΙ, 11 anosrελίαις. 18 επισra λαντος : cf. Ahrens d. aeol. p. 50. 148. - 39. DDJ EΣTI: quanquam Ahrens p. 146. 208. ἐντὶ Doriensibus, fortasse Boeotiis, tribuendum dicit, tes-biacum esse negat, tamen εἰσι scribere hic Non RUSUS Sum. - 40. υΠοπην ΠύντωνJ. ΠΟΣ. ΕΟ - . . I Multa mutavi, sed leviorem medicinam non reperi.

εγκα ηαενωνὶ Ahrens d. aeol. p. 144 sq. II, 7. Quae v. 29 sqq. et 36 sqq. leguntur, huno VerSum recte Suppletum e8se ostendunt. - 9. Apodosin, quae huic prolusi reSpondeat, V. 28 sequi apparet: δεδοχθω - δαμω. Ex coniunctione ἐπειδὴ aut sententia iudicum, qui vel de Agonippo vel de cognatis tyrannorum priorum iudicare iussi erant, peti dere poterat: εκριννε v. 14) et εγνω iv. 26), aut quod Alexandri iussu populus sciverat, ut utrorumque causae in iudicio cognoscerentur εκαλεσαm v. 14, συναγαγε v. 24). Sed illud prius factum non est, cum quam iudices sententiam pronuntiarint per enuntiata relativa ο εκριννε v. 14 et δ εγνω v. 26) referatur, ac ne posterius quidem, qui populiscitum scripsit, haud sane ille sermonis et artis peritissimus, perfecit. Nam in priore parte cum 'A Qανδρος προσμtαξε. ὁ δἐ sive καὶ ὁ) δαμος ἐκαλέσαro dicere posset, δὲ particulam s. κλ) omisit, in altera parte cum επισιε aαντος δὲ υ εράνθω ὁ δῆMος συναγαγε require-rsetur, δὲ particulam ad δῆμος συνύγαγε addidit. Nam qua alia ratione verba in ordinem redigi poSSent, ego certe non reperi: omnia enim, quae hic posui, satis certa sunt. - 11. 6J II - 12. αἱ δειJ TI. EI παρνηνJ I A. in Notionem

Verbi παριενο necesSariam esse existimo, itaque Παρην sh. e. ΠGρεμεν, Παρεῖναι)scripsi. Quanquam enim Ahrens d. aeol. p. 141 stirpium unius syllabae infinitivos in μεναι eXire dicit, tamen neque hic πὰρνην neque I, 40 vno σχην evitari posse existimo. Neque in re ipsa videtur eius formationis impedimentum esse,. 4 'f

28쪽

sed quod exempla non eXStant casu eveni Sse. 14. εκα h-mJ . . . . E . Σ Histiteris convenientius habere possis καίεσαις participium, sed eo Structura etiam magis inconcinna fieret et quadrum versus primum vacuum eSSet, nam de litera finali v. δικαGD, ριον in Versum proximum transferendR Cogitari non potest. Et quanquam καλεῖσθαι εἰς δικασπὶριον, Προς riην ἀρχ/ην in ius vocare ullo modo dictum est, tamen in medio videtur ostendi non posse, cum iussus id facere ab Alexandro populus sibi id iudicium constitueret. - ol et h. l. et v. 26 quadrorum numerus vincit, ut vulgarem relativi formam, non aeolicam ro usurpatam e8Secredamus. Cf. Ahrens aeol. p. 127. - 15. 09νύκην. Cf. Ahrens Reol. p. 148. L. Hirget de dial. aeol. p. 27. Perfectum vero vim praesentis sive noristi habet, cum non qua poena Agonippus olim assectus sit, sed qua afficiendus esse vid0atur in iudicii sententia pronuntietur: cf. Butim. gr. gr. uberr. 2 p. 150 Sq. I. Bekker. act. menstr. acad. berol. 1861 p. 89 sq. Eodem modo v. 17 Πεπρα- σθαι dicitur, ut apud Andocid. 1 g. 73: εἰ δὲ μη, το διn ciσιον ὀνεί ειν καὶ χα

19. 'Ano od 0ρείουν καὶ AI D. A . . rare . . . I AI Me certam Th. Berghii coti-iecturam secutum esse supra dixi. Quinam vero hi Apollodori filii fuerint vel quo cognationis gradu alterum utrum tyrannorum priorum Ritigerint, neScimus. - 23. si uti, O dii HME . . E τας διαγραφα vulgaris accusativi forma in lapide hoc uno loco reperitur. - 24. τε non certo posse dignosci Congius dicit, sed quid aliud scriptum fuerit, non facile est dictu. Videtur igitur illatum esse, quaSi h eoi σε praecesserit. - 26. AMPI EPIN es. I, 19. - 28. καὶ murio ιν RAT . . MV . . . . Antea καὶτον νο μον volebam, coli. III, 29. Sed vel 1 litera obstat, cf. II, 7 εμ Πολει, 15. 'urco manou μῖν, 20. τωμ Προαρον, 29.

Lobeck ad Phryn. p. 491. - 36. τις negligenter deinde v. 38 iterum positum est. - 38. 39. Ἐρεσι ν ὴ υποδυων αὐθις ΕΡΕΣΙΩΝ ΛΥΓN A . . . Vcf. I, 21 Sqq. III v. 2. Προ νοJ BISOEN . . cf. I, 26 sqq. - 6. M per negligentiam marmorarii propter ea, quae praecedunt, incisum est, cum in hac altera imprecationis parte, ut Supra I, 28, pluralis sequeretur. - 10. δμνυνὶ Ahrens de hac verborum in fiat infinitivi forma breviata dial. aeol. p. 141 nihil dixit.

29쪽

- v. 26 sqq. Cum hoc iure iurando iudicum eresiorum cs. quae de atticorum aliorumque A. Westet mannus eXposuit in commentatione de iurisiurandi iudicum Atheniensium formula quae extat in Demosthenis oratione in Timocratem. Lips. 1859. - 12. μα . AI. - 15. 16. ἐπικρίναιςl . . l . ONMΣ Fortasset κρίννας legendum est, quanquam haec terminatio participii hoc uno loco admissa esset: cf. I, 12 διαρδεασιας, ΙΙ, 11 ἀποστείλως, 13 et 23 -ουσως. 17. δικαίτατα mutare non ausus Sum, sed similitudine aliarum formarum cf. Butim. gr. uberr. 1 9 264 Se tueri posse existimavi. - 19. καἰσίως . ΛΙΛΙΩΣ Alibi hanc formulam osci ola κει αἰ-υς non putaverim inventam eSse, sed cum in Elymol. M. αἴσιον explicetur μετριον, δεξιόν, δίκαιον, ἀγαθον et αἰσιος ab Hesychio δεξιος, καλος, ἀγαθος, ευμεννὶς, recte αἰσίως cum Ορθως videtur coniungi potuisse. - 20. Quod per Iovem et Solem iudices iurare iubentur, nequis miretur, unum Homeri locum meminisse sufficit, Il. T, 196: Τα θυβιος δέ

Synegori vero Eresi per Apollinem Lycium iurare iubentur tit. IV v. 30. 21. mi addidi, quia populiscitum, eX quo ea, quae Sequuntur eXCerptR Sunt, quo tempore factum esset indicari oportebat. Ad aliud illud tempus, quam priora,

pertinere etiam sermonis forma OStendit, quam non iam neolicam, Sed communem esse apparet κρίσεις 23. υλ ξανδι Ου 24. φυγλην 26 . Magistratum vero, ex quo anni notarentur, prytanin fuiSSe v. 29 ostendit. - 29. Προτανις formam, de qua dubitabat Ahrens d. aeol. p. 84, postea ipse in compluribus titulis lesbiacis exstare vidit, diat. dor. p. 507. cf. Hirget dial. aeol. p. 15. - 39. 40. 'Arω

IV, 1. Hae οπία Τοὶς ασωις . . . LMETATA .... K Kiepertus apud Boeckhium), . . . . AETII Σ . . . C Congius . Quae dedi, incertissima sunt, Sed sententia eorum, quae scripta fuerunt, similis fuerit necesse est lapidis prioris. - 2. εκ αισε εκ τας omnibus literis dedit Κ. Postea, si literae, quibus usus Sum, apud alterutrum exstant, nihil monebo. - 9. στατῆρας in oecerηρως Κ,

30쪽

. . . l . . ΓΗΣΑΙΣΤ . . . Κ, O ... l . OPH GI C. - 33. . . K ΥΠΑ . . . Κ, . . ΚΕΛΥNA . . . . C. Documento vero haec inscriptio haberi potest, quam lacile in supplendis et restituendis titulis a vero aberretur, si quis quae Boeckhius de eius sententia suspicatuS est cum eis, quae altero titulo collato nunc facile corrigi et addi potuerunt, conferre voluerit. Praeter hos vero titulos eresios etiam alios exstare dixi. qui ad historiam illorum temporum illustrandam multum conferant. Ac primus quidem, Mytilenis repertus, ab A. Boeckhio in C. I. Gr. 2166 editus est. qui, cum rex in eo commemoretur eoque Ructore, quRecunque tunc de exsulibus revocandis et cum civibus reliquis, qui in urbe manserant, in concordiam reducendis acta sunt, Rpopulo decreta e8Se intelligamus, rectissime de reditu exsulum ab Alexandro Graecis per Nicanorem imperato cogitandum esse dixit. Populus igitur Mytilenaeorum tum viginti viros eligi iussit, decem ex eis, qui in urbe manSerant decem ex exsulibus. qui quae inter pristinos incolas et reduces agenda essent, ut mutua benevolentia agerentur curarent, Si quando controversia orta eSSet, eX aequo bonoque iudicarent, et si quae alia ad concordiam firmandam utilia esse viderentur. de eis ad populum referrent.

Alius titulus Chii repertus est . quem ex ectypo Antonii de Proheschab L. Gerhardo et A. Lirchhoss in actis menstruis acad. lit. berol. 1863 p. 265sqq publicatum eSSe Supra commemoravi. Qui cum in ea urbe eisdem fere temporibus rerum publicarum conversiones ac perturbationes eresiarum simillimas evenisse doceat, eum hic eXScribendum putavi.