De origine, et progressu congregationis oblatorum sanctorum Ambrosii, et Caroli, Mediolani : ab anno congregationis conditæ MDLXXVIII usque ad annum MDCCXXXVII

5쪽

DE ORIGINE,

PROGRESSU

CONGREGATIONIS

OBLATORUM

SANCTORUM

AMBROSII ET CAROLI

MEDIOLANI.

Ab anno Congregationis tandita MDLXXVIII. que ad annum MDccxXXUII. Petrus Antoniusprigerius Galiardi, Navae 'pographorum Alumnus IMPRESSITMEDIOLANI ANNO DCCXXXIX. Superiorum permissu.

7쪽

PRAEFATIO

Ertius jam agitur annus, ex quo dimissata Canturiensis Ecclesiae Praefectura in Rhau- denso Collegium Archiepiscopi clementia, Sodalium meorum benignitate receptus

cogitare mecum ipse coeperam quo Praesertim studiorum genere simul lenirem blitudinem Loci,&intolerabilem illum honestis viris nihil agendi laborem

effugerem. Dissicile sane consilium erat, cum neque aliquid omnium oculis dignum moliri per ingenii, corporisque vires liceret Λ eam lectitandi curam , quae in fallendis horis tota versatur, nihil ab otio differre judicarem. Haec medii anti media quaedam via se obtulit , ut neque me publicis rebus immiscerem, neque tenues hasce vitae meae reliquias absque ulla prorsus utilitate transge

rem , quorum alterum segnitia culpam argueret, allerum temeritatis . Optime noveram nonnullos eorum,

qui mecum iidem legibus utuntur veluti domi suae hospites esse, atque in incoepio itinere strenue Procedentes nunquam retro vertisIe oculos ad cognoscenda initia , progresIusque rerum , quas tamen in conspectu habeant δε omni studio curandas suscepere. Videbami interim in omni sere sacrorum hominum Societate Scriptores extitisIe, qui primordia ordinis sui, resque in eo laudabiliter gestas posterorum memoriae commendarent, ut proinde haud absurdum putarem eorum

diligentiam, magno quamquam interjecto discrimine,il a imitari,

8쪽

imitari. Nam illi quidem dissus ingentibus terrarum,

ac temporum spatiis monumenta repeteme lucimm .

Ordinum celebritatem scriptis inplissimis aequavere, mihi vero unius parvae nec ami quae familiae vicissitudines prosequenti pauca admodum memoranda rema nebani ne oblivione ipsa pauciora fierent. Sed cuia hoc animo, atque consilio me ad scribendum contulissem, atque adeo vetustiora Sodalitii abularia consulerem, prope fuit ut me hujus diligentiae meae, meique consilii poeniteret. Nam cum Sodalium nomina suis quaeque temporibus descripta recenserem , adeo

nulla morum vitae Commemoratio erat , ut in

tanta disparitate hominum nemo unus alteri dispar rerum gestarum genere videretur . ingrati profectosuimus sedetur hic veritati honos ingrati, inquata ,suimus erga merita eorum . qui hanc qualemcumque nominis dignitatem in qua hodie stamus, suis virtutibus peperere. Me sane pudebat hanc annalium nuditatem detegere, quae nos magno utrinque dedecore, aut illustrium erem lorum inopes fuisse , aut immeniores testaretur . Illud solatium pudoris erat, quod lia prioris aevi decora exterorum scriptis iniermixta apparebant , nonnulla vero proximiora temporibus nostris et in multi mecum viderant , ut nullis literarum testimoniis digerent. Alia gravior angebat cura quod praecipuae dignitatis ira , quanquam tecti insulis, amplissimis vel ait honorum insignibus

absque laudum suarum comitatu prodire cogerentur,

idque inter eos, quibus Socii & Fratres appellantur. Eorum

9쪽

Eorum tamen memoriam arrepta undecunque occasione intermiscere carieris volui, ne sicut rerum gestarum , ita Obliti etiam nominum videremur. Fecit equidem haec sive parcitas, sive oblivio rerum, ut quod scribenti facilius erat temporum ordinem sequi non posIem, ne tot vacua scilicet annorum spatia tanta cum narrationiades Ormitate transmitterem, aut levia dictu cum legentium fastidio tot lacunis explendis ingererem. Non est Butem cur eos, ad quos literae istae pervenerint de mea inscribendo fide praemoneam, cujus adeo studiosus fui, ut quamquam ipse in partibus starem, si quae tamen vitio non carere judicavi absque ulla tergiversatione depromerem. Sed neque alia praevertendis accusationibus usitata praefari necesse habeo, cum hanc scribendi curam ad Sodales tantummodo meos referri prontear, quibus non aliquam ingenii mei, sed rerum suarum dignitatem ostendere totius operis summa erat. Quid ergo necesIe sui in a.

nibus verbis errorum veniam precari, ac literarum vitium alia velati culpa emendare quas fratrum meorum humanitati dissiderem Descripta inordinate nonnulla , ineleganter omnia dixerint, nihil moror, si modo nihil a veritate alienum inveniant. Ad illa pro se quisque intendat animum quae mens Conditoris nostri quae gesta Majorum, qui mores fuerint, quid Mediolanensis Ecclesia,

alque hoc ipsum Oblatorum nomen a nobis expectet. Adversos etiam casus agnoscere vi proxima excidio pericula quibus aliquando jactati sumus, haud inutile futurum legentibus arbitror si quidem verum est, neminem

firmius stare , quam eos, qui labi se posse intelligant.

Sanes

10쪽

sane, eum hoc ipso tempore parum aequos de nobis sermones otiosorum fortasIe hominum culpa in vulgus ire accepissem pauca quaedam de dignitate, Mutilitare rerum nostrarum historiae attexere ossicii mei esse duxi, si quα. forte ratione malignam illam obtrectandi voluptatem, aut temere gliscentis invidia semina praefocarem . Sed, quidquid illa dilIertatio mea momenti habeat, optime scio maledicorum dicteria nulla re melius quam contemnendo, .recte agendo confutari. Itaque Consodales

meos oro, obtestorque, ut totius causae patrocinium ii semetipsos recipiant , , quod enixe faciunt, accepta a

Majoribus decora majore semper sapientiae studio, vitae honestate defendant.