장음표시 사용
101쪽
ut VIGINTI PER ANNOS Iegeretur ρ Quod si liberior haec emendatio a me proposita non admittatur , illud unum supererit, ut Taciti verba Piso viginti per annos probatur non ad solum Vrbanae Praeiecturae tem- s , ut Interpretes omnes hactenus existimarunt, reterri debeant, sed eos etiam annos complectantur, quibus ille aliis etiam muneribus laudatissime functus est. Qtiandi quidem vero Lucii Pisonis, quem Velleius anno V. C. 783. diligentissimum, atque lenissimum securitatis urbanae custodem vocavit , interitus ultra annum
d 1. disterri non potest si , excusari certe non poterit Iosephi fr) error, qui semel iterumque dicit Pisonem, o ς ην τὴς πόλεως qui erat Cusios Vrbis , anno
V. C. 70o. Tiberio superstitem Vrbi praesuisse, atque a Caio Caligula Tiberii successore Iitteras accepisse, quibus Tiberii mors , atque susceptum a Caio imperium nunciabatur. Ne Scriptor ille gravis adeo erroris , & oscitantiae incusetur, coniicere fortasse quis poterit litteras illas ad Lucium Calphurnium Pisonem Praefecti filium scriptas suisse, qui anno V. C. 78o. Consulatus munere functus erat; ideoque Iosephum Praefecti dignitatem, quae a patre gesta fuerat, filio concessisse; nisi
sertas e cui libeat illud idem Praefecti munus, quo L. Calpurnius Piso pater Iaudatissime persundius erat, post Lamiae, & Cossi mortem a Tiberio L. Calpurnio Pisoni filio concessum fuisse. Suspicionem hanc , quae mihi pridem assulserat confirmare facile poterit Valerii s3) locus, in quo L. Calpurnii Pilonis Praetoris Db Consiitutio laudatur. Lipsius ingenue fatetur quod Libri plerique omnes habent seraefecti Vrbis , neque tamen ad Pissinem hactenus memoratum id reserri posse putavit quod ille non CHV, sed Lucii praenomine vocaretur. At fieri sortasse potuit ut
tri Dio Lib. LVIII. e. ra. a Λatiet. L. XVIII. e. 6. q. s. 3ὶ Lib. VII. c. I. Diuitigod by Coral
102쪽
hie a Valerio C. Calpurnius Pisio indicetur, eui a Tiberio propemodum interituro Praefectura Vrbis concessa fuerit, moxque in Neronem conspirans mortem tibi conscivit, ut a Tacito si) memoratur. Si liberius eiusmodi coniecturae genus probetur, perspicuum fiet Cornelium Cossum admodum brevi temporis spatio Praefecturae munere perfunctum esse , ac Valerium Maximum extremis solum Tiberii temporibus Opus suum
eidem Tiberio inscriptum edidisse.
A Pud Gudium vetus hoc Marmor occurrit 2
LIBERO. PATRI. PER PERNIANO C. PER PERNIUS. C. F. NAVTIΛNVS V. C. PRAEF. VRB. CVRΛTOR. VIARUM ET PUBLIC. AEDlFIC. ET CURATOR AGR. REST. DD. III. NON. APRIL. C. RUBELLIO. GEMINO. E L . M. EvSIO. GEMINO. CUS. Marmoris huius praesidio non modo novum Praesecti hactenus incogniti nomen , sed ipsa quoque eius aetas agnoscitur. Etenim , cum duorum Geminorum consulatus in annum V. C. 782. Chr. 20. inciderit, si Perpernius eodem anno Vrbana Praesectura, ii mulque muneribus aliis fruebatur, Praesectorum Fastis hoc anno inscribendus erit. Sin vero potius iis muneribus E a anteaci Taeit. Annal. Lib. XV. e. 13. ta Pag. 64. e. Diuitirco by Corale
103쪽
antea perstinctus erat, Praesem dignitatem aliquo ex annis proxime praecedentibus gessive ille debuit.
I b, Pisoni, qui octogenario maior Praefecti munere
sungens obierat, P. Aelium Lamiam successisse perspicue diserteque Tacitus ti , ac Dio prodidere. Etenim Tacitus de rebus anno V. C. 786. gestis loquens ait Extremo anni mors Hii Lamiae funere Censorio celebrata, qui administrandae Suriae imagine tandem eκsolutus Vrbi praefuerat. Ille nimirum Pomponio Flacco Syriae Pro-Praetore successor destinatus, sed Romae retentus tandem anno 781. Praesecti munus exercere caepit, quod ineunte sere secundo magistratus anno moriens reliquit. It3 propemodum Dio Σὶ testatur quod Tiberius Augu
Pisonem Vrbis Tra sectum de unctum publico funere δε- eoravit O Lucium cNaessorem ei hi ecit , quem dudum exercitui, Syriae nimirum adminini a GHαμ , deuinatum Romae d
sinuerat. Misor Sylburgium, ceterosque Dionis Interpretes hic errorem , qui in Dionis textum irrepserat. non observasse. Quid enim e num Lucius Lamia in-iterim dum Pisoni in Praefecturae munere successit sua flor evasit ρ Quis aperte non videat hic a Dione non ΤαμIαν, sed Λαμιαν scriptum fuisse, imperitumque Iibrarium, qui integrum Lucii nomen ignoraverat, ταμίαι confinxisse. Id optime profecto viderat Lipsius, dc CasaubO- tr Lib. VI. e. ar. μὶ Lib. LVIII. e. ra.
104쪽
saubonus , qui in graeco Dionis textu Λααίαν restituerunt; quemadmodum Casa ubuonus ipse pro epρατια re-ν Ponendum esse Συρία observavit . Itaque hic L. Aelius Lamia L. F. qui anno V. C. 736. Consul processe-Tat, atque ab Horatio Iὶ celebratus suerat , in ipso Praeseeti munere e vivis ereptus Censorio suaere decoratus fuit.
Q Uamvis hic Praefectus a Seneca, ut superius est observatum, non alio, quam Cossi nomine designetur, perspicuum tamen, certumque esse debet quod ad
ComeIiam gentem speetavit , in qua Lentuli , ct cossi quoque , obscuro plerumque discrimine , censebantur . Quandoquidem vero Tiberii temporibus non modo Cossus Cornelius floruit, qui anno V. C. 733. Consul fuit , & Cossus Lentulus Isauricus , qui anno V. C. 778. Consulatum obtinuit , sed etiam Cn. CorneIius Lentulus Gerusicus , qui anno 779. Consulatum gelsit, tandemque cogus Cornelius Lentulus , qui cum Nerone anno V. C. Si 3. Consul processit , ambiguum supererit , cui potius ex Cosis illis Vrbanae Praefecturae dignitas concedatur . Facile tamen Glandorpio assentiar , ut Senecae verba de coso Cornelio Lentulo intelligi debeant, quem Paterculus etiam solo Cossi nomine designavit, ta) qui cum in Asrica sub Augusto triumphalia ornamenta meruisset, atque anno V. C. 733. Consul fui iIet, extrema iam sene. tute a Tiberio Praefecti munere decora ius videtur. Si ta- 3 Carm. Lib. III. Od. x . ca Lib. II. c. 1Iέ.
105쪽
Si tamen haec ad Cossum alium anni 778. Consulem reserre quis velit, nihil moror; quum ille sortasse superioris silius, Cn. Cornelii Lentuli Getulici frater fuerit, eius nimirum , qui administrata per decennium Germania a Caio Augusto interemptus fuit. i Certe Cn. Getulicum Cn. ut putat Glandorpius , sive
potius , ut in Velleio , & Consularibus Fastis habetur , Cossi Cornelii LentuIi filium sui sie ex perspicuo Velleii sa loco observavi, ubi cum vietoriam a Cosso
in Africa partam memorasset ait: Cossus victoriae testimonium etiam in cognomen filii contulit : quod ille nimirum filio Getulici nomen a Getulis victis imposuit. Eiusmodi vero Colli iunioris , cui Praefecti munus adscribi posse iam monui, filius sortasse fuit Cossus ille, qui cum Nerone anno V. C. 8I3. Consulatrina obtinuit , cum is a Frontino Cossus Cossi filius
dicatur: quod argumento esse debet in superioribus Senecae , aliorumque testimoniis Cossi vocem eorum Corneliorum praenomen esse oportere , quamvis a Glandorpio semel iterumque veluti agnomen exprimatur.
P Lurima , quae ab Augusto Caio Caligula temere& inconsulto gesta sunt, enumerans Dio ) , il-
Iud etiam memoriae prodidit quod anno V. C. 792. quo secundum Consulatum susceperat, Apronio quidem collegae suo sex Magistratus menses concessit, ipse vero tricesimo Consulatus die eiusmodi munus dimisit , αὐτον Σαουίνιος Πολιαρχων διέδεέοιτο ετ ipsi
106쪽
39ΑN. V. C. 793. CHR. 42. Sabinius Maκimus tunc Urbis Praefectus successis. Qtiam vis autem in edito Dionis textu legatur Σαουίνιοι , ibi tamen Σανκου ιοe rescribendum esse observavit Nori situs ex Taciti si auctoritate, a quo Sanquinius iste semel iterumque memoratur. An vero Sanquinius iste utrumque& ConsuIis , & Praefecti munus limul coniunxerit , vel deposita Praesectura Consulatum susceperit, definiri non Poterit . Quum tamen Consulatus ille, quem Caio suffectus suscepit , vix ad quintum mensem eXtenderetur, suspicari facile possumus pristinam Praesem dignitatem a Sanquinio conservatam fuisse , ut ipsa deposito Consulis honore iterum frueretur.
ε Lucius Iunius Silanus Φ Cn. Pompeius Magnus.
DVos Vrbis Praesectos hactenus ignotos hic una complector quod utrumque simul a Dion e a
memoratum invenerim . Etenim Scriptor ille res a Claudio Augusto anno V. C. y . describens , Praesertim vero filiarum nuptiae aia ipso celebratas , quarum unam L. Icinio Silano , alteram Cn. Pompeio Magno despondit, ait τοῖς γαμβροῖe τοτε τε ἐν τοῖ. ει ιιο-
ἐκάλευσε Generis suis tum in XX. Viris magistratum gerere, post Vrbis Praefectos Feriis esse iussit. Itaque, cum Praefecti munus Feriarum tempore adolescentibus etiam concedi soleret, ut superius observavi, ac inserius etiam Neronis exemplo ostendetur , vix dubito quin
107쪽
acolescentes i. ii duobus proximis annis 797. 796. eo munere perfuncti sint .
EAdem illa Claudii Caesaris aetate , qua duo ipsius
generi L. Iunius Silanus , & Cn. Pompeius 'Magnus florentibus adhue annis Vrbanae Praefecturae munere perfuncti sunt , adolescens alius hoc idem Praefecti decus obtinuit. Etenim Suetonius sa) de Nerone Claudio iam Caesare loquens ait . qu picatus es ἐν iurisdimonem Praefesti Urbis sero, atque Latinarum . Bero al-dus Suetonii Interpres adnotavit in quibusdam codicibus legi Praesem Urbis ea a Latinartim , in aliis Praefecti Urbis, atque Latinarum, idque sibi placere fatetur . Eiusmodi vero Suetonii locum interpres ille sie intelligendum esse opinatur ut Nero iis de rebus, quae ad Praefecti Vrbis , & Praefecti Latinarum munus pertinent , ius dicere , & iurisdictionem eXercere caeperit. Pitiscus vero nuperrimus , atque elegans Suetonii lInterpres luxaturi, illum Suetonii locum ita exhibuit: lia ulpitatus est O inrisaimonem , Praefectus Vrbis , sacro Latinarum , perinde ac si collamor nitideque in ipso Atidioris teXtu sic legeretur; ac nulla prorsus in editis exemplaribus , atque codicibus lectionis varietas haberetur ; cum tamen varietas illa ab Interprete indicanda , atque adhibitae emendationis ratio reddenda
Ego vero nihil in Suetonii textu mutandum existimo , nisi quod Urbis scrae , pro Urbis sacro legendum essie
108쪽
AN. V. C. 8os. CHR. 72. 4 esse eoniicio . Celebre nimirum est Vrbem Romam a Romanis Scriptoribus aliquando aeternam I), aliquando sacram vocari . Hinc in veteri Lapide Σὶ Urbiserae , alibique 3 C. V. Con utari Sacrae Urbis, live, ut Muratorius supplendum existimat , consuli , Praetori Sacrae Urbis . Itaque eodem plane sensu Suetonius ipse Urbem sacram vocavit , atque Neronem Praefecti Vrbis
sacrae munus auspicatum esse memoravit. Quod vero subdit atque Latinarum, veterem prosecto Quiritum morem expressit, qui Praesectum Feriarum Latinarum tem pore electum Praefectum Vrbis Feriarum , sive Praefectum Urbi Feriarum Latinarum vocabant'. Hinc in antiquo mar
more ) legitur PRAEF. VRB. FERIARUM , itidemque in alio sy) PRAEF. URBIS FERIARUM
LATINARUM; quemadmodum prorsus a Dione Praeseruis ille Πολύαρχος εν ταie Α'νοχαῖe Praefectus Urbis in Feriis vocatur . Libentius tamen in depravato Suetonii textu rescriberem Praefecti Urbi Sacro Latinarum , ut nimirum Festum illud , aut Sacrum Latinarum eX- primatur, cuius tempore, & caussa Nero Caesar Prae-1 edius Vrbis eleetus erat. Gellius s6 lane eadem fere Suetonii verba usurpans Praesectum illum Latinarum a pellat , ut ex pulcherrimo i pilus loco erudimur, in quo Praesectorum eiusmodi institutio, aetas, atque autoritas
indicatur: Praefectum Urbi Latinarum causa relictum Senatum habere posse Mutius negat, quoniam ne Senator quidem fit, eum eκ ea aetate Praefectus flat , quae non sis Senatoria. Marcus autem Varro, O i teius Capito ius eo Praefecto Senatus habendi dicunt . . namqne O Tribunis plabis Senatus habendi ius erat, quamquam Senatores non essent . Certe Neronis Caesaris aetas dum Praefecturam est auspicatus, iuvenilis erat; cum nondum Suetonio h7 F teste
109쪽
teste octaviam coniugem duxisset , quam Anno R C. go 6. ineunte sextum decimum aetatis annum ingressus accepit; ideoque Praeseeti munus ab illo susceptum ad superiorem annum V. C. Sos. sive Chr. 32. reserri debet.
inum Titus Flavius Sabinus Vrbanae Praefecturae
munere semel iterumque iunctus suerit, eiusque muneris primum suscepti tempus ex eius morte, quam alteram Praefecturam gerens obivit, in serri debeat, de utriusque Praefecturae tempore inferius ad annum Chr. 3. Opportunius agendum erit.
ΗUius Praefecti nomen, aetatem, miserumque fatum ceteris Fastorum horum Scriptoribus prorsus inco-Initum eκ Taciti Annalibus deprehendi . Siquidem
criptor ille res anno V. C. 8i . sive Chr. 6 I. gestas describens ait: r) Haud multo posi Praefectum Vrbis Pedanium Secundum servus ipsius interfecit, heu negata liberta- ο , cui prerium pepigerat , sive amore exoleti infensus , Odominum aemulum non tolerans. Fuse deinde describit Tacitus plebis seditionem, variasque Senatorum sententias Circa poenas, quae intersectori, ceterisque sub eodem. tecto degentibus infligendae serent. Titus
110쪽
I Llustrem hunc Virum, qui Vespasiani Augusti fraternatu maior fuit, Urbis Praefectura semel iterumque decoratum fuisse ex Taciti ta Historia erudimur. Etenim cum, interempto Galba, Salvio Othoni Imperium delatum esse dixisset, subdit Omnia arbitriatum acta . . . Vrbi Flauium Sabinum praefecere iudicium M-ronis secuti , sub quo eandem curam obtinuerat , pleritque V Damnum fratrem in eo respicientibus; alibique Tacitus ta)Praefectum ipsum Vitellii tempore memoravit: Dolabella
audita morte Othonis Urbem introierat: id ei Plautius Ua. rus apud Flavium Sabinum Praefectum Urbis obieciν, tanquam rupta custodia ducem se victis partibus ossent set .
Itaque, cum Sabinus ille' ry. Decembris die anno Chr. 69. pridie quam Vitellius interiret, ac Vespasianus Sabini frater Imperium arriperet, exstinctus fuerit poti- quam teste Tacito sa) Praesecturam Vrbis per annos Ia. administrasset, perspicue apparet quod dignitatem
illam anno Chr. 37. a Nerone obtinuerat , eaque a Galba Neronis successore spoliatus anno Chr. 67., eandem iterum primis Othonis temporibus militum beneficio recuperavit. Quamvis autem Praefecti munus Consularibus plerumque Viris eo tempore concederetur , ideoque Pan-vinius existimaverit Titum Flavium Sabinum Vrbis Praefectum unum eundemque esse oportere cum Tito Flavio Sabino , qui anno Chr. 69. Consul processit, optime tamen a Tillemonito demonstratur quod unus ab al-F 1 te ro