장음표시 사용
11쪽
' proponitur objectio 4. sequentibus 'capitibus diluenda 'DEmum objicitur Thesm nos approbasse formulae Illustrissimi Episco
pi Atrebatens s contrariam, imb damnata illa continentem dogmata, quae ipsa formula ejurat: igitur non ex animo illi subscripsisse. R. Thesim nos approbasse eo sensu qui neque damnatus sit, neque contrarius formulae Illustrissimi. Quod ex sequentibus capitibus patebit.
CAPUT TERTIUM. De Approbatione Theseos.
scopo Aut horis Theseos cxpediebat ut d hesis eget aequivoca. No i est quam ut multis probari debeat unam eandemque propos
Itonem posse ita diversos pati senius, ut in uno sit haeretica, in alio QN hodoxa. I l probat Augustinus lib. de Ha retibus exemplo C lut hianorum & Florianorum, quorum illi damnati sunt, quod dicerent Deum non facere mala : isti e iam proscripti, quia e contrario Deum creare mala pronuntiabant. Errabant Coluthani negantes Deum irrogare mala pin D M. Errabant Floriam docentes Deum creare malas naturas & substantias. 7gitur iit aque propositio : Deus facit mala, Deus non facti mala , haeretica erat & orthodoxa diverso sensu. Utraque in uno sensu haeretica, quia utra que ut talis damnata; utraque item orthodoxa in alio lenis, quia utraquς contra lictoria propositionis haereticae. S; Militer illam pro ositionem : Unui e Trinitate est pagus reiecit Hormis d β Papa . nempe accep am in sensu Eutychianorum, quasi Uerbum in Da tura divina patium diceretur. Eandem in sensu ustato acceptam quinia Synodus ut Cui holicam defini vi . Sic denique teste Athanasio de Syncidis in Concilio. Anthiocheno contra Paulom Samosatenum vetitum est asserere Christum es. conscistantialem Patri s nempe secundum humanitatem ) contra in Concilio Nicaeno adversus Atium definitum est Christum et se Patri Consubstantialem nempe le-cundum Divinitatem ) unde Arianis eam contrarietatem tibiicientibus rei pondet Athanasiis, Patres Antiochenos a Nicaenis minime discrepare in re ip sa. Itaque ncmini mirum videri debet, si nobis oblectam contrarietatem si mili modo diluimus, dicamusque uno sensu Thestia contrariam esse ser mula:
12쪽
mulae Idustrissi in i , alio in quo solo approbavimus contrariam non esse. Cetth scopo Aut horis Theseos eκ pedic bat Thesim esse aequivocam, eum Author non fuerit, ut dicebatur Professor aliquis Seminarii Mech liniensis, qui eam propugnarat; sed impostor, qui nobis laqueum struebat. Enimia vero Thesis, nisi aequivoca esset, nobis quidem laqueus non esset. Bono aliquo sensu intelligi posse oportebat, ut posset capere; malum item aliquem praeferre debcbat, ut irretire posset & constringere.
De explicationibus Approbationi junctis.
VI debamus Thesim utrique sensui esse obnoxiam. Quare licet Pseudo-
Arnaldus, quem verum esse arbitrabamur assereret Thesim a Lovaniensibus, Parisiensibus, & Eruditissimis totius Europae Theologis, item a pluribus Gall: ae Epi copis non tam approbatam esse , quam magnificis decoratam elogiis, tamen non nisi orthodoxe explicatam approbavimus. Quo sane argumento invictissi me ostenditur n: hil nos erroris in animo fovisse. Thesim autem nos explicasse dc ut hic infra ponimus, judicium cuique conclusioni subjunxisse, nemini jam dubium esse debet, cum provocatus Imposior qui explicationes nostras recepit alias non proserat. Recepisse aliquas constat ex istis datae ab eo epistolae verbis: Ies approbationi de nos Messiuiars de Dotis Ont ete dTun mervellieux secoura Iour la These en question : mais leurse beation se leurs eclaircisse mens n'a pasete Hen receu, parce rue Pon a cria
quili vovissent sire la se on ct quils fimbisient supposer, que les juges navoint
pomi Ueet, de iunxere pour en penetrer tout lesens. Quam ver ρ, explicationes sint orthodoxae vel ex eo colligere licet, quod Impostor videns ex ejusmodi Thesis explicatae approbat one n h l haberi, quo posset nobis negotium facessiere, alteram mox per litteras expetiit, cui eAplicationes adjunctae non essent. Hic aliquantum haesimus ancipites num Arnaldo hoc ut absque mora praestaremus exposcenti obsequeremur, & haec internos: quaedam in Thesi duriora sunt. possent inteli gi non sano sensu: verum, inquiebamus,etiam sano intelligi Thess potest, im , debebit ab illis, qui sensum nostrum & explicationes nostras viderunr. illis autem solis promiti stat ostendendam Pseudo- Arnaldus Approbationem nostram. Quae hic dicuntur duae approbationes in istis circumstantiis pro una haberi debent, prout & dicit D. Arnaldus in querimonia prima : dans ces eiris com lances, quae ibu a marqueet, res deux signatures ne dolvent passer que pouruue , dr la premure erit une prauet e manifeste quiti navolent fur la grace quedes sentimens Orthodoxes ct conformes a la Censure de leur Faculte, puis que e egra quihur eloti venu naturellement dans l. prit etant presie de signer des Propositions tourn tes malute ement pour os seinprendre, lora meme quun furbe, quio prenotent pour tin home tressincere les assuros, quil lis avolt fit opprouuer par beauco d habiles gens. D Ita-
13쪽
Itaque approbationem nostram mutilam exhibet Denuntiator, dum e plicationes supprimit ad quas in istis circumstantiis ipsa resercbatur. At inquies R. P. Payen. nuperus Rector Jesuitarum Duacensium a nobis in ius vocatus coram illustrissimo Episcopo Atrebatensi piaestito , ut fit, antequam responderet, juramento, dixit se originalia acta, quorum meminit libellus Letire dun Domur de Dous , habuisse in manibus, at non habuisse, neque vidisse se ullas explicationes. Ficta sunt ergo quae de datis explicationibus nos dicimus. Verum quis non videt, quam infirmum hoc sit argumentum p Cum Impostor illas potuerit sibi retinere tanquam scopo suo inutiles, imo noxias. Quis scit an non illico ut recepit, flammis dederit Z Credibile tamen est retinuisse, ut si quid in iis mutassemus, posset nos confutare. Non deesset mendacium Imposiori homini illarum mercium tam diviti , quo fraudem tegeret , fingeret explicationes illas serius ad manus suas
venisse. Dic , age Pseudo-Arnalde, num iota unum aut apicem unum mutaverimus. Prodi tandem,quid lates de Ecclesia tam bene meritus λ Eoquod occultam cuperemus approbationem nosiiram , confici hinc putas nos nobis male fuisse conscios: an non times, nὸ & tu tam sollicitε fugitans lucem reus habearis λ Cur nos quidem occultam cuperemus Approbationem nostram, en causa. Merito nolle poteramus, ut proferretur Approbatio ab explicationibus avulsa, atque ostenderetur iis qui illas non viderant, nam et si Thesis bono a nobis sensu esset intellecta, tamen malo etiam sensui erat obnoxia
Deinde sciebamns id quod de Gratia susscienti in Thesi dicitur, nempe nullam dari gratiam susscientem distinctam ab essi caci, ejusmodi esse ut alibi
parere aliquam offensionem posset, Mech liniae autem non deberet, eo quod
ly gratia sulficiens in Academia Lovaniensi, ubi Professores omnes Meclinienses Theologiae operam dederunt, acci piatur in illa significatione , quam habet in censuris Lovaniens & Duacensi dc quae alibi Thomistis hodie minus est usitata.
Audire videor nobis hunc in modum obstrepentem : recurritis perpetu δad explicationes . dicitis Thesim vos non probasse nisi explicatam ; in approbatione posteriori vos intellexisse Thesim eo sensu quo a vobis xplicata suerat: dicite, si quis dixisset Christum non esse in Eucharistia humana informa spectabilem , an postea approbate posset eam propostionem , qua diceretur Christum non esse in Eucharistia . eo praetextu, quod sensum suum antea explicasser, intelligeretque non esse Christum in Eucharistia humanain forma spe tibilem. R. Toto hic coelo aberraret; toto item coelo a nobis disterret. Immana in forma spectabilis additum huic propositioni: Cora Ius non est in Eucharistia, restrictio est, non explicatio. Haec propositio Christus non es in Eue aristia humana informa sipectabilis non pol st dici explicare sensum hujus, Cbristus non est in Eucharistia. Illa ensum habet restrictum: haec non restrictum. Hinc illa vera est. haec falsa & haeretica. At ver b has quaa subjungimus explicatione a nostras approbationi praemissas, non restri- . ctiones
14쪽
ctiones esse, sed revera explicationes quibus ex onitur sensus, quem propositiones habere poterant & debebant apud e .. .uibus istae explicationes fueram exti bitae , ex Capite quarto petebit.
EXPLICATIONES A DENUNTIATOR E OMISSAE
INsCRIBEBANTu R TΗrs Es ad Mentem D. Augustini irrefragabilis Gratiae Doctoris. THESIS PRIMA
GRATIAM GPacem nee siemper, nee omnibus dari probat omnium Theologorum consensius se quotidiana tot peccatorum experientia. Illam n cessariam esse , ut suis verὸ ct propriὸ possis opera bona exercere , tcntariones superare, sec. fatetur, qui uis in traditione Ecclesiae, in Augustino, aliisque sancti Patribus peregrinus non est.
Haec Thesis, qua dicitur gratiam essi cacem nece Cirtam esse, ut qtiis vere & proprie possit opera bona exercere , doctrinam continet Augustinianam de Evangelicam , intelligendo de potent a complectente omnia necessaria ad agendum. Ita accipit Augustinus loquens de Petro Putabat sepse, quod se velle sientiebat. Lib. de Grat. & Lib. Arb. Ita Christus in Evangelio Ioannis cap. t s. sine me nibil potestisfacere: sine me, utique opem rante vel e & perficere.
sECUNDA.IGitur qui gratiam aliquams cientem ab essi ei distinctam in hune amisiae iu-
nocentiae statum invehunt, mirum quantism ab Augumni mente deficiunt, qui naturae integrae gratiam si centem tantum, lapse vero Pacem tantum at tribuit. me si indubitata Aetustini principia vel minImum concutias, tota cae-
Isis iidus doctrinae compages boreatur necesse est.
Doctrina .est vere Augustiniana, reliciens pro statu naturae lapsae gratiam sussieientem Molinisticam, de qua intelligi hanc siecundam The- sim patet ex terti . De ea si e Silius noster in cap. 3. Apoc. vers. ΣΟ. Ωuam gratiam a doctrioa non recipit. Vide censuram Duacensem ad assertionem secundam. TER-
15쪽
velis hallucinari, particulam includit alienantem, or nebulosio tempore καcuendis gratiae Evangeli steriis e I peridonea. Interim cum vox illa O res
voce expressa Augustino ct purioribus Ecclesiae faeculis ignota fuerit, illa et meis rito ex sana Trioluia relegandam judicamus.
PRorsus aptandum seret, ut ly siusficiens numquam isto significatu in Scho las induclum fuisset, quo multi utuntur Thomissae, quia revera aliud exprimere videtur, quam ipsi signi fiacre velint. Tametsi enim suis ciens dici possit ad posse aliquod propinquius, quam est posse naturae , tamen revera ad agendum sola non sufficit. Unde melius Censura nostra Duacensis ad asIertionem secundam sussciens auxilium dicit esse illud, praeter quod ex parte Dei non est aliud necessarium , & confundit cum gratia emeaei. Hi ne benε dicit Thess, quδd notio gratiae suffcientis, etiam sensu Thomistico, ignota fuerit Augustino & purioribus Ecclesiae saeculis ad salvandam libertatem, utpote non necessaria: tametsi fatendum sit eam nihil ossicere ve, ruati, dummodo Moliniana lignificatione omnino exuatur.
PE catum Nil opticum infelix radix est , in depravatae Ethicae Seminariis pridem occulte adolescens; mox ubι erupit, varicana sensit fulmina, variique e rores infallibili connexione cum detestando illo dogmate concatenati, quasi surculi in radice, eodem ictu Protriti sunt.
IUic Thesi neminem esse opinamur, qui refragari possit.
HAEc est damnata propositio: Peccatum Philosoph:cum in eo, qui Deum ignotat, non eli ostensa Dei ; pergo ulterius: si uonditur Deus qui ignoratur , non excusat ergo i teccato 1gvoranίως adeoque tot putas ct contentionitus agitata quaeLtio Pontificio oraculo manet decisa , videlicet quod nulla ign/rantia, saltem in Iure naturae, excuset β peetato.
Doctrina asserens nullam ignorantiam juris naturae eκcusare a peccato , uta non excusat in seccato quod vocant Philolophicum , est sana, nec obscurE
16쪽
tantatis indisserentia se Aristotelicae ubertatis definitio : Libertas est potentia, quae positis omnibus ad agendum prae requisitis, potest agere & non ageret sum ultrae non pes2 ram vitari, quam non vitari id quod ignoratur ' Cadie adsensum divisium se compositum, aut ad indisserentiam judicii confugias; vana enim sunt illa neotericorum essu a , de mandis Semipelagianoruem terriculamen tis maia a linventa. Satius igitur nobis videtur, se Sancti Augustini principiis conformius es modi libertatem in flexibili ad libitum voluntatis indisserentia , eris expedita a. rumulat potentis consistentem post peccatum Adae prorsus resecere.
NEgat haec Thess ad libertatem in hoc statu requiri bicornem illam ad
utrumlibet indisserentiam , nempe ; ut loquitur, ex pediam, qua animus in bonum aeque ac in malυm se flectere possit, quasi semper habeat receptam &isuo nutui obsecundantem gratiam, ac merith id negat cum in ignorante Deum aperte illa desit. Neque putamus necessarium confugere adsensum compositu in Sc divisum, neque ad indifferentiam judicii, cum absque istis Beatus Augustinus, & Duce Augustino Ecclesia, omnia adversariorum tela retuderit, & concordiam libertatis cum gratia plene defenderit.
eres illicὸ necestatem indues in actiones humanas. Apage inania illa con sectaria centies ex famosis quinrue propositionibus perperam accersita , ct centies r. Necessitatem quidem naturae ct immutabilitatis in boe viatoris statu ab-
horremus: Iaham veris quamlibet necessitatem nihil est quod reformidemus, Dura Augustino de civitate Dei lib. s. eapite decimo: Si autem desinitur necessitas, seclaudum quam dicitur necesse est ut ita sit aliquid vel ita sat, nescio cur timeamus ne nobis auferat libertatem. Hanc nece sitatis cum libertate concordiam
deinοeps agnoscet, quisqui Carbolies sentiet, ct putiferam peccati Philosophici doctrinam striis eiurabit.
HAEc Thesis quam juste ad horret necessitatem naturae & immutabilita tis tanquam libertati exitiosam, tam merito admittit alias necessitates ut libertati niliis ossicicntes, quales sunt illae , quas vocant scholastici infallibilia talia, consequentiae, ex hypothesi &e. qualem admitti Innocentius I. ad Concilium Carthaginense dum dicit: Necesse est ut quo curi te vinci i ,
eodem rursus non auxiliante vincamur. B Ha
17쪽
H;s proinde Theses sic intellectas, prout etiam intelligi debere credimus ab omnibus, qui in doctrina Augustini non plane sunt hospites, ludicamus doctrinam sanam & irreprehensibilem continere. SEU 922ΣM U DUMMDU USU ----I
Ostenditur sigillatim in sensu orthodoxo septem Theseos conclusiones explicari potuita. I. I.
OUAMVis vere & usitatius dicatur gratiam essicacem non esse
necessariam ut quis vere N proprie possit bona opera exercere, ac tentationi resistere ; id nullatenus obstat, quominus in sensu ortho uoxo explicari potuerit quod dicit Thesis Concluso primat gratia essicax Meces laria est ut quis vere & proprie possit bona opera exercere, ac tentatioqnire sillere. Non enim magis sunt hae contradictoriae, quam illae prius meis mora: ae: Grastus es7 eonsubstantiaos Patri: Ctistis non essem ubstantialis prout illam probavit Synodus Antiochena ; hanc definivit Nicaena. Qui i ut ibi vox Consub antralis, ita hie non uno modo accipitur Vox posse. Thelis explicatur de posse consequente, seu posse complectente, omnia neis cessaria ad agendum: quae vero ei contradictoria videtur de posse antecedente. Utramque propositionem clare explicatam complectitur tertia Unde cim Conclusionum nostrarum. Ex hujus tamen Approbi ione Theseos concludit Author libelli tradi knobis Praecepta Dei esse impossibilia; dum ita in nos detonat pag Q.pendam qu on pu ne aure la derniere insolenta, que les Commandentem de Duu Ant m - Ο I antisper, precor, Rhetorem exue, & brevi me responso dignare. Nonne ideo id dicis, quia ex Thesi sequitur, gratia esicaci destitutum non Polle bonum opus exercere ac tentationi resistere, quod autem non possumus, hoc impossibile dici debeat ξ at ego evidenter tibi ostendo, non Augustino non celeberrimae Censurae nostrae Durcensi, non Sedi Apostolicae eadem esse
quae tu pro iisdem habes. Quid ad hune syllogismum Nihil quod praecipitur a Deo est imposibile: Aliquid quod, juxta phrasim Augustini, non possumus, praecipitur a Deo : ergo Aliquid, quod juxta prasim Augustini non possumus, non est impossibile.. i. fψη υς' ia ineluctabilis, syllogismus est in serio omnibus numeris absolutus. Major est indubitata huic aequivalens famoso Augustini effato,
18쪽
Deui impossibilia non jubet. Minor ejusdem est Augustini; ec quae tibi inocuislos incurrcre debuit , sit modo eam Augustini sententiam vel in ipso vel in Tridentino, quod si iam fecit, vel alibi citatam, integram legisti. Ita enim
August mus: Deus i ossibilia non jubet, sed iubendo monet facere quod ρ se
petere quod NON Possis. Audin, petere quo J NON Possis λ Ergo qu dam non possumus uxta phrasim Augustini, non ideδ tamen impossibilia. Et ne quid cavillari possis, en tibi tres Augustini sententiae, u de plane convinci debeas. lple S. Doctor qui generaliter asserit Deum impossibilia non lubere . idem tamen dicit libro de Grat a & Lib. Aib. cap. i ad hoc valet quo scriptum est: si volueris conservabis mandata, ut qui voluerit ct NON, nouti ni e pMὸ veri cog μ; cap. a G. ideo jubet aliqua quae
tit voluntatem, sita adhue parvam iis invalidam. Idem quod te latuit discrimen, agnoscit etiam ac probat Facultas nostra
C. R x, 3 sibi relata Augusimi sententia : Deus impumilia non
ubet, Sc. lubiungit: si acitem petentes quidam nondum possunt, quanto minus pusunt non fictevtes, imo nee petere volentes, nee eum is quo petatur a nos entes stnee ob id putandum est aliquid impo bile juberi. Ita Censura nostra , in cujus doctrina Facultas nostra Duacensis superiori anno se persevcrare professa est. Denique ut ad priorem syllogismum , quo te constrictum video , alterum adiiciam & rursus evidenter tibi demonstrem illam primae the eos propositionem bono sensu explicari potuisse. Quidquid a Sommo Pontifice Alexandro Ul I. est approbatum , potuit a nobis innoxiἡ approbari & benigne explicari: atqui Dicipolie bono sensu ; gratia efficaci destitutum bene c perari ac tentationi renitere non posse, adeoque bono sensu gratiam issicacem nec Italiam esse ut quis verὸ & proprie possit&c. ab Alex. VII. est approbatum , ergo Id a nobis potuit innoxie approbari, & benigne explicariatos em , Credo,non negabis. Minorem probant articuli quinque illust. Epi: copo Convenarum oblati,& per eundem ab Alex. Ul I. rranis sit ac denique ab Aleκ. VII. plobati. In primo haec habentur De his ergo iugis qM- s tua magna non ad gratia, licet parva ct imperfecta non desit, vere utrumque dici potest , e potuisse illos Dei mandata strvare, tentation ue res Iere , eosdemque alio sensu non potuisse. Potuerunt enim premur, quia non solam Li Pers Arbitrii virtutem ct gratiam habitualem habuerunt, sed etiam gratiam Mctualem, quae siussaens dici potest Thomissarum sensu, qui gratiae e cacis nec morem supponit. At quia absinte gratia escaei nun7uam eontingit ut voluntas sicut oportet tentationi re Iat, constansque est apuJ Thomi Ias dogma gratiam sustentem ab
19쪽
Seripturis Patribus rue locutione se Thomsis omnitas ρrobata bae sensu diei potest
ju Ibi illo, ejusmod sicienti gratia infit ructos tentationi, cui succubuerunt, reflere non potuisse, quia nimirum e is modi potes tatem non habuerunt , qu.e complecteretur omnia ad agendum necessaria , cum gratram et Pacem ad agendum utiquemcessa iam non habuerint. Dicesne forsitan horum quinque articulorum approbationem esse conti-ctam. Quid ad vindicias, quas hia exh.buerunt Carmeluae excalceali I', Martii hujus anni i69 t. conclusione 13. Ubi haec habent: Illos articulos approbatos se is Summo Pontifice videtur certum: me quippe testatur Gonetus
tom. t. solog. Thoms. art. 8. ) in sya Theologia paulo ps impressa, d Theo , luti Fatuitatis Parisensi di Burdigalensis approbata. Hoc test.itur Contenβ nius er Pacobus d Sancto Dominio. Itos credat quὸd Sapientissimi utri que cultatit Magistri vivente Ponti ε, Civentibus Discopis, ad quos istud Breve erat directum, hoe factum calculo suo probatum voluissent si 2 eologorum oliquoi commentum fuisse: ρ R id credat qu)IOHte omus ct Pacobus a Sancto Dominico Viri a resti Edionibus mentalibus ali 1 mi tanta certitudine i ta ausi 'ssent referre, si esset inventum bominum ' Posivimus Atad breve in Thesbus, nullus contradixit. Proposivimus in disputationibus publicis P. Pinte coram omnibus Jesiuitis, confessus e I ct non negatit. Ouare ergo tunc erat verum se jams falsum ' An foriὸ quia vivebat Dissurus Tornacensis antea Episcopus
Convenarum ) nunc mortuus est y ' , Ceterum ne crede nobis necessarium ut operosius de istis articulis tecum disputem. Illud enim abunde sum cir, quod negare aut in dubium revocare nullatenus potes. Illos articulos probavit Gonetus to m. i. in Apol. Thomist. art. ut doctrinam continentes sanam , orthodoxam, Thomisticam, probarunt Theologi Facultatis Parisiensis & Burdigalensis Goneri Approbatores , probarunt Conten sonius & Iacobus a S. Dominico, quibua adde novem alios ex eadem Tamilia Domini cana Theologos, qui vel Gonetum vel Conten sonium vel Jacobum δ S. Dominico approbarunt. Denique probavit nuperrime & amplexus est Romae coram Ales. Ut M. Generalis Dominicanorum. Probarunt igitur hi omnes bono sensu evplicari posse quod d cit Thesis, gratiam cssicacem esse necessiit iam ur quis vel e & proprie pcssit opera bona exercere ac tentationi resistere. Si illi innocentes quomodo nos rei λ
I. I I. De secunda Conclusione Theseos.
L Ia nobis intendi potest circa hane conclusonem potissimum, propter
duas quas habet propositiones. Utramque complectitur illa quae est Virtualiter copulativa : Augustinus naturae lapiae gratiam emcacem tantum attribuit: aequivalet enim huic : secundum a ligustrum in statu naturae la
20쪽
pis omnis Gratia est cincars; & nulla est sussc ens nempe distincta ab iss-eaci, ut per se clarum est intelligi debere, & ipsa Thesis exprimit dum dicit: qui gratiam suseiotem ab e caci dici indum in tunc amissae innocentiae satum
invehunt, mirum , qπantum ab Angustini mente deserunt.
Q iod ad primam propositionem attinet: omnis gratia in Hatu naturae uis ae est ιβ ax , quis est quem non convincere debeant hanc in bono sensu accipi potuisse tum Sylvius, tum Cardinalis Laurea, tum denique Eximii ae Doctissimi conclusionum nostrarum Approbatores ΘFalleris tamen si in conclusione quinta inter illas noctras Undecim ubi quaerimus , an illa propositio benigne exponi possit, duos tantum numeras qui nobis suffragentur iupra nominatos Sylvium & Cardinalem Lauream; cum Sylvius non tantum se Approbatorem, sied & alioru in Approbatorum nubem quandam exhibeat. Testatur enim dici solere, omnem gratiam esse efficacem, ad coque illam propositionem esse celebre quoddam & pervulgatum Axioma apud Gratiae per se et scacis vindices. An non id Thomistis omnibus probari debet ρ qui unanimiter asserunt omne auxilium quod sussiciens vocant comparatione unius actus semper esse essica κ respectu alterius, ad quem ericiendum decreto absoluto divinae uois Iuniatis destinatur. An non postulat, ut hoc bono sensu explicari possit locus qui ad illud probandum asserri consuevit ex is . cap. Verbum meum cluod
egredietur de ore meo non revertetur au me vacuum jaciet quaecumrue volui, C
nosterabitur in his ad quae ins illud 'Constitit telle Geneto tom. i. dii p. g. art. s. 3. 3. ad I utrumque auxilium tum illud quod sussciens Thomistae vocant, tum eis can in motione quadam super irati applicante potentias animae ad actus Dpernaturales , eum Me tamen discrimine, quod auxilium si eiens movet tantum se appliciat ad actus impelfectas , qui animam H ponunt is praeparant ad persectiores e nuxi tum veroe ax m et se applicat ad amu perfectos. Cum illos in pei sectos motus
ablolute essicaciter operetur Deus, cur dici non poterit eam molionem qua
mediante illos operatur esse essi cacem p Si omnis motio Dei est,essicax, si omnis gratia est motio , cur dici non possit, omnis gratia est esscax λQuod si Gratiam suis cientem Thomissicam quidam vocant eificacem
secundum quid, id non nis majoris claritatis causa faciunt ut istas duas motiones in quibus utrumque dictum auxilium consilit melius distinguant. Ceterum nemo Thomstarum nega gratiam quam sussicientem vocant, absolute ei se alicujus effectus productricem. Fateor,non omnem producit effectum ad quem excitat,&ex antecedente Dei voluntate ordinatur: sed hoccine impedit quominus essicax dici possit ZNega igitur gratiam essicacem propositi tervandi Dei mandata essicacem dicii poste , cum illa ex Dei voluntate antecedente ordinetur & excitet ad perseverantem mandatorum Dei observationem , qui essectus non semper, habetur ic nunquam nili per novarum gratiarum accellum.