장음표시 사용
21쪽
Post renatas litteras nullum sero sui seculum, quin Persius suos non modo lectores, sed etiam editores et interpretes nactus sit. Nam inde a Bartholome Fontio et Ioanne Britannico usque ad nostra tempora plurimi suerunt viri docti qui certatim hunc poetam illustrarunt, in quibus nemo dubitaverit primas tribuero Isaac Casau- bono. Post illum vero , qui omnia, praesertim quae in serioribus graecis latinisque philosophis ad ersium explicandum conducerent , in suum usum conVertit, contextus quae vocatur recensio parum processit, donec sub finem seculi praecedentis Belgius suam editionem , in usum praelectionum Academicarum comparatam, Vulgavit. Nullus vero seriorum interpretum tantam Persianis
satiris lucem affudit eiusque lectionem promovit quam quinque ante annis Otto Iahnius. Nec facile cuiquam veterum scriptorum editori, si Cortium hin Lucano eximas, tantum codicum numerum excutere licuit Circa idem
Fuerunt ei codices collati re numero; cf. 'eber in praesedit Cortii morte interruptae, p. XX XVI.
22쪽
tempus praeter Ialinium etiam alii exstiterunt , qui vel ipsi criticis copiis instructi, vel aliorum vestigia secuti, in Persio illustrando elaborarunt. Prodierunt C. F. Hermanni Lectiones Persianae et editioineinrichiana, in quibus utrisque libris etiam alia eaque
nova subsidia in auxilium vocata sunt. Horum diversis in Persium collatis studiis accidit, quod raro tantum in edendis scriptoribus usu venit, ut prorsus seiunctae a se in*icem copiae elaborari et in lucem emitti potuerint . um eodem sere tempore prodierunt uenigeriana editio in usum scholarum comparata , et Teusselii versio germanica prolegomenis et annotationibus ornatari quorum hic in plerisque Ialinii recensionem , ille vero Iectiones ab Hermanno Commendatas secutus est. Neuter uti potuit Hetarichiana editione, quippe quae a ah ni ex ipsius Ueinrichii schedis adornata , post vulgatam demum Iahni editionem emissa est. Horum igitur quinque eruditorum virorum Matinii, Hermanni, einrichii
Buenigeri et eus elii in Persium commentationes, nec non aliorum virorum doctorum , qui post illos er- si satiras passim attigerunt, lucubrationes , accuratius mihi examinandas sumsi, ut, singuli perpensis et ponderatis , pro viribus exponerem quaenam Praesertim lectiones , interdum etiam interpretationes, ubi laudati inter se interpretes disserrent, maximo Se commendarent. Neque ipse in ea re critica supellectilo prorsus destitutus sui. Quum enim mea multum interesset egregias einsit membranas, quarum integram
collationem Iahnius dolebat sibi ad manus non fuisse,
23쪽
inspicere, ad virum clar Geelium bibliothecae Lugduno- Batavae praesectum, me converti, qui pro insigni sua liberalitate Persianos codices ss. , qui Leidae exstant, omnes mihi transmisit quinque numero, de quibus statim acturi sumuS. Pauca adhuc de ipsa mea disputatione praemonenda
habeo. Pro ratione, quam in ea Sum secutus, nonnun quam etiam in censum vocantur lectiones, quarum utra
eligatur vel parum reserat e dissicile diiudicatu sit;
eas tamen Omittere nolui ne a proposito aberrarem. Deinde non inutile duxi indicare, quinam ceterorum editorum, quos aut ipse inspexissem, aut quorum lectiones ex aliis editoribus mihi innotuissent, hanc illamve lectionem sint secuti, ut si uno conspectu appareret, quid singuli rectum vel pravum receperint vel commendaverint id quod postea vidi etiam a viro docto ivtari ut a Ialini lactum suisset. Ex iis autem quas ipso inspexi, Schrevelli et oenigii editiones minoris mihi visae sunt esse momenti. Ille enim in plerisque Pithoe secutus est editionem neque, ubi ab ea discedit, meliorem semper amplexus est lectionem. Eadem sero ratio intercedit Κοenigianae editioni cum Belgiana;
neque, si Commentarium spectes, magnam laudem meretur, quamquam, ut recte animadvertit Helarichius ὶ, de singulis consuli potest. Qua vero nonnotationibus congessit Schrevelius, ea haud raro e variis virorum doctorum interpretationibus sine ullo compilata
24쪽
iudicio D, ita comparata sunt ut nulla iis auctoritas haberi possit in Nonnumquam etiam ex aliis editionibus appositae sunt annotationes ad diversam lectionem Spectantes , nullo tamen eius diversitati, addito indicio Longe melior est O. Bondi editio , quae saepe nimis ab aliis est neglecta. In codicum denique lectionibus perscrutandis non raro animadverti j, Ialinio Hermanno , IIeinrichio, assovi etiam ex iisdem codicibus discrepantes prorsus asserri lectiones, ut Saepius, ubi codicum auctoritas quam maxime valere debet ad lectionem vel commendandam vel respuendam , anceps haereas quam eligas. Id indicare, quoties fiebat in locis de quibus disputavi, non praetermisi. - Odices autem quorum collatio sequitur
sunt hi Codecus Bibliothecae publicae Leidensis n. 78. L. ,
membranaceus Est idem codex de cuius variis lectionibus iam disputavit Hermannus in Lectionibus Persianis εὶ,
ubi eum littera C insignivit. Tribuit is hunc codicem
Sec. XII. , sed auctore diligentissimo bibliothecae Lugduno-Batavae praefecto, non dubito quin potius sec. X. ineunti adscribendus sit. Iam olim eius lectiones P. Bur- mannus cum Brettingero in communicavit. Num vero
css. Passov. p. 4 et Heinr. p. l. Eodem modo idem Schrevelius egit in edit Horatii; cf. quibus verbis hac de re in eum invectus est P. Burm in praef. edit Horat. cum Rutgersit Lecit. Venusinis. Τrai Bat. 1699. 3 Idem animadvertit eusset. cf. cens. l. p. 73.
y imprimis I pag. 15 et II, 4 et .a Quem uide in Schelhomii Amoeniti Littere. T. X, pag. 1111 cf. Herm. Lecti Perss. Ι 15.
25쪽
is antiquae tantum Vitae lectiones a Burmanno acceperit, an Satirarum etiam, et an iis usus sit, id indagare non potui. Deinde udendorpius ad Vitam Persit in edit. Suet. p. 1001 dicit, se in ea edenda usum
esse duobus vetustissimis ersi membranis quarum alterae cum perpetuo , ut sertur Commentario Cornuti libris Vulcanii emta recenseantur in catalogo pag.
328 n. 78. seu de re nihil quidem constat. In libris enim Mss. Vulcanii, qui anno 1615 ab eius fratre in bibliotheca Acad. . . commodum emti sunt, quique in catalogo Mss. anno 1716 impresso memorantur, huius codicis nulla exstat mentio. Neque ulla
ratione excogitari potest unde udendorpius huius rei aliquam habuisset notitiam. Et vel sic tamen quod Bouhierius in lim suspicatus erat, Oudendor- pius deinde temere, ut videtur, affirmavit, et nuper Ialinius in denuo coniecit, id revera ita se habere pro
certo affirmare me posse credo nempe codicem hunc Leidensem eundem esse atque Vulcanianum ut verosimile sit eum a superiore demum emtore postea
separatim ad bibliothecam Leid pervenisse , in cuius tabulario de ea re plane siletur. - Ialinio 3 vero edoctus, Merulam ad Ennii fragmm. p. 7 ex locupletiore Bonav. Vulcanii codice Cornuti quaedam prο- ferre quae ipse Ialinius non vidisset et quorum fidem suspectam haberet. ipse eum librum evolvi et
26쪽
locum ciun eodice eid conserens Merulae fidem siquidem Leid et Vulcan idem sunt salvam reperi. Illud
quidem scholion non magni ponderis est, sed re Vera locupletius quam editum. Verba , quae citat Merula sunt ex commento ad Prol. s. 2, ad Sat. V vss. et 10. is autem quae etiam in edito, ut nune habemus, leguntur ad s. 1, at ult. post Verba:
cuius etiam Ennius in principio annalium suorum meminit hoc Versu, quem etiam Persius carminibus suis iunxit et reser ab Ennio ablatum
Merula ex codice s. Vulcani haec addit:
qui Ennius hoc scripsit dum se somniasse in Parnasso dixisset et visam Homeri aninam secundum Pythagorae dogmata per aliorum corpora ad se veni Sse,
quae totidem verbis in codice s. eid. n. 78 Ieguntur, sed in edito plane desiderantur. Hoc vero argumentum , nisi alia accederent, levius esse quam ut pro certo aliquid ex eo probare liceret, mox animadverti inspecto codice Voss. n. 18 in quo eadem illa leguntur. At quae Merula porro affert ad Prol. Vs 2, prorsus quidem conveniunt cum iis quae in edito exstant, sed plane diverso modo leguntur in ossianori cuius verba ad hunc versum haec sunt
Bicipitem dicit, quia mons parnasus dividitur in duo iugera inclicona et duorum capiti c. Mons in tria dividitur in iuga, in latera, in radices Helicon mons Metiae musis consecratus. Tangit hic ennium qui dixit se vidisse per somnium Bomerum sibi dicentem quod eius anima in suo esset corpore. Somniatae sicut somniavit gallus ut in virgilio habetur et factus est poeta. Mons cretae et habet duo capita vel cornua l. e. claram et nirum. In cirram sic colitur apollo, in is liber pater.
Praeterea ipsius ad Tac Ann. XV, 1 et XVI, 34
27쪽
duas memorat lectiones codicis Vulcani o Vita Persit, quarum utramque codex Leid exhibet. Itera est in nomine rhetoris Verginii Flavi ubi lectio Verginium
Flavum, quam Lipsius ex codico Vulc. assert, cum Leid. Convenit, quum in oss. n. 18 pro ea legatur Virgilium Flaccum , cuius postremum verbum ab eadem quidem manu in Flavum mutatum est. Altera autem in nomine Paeti Thraseae quod ex codicis Vulc. scriptura vetithrasea, bene correxit ipsius Quum autem in codice Voss. n. 18 ultimum desit solium et Vita in fine scripta sit neque hanc lectionem ex eo desumere potuit ipsius. Itaque eoossiano quidem nullum argumentum peti potest quo redarguatur ul-Canianum et Leidensem eundem esse, quod mihi quidem iam probatum videtur satis. Ceterum erravit uent-gerus in recensione Vitae ersi diversos statuens codicem eid. n. 78 quem Oudendorpius usurpavit et eum Leid. o quo Brettingerus varias lectiones dedit. Verosimiliter in hunc errorem inductus est eo quod neque Brettingerus neque Dudendo ius omnem lectionum varietatem indicarunt. Sed breviter videamus de ipso codice hic nitidissime scriptus, solum Persium addita Vita antiqua, et Commentum , continuata serie scriptum L, complectitur. Constat tribus quaternionibus, quorum Ostremus in
medio duo habet soli imparia, ut totus liber 26 soli contineat Primi solii pagina recta alba ist
y In edit. Persi in sin scholariun pag. 5, Ota l. x me varia ratione qua scholia in codicibus contexta sunt, es. Isin in relego p. LXIII.
28쪽
et a parte superiore adscripta habet verba persius accus , ab inferiore Probatio penne et Probatio encausti pagina versa habet Vitam. Ipsius deinceps Persi verba singularum paginarum tertiam tantum partem complectuntur oram interiorem versus duas relinquas Commentum. Neque memoratu indignum est id scriptum esse ante quam ipsae satirae exaratae sunt, quod inde apparet, quia in initio, ubi plura et longiora sunt scholia, pauci tantum satirarum Versus singulis paginis continentur, ita ut unus versus ersiitres saepe impleat lineas et inferior laterculi pars nonnunquam alba relicta sit; deinde vero, ubi scholia sunt
contractiora, contextus multo pressior scriptus est. Singulae inscriptiones argentatae sunt; sic etiam initiales singulorum versuum, sed hae alternatim tantum Ροst Vitam legitur Incipit adnotatio, et in fine scholiorum: Commentum Cornuti in Persio satirico more exFO-sito explicat Ium fur sapiens cernetur foυe; et denuo Explicat Commentum Cornuti Manifesto errore librarius post ultimum verbum Satirae sextae adscripsit Explici mersus de Philomela , quae verba nullam hoc loco explicationem admittunt. Quod autem ad ipsam scribendi rationem attinet quam librarius in
Persi verbis secutus est , est ea sere semper OnStans.
Ubivis in interrogationibus signum interrogandi positum
est. Supra vocativum littera O raro missa est, quod
etiam in reliquis codicibus observavi. Scripturae compendia pauca sic tribus tantum in locis hoc et haec per simplicem h cum sigio exaratae sunt. Semper sereae scriptum vel 4 cum signo subscripto ubi Vi-
29쪽
phthongus requiritur. Alliteratio raro admissa, frequens omissio litterae s in compositis post praepositionem ex . Uno in loco Sat. VI, post versum 16 alienum versum insertum habet doctus et ad calicem igilanti stertere αεO, qui est Iuven. Sat. I, 7 in . Sed universe
scriptura accuratissima est et codex ipse , quem merito magni fecit Hermannus, praestantissimus. Haud raro cum reliquis Optimis codicibus meliores tuetur lectiones. Sic v. o. Sat. I, 9 solus e Leidensibus optimam habet lectionem imitari, ut verosimile sit eo iam Nic. Heinsium in usum esse. Ut vero melius de eius pretio iudicetur, haud inutile duxi omnes , ne levissimis quidem exceptis, indicare scripturae aberrationes Uibus a Ialinii recensione , cum qua hunc et reliquos codices contuli, disserat. Quum autem Hermanniana huius codicis collatio non omnes eius exhibeat varias lectiones, neque constet ad quam editionem eam in stituerit a), nec ubivis immunis sit erroribus in meam pleniorem et, ut spero, diligentiorem collationem, quam
cum Hermanniana rursus contuli, non puto SuperVacaneam lare.
CL Herm. Lecti Perss. III, 31. Is enim e cod. vetustissimo Leid duobus in locis hanc I ctionem citavit in Advv. I, 3, 28 sq. et in epist ad Graev. in Syll. Epist. Burm T. IV, p. 357, pag. 432. Cf. Iahu in Annot.
d. Alterilim. 1844, pag. 1106. . Sic in locis ubi ipse codicis Loid lectiones aperte citat eius collatio dissertis nostra in Sat. III, 19. 33. 108 V, 11. 3. 52. 121 163 VI, T
30쪽
27. , '. n. 18. V 1. est item membranaceus sorina maiore. Scriptus est nitidissime, sec. . vel ΙX. X- eunte et cum Iuvenale una ersium continet. Habet folia 90, sed desunt primum ut ex paginarum notatione et prim quaternione patet et postremum. Divisa sunt in quaterniones, quorum Iuvenalis OVem fere integros complectitur, qui singuli ab ima parte Postremae paginae numeris notati sunt Persius autem duobus integris quaternionibus, qui eodem loco , sed minus solita ratione in litteris pictis A et B , notati sunt, et sex soliis continetur. Incipit folium 2 initio Sat. Iuvenalis et desinit sol. 91 verbo aequalese ita Persit, quae in hoc codico ipsas satiras subsequitur. Iuvenalis habet glossas interlineares et scholia marginalia locupletiora scholiis edit. einrich. vel potius prorsus ab his diversa - Sic etiam in
Persio scholia exstant, quae plerumque quidem cum Commento Cornuti conveniunt, sed passim longiora sunt vel breviora, passim plane diversa. Haec autem scholia non omnia eodem tempore neque eadem manu scripta esse videntur, sed partim quidem non recentiore quam ipsius poetae verba, quibus tam ab utroque latere quam infra et supra in marginibus adscripta sunt. Nusquam , quantum animadvertere potui, Cornuti in iis mentio fit, neque continuat Ordine procedunt, neque semper signis additis indicantur verba ad quae spectent. Lemmatum etiam usus terraru8 Nonnumquam haec scholia praebenti g. Maius in praef. ad cic de Rep. edit. Stetnach. c. XII pag. XXXIV.