장음표시 사용
21쪽
aliis esse uillis Vale, V. C. et hunaanissime; nam ut pluribus uerbis te rem, causa illa quidem postulat fiducia tamen, quam in te collocaui et lucrimae me meae impediunt. Salutem D. Meinseldio V. C. Argent irato X. Maii 1575. Quaeso te, ut D. Languet et D. Blotio per pueriam litteras curare digneris, etsi de Blotio
dubito, num Vienna Pragam uenerit. c. u. deditissimus et obseruantissimus O Giphanius.
S. D. Εisi non sum oblitus, neque unquam Obliviscar, quae mea causa egeris, quidque postea scripseris, multa tamen me impulerunt, denuo ut tibi idem onus imponerem multiplex multoque quam antea mutor nunc mea culantitas. Dies ipsa et mora meae custodiae, qua iram Caesaris lenit mi iri scribebas, noua agendi occasio. Mitto enim nunc supplices et meas et clarissimorum uirorum meo nomine ad Caesarem litteras, quibus plerique sperant aliquid essectum iri, uobis eas adiuuantibus et offerentibus D. Suendius ita meo casu commotus dicitur, ut etiam separatim ad te diligentissime seripserit Cum ille igitur te plurimum posse urbitretur, non dubito, te iterum meam causam acturum adhibitis Theseis D. Streinio et D. Ι,angueto. ut etiam D. Suendi litteris aliquid te a D. Waeber impetraturum. Nosti illud uetus δεντερων 1ιεινονωπι quare etsi primo non statim successit, quia me ipse quidem in tuis litteris desperabas, altero tamen, ut ita dicam, pedat deus misericors laetum exitum dabit Argumentum et omen cupio ex nomine tuo, mi carissime D. Crato, qui ἐπικρατεῖν debeas in re tam miseranda. Quare V. C. Succurre, se Opem misero, ne patere, ut typographus, unde mihi origo mali, liber iam sit, cui etiam ex animo id cupio, et Giphanius tuus in carcere lacrimis consumatur. Cum haec autem Scriberem, plane solutus eram in lacrimas, nam uxor carissima domi relicta ex hac mea calamitate morbo contructo animam gebat, eui ne ultima quidem pietatis ossicia praestare licet. O me miserum terque quaterque infelicem, qui tot malis uno tempore circumveniar. Sustent me tamen cum spe et fide in deum, una iam laeto meae libertatis nuntio. Sed de his paulo latius modo ad D. Languetum scripsi. Neque enim dubito, quin uos de hac tota re suscipienda et persectanda inter uos sitis acturi partim misericordia, parum litterarum collegio permoti Et iis sum in angustiis, ut is esse solet, qui antea Musarum alumnus, nunc inquilinus sit carceris, idemque Caesarem habeat iratum, graui corporis morbo lecto adfixus, et uxorem habeat iam morti uicinam, ita ut lacrimis oppletus plura exarare nequeam. Vale V. C. et amantissime patrone. Argentorato . Augusti. Exc. u. deditissimus Tuus miserrimus Giphanius.
S. D. Duos ipsos menses dissicultates domesticae me exercuerunt. Nunquam, mi Crato, clarissime et humanissime domine, putaram ita stricte καὶ λεπτολογως mecum acturum Oeerum. Quae causa est, cur tanto interuallo nihil ad te scripserim. Nunc, re VI abhinc diebus transacta,
licet maximo meo cum incommodo, nihil prius habui, quam ut ad ossicium redirem, quamquam et altera silentii causa est, quod tuas litteras mihi expectandas putarini, quibus et de plena indulgentia, ut uocant, et de gratiarum actione de Procancellari aliisque a me mittenda me certiorem saceres, quod ultimis meis ad te litteris Ratisponam missis magnopere te rogaram. Quare te oro, doctissime de Crato, ut ne in alium partem hoc silentium accipias. Fuit hic heri . uendius, eumque salutaui et coran gratiam egi rogaui hoc amplius, ut et rem nostram, adsectam uobis adiutoribus, conficere uelit meque commendatum habere. Miratus, nondum esse consectam nam D. rocancellarium aiebat sibi id esse pollicitum Ratisponae seque id D. Unchio mandasse, ut urgeret negotium addebat, se non dubitare, quin breui conficeretur' , et, si etiam Opus esset, se etiam litteris acturum. Hodie tandem uideor mihi causam perspexisse ex uis ad M. Dauidem itteris, quibus de diuturnam. Procancellarii absentia scribis. Quare nunc te oro, ut qui et primus causam meam Suscepisti, cuique ego eam primo commendaui, et qui eam cum D. Langueto alusque amicis eliciter, licet magno cum labore, eo perduxisti, ut non ita multum perae restare uideatur; oro te igitur, clarissime D. Crato, ut ad elicem et Optatum exitum eam perducas non possum, mihi crede, animum studiis reddere, quamdiu haec res me sollicitum habebit. Qua sollicitudine simul ero per te liberatus et plane explicatus, dabo operam, ut studia mea, quae iam serebiennium iacent, restituta pariant aliquid, quod tibi non sit ingratum et iniucundum suturum. De rebus nouis nihil sere est, quod scribam, praeter hoc, quod multi iam de exercitu Casimiriano non tam bene sperare uideantur, nam et de Alenconii fide dubitant, et rex iustum sere exercitum habere iam dicitur, et in Casimiriano multa multi desiderant, consilium, pecuniam, Oncordiam, fidem et constantium. Non tamen desperandum putant oppugnare ex itinere dicitur Oppidum Chaum Ont bene munitum, quare de expugnatione parum hic habent spei sermo etiam est, bis esse repulsum, et iam ante in finibus Barricis non nihil uapulasse a regiis sed hic obscurus et incertus est sermo, et salsus, ut puto. Aiunt tres legatos a rege ad Mimirum esse iiSSOS, Biron, Bellieuve et N. de pace, quibus hoc dicatur datum esse responsum, cum ad Alenconium peruenerit, ea de re agi posse. Illud constat inter Omnes, aliquot iam turmas equitum Germanicorum ad regem esse adductas. De nuptus rici Brunsvicensis et sororis ducis Lotharingiae Optime, si uoles, ex comitibus reginae Galliae cognosces. D. turmius aes plurimum salutat. Dasypodius est in recente summo luctu Iam sitim octauus est dies, cum uxorem carissimum hydrope exin puerperio extinctam amisit, et tamen is quoque te salutat a rogo, ut D. Sambuc et D. Blotio salutem a me dicas. Vale clarissime et humanissini D. Crato. X. Kal. Febr. 576. Tui obseruantissimus et studiosissimus Ob Giphanius.' conficietur in codice St.
22쪽
S. D Litteras ad me tuas, quibus Iacobum Monauium popularem tuum, mihi commendabas, longo post interuallo Viteberga accepi. Εο enim ex itinere cognita caede Gallica se diuertisse, ipse ad me scripsit. Vellem ad nos eum uenisse, ut et meum in te studium et obseruantiam ipse cognoscere, et cum uir docto et perhumano familiaritatem ego propius instituere potuissem. Feci igitur, quod potui, hoc est, quod coram suerat oportunius, id litteris ad eum datis sic satis praestitisse mihi uideor Verum ut amicorum umor, ita et Onicia mutua esse solent quare hunc meum familiarem istuc euntem commendare tibi non sum ueritus, cuius te rogo, mi Crato, ut causam iam eam ex ipso cognosces suscipias et, quo poteris, studio adiuves. Hanc multi multis, in his Sturmius Streinio quoque commendant. De rebus Gallicis et Belgicis ab ipso quoque cognosces Nam de nostris in hac schola dissensionibus, non sine magno animi dolore earum uel meminisse possum Adeo impotenter de re saepe non magna homines quidam inimicitias gerunt, atque artes bonas earumque studiosos his Martiis, ut ita dicam, temporibus satis contemptas et odiosas maiorem in contemptum et Odium adducunt. Numquam putarem Sturmium tam acerbo esse ingenio. Sed me reprimum et domi potius calamitates meas, aut communes potius doctorum hominum, culpas quoque noStras et peccata deplorabo. Vale. VIII Kal. Febr. Tui obseruantissimus Ob Giphanius. His Giphanii curis a querelis iam in uium reducimur; ex ipsius ore accipimus, quantis uiolestiis professores in academiis nostris exuti sint, internis dissensionibus, mutuisque collegarum inimicitiis mugistratuum Suspicionibus et quaestionibus, rerum publicarum turbis, fastidios litteramini doctorumque hominum contemptu confirmata videmus omnia, quae supra ea de re monuimus. Quapropter ultimus has litteras, cum in caeteris disponendis temporis rationem secuti simus, eo loco reliquimus, quem Obtinent in libro manuscripto, unde Osteriores Septem epistolas Sumpsimus Accedit, quod quando litterae illae datae sint, pro certo compertum non habemus. Licet enim mox post caedem Gallicam eas scriptas esse appareat, ambigi tamen potest, anno 573, an potius anno I 574 missae sint. Nam uti sceleris illius recentis commemoratione prior, ita querimoniis, quibus obstinatus Sturmisi animus incusatur, posterior annus indicatur etenim aptissime referri possunt ad eos conatus, quibus senatus Argentoratensis turmium et Mari,achium inter se conciliare studuit qua quidem in causa Sturmius aduersario multo pervicaciorem se praestitit. es. Selim id La vi et les trauaux de Iean Sturm Strasb. I 855. p. 77. Quae dubitati aliter uix tolli poterit, nisi eruatur ex scholae Vitebergensis albo dies, quo Iacobus Onauius consiliarius postea ducis V ii Zensis, in ciuitia academicorum numerum ibi receptus est Foerstemannonini in edendo albo Vitebergens ultra Melanchthonis mortem progreSSus non est. Omnino uero adiicere in huius commentationas calce quaedam liceat, quae ad temporum computationem in Giphanii uita obsermandam pertineant grauissimos enim errores ea in re ab
aliis admissos deprehendimus. Atque quod quidem attinet ad nostras epistolus, uix est, ut aliquid moneamus. Nam quod eum, quae nobis secunda, in libro manuscripto tertia est. Τom. II. No. 8l.
eo loco posuimus recte nos fecisse, facile ex iis perspicitur, quae noster de exspectato Rehdigeri responso praesutus est, ad quod proxima Tom. II. O. 80. iam rescribit. Deinde etiam quae de rebus Belgicis et Gallicis nuntiat, arctissime cum iis cohaerent, quae prima epistola narrauerat. Similiter exploratum nobis est, ex litteris ad Cratonem missis eas, quas Secundo loco exhibuimus, Tom. IX. o. 44. proxime ante illas conscriptas esse, quibus primum Riheliana causa exponitur, Tom. IX. o. 46. eamque ob rem demum post eas datas esse, quae in libro manuscripto secundae reperiuntur, Tom. IX. o. 45. id est mense Nouembri anni 1574. - Attamen restat aliqua dubitatio de subscriptione primae epistolae Argentorato 10. Decemb. 570. Thuanus enim historiarum libro quinquagesimo extr. Medinae Caeli ducem a Philippo rege pridie Kal. Octobr. Belgii praesidem pronuntiatum esse tradit; qua re audita confoederatos rursus arma cepisse, Brielumque Kalendis Aprilibus sequentis anni ui expugnasse. Quae expeditio cum anno 572 facta sit, cs. Iuste Histoire de la revolution des Vs-Bas ous hilippe II. Tom. II Bruxell. 855. p. 590 sq. Medinacaelius Albano anno 157 successerit, oportet. At non reet Thuanus. Iam enim anno 570Medinae dux Belgium prouinciam accepit; cs Ferre ras Lib. XV. I li 7. Strada Bellum Belgi cum Lib. VII. p. 426. Iuste l. l. p. 569. potuit ergo Giphanius exeunte illo anno ea de re certior factus esse, sicuti de Aonii Palearii morte, qui tertio quartoue mensis Iulii die eiusdem anni obiit. cf. Hausium in Encyclopaedia r schi una ecl. III. Om. s. p. 473. Confirmatur denique nostrae epistolae subscripti altera ab Hein si O Select epist. Centur. I. o. 96. edita die uicesimo septimo mensis Novembris a. 157 niissa, qua eadem sere atque hac de Medinacaeli nuntiantur. Graviter uero Bur mannus peccat, qui alias Giphanii litteras, ab eodem He insto Cent. I. No. 85. prolatas, anno I578 datas esse putet. Sylloge epistolar etc. Leidae 727. om. II. p. 307. Re pellit iis auctor rumores, qui de ipsius amoribus Argentorati spargebantur, seque uxorem ducere uelle Argentoratensem uero nolle adiicit Probatur autem epistola secunda Cratoni scripta, iam mensis Novembris a la74 initio Mari,achii gener fuisse. Quin etiam aliquanto anteu, anno 1573 uel l 572 nuptias illas cum arbachii filia contractas esse, apparet ex iis litteris, quae pud Bur mannum l. l. p. 30 sq. leguntur, quasque huius opinione merito resutata eruaysius in uitae
Scaligeranae enarratione sp. 53. anno I 574 attribuit. Veruu quidem est, paucos OS annos uxorem Giphani morte esse ereptum. Si recte rem perspicio obiit inter octauum mensis Augusti diem anni 157 primaque sequentis anni initia Graui enim morbo correptam mortique uicinum illo die uritus conqueritur; Toni. IX. p. 49. interciderunt deinde, quas Ralisbonam misit quae sequuntur litterae ΤOm. IX. No. 48. , iis soceri auaritiam apud Cratonem accusat, id quod iampridem ulli secerunt. cs climidi l. l. p. l75. , Agebatur, ni fullor, inter Murbuchi uni generumque de dote, quam hic ab illo acceperat Tom. IX. o. 44.); nam cum liberos ex eo matrimonio non sustulisset, me uerbum quidem de iis p. 49. Tom. IX. s. quoque ei dierum . e p. 45. ΤOm. I. - patri restituere dotem debebat. Neque tamen eo magis urni anni sententia defenditur. Euidens est enim perscriptam esse illam epistolam anno 1570 Foxium in Britanniam esse missum ait noster, ut nuptias inter Alenconium et Elisabetham, Angliae reginam, conciliaret. Cuius legationis causa Foxium . i570 prosectum esse, inter omnes constat. cs Biogr. gsinerale Tom. XVIII. p. 5 l. Deinde cum a Zeidlero I. I. Tom. I. p. l, 62. non omnes Omnino epistola Giphanii, quae ut typis impressae, aut manu scriptae exstant, enumeratae sint, eas, in quas Dos incidimus praeterea catalogo illi adiicere constituimus. nam peruulgauit renius Animadu philol. Om. ΙΙΙ. p. I 01 - 104 Missa est a. d. X. Kal. Aug. 567 ita enim legendum est; mer typographi errore
23쪽
annus 158 in sine epistolae irrepsit. Deseribitur his litteris iter, quod Giphanius cum Foxio pereeleberrimas Italiae superioris urbes Venetias fecit, qua in urbe ille, ut dictum est, legati munere apud Senatum sungeretur. - Binas deinde litteras Gabbemae debemus, quarum unae p. 4 l. a. d. XIV. Kal. Iul. a. i566 ad Gulielmum Cantemni, alterae Haga die XXV. Martii a l602 ad Theodoricum Canierum p. 7l5. datae sunt. Quaternas porro seruauit Heinsius, omnes ad Adrianum an der Myle scriptas, quae ex priore centuria numeros 5 et 96, ex alterara et 4 obtinent. De illis iam supra expositum est, de his nihil habemus, quod addamus nisi hoc, alteras Argentorato die XXIV. Augusti mensis a. 1579, alteras ulti a Iulii die, anni mentione non facta, Alidormio missus esse. Denique ridericus a ius, quae eximia eius est humanitas, liberaliter nobiscum communicauit librum Francisci Cicereii epistolas a Pompeio Casata Mediolani anno 178 editas continentem, ubi Vol. II. . t 4 l. not. 3. haec leguntur In codice Ambrosiana 295 uariae sunt epistolae Latinae Gilani Patauium scriptae anno l568, 156 ad inellum, ad Mutinetiam, ad Eli odium. Causam Berzeuicaei uid Tom. IX. ep. 45. sacere non possumus, qui ex ipsius litteris
ea de re annis I570 et 57l ad Cratonem missis Collecti epistolar Belidi g. Om. IV. p. 29-36.
paucis illustremus. Ortus est Martinus Berzeuiceius, ita enim se ipsum nominat cs praeter epist. mss. Rehil etiam ep. Muret. I. 45. nobili genere exmunguriae comitatu Surosiensi Tom. IV. p. 3l. . Errat ergo in praenomine Giphanius, sep Muret. I. 75. qui homum eum uoceta Illis temporibus Patavii morabatur, non magis studiorum gratia, quam quia crimine, in cuius suspicionem imprudenter incurrerat, IOm. IV ep. 30 3l. oppressus, redire in patriam uetabatur. ΤOm. IV. ep. 29. 3l. Cum Orgacio enim, cui ueteris amicitiae summorumque beneficiorum uinculis Obstrictus erat, Omni tempore quoddam commercium habuit Quam rem in deteriorem partem accipiens, ut erui suspieios ingenii, Listius, episcopus Vesprimensis, Berzeuiceiuna apud imperatoremaeeusauerat, quasi consiliorum Forgacii totiusque illius actionis particeps fuisset eaque calumnia Caesaris iram in eum excitaverat. Τom. IV ep. 3l. Crato, quamquam hominem nunquam uiderat, qui ab amicis, imprimis siphani ei commendatus erat, tanta humanitate et tanto studio causam eius amplexus est, nihili aestimans aduersariorum inuidiam, ut clientem non solum apud Listium, adiuuante Radetio episcopo Varaditiensi, in gratiam siue ueram, siue simulatam cs. ΤOm. IV. ep. 33. restitueret, sed etiam ab ipso Maximiliano ueniam ei expeteret quibus Cratonis ac multorum aliorum precibus Caesar exoratus tandem concessit. Totam rem apud eum transegit episcopus ostianiensis, qui impetrauit, ut poena Orgaci et sociis eius remitteretur me ita criminis abolitione ab ipso episcopo edoctus laeto animo eraeuiceius a. d. XVII Kal. Iul. a. 57I, quem ad sinent causa perducta sit, Cratonia utaui nuntiat, Iom. IV. p. 36. reditumque in patriam Parat. ep. 37. ibid. Cum nobis non contigerit, ut d edicto, cuius Giphanius meminit epistola octava ad Rehiligerum data, certi quidquam reperiremus, nihil tandem superest, nisi ut exponamus, qua ratione in edendis his litteris uersati simus. Et prsmum quidem cordi nobis suit, ut quam diligentissime singulas litterulas, saepissime mirum quantum male pictas, inuestigaremus et dignosceremus qua in re multum laboris atque industriae consumpsimus, cum non raro, quid uuetor Scripsisset, coniectura prius L sequendum esset, antequam egi posset confidimus autem ubique rem bene nobis cessisse. In una tantum uocula ingenium oculosque frustra diu exe cuimus, usque dum Fridericus a ius, inspecto codice, se numerem p. 15. V. 5. legendum Proponeret, quum uocem Dostea in Scripto quoque agnoscere uis nobis sumus, ita ut affirmare
non dubitemus, hanc esse genuinam auctoris scripturam. st uero illud quoque argumentum, quantopere in exarandis his epistolis Giphanius estinauerit, quod saepius aut, quae iam posita sunt, sine causa iterat, aut quae exprimenda erant uerba, mittit utrumque suo quoque loco in notis infra lineam adiectis monuimus. Vbi scripturae compendi usus est noster, plenas immutilatasque plerumque uoces exhibuimus unum tamen uersum p. . . . primae epistolae silentio praeterire nolumus, etsi dubitationem uix ullam inde Oriri posse, persuasum habemus. In codice enim ita est regios consit Cardinalis; quam notam, quamquam apud nostrum iterum ea non recurrit, nemo facile aliter, utque nos secimus, interpretabitur. Multa deinde Giphanius correxit; nonnunquam alio dicendi genere sententiam inchoat, alio claudit; nonnunquam calami lapsu, quae
nobili, scripsit. Sed ut talia praetermittamus, alia quoque multa sunt, in quibus lector Os endatur, et quae nimiae auctoris estinationi adscribi nequeant. Sic domui suae p. 5. . . primae epiSt. ;se utrique, ubi se uterque expectaueris; p. 10. . . ex hoc numero porro est Cardinalis Gra- mellanus p. 8. u. 19. , qua in epistola nitidissima noster manu litteras pinxit, et mu abile illud nomen Moysanssalle, qui Thuano Historiar. Lib. 46. d. aris. 609 Tom. VII p. 284. l. est Moius et qui apud Francogallos de Moy Martin Histolae de France Tom. X. Paris 1844. p. 299. , regi Carolo IX. Mo l. l. p. 300. uocatur.