장음표시 사용
31쪽
confugias ad indisserentiam judicii, quam alioqui dari admittimus, neque sconfugias ad sensum compositum & divisum ; quamvis definitionem recipi posse non dissileamur , ac posse aptari libertati indillarentiae qualis nune reperitur, quae aequilibris non est, benigneque explicari per sensum divisum, ut doctrinae Augustinianae & Thomisticae non adversetur.
f. VII. De Conclusione septima Theseos.
QVae sentimus de libertate a necessitate habes Conclus. 7. Ec 8. intesnolstras Undecim. Unde etiam perspicitur aequitas approbationis no-1irae & judicii huic conclusioni subjuncti. Siquidem nemo Catholicorum' negat, quin libertas ad merendum & demerendum in statu naturae lapsae requisita, quae est libertas a necessitate, consistat cum quibusdam necessitatibus sic dictis, tametsi minus proprie, quales sunt necessitas infallibilitatis consequentiae, ex hypothesi &c.
At inquies: quorsum illud O. etiam in iudicio vestro nam te hoe
nobis oblectum est in centetis igitur alias adhuc necessitatis species non pugnare cum libertate ad merendum & demerendum requisitaΘ Censemus sane. te ita, ut sciamus iterum Catholicorum neminem nobis repugnaturum. Necesinsitatem peccandi vocat Augustinus t quae moralis est, non physica in illam dissicultatem abstinendi a peccato quam peccandi consuetudo invehit: ita enim loquitur l. 8. conf. cap. s. dum servitur ini, facta est consuetudo, erdum consuetudini non resistitur facta est necessitas. Eritne qui hanc contendat pugnare cum libertate ad demerendum λ Deinde admittenda est quaedam necessitas peccandi vage fc indeterminate, quili licet homo in statu naturae lapsae possit singula divisive vitare peccata , non tamen omnia collectivE, nimirum venialia ; de qua necessitate exponit Gonetus illud Augustini conistra J ul. multum erras. qui vel necesitatem nullam putas esse peccandi, vel non intelligis illius peccati esse paenam quod nulla necessitate commisium est. Confirmatque expolitionem istam Gonetus ex S. Thoma quaest. 2 s. de Veritatear t. ret . ubi exponens illud Psalmi: de neressitatibus meis erue me ,ait: peccata dicuntur necessaria in quantum non possunt vitari omnia, quamvis possint vitari singula. Neque istam arbitror necessitatem quisquam dicet libertati ad do merendum esse adversa
32쪽
HESIM non tantum alicui malo sensui esse obnox am, sed Maliquo bono explicari potuisse, haud equidem, ut existimo, inficiabuntur, qui explicationes nostras & caput superius legerint. Ne . que id obseurum est ex Conclusionibus nostris Undecim , qua; Eruduiss- mi Theologi approbarunt. Siquidem tum in ipsis, tum in responsis, quae subnectuntur ad quaesita vel objecta perspicitur sensus ille orthodoxus, in quo Thesim explicavimus. At, inquies, pessimam Thesm ac detestandam non semel vocat D. An -NALDus: igitur aequivoca non est, sed talis, quae malo tantum sensu intelligi possit. Miror ceria ab ullo qui vel levi oculo cum aliqua saltem tenui mentis attentione querimoniam D. ARNALDi legerit, id concludi potuisse, csim sit evidens D. ARMALDuM pessimam ac detestandam Thesin vel idebpraecipue vocate, quia aequivoca est, dc pessimo dolo ad fallendum fabricata. Nonne ipse aequivocam saepius dicit, nostrasque explicationes orthodo Xas λlmo vel δ Thesm, qu bd aequivoca esset, iure merito a nobis expile tam elle di approbatam confirmat ex eo, quod propos triones aequivoeae quamvis durius sonent, dum a virla Catholicis quorum doctrina suspecta non habetur, putantur essertae , benigne exponi soleant ac debeant, idque variis exemplis comprobat. Haec prima ratio Thesim explicandi ac probandi. Accedebat alia, quam Ex D. Henne ei Doctor Lova: iensis non ex sua
tantum , sed etiam ex praec pilorum e Colleg s suis lententia exponit. nimirum ne pre positiones aeqio vocae Ceni ira aequivoca proscriberentur; maluw- . que malo accederet, dum Censura Cancmω suae coviro Persiarum Meret .sses nisi sit earumdem copiosius deminarium , idco cen et cum Collegis suis nos rem
praestitisse Pr foribus ortita Oxii digniam; dum ita sollicite providebamus, nὸqular damni sima doctrina rateretur ' Haec ille in litteris ad me datis, editis ad calcem uolae ad quemdam Baccalaui eum, quas nec pigebit hic etiam lategras iubiicere.
33쪽
Duaei pluribus illam Lovanti Mechliniaeque probari, cum tamen nulla illius his in partibus mentio feret. AEgre admodum ulli Disicipulorum S.Augustini audebam eam adscribere, in qua tot elati praecipit que animi specimina notabam, adeo ut in freti cujusdam etali fartus magis ostentando ingenio, quam asserendae ver lati in lucem protrusius videretur. Desiit rus et e bis obsecu us sum, Col garum nostrorum praecipuis, quibus au e Thesei cum sub uncto iudicio vestro prinigerum exlibui posteriores elucidationes vestras, qui diverbum plane judicium de Thesbus t sis vesti hue censiura tui runt. Improbabant Ohm in Irisbus supercilium illud, quo hi erius quam privarum decet, fratrum suorum fidei dom:nari, inter Discipulos SS. Aug. 9 Tl omisedissidia serere, recepti ue apud plerosique pMasibus refragari videbatur m sis Auctor , sid non ideo minus vesram in illis eamnius temperandis explicandi ruemodestiam commendabant. In eodem quoque nune iudicio persistunt, hoc praecipuὸ spectan.es necessarum planὸ fuisse propositionum oblaturum sensius Cathoricos pro erre, cum deus censurandis cogitabatur. Ita sane compositi omnes sumus, ut se de iis primum edendis exquireretur judicium nostrum, censeremus eas et esu primendas ; at s de TZsum jam vulgatarum prohibitone ageretur , FACER
Mus quo D Vos PgCls Tis; aha enim primae edi ton:s, alia est cause, cum
de prohibitione ogitur TZessiam editae ; tatim en m prima rhesis editis impeditur, malum omne in origine sua praefocatur, securi sique ponitur ponitur ad radicem; at cum Thesis ejusmodi rim vulgata est, quae inruiet orationibus Ileua, siensibus contrariis est obnoxia , in hoc collimant fideles Ecclesiae filii, nὸ propositiones aequivocae censurit aeruivocis proserabantur, malumque malo accedat, dum Censiura Canonica, quae controversarum deberet esse is, si earumdem copiosius Seminarium. Deo CEN sui Mus vos REM PRAEsTi TlssE PROFESSORI BusORTHODOXis DIGNAM, dum audientes septem illis assertionibus imminere
Censiuram Archiepiscopi Meilliniensis, sensus earum Gnos aperuistis, sic nempὸ solliciiὸ providentes, ne quid damni siana doctrina pateretur, διm Censurae auctores sic errores consterent, censiuramque suam temperarent, ut vel siensium d votis prolatum exciperent, et et certῖ si magis peccatum esse censerent in modo loquendi, quam in re ipsa. eastigatae sola loquendi libertate, per Liaret illaesa veritas, lor citati ris suae tu fas pinnas Iolus a sertor praeceps persiolveret. Doctrinam vestram tam in singularum propositionum judicio , quam in elucidarione posteriori sanam censuimus ortho Oxam. Optamus ut brevi lucem vidiat, testi que fit orbis umet esui tam bene fundatam se fidem vestram, ut nὸ per insidias quidem eam concutere potuerit versipellis imposior. Datum Lova
Admodum Rev. ac Erud. Domine E. D. v. Humillimus Dιυatissim aue rimulus HENNEBE L. Sacrae Theologiae Docti irin Academia i ovan enli.
34쪽
Verum quid de approbatione nuda, qualem exhibet Author libelli λ R. i. approbationem illam nudam non fuisse, sed iis fuisse datam circumstantiis, de quibus supra, ut referretur ad explicationes praemissas, & una videri
debeat cum priore prout etiam censet considerandam D. ARN ALnus.
Deinde nulla prorsus dub tandi ratio legitima afferri potest, quin eodem sensu approbaremus Thesm, quo antea a nobis explicata fuerat, Etenim non ideo altera approbatio petebatur, quasi sensus quo Thesim explicaveramus displicuisset, sed quod judices moleste serient se quodammodo doceri, tamquam si non essent satia perspicaces ad pervidendum omnem sensum quo Thesis poterat intelligi, ut ostentum est supra cap. 3. 1. 2. nam explica ones nostras sibi probari signiscabat Pseudo-Arnaldus ita scribens ad me de illis: e essent nettes, judiciis es, e es de reuom haen ce ru'i0 a d'en die oppό dans la Inese. Si quis veri, imprudentiae saltem ac nimiae simplicitatis nos coarguat, qui passi simus nobis illudi. non admodum pugnabo, tametsi non desunt, quae istam la em. si non abstergere, saltem imminuere possint, ut quod ad nos demum litterae scriptae sunt, quando D. de Lignri quem sibi prius tentat rdecipiendum credidit, pluribus jam acceptis litteris nihil aoebigebat dati illis
Si cui lubet deceptis insultare, par ni prosecto cogitat . quid sbi ab impostore tam callido accidere possit. Lepidum est quod memorat Staphionis in vita Thomae Mori cap. i 3. de senatore, cujus crumena in pleno con essu resecta est, instigante Cancellario Moro . Senator ille nimiae smplicii. tia vehementius arguerat cos qui sibi pecuniam sublatam conquerebantur , cum potius in crumenisecas, qui judicandi aderant, exardescere debuisset.
f. II. Possintne Prosessores, qui Thesim approbarunt, merito haberi saltem suspecti, tanquam qui doctrinam ab Ecclesia proscriptam in animo teneant 'Cum Thesm non nisi in sensu orthodoxo explicatam approbaverimus, quis non videt fore iniquissimam hanc & maxime temerariam suspicionem , quae nullo niteretur sundamento Quin & temeraria foret, tametsi nostra nos seselli set opinio, qua credebamus eam Thesim sensum nostrum orthodoxum non respuere. Duundiose serotent trompeet, inquit D. ARNALDUS , en crotant que des propositions maligneamni fabriquees pouvorentavrir des bonssens, teli Pesoni crux quiti leur avolent donneet, dans leur premi eres nature , ce stroit une inju ti e mans' de leur imputer a 'a ir des me hanes
35쪽
An fuerunt suspecti Episcopi,qui in Concilio A riminensi decepti Ariano rum fraudibus approbarunt Filium Dei non esse creaturam , ut fu i caeterii ercitu arbitrati nihil aliud per hoc significari quam Filium Dei non es
creaturam, & omnibus creaturis dignitate antecellere λ Cum tamen mea p'politione, eo qudd diceretur Christus non esse creatura , ut sunt caeterae creaturae, manifeste satis Christus intra numerum creaturarum conjJudete tur. An , inquam, suspecti fuerunt, cum deceptos se sui Te conquesti fidem
non nisi lenita orthodoxo explica am Proboimus , a io xi in Palam rejicimus ac damnamus, & insuper tam aperte doctrinam thodoxam in nostris Unde iiii Conclusionibus p 06 ς V Denique Patris Ful rauit positio censura per sitim est ab Illustriit. Episcopo Atrebatensit Iersecta seratis ex malitim consideratione requiritur ad mortale. Quis a risui picari dictum Patrem tenere in animo ius niciolam illam , culus ac Nasult - Grinam, polleaquam se sum suum clard aperuit λ Et tamen nos inter & tru
su vulgat ac tuetur: nos Thesim probamus alterius. Quas autem nesciat
uteretur Ut certe constat nos iis non uti, quas Thess habet duriores, lea aliis quas in scholis usurpamus, & habes in Conclusionibus nostris U
Tille propositonem , in Thes sua non explicatam, explicavit demum
accusatus: nos explicationem approbationi praemii mu)- . .
et illius propositio judice lituistriss. Episcopo Atrebatensi bonum nullum sensum habere poterat, nisi terminorum signiticationes immutate :Thesiis ὶ nobis approbata aequivoca est, quae etiam risu urthod0Xo PD ui '' His sunt verba Censurae : Otre si O, persecta dei Minio e lix consideratione requiritur ad n 'ς - I ' P 'Τ' /d. eisi e
d liberation pati attre produi e par la coni deration de la Π abce de m
36쪽
eiu, sensu nihil addat, ita prosequitur: mais nous δετοπseu memetem scele--ignara d la verit1 que noas avons trosve dam te Professtur L me me horreurque nous pour crete proposition , Ars Gue nous tu' en avons sint vose les aseusiusuites , auo nous n avons eu nulis lollicitation a tui strepour IIVeter a) Δunerunυxplication qui en diat tout te venin. Eindem nobis justitiam ab omnibus qui de approbatione nostra iudicium ferent, exhiberi petimus, ut si quis forte quasdam Theseos propolitiones damnandas censeat, primum sensum, quo damna , d gnetur aperire, deinde mentionem adjicere ne gravetur de sensu orthodoxo, quo Thesim ex plicavimus, de doctrina evidenter orthodoxa, quam in Conclusionibus nostris Undecim complexi sumus. Id certe plane confidimus nihil a quoquam damnatum iri, quod non a nobis damnetur, imb quod non antea a nobis damnatum fuerit. Equidem nisi vidi semus Thesim alicui malo sensui esse obnoxiam, haud explicandam credidissemus, ut notum fetet, quo sensu a nobis approbaretur.
Sitne Approbatio Thesi a Prosessoribus data, ab ipsis
retractanda. Si Retractationis nomine intelligas eam, qua retractemus sensum, in quo
Thesim explicavimus, sive doctrinam illo tensu contentam, procul dubio Approbatio nostra a nobis sic retractari nec debet, nec potest, nec sc retractandam sentit D. ARNAL nus, qui esse orthodoxa censet judicia nostra lesensum Catholicum in quo Thesim aequivocam accepimus. At est aliud genus retractationis post explicandum, quo approbationem
37쪽
excusabies quand nous murions approuuee abbolument par une bumble g. fereme drant Thabiles Theologiem, Eu eques, ct Docteurs quon nous a roit Ilavotr ap- prouuee avec elue y Cependant nous ne ilavons passait: ee na Et E quo metiantseus ebdque proposition des explications ct des eclaircissemens qui en determinose et les equiυoques d des sens Cathouques. Et la signature que refourbe a depuis extorgia de nous par des plus pressantes Jllicitationi, o tofours etό par rappon d ceseelaircissemens. Presentement te votis ut levε Nous Savons certainement quonnous a trompe , que M. Arnold na aucune part oces propositons, quelles na- volent Beso utenues par pressonne, ni approuvisi par qui que a foti, mari que e grouvruge Tun faussairι qui sis a malicie ement subriqui es pcur nous seu prodre. Ω-peut-on done Dubaiter de nous, que re que nousfrisoni tres. vo ontires, qui est de retracter mire signatura, ct de detestem celte Triste, qui ne noui avolt ete presen-ree que par un organe dia Demon. Si quaeris, quod sit illud genus retractationis p R. Exemplum praebuit Augustinus deceptus fraude Russint. Historiam refert Baronius ad annum i . Rustinus Si κti Pithagorici Commentarium a se transatum , cui plurae Scripturis divinis addiderat, vulgavit sub titulo Sixti Romani Pontificis &Martyris. Usus est eo Pelagius, ex eo ue praepotentes , ut Baronius loqui- Nar, elicuit sintentias, quibus quasi Rom. Pontificis atrue Martyris egent, reluctari nefarium duceretur. Ex quibus aliqua a Pelagio citata Augustinus tunc ignorans Rufiini stropham in rectum sensum interpretando inflectere cona. tus est lib. de Nat. & Grai. c. 64. . sed rem demum edoctus aperiens imp sturam, quod dixerat, retram vii l. 2. retra Etationum cap. Q. Certum est nihil hic doctrinae suae, nihil sensus orthodoxi in quo verba Sixti explicaverat , retractasse Augustinum: Retra lavit tamen explicationem, dum imposturam aperuit, veluti significans se jam librum respuere,neque velle amplius explicationem suam ejus sententiis aptari, per te licere, ut sententiae libri illius acciperentur in sensu non orthodoxo ac rejicerentur. De Thes nos similiter. Satis nobis est orthodoxo sensu fuisse a nobis explicatam dum fraus latebat: nunc per nos licet dummodδ ne quis sensum nostrum seu doctrinam sensus nostri carpat, ut quivis Thesm alio accipiat sensu ac reiiciat; neque aptentur jam amplius explicationes nostrae illis quae duriora videntur in Theli, quam nunc liquet a teterrimo Impostore e sie confictam , quam nunc respuimus & damnamus in sensu quem praecipuὸ intendit Impostor, qui fuit non bonus ille , quo posset carpere, sed pessimus iste, de quo posset accusare.
IAm sentis, Impostor, iis latebris quibus absconsus es, dolos ac calumnias
tuas occuli non potuisse. Patet modo nullam nobis adversus Ecclesiam, te adversus nos Iste vam esse commotam tempestatem. Tuum est leda
38쪽
re. Redde qui potes ac debes, innocentiae nostrae testimonium, quae tibi adeo perspecta e si, ut tuum ipsius ludicium non defugiam , si modis velis illud sincere expromere. Sed reddes vel invitus. Scribis contra nos sane quam disertε ; sed item pro nobis eloquentius silere cogeris. Te igitur ipsum in
causae meae patro uum adscit co .
Quis te magis idoneus ad refellendam de nefaria consp ratione calumniam Dum non moeb de nobis nihil nefarium, sed nE hoc quidem probas conspirasse nos ad ullam rem cum Ex. D. Gilberto , vel cum aliis quos vocas Neophytos aut Catechumenos, dum nihil est, quo probare posssis, tuo nos sis
Quis melius calumniam de formula ut vocasi 2. articulorum nobis afficta refellat λ Postquam nova mysteria, istam nimirum sermulam nobis tribuisti, qud affers, ut hoc tuum orbi tomnium persuadeasῖ Nihil quod quidem refutari mereatur, neque quidquam asserre fores, adeoque dum silere cogeris, pro nobis adversum te tuum eloquentissime perorat silentium. Sed cum nos tanquam parum sinceros notas, o lepidum caput i d te egregium hujus criminis Denuntiatorem l Tinscilicet admodum sincerus, quies tot imposturarum faber: Tu sinceritatis eximium quoddam exemplar nam tragoediae idem esse crederis author & aftor) qui tota mendaciorum plaustra litteris infercisti, ut nos falleres sinceritati tuae nimum confisos, qui illam ex nostra metiebamur. Certe non modδ tu aptus non es, qui Lectorum animis adversus snceritatem nostram aliquid suspicionis ingeneres: sed
nec ea apta esse quae protulisti, iudicabit quisquis animo Christ iana charitate
aut saltem aequitate imbuto respo isonem nostram legerit. Ad patronum meum revertor silentim tuum. Quis melius praecipuam contra nos accusationem de Thes a nobis approbata refellat, quam tu silen
do Recole quantum temporis fluxerit ab illo, quo prodiit in lucem prima D. ARNALDI querimonia ad Illustriss Epis. Atrebatensem. Ibi queritur,qubd explicationes nostras tacueris, constat aliquas receptaspi negares, non deest, quo negantem convincamus; quid tu intereaὶ Siles, obmutescis. Forent a nobis immutatae, an non, exhibendo, fraudem aperires An non omnibus palam faceres An non contra nos istius authores fraudis omnium odia concitares λ Sic habemus silentio tuo confitentem te datas a nobis Theseos explicationes sanas.
Abit ergo in fumos evanida omnis accusationis tuae machina etiam de secunda Approbatione Theseos data in circumstantiis su pra declaratis, ni si ostenderis, quod sane ostendere nunquam possis, alio sensu Thesim tunc nos intellexisse, quam qui antea explicatus fuerat. Vide igitur quid nobis debeas , quorum famam tam iniquis criminationibus lacerasti, quid Almae Univer stati, ac Sacrae Theologiae Facultati Dua cenae, cuius honorem graviter laesisti , quid innumeris Libelli famosi lectoribu3, quibua maled entiae tuae venenum assiasti, aut certe male ac temere
39쪽
de nobis iudicandi vel suspicandi ansam praebuisti, Denique vide & conlideta
quid debeas tibi-ipsi , qui te tot obstrinxisti criminibus: recogita in amatitudine animae tuae, quam graVis ea sit calumnia, qua nos lacesimi, Ignoscat tibi Deus, nescisti quid faceres. Tibi metuo ab illo qui perdit omnes loquentes mendacium. Oro illum animi us ne te male perdat, sed per inspiratam tibi poenitentiam salutariter perdat mendacem ac seruet hominem. Ita olim per poenitentiam salutariter perdita & eversa. Ni NiVE , quae ut scribit Augustinus Stantilis mamiliuae domibus eversa est in perditis moribata. Ex eadem charitate precor, ut haec seriptio tibi ad famam nostram resarciendam sat adjumento, quemadmodum futuram spero apud omnes, quibus aequitas cordi cst.
Approbatio Eximii Domini σUMM A RI HvrGENS S. Theologiae Doctoris ac Pros oris in Academia novaniensi, o Prodis Collegii ADRIANI VI. Ponti cis. SCriptum eui titulust D ripatis duorum S TLologiae Professorum miseria
sitatis Duarenae uti brer ostendit toti mundo inauclitum hactenus calumniandi modum : & calumnias tres, quarum prima ea i re atrocissima est quod dicti Professores conspiraverint ut veram Ecclesiam , quam CHRisTus in Sponsam sibi delegit, destruerent: secunda in eo consistit, quod Theses quaedam aequivocae a dictis Professoribus praeviis certis explicationibus apis probatae contra fidem datam exhibeantur sine istis explicationibus: Tertia est quod iidem Prosessores suspectae ac damnatae doctrinae potissimum de Gratia & Libero Albitrio rei agantur: quas calumnias cum solid.ssime re-
40쪽
probatio Eximii Domini JOANNIS L met S S. Theri. Doctoris ac Pro foris in Academia Lovaniensi, ct Colligit minoris Theologorum praesidis.
I Us Tiric ATio NEM duorum S. Theol. Presessorum Universtat IsDuacenae contra atroces calumnias libellisamos, cui titulust Let re is unDomur de mus ctc. per Eruditiss. D. Riv ETTE &c. cum attentione legi de mature consideravi; eamque reperi dilucidam & ut iisdem verbis loquar Imposioris famosi relatis alicubi in Ju stificat ione, verum non eo isdem ut ipse animo , videlicet iniquo de doloso in nitidam , iudiciosam, quae implicata erant benὸ explicantem, Addam te quidem mirificὸ bene ac nitide parique felicitate ac nitore abunde refutat rationes, quas Calumniator adfert, quibus atrocem illam de intolerabilem calumniam stabiliat de molimine, seu consilio aedificandi novam Ecclesiam. Quὶm vanae, sutiles ac infundatae sint rationes quibus nititur,praeclare demonii rat haec Iustificatio iiisque me visis mox censui, prout di nunc censeo , Calumniatorem magis compassione dignum, quam indignatione, aut operosiori resutatione; fabulam enim mini visus est annuntiare Burgi. fontanae plane similem eruditis notam di explosam. Faxit Deus ut ejusmodi Calumniatores redeant ad cor. Praesara JUsTi Pic ATio si pro salutari collyrio , quo iste noster liniat oculos suos, ut eos aperiat, & clarε videat di agnoscat injuriam a se Prosessoribus istis duobus irrogatam. Hoc precor, hoc voveo Lovanti Die Is. Novembris I 69 I.
contra atroces Calumnias, cte. per Eruditie. D. PHILIPPUM RIVEATE composita doctrinam continet orthodoxam dc sanam, Elare dc solidε digestam, serpentina prudentia de columbina simplicitate decoram, cui apud quemque cordatum , i md de omnem passim, quem malitia non excaecavit magna commendatio accedere debet ex latebris inauditisque dolis, quibus eam adversarii coacutiunt. Uera enim caulae.momenta quae hic stibiliun L - tur