장음표시 사용
141쪽
TRACTO CAP. s. D idererili dee. Non negant tamen Catholici posse usum calicis ulli unquam laico eoncedi sicut Regibus Gallia concessus traditur, sed doeent de illo omnibus eoncedendo nul-him omnino praeceptum divinum extare. Qito autem Sacerdotes debeant sub utraq; specie eommunicares, non ideo id fit, quod hoc ad Sacramentam , sed quod ad Sacrifieiuna requiratur ut per Sani uinem quasi
seorsim sub pecie vini lumptum , de oblatum , Mors QPasso Chiisti repraesente
Nullum autem de praebendo laicis cadice praeceptum a Cluilio conili tutum , aut aprin: itiva Ecclesii agnitum tu ille vel ex eo patet, quod Paulinus Presbyter in vita . Ambrosi narret, dum jam S. Ambrosius
esset e vita excessurus, Sacerdotem nomine Honoratum divinitus ter advocatum adtulis es, 4. Ambrosio driini illeum Corpus ob tulisse, sine ulla sanguinis mentione , quod,
inquit, ubi accepit milit Spiritum. Et ipse
Dominus non tantum mandulanti carnem
de bibenti Sanguinem , sed etiam ei pluin sub sola panis specie sumenti vitam aeternam promisir Ioan. 6. Qui, araducar hunc panem
I. ocent Catholici, lapsis in pecearum
L mortale a Christo praeceptam esse
confessionem Sacramentalem , formaliter
integram distinctam quoad speciem denumerum delictorum , coram Sacerdote ad hoc legitime deputato. Hanc consessonem, quam auricularem vocant, negant pasti Setiarii, existimantes suificere se coram Deo peccarorem agnoscere. Quamvis nec in hoc inter se omnes
conveniant constat eni in Luthera nos multis locis in Germania etiam eoram Ministro suo peccata saltem genetice conliteri. In hoe SACRA ME MI III. 23
errore eoneordant Novatores nostri eum
haereticis Nouatianis a primitiva Ecclesia damnatis, qui olis confessonem Ic Sacerdotis Sacramentalem absolutionem penitus sustulerunt ui tellio post Christum ieculo testatur S. Cyprianus lib. . epist. a.dcs. August. de haeresibus Novatianorum. Fieri autem non potet ut doctrina illa nunc sit vera , quae initimitiva Ecclesia fuit hae
2. Probatur doctrina Catholita ex Scripturis, quae hane abibi vendi potestatem Sacerdotibus aperte concedunt Mailli. 8.Quacuvique ligaveritissuper terram erunt ligatac incalo, T quacunque solverilis super terram ιrunt soluta in ratis. Et Joan Eo accipite Spiritumst: tum , quorum reii riseritis peccata remittaniar, c quoetum etinueruis retenta sunt.
Item Jae. s. v. i 6 cinditemini alterutium peccata vestra.
Itaque ex illis Christi verbis sic argumen . tor. In Ecclesia Christi, quae est perpetua , eonstituti uni perpetui iudices eum pol state ligandi, atque ab olvendi peccata. Atqui Iudex non potin absolvere aut remittere peccata , nisi ad ipsius tribunal fuerint rei ta debite exposita. Ergo ad peccatorum absolutionem a Christo institutam necessarium est, ill poenitente Sacerdoti debite exponi. Non enim potest Iudex abibi verea delicti, sibi incognitis , Sacerdos autetra nequit de lichaeognoscere niuilli a poenitente et Confessionem aperiantur , cui soli
peccatorum suorum malitia solet esse manifesta.
Neque refert quod Christus Magdalenam quosdam alio sine particularite catorum confessione absolverit Christuc nim , eum esset Deus, potestatem habuit absolutam peccata contra suam legem Ona missa quocunque modo condonandi. At ministri Ecclesiae , cum Chtilio constituti sint Iudices ad ligandum aut lolvendum juxta statum poenitentis , debent ejus statu in de delicta expendere , antequa in sententiami rant hunc autem p attentis halum purusa honio
142쪽
homo absque distincta peccatorum conseia sone cognoicere nequis. 3. Atque ut aperte pateat hoc Poeni entiae tribunal eo quo diximus modo a Christo constituita in utiles, a primitiva Ecclesia Perpetuo turpatum , planarin suis Patrinus loquentem audiamus. S. Augustion intom. 49. cap. I. Nemos bi dicat, occulte ago , apud cum ago vovit Deus qui mihi si 'scit quid in corde ago Ergo sine causa dictum est, qua si
velitis in tetra soluta erunt in alis ergo me causa sunt et aves datae Ecclesiae Dei. Frustaneum Evangelium . iustranea verba Christi, promittimus vobis quod ille negat. Tn quomodo iobiscum has Scripturas Augustinus intellexerit: oonfissionem occultam soli Deo , non Ecclesiae ministro faciam reprobaverit. Audi iterum, execrare tam apertum nostri te haporis errorem Aug. lib. 2. devisi in viii. cap. q. Sunt quidam, qui sibi ad
salutem sufficere autumant, si soli Deo cui nihil occultumis sua coc fiteantur crimina: nolunt enim , aut rubiscunt, sive dedignantur se ostendere Sacerdotibus, quos a naen inter lepram pram discernere per Iegis orem Dominus constituit. . . . Ergo ad te venire roges Sacerdotem De illum conscientiatum tu alii penitus participem Enquomodo penitus iuegra a requirat ficti Sacerdos peccatorum Conscssionem. Audi porro qua censuia hanc omittentes ibi dimpersti insat. Non seducar te, inquit , illa miliantium superstitio , quae in vilitando eonfirmat, quas salvet , Sacerdote inconsulto, ad Deum peccatorum Confessio. Idem inculcat antiquillimus Athanasius Sirm in illa raria. In Venietis pullum alliga rum Nondum, inquit, soluta sunt vin-
eula . tiadas teipsum discipulis Iesu , adsunt
enim qui te solvant pro potestate ea quam a Salvatore acceperunta quaecunque enim ligaveritis inquit in terra, erunt ligatam in
Idem docet S. B Elim Inienia a 23. Ne
CONFESS. SACRAM.eessario iis peccata aperiri debent , quibus credita est dispentatio mysteriorum Dei. Idem necessatium csse confirmata. Chrys. lib. de sacer s. Qui laborant Christiani , ultro ibi persuadeant Sacerdotum curationi se submittere oportere.
S. Cyprianus tertio post Christum sicul, ib. de lapsis , Coniateantur singuli delictum suum dum admitti ejus Conte isto p t si , per mairus impositionem Episcopi, de Clelicius Communicationis accipiant. Innocentius I. quinto post Christum mcul, tu vitari Ambrosii. Despondere aes i- mando delictorum Sacerdotis est judicare sed quomodo niti illi innotescant. Ex his tela: aliud inferre non potes, quam falli Scripturas, errare Patres primitivae Ecclesiae, aut celio illos a veritate deviare , qui sacramentalis Confessionis
i. T Dctrina Catholica est , praeter In
L fernum damnatorum , extare alii inalocum quem Purgatorium dicimus, in quo animae iustorum , quae in hic vita tussicienter expiatae non fuerunt, in altera vita expurgantur antequam ad coelestem gloriam ieeipiantur. Negant haec ulli erant de Caluin istae de olim negavit Aetius orationes fidelium defunctis prodesse, eujus docti in aio inter haereses reponit Epiphanius, in usu stinus de haeretibus Aetii. a. Probatur primo necessarium essest lem locum expiatorium superesse. Saepe homo, qui peccavit morialites, liberatur areatu eulpae , taenae aeternae, non tamen ab omni paena temporali. Sed homo dileedens ex hae vita cum reatu poenae temporali non potest in caelum admitti nihil enim inquinatum intrabit in regnum caelorum. Ergo debet superesse locus purgatorius in quia
143쪽
quo illa temporalis paena persolvatur. Major probatur manifestis Scriptura exemplis.
Primo, Moyses de Aaronit opter pecca tum incredelitatis , quod ipsis rem illum rat, puniti sunt morte temporali a Deo illiseonstituta , ne ingi ederentur terram pro missionis, uti patet D ex. o. de Deuter.
r. David post impetratam veniam adult rii, inomicidii punitus tamen fuit a Deo morte filii admodum dileciti ex adulterio geniti, Nathan Propheia tam remissionem peccati , quam paenam superstitem de elarante a Reg. I a Transtulit quoque Dominus peccatur tuum , verumtamen parvulus qui tibi natus es morietur. Idem patet in eodem David ea. Reg. 2 . ubi jussus est unum ex tribus pestem, timem, vel bellum eligere in indictam peccati ab eo humiliter agniti , de a Deo apertu condonati. Quando igitur eontingit interveniente morte paenam cmpora
tem pro peccato remisso restantem in hac vita non persolvi , manifestum est in altera 'ita debere expiari: at non in caelo , nee in inferno, ergo in Purgatorio Sicut etiam inter homines Rex aut Princeps condonat Reicii mei laesae Majestatis, laenam capitis jubet tamen aliquando aula abesse, aut
3. Probatur secundo dari hune purgatorii
locum Matth. I. v. a. dixerat contra Spiritum sanctum, non emittetur ei neque in hus culo, rque in futuro. Ex quo satis aperi Ecolligitur aliquam esse peccatorum remistionem in saeculo sutur, quod ex eodem loco colligit etiam S. Augustinus lib. 21. de civit. Dei cap. 23. Patet idem ex Apostolo I. ad Cor. 3. v. Ire autem Dirus erit,
cimen quasi per ignem. Quod de igne purgatorii interpretatur idem Augustinus in 37 sub initium. Denique disertissimis verbis id Scriptura declarat et Asa. h. a. ubi Iudas Machabaeus maximis impensis jussi publice Sacrificium
offeri pro mortuis, qui ' ci: sideraa ,
7. DE PURGATORIO. 22 ut a peccatis solverentur: usus fictum ibidem his verbis approbatur. Sancta igitis os luris est cogitati pio de unctis exorare ut a peccatis solitantur, Quod factum tam publi- eum in luce totius populi, de testificatio tam aperta , etsi Scripturae non oret, satis ostendit quis fuerit sensus de sues antiquissima istius Ecclesiae ante Christum , de paena
temporali post mortem remanente M de virtute orationis,in Sacrificii ad illam redi
. Hoc autem esse indubitatum Scripturitae testimonium , hane esse praximi eonsuetudinem in vera Chiisti Ecclesia , ut ne vel mini naum haerere possis, testabitur primitivae Ecclesiae Doctor de oraculum S. Augustinus lib. de cura pro mortuis cap. r. in Maeliabaeorum inqiiii libro legimus oblatum pro mortuis .ierificium sed etsi nusqualia in Scripturis veteribus omnino legeretur. non parva est universae Ecclesiae , quae in hac eonsuetudine laret uilioritas, ubi in precibus Sacerdotis, quae Domino Deo ad
ejus altare funduntur locum suum habet etiam eoni mendatio mortuorum. Audi rursus, ibidem cap. L Non sunt praetermittendae supplicationes pro spiritibus mortuorum, quas faciendas pro omnibus in Christiana de Catholica Societate desumst is sulcepit Eccle
En iterum de suam Apostoli mente iii inculcat de exponit August. lib. o. Omil. 16. Qui temporalibus paenis digna gesserunt per ignem quendam purgatorium transibunt, de quo Apostolus ait, salvus erit, si tamen quasi per igne in . s. Eandem Eceles e fidem ante Augustini
tempora consignat Tertullianus lib. de colona militis cap. 3. Oblationes pro defunctis annua die faeimus. Eandem declarat in saeculo Onc Nicanum CGn. s. Nuntietur de motae Episcopi omnibus Eeclesiis, de Monasteriis illius Dice-eesis, ut fiat oratio pro eo. Et carthagintGq. c. 79. Paenitentes. si casu in itinere vel inviari motiui uelint, ut eis subveniri non
144쪽
ias TR AC T. a. CAP. 7 possit memoria eorum de orationibus
Nee quisquam fere est S patrum, quibare materiam attigit , quem non possim hujus doctrinae testem adducere. Quid enim singulis opus est cum iterum, aperid, in sine dubitatione Aug. de reibis post. Isrm. i. testetur hane esse fidem .suam . de Ecclesiae universae. Orationibus, inquit, sanctae Ecclesiae , Eaeri scio salutari, 4lcemo. sinis , quae pro desuncto tum pilitibus ero.
Santur, non est dubitandum mortuos adiuvari ... Haec enim a Patribus universa obiervat Ecclesia.
Qui haec audit, adhuc praefract pursatorium negat , secutus esse potest se nunquam ad Purgatorium perventurum.
Ad Augustini de hoc testimonium supra
statum num. q. en quam denium utiliter se expedire eonetur doctor Morios nunc apud Anglos elebris, de hae coiitroversa H ns p. g. 37. Augustinus, inquit, non ex propria sententia locutus cst , sed ex alio-atum . scilicet Hieronymi , cum alijs viris magnis , quibus notitit Augustinus repu-snare. Agnoscit igitur S. Hieronymum , alios magni nominis viros in Ecclesia illa primitiva ita nobis una sensisse, renuit smen . Augustinum , qua nivis idem apertὰ pronunciantem , illis annumerare , quia nempe ex quadam aliorum reverentia, aut respectu humano se locutus est. Nelcio cer- qui Spiritus etiam privatus potuerit orbaeo revelare artanum illi id Augustini consilium, de dissimulationem tanto viro indisnam Sed unde provenire soleant, istiusmodi inania fiugia docet nos ipse Augustinus lib. de unitate Ecclesiae cap. a 8. Vis videli aliquid disere dum latere et bosias, ct ina
Docent Catholici dari in Ecelesia pote
iritem concedendi Indulgentiam . quae consistit in remissione paenae temporalis obitae peccatis actualibus commissis post Bapti inuina , de rem illis quoad culpam , extra Sacramentum facit , ex thesauro Ecclesiae atisfactionum restantium Christi de Sanctorum et idque tam quoad vivos , quam quoia defunctos qui in purgatorio veriantur. Negant hanc potestatem passim Haeretici moderni illis in hoc errore praeiverunt alii ab Eceselia pridem damnati Primo Wald coles , appellati pauperes de Lugduno, quorum a vias eiror fuit , Indulgentias quae a summo Pontifice conceduntur nihil prorsus valere secundo, Joannes icles
euius errores damnantur in Synodo Constantiens f. 8 in arti eulo Wiclen 2 asserente, Fatuum esse redere Indulgentiis Papae de Episcoporum : Cui Concilio generali inter-suerunt supra mille Patre; Anno i i s. s. Hune secuti sunt Hussatae apud Cochiat de hist. Hussitarum. Hos majores habuit Martinus ut herus qui ab Indulgentiarum oppugnatione sectae suae principium fecit. uti patet in illius articulis a Leone X deTi id damitatis. Postrem 5 Ioannes Calvinus Indulgentias copiosius oppugnavi in tua Institutione Chiilii an lib. 3. cap. s. Contra hos probatur docti in Citholica primo , Qui supra de Purgatorio ostensum est manifeste, talem paenam temporalem frequenter superesse post culpae rem illionem. Probatur 2 hanc paenam tena poralem per Eeelesiae Iudulgentia posse rem iiii, primo ex aeris Litteris i. ad colusenses i. ubi Apostolus dicit, Nunc gaudeo in passionibus meis pro vobis, de adimpleo ea quae de lunt passim num Christi in carne mea . pro corpore ejus, quod est Ecclesia. Ubi paAt cern
145쪽
ei rur, quae desunt passa anum Christi , non intelligitur , quod Christus plene non satisfecerit, de non suffecerit ad redemptione humanae naturae, sic eni: n saltum est haereticum
sed intelligitur, quod Christus, de Ecclesia sit una persona mysti ea, cujus caput es Christus, corpus vero est congregatio fidelium quilibet vero justus ei quasi membrum , ut
habetur I. Corini b. Ir Deus vero sua praedestinatione eonstituit, quantum meritorum
debet et esse in tota Eeclesia tam in eapite quam in membris his vero verbis demonstrat Apostolus aerumnas Sanctorum excedentes peccata adiungendas pastionibus Christi ad communem totius Ecclesiae utilitatemcte. Cum ergo de excessu paenalitatum suarum sancti non sint remunerandi in scipiis, nec alteri eum applizeaverint, sequitur, quod hujusmodi merita reposta sint in thesaurum Ecclesiae distribuenda per Viearium Christi, the lauri illius claves, ve potestatem habentem , ut dicitur a d. cap. unigenitiis. Probatur . ex 2 ad Corinth. a. ubi Apostolus dieit, cui vos douastis, c ego , nam quod donavi , ex persona Christi donavi; scilicet , cenam per indulgentias, per quas poena condonatur in persona Christi, id est,
in potestate sibi a Christo relicta. Idem probatur, ex locis quibus ostenditur potestas clavium, ut Matth. Is Tibi dabo claves regni calorum , quodcumque ligaveris, e c.
potest vero quis ligari. quoad culpam , de quoad paenam, ergo absolvi. Et illud
Ioan. o. quorum remiseritis, dcc intelligitur etiam quoad paenam. Probatur quarto eadem veritas ex Con-eiliis, de primo ex Ancitano , an . . ubi
quibusdam iaconis qui sacrificarunt idolis,
revertentibus, conceditur relaxatio paenae ,
can. I. ubi conceditur facultas Episcopis indulgendi iis qui manducaverant sactificata idolis , si resipuerint: in Concit Niceno cau. z. idem Episcopis conceditu res in Concit. Tribur relato in c. cum ex eo , de paenit.
remisi damnat ut abusus quidam coace- INDULGENTIIS. dendi illegitime indulgentias, Idem abii
sus damnatur in Cor. Romano, de paenit.
remis in 6. . in Concit Cor stantiensi , sess. 8 in damnatis articulis vi e leti, inter alios damnatus fuit lites, quod indulgentia nega
Quinto , ex Patribus, idem confirmat Cyprianus sim. s. de lapsis, ubi reprehendit sacerdores , quod ni in is sint indulgentes in remittenda paenitentia , quod de indulgenitis indiscretis ei iam potest intelligi de ape i Eid probat D. Hieron ut habetur c mencsuram, de paenit. distinci . . de Tertul lilia
a. ad uxore in hortatur illam post mortem suam adula: um vi luitatis, inter alia, ad frequentandas stationes, paenae satisfactorias. Frustra autem opponunt, quod per hanc indulgentiarum coneessionem laedatur divina
justitia nam quomodo illa laedi potest, quando illi satis fit tam ex propria, quam ea i aliena satisfactione ab Eccletia illi summisia oblata ' Nec obitat etiam quod dicatur tuis
cara 7. Cum feceritis haec omnia , dicite servi inutilcssumus. Quia idiantum indicat me i ita de praemia bonorum operum non tam
nobis , quam divinae gratiae de acceptationi
deberi. Cum quo clare consistit ista opera bona esse simul satisfactoria, expiatoria panae temporalis ex eadem Dei gratia lacceptatione , uti ex pluribus scripturae exemplis supra ostendimus. Et sic poterunt Sancti non solum pro se satisfacere quoad poenas temporales, sed etiam pro aliis .constituen do inde thesaurum indulgentiarum, velut melius dicam , illum augendo jam per Christum constitutum, ut supra declararum.
Plura de Indulgentiis a labi leo resolvianis tur inflanum a parte s. fractatas cai. c. ob
146쪽
II Rimo, Docet Ecclesia Romana , Cer l to jejunii dies ab Ecelesia onstitutos
sub praecepto observandes et se E eontra su istinent moderni Sectari , Institutionem e ljunii pro certis diebus esse penes Communi j tates singulas pro oportunitate rem poli , i
Secundo, Docet Eeclesia Romana, Meritoriam esse apud Deum abstinentiam a certis cibis diebus illis ab Ecclesia constitutis. Contendunt ex adverso moderni sectarii, Abstinentiam illam impiam esse , ct Christianael mertati contrariam.
Tertio, doctrina est Ecclesiae Romanae, per praedictum i unium aut abstinentiam nos posse satisfacere divinae justitiae propanis temporalibus peccatis nostris debilis. Contra docent illi, hane contra Christus gravena esse blasphemiam, uti inter Sectarios recentiores deducit Guillelmus et hinsius
de Ieiunio Controv. o. cap. 2. 2. Ho
rum angula quam evidenter falsa sint contra Seripturas, de testimonia Patrum primitivae Eecletiae, in sequentibus dilucidὸ expono. Ae priuao de jejunio Quadragesimali doctrina Ecelesiae Romanae clate probatur, Ex dei cap. 3 . v. 28 ex jejunio Moysis quadraginta diebus noctibus in ipsis scripturis semper probato claudato. a. ex jejunio Elia I Regum cap. s. v. 3. qui ejunavit o. diebus de noctibus donee perveniret usque ad montem Dei Horeb. 3. Matthaei ea p, 4. v. a. ex jejunio Christi o diebus pie aesancte suscepto. Opponunt Sectarii jejunia haec miraeulosa fuisse, ac proinde verae Ecclesiae non imitanda Fateor quidem miraculosa fuisse in quantum illi omni alimento abstinuerunt. At Ecclesiae pro suo modulo per ertorum ei-borum, quantitatis abstinentiam non tan-
stea dicto modo praee epta fuisse, ex testimonio Patrum primit i. ae Ecclesiae manifesia
1. Sub ipsum eclesiae exordium anno Christia o Constitui Apostolicarum lib. 3. cap. 2. aperte id c statur his verbis post dies Epiphaniarum, servandum nobis est jejunium Quadragesima, quod ita Christi, egi lata
2. S.Ignatius Martyranno Christi ioo. in Epistola sua ad Philippenses, Quadrage- sinule, inquit, ejunium ne spernatis, continet enim exemplum conversationis doniinice. S. Ambrosius anno 37 . sermone , de eodem jejunio sic pronunciat: oc scit ius. salutis nora, ut rem utilem ion solum D- cerei vel bis, sed etiam exemplis institueret,
ii ni sigiis quibus ad idem cari imus, ad
. . Hic ronymus anno 3 o. ut de hoc prolixiora ipsius stata praeteream , si rem breviter declarat lib. 2. adversus Io linianum cap. i. I se Dominus quadraginta diebus Christianorum j/junium sancti cavit.
s. S: Augustinus anno ro in quaesti nibus super Genesim lib. i. cap. 69. Non
frustra quadraginta dies 'suntorum siunt constitu- ii, quibus Moyses, alias, ct in Dominus
j junavit idem declarat pluribus in Pia linuntioo. Epist. 9. eap. I. Patres ceteriqis , brevitati studens praetereo. Sed ne dicas haec Patrum testimonia rigidum praeceptum non importare , audi intreptimos Ecclesiae primitivae Pontifices Q mentem Romanum anno Christi So. in Canone Apostol. 68. Si qui Episcopus vel presbiter, vel Diaconus, vel Lector, vel Cantor Sanctam pascha uadragesimam non jejunat, prae. rei quanis propter imbeci statem corporis impediatur , deponatur is laicus sit segregetur. Si quem eo adducit ventris inglii vies ut haec nee audiat nee intelligat, De ei, eum veteri par emia dicendum , ι enter aures non habet.
Ex his satis convine itur , ito possit Eeclesia pro omnibus fidelibus in communi, alios
147쪽
nlagis in istichilari an in antimo quasi Novo Testamento , Lib. I. Regiam e V. I. . v. 2 Lib. 2. Paralipon. cap. 2 v. leremia eap. I. v. 6. 5 8. Lib. I. Esdrae cap. 8. t. r. Emieris eap. q. v. s. Actori
Testis hujii potestatis in ipso primo E clesiae siculo est S. Ignatius Martyr in Epistola sui ad Philippenses: ο' passionis D minica hebdomadum jejunare quarta γ sex aria ne nettigatis.
idque ab Ecclesia pro lus etiam si bus statutum eoniuit in secundo saeculo De-eret S. Urbani Ponti filis anno 1 . apud Graiianum Distinct. 5. Statuitatis , ut jejunia cli ad temporum, ordine et mentur. Primo mitio quadragesiana, secundum in hebdomada Penncopes tertiunt νιν is Septembri,siartum m Deienses nore solito fiat. Uritiam judicatur hoc praeceptum ejusque o servationem temporibus anterioribus in more positum fuisse. Dominares vel in dernorum Sectatio. rum huic contrariam, etiam tempore S. Augustini pro Hae est agnitam fuisse, patet ex ipsius libro de Hanesibus , haeresi A. Araianias Lem lustiam sunt, qui in Ariamrui rhare- sint lapsui, propria queque dogmata Iertur addi. dis nonnuta , dicens, Orare , vel est erre pramortuis oblationem non portere , nec saturas
Ireniter celetranda P ejunia , se cum quis ique oluerit, iciunanduin tu rideatur esse μόνlege. M aliis Patrum ae Conciliorum in hanerem testimoniis abstine, ne sim prolixus rPauca tantum argumenta quae apud Adversarios praeeipui ponderis sunt breu ter dis
Obiiciunt igitur primo , Ecelesia nullum potest imponere praeeeptum quod obligat
sta peccato , quod probant ex Matthaei cap. 13. Frusit colunt me docentes dia strinas de mandata hostinum. Atqui Ieiunis abstunentiae Ecclesiae Romanae sunt tantum mandata hominum. Ergo illa non oblisant sua
Rei pondeo , negaudo majorem'. ad probationem dico tartu inibi damnari mandata homilium quae stim eonitalia legi divina, tili evror textu patet, praeteptum autea jejunii non repugnat legi di Winae, eum jejunium non sit res mala, ipsi lex divi praes libat obtemperandum esIe legitimo sit .
petiori rem non milam praecipienti. Unde ridiculo versarii Adum urgent servandum praeceptum divinum, non obediendo a
datis hominum , volunt ipsum praeceptum divinum eontemni, quod mandat obedire praeceptis superiorum , ut habet Apost. Obedite Pia postis vestris, Et passim in Scripturis. Obiiciunt secundo , Dicit Christus Matthaei cap. s. in intrat per os non coinqui etaminem. Ergo abstinentia a caroibus &α noli potest praecipi sub reatu peecati mot-
Respondeo, Quod intrat in os, per se quidem non coinquinat hominem, sed coinquinat hominem inobedieluia illius hominisquῖ facit ibin vetitu ui per os dum intrarer Alias ne quidem peccasset Adam comedendo fructum vetitum . qui sane per os cintravit. Neque in novo Testamento peeeassentit
deles omedendo sanguinem .sustocata quando erant ab Apostolis prohibita in Acta Apostolorum cap. s. Ridiculos autem reddit Adversarios , quod Christus hie respondeat Pharisaeis, qui luperstitiosum , esupremum urgentes rigorem, volebam illi ii, Discipulos coinquinati, quod manibus illotirmanducarent. Quid hoc facit ad soIidum de expresIumaeelesiae praeceptum ex Scripturis Patribus supra demonstiatum. Objiciunt tertio Ex Apostolo I. ad Coarin h. eap. o. v. 2s. Omne quod i ma-eelIo, it mandueate, nihil interrogantes propter conleientiam... si quis vocat infidelium & vultis ire, omne quod vobis apponitur manducate nihil interrogantes propter conscientiam. Si quis autem dixerit, hoc immolatum ist idolis nollae mandu
148쪽
33 a C T. . c a P. X. pter eonscientiam conscientiam autem dico
Respondeo breviter, interrogando, Quid ibi duat Apostolus, nisi ut quae tune prohibita non et an libere manducarentur, quales erant earnes in maeello venales, aut indisci iminatim appositae. quae prohibita
erant non manitiearentur, quales erant
carnes propositae tanquam idolis prius immolata , c quasi in illorum honorem sumendae. Quid quaei,saei hoe pro manducandis sne peecato earnibus aut tibi postea pro certis diebus abieelesia absolute prohibitis' Si tune potuerint rite ab Ecclesia prohiberi earnes appositae tanquam idolis immo. latae, ractorum cap. 2o oris usus sanguinis de si is caii, cur iam ab eadem Ecclesia non possint certis diebus carnes aut cibi alii interdicit Quinimo ex hae prohibitione earnium idolis oblatarum hi nostri carnis Seventris patroni suo potius argumento seipsos iugulant. Sed malunt illi in suo Egypto super ollas carnium sedere , quam ad terram promi ilionis et abstinentiam proficisci.
De peccato originali , mortali, σ
Docet Lutherus de Calvinus, peccatum Originale quod ab Adam eontraximus consistere in Concupiscentia , ve inclinaraone ad ni alum concupiscendum, quod Theolos vocant concupiscentiam in actu primo Negarunt hoc omni rempore C ilioliet. Probatur manifeste ix Ratione, de Seripiti ra. iii a quidquid habet rationem peccati, id per Baptismum tollitur, ut agnoscunt omnes qui Baptismum admittunt. Atqui Concupiscentia illa per Baptismum non tollitur. Ergo peetatum originale in concu-puitentia illa non onsistit Minor aperi Eprobatur, tam ex perpetua erpetientia, qua E PECCAT ORIGIN. etiam bapti et iii sentiunt inclinatione ad ma
tum eoncupiscendum , quam ex testimonio Apostoli ad Rom. 7. v. 23. Video aliam gemin membris meis, repugnantem legi mentis mea. Ex qua lege proveniunt motus concupiscentiae ad malum appet duni, ut idem testatur ad auras . . T. Cato concupisi ad
νιsus sititium , ct stiιitus adrersus carnem. Unde maniustum es in Apostolo adeo. que in Baptizati de Sanctis concupiscentiam illam remanere , in quibus tamen non permanetleecatum originale.
Obiiciunt adversarii primo . Apostoluseoncupiscentiam dicit esse meeatum ad Rom. 6. v. 2. Non Uxe peccatum in ωρο- re vesti mortali. Secundo , Quod non est a Deo peetatum est sed concupis centia non est a Deo oleo concupiscentia peceatum est Minorem probant ex illo I Joannis a. v. I 6. Oret: ne quod est in modo concupisentia carnis est... qua non ι' ex Patre Tertio, Christus at Iumpti ornnes hominis miserias , ex-eepto peccator atqui non assumpsit hominis concupi Icentiai arci erῖ concupiscentia est peccatum. Respondeo ad primum Apossolum non monere ut peccatum , sive concupiscentia nullo modo sit in eorpore nostro mortali, sed ut non regnet stilicet per liberum voluntatis consensum , uti etiam SS. Patres expli-
Ad secundum , distinguenda est minor. Concupiscentia nostra non est a Deo illam primum volentes creante in Adamo, eoniseedor non est a Deo illam postea permittente in paenam peccati originalis . nego: de hoe sensu ricte dicit Scriptura illam non esse ix arres unde non sequitur eo neu piscentiam esse ipsum peccatum or inale sed tantum paenam peccati origin alis quod pia: .supponit. Ad tritum , salia est maior Ouia Chriastu non assumpti ignorantiam , ebres, aut alios morbos, non enim proderant haec ad generis humani redemptionem. Unde quando de Christo dicitur ad Hebreos a. . II
149쪽
TRACT. a. CAP. X. DE PECC AT ORIGIN. debuit per omnia fratribus assimilari , ela. tum est illud non intelligi de omnibusnrisi iii,
humanis a peccato ditiinctis , ergo ne de concupisseeotia cili in illa peccat una originale non consistat.
Peccatum ieitur originale in sensu Catholico litum est in ipso peccato Adauit in posteros trani fulo, sive in privatione iustitiae originalis a posteris parit ei panda nisi ptimi parentis peceat utri obstitisset uti cum aliis
explicati Thomasinis. 2. quast. 82. art. De peccato Mortali , ac Venuli eontra Calliolieos docuit Gommarus, ac Pelagius di post illos Lutherus a Calvinus, Peccata omnia ex natura tua esse mortalia is mereti paenam auernam tantum quaedam esse
venialia hoc solum sensu quod ea justis non
imputentur. At uili erant quidem Ermant, infidelium peccata omnia esse mortalia , di a Deo imputari , fidelium veto omnia peccata esse venialia, sive a Deo illis non imputari, excepto peccato infidelitatis, cum constque me doceant per blam fidem homine in eonstitui justum Calvinistae mordicus tenent omnia peccata quorumvis reprobo iut esse mortalia . pi aedestinator uia peccata omnia eis venialia . sive ad damnationem non imputaridiae , quorum tantum tertium eonstituite eum ignis aeterni unde manifestum evadit alia quae sic reum non constituunt esse tantum venialia.
Oojieiuni primo illud Ezechielis 8. v. . anima qua pecca perit ipsi moriιtur. Ubi ad mortem animae nulla statuitur distinctio peecati mortalisi vcnialis.
Res p. Sermonem illic esse de eretἰs tantum peccatis gravioribus , scilicet. idolatria, homicidio , lura tapina , quorum ingula ex genere suo sunt mortaliam unde inepte inferes, nulla dari alia leviora ac venialia peccata.
Objiciunt secundo , Quodlibet peccatum offendit Deum infinite bonum. Ergo quodlibet est dignum pana infinita sive aeterna ,
Rei p. Quodvis peecatum offendit Deum
infinite bonum saltem leviter , eoncedo , fendit graviter, sic ut eum Deo dissolvat amicitiam de charitatem , nego: sicut enim p test Deus is finitus leuiteris finite amari accoli, ita potest leviter a finite offendi citia amieitiae dissolutionem , sicut in offensi nibus summorum Principum cum aliqua proportione ostendi potest. Denique si fundamentum adversariorum. Probatur contra hos doctrina Catholica deprecatoium imputatione subsisteret
Quia dantur aliqua peceat quae neque per peti Letiam tonitari plos sequeretur, Baptis se mortem animae adserunt . neque paeo Lobum de Paenitentiam eliminandam esse. Re aeterna digna cententur : ergo dantur aliquari probi, enim nihil illa prosunt, si nullum ipsis peccata quae per se sunt mero venialia in i pereatum emittitur, ut isti volunt, Ne
gratiae atqui sunt aliqua peccata qu praecipitia haec verti Go impellati
rivant antinam gratia, aut ream consti- quovis hominum genere. Probatur antecedens, Quia mors animae consistit in priva
non privant antinam gratituunt paenae aeternae ui patet ex illo Pt
verb. 24. v. I 6 Septies in die cadi sustis: ecatius ex Ilo Jacobi v. a. In multis essentdimus omnes ac denique clarissime cxiva gelio Matthaei eap. v. et cui irascitur fratri suo reus eii iudiciora qui aurem dixerit Imrisuo, Ruba, reus eri conι illa : qui auum dixeii , Fatue, reus et it gehenna ignis. Ubi
pene distingui iur triplex peccatum iracumque praedestinatis sunt necessaria, si nullum ipsis peecatum imputatur. En ad quae
150쪽
a. Ide mi holiea diue primo, eulium soli Deo tribuendum esse, nullamque creaturam nosse adorari , nisi dorationem improprie accipias, uti ab Abraham dicitur Angelus adorari Gen. g. v. a. Malibi.
Docet secundo, solum Deum invocandum esse tanquam hi premum rerum omni via Dominum . ac largitorem omnium donorum tam naturae , quam taliae.
. Admittit tamen Sanctos in Melo re-rantes tanquam Dei amicos religioso eultuosa orandos esses le ut nostros apud Deum intercessores a Patronos invocari posse. Vtrumque negant omnes hujus temporis Sectati ir ante illos varii pro aerei te is a primitiva ecleua damnari, ut vigilantius apud S. ιron vivi cap. 3. adinsiti Vigil - 1lum de Mantehaeus apud S. Augustinum M. ao. p. q. contra Faustum. His autem a pri. initiva Ecclesia reprobatis contenti res aliud
esse, bo potestinita in a veiae Ecelebae sensu
3. Probatur porro Callioli a veritas prianio, Quia ex Scripturis eonstat utile ae pium es Te invoeare' aute carictos in hae ita existentes. Ergo mulid magis utile ac pium eri invoeare Sanctos in ea ni gloria cum Christo regnanses, cito illius a.
more de favore in aeternum constitutos. Anteeedens patet ex Apostolo 2.ad The L sal. 3. Fratres otare pro nobis vi sermo Dei cuirater clari uitur sicut eram os. Et ad Coloss.
q. v. a. rationi in late, orantes 'mili pro nobis. Et ad Rom. s. v. 3 Obsecro vos fra-ν es per Charitatem sincti Spiritas ut aisi petis me inerationibus pro me ad Deum , ut liberer
in letiIas, qui sum in Iudaa. Denique ad postulaudum hujusmodi patroci nium horta. CAP. XI. D CPIrg, ct IN Zo .usNGOR
tu ipsemetis, Iob. cap. i. v. g. Π si ritim meum is Messeri holacaustum pro vobis: Iob autem seivus meus erabi pro robis, Iacuin ejus aspiciam , ut non vobis imputetur sustitia. q. Sanctos quoque in coelo existentesis bis patrocinari, de utiliter ac pie invocari. patet Danielis et v. 3s. Vbi Azarias ita orat. Ne austras misericordiam tuam a nobis propter Abrahant dilectum iuuiu, Tufa servum tuum . ct pratisanctum tuum. Et S. Petrus promitistit se post obitum suum pro fidelibus frequenter oraturum 2. Petri I. v. s. Dabo
autem operam, ριquenter habere res post obiatum meum, ut horum memoriam faciatis. Et ipsa experientia ex frequentibus beneficiis ae miraculis per Sanctorum invocationem omni aevo obtentis , manifest ostendunt hanc Deo gratam , ac nobis perutilem esse. s. Ne ullam prorsus vim habent quae eontra Sanctorum invocationem a Sectariis oponuntur, hoc modo e Deus vult solus in vorari ergo non licet invocate Sanctos in eaelo regnantes. Nam contra ipsos valet eadem eoni quentia Deus vult solus in v eari ergo non licet invocare Sani hos in hac vita existcntes quod tamen falsum esIdereuntur ipsi fateri ex apertis Scripturis n. supra citatis. Eodem modo si bona est hae quam formant consequeritia . Sol in Chiistus estis diator hominum ergo peccant Catholici invocando Sanctos in caelo existentes Bona etiam erit hae sequela r solus christus est mediator hominum e ergo peceant Sectarii in vorando Sanctos in terra eonstitulos,quod tamen ex Seriplinis admittunt ei tum esse. Nam si velint ut particula suus univeri litoaeeipiatur, aequὸ Sanctos vivos a mortuos
Neque minus frivolum est quod assumum, Sanctos se iliret in arto non posse preera nostras. Se ruerna desideria cognoscere. Sed et , an admittant Samuelem cognovisse omnia quae erant in corde Saulis, ut testatur Scriptura I Reg. 9. v. I9. Et Elisaeum stivisse omnia quae a Giezi ab lente se