장음표시 사용
11쪽
De litis instrumentis Demosthenis quae fertur posteriori adversus Stephanum orationi insertis.
Qilaeeum sile somnulli huic orationi insertae sunt, codice Parisin pra 'stantissimo illo orati0num Dem0sthenicarum libro, non exilibentur. sed in seleris m0do odicibus quibus vulgi a viris doctis minor auctoritas tribuitur, nobis traditae sunt. Sed in hac luidsem de id litis instrumentorum quaestione uel iritatem c0dicum non ita multum Valere, rectissime jam demonstravit iretinerus, cum et Di mullae illias fictas esse jam pr0batum est, in optimis libris exstarent et illas genuinas esse jam Stenderunt Viri docti deessent. Qu0modi autem id fieri posset, Christius optime exp0suit. Cum enim Atticus Di mulas quam maxime ab editione
sua am0Vere studeret, in Alexanthinorum libiis servatae Sunt, nisi casu n0nnullae perierunt. Postea autem cum
aptum Videretur Drmulas Verbis rat0ris additas esse, in mult0s ali0s 0dices litis instrumenta ex Alexandrin0rum libris translata sunt contra in archetypum Parisini haec
instrumenta non recepta luit, Sed Saepius c0mmenta salsari0rum invaserunt. Quare codicum auctoritate plane neglecta, p0tius Di mulas ipsas Xaminemus, utrum genuinae Sint necne.
Tres primae legum s ii mulae, pule Sunt de testilicando, a Dind0irii uneis inchisae sunt; sed neque intellego, quam
es Dii id0rsi e l. Oxon tona. III. cf. l. l. . .
ob rem hi, fecerit vir d0ctissimus neque vide antea jam quemquam de fide harum Di mularum dubitasse. Quarum prima, quae invenitur in haec est:
Hac l0ge statutum erat, ut testari liceret alium Virum, ilii tamen jam antea m0rtuus esset, certissimam alicujus res seientiam habuisse, id quod in serm0ne attic significatur ViTbi ἀχοου tu τυρεὶ τελεωτος Si autem quis testim0nium ad causam pertinens dicere poterat, sed itinere vel morbo prolii bitus erat, ne in judicium veniret, tum per haud legem lituit illi testimonium litteris mandare aliis Viris praeSentibus, qui quidem testim0nium ab ill ipso datum esse in judicio testabantur; qu0d genus testandi significatur verbis
Illius autem formulae, quam Supra laudaVimus, cum neque de Scriptura piidquam afferri neque in sermone offendi possit, Statim transeamus ad examinandum argumentumilisum, plod mihi luidem Videtur aptissimum esse. Resp indet enim plane Verbis orat iris, qui dem0nstrare Studet Stephanum contra leges testimonium dedisse, cum neque Vidisset neque civisset, sed audivisset 0d a li0rmi0ne Ι'asi0nem testamentum fecisse Illi autem lex et rerum naturae plane acc0modata est et re Vera Athenis valebat, ii ii i0d inde apparet, quod alii d0que rat0res ejus menti inem saciunt. Sed Drtasse eo stendaris, qu0d lege n0nslatuitur, ut 0mines m0rtui et absentes eram rei n0titiam habeant; attamen jam Seh0emannus hanc difficultatem expedivit, cum diceret judicium veritatis testimonii penes judices fuisse et alteri parti licuisse testim0nium in dubium v0eare, ita ut in hac lege tali praecept 0pus
non esset. Secutus suin iumeros indorti editionis Oxoniensis. f. orat. 574 6. 7. cf. Meter et Schoeniann de lit attic. p. 70.
12쪽
Non minus mihi videtur genuina esse lex, tuae alterul0c exstat, ineunt g 12:
Darestius v0luerunt, interdicatur, ne qui pro Se pS0 testetur, sed quod Schoemannus intellexit, Xp0natur, quibus adversarii provocati0nibus is qui litigat satisfacere debeat. Hoc autem praeceptum aptisSimum est judiciis Atticis' optimeque quadrat ad alteram legem, qua Statuebatur, nequis ab adversario pr0V0catus Servos t0rquend0s tradere deberet. Sed a :ne lege re Vera dem0nstrat Ap ill0d0ruS, qu0d demonstrare Voluit, h0rmionem c0ntra lege fecisse, cum pro se ipso testaretur 3 Apparet hanc legem ad id demon- Strandum minime esse aptam Sed caVeamuS, ne X hac re statim concludamu formulam non SSe genuinam, Sed p0steri0ribus demum temporibus suppositam, inini attendamus ad ea, quae lassius de h0c 0e , disseruit. Dem0nstravit enim vir d0ctissimus Apoll0d0rum qui Saepius in hac oratione leges ex sua utilitate det0rqueret, h0 loco judicibus imp0nere c0nari, cuni id qu0d jam per se Velitum erat, neminem pro se ipso testari, probare studeret lege,
ef Hesster de ordine judicioriam attic. p. 304. Reddit enim vir doctissimus in versione sua Demostheni orationum privatamini ol. II. p. 300. Verba teras Francogallice hoc modo Les eu parties seront tenues de repondre au questions, quelies Sadresseroni une a fautre mal esse ne Seron pas entendues comine temOiIIS. cf. l. l. p. II. cf. Lys. orat. 134 32 orat. 12 g 25 Isae orat. I 4 5. es. Meter et Sehoemanu. l. l. . 68l. es. l. l. p. 474.
qua civibus permissum erat testim0nium ab adversario p0stulatum aut dare aut recusare. RVeamu autem, ne
nobis qu0que Ap0ll0d0rus imp0nat, ita ut legem plane dilucidam et genuinam sals interpretemur atque etiam ineptam et subditiciam dicamus. Ρaudis jam oratoris verbis insertis sequitur tertia detestando legis formula:
His verbis 10bis pars legis SerVata est, qua Statutum erat, qui viri crimini falsi testimonii obn0xii essent. Partem m0d legis, n0n integram legem hanc eSSe apparet ex verbis δε αἱ ut autem Drmulam, qua Statuitur, ut crimini falsi testim0nii ille quoque obnoxiu Sit, qui, cum per leges n0n liceret testari, tamen testim0nium dederat, antecessisse alteram partem, qua Statuebatur, ut illi falsi testim0nii accusarentur, qui qu0 0mnin non evenerat, teStati erant. Hanc autem legem re vera Athenis fuisse inde apparet, lu0 aliis qu0que locis ejus mentio sit. ' Sed t0tam legem laudare' i loco rat0ri pus non erat, cum id m0do dem0nstrare vellet e su jure te-plianum, qui c0ntra leges testatus esset, falsi testim0nii
Cum autem in quaeSti0ne n0Stra nulla exstiterit cauSa, cur fidem trium harium f0rmularum in dubium VocΡmus,put ea genuina eSSe 0SSe neque recte fecisse Vir0Sd ict08, qui uncis incluSeriint. His autem legibus cum Ap0ll0d0rus dem0nstrare tuduerit Stephanum c0ntra leges testatum esSe, jam p0Steri0re
Reetissime Reiskius praesentis Drmam, quae in odicibus exStat, mutavit in formam oristi. es Dem orat. 474 1 orat. 49 g 65. Quam sententiam video Blassium quoque l. l. p. 409 adn. 4.rr0ferre.
13쪽
0rati0nis parte teStamentum, qu0d ab adversariis pr0latum erat, Supp0situm esse neque innin Pasi0ni licuisse testamentum facere, maxime probare c0natur compluribus legibus laudatis. Quarum legum prima quidem est e testamentaria, quae in Q sic legitur:
Haec est lecti optimorum codicum, litibus haec litis instrumenta tradita sunt. At line verba logis non stiluinaeSSe inter omnes constat. tiliae etiam . . Esius ' hanc Drmulam literpretari idem ducit atqui Aethiopem lavare. Sed priusquam viro d0etissimo concedamus hunc l0cum iis adscribendum ess0, iu0s insanabile Vulnus asiliXerit illi aeramus an Si'ntentia apta ex verbis expediri p0ssit atque prius quidem Videamus, tuo m0do Verba scribenda et intellegenda sint, deinde num haec lex pr ea habenda sit quam Ap0ll0d0rus Scribam legere jussit. Summa inter viros d0ct0 dissensio est, et qui h0mines
cf. an de Es de jure familiaruit apud Athenienses p. 3. cf. Sehoemanni in Isaeum comment. p. 200.
quispiam in lege, quae a S0l0ne originem dueat, et illam inusitatam verbi rotat, significati0nem et hanc p0steri0ribus temp0ribus insolitam c0nstructionem perferri p0SSe quare his causis neglectis nunc in t0tum legis argumentum
Verba autem tradita ita intellegere, ut Vertamus: istiuibus jus civitatis n0n ita datum est, ut nec abr0gari nec in c0ntr0Versiam Vocari queat , 0mplura n0SVetant. Neque enim ullo alio loc0 0eemur apud Athenienses talint 0d civitatem donari potuisse; deinde vox ἐπιδικά&σδatn0n habet Significati0nem in controversiam V0candi, Sed sibi vindieandi, denique intellegi 0n potest, cur Sol0B, cum h0 instituto testamenti faciendi id m0do efficere vellet, ut hereditas in familia maneret, id quod ingenuis civibus permisit, adscriptis, qui in hac re ill0rum pares judicandi sunt, n0n permiSerit. Neque Vero hoc modo explicare licet: quicumque non sunt cives adscripti, iis licet sua liber arbitrio legare, ita ut nec impedita sint nec in judici de eis agatur :nam primum quidem credibile non est legis auctorem, Si hanc Sententiam proferre voluisset, tam obscuram Verborum positionem et c0nstructi0nem usurpaturum fuisse tum Sol0ni 0 licuit, cum hanc legem Scripsit, Voci ἐπ ι κα soat Vim Succedendi modo ab intestato, qua una significati0ne 00 0e intellegi debet Subicere, Sed ratio habenda erat 0rum quoque temporum, quibu ἐπι- rixia,ut et e testament et ab intestat erant denique argumentum t0tum repugnat legi, cujus paullo p0St, in i 29 0rat0r menti0nem facit tuaque Statuitur, ut ἐπι- λχuri tum qu0que sat cum here ex teStamento exstet, et
inoe 0d intellexerunt Hier Wolfius in edit sua a. 1572 et Petitus Leg. Att. p. 478. Duas causas jam attulit uiisenius de jure hereditari Allien. a. 8l3 p. 55 adn. 2. Hoc modo explicuerunt oemelius in ed. Oxon et Platnerus, dii litibus et acti0nibus Athen. a. 1828 ol. 2 p. 321.
14쪽
cuivis testamentum ut suppositum vel irritum in contr0Versiam V0care liceat. Quare ne e0rum quidem Virorum Sententia Vera SSep0teSt, qui Verba sol H ἐπεποιηυτο putant diei de filiis ad0ptatis et Verba vara ... ἐπιωκύ σου pertinere ad λα-
δωδut, aut qui notητους simul et li0s ad0litatos et cives adscript0s intellegunt. Atque ne haec quidem uterpretati legis' mihi Videtur ferri posse: ..quicumque ad0ptati Π0n Sunt illiud quidem si sunt, nullum ab hereditate excindere neque ullam hereditatem in judici appetere possunt iis licetutestamento sua legare '; nam illam illam Verba ἴστε. . .iπt tae unoia ad πεπo η υτι, recte referuntur tamen talis
interpretati particula ia ora linime probati p0test. Sed verba non aliter intellegeri licset quam sic sequictim ille ad0ptati n0u sunt, ita ut ne lue jus exeludendi qu0 Velint hereditate sua neque virginem heredem petendi habeant. iis licet l0gare sua libero arbitrio. Sed haec Verba
inter se repugnare luce Mariu est. Hac autem V0cis musti interpretati0ne et Verborum μοι Γην ἐπεποιηυτο cum Sequentibus ἶσα η ἀπειπεt NITἐπtὐκ unout 0njuncti0ne servata nostris temporibus c0mplures viri d0et alius aliter l0cum explicare studuerunt. Ut exstitit, i qui voci δοτε vim conjunctionis ἐς εὐτε subiceret et hanc Sententiam X 0rbis expedire v0luisse videretur :
De iis causis bellus dissenii Seli leniannus in censura libri Platneriani quae exstat in annal Berol. a. 828 0l. 2 p. 340 Sq. Hoc modo intellexit Gansius de historia juris hereditarii Vol. 1 p. 385. Haec est sententia Bunsenii l. l. p. 5. et T. et chellingit deS0l0nis legibus apud oratores Atticos p. 28. e Platnerum in censura libri Bunsentani quae exstat in annal. Heidelberg. a. 18 I p. lu;9 Sil. Darestius l. l p. 30 vertit: Quieonque navali piis et adopteavant lepoque ii S0lon est devenu reli0nte a mi in qui nouiren0ne a rad0ption o qui neu obten renuo en possession petit dispose librement de se biens par testament. Hoc apparet ex notis, quas vir doctissimus p. 307 adjecit.
. . Quicumque n0n Sunt adoptati Vel Sunt ad0ptati, sed p0stea ex familia ad0ptiva excesserunt neque hereditatem appetierunt, iis licet liber arbitri legare.' Sed haec legis interpretati minime Hrri liotest; nam ut hoc loco V0Xcuar Vim conjunctionis ψ' υτε habeat, id qu0d mihi n0n ita Verisimile est, num aliud in verbis inesse potest nisi hoc: Quicumque ad 0ptati li0n Sunt iis ea c0ndici0ne ut ab adoptati0ne n0n decesserint neque hereditatem appetierint,lideto libor arbitri legare γ' Quae Verba non sibi con- Venire apparet, ita ut praetermissis aliis causis statim hanc ob rem talis explicati reicienda sit. Simplici0r, sed n0n probabilior est haec explicatio Verb0rum: Quicum lue non erant adoptati, ita ut eo tempore, quo Solon magistratum iiiiii, patris adoptivi 10reditatem neque recusare neque appetere 90SSent, iis liceto liber arbitri de suis constituere. Schulinus quidem, qui hanc interpretati0nem proli0Suit, aliud praeceptum putaVit praecessisse, quo sitis ante Sol0nem adoptatis pr0pter novam uris hereditarii c0nstitutionem arbitrium datum esset ad0ptationem ut recusandi aut retinendi. At primum luidem traditam formulam p0steriorem legis partem fuisse nil hi persuadere n0n 0tui; nam si tale praeceptum praecessisset, temp0ris terminati0, quae inest in Verbis τε suco εὶα ε του gue ViX in p0Steri0re parte p0sita, at duae legis partes particulis ii ἐν-δὲ 0njunctaeesssent. Cur autem omnino tali praecept 0pu erat, quoniam civibus ad0ptatis semper filio in familia ad0ptiva relici in suam familiam redire licuit, neque filii ad0ptati Sol0nis legibus hereditariis ullam calamitatem acceperunt 3
inutilis est 3 Hae isensi0nes, pr0pter quas Sehulini interpretatio mihi
15쪽
quae 90Strema prop0sita est Thatheimius enim verba controversa h0c modo intellexit: Quicumque n0n ita adoptati sunt, ut neque ab ad0ptatione decedere liceat neque in judicio hereditatem patris ad0ptivi appetere pus Sit, iis ex illo tempore, quo S0lon magistratum iniit, libero arbitri legare liceto.' Perclianc autem legem putat Vir doctissimus filiis inter vivos adoptatis, qui quidem ut filii
legitimi tereditatem adire debuissent, non licuisse, Sed filiis testamento adoptatis licuisse testamentum facere. Athac in explicati0ne complura me offendunt. Primum quidem non recte dictum est filiis inter viv0 ad 0ptatis n0n licuisse ab ad0ptati0ne decedere; nam et hali rem nullo ali l0co probari vir doctissimus ipse concedit, et obstat praeceptum quo Statutum erat, ut omnibus adoptatis, si filium in domo ad0ptiva reliquissent, in Suam redire liceret. Ut autem talis ad0ptatorum distincti fuerit, tamen utrique parti a S0l0ne jus testandi datum esse existimo; nam Siquis inter vivos adoptatus aut liber0s omnino non pr0- creavit aut liberi morte abrupti sunt, qua causa legislator c0mm0tu Sit, ne huic potestatem testandi daret Ad talem autem distincti0nem vir doctissimus omnino ea m0dore perVenit, qu0 Vocent ore maxime pressit; at 0c mihi n0n placet, sed ut Verbis ἄστε μη ἀπειπεD II τἐrtὐκ usout in universum significari, quid civibus non ad0ptaiis non liceat. 0ntra legislatorem, Si inter ad 0ptatos
Vel aliam ejusmodi app0siturum fuisse. Quid qu0d hoc
modo explicata lex testamentaria non est integra, nam nulla v0ce de eis civibus dicitur, qui omnino n0n Sunt ad0piati. Quare cum t0 offensiones in hac interpretatione insint, pro Vera eam habere non OSSum Cum autem in omnibus quas protuli explicationibus jure offendi p0ssit neque jam ulla alia Superesse Videatur, nescio an verba tradita corrupta sint. Atque jam antea
es halhelm, antiquit judic. gra 'e. . 69 adn. 3. es. l. l. p. 72 adn. 4.
exstitit qui mutati0ne difficultates am0Vere studeret. Hier0nymus enim 0lsus censuit aut Vocem lix omnino am0vendam SSe aut Scribendum η υ; Sed ne hac quidem mutati0ne res expedita est. Nam si putemus legislatorem de filiis ad0ptatis dicere, permulti loci apud0ratores atticos n0sd iceant filiis adoptatis libero arbitrio de suis constituere non licuisse, Sin autem intellegamus ot τους cives ad- Script08, attendamus ad g 29, ubi rat0r aperte dicit
etiam peregrin0rum hereditates in controversiam Vocandas ei se; nin in autem obstat locus orati0nis in Leocharem, 'quo leguntur Verba πεποίηντο in lege laudata.
Quid igitur fiet de l0e n0stro Mihi quidom videntur
difficultates facillima mutatione am0Veri 0SSe. Propono enim ut Scribatur οἶς υ pr c, τε argumentum legis jamh0 Sit: Eis, qui n0n Sunt ad0ptati, quibus tamen eo temp0re, qu Solon magistratum iniit, nondum licuit quos velint hereditate sua excludere aut virginem heredem petere, nunc est p0testas de bonis suis testamenti faciendi. u0d dii pronomina relativa sol et oi inter Se conjunguntur, nullam habet 0ssensionem in lege, quae a S0l0ne originem ducit Neque offendas in n0ti0ne ex-huredandi, quam Verbo detratetreii Bun senium et chellitigium Secutus hoc l000 subjeci; nam eadem vel similis significati liiijus verbi alibi ' quoque reperitur. Illa autem conjectura probata parentheSi ora Eoi υ ista την αθυ0I time c0njuncta est cum cetΡris Verbis. Ante Sol0nem autem vir Atheni0nsi n0n licuisse libero arbitrio de bonis Sui Statuere, sed proximum quemque heredem Successisse et si nullus adesset heres, b0na in gentis p0testatem VeniSSe, maxime Plutarchiis l0c qu0dam vitae S0l0nis ' dem0nstrat.
16쪽
Ili extrema parte legis luce clarius est verba
commem0ratae Sunt, minime possint 0cari legibus repugnantes. Quare eiskius mutatione adhibita seripsit
d0ctissimi interpretati neque Beelsii. qui illius conjecturam probavit, explicatio placet. '0ntra mihi videtur praeferenda esse mutati H essetiugii, qui cum aliis l0cis,
liuibus oratores hanc legem laudant leget'etur NI'χυοἀου, hanc Vocem n0Stro qu0que l0co restituit. Iam scriptura, tuam ab initi fuisse putamus, restituta transeamus ad alteram illam quaestionem, quam n0bis pr0p0Suimus; luaeritur enim utrum ex eadem Sit, illiam
orator incisidici a scriba legi jusserit, an t0ta lex vel par legis Supp0Sita sit. Atque jam Reiskius putavit verba
fuisse, Sed ipsa vocabula coar significari c0nsequentiam elege ductam et postea demum additam. At Supra dem0nstrare Studuimu Vocem obar minime ferri p0SSe, et c0njecimus scribendum esse οἱ tu, sed etiam lia mutatione probata tamen quaeri p0ssit, Verbane p0Stea demum inserta Sint praesertim cum in oratione adverSus 60charem, in sua hujus legis menti sit, Verba n0n XStent. quo autem putemus Verba addita esse Orat 0ribus ipsis, cum legem laudari juberent, sane licuit ea praecepta, illlae ad rem n0n pertinebant. mittere, sed non licuit fluidiluam aut mutare aut interp0nere. Sed ut hoc facere licuerit, quae erat causa, cui irat0 hanc minime necessariam
17 sententiam adderet Neque verisimilius est p0steri0ribus
d filium temp0ribus haec Verba interp0sita esse; nam si haec Verba a genuina lege afuissent, Verba τε Giωνευτα ε την leti: null0 0d cum ceteris cohaesissent. Neque mihi bicias l0e illo rati0nis adversus e0charem lianc Sententiam non exstare, nam ibi Dem0sthenes omninon in totam legem laudare vult, sed alias qu0que parteS0mittit. Sed ne haec luidem mihi videatur justa MnSi0, si Di te dicas verisimil0 0n esse in lege talem temp0ris
terminati0nem exstare; nam sane hoc nostrum est judicium, sed antiquis illis temp0ribus talem notionem ineptam n0n fuisse pliaret e decret a Plutarcho ' servato, quod quina S0l0ne originem ducat, non est dubium. Iam Ver alii, in quorum numer est V. d. ESius. totam bigem fictam esse censent. Cujus rei testimonium irid icti saepius asserunt, qu0d verba, quibus orator legem laudat, eadem Sunt ac verba legis. Sed hac ex re mihi videtur nihil c0ncludere licere, nam plane c0nSentaneum est oratores, cum de lege dicant, maxime ipsa Verba, quae in legibus insunt, in suas rati0nes transferre. Offendebatur autem V d. sitis Verbis τα ξω του tuolsout Dat ἄπως υ ofisi, quae minus convenirent graeci sermonis legibus eum autem, qui talia c0nssavisset, e oratione ipsa meli0ra dicere p0tuisse, cum m0 Sequeretur τουτοις uoc iamat tuolsout tu ξω τῶν Sane falsarius meliora
dicere p0tuit, sed ea ipsa de causa, qu0d similia verba in l0ge 0n insunt, Sed alia dicti usurpata est mihi videtur apparere legem non fictam, sed genuinam esse Neque enim s0rmuhim pr0pter unam causam, quod aliqu0 Verba usitatis rati0nibus grammaticis repugnant, falsari tribuere licet, inini put phirimis hujus generis l0cis prius quaeri nilum SSe, utrum Verba, quae offensionem habent, c0rrupta sint an in iis indicium antiquioris aetatis exstet. Qu0d autem injus l0ei structuram graeci sermonis legibus
17쪽
minus convenire contendit vir d0ctissimus, h0 milii non perSuaSit, cum talem numerorum mutati0nem permultis l0cis apud ptimos script0res reperiri videam. Sed haec lex minime integra esse p0test, cum nuthim exstet praeceptum, quo de iliabus dicatur, aliis autem locis ' 0bis traditum sit talia praecepta in lege insuisse. Puto autem totam legem it: fuisse comparatam ut illai 0rmula, quam tenemus, pri0rem partem efficeret et ρ-quentibus demum verbis legislator praeciperet, tu id seri oporteret, Si forte sitae essent natae Sed num putandum est scribam h0 l0c totam leg m, 0n m0d partem, Hae
nobis tradita est, legisse Orator pr0mittit in 6:
iis suu et in 20 adh0rtatur judices: σχές clari δὲ χοὶ tor sq. Quibus verbis mihi videtur 1 0rmula, quae exstat, plane
resp0ndere neque censendum est orat 0rem, cum dicat τιουτέου oluoυ, totam legem recitari jubere.
At num hac lege re vera dem0nstratur Phormi0ni non licuisse testamentum facere in lege vidimus diei de filiis ad aptatis; e0ntra Ap0ll0d0rus probare studet Pli irinionin0n licuisse, qu0d esset adscripticius Hoc loco n0sci an
aptum sit m0nere dicti Hieron. 0lsi, qui judicavit in hisb gibus multum esse obscuritatis cum propter Vetustatem ei depravationem, tum ob calliditatem rat0rum, qui eas et mutilare et u commodo quovis det 0rquere Si terent. Hujus autem loci difficultatem primus sustulit Meierus, cum dem0nStraret lianc legem quam legislat 0r de filiis ad0ptatis statuerat, Ap0ll0d0rum callide ad cives noV0s,
es eier, de bonis damnatoriam p. M. Hanc sententiam paene inanes probaveriant, qui post teterum de his verbis disputaveriint ut V. d. s l. l. p. 80 Blas l. l. p. 474 Darest l. l. p. li)T: 'aissenior in commentatione de jure testandi, quae inest in annalibus raneo gallicis annuatre de Passociation liouraeneouragement di3 Plud 's grec-ques en France' 1870 p. 26 Thallielm l. l. i. sis adn. 3.
qui et ipsi rotητο V0cabantur, transtulisse, quod h0 e re
Quod artificium cum n0n perspicerent, plurimi Viri docti eo perducti sunt, ut falso censerent legem esse de civibus adscriptis atque etiam Drmulam traditam, quae potest certe genuina esse, nam firmissimis indiciis auctoritas paucorum mod ex his in orationes insertis litis instrumentis probari potest Supp0sitam putarent Sed hujus legis, qua pati interdictum erat, ne Superstilibus siliis senuinis testamentum faceret neve aliis Suali garet, una quidem data erat exceptio de hac autem recerti0ros facti sumus formula, quam hujus rati0nis grai insertam videmus. atque haec sunt Verba legis:
Quae verba plerique viri d0cti ita intellexerunt, ute injungerent mediam partem cum ultima atque hoc m0do Verterent: quod superstitibus his legitimis pater fecerit testamentum, id tum demum ratum esto, si illii ante pubertatem decesserint. At si filii legitimi superstites erant, SuperVacaneum erat atque Isaeo auctore ne licebat quidem testamentum laesere, quo filii heredes instituebantur. Vocabulo igitur τι, cum filiis legitimis superstitibus ali0s heredes instituere non licuerit, nullae nisi de legatis, S TV0rum manumissionibus aliisque ejusm0di rebus c0nstitutiones intellegi p0ssunt. Talia autem praecepta minime quadrant ad ea quae Sequuntur, nam n0n dicitur, quid deri familiari ipsa sat 0st 0rtem li0rum. Quare praeserenda est altera c0nstructio, qua media pars Di mulae c0njungitur cum prima et ad Verbum tu mi Suppletur ἔπεσβut ita ut li0 sit argumentum: .,Quidquid pater am
es Blas l. l. p. 474 van de EA . l. p. 86 Gans l. l. p. 386. cf. Isae orat. 6 ς 28. Eodem modo halhelm l. l. p. 7 verba intellegit.
18쪽
vivis filiis genuinis statuit, e c0nsilio, ut tum fieri porteret, si filii ante pubertatem m0rtui essent, id ratum esto. Hujus autem ρgis, quod quidem vide0, nullo alio loco
mentio si attamen milii videtur nulla causa XStare, cur Supp0Sitam putemus. Nam primum quidem prorsus re- Spondet Verbis oratoris tum autem quid est magis c0n-Sentaneum illam li0e patrem, cum exspectandum sit li0sn0n ad eam aetatem perVentur0s ess0, qua sui juris sunt et ipsi de suis c instititere p0ssunt, Suo arbitri Statilere,
cui postea hereditas obtingat Altera autem illa ratione, quam Supra Xp0Sui Ap0llodoru illi0que legem explicuit, sed n0n ut legislat0rem ita intellegi 0luisse. Sed ut testamentum sacere, ita ux0rom alii viro despond0ro Pli irinioni non licuisse judicibus Ap0llodoriis pei Suadere Studet. Quod ut demonstret, Scribam jubet
Sequitur in e0dicibus haec formula in I 24:
Cujus legis qu0d sit argumentum et luomodo singulavserba posterioris partis intellegetida sint, maxima inter viros doct0s i si dissensio. 0iskius quidem, quem Hest terus secutus est, set tulit Verba tu δε η 5 ad 9luου, ita ut haec sesset Verborum sententia: Si qua mulier sest lisei sesbon0rum seu a patre Seu a pri0re marito relictorum), tum habet eam uxorem is, qui a defuncto Sanguine toximus est κ' int/,o: iii autem nullus adSit t/ὸζ a segibus constitutus bonorum heres, tum is esto tu/ ζ, cui illa sese permiserit. ' Sed primum liuidom in hac sersione vox χυμ/, diversis modis Xplicatur. tua re tota in t 'rpretatio
noli ita consi matur. Tum jam Sehaeferus ' vidit haec Verba pr0pter totam structuram nult ali modo conjungi posse inter se nisi eo ut 0rba pertinerent ad ἐπ κλ. Ρος. Deni lue recte opp0Suit Schsellingius t illi id quod explicatio eiskiana secum ferret, p0tuisse in d0m aliqua neminem alium exstare nisi unam filiam, minime convenire ceteris institutis Atticis, sed legibus pr0ViSum SSe, ne unquam deesset heres quod ne fieret, ad0ptati filii permissa et arch0ntibus haec cura delata erat. Quaren0n putandum est legislat0rem de hac re quidquam Statui Sse. Tum dubium esse p0test, quo modo intellegenda Sit 0 ἐπιγές 5. Qu0 Reiskius vertit . cui sese illa ipsa permiserit se id maxime assentior Sehellingi hanc v0cem
nullo aut nisi Verb0 ut τὴν app0sit Significare p0SSe. Platuerus' autem, in reliquis rebus ReiSkium Secutus, putat Verbum ἐπιτ έπειν p0tius intellegendum SSe c0nsdere se sed ne haec quidem significati oratorum attic0rum ull0 000 0nfirmari p0test. Atque in universum cum
Soli et lingi Vorisimile n0n esse arbitr0r mulieri apud Ath0nienses jus mariti eligendi tributum esse. C0ntra alii viri d0eti, ut Petitus et Od01 r. Muellerus'
et priore sententia abjecta etiam latuerus' verba ἐὰν hu' rettulerunt ad ἐπόχλη 'oc ita ut 00 SSet argumentum: HS Virg ἐπίκλη ly/νς St, nubit proXim agnato, Si non est ἐπίκλη λος, illi nubit0, cui pr0Ximu agnatus desponderit. Nunc ria est quaesti0, qu0m0d in numero Virginum, quibus proximi agnati non XStent, SSe 0SSit ea, quae non it ἐπίκληρος. 00 ut explicarent, Viri docti contenderunt Uce ἐπίκληρ/, Significari filiam magnae rei familiaris heredem, sed null0 0co haec Significatio c0nfirmatur,
cf. apparatum crit ad hanc Orat. cf. l. l. p. 7.
es Isaei de poli lier g 30 de Pliil her g 5. es latiter synibola ad historiam juris Attici p. l8. cf. l. l. p. 34. es indie litter Gotting. a. 1821 p. 1178. es de si et aet vol. 2 p. 253.
19쪽
immo c0mplures loci obstant, quibus paupere qu0que puellae proximi agnatis carentes nominantur Tisis Hu. Alia rati0nti . r. Hermannus vocem intellegit, cunic0ntendat filiam, cui neque pater neque frater neque VuSadsit, ita tantum non 'isi is, esse p0sse, si frater li0sin aliena tutela reliquerit qui, etsi 0na hereditaria acceperint, si uri tamen mulieris esse n0n 0sSint. Qua in interpretati in subtiliter exc0gitata, quam Thallieimius qu0que pr0baVit, id unum mihi Scrupullam m0Vet, qu0d lex n0n esset integra cum legiStat0r 0n Statueret, quid seri p0rteret, Si frater m0rtuus tut0rem n0n 0nStituiSSet. Attamen Hermannus multum profecit explicatione sua: nam primus demonstravit, h0c l000 suo eSSem0n maritum, Sed tutorem.' neque Vocem intri frati habere Significationem despondendi, sed c0mmittendi, neque Subjectum scis ἐπt-
His autem viri doctissimi sententiis pr0batis mihi
videtur alia rati0ne 0eus plime Xpediri posse. LegiStat0r tua cumque rati0ne filiabus hereditariis prospexit et quam maXime curavit, ne niluam tutore carerent. Quid autem, Si in domo, in qua praeter filiam nem0, qui quidem sui juris sit, nisi frater exstet, frater ipse Athenis in compilares menses Vel etiam ann0s ali proficiscatur 3n0nne tum mulier Si pr0Ximis agnati destituta, tuamquam n0n Si ἐπόχλη Mic F0rtasse autem aliae quo luec0ndiciones reperiri p0ssunt, quibus res ita sese habeat Mihi igitur argumentum hujus 1 0rmulae hoc videtur esse:
es juris doluestici et familiaris apiid Platonem in legibus cum veteris Graedia inque primis Athenarum institutis comparatio p. 10 adn. 26. cf. l. l. p. adn. 2. Tutores ut impubertim, ita feminariam Allienis exstitisse demonstrat Isae de Dicae0g. her. I0. Pro in τρυγω nomine Omen sponi non est ita singulare, sed alibi quoque reperitur, ut Demosth. r. 434 16 es Platner, de lit et act. Vol. 2 p. 276. Franckio, qui in ephem. Jenensi a. 1844 p. 74l cogitavit fortasse Vocem νομος Supplendam SSe, SSentiri n0u 08sum. cf. V. d. Es l. l. p. 55 q.
hUt nullus h0rum virorum mulieri adsit, id duabus causissessi ei 0test; si illi omnin0 0rtui sint, ita ut mulier sitinia ooζ, tum est in tutela tut0ris, qui aut testamentomui tui constitutus aut ab arch0nte c0nstituendus est; in autem unus ex illis adhuc superstes sit, ita ut mulier non sit orba, sed qualibet causa tut0ris munere fungi prohibeatur, tum quemlibet virum ille c0nstituet, cujus ii tutela mulier sit. At lualsem legis obscuritatem, audio Sane c0ncedo legem n0n ita illicidam esse; sed num legislat0r, cui maxime pus est paucis Verbis quam plurimas c0ndici0nes Significare atque complecti, aptius haec praecepta enuntiare p0tuit 3 Mihi igitur p0strema 0rmulae verba, qualia tradita Sunt, videntur ptime intellegi p0SSe neque c0njectura opus esse. Quas autem protulerunt Viri d0cti 0njecturas, iis difficultates p0tius auctae luam Sublatae Sunt. Namqu0d Bunsenius c0njecit ab initi in lege scriptum fuisse tu lita ἐπικλητος et legi Sententiam hanc esse: nullo Ver0 0rum Virorum XStante, Si quis erit lege Vocatus sive pr0ximus ei qui ducere illam p0SSit, in minus, cuitiator Sive gente c0gnatus tradiderit, c0ll0eare illam liceat :id latuerus in censura libri Bunsentani demonstravit ferri non Ρ0sse, cum primum quidem V0 ἐπόχium apud oratores attic0s uinin n0n exstaret neque, nisi aliud quid app0sit uni esset, hanc Sententiam habere p0SSet, tum
altera harum significati0num, aut τυυ Urio Rut αυ ἐν ἐπόχλη γέ t I plane SuperVacanea eSset, o autem ἐπάτροπος e eiS, quae aut Sequerentur aut praecederent, minime
suppleri p0SSet. Alteram c0njecturam pr0p0suit chellingius, ' quam non magis esse aptam Franckius dem0nstravit. Cum enim
Hae conisicione tutor sane maritus qu0que est ἐπικληρου, quae res videtur significata SS V0ce QEtν. cf. l. l. p. 8. cf. l. l. p. 129l. e l. l. p. 98.
20쪽
Scriberet in Da VI, ilii lia coiijectura pr0fecit 3Nam quod ipse Voluit ad line Verba oto: cogitatione addi, id jam supra dem instravimus propter t0tam loci structuram seri n0n posse duarum autem significationum ejusdem rei, ει ol ηοεὶ et in T STtκ ζωοί τις I, qua quidem ita conjungit, ut alteram ex altera necessari c0nsequi existimet, una quidem plane SuperVacanea St. uare iis conjecturis neglectis acquiescamus in eis verbis, quae in c0dicibus n0bis tradita sunt et mea quidem Sententia prorsus recte Se habent. Sed nunc disputandum est de sile et auctoritate1 0rmulae, quam de compluribus causis Supp0sitam putat Franckius. Primum luidem ostenditur Vir doctissimus ea re, quod Verba legis rat0ris Verbis n0n con Veniant: nam cum orator Scribam jusserit eas leg0s recitare, quibus Statutum Sit, penes quos esset jus mulieri despondendae, de lac re in legis pri0re m0d parte agi, altera parte praecepta asserri, quae non hoc loco sed infra demum desiderentur. Sed non animadvertit Vir doctissimus Verba,
legem indicat, n0n convenire pliaret; sed in hac re mihi videtur non offendendum esse, cum alibi luoque orator et varias res e0nfundat et res inter Se 0linerentes divellat. Sed etsi dem0nstravimus duarum de tutela et Sp0nsaliis mulierum legum c0njunctionem ab oratore originem ducere neque ostensioni esse debere, tamen nondum probavimus genuinam esse 1 0rmulam traditam Suo enim jure offendebatur Franckius, qu0d iu 0rmulta ecphiribus, quibus p0testatem desp0ndendae mulieris fuisse alii rat0rum attic0rum loci dem0nstrarent, tres m0d illi n0minarentur, qui ab orat0re exempli causa c0mmemorati essent. Quae difficultate n0s expedire ViX 0terimus, nisi lacunam in lege jam antiquissimis temporibus ortam esse pr0ba-
25bimus; iu0d tamen mihi seri p0sse videtur. Puto enim totam sorinullam, quam orator recitari jussit, ita fuisse
tentiae fluarum pri0 Drtasse incipiebat a verbis εα δὲ I/η di 5 τουτων et 0cebat, quibus aliis pr0pinquis praeter patrem et fratrem et avum liceret mulierem desp0ndere, posteri0r exp0nebat, quid significaret 0 ἐπίκληρος Quacum lege rat0 conjunxit illam de tutela, cujus prima parte statuebatur ut line essent in tutela patris aut fratris aut avi, altera pars jam exstat inde a verbis αυδεο Vlii γ το υτ υν illae autem Sententiae, quae ab initio in media formula exstabant e facilius excidere poterant, quod ab iisdem verbis incipiebant, quibus id praeceptum, quod in fine legis Scriptum St. Tertia autem legis de tutela mulierum par8, quae
ni illa v0ce interposita Verba τουτου Ηου But Sequebatur,
niihi videtur ea Drmula esse, quam nunc in rationis
Hanc formulam Franckius ' subditiciam putat esse, tu id integri0 legis Di mula, quam legi jusserit orator, in pr0mptu non it Sed hoc minime recte dixit vir d0ctissimus, tum id unum mirari possumus, cur orator hanc partem a pri0re SecreVerit, neque ullam aliam cauSami ei per nisi Di te inscitiam orat0ris. Praetera autem nihil habet vir d0etissimus, quod vituperet; nam qu0 dixitDrmulam sex rat0ris verbis c0mp0Sitam esse, hanc fren- Sis nem Vanam esse jam Supra vidimus. Cum autem pri0r lex, qu0d quidem Video, nullo ali loco confirmari potuerit,
Hanc sitisse legis formam, confirmatur verbis Isaei in or IIII. Hanc sententiam addi potuisse etiam Franckius c0ncedit. es. l. l. p. Q.