De Hesiodi theogoniae prooemio Scripsit Herm. Deiters Programm mit Schulnachrichten

2쪽

PRO GRAIIII

am 28. 29. und 31. August 1863Me Director

4쪽

Aureum dierum Hesiodi, quo admonemur σιλέον - γῆμον παντος, in ipsis quae is indi nomino lariiniis em minium Mimandis haud inepte usin patri non seme a

virἱ doctis animadversum psi. Duat eum ab omnibus ore concedat i et rii apsodomin

variandi aligi ii liquo studi et coneinnatorum libidine a genuina forma prorsus esse ducta multisque locis Vol gra, ne inquinata, viderium spolii sui, uiu ipso nprummim poematum quae oblectationis causa testantias nequo perpetuo sermonis rerumquo salebris postea inductis turbati. Huius desiderii vim eum in omnibus suae nobis servata sunt Hesiodea poesis reliquiis, tum niaximo sentimus in prooemio

illo Theogoniae praemisso, quod totum sere in advocandis celebrandisque Musis

versalit r. catere ni illud ret,etitionil,us molostis gitti si in partes discerni non aeeurato inter se coniunctas, dicendi genus ostendere tam dispar, ut uni poetae, nonnunquam iam vulgare ei ainurdum, ut omnino poeiae tribui nequeat, sentensa hiare, iiiiiii i : illi vel ontra metrum e ari hae omnia cum pridem amet madversa et itidicat cuivis spolito quasi in oculos incurrant, vix opus videtur statim in limino seriptionis huiusco exemplis illustrare, sed levior potius ad ipsum prooemium percurrendum ablegandus. Conditionem his talem ess videbiQui nequo singuit, qui iniadam versibus pro insiticiis habendis totoque prooemio thoogonia auctori abiudicando , neque transponendis maioribus eius partibus' quidquam in reniovendis dissiduitatibus pros imus verum in eo elaborandum esse, ut e Milia atque segreginaris, qua aut posteriorum bapsodorum in commutando libidini aut se horii erui minum concinnatori tribuenda videantur, pristinam formam si fieri possit restituamus, vive potius ut statim quo tendam significem ut eomplura illa et breviora prooemia, quibus auctis coniunctis iue hae sarrago conflata sit, agnoscamus i ad pristinum nitorem redueamus Quam rem qui inde a F. A. Wollio' usque ad n

5쪽

, in aetatem impari Muin sum si conati misi ei profeci neque vanam speciem aequi argilendi sunt neque promis arbitratu suo agere, veteriam testimoniis adiuti nullis. Nam primum do ipsis hapsodis sive οιμι in conser da genuina carminum reῶ-land in bona non set in admoduni religiosis', quippe ipsis poeticam quandam lacultatem callonii biis testimo iiii cciii stat satis donis nee miniis corio docti sumus de societate illa Pisistratea, cuius opera non solun colligebatitur et recensebantur veterum poetarum amnis, verum etiam componebantur, quae eum separati legerentur, nil idem argumentum pertinere viderentur. Illos autoni viros non solum sparsam prius Homeri poesi redegisse, verum etiam Hesiodo operam odi se in quo Cereres a ius occupatus suisse putatur, luculentis prodit vestigiis' . Quibus testimoniis accedit in prooemio nostro seruum non minus memorabile et ad eius con

Nequo sistiti Iovem, veram etiam Musas aliave rumina, priusquam ad carmina recisianda transirint a thapso lis invo ala osso, discimus e seboliis Pindari', et Inut aretio demus. p. IIIa ' Consentaneum os eiusmodi prooemioratius is magnum numerum e laesae inius sene is hodieque noti pauca exempla superesse in hymis quae Homeri numine seruntur, conuit in virorum doctorum iudicium est j quorum ipsi postremi

versus nonnunq iam ita cona parati sunt ut ostentiant, iam esse poetam ad ni iam narrationem iansitu ium. Poterant haec prooena in maximo si idem carmini idem semper pratageretur, ni ipsis arminibus iam arcte coalescere, ut ab eodem poeta profecti viderentur atque ita eo nilineta litteris naandarentii et posteris iraili senilii' quod tactum esse videtur in Hesiodi veribus et Diebus, cuius deum primos versus ab

6쪽

ipso pocis non esse profecto pro eerto compertum habemus. Poterant vero etiam exordiis ornatum a divorsis homini hiis audiretur aut, si orto littoris mandaretur etiam legeretur quae tum ab eo, qui haec metua poema in ea quae nunc extant

redegit et, uina, in umii eo ripis emungvinorum me Aetiun eam in uino nissiniis neede is, qui intellexi talia enis prooemio eontinori, quae eum uomeriorum prooemiorem argumentis optime comparari, plura tamen imam quae ad unius prooemii argumentum revocari possint deinde orationem plua semel quam do integro incipere, ae talia, quae in principio posita exspectares, aliis insoria esso quibus conciliari nomqueant postreimo id quod gravisaturum esse putes unum lOIIlericorum ivtianor ara, XXV in Apollinem vi Musas, integrum fore comparere in prooemio nostro f.

M. Videndum lim ocli, ferino possit, ui considerato singularum partium nexu ei

argumento genuinos illos ivninos agnoscamus et refitituamus. uni autem laborem

Meris praeivit Odois Hermannus in olobri illa epistola ad D. Igenium bymno ri uomeridorem Maeoni a. 1806 praemissa in qua eontineri doniecit prooemio M.tro sepis integra proo mia, quas dicit in ooemii recenisi ines Argumentis

sane lis ne sententiam haud stabilivit nil illo tamen secius accuratius consideranti clarum liet quam sagariter et circumspeete ea, in quibus maxime offendatur, tollere viamque demonstrare conatus sit, qua hae omnia ita eonflari potuerini nequo mirabili uir, luod priuio impetu noli omnes nil nilo nili ratione su*tiliori coquo pervenerit, quo bie omnino procedi possiti Longum temporis spatium intercessit, quo rasone, ne anni a pluribus quidem reprehendebantur, ut a Muliero, siuellio, Gruppio, a nemino autem accuratius tractabantur ita, ut in solvenda ba quaestione

quidquani ,roficer tur Gruppius uteroa notum inventum suum, tu alitii luissimam theogoniam ternorum versuum strophis compositam coniecerat, ad prooemium

quoque applicans partem rura, quam genuinam et Hesiodoam Mares M. 2 38 eadem ration distribucre et reliqua quom otio additi sint. coniectando assequi connius est Cuius sententiam de genuino quodam prooemio amplexus Hermaunus, cum

iterram do imiabili eo niae serina ii uiolata poculiari eripilano ageret 184 sq, non maria veram rursus minarias ut per Dium armen sic etiam in prooemio

7쪽

strophas emissiuere finditae Desiique ab eadem sentemia prosectus Arm. R de Uryn ipsum illud . renuinuin prooemium versibus 22- . , conlprehensum, quibus praemii. terentur 1-4, deletis versibus 2b, 32, 38, versibus 22, 23 ante v. 2 transpositis adsumptisque a m is et Iu i ita eo lituit, ut paene inscio suborirentur eis temortui versumn sirophae quo sinio e eteris prooemii partibiis non minus quam octo prooemia seu Dazmenta primo illi et genuino addidit. Exiverant autem praeteres, qui misso isto genuini prooemii studio neglectaveastopharum ori rem aggrederentin iobra ius ei serti ardus Aniis Gerhardiis in commentation germanice seripi, ut rese beato Maelio Theogonie miram liamdam de carmino amoebaeo in o prooemio onspicuo sententiκm proposuit, atque duo armina a duobus poetis altemando recitata ex eo facili opera restitui posse pu-

-ii. Qui quidem neque huius alte uidi mori, te, tu idonea proposuit,

neque duo ista carmina ita e milituit, ut nulla ossolutondi niatoria relieta sit Lehrsius autem, cuius sententiam mireris a reeensioribus sere neglectam esse , divisit mo

mi in in qui e integros in uel a b re uis non quidem ab micior theogoniae pro Deios, ex pari lanien seriasse rem positos ut ei praemularenter, aucto iis pariteus

ii, De divomis uesiodbae ino vitia partilais, Turies 1860. In qua omnisniali in duplicem

iiiiiivitiis i xti in te hin, niam coniecit altoran aetatiquiorem te mariarum troplinmiI uarami stulo auctioren et quinarii strophis compositani quatit unientiam clun admirando cumine er

isium ea in perseeuius sic terasitu eius ii reo simili modo pomminuerii, iis asseeuius si vitam non tu, ab ea sontentia proficiscens do uisogonia forma quaeror po R. quam tamen semientiam quominus otiam ad proo fimum adhibeamus prohibet eius eunditio ei origo ab ip- gonia movi diveo ; nequi si celem recie dispulabinnis Mem re ponMωwin Maluero eunaa imiri poematiis inni exigui ambitus. ari Insori ea conin lationibus eademia liueriurum veresinetina a i-4ης si M.

Forinani utEn ear ninis citialeni altim insorni avi expretini in editione lieogonia eodem anno pubi tui is acta. In universum quidein cuin eteris consonii dicens: Das Prooemium miserer

IR Protiosuit i am in consura di eriationi, Manlitanas IIesiodi ache Studien . inseri Annain bus Ialimatus R. 1840. repetita in libro quem insor x Populato Aulistiae p. sententiam eius hae veri, Meiarani: Dio Prooemion de Thoomnis have dio sesiali in Musoniimnen einig mit inem legonde ron borganiis stiri Gedielit . - ostremus qui de origino inus aetate themoniae Hesiodea scripsit h. Potorsenius progr. amburg a. 1862, is ui quam n tractamus qwaeationi deuitam operiun non navarii in GVersum moemio -- eontineriemis et duos in Musa hymnos, ali in in ueste I-5r quo eum extendi mirerisὶ altorum in Olympios 52-10'. uno Misenium vel ex adiae eonditum arbitratur, qua gens Achaeorum

8쪽

vox argumenis in ope eonfirmatam eieris omnibus praestare, atque ea tantum ratione maneam esse arbitror, quod prooemium solum dissecuit quodammodo, non autem singulas partes additameniis purgare et ad genuinam formam reducere conatus esti inimi quidem obrati sententia eo ceteris praeserenda videtur, quod non ut illi unam aliquam prooenui particulam ut genuinam theogoniae auctori vindiearo studet, sed omina rhapsodia, nihil ipsi poetae tribuendum esse ee eL Hoe enim j, quam gna selisi minorem se prooemium natura postularo ridetur; quorum si quis unum praeter eieros genuinum hali et nihilo autem Mesus in ceteris prooemii partibus integros hymnos authrannorum fragmenta inesse eredit, vix poterii ostendere, quomodo rhapsodi, cum viderent carmini ab ipso poeta praefationem praenussam esse qua deae invocarentur, adduci potuerint ut ompta illa propriam suam substituerent. Hoe qui redet, otiam illud sibi persuad obit fieri potuisse ut rhapsodus primum Odysseae librum recitaturus omissis versibus I-I0 aliud prooemium praemitteret, aedelado pergeret: ἄλλοι --ες te. Immo si hie plura temoniae proo

15 uia duolara lineis, niaxime Hiero, multum variatur in libris manu scriptis versu uel in pleri que imitur δρέψασοπι, ut minomasiodo dederint ininum ab ipso deeeriwndum. O iuro in sua laus eonis of eo αν-.wuod ab Hem uvio et inridor 4mbarum postea Gmpnruni e nibus ven. i. ei amo. auistin eo rua, quibus eo mora ex Hor.D. apud Lenneptum,

9쪽

gligentia depravati sunt, quam eo, quod hi eodice liberos o pra 'stan ini odio ista iuvimidisio nis odi visi me per innes sere reliquos κτα--, M prahi erea quod pi λ laesa ibi renil otionum it coloris hiscit imitani aut platio exhibent in litis ruri duci i,stonditiit, scholi Ortim deSt moniis io triuii litarii consimilataim. s. Theog. 28. 2. 44. 32 , 543. Iss. Si ut I otc. Distinguoncla i ita in sunt Praeter illam dua, codicum familia tuarii in alti rii tuam i littora

exhibent errore eum ilita noti nulla inmoti otiam consilio immutata Tli iam iri T. R 302.

. M'. omni mitem sonti similam odio oriesuiu adhibuit in ei die ab ipso eripis V. - 2. a. s. ius. 59. 370. m. Mae M. M. Da d. o qui, rarius fluxu od Fior A. --

suo cornui utare t inendare studuit, non adhibitis aliorum sit xilii nolus ignotis Notinuis adstolocis milia illius ii mendinu tollere eo tu, Th. 658. Se rara , tu quibus veram octionemo ecteri, familiis eoi ii inius. Plorumque si -- o infelieitur rem suam orit notiti iiii luam

Se 165. Altera sumilia C appellaret semimiles in duas ou minorus disco enda videtur, alteriunnegligenitissimo eripiam aliisquo locis uom iam vati a Q. Hor. Q. Par. D. u. Ad 3,

inertim uiui titulium diligentia ri , stati tiri liii illic aiatviti iraetorea cinsiliis ni ut ii diui Fl ii K. Vat. V. I ar. I. aur. Lond. R. S. I, ueut in autem melioris lucriovis in coteris Oli,curata tigia

pr-buni m. Ominutiet omnus depravationem .iendunt, s. 67.2ir. r. 85.525 597., si in momum iniuria quibus, ni orionibus, si usibus sane oriam uitae autem sumiliae mitritatu . Misi his ut odieris omnibus antiquior Fior. n. vii Mod a. , cuius scriptor consilio Tricliniati pom a po simillimo potita orba munduro tuiluit, ita aut oti ut vix ullo ducit quo loris resti titiori biis quo tuo D litoribus nudatio eius probanda sit. Ab eo motis pendentio M. Par. n. viii Aecedere eum ad C eodicum sibi alitudium vid , is mus M. 5. 600 618 721 sq. Mi M. M. 116 240: vorsum 288 una eum C reeio

10쪽

In quibus versibus videtur illis eertas enim ratioties, cur hae potissimum

sibi Haesens, non proserunt x primum in nominis Hesiodi promin in iiii olim

tum ipso narrationis olor pristinam ii an lana iiii plieitatem prae se serens denique

inrant verbis illis postremis ἀλλ τίη ιοι retet eis e vulgari sermone petitis aperte ad ipsimi armen tran, O mi seri. unos rationibu i milii Videm alii pla- -ntrarium mei aut certe non quod volant illi. Nam primm a veterioris pie es, insit

indolit alipilisqInnim poptam so ipsunt nominare ac se narrare, quem in Honieritis carminibus nunquam si quasi in lectorum conspeetum prodire seimiis. In

solo hVinno in Apollinem Delium , aes siquidem is antiquioris aetatis testimonium

narrationem inserens. Et suerunt adeo inter antiquos, suibus hae nominis pronuntiatio Hobiodea mirasoni ne sere disses aset niueirino eri in istos ab Hesiodo nominato poeta propter illum locum sinere peruring tur; reeensoriim autem video

solum Sehoemannum, sollertis,imum ac subtilissimum ilistoxonino narratorem, hanc sententiam pronuntiasse. In his igitur verbis equidem nihil te, timonii, verini solames, sodi aliosius opinionem agnosco, ipsam heogoniam, cui tua immularet, uesi

πιτρον eum Gruppius ut simplicia vulgarisque sermonis exemplum valde admiraretur, Winius tamen ensuerat aliqvid contorii et inventisti habere, quem si abesset non desiderare orius selli et in seitissima IIomeri imitatione o gententiae t sermonis

dimentissimis Omnis laborati Reeordatur poeta lassis ML 26, ubi de Achillesie diei iuris μέν πως νυν ἔσω Aro doto uty---δερος

i. e. io licet tunc Aeli illem a rebus extraneis tempori reique non convenientibus

ineipiendo alloqui mi autem iocum re siexisse illum ipse Graii pius sesiditer inde ne, quod illam priora versu, vo rebula a In citi, -- ibidem paueis amo

init breviter ignis ovi in adn. 34 disin riationis de comi ositioii theogoniae Opuiae II p. 6η:inai, inuni, opaeis suum veteri poetae supponenteni etiam in proo mo gno emius, quod ii inrisinterroruium inium meu fhiudieari in ipsius heogoniae compositore uno inodo potest qui primo eonis morem vel sum vatum studioso providet ne ignorarent lectores, quis esset, h. e. quemnam se vidori volt. t. Ir inm Stilicii manni sententiam a nostru uia1 DPere discrepare vides. Nam de oraculis hoc proverbiiv aeeipi, quod voluit Gotti iusius, votat alter locus iso