De anacoluthis maxime grammaticis in libris Ciceronis De oratore [microform]; dissertatio quam..

1쪽

aS partis the Foundations os,estern Civiligation preservation Projeci'

funded by the

Reproductions may noti made ithout permission 1 rom

Columbia Universit Library

2쪽

iss may bs liabis for copyriunt infringement. This institution resorvos tris right to refuso to acceptico p orcle is, in iis luctuennem fulsi liment of in ordorino ut involvo violation oluns o talitris hi lain.

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERUATION DEPARI MENT

5쪽

Contimo ter

s in ches

l. a

6쪽

ANACOLUI HIS AXIME GRAMMATICIS

CICERONIS DE RATORE

DISSERTATIO,

AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM

ORDINIS AUCTORITATE

LEGENDI VENIA I LITTERARUM UNIUERSITATE URATIS LAVIENSI

7쪽

PRAECEPTORI

C. E. H. SCHNEIDERO.

8쪽

Anaeol ulli iam si ad verbum in linguam Latinam traducamus, vesti ea debeat inconsequentia, quae lamen vox illo sensu nescio AH PI OPlere iii sum Donvenit, quod Quintilianus , . med ea ut vitio iationis utit tir unde actum sit, ut Graccum vocabulum Latino anteferretur. Est enim an acoluthia non vitiosa sed a synlaxi legitima abhorrens ea orationis consormatio, qua Una Pluresve iunctae nuntiationes

re et sensu non Verbis et Conflauctione ad sinem perducuntur i. e. qua Conformatione vel non omnes

enuntiationem plenam Ilicientes partes orationis adsunt, eae quidem X adiectis sed non legitime atque analoge petendae Vel membrum respondens desideratur integrum, et ipsum ou plane omissum sed sub alia sorma quaerendum. Rursus duplicem speciem anacobatha Osserunt, quum aut in ipsius orationis qualitate caussa aliqua perspiciatur, cui ipsa admittantur aut eiusmodi sola ratio deprehenda lui , quae in loquentis animo atque voluntate est OSila, quales sunt vel motus animi, vel ais Oratoris vim

9쪽

asiquam captans vel urbanitas scriptoris vel si' clata quaodam ii gligentia. Sit autem hoc lictori cum illud grammaticum anacotullion. iniquo rhetorici tuidem sunt pro mos lia inacoluthiae definitiones duae

hae partes aposiopesis et vari alio, quam dicas: qua' rum illa unum enuntiatum ita imperfectum significat, ut ex adiectis gestibus iso nove vocis vel irat loliis reliqua facile suppleantur, haec immutatam nuntia' lorum adiectionem c xhibui, ut quum Cicero VCP

reniti obtundi nolui, corrobora impudentiam pro sed contra. quod elo Quorum utrumque alterum altero nudio At lGicacius iam malicorum vero anaeolii thorum, qualia nobis tractanda sumsi' mus, partitionem cisi infra accuratius N plicabimus, per se tamen intelligitur rhetoricorum divisioni responderes debui e quibus momen imponamus aut

iabsolutorum aut relatis Orum.

Iam si quaerimus, quae in ipsa orationis indole

videmus illam, quae interiectis quibusdam continet ut , quae quum scriptori longiora videntur, quam ut nullo perspicuitatis damno oratio eodem modo, quo coepta suerit, continuetur, admittitur anacoluth UD, quod si sit, sententiae absolutio initio constructio uis magis minusuo neglecto se ad interposita applicat.

Sed nihilo sere rarius apud Ciceronem quidem lum

quoquc anacolutham orationem invenimus, quum hi ovior os illa enuntiationis disti actio, quam ut in eius longitudine caussam CSSU dicas, Cur scalptor iusta ac legitima constructione recesserit: id quod tum sori solet, quum inlerteAta Oculi saepissi,no habet alteram sibi obnoX iam locutionem atque ita quoniam est hoc in natura Uniuscuiusque in xuao positum, inprimis autem graVium adeo uiue eo Ρ-tarum, quales sunt veteres illae, ut ultimum quod que maximam vim Aerceat ita igitur sit attractiotio quadam, ut quae ad superiosum imperium ac ditionem pertinebant, ab inferioribus tanquam in alienas possessiones irruentibus sibi vindicentur atque subiiciantur. Est quidem etiam in illis onacoluthiao exemplis quae longiore quodam interiecto esticiuntur, continuantium ad intei posita inclinatio quaedam conspicua, sed illa minus insignis et magis ab intoΡ-iectorum longitudine quam vi et Potestate profecta quum altera paene oculos seria atque ab nulla Oxterna caussa pendeat praeter interiecto num facultatem quandam et efiicientiam. Quare illam conti im-anlium mutationem Pylicationem, hau attractio nem Ocemus quas tamen posse acile alteram itialteram abire atque iunctim adesse, quis non videt

Iam Una anacolia horum ei attractionem essectorum

Graeca ligua petita species est, quum insea lasormula subiectivam adiunctionem Continens, quales sunt υς τ=ησί, wς άγουσι, εἰς πυνθάνostat otsimiles, mutata natura sua parenthetica, Vim regeritis enuntiationis adipiscitur, qui usus Herodoto est frequentissimus ad quem anacohithorum Ordi nompertinet locus Ciceronis admodum dubius Brut 31.

10쪽

121. Quaeritiar enim ibi, utrum contra omnem prosai coriam qui dem e Graecis Scriptorum consuetudinem primaria sententia iam ante interiectam ad lianc accommodata ici mitti debeat an non Ac cri-iicorum quidem subsidiorum haec ost alio: Iooem sic, ut artini )hilosophi, si Graece

Grut. Ei N. Apparet hinc satis, plurimum auctoritatis labe re ani quam Primo loco posuimus, i clionem qua- cum iaciunt Iu Maia nec minus, levissima correctione adhibita, or Gueis A. B. Accedit luod ea lom est dilsicilior lectio, unde quomodo voliquae sintortae est in propatulo quam ob caussam, etsi andem constructionis rationem alio etiani Ciceronis loco deprehendero mihi non conligit, primam lanaen scripturam luendam censeo, ratus, Ostrum consulio, Nescio an non salis ponderata huius altra ctionis indole sines pedestris Gra corum talionis transsiluisse. Certe non semper optimos GraDCO-rum imitatores exstitisse Romanos, grogium Nern plum Hermanuus odit ad Vig. p. 884 sq. ubi Ocet Latinos, quum Graecos imitati voluerint, natura Graecae dictionis non perspecta, minus recte dicere: studι Osior Gam sap/entior. V

Sed iam illuc ut redeamus, unde egressi Sumus, grammaticorum rana lui horum vim et Datu Tam in MXterna aliqua caussa positam ess si diximus, monendum est, hoc non ita esse interpretandum, quasi scriptor lege quadam grammatica coactus fuerit, ut cita meque aliteri scriberet Poterat enim perspicuitatis caussa superius dicta post intor-iectes iisdem verbis repetere; nec magis danix est interiectorum auctoritas, cui non obtemperare esas sit, immo ea longe etiam requenlius nullam ad sequentia vim habent e quibus omnibus apparet, in

singulis grammaticis anacoluthis latere aliquod scribentis consilium, ad quod perficiendum inservit X- terna orationis conditio. isque rinis quum sit nec

Sola sermonis perspicuitas meque vero grammatica

et logica probabilitas, cui ille sinis etiam contrarius intelligitur; quem alium ullum statuas nisi rhetoricum aliquem i. e. venustatem orationis et gravitatem Talia apud Ciceronem momenta inveniuntur in orationibus ardor animi atque studium err. I. 18. in . indignati err. 3, as. n. . Prov. Cons. 4. n.), modestia Pla. 10. n. . in libris rhetoricis et philosophicis variationis quoddam studium et cura, me constructio nimis ad amussim facta videatur, sed ut vivi sermonis formam quasi subitariam 1aud inepte exprimat hoc in epistolas quoque cadit Celerum observari licet, paucissima, id quod facile Nplicatur, grammatica apud Ciceronem anacotullia in orationibus, plurima in rhetoricis et philosophicis libris depreliendi quae in his cur sint crebriora longe, quam vel in ipsis epistolis, quod lamen omnium scribendi generum haberi solet Tamiliatissimum, caussae hac