장음표시 사용
131쪽
I DE IURE SAECULARI Imperatoris filiam sibi sponsam adiungeret, Ruggerius
Secundus Siciliat Comes eius consobrinus anno H29.
Calabriae, dc Appuliae ditiones ab ipso ademit, sibi qu additis, se Regem Italiae proclamlluit. Quapropter Innocentius Secundus,Romanorum ope conflato exercitu in ipsum contendit,&,signis collatis, Romani profligati, Pontifex, & Cardinalium nonnulli in captiuitatem deducti. Quamuis facerdoti j reuerentia magnus eis est habitus honor, S libertas etiam concessa; Qua permotus humanitate Pontifex et Metecunque peti)t, Regio excepto titulo , indulsit. Ipse postmodum haci Pontificis concessone innixus Neapolim, quae Graecorum erat Imperatorum,coepit. At cum ob Innocentij captiuitatem Romae interea Anactetus fuisset Antipapae renuntiatus,in Galliam Innocentius aufugit; Ruggeri uxad Anacleti partes accessit,atque anno II3O .ab eo Titu- Ium Regium utriusq; Siciliae obtinuit, siue ut Fasticis scribit, titulos Regis Siciliat, Ducis Appuliae, & Principis Capuae . Quamobrem Lotharius imperator opcim Pontifici ferendi crgo Italiam peti)t , NI Pisanorunta classis virtute Ruggerium ab Italia in Siciliam repulit. Quare Pont1fex Rainonem unum ex LothariJ proceribus Appuliae Ducena renunciauit. Sed post Lotha hii discestum , Lucio Secundo ad Pontificatum elato , Ruggerius in Italiam remeauit, ditiones suas o-nanes recuperauit, titulorum confirmationem a Pontifice obtinuit.
Post Ruggerij obitum Vitelmus improbus, eius filius
regno ruiti administrationem suscepit, qui cum ab Hadriano Quarto Neapolitani Regni inlaudationem impetrare nequiuisset , nonnulla Ecclesiae loca arripuit. Quare Pontifex illum excommunicatione deuouit, Scsubiectos ab obsequii iurati vinculo exemit, Beneuen-
132쪽
tumque progressus potiorem Regni partem ad suu praesentia tantumPotificali dominatu pertraxit. At demum Vitelmus Grς cis,& Appulis, si male de Pontifice senti bat,adBrundusium superatis,Rcgno iteria est potitus:&pace cum Pontifice inita,ab eo in utriusq; Regni iuribus
anno Irri. insevd tus est, nec se unquam laturum contra
Ecclesiam arma iuramentum praestitit. Atque ita Sicilia etiam tunc supremo Pontificis Imperio subhci visa est. Post Improbi Vitelmi mortem V uelmus Probus ei fi lius utrunq; Regnum adluit, qui, nullis susceptis liberis, anno u89. diem obh t. Quapropter ClemensTertiys Regna illae, tamquam ad Ecclesiam iure seudali deuoluta, Ecclesiastico Dominio penitus adflcere enixus est. Sed Siculi Rcgni proceres Tan credem Ruggeria Regis filiu,& Vitelmi postremo defuncti patruum in R egem Crea-riit. Ex quo bellum in Appulia interPontificem,ipsumq;
Clemente vita functo, Coelestinus Tertius Pontificatu obtinuit, qui Tancredem de Regno prorsus dehcere sibi in animum induxit. Quare Pontificiae auctoritatis eminentia piaculo Rctig onis si ablato, Constantia ultimi . . Ruggeri3 Regis filiam, quae monasticam vitam annos ianata sinquaginta Panormi profitebatur, Henrico Sexto Federici Enobardi filio in matrimoniti collocauit:cuq; is in Romanorum Regem futilet electus, et ellii Coronam imposuit,adiectis conditionibus,ut bello utramq;Sicilia peteret, sibiq; Copararet, Ecclesiae Censu erogato. Germani tamen Scriptores ast erunt, Constantiam Henrico puellam nupsisse,nec Monasticam egisse. Henricus ist-tur , post Tancredis obitum , cui Ruggerius Secundus successerat diutino bello utriusque Regni potitus est, nunquam auxilium ci suppeditare desistente Pontifice. Paulus usimilius nihilominus est. Quod ultra a Pharum
133쪽
DE IV RE SAECVLARI Pharum non poterat ullum sibi ius in Siciliat Regno Ecclesia arrogare. Coeleshinus iste Decreta, quae Visuntur
adhuc, tria condidit. Primo edixit, si quid Princeps in Principem offenderit, castigatione ad Pontificem spectare. Secundo, ut Principes etiam maximi reuerentia ingenti prosequantur sacerdotes.Tertio inter competi- torcs ob Imperium contentionibus ortis Othonem Quintum renuntiauit Imperatorem .QuamuIS nonnulli declarationem hanc ad Innocentium tertium referat. Diem extremum obiturus Henricus uxorem, S filium,
qui udericus Secundus Pontificis fidei commendauit. uuare cum Ossio Imperator in Regnum Neapolitanuinuaderet,aqua,&igne fuit a Pontifice interdictus: quo sacro Religionis fulmine agitati animis Electorum aliqui Federicum annos natum viginti, aud ex Puseli opInione , duodecim: qui ex auctoritate Pontificis Corona Imperatoria Aquisgrani suscepta, Comitatum de Fori di dono dedit Ecclesiae. Licet ab eo, quem diximUS Othone relictum testamento filisse,tradat Riccius. Fede- vicus autem nil exinde magis prae oculis habuit per quinque, & triginta totos annos, quibus Imperium te nuit,quam damna inferre Ecclesiae,& Pontilicibus molastiam exhibere. Quare in publicas execrationes si plus incidit licet aliquando in gratiam cum Ecclesia redierit:
Vt an non DCum viginti circiter auri uncias, ut damna
Ecclesiae illata resarciret, persoluit, expiatusq; ab Anathemate rursus Siculi Regni inseudationem accepit.. Morti vero proximus Conradum maiorem natu Neapolitani, Henricum minorem Siculi regni, aut, ut aliqui scribunt, Hierosolymarum haeredem instituit. Conradus in Italiam profectus Neapolitanum regnum, inuito etiam Pontifice,armis subegit: tum Henricum fratrem
regni cupidine stimulatus sit Constantio fidem adhibe. mus,
134쪽
mus veneno sustulit. Sed haud multo par pari redditum ei fuit opera Manfredi tertia fratris, quamuis nothi, ditionesq; in Conradinum puerum, Federici,ut Constantius inquit,filium,sive, ut Blondus, Collenutius,Riccius aflirmant, nepotem ex Henrico fratre , deuenerunt. Mansredus, Conradini Nepotis, qui tunc in Germania agebat,primo Curam suscepit,tum eius aegrirudine, obi-ru q; per simulatos nuncios euulgato, se mira sagacitat: in Siciliae. Regem anno ras so salutari impetrauit. Et Italia petita, Pontifici)s aduersantibus armis Neapoli, Latio, S Apprutio potitus est: Quibus Regnis aci Vrbani Quarti tempora pacate insedit. Urbanus autem haud modicum illi negotium facessere Gallorum armis visus est: Quae cum etiam Manfredi viribus succumberent, nuncios in Galliam usq; Pontifex misit, qui bina illa Regna Carolo Andagavensi Sancti Ludovici Regis fratri offerrent. Quod cum Vrbanus inchoasset, Clemens artus anno I 26 . perfunctus est,in utrunq; Regnum inlaudato Garolo,qui singulis annis octo, S quadraginta, siue, ut opinaturRiccius,septuaginta ducatorum millia sedi Apostolicae in Diui Petri festo die, M insuper terno quoque anno Candidum equum in censum solueret,iseque ipsum, succestorest haCalligaret obligatione, Vznec sibi, nec cuiquam illorum Imperium, vel ipsis offerentibus Hectoribus, acceptare unquam liceret: Quibus si pactis iret obuiam, omni penitus Regni iure caderet. Carolus Neapolim accessit, & signis collatis, Conradum interemit, exercitum profligauit, utriusq; Regni potitus est. Conradinus Mipse in Italiam profectus,amissa regna recuperandi ergo, ab Carolo cladem, neceml reportauit. Sed post huiusmodi secundat fortianae euentus Sicilia,Ioanne de Prochita auctore, qui Siculas vesperas instituit,a Carolo desciuit,Petrumq; Taracinς
135쪽
Regem Constantiae Manisedi filiae maritum ultro suscepit;sic altero ab altero,Siciliae,&Neapolis recisis regnis. Ideo Martinus Secundus, a nonnullis Quartus appellatus , Petrum excomunicatione detestatus est, paterno;
rum regnorum iure priuauit,in eis Carolo Valesio, Philippi Galliarum Regis filio inlaudato, in eumq; Cruciatum bellum edixit. Petrus in ipsa hostiliam armorum re pulsionec vita decessit, Regnis in filios testamento collatis, Arragoniae quidem in Alphonsum maiorem, Sicilis in Iacobum natu minorem; qui pacis conditionibus initis anno Irys. Siciliae Regnum Carolo Secundo Claudo Neapolis Regi, cuius pater Carolus Primus pridem occubuerat , remisit. At Siculi Gallorum exosi domina tum, nec Anathemate deterriti Federi cum Secundum Regis Iacobi fratrem, qui tunc ad Regni illius gubernacula consistebat, Regem acclamarunt. Hic autem quadraginta annorum spacio insulam a se rectam Petro filio , Petrus Ludovico tradidit : cum quo Ioanna priama Neapolis Regina, Pontifex, veluti Forgellus scri-hit, pacem intuere his conditionibus, ut Ludovicus, Regni dominio sibi obtento, quotannis in Sanctorum Petri,& Pauli festiuitate Pontifici, nomine Reginae,
tria millia unciarum auri rependeret ; Neapolitano Regno, rebus id exigentibus, quindecim triremium
auxilium praestaret; Regina ius Siculi Regni ab se abrogaret , Pontifex sacras execrationes , quas CetasM-ras nominant, amoueret, S praeteritorum annorum
Census condonaret. Ludovico fratri successit Federicus Tertius : Is dum aduerso Marte contra Ludovi- cum Neapolitanum Regem , Ioannae virum , qui magnam Siciliae partem occuparat, pugnasset, in has ire, conditiones est coactus: Ioanna vocaretur Siciliae Regina, Federicus Trinacriae, Reginaeque, & Ludovici foret
136쪽
ROVA G RVM PONTIFICVM. Ia foret Feudatarius; eisdem in Dauorum Petri, & Pauli, solemni die tria millia unciarui' auri quotannis i
censum crogareti sublato tamen onere, quo tenebatur Pontifici pecuniam persoluere : Neapolitanis re bus , id periculo postulante , certam quandam opem ferret: Mortua vero Regina, liber ab his omnibus e- .uaderet , & insulam Liparaeam insuper haberet. His hanc quoque conditionem Pontifex inseruit, ut Ecclesiae uterque constitueretur vasallus, regnum ei acceptum referret ,& moriente Federico Tertio absque marium liberorum sobole Maria eius filia ad Regni celsitudinem admoueretur. Pax haec anno I36s. inita
est post tot inter Siciliae, & Neapolis Reges Continuo pugnata bella , in quibus Pontifices semper proe Neapolitanis steterant, quippo, ut plurimum, Sicilia facris
excommunicationum fulminibus intonata. Cumque, Carolus Secundus e Petri Taraconensis carceribus
emissus. Neapolim remigrasset , ipsi Pontifex Romae Neapolitani , & Siculi Regni coronam impo- ri
Post Carolum Secundum Rupertus secundo Genitus Neapolitanum regnum est adeptus, Caroli Ruperti Regis Hungariae fili, primum a Carolo Martello geniti non habita ratione , cui Clementis V. sententia Regnum decretum fuerat. Rupertus hic in aduentu Henrici VII. Italiam , uti imperatoris Vasallus , Pisas vadimonio appellatus , dc Imperatoris sententia , qui tunc Areth agebat, absens regno priuatus fuit. Pontifex autem ex aduerso , post tamen Imperatoris obitum, sententiam tulit, priuari non potuisse ; quandoquidem eo, quo tuto veniret, non fuerat in iudicium
Post Ruperti obitum Ioanna Andreae Regis Hu
137쪽
gariae prima coniux cum iam Carolus eius pater , filius occubuisset,aa Regni soliu est euecta. Quae qua uis Neapoli excederet metu, ne sibi vis inferretur a viri fratre, qui Andrea defuncto in regnum illud inuaserat, haud multo post tamen reuersa est, & ab Ludovico Tarentino in uxorem est ducta. Tunc hi Siculi Regni iura, de quibus meminimus, acquisivere, seu recupera re potius,oppidis,Vrbibusq;,quae tenebant,Regi Federico exhibitis. Humi condito Ludovico, & Ioanna qua to nupta Othoni Bransvicensi Duci, Vrbanus Sextus, foeminam perosus,Carolum Dyrrachio Ducem, marem e primi Catoli Regis stirpe unum superstitem in Regem Neapolis, & Hierosolymae Romae coronauit. Quare ut illa sibi vires , & praesidia cumularet, Aloysium Ducenae. Anda 'mensem, Ioannis Galliarum Regisfilium , anno
137 . in filium adoptauit. At Carolus Pontificis sustulam iauthoritate Neapoli potitus est. Reginam, & maritum captiuos fecit : dein sese Vasi allum Ecclesiae constituit Aloysius filius Ioannae adoptiuus in regnum impressionem fecit: a Pontifice Anathemate perculsus, sed anno
eodem vitam cum morte commutauit. At Carolus inta Hungaria, ubi coronatus in Regem fuerat, enecatur,
successore Ladislao filio, quem h Neapoli expulerant, ut penes Aloyse Andagavens s Rege Aloysio nati, a
quo etiam Clemens 7. Antipapa stabat, sequebantur Ladiclao autem Urbanus Sextus, dein Bonifacius Nonus,a quo Regni inseudationem accepi t fauebat. Al
sus multorum annorum bello contritus regnum deseruit,& se in Prouinciamrecepit. QuareiactabundusLa- dislaus ipsam Romam occupauit, Gregorio XII. Pontificatum obtinente.Illum ideo Alexander V. qui duobus e solio depositis Pontificibus fuerat Pisis a Cardinalibus Pontifex electus,aqua, dc igni interdixit,accersito Aloy-
138쪽
sto,cui regnu inseudauit. At Ioannes XXII. Ladislaum absente Aloyso,in gratiam recepit, nihilo tamen miniis Romam ille rursus milite obruit,& anathemate damn tus obht. Huic Ioanna secunda, quae Duci Austriae nupta exti terat , successit. Quae iam senior magnis obsessa viribus cum Aloysium Tertium Aloysj secundi filium . in Neapolitanum Regnum irruere intelligeret,nec Opis quidquam a Pontifice speraret, eo demum allentiente, non aliorum liberorum mater. Alphonii Aragoniae Regem in filium adoptauit. Progressu suo Al phonsus Reginam in libertatem vendicauit. Sed,e suspicionum scarii-rigine inter eos simu ltate orta, Alphonsus suorum in satellitum custodia Reginam deduci contendit: illa Neapoli euasit,&ob ingratitudinem documento adoptio
nis reuocato Regem Aloysium Tertium anno I 33. RO-mae commorantem,adoptauit,non sine Alexandri Te th anonnullis Alexandri Quarti appellati, qui Reginae pariter opitulatus est,assensu:&hac rationeIoanna fuit Regno restituta. Hinc duodecim annorum curriculo quies effulsit, quibus elapsis paucos infra menses occubuerunt,Vteri, Aloysius, SI Regina;quς,Condito testamento,Renatum Andagaveniem Aloysia Regis fratrem haeredem instituit. Is Pontificis Eugenij auxili)s auctus diu Alphonsum bello prosequutus est: attamen Regno tandem expulsus ad Pontificem confugit; a quo suppetiarum loco inseudationem Regni accepit, Regnum re uera Alphonta obtinente. Atq; hac conflictuum vicissitudine rursus anno 1443. Regna Neapolis, & Siciliae sub unius Domini Imperium redacta. Sicilia enim post Regis Federici funus in Maiiam unicam eius filiam perue nerat, quae Martino Tarraconensi Martini Ducis Monia Alisblanci filio, Ioannis Regis Arragoniae fratri nupserati
Maria sobole nulla diem obibi; Quare Maritus Regno
139쪽
tre oriundus ; Quamuis assirment multi, Federicu Mariae filium, qui septennis e vita migrauit, matrI si perstitem extitille , S ideo Regni haeredem , atquGei deinde patrem. At cum paulo ante Ioannes Arra-poniae Rex absque liberis maribus decessiliet Montis-hlanci Dux Regno se admorat. Eodem itaque tempore Pater Arragoniae , filius Siciliae regnum obtine bat. Quoniam vero filius Patrem morte praeuertar, Martinus senior utrique Regno praefuit. At uti Marti pus in fata concessit plurimae ob Regno-xum successionem bruperunt contentioneS, sex enim competitores, qui silii id iure deberi in uerabant, in Arragoniae regnum inuiolarunt ; Fcdericus Lunae Comes, Regis Martini Iunioris hilus, matre nothus; Fer clinandus, Infans Castilliae, ducta origine a Violanta, siue, ut alserunt aliqui ab Leonora Martini Senioris soror Henrici Secundi Castilliae Regis uxore: V iolanta Ioan is Arragoniae Regis filia, qui Regnum testamento In Martinum fratrem transmiserat, Martinus cessione in neptem. Haec Ludovici Neapolitani Regis olim con-hax, sibi dolo a patruo Arragoniae, Siciliae Regna fuit- se erepta in medium afferebat,praeterquam quod ad illaue admouendarn assirmabat,quippe oriundam abi anUrio Arragoniae Rege,& abRuggerio Siciliς Comite. PC tebat instiper Matthaeus Comes de F oes, ducta in v xo xem Ioana Violantae sorore,eodem nata patre. Alphonsas Candiae Dux, Reborgontiae Comes,& postremo Iacobus Comes de liget, qui ab Eli laber a Rcgis Marti
Senioris sorore genus relarebat super tanti ponderi S co trouersia nouem numero Iudices fuerut electi ,ex Arra
funia tres, itidem ex Valentia,& ex Catalania totidem, ac inserta couditione , ut in sententia ferenda bini sal
140쪽
tem ex quolibet regno conuenircnt. Hi ergo munitissimae Arcis vallo circumsepti, ex qua prodire nisi, Regeelccto , interdicebantur, Ferdinandunt renuntiarunt Regem. Haec in Arragonensis, in Siculi vero Regni successione longe grauiores deferbuerunt collactationes. Regi. na Blanca Martini iunioris olim coniux Regnum iure successionis pro Regina Maria petebat, pronepte a foemina ducto stemmate, Philippi Probi, S Ioannae Regi nae Nauarrae, e cuius stirpe, eu ipsa Blanca in lucem fue rat edita. Petebat pariter Bernardus Crapera, qui tum Regnum administrabat. At breui violentis in Craperam manibus iniectis, & ad Ferdinadum Arragoniae Regem inter custodes ablegato, Blanca vero mortua, Siculi, nulla Pontificis intcrcedente authoritate , Ferdinari dum inRegem elegerunt:qui vita functus utrumqueRegnum, Alphonso ab se primum genito,reliquit Is autem a Regina Ioanna adoptatus, S si adoptionem ea postmodum reuocauerat, Neapolitanici Regni potitus est: Haec cum illi secundo fortunae amatu euenissent, nulla mora Ferdinandum silium sibi spurium Calabriae Ducem constituit, Regnique Neapolitani haeredem instituit. Per hos igitur viarum amfractus Pontifices infeudationibus , Reges armis horum Regnorum sibi iuri vendicarunt: Quique eis posscstione insederunt, illa, uti libitum est, liberorum dominorum more, modo ad spurios, modo ad stemmas, modo ad externos transiuia
Ierunt. Alphonsus cum Eugenio pacem his praecipue conditionibus inij t. Pontifex eum in Neapolitano Regno in seudaret; a Fordinando originis impedimcntum amo. Ueret, dum et Regnum a Patris obitu capescere lice
tet: Alphonsus se Vasallum, Feudatarium Ecclesiae R a iurarcta