장음표시 사용
21쪽
que ni versum oc ita explicat p. 444) iam finito eo iudieio, quod commemoraretur fr. 201 15, liquem, quomodo id laetum esset, narrare. cf. laydes p. 114 .
tuor verbis nihil retinuit nisi χαλκίον καὶ μυρρίνας. - unam verunt emendandi rationem mihi quidem illi ipsi, quos acrius vituperavit Fritgscho, Jacob et ceteri inisse videntur, cum ut glossema verba tria delenda censuerunt sane quidem rectissime Bergh p. 150 κοτταβειον poetae esse confirmat, propterea quod id, quod Ostendere vellet Athenaeus, Aristophanem praemia cottabi commemorare, plane non perspicuum fieret; at non continuo de glossemate desperandum est ego quidem ipse ut glossenta delenda cense tria Verba, non TODr' σre o Trαβειον, sed χαλκίον Ουἔ'εστι, une Verb ab interprete iuOdam RScripta suspicor substantivo oryαβειον esse, ut, quid κοτταβεῖον esset, hoc Ioco salso quidem; nam praemium hic significat, non vas ahenum, explicaret iam iambici trimetri extitere, tuos aptissimos ego quidem arbitror: εγνωκ' ἔγω δὲ κοτταβεῖον σταναι καὶ μυρρίνας Ti. h. e. ego ero constitui praemium cottabi aliquod Onere, ut Orona murtea cincti Iudamus. ' ceterum qua e scaena fluxisse eos VerSu Putaverim, suo loco demonstrabo. - attingere hic placuit Cratini Iocun Obscurissimum, ciuem ibidem audat Athenaeus: κραrινος ἐν Νεμέσει. ω di Orrαβω προθέντας ἐν π erρικοισι νουοις Το ει νέουο ξυβάτοις ut λειν μεν si πονrεν δὲ βάλλοντι νεμι Πλεισἔ Tt χης:quibus de verbis ceterorum coniecturas, e quibus vix lucis aliquid adsulgent loco obscurissimo, vide apud o c. i. 50 et 51. ego conieci ita:
ros δε et noro βάλλοντι πλεῖσr τύχης νέμω h. e. cottabo Proposito iube ex more paterno in vacua acetabula potionem inicere, ei autem, qui iniciet, Summam nitribu fortunam. 14 nam quod obraeus uiroposuit ro Ἐρεχθέα με και an νA risi itλει, quanavis subtiliter inventum, non convenit propter nrticulum.
quem quidem versum seni patri tribuunt Bergh p. 134, Bothe p. 71 filio bene morat Frit Z sche p. 121, alicui Kock p. 445 iubere sive senem patrem sive filium bene moratum sive aliquem aegeum Erechtheumque, reges
Atticorum antiquos, teste patrono Sue advolari. restat trochaicum fragmentum unum: Κ, ut, ὁστις ανλ0ῖς και τραισι κατατέτριstsια χρ os νος,
quos versus Berg suspicatur p. 149 item ex se aena aliqua comoediae, ubi pater cum filio male morato litigaretur, deprompto esse iuvenem enim aegre erre, quod pater ipsum, qui in urbe otiosam et mollem degerat vitam, rus abire ibique operi intentum esse iuberet.
Ceterum de exitu fabulae pauca memoravit Frit Z se hep. 133 illud omnes non modo homines, verum etiam pecudes intellegere, iuvenem male moratum in iudicio ondemnatum fuisse, minime absolutum quamobrem tristem exitum aetatensium habuisse comoediam, sicuti Nubes, Babylonios, alias nec ver illud iam ob Scurum esse cuiquam posse, id quod ego quidem edulo nego; nam quis ex pauculis illis aliquid intellexerit - artificiose admodum aetatensium fabulam compositam suisse. atque haec quidem explicuere de ipso dramate viri doctissimi iam quid pro seceris de dramate restituendo γWechlei vero quod attulit in bair Gymnasiiabl. 1887, 1, p. 44, probandum non existimavi; nam νον προδοτην καλεῖν Tινα h. e eum ipAum, qui prodiderit, aliquem vocare hoc ego quoque satis intellego; τον Ἐρεχθεα vero καὶ τον Αἰγέα καλεῖν τινα h. e. Vocare liquem eum ipsum, qui re suerit antiquus Atticorum et heros, Erechtheum et eum ipsum regem heroemque Aegeum, Oe profeci non intellego; nam non rechtheus ipse rex erat sene ille aut Aegeus, Thesei pater illustrissimus, sed rusticus quidam pater imple atque
22쪽
unum id satis apparuit litigium nescio quod fuisse inter patrem et filium improbum; cetera omnia satis Obseura atque incerta mansere.
Jam ipsis nobis aggrediundum opus est si ex haetanta rerum obscuritate certi aliquid firmi que enicere
alitu primum quidem de litigio illo, si laeet, disceptabimus nam satis id quidem omnium primum apparete metrorum, quae praeSto est, arietate, non una scaena
contineri potuisse totum illud, cuius mansere rellitulae, litigium, sed duabus vel tribus, nisi forte eandem scaenam credideris partim iambi eis et trimetris et tetrametris, partim tetrametris et trochaicis et anapaesticis compositam suisse. tene igitur ego quidem, ex pluribus pisodiis Dagmenta illa fluxisse, quorum unum trimetris iambicis et tetrametris anapaesticis, nam hos ad eandem scaenam reser sempositum fuisse dico, alterum tetrametris iambicis, tertium trochaicis atque de primo quidem illo epi- sodio, quod ab initio iambis, post anapaestis compositum dico, cuius plurima illa aetatem tulere fragmenta, ea ipsa fragmenta secutus haec constituenda censui: rure venit eum filio probo, quem ipse rite educaverat, pater SeneX. obvius it ni salior, sortasse cum sodalium turba comissaturus β alter lius, quem in urbem educandum dederat sophistis: salvere inter se iubent; at longe
15 huc refero illud de cottabe fragmentum 20 208: ἔγνωκ ἔγω δε κοτταβεῖον σταναι καὶ μυρρίνας ἔquae verba prodeuntem dixisse filium comissaturium suspicor ad sodales conversum: cottabi Iudiam instituendum sese censere, ut temΡus fauerent, allatis et praemio et murtorum nil coronandunt ramulis.
alia sentiunt pater et filius, quorum alter, paterna cura ac timore crueiatu η, filium sorte oblatum gaudet, alter tristi voltu non sine ira aliqua id unum meditatur, quomodo tuam primum et patrem et fratrem nugiat iam verbis placidioribus compellat fruter rusticus Datrem: gaudeat, quod later et ipse frater in urbem ad se venerint valere iubeat sodales malos istos turpiter comissaturos; iani patris lateri sese adiungat ut filius ineredibilii et patri et sibi ore gaudio, si secum esse malit quam eorruptiores adulescentulos sequi ad quae inhumane frater respondet rusticorumque reprehendit et in seitiam et morum Speritatem ipsum se e elegantioribus esse et prae se ferre et doctrinam magnam aliquam ingeniique eruditionem et morum vitaeque urbanitatem illos ei licet nihil scire nisi γειν κακκάβην ' et σκαπτειν, quae ita homini politiori non vitalis esset tum frater ruSticus, ne silerneret Scientiam suam, monet; nam ipsum se satis politum esse artibus ingenui neque Sophismatum ignarum; ad quae cachinnum edit urbanus ille D. 199l23Tὶ σοὶ γαρ ποτέ Ηιατ εστ Sed gravissime reicit rusticus fratrem: n δ ευθὶς πεδίδρασκες ἐκ διδασκάλotu iam ira incenditur frater, veritate convictus statim consulaturum sese stipitem illum acerrimis verbis minitatur tum vero pater, qui liorum adhuc colloquium attenderat, in mediunt prodit comiter reprehendit urbanum situm monet, ne inhumane se gerat in fratrem; at lius, inditatus patris verbis, durius an ipsi patri respondet
16 nam lue rosero fragmentum 215. 200 καγειν ἐκεῖ λεν κακκάβην.
23쪽
iam ipse pater acrioribus verbis impudentiorem filium ilicrepat: iuid laetaret illam bonam ridiculamque doctrinam' nihil, mihi didicisse eum, nisi ridiculam illam
superbiam eiusque ipsius ignorantiae confidentiam oratorum illorum, quos audivisset, orationem ac verba imitari et artificiosius omptiusque loquendo et ipsi et aliis stultioribus speciem quandam fraudemque obfundere. - at tantum abest, ut commoveatur filius patris verbis, ut ontra iam ipsum patrem obruat conviciis Τ): capulum iam esse patre ni et unguentum et vittas quid mortuum curare vivorum negotia tum Vero magno cum risu pater hoc illud esse, a Lysistrato enim petitum esse capulum illum ad quae cum minitatus esset filius brevi concussum terrore iri patrem, videret, ne male sibi verba evaderent audaciora:
ridet senex filium, qui primum Alcibiadis, deinde oratorum
illorum cinaedorum iterum verba foede retulisset; sed eum
in postremo καλοκυγα θειν Verbo haesisset pater, cachinnum
edit filius ipsiusque singularem effert eruditionem atque doctrinam; sed quid tale quidem curare rusticum, qui nihil intellegat nisi de pecude aut stercore iratus iam senex anapaestis experturum sese diei illius eruditionem illam, quam laetaret, doctrinamque iam caneret fidibus sumptis id quod maxime deceret adulescentulum ingenuis artibus imbutum, Aleae vel naereontis carmen ali inod, si posset '); at negat ille se poetarum illorum ineptiorum tale quicquam posse; nam Euripidis vel Agathonis sese
didicisse divina carmina, non prisca illa poetarum pessimorum. iam eum ira ac risu SeneX quaerit, num etiam
Homerum poetam malium iudicaret si tam singularem prae se ferret doctrinam, certe de Homeri dialecto quaerenti sibi responsurum esse '). at filius obsoleta esse Homeri carmina nec talia vana viliaque sese didicisse,iluae ne minimum tuidem afferrent utilitatis iam rater, qui paterna doctrina imbutus esset, sibi ipsi de eis verbis, quae iam propositurus esset e legibus, reSponderet, si posset hanc esse scientiam utilem et qua magnus aliquando titue illustris existas aliive ipsum sese id agere studiosissime, ut orator iure lue con8ultus fiat causarumque actor fraudum legum peritissimus, cuius eloquentiane veritatis quidem vi vinci possit tum et accusando et
defendendo iuraque in ipsius usum torquendo et laudes sibi incredit,iles et divitias innumerabiles congesturum
esse congestis iue opibus vitam Se8 acturum 8Se eam,
quae una sit vitalis, omni luxuriarum voluptatumque genere repletum '). tale sibi se constituisse consilium, atque consecturum esse, ut qui et natura et ingenio neredibilem in modum ad talem vitam impellatur. tum vero pater ira summa incensus indignum clamat
et dictu et auditu h); hoc esse nihil aliud tuam ipsam
turpitudinem ac scelera sectari iam cire se, luam foedis
ad id tempus deditus vitiis ac voluptatibus filiolus fuerit;
sed finem ore tantorum flagitii irum; nam taedere e quidem tantae pravitatis aliive amentiae rus e domum abi-
17 es magnum illud fragmentum 198 213. 18 la. 223 10 ῆσον δή μοι σκολιον λαβων ωλκαίου κανα
φρασα rcu, τί καλουσιν ἰδυίους; l l τί καλουσιν πυέεεν. 20 huc refero is 224 204 καὶ δελφακίων ἁπαλῶν κωλαῖ καὶ χναυματια νεροεν te, quibus verbis explicat filius ille asotus, qualem ipse aliquanilo, ubi magnus atque illustris Xtiterit, mensam deliciarum plenam sibi instituturus sit. 21 D. 226 11 ω παρανοία καὶ ἀμπιδεια.
24쪽
turum neque in urbe filium remansurum imo curaturum Se 88e, ut labore, fame, siti, ut par esset, puniretur, coerceretur, orrigeretur filiolus delieatior tum de luxuria illa et accusandi defendendique impudentia aut vivendi licentia nihil iam cogitaturum. ad tuae lius, non sine magna ira patri irridens, lacturum es respondet, ut pater Solus cum fratre redent, Si redeat non se eum esse, quem impune luis lacessat: non frustra iuris legumque peritum se esse iam in patrem ipsum primum eloquentiae facturum periculum Scire Se, qui certissime perdat patrem ad y nuutodicas iturum, de peregrinitate litem illi intenturum tum videat seneX, ne maledixisse lio se paeniteat labit illius; finitum iam hoc primum episcidium est; iam ad alterum nobis est transeundum. paucissimi sunt tetrametri illi
quo ex hoc altero die episodio fluxisse id quidem suspicari ex eis licet patrem loqui de filii urbani pravis
moribus ac studiis non sine magna querela ac dolore apud neSei quem, qui in scaena adest, de quo infra videbinius. iam trochai eos illos tetrametros
ad finem fabulae relego nihil enim vidi aut aliud aut aptius.
nani cum filius queratur, num rus se pater abducere velit, qui, lyrarum tibiarumque usu consumptus, nil omne
opus rusticum inutilis sit, qualia antecessisse conicius 2 certe, ni fallor, senem laetum dixisse iam vicisse se iam victum filium, victos malos cives esse iam nihil morae fore rus se illum improbum abducturum, ut foderet, araret, laboraret. atque talem suisse fabulae exitum dico, ut a patre rus traheretur nequissimus ille sed ne confidentius aut audacius rem gerere videar, iam ea mihi asserenda sunt, quibus, quae de exitu modo ut certa memoravi, certissime eonfirmentur. duo sunt loci, tuorum alterum, luantum afferret ad restituendam fabulam, non satis cognovere homines docti, alterum iuod miror, paene ut alienum a fabula neglexerunt sunt autem hi: D. 211l240 τον 'εχθέα ιιοι και τον θεα καλει et D. 229 236 εῖχον ὁ καὶ ο ηρως πανοπλέαν, καὶ ως λο εκ των Λαιταλέων quibus locis quid asse qui possimus, iam experiundum St.
atque priore quidem loco Erechtheum vocari et Aegeum iubet senex nam alium, tui iubeat, non video). quis ille Erechtheus quis Aegeus reges illi antiqui atque heroes Attici ii iid hos vocari iubet nempe ut veniant, ut adsint, ne ab omnibus destitutus a malo filio, a malis iudicibus turpiter bonus pereat. quid sequitur nihil aliud quam prodisse in scaenam sive unum heroem sive duos, ut opem ferrent seni probo, ut germanum verumque Atticum prisca integritate atque honestate eum esse et non peregrinum ipsi ut reges prisci
audacius id sortasse videatur, reges illos subito trahi in scaenam sed nihil verius est. nam cedo ulterum locum, quem scholiasta scripsit ad Vespas, quo, cum inermis esset, quem delyeleon afferri iusserat, heros Lycos, nequis inermes semper suisse in scaena heroas Suspicaretur, addit solioliasta, hoe quidem loco inermem heroem 8Se,
25쪽
aliis vero ita sabulis etiam omnibus armis indutos δε πανοπλία prodisse in scaenam heroas, id quod liceat perspicere ex aetatensibus quo loco luid tuaeso meitur γnempe heroas omnibus armis indutos fuisse in aetatensibus atque cum ipse senex rechthea et Aegea voeari iubeat, a stio probo suspieor, nihil video aut certius aut Verius, quam partes egisse in fabula illos priscos Atheniensium reges. videre licet, puintum iam prosecerimus primum Omnium id statuendum est, luibus in angustiis versatus heroas illos senex auxilio sibi vocaverit ac facillime id iuidem eXpedias nam eum avolasset ad iudices filius nequissimus, ut patrem accusaret accusandoque, i 088et, perderet, quid luaeso interponendum esse res ipsa monet nihil aliud tuam eam scaenam, qua redit filius, accedit iudex ναυτοδίκης, defendit sese magna cum gravitate, sed frustra, ut apud talem iudicem, pater senex, condemnat iudeXSenem, ut peregrinitatis convictum, atque abduci iubet in carcerem tum vero senex, ab omnibus destitutus mortalibus, desperata iam prope salute heroas priscos precibus adit succurrant sibi clamat, filium probum vocatum mittit; atque subito heroes adsunt e machina, ut senem innocentissimum ipsi absolvant. iam habemus etiam illud epis adium, cui tetrametros
iambicos supra attribui, cum queri apud nescio luem Senem eum ira ac dolore exposui; nam illum nescio luem satis apparet vel Erechtheum vel Aegeum fuisse vel hos ambos. nec minus de Xodo, quam Supra paucis attigi, certiores ita sumus saeti nam liberatus cum sene esset ab heroibus, qualem exitum statuendum censeamus mehercule nullum alium, quam quo patris manibus traditur et
castigandus et emendandus filius itaque huic exodo inserendi troeliate illi tetrametri sunt, nisi vehementer me fallit ingenium. - aetiam consecimus tria pisodia, confecimus exodum. restat unus prologus, quem si restituerimus, totum δρα ad finem aliquem perduxerimus atque excogitando inveni haec conspicitur in scaena sanum Herculis δ), ubi cenam iniere parasiti cuius fani patet in scaena aditus posticus, quo ineunt exeunt ministri, servi, coqui contra qua porta egressuri sunt paraSiti, ea remota est X pectatorum oculis usta in scaena ad posticam illam cum mensis paratis coquus quidam, qui praefuit dapibus comparandis ac ministrandis qui προλογί ι nescio quae decoquorum servorumque Stutia, calliditate, haudibus, de herorum nimia coiisdentia ac stultitia δε): interea suis adest cenae iam patina mensas tollunt, qui ministra-Vere, Servi coquus nutem, dum intus vino indulgent non sine chimore aliquo ac strepitu leporis pinguioris frusta optima antea sibi reposita modo eum mira quadam ridiculaque Voluptate gustaturus est, cum subito rusticus ille senex cum filio accedit ad sanum terrore percul8u primu
23 in Cynosarge quod in sanum Herculis parasitos ex spuriis Atticis cenatum convenisse supra memorRVimus P. 1, Oe aetatensium convivium institutum voluisse poetam suspicatur Frit gehe P. 25 sqq. vel rΟΡ- terca, tuo in ipso aetatensium dramate de peregrinitatis causa sermo incidisset sane luidem de Cynosarge sacile cogitaveris propter album
illum caniculum, qui est in fragmento 20 239: τί δαί κυνίδιον λευκον Dπτον ἔπρίω ν λεα
ἐς γας τριοδους; scd totus locus dubius aliive incertus videtur et tuo vix aliquid assequare: mo iuidem sateor non habere, quibus satis Xplicem.
ἐδίδου ο νε ιν ει, quem Iocum eo tu illi ita attribuo, ut de audacia impudentiaque Oilui cuiusdam vel magistri vel amici verba iaciat non sine magno ioco risuque ita illum Iudificatum esse erum stolidiorem, ut, cum licam OXiS-
Set muscam iniceret et cum musca sorbendam daret.
26쪽
ille perii inquit nani leporem comedens deprehendor
senem illum rusticum propius conspeXisset, animum suum
consolatur et confidenter sermonem init rogat, ni fallor, SeneX, ut qui rure modo venerit, quid novi factum sit in urbe, quidnam epularum hic inierint cives et alia nescio quae '); postremo quae causa ipsi fuerit veniundi, pluribus exponit, ni fallit me ingenium, sere ita filium ut Videret, rure in urbem se demigravisse. luem filium pluribus annis ante in urbem se dedisse erudiundum utque educandum sophistis; quem iam absolutis studiis brevi magnum atque illustrem inter cives suturum se sperare q).25 de eis, tuae praesto erant, et dapibus et unguentis et vasis cs.st. 23 22 αγγη μυρηραὶ verba fecisse cum coitu et Patren et filiuin facile conieceris ex tribus ramentis, quorun uno r. 206. 209 φέρ' ω, τί σοι δῶ των μυρων; ναγδαν φιλεις ni fallor, de unguentis, quicquid velit, daturii se filio promittit coquus, alter D. 205 30 τῆς ρινθηρας ληκυθου πρὶν κατελασα Την σπαθίδα, γευσα λαι μυρου idem monet eundem ut grestiorem, spatham prius immittendam esse in Vas unguentarium, quam gustare liceat si quidem recte och, quem sequendum censui, supplevit ii o δυνήσει p. 443 , tertio denique D. 21 208 οὐκ ἀλλα νου τυ γ ἐπίχυσις To χαλκέου idem coquus roganti cum ioco petulantia lue ni fallor patri de vase luodam si respondet non esse id ii iiii ad sene salso diriisset, sed insundibulum etc.
- ad eundem Iocum refero, si licet, D. 213 223 ταχυ νυν πέτου καὶ με ἐν τροπίαν ι νον ιέρε, quibus Verbis R. Servuin aliquem conversum eoquum suspicor monuisse ut patri seni poculum vini non vapidi asterret ne ille multa colloquendo sitiret ceterum ex hoc ipso loco si tuis coniecerit cenantibus parasitis non semper suavissimuli vinutii linistratum esse, sed interdum vel VRΡΡam e iuident non impedio nani vappa ni Praesto fuisset, tuid Dioneret O tuus ne an erretur 26 nam magna aliqua cum spe descendisse patrem in urbem vel ex eo videtur satis apparere, tu ni filium alteriim Probum nutu incorruΡ- tum secum esse voluit, quem Prosecto domi rellituisset, non Muni in urbem deduxisset, si, tualis extitisset filius urbanus, satis sciisset.
ac multis verbis tollaudat filioli ingenium, industriam, artem, doctrinam ipsumque praedicat ut omnium patrum felicissimum, qui talem filium haberet coquus autem audito illius filioli nomine non ignotum sibi esse respondet illius
nominis puerum quem ex delicatis illis cinaedisque Sse, qui corrupti a sophisti omni generi voluptatum Serviunt. at pater. primum laene exanimatus subito terrore, ubi ad se rediit, it et ipse se consolaretur et coquunt confutaret, talia sere vociferatur parum credibilia illa sibi luidem videri nam bene cognitum sese habere filium, ut
patrem: aut puerolum illum Melieatolum. Hae quo talia
memorasset, non suum esse aut salsa setaque attulissecoquum de filio. - quo de responso indignatus coquus ad servo sese convertit, qui nam SurreXere iam cive parasiti ex sano domum excessuri omni supellectile collata ipsi abscedere per scaenam parant. bien coquuS valere iubet patrem rusticum di dent, quae exoptet, iuventque eum, me praeter expectationem res cadat; 'equidem, si ille ad bonum exitum causam perduXerit, incentam sub vesperum ei missurum f). ubi coquus, iam intrat chorus orchestram man Serein Seneni sene pater cum filio. iam tempus est ad unum coniungere, luae Singula
invenimus de prologo, pisodiis exodo, interpoSitiSilue, ut re postulat, chori et parodo et stasimis et exodo totum sere drama, quoad eius coniciendo assequi possis, restituere acto prologo, cum remansissent pater et filius in
certi dubii lue parodiis fit chori ita, ut singuli epulones
ex cena et vino exultantes non sine petulantiis ac clamoribus introeant iam obviam factum conspiciunt Senem
rusticum; rident, illudunt; me tam tristi ac minaci voltu
27쪽
Re intueatur, cum ioco tonent timentem, rogantem de filio consolantur edito a cliinno ne angeretur pater, quod delicatotus ille et cinaedus esset; nam alios plerosque ueros similem in modum cinaedos actos esse; eam esse optimurum hominum, sophistarum, quam se luerentur iam
plerique mortales, disciplinam illam ac virtutem etc. iam abituri domos parasiti liolum ipsum aspiciunt cum delicatulorum turba praetereuntem oblatos iam tales filiolos, qualem ipse haberet, monent patrem agnoscit pater filium adit colloquuntur, disputant, litigant, conviciantur; postremo nil ius vocaturus abit lius nequissimus.
chorus utem, cum talia vidisset, abire noluit, sed, quorsum Vaderet res, Xpectaturus remansit. iam pisodio finito chorus ad spectatores conVersus
parabasim γ' b,quitur. nita parabas redit filius improbus cum iudice autodiea sed alia tollenda est difficultas,
priusquam pergimus nam luattuor iam personas in cnena
Video, patrem, filium probum, iudicem autodicam, fili uni improbum igitur cum tribus tantum locus sit, unus auferendus est et facile id metas nam siti lirobi in sequenti altero pisodio partes sere nullae Videntur ergo amoveatur finge nito pisodio primo, eum iam abiret filius improbus, alterum, ut retineret fratrem ne tale quid committeret, secutum ipsum abisse et, cum nihil profe-28 huc refero fragmentum illud parvolum, tuod invenimus . 16 ως ἔν ποκρίσει. nam Parabas suspicor cum alia monuisse metanitum haec iam quae videant oculis auribusque exaudiant spectatores, ficta illa quidem esse ac simulata, ut quae ab scaenicis tantum gantur et non tacta sint in vita verum videndum esse, ne, tuae Ouin emnXerit, ea cottidie fiant a civibus civium siue filiis magno cum damno et publico et privato itaque ne parvi faciant cives, tuae tabula illa per iocumriSuntiive commoneantur. - item ad parabasim aut rimam aut alteram reserenda est, ni salior, oraculi illius mentio, luod aster scholiasta ad
Εqu. 1013 D. 230 235 et attigisse poetam in aetatensibus tradit.
cisset, nita paraba8 ut personam mutam ad patrem redisse; iam duo magna profeceris: non solum sustuleris personarum disti cultatem, sed etiam humanissimum aliquid atque suavissimum de fratre rustico addideris unus igitur, cum abissent filii, remansit pater senex ad chorum conversus lueritur de iudicio futuro solatur chorus, R- Surum causa filium, ut salsae accusationis convictum, ni Si quintam partem calceolorum tulerit '). repudiat id tenue solatium pater iam omnia sese timere ex urbanis illis, ut Vel causae suae, quamvis verae iustaeque, diffideret: tacitus sedet velato capite, dum parabasim edit ch0ruS.
iam filius probus redit patris pie lateri adhaeret; nam procedunt in medium iudex nautodie et alter filius tum tumultuarium si illud iudicium in scaena sunt pater, si lius probus ut persona muta, iudex, filius improbus iam finito iudicio abeunt iudex et filius accusator manent R- ter cum lio et Scythae famuli patrem abducturi clamat pater, rechthea et Aogea testes duoeare iubet filium:
ipse, adsint liberaturi magna Voce reentur. Se luitur chorus, cuius cantibus sene tum querela',
tum execrationes siti et iudicis, tum Erechthei Aegeique
advocationes admi Seet. iam luamvis renitentem abducunt senem Scythae sa- muli, cum, prodit machina advectus heros Atticus Erechtheus, senem probum vereque Atticum liberaturus excipit chorus regem heroem magnis laudibus atque honoribus: iam sene e manibus famulorum solutus ad regem SeSepriarcit, ne conici se turpiter bonum in vincula contra iussasque pateretur tum rechtheus revocari iubet et iudicem et accusatorem illum redit ut persona muta filius
improbus iam tollitur, quod modo laetum erat, iudicium;
redintegratur causa iam sene filium, iudicem, cives, ne-
28쪽
talem accusat tanta vi ac gravitate q), ut de causa desperent et iudex et filius atque Erechtheus prohat laudatque Senis probitatem, veritatem, constantiam, Omni
30 duas fuisse suspicor auitis acaenae partus, alteran triniet is, alterain tetrametris iambicis compositam. atque trimetris quidem rcchthen lic inplaeuasse et erexisse senem Patrem, deterruisse Scythnη ne Secum traherent innocentissimum hominem verissimumque Atticum tunirespondisse mirifice elevatum senem et apud rechthen gravissime ipsum defendisse, contra iudicem illum autodicam, qui peregrinum sese iudicasset, necusavisse riiri se natum esse e patre simplicissim et iustissinio neque exuisse umquam mores illos paternos cf. r. 237 26 ἐφυχρολουτήσαμεν , sed prisca integritate ac gravitate semper se vixisse cum rusticis, tuoruluvita ne mores mirum quantum abhorrerent ab urbanorum elegantia ni iuchumanitate; neque enim esse ibi aut strigilii aut alabastrum ad curanda
corpora cf. Tr. 207 34 χε δ' clar ιν ivrow στλεγγὲς Ῥυδν λήκυθος)nesiue Pr nere gravi, quos elegantiores homine sibi voluissent, nummuli spusillos cf. r. 208 27 οὐδ' ργυριον ἔστιν κεκερματισμένον neu magnos ibidem immodicosque illos fieri sumptus, i uippe cum istici O-niines, qu morum essent prisca simplicitate, spernarentur delicatulorum illorum Iuxuriam; imo parce ac duriter vivi re, quo largius patriam liO8Sent navibus, militibus, opibus pro suis tuisque viribus adiuvnre maiorum Suorum, Optimorum civium, Nempla secuti cf. r. 220 242 ες ιαναλουν χL πρω του amas μανα) quos mores luamdiu retinui unturbani, bono. Tuisse et iustos et pios et patriae virtute sua laudem d-didisso: veram ibi omni mollities clua sophistariemque orat aruni luccultu Percrebuisset, ex illo tempore sycophanta extitisse la. 219 222:εσειον, Ἀπουν χο 3ιαr'. γ πείλουν πάλιν. ἔσυκο ιάντου ν; nam sic scribendum censui contra recentiores et heliastarum momine n causas iudicandam accessisses sis. I 10 217: - Η 'Dαστῆς εἱοπε προς την κιγκλίδα etc. talia sere senex eum exposuisset, ab in publico damno ad suum transit filium . qui incredibili cum impudentia at tu impietate
Vel Pntren Sese, a quo genitus esset, accu-ndo mentiundo lue Pessumdare
conatus esset iam Xcandescens ira tetrametris narrat pater, quid actum esset do filio: ceteris cum iraecelleret puer ingenii acumine. In urbenisese dedisse eum edocendum, ut ali iunnil magnus existeret inter cives et patri et familiae et pago claudem monoretiuiue adderet. verum Onge
crimine absolvit, ut unum vere Atticum; at iudicem salsi
iudicii, lium impietatis falsaeque accusationis condemnat castigandum laboribus atque emendandum verberibus patri rus abducendum tradit tum abit abeuntemque laudes chori senisque prose iuuntur abit idem vinctus cum Scythis autodica manet pater cum sitis. iam quid statuendum videtur de filiis quorum utrumque personam mutam esse constituimus iam qui colloquatur pater in exodo cum mutis ergo moveantur muti illi, ut pro interiocutoribus redeant quid autem tacilius, quam improbum illum sngere, cum iam in eo esse nimadverti8set, ut rus condemnatu abduceretur, aufugere conatum cursim abisse e scaena Sequitur hortante patre,
hortante choro filius, sequuntur, qui vi abiere Scythae. manet pater solus in scaena, dum redeant filii.
sequitur, ni salior, chori altera parabasis finitaque parabas redit filius probus, reducitur vinetus a Scythis,
aliter rem sibi cessisse, titue speravisset non enim ea, quae ipse iuSSiS-set, invii didicisse in urbe, sed bibere, male canere, Iuxuriosius epulari es. r. 21 206 ἀλr o γαρ μαθε αυτ ra. atque ut nitidioribus illis uerolis placeret, laevem esse genis mentoque ut anguiunm Rureosilue gestare capit cincinnos cs. r. 218 203 καὶ λειος ἄσπερ εγχελυς, χρυσους ἔχω3 κικυννους ', rixeterea prae se ferre iuram, legum, Rusarum, iudiciorum Xecrandam aliquam peritiam, qua optimum tuemque opprimeret, ii paene diceres causarum quasi cistam scitorum lue cumulum cum esse cs. r. 217 31s εἰ am δικῶν τε γυργαθος νηφισμάνιον εθα-ος ete. 31 atque legem dedisse rechthea regem suspicor sero hanc netiuis Ophistarum aut oratorum in disciplinam daret filios qui dedisset ut is magna multa multaretur; tuam solviSset pecuniam, enm in naves et muros impendendam osse cs. r. 220 41 εω τὰς τριήρεις iri ιν ἀναλοὐ ναυ- καὶ τὰ τείχη quo de ragmento unus Onet veriS-stine oc δειν infinitivum esse. tui pendeat a friti vel tali verbo
p. 447. - ac seiungendos hos versus esse quos ad unum isagmentum
220 . conflavere homines doctissimi, mihi persuasiJ.
29쪽
abeundum ei una secum pater monet et, quamvis precibus satigantem manibus repugnantem postremo abducit. iam finis adest sabulae chorus postrema locutiIS nescio quae egreditur ex orchestra iana, si placet, plaudere licet spectatoribus. restat, ut schema totius fabulae adiungam: προλογίζει coquus cum servis; aecedit pater cum illo probo colloquuntur. tum abit coquus intrat chorus. fr. Kock. 203. 212. 234 206. 205. 214. 213 202).chori parodus. epis odium primum chorus, pater, filius probus: post cum sodalium turba filius improbus frutrum et patris eum improbo litigium. accu8aturus abit improbus ille sequitur, ut retineat,
sis. 209.215.199.200 198 223.222 224 226. 225. 201.)chori parabasis cui aribu, fragmentum illud ως εω ποκρίσει et D. 230. 33 epis odium alterum: redit ut persona muta filius
probus. si iudicium condemnatur Senex; abeunt iudex et filius improbus manent Scythae, senem vi abducturi. h. 211).chori stasimo alterum. epis odium tertium: id est rechtheus pater revocatur iudex redeunt siti ut personae mutae. multatur iudex, condemnatur filius abeunt heros et iudex nufugit filius improbus; sequitur filius probus cum Scythis remanet pater.
h. 237. 207. 208. 220 vers. poster 219. I 10.
216 218 217. 220 vers. prior.)ohori parabasis altera. exodus redeunt filii vinctum pater improbum rus abducit.
eliori exodu S. partes autem tribuendae sunt rotagonistae patris, deu-teragonistae eoqui et filii improbi et redhthei, tritagonistae filii probi et iudicis, id quod apparet ex hac
tabula: persona dramatis: coquus deuteragonista pater sene protagonista filius probus tritagonista chorus Daetalensium filius improbus iudex nautodiea Erechtheus heros deuteragonista tritagonista deuteragonisin. haec sere habui, quae de aetatensibus conscriberem; quae si qua e parte probanda iudieaveris, satis mihi magnum effecisse videbor.
30쪽
Αdiciundam constitui huic de aetatensibus libello, quam dudum conscripseram, de nubium V. 177-79 ommentatiunculam hanc: exhibent libri ad unum omnes versus hos:
quibus in versibus, ut explicarent de summi philosophi vel artificio vel furto, mira quadam sagacitate versati sunt viri doctissimi ne lue adhuc, ni fallor, aut interpretando aut transponendo aut emendando satis lucis attulere loco obscuriori '. ipse tuo ad talem locum aggre88us sum, id primum deprecandum putavi, ne quis confecisse rem recte gerendi me unum mihi videri suspicaretur de meo luidem, si quae possem, dare in medium Volui quae utrum probanda sint an exigenda prius diiudicent, tui elegantius doctiusve in interpretandis versantur summi comici tabulis. institui autem libellum ita, ut irimum de ceterorum interpretationibus, coniecturis, emendationibus copiosius disputarem, deinde de eis, quae ipse invenissem, pluribus
atque tuae scholiasta explicat ad . 178 ἐπεὶ hos αι ἐν ιδ ἐν ἐν δε οβελίσκου δεισθαι, προ δ τ ἐπιλαβεσθαι
και αρπασαι τι καὶ κατασχειν τουτο ἐν χρησιειον, θοῶν οντα,1 nisi quo Paratav. manu priore auctore Inv. translmsitis palaestra et mensa in v. 17 κατα τῆς παλαίστρας et in V. 7 ἔκ νῆς τραπέζης vitiose scriptum est: aestituta tamen lectio usitata est a manu Posteriore. 2 referre placet Rei sigianum lini in ed. nub. p. XXIV): hare
verba bona venia summorum virorunt ilixerim, neminem esse vere interpretatum puto .
antea recepere Aristophanis editores, additis de furto notis, qualis est nota Bergieri in Burmanni editione satis acerbam insectationem esse, si quidem Socrates philosophus, non vulgarem alia gravitatem prae se serens, in palaestra, ubi pueri nudi Xercerentur, vestem furatus esset eomicum autem hie etiam videri, ut alibi saepe, secutum uliolim esse, qui et ipse surantem introduxisset
primus omnium haesitavit de loco Brunck qui eum ferri non posse articulum sibi persuasisset, deleto articulo
sanavit versiculum ita: ἐκ της παλαίστρας ἱερατιον τείχετο.
Godos redus autem Hermann ), tui unus sere Omnium subtilissime interpretatus est Graecorum tabulas, Brunckianam illam emendationem primo ita correxit, ut γ' si χτιον legendum proponeret, quemadmodum in luto 985 θυι ιατίδιον pro F s urίδιον antea lectum es8et, ae nequis offenderet in τε particula post participium adhibita, conserendos esse Aesetiyli Agam. v. 9 8 lil aliorumque alios verum talia cum emendasset, non ita valde ipse suam probavisse M videtur emendatiunculam, quippe qua nihil allatum esse ne sublato luidem articulo ad sanandum aut recte interpretandum istum intolerabilem facile intellegeret: nam quid tandem vestem vel pallium surripuisse magistrum callidissimum an pannis vestimenti esurientium viditatem edaturum vendendum prius vel oppignerandum ei pallium suisse, ut emeretur, quo cenarent;
a e l. Inv. 1810 Ol. IV p. 102.4 es quae Bec addit de epistula b. 5 vide Iermanni ed. all. 1830 p. 29.