장음표시 사용
11쪽
ib. et Vesp. 1167 idem apud Isocr. 5 I 2 Polyb. 18 38 8. Arist. Eth. Nic. 1 9 11. Deinde ευδahtoτες δ' ησαν ἄρ' ἱρῶντες τω επὶ των προτερο ν Nub. 1027. , huto παιδος oi m ib. 654.' ἐπὶ ἐπάσχομεν γλυκεα Pac. 93. ἐπὶ τῆς Mouea αρχῆς ecl. 85. Talia reperies apud alios, sicut ἐπ' ἐμε Herod. 1, 5. 2, 46. φ' alium Thuc. 8, 97. ἐπὶ τῆς φιγῆς ori Herod. 1 38. ἐπὶ του σου βίου Plat Phaedr. 242, A. ἐπ ειρηννὶς Om. B, 797. In Av. 543 7 σδε in risiὰς ... ἐπ' oto κατέλυσα Bothius pro ἐπ' ἐμου, quod vulgo legitur, habet ἐπ' ἐμοί . .
qui dicit in Classical ourna 4, 10 sq.: The prepositio ἐπί ometimes marks an evi tendenc or intention in hicli case it overn a dative os the subjectio hic the evi tenda or is directed h. e. ut anteaeSponit, fit my ursi or disadvantage') et monet Demosth. 23, 137. Xen. nab. 7, 23. Sic ochius, tui comparat v. 526 ἐφ' si ρνιγεω ς et Herod. 1, 6 l. 4, 80. Sine ullo dubio praepositio ἐπί c. dat coniuncta hanc significationem habet cf. infra et r. 68, 41, A. 7): sed
quaerendum est, num illud vulgare necesse Sit mutari. Rectum videtur mihi ἐπ ἐμου mea aetate', me vivente', ut Brunckius commentatur, laudans Scholiastae verba: ἐς OGO 'χυτους Ioe χρονον διεδεχWaxim L Haec probans credo Chorum iam dicere voluisse, statum hunc avium miserabilem nunquam ibi ita ante oculos esse versatum, ut Stoc
tempore, quo Pelthetaerus his de rebus dixerit quare tunc demum miserias suas perspicit et illud patrum delictum tamiluam Sua aetate factum videt. Hoc modo iis apte respondemus, qui H dio ineptam lectionem esse Non-
tenderint ea causa, quod horus id dicat quod patrum,
Adverbialiter usurpatum est hoc unum ἐν ησυχίας Vesp. 1517, qui usus apud alios scriptores non tam raro
Quoniam de praepositione ἐπί cum genetivo copulata dixi, disseram de dativo casu, quocum saepius praepoSitio coniungitur. Ac primum de locali potestate pauca exponantur, tua haud dubie principalis est 'EM particula dativo addita proinde ac genetivo apposita significat rem impositam apud verba quie8cendi. Eadem sere ratione hoc seri hac comparatione docetur: Eq. 754 ταν δ' - υτησὶ καθῆπιι τῆς πετρας. Pl. 382 ρω τιν' ἐπὶ v xistam καθεδουμενον. Eq. 771 ἐπὶ υτησὶ Ac τῆς τραπεζης κατακνησθείην.Ran. 928 ἐπ' ἀσπίδων ἐποντας γρυπαε υς. Av. 40 ἐπὶ των κραδωνέδουσι. I h. 693 ἐπὶ των μηρίων πληγεν μαχαίρ 2 4δε. Ecel. 222 ἐπὶ τῆς κεφαλης φερουσιν.
Eq. 783 ἐπὶ ταῖσι πετραις. .. καθ' blενον.
Lys. 1140 καθε et ἐπὶ τοῖσι βωμοῖς. Aeh. 158 ἐπὶ τραπεζῖ κειμένη. Ecel. 903 ἐπὶ τοῖς μήλοις ἐπανθεῖ.
ib. 232 μηλοσφαγεῖν τε βουθυτοις ἐπ' ἐσχάραις. Ban. 9. τοσουτον ἄχθος ἐπ' ἐμαυτ se φερων.
Aeh. l ἐπὶ αιτάριν θεός. Sed haec minime decedunt ab iis, quae legimus apud alios scriptores, imprimis poetas Conseras haec: Hom. , 536 καθεζετ' 'ρονου V, 13 ηστ ε
12쪽
Herod. 5, 12 cs. Xen. n. 2, 5, 23. 5, 4, 13. 7, 4 4. μωμου φερειν Hom. , 170 4 ίμοις φερειν ur Phoen. 1139. καίειν ἐπὶ βω tuu Hes Theog. 55 - καίειν ἐπὶ βω ut Hom. Θ, 240 θνειν L . huc. 8, 40. ἐν' Ἀ-τHom. D 356 Aesch. Pers 1 - ἐφ' in Xen Cyr. 5, 2, 1. Iam vero apud Aristophanem leguntei δωροδόκοισιν ἐπ' ἄνθεσιν ἔζων q. 403, id quod figurate dictum est, primaria Vi haudquaquam deminuta. καθνῆσθαι ἐπ' ' λυμ υκoen pat Nub. 270 cs. Pac. 1235 ἐπὶ δεκάμν χεσεῖ καθη-btενος in VaSe fluod decem minis constat . Idem verbum
etiam vides h. 886 καθιζεσθαι deinde ib. 1182. Praeterea κατακλίνεσθαι ἐπὶ κοίταις Vegp. 1040'). κεῖσθαι επὶ κροκωτ p an. 46. Denique occurrunt επὶ ταις πλευραῖς τεγος VeSp. 1293 et θηριον τουπὶ τωφθαλμον Lys. 1026. Movendi verbum hoc intellectu apud Aristophanem non reperitur nisi uno loco Vesp. 78 πολλὰ μεν ἐν γῆ, πολ λὰ δ' εν' rej i. e. Θαλάτra πιτυλευσας quod metaphorice dictum sic transseramus ,multa terra marique agitans . Sed saepissime non impositae, sed adhaerentes vel snitimae res particula πί significantur, quam rationem nostris praepositionibus an iei interpretamur Primum
D Verbum Ἀαtακχίνεσθαι hoes loco minum accumbendi quam accubandi notionem habet. -
παρεστατε). Tum cum dativo ἐπί copulatum in certis quibusdam constructionibus usurpatur, quas um enumeraturus ἐπὶ Arimali ἀγων Ach. 504. ἐπὶ ταρίχει τους λόφον κραδαινετωAch. 967. ἐπὶ τῆ κιγκλίδι ἀνεφάνη Vesp. 124. ἐπὶ τοῖσι
δρυφάκτοις τηρουκτι ib. 552. δικάζειν ἐπὶ ταῖς οἰκίαισι ib. 801. κατακλίνεσθαι ἐπὶ τοῖς ἀπράγμοσι b. 1040. Θάσσει ἐπὶ αιλεχισι θυραις ib. 1482. πῶς γάρ τις ερεῖ ... κἀπὶ τραπεζηὶ καὶ ξvμποσίοις Pac. 770. λέγειν ἐπὶ - τυμβ p an. 1139. κηρυσσειν επ' ἔχθε τενδε ib. 1172. G Aeeta χιτίφ Lys. 1251 pro Ἀρτεμισίφ, de pugna navali ad promontorium commissa dictum. ἀποθανειν ἐπὶ Σκαμανδρωις Oaισι h. 864, ubi pari modo situs designatur; L Hom. , 408 πι κρήνd.' 133 ἐπι -- Herod. 4, 86. huc. 3 99) ἐπι ταις ἀναπαvλαις an. 195, quo loco Verbum ἀναμενειν animo cogitandum est. θάπτειν ἐπ' - ον στόμα est dictio translata quae legitur col. 1107, cum ἐπὶ στόμaet του ποταμου huc. 4, 10 proprio sensu exstet. In locutione ἐπὶ τοισι κουρείοισι λόγος mi Pl. 338 praepositionis notio
deflexit in vernaculam in '. Veniamus ad translatum usum, cuius pauca exempla
iam supra allata sunt. Simplicissimae huius usus rationes Videntur praeter illas enumeratas v. 638 ἐπὶ σοὶ τάδε πάντ' ἀνάκειται in tua potestate' vel penes te haec omnia sunt.' Si iam apud Pind. Pyth. 8 76 sed nondum apud Hom. cs. Rostius in PassoWi lex s. V. M p. 1038. II, 2 M: τὰ δ' ι ἐπ' ἀνδράσι κειται Vesp. 650 χαλεπὰ μιἐν καὶ δεινῆς γνώμης καὶ ιείζονος et 'πὶ evropδοις quam apud
13쪽
τω πραχθέντι ποιησεις υμερον ουδέν non postea factum
proprie de acto' mutabis aliquid. h. 328 χρυσεα τε φορ Lur ἀχήσειεν π ευχαις ηιιεοραις Sonet ad nostras preces.' an 679 φ ο δὴ χείλεσι ν άμφι- λάλοις δεινον επιβρει ιε-ι' ωρύκια χελιδω cuius in labris Thracia hirundo fremit'. b. 1046 λλ' πὶ σοί τοι καὶ τοι σοῖσιν πολλη πολλον πικαθῆeto, qui locus iam dissicilior videtur; nam verbo tenus sic intellegitur: hi te et tuis magnopere insedit Aphrodite)μ. Recto me interpretari puto hoc modo: tibi tuisque maxime se praebuit propitiam Aphrodite ironice quidem haec dicuntur ab Aeschylo ad Euripidem converso. quo loco non multum disserunt quae occurrunt l. 185:
, vincunt in bellis semper cli, superi quibus hicce solus sederit h. e. a quibus steterit. Nam sic Latine sedere et Sesgitare usurpatur, ut hoc loco verbum επι καθεζεσθαι et accipitur a libra, quae inaequabili ex pondere vergitii alteram partem De tu, Schol. ἀπλ ιιεταφορας των ζυγων ' καθεζεσθαι γαρ τ βαροι λεγε inι uesterus annotavit ibuli 4 1 4 sq. carm. ad Mess.): Iusta pari premitur veluti quam pondere libra. Prona nee hac plus parte sedet nec surgit ab illa. Pauca denique dicenda videntur de alio rasu metaphorico iis locis, quibus πί notione addendi et cumulandi praeditum apparet Ac primum animadvertas pares res επί praepositione inter se coniungi. Huc pertinent Eq. 411τη mu κονδυλονς, ον πολλὰ δη 'πι πολλοις ἐνεοχομην, ut Hom. , 113 ἄλλα τε πολλ' ἐπι τοι πάθομεν κακά. Iesp.
η Videtur adamaro poeta, eum errat composita verba idem praepositioni eoniungere, es. Vesp. 754. Ran. 928, 1046. ecl. 903. Pl. 185 996. -
Multa eius modi apud alios maxime poetas legimus: Hom. η, 20 Iχνηὶ π yχτχὶ γηράσκει, μῆλον δ' πὶ μήλ petc. Hes. p. 42 επι κερδε κερδος Pind. l. 7 82 με δ ταλλα ε ἄλλα Sc. τίκην ib. 8 84 6λὰ δ' ἐπ' ἐσλοις ερ ἐθελο δομεν. Soph. Ant. 395 πηματα ἐπὶ πη- μασι O 544 ἐπὶ o p το ς. Plat legg. I, 38, μυρία ἐπὶ μυρίοις θνη. - Vulgari locutione ἐπὶ - Οις Aristophanes utitur Pac. 1025, quocum conseras l. 1001 o ἐπὶ τουτοις Eccl. 99 et Pl. 57 τἀπὶ τουτοις Th. 1045 ἐπι δε τοισδε adverbiali sensu. Dispar est quod additur Ach. 35 παίειν ἐφ' λὶ τὴν μάδδαν ad salem panem , ubi Schol. ἡ ἐσθίειν μετὰ των λων - αρτον', ut nos gum Salg. Pac. 123 ipo ἐπ αυτῆ. s. VeSp. 863. an. 1246. Hoc modo dicunt en Mem 3, 14, 2 ἐπὶ τε σίτυν φον ἐσθίειν id Cyr. 6, 2, 27 ἐπι τυ σίτυν πίνειν δωρ. Plat Phaedr. 247, τεκτα ποτίζειν ἐπ' ἀμβροσίg. Crucem paraverunt interpretibus Pl. 627 628:ω πλειστα ηδείοις μεμυ-λημενοι γεροντες ἄνδρες ἐπ Ἀλιγίστοις ἀλφλοις.
καὶ θύρας αρνεσθαι'. Ita comice dicit Arist. in Eq. 827: ἀφφοιν χεροιν μυωιλαται et υν δημοσίων mitieiden Handenisisset erisus de Staatshasse Sed iure ischerus istam Verbi interpretationem repudiat negans, motionem riusculi hoc Verbo contineri, et dubitans, mum pauperibus ius appositum sit. Quare cum μιστυλλειν sive μυστίλλειν apud Hom. A, si et al. sit in partes discindereμ, videntur μεμνωλημενοι cit esse, quibus apponuntur carne minutissimae dissectae; is λιγίστοις autem idem est atque
14쪽
,cum paucisSimia Vel proprie ad paucissima', ut supra Ach. 35. Bergierus comparat Eur. Iph. Aul. 541 ώς ἐπ' ἐλαχίστοις δακρυοις πράσσω κακως ut cum pauci8simis lacrimis sim miser'. Uberius rem exponit Fisch his verbis: ficum pauperes Theseis exhilarati epulis legantur, caedibile est, iis appositas fuisse reliquias victimarum, ut in aliis epulis sacrificalibus denique cum comedatur panis cum carne, apparet, hanc Verbi interpretationem adiuvari etiam verbis is δεγίστοις ἀλφλις, h. e. cum panibus minutissimis M. Nec minus interpretibus difficultatem maximam praebuit Eq. 546 α ρεσθ' avo πολυ - ροθιον, παραπεmpa ἐφ'
ενδεκα κωπαις. Ochius in annot ad h. l. Obscurum eum
esse dicit. Ex scholiis pauca sumi possunt, quae haeo planiora laciant. De voce eoθιον quae Xplicat Schol.,
cum conseras quae dicit ustathius ad Od. ε ,ἐλεγετο eo9ιάζειν καὶ et οἱ avra ἐπὶ κώπαις δεκα τυχον et καὶ
minime rem clariorem reddunt dissicilia verba ἐν' ενδεκα κώπαις a nullo satis exponuntur. Aliorum Virorum, qui in hac re Versati sunt, Casaubonus annotat: ,παραπεμπειν est deducere, comitari aliquem abeuntem videtur species proverbii, quod dicitur a poeta: παραπεμπειν ἐφ' ενδεκα κώπαις prosequi aliquem remis undecim, quod significat quam honestissimo comitari aliquem abeuntem. Cum respublica honorem alicui habere volebat, eo navigante iubebantur praesecti rei nauticae magno apparatu eum Omi-
tari et aliquantum prosequi. Eo allusit Arist. per undecim remos intellege undecim naves, ut saepe a parte totum intellegimus, vel fortasse intellegitur magna navi8, quae remis undecim, utrimque Scil. h. e. duobus et viginti agitetur. Beckius autem hanc loci sententiam esse ait: hsaustissima Omnium spectatorum acclamatione prosequiministrepitum laetum Lenaeorum'. Othius undecim naves dici arbitratur, sed ἀλληγορικως, ut decem tribus Atticae et senatus quingentorum intellegantur, h. e. uniVerSUS PO-pulus Athenienses. Quibi ego non 8Sentior, nam longinquius promitur quod dictum est. Cum risi in versibus quattuor praecedentibus a navigando locutiones iam transtulerit, etiam haec locutio hinc petita est nec mirabile, quod in eadem metaphora maneat poeta et de plausu theatri loquatur velut de aquarum strepitu. Sane quidem cur Voce ενδεκα utatur quidque haec sibi velit, non satis manifestum est. Interpretationum autem optima illa uesteriana videtur esse, eniXO Oetam saVOre plausuque Secundo prosequimini' , quam etiam Droysenus I, 124 probat, versum illum in Germanicum Sermonem si Vertens:
Agamus nunc de ἐπί praepositionis cum dat coniunctae usu, quo homo vel locus indicatur, ad quem qua actio uti
mihi liceat hac voce dirigitur. Plerumque praepositioni notio hostilis impetus inest, sicut Eq. 236 συνομνυναι ἐπὶ πῆ δημον, s. Herod. 7, 35. Lys. 50 ἐπ ἀλλήλοις ἴρεσθαι δορο Ach. 660 πῆν ἐπ ἐμοὶ τεκταινε 'os, Veluti μηχα-τῆσθαί ri ἐπί τι Herod. 1, 154 6 88. Pac. 20 ἐπειδη 'γνωσαν μὰ . . et γριωμενον ἐπ' ἀλλήλοισι καὶ σεσηροτας, πάντ' ἐμηχανωντ' ἐφ' sita ib. 901 iam δ' ἐπ άλλήλοισιν ἀνατετραιιμενα cib. 1273 is ἀλλήλοισιν ἰοντες, ut om. Γ, 15. A, 70 ἐπ' ἀλλ θοροντες). V. 334 γενος ἀνοσιον, οπερ . . ἐπ' Ηιοὶ πολεμιον ἐτράφη . ib. 526 παρ, ἐφ' υμῖν
15쪽
taxti, cuius loci ex Thraessis Aeschyli sumpti vocabulum συγκLτες Dindorsius habet suspectum Fritetschius eo intellegit Aiaci circumfusam Salaminiorum phalangem ct Hom.
ἡ Aias' Vischgenossenschasi', Melch. die in lagerungende A. Voss. Wa ausiaueri dem Hel A.' Droy8. Wassici 'us A. in sturget'. Diversae, ut vides, et Oppo8itae sunt inter se istae interpretationes ac merito iam Voce συγκλινες inae exprimi possint dubites Per se versus parum perspicui sunt et esse debent, quoniam Euripides Aeschylum irridens parodiam praebet ex conneXu discerptam. Vix arbitrer. Aiacis socios esses intellegendos, rivortim corpora 'Vibum obiecta mini; lotius praepositionem 4m Latino , contra respondere contendam. - Loci qui sequuntur hostili sensu carent Vesp. 754 m σταίην επὶ τοῖς κημοῖς haccedam rassi urnas Av. 438 4 φ --ερ τοῖς
aliis 'ocis lem translationem praepositione tonsilium it effectus significatur; spectanda sunt haec: Tq. 468, 469καὶ ταυτ εν - σίν - συμφυσω ttεν se δ' ' ἐπὶ γαρ τοῖς δεδηιενοις χαλκενεται. quo loco ἐν o ιν eodem sensu dictum est atque in lingua Latina quem ad finem, quam ob rem', et ἐπὶ τ . respondent locutioni propter captiVOS' ' he consilio, ut e captivis lucrum saceret
ἐπὶ ni, λεγε τάδε Demosth. 24 5 νομους ἐπὶ ola ἀδικουσιν
ἀνεγραφατε. iusdem rationis Xempla unt quae exstant Vesp. 487 ἐπι τυραννίδ' ὐδ' ἐστάλης missus es ad tyrannidem h. e. ad i. instituendam' cs ib. 495, 498. Lys. 630. Audacius dictum est quod invenia Lys. 578 τους πιλουντας μυτον ἐπὶ ταῖς ἀρχαῖσι Was . . te et Fil sic ZuSammen
Ex hoc usu opinor ortam esse pretii notionem, quae
duobus locis apud Aristophanem occurrit: ch. 13 ἐπὶ μόσχε εἰσῆλθε ,,um de Preis ines albes , nam is, non επὶ Μοσχl, quod Bergh habet, lego et Benti. Sequor, qui in pusc. phil. 321 dicit: taurus praemium dithyrambi,
ut hircus tragoediae . . et quemadmodum poetae dithyrambici tauro, sic qui cithara canebant, κιθαρ φδoc vitulo certabant . De Moscho citharoedo nemo mentionem sect8Sevidetur nisi SchoL, qui ad h. l. annot. , ἐπὶ Μοσχυ sin v μετὰ Μοσχον ὴν δε vro φαυλος κιθαρ νδός, πολλάὰm εDμὶ δων Alter locus exstat v. 154 ἀλλ' rob, υπου et to Ovκ αν γενοίιιην επὶ ταλάνευ χρυσίον auri talento Non tam rarus hic usus apud alios scriptores;
16쪽
Proximum est ut ad eos locos animum intendamus, quibus 4M coniungitur cum verbis affectuum et cognatis vocibus ad causam indicandam. Huius generis sunt quae
ἐπὶ τοῖσι σοῖς ἀκυπτεροις; s. an. . l. 799. q. 1318 ἐπὶ καιναῖσιν δ' ευτυχίαισιν παιωνίζειν Sed haec vulgo reperiuntur: propriae munt sermonis inristophane constructiones quae exstant Eq. 1320 τίν' Hων φημην ἀγα τῆκεις, ia κνισωμεν ἀγυιάς ubi vertimus: die Strassenmit iplardus ansulten wegem etWas ver hau ireudo uber etWas . namque Schol. explicat o αν τοῖς ἐν ἀγυιαῖς ἱσταμενοι θεοῖς ἐπὶ ταῖς ἐρχοι ιεναι ἀγγελίαις θνειν, ως ἄν, εἰ ἀγacta εἶεν, ἐπινενσαιεν τανταις, εἰ ὁ τουναφίον, ἀποπεφαιεν Sic Av. 1233 κνιμ δενιάς , compita nidore
Similiter Eq. 655 ηδη tot δοκεῖ επὶ σνμφοραῖς ἀγαθαῖσιν εἰσηγγελμεναι ευαγγλα νειν Laeto βοῆς.Ο ib. 406 πότε πιν ἐπὶ συφφοραῖς, quo loco Latine dicas bibe, bibe de
secundis rebus, propter secundas res cs Schol. κτῶν ιιιωτίδο δε τοὐτ τεθρίππιον. - myoραις ἐπ' ἐσθλοις. Both scribi malit πινε πινε συμφοραις metri causa, praepositionem additam esse putans ab interpretibus. Sed quamquam . 332, cui hic versus respondet, formam habet metr troch.), hoc autem loco dactylum altero pede habemus, ut stropha appareat Vergus Glyconeus ), tamen praepositio non
tollenda est, 'uia initium carminis Simonidei hic legimus
ην Rarum vocabulum σεμνοπροσωπειν exstat G. 363 ω μιν
eamque ob causam dactylus in metro troch. intellegitur et ἐπί suo loco exstat. )Αddam Nub. 1205 ἐπ ευτυχίαισιν μεον 10υγκώμιον neque mihi praetereundem ut trans. Verb. ἐκμαίνειν, quod invenitur Eccl. 965 Κυπρι, τί 1' ἐκμαίνεις ἐπὶ amri; sequi me insanum reddis de hac vel propter hanc Τ Huc reser etiam ὁ ἐπὶ isti locutionem, quae Xstat Lys. 1293 et Eccl. 1181. Verbum, quod animi commotionem
significet, non adest, neque locutio ex vocabulis αἴρεσθ' ἄνω, quae utroque loco praecedunt, pendere pote8t, quamvis magnae laetitiae intellectum contineant vetat hoc fieri in cel loci structura, ubi verba sic collocata interpunguntur: αλλα λαιμάττουσί που, αἴρεσθ' ἄνευ ἰαί, ἰαί. δειπνη μεν, va ευαζεvah in ἐπὶ τίκρ'
Vi ac potestate sunt, ut verborum locum teneant nec mihi quidem dubium sit, qui ex his particula Sit SuspenSa. Quibuscum exemplis enumeratis duo loci, quamquam non ex eadem ratione nati sunt, Videntur cohaerere, in quibus pariter notio causalis inest: h. 313 Θεων ἔτος λιτομεσθα ταῖσδ' ἐπ' vχαις φανέντας ἐπιχαρχὶναι ut his precibus commoti proprie propter has preces libenter adsint ' nam non ex verbo ἐπιχαίρειν, Sed e Verbo φαίνεσθaι, quod hoc maximi momenti est, praepositionem eXi Stim Suspensam esse. Alterum exemplum vides ib. 1049 πάθος ἀμέγαρτον ἐπι κακων παρουσί δ triste propter malorum praesentiam'. e. abundantiam*. Iam ireuiui de eo usu agi potest, ex quo condicion es rueg. 68, 41 A. 6. 2
17쪽
Bergh tu praes. Nol. d. p. XVL pro ' διστ' a conicit γητε. αν h. e. species allii), sed nimis recedit a vulgari lectione. Non malum, quod scripsit och. mihi autem
videtur non opus esse librorum lectionem mutare. Schol. :
sententix recte in Schol. expressa est etiam bene dixit,
ἐπί esse tετά et επὶ βαλλ. pro ἐπὶ τραπεζρ At non vidit, ἐπί utroque loco duplicem significationem habere, id quod etiam ab editoribus non satis respicitur Haud dubio ἐπί
τινι ναγεῖν alere po8Sunt hedere Super aliquare mensa) , )Velut ergi vertit: super quanam re ederes libentissimo Τan super crumena Τ Sed iam Casaub addidit haec: significat ea vox adiectionem alicuius obsonii ad panem Quod Brunck confirmavit his verbis: ,ἐπί hic significat secum et iungitur ei rei, quae praeter obsonium aut obsonii loco
mihi quidem praepositionis potestas gravissime reddi et comica loci vis magnopere augeri videtur, si ambiguum sensum huic loco Servamus et tran8serimus ἐπὶ τ u φάγοις:hquo cibo apposito' ut Both. explicat et 8uper quanam re ederes , ἐπὶ βαλλαντίον happosita crumena Τ et super
Paucis denique absolvamus Sum adverbialem, quo spectant ἐπὶ πῆσι τε πράγμασι, Eq. 402. ἐπ' avrachobe m
Restat, ut agam de ἐπί praepositione cum accu8ativo ca8 constructa. Longe maxime praepositio, de cuius Sudisputo, primaria vi, quae est localis, praedita apud Aristophanem invenitur et ad locum vel hominem significandum adhibetur, ad quem movendi actio dirigitur. Primum quidem eXempla commemorentur, ubi particula verbis eundi haddita est, quorum Saepe legitur ερχεσθαι Vesp. 321. Pac. 1192.
Αv. 129, 292, 17. Lys. 665. an. 675. Eccl. 948, 1128, 1135. l. 686. ἐξερχεσθαι Lys. 737. Tum enumerare licebit ἰεναι ch. 1143. Vesp. 250 ἐπὶ δεῖπνον, quae locutio duodecies apparet). Pac. 1040. an. 291,η' 646. Eccl. 616 682. Frg. 356. εἰσιεxa Pac. 1208. βαδίζειν Ach. 1085. an. 56. Eccl. 625. l. 1007, 1040. χωρεῖν Ran. 180. Eccl. 852. θεῖν Vesp. 1360. ,ειν Ve8p. 41 l. Lys. 463. an. 137. Frg. 464. ἀφικνεισθαι Ban. 436. Ecel. 1080. l. 959, 962. ἀναβαίνειν Ran. 130. ἐπαναβαί- τειν q. 169. Nub. 1487 . πλεῖν q. 1312 έm των σεμ-
νων θεῶν Ic. o, ubi Schol. εἰς το των Ἐριννων ερον Et super mensa edere is dicitur, qui sedens ad mensam edi -
' Hue Iesero non ea solum, quae proprie intellectum eundi habent, sed etiam verba veniendi, perveniendi, ascendendi, navigandi, currendi, volandi, similia. - η Hie τερ εα αυτῆν otia ambiguo sensu dicta Sunt, nam, ut Kock dicit in nota, εναι πέ potest osso contra hostem et ad puellam ire'; cs Pind. om. 10, 19 Zευς ἐπ' ' Delu ναν Ιαν αν
18쪽
Vesp. 986. Lys. 676. an. 1025 1119. L 317. ρμῆν
Ecel. 165. μεταπίπτειν Vesp. 1455.' Legimus v. 405εstoλo επὶ τίνα τ' πίνοιαν cf. Frg. 560); hoc loco Bergh. ἐπι seclusit et interpolatum habuit comparans Eurip. Phoen.
415 Reifig. coniecit ποίαν τίν εχονι πίνοιαν et Brunck. καὶ τίν' εχοντες πίνοιαν dicens, Versus, ut Vulgo legantur, sine ulla metri sorma esse. Sed Versus Sunt anapaeStici,
ut ip8 concedit, et postremus sic legendus est: καὶ ποθεν ει ολο ε - τίνα τ' Di πίτοι avi. e. dactylus, duo proceleusmatici, anapae8tus, In quo secunda syllaba corripitur; is Ross. -Westph. Metr. 127. Aliud statuit Herm. in lem doctr metr. 377, sed minus probabile. locutionem επὶ τίνα πίνοιαν ita Vertas: G,ad quod consilium perficiendum vel breviter quo consilio
venerunt Subaudiendum est eundi verbum an l87 επι αίναρον Suppleas ex superioribus Eccl. 856. Excidit verbum Ach. 986, ubi Bergh cum indorfio legit
Etiam manifestum, ante hoc exordium lacunam XStare, ubi desunt syllabae duae vel tres. Quibus de causis viri doctissimi summo studio operam dederunt, ut emendationem, quae omnibus placeret, inve8tigarent. Sic Reishius correxit πις επὶ το δεῖπνον ελῆ, alii suppleverunt πάντα et
πολλά ante vocem οἶδ η Burgh. coniecit in praes Vol Ι, p. XII εἰδες ιό τονδ' επείγει περὶ ora vel etiam Pεπείγει περι . ., ut alterum εἰδες ἀ V. 971 deleatur. At his coniecturis nondum omnia sunt sanata. Praedicat v. 973 sqq. Chorus prudentiam atque Sapientiam viri, cui pace facta Omnia liceat coemere bona, quorum alia domi
sint utilia, alia cenantem iuvent tepida. Quibus dictis v. 977 usque ad . 985 agitur de Marte, tum in v. 986
Chorus redit ad Dicaeopolin, addens, magnos eum Spiritus sumere hasque pennas ante Ostium proicere, ut victus argument Sint. Huc accedit, quod praeter ea, quae nune transtulimus, verba ηταί, επὶ τ δελπον ἄμα in v. 986eXStant, quae non Vertenda sunt nisi verbo eundi subaudito. Itaque pessimus horum ver8uum conneXus est. Aptiu egi magisque concinnum, hos duos Vergus, qui in XStrema chori parte sunt, illic collocare, ubi melius ad sensum loci se accommodant, i. e. post v 975. Ita utraque cantus pars, et quae Dicaeopolin laudibus effert, et quae Marti maledicit, circumscripta erit et contextu rerum Verborumque non perturbatus. Oe praestat, quam parenthesin ab avroματα usque ad ἀμπελων Statuere, sicut Bergh. coniectura sua dicit iam Brunck hunc totum locum ita, ut proposuimus, constituendum putaVit. Alia non probanda, ut ea, quae Invern legit:
καί τ' επὶ το δεῖπνον Θάμα καὶ μεγάλα δὴ φρονεο et ea, quae Reigh. coniecit cf. supra) Illud unum modo displicet in Brunckii emendatione . quod interpunctionem
po8 κατεσθίειν sublatam post δεῖπνον posuit sic:
19쪽
v. 975 . . τὰ δ' a πρέπει χλιαρὰ κατεσθίειν v. 986 6δ επι τὰ δεῖπνον ' ἄμα καὶ μεγάλα . . . Cum lacunam, quae ante id in libris est, non expleverit, hac interpunctione ViX Stendas, quid praepositio m valeat vel unde Suspensa sit. Numnam putas, praepositionem XVerbo κατεσμιειν pendere aut επι - δεῖπνον simile esse Latino ,post cenam Aliam lectionem propono, qua et v. 986, 987 isto loco inseruntur cum interpunctione, quam Brutich. vult, et properandi Verbum ponitur, ut Bergh. habet scribo sic: V. 97 . . et δ' a πρεπε χλιαρὰ κατεσθίειν v. 986 τω δ' ἐπείγοντ' ἐπὶ - δεῖπνον ' ast καὶ μεγάλα δὴ φρονεῖ,
v. 987 - βίου δ' ἐξεβαλε δεῖγμα τάδε τὰ πτερὰ προ τῶν
v. 976 υ-ματα πάντ' ἀγαθὰ tu δε γε πορίζεται. v. 977 τδε τ' ἐγ Πολεμον etc. usque ad V. 985. Constructi est: πρεπε et u δε huic ἐπείγοντι ἐπὶ τοδεῖπνον properanti ad cenam κatεσθίειν τὰ χλιαρα. Demetro vid. Herm. l. d. m. 509 et Rossb.-Westph b45 sq. Antistropham v. 986-999 non statuo ut illi, sed cum Behhero . 971-987 Choro do, . 988-999 Dicaeopoli
Notio proficiscendi etiam verbo δαιμονῶν videtur ine88e, quod habemus h. 1055 δαιμονῶν ἰολαν τεκνσιν π πορείαν. Vulgo da μονων legitur, Sed salso, nam genet. Plur. esse ion potest quare inepte Schol. λείπει σχον, κτων δαιμόναον τὰ χη ἔσχον. Behh. edidit:. . . . ως ἐκρεμάσθην λαιμότμιητ' ἄχη δαιμον ῆν, αἰόλαν
Bergh eadem legens interpungit post χη et interpretatur in praes. Vol. II, p. XV suriis actus ad viam, quae servet mortuis Sed quomodo, si ita distinguitur, constructio est et interpretati Verborum in εκρεμάσθην λαιμοτμητ' χη8Do his Bergh nihil dicit Alii, ut Brunch et Both. legunt
αἰόλs νεκυσιν επι πορείs. Sed primum de vocabulo δαι- stoνὰν dicendum est. Schol ad Eur Phoen. 89 explicat δαιμοναντες Oe modo: , rabiel δαίμονι καὶ ἀπανθρωπίνχρούμενοι h. e. a malo daemone possideri et suriari . Non aliter Hesych. s. v. δαιμονs ' via δαίμονος κατεχεται et Suid. s. V. δαιμονῶν via δαίμονος κατεχεσθαι καὶ μαινεσθαι . Quod Verbum non inusitatum est Aeschylo et
licentia usurpata est, cum dativum casum X8pectemus Vel praepositionem διά nam Sensus est: lymphata mente insaniens vehementissimis asseetus doloribus ' Quae sequuntur Sic commentamur, ut Verbum eundi subaudiamus, quare non puto ut Brunck. mendosam SS hane Vulgatam scripturam ἰόλαν ἐπὶ πορείαν nam sic transfero: Z dem
eSi versuum: οἱ ἐκρεμάσθην δαιμον ἀν ἄχη λαιμότμητα, επι πορείαν αἰόλαν νεκυσιν Dativum τεκυσιν figura poetica positum 88 pro genetivo τεκνων i. e. der On Gestorbenen immeinde Psad ), Brunch. bene exposuit ad Eur Phoen. 5. Accedo ad ea movendi verba, quae transitive adhibentur: ἄγειν Vesp. 1005. h. 19. an. 1365. col. 1001. l. 656. εξάγειν Ran. 351. εκφερειν q. 1407. πεμπειν Th. 769. επιβάλλειν V. 560. μεταβάλλειν Th. 724. καλειν v. 890 1602. Lys. 2. Ecel. 348. ἀνατιθέναι Pl. 69. πεπειν Nub. 589. ἄναγε ἐπὶ σκελος η)Ἀv. 383 obiecto ommisso, ut ἁνάγειν verbum intrans factum sit; quae 'dicti, formata isdi ex illa ἐπι ποδα ἀνάγειν Xen.
' es okk Αneed. 72, 31 χωρεῖν επι σκελος τὰ πίσω ἀναχωρειν μῆ δοντα τοῖς ἡ πεναντίοις τὰ νωτα μηρος δε λέγει λέγον γον γου- νος ἀμείβων -
20쪽
Cyr. 3, 3, 69 vel ἀναχωρεῖν Anab 5, 2, 32 vel πο- χωρεῖν Arr Anab 5, 17, 12); s. ur Phoen. 1400 ἐπὶ
Addendum est huic usu συι φερειν, proprie , conserre , tum metaphorico sensu prodesse in ἐπὶ τό βέλυον συμ- φερει Nub. 594. ccl. 475. Nemo erit, qui attentius haec legens non animadverterit, verba et supra et postremo allata, quae intellectum habent agendi, serendi, iaciendi, mittendi, vocandi similemque, non
modo proprie, Sed etiam translate esse usurpata. Sed quoniam longum est, omnia haec tantum modo perstringere, praesertim cum Arist. Vulgarem usum parum Xcedat, iamque satis qua ratione illic utatur praepositione demonstra88 Videor, nunc mentionem faciam aliu8 8us, quem
cum primaria significatione cohaerentum hostilem mihi liceat appellare. Quam vim tenentem videmus particulam addi verbis intransitivis ται ἐπὶ θεους contra deos 'hΑv. 634; cs. Supra Ran. 291. et κειν Vesp. 244. iacta ib. 25. κα-βαίνειν ib. 1514. svi βοηθειν Lys. 247. πλεῖν ib. 675; επισrea νεσθαι Vesp. 2. ἐπισίζειν ib. 705. Verbum eundi deest Ran. 1021 τοις - ἐπι Θήβας Bis tantum cum verbo transitivo ἐπι construitur: Nub. 397 ἱέται ἐπιτον ἐπιορκον et ΑV. 1250 πεμπειν π ανον. Sequitur, ut de eo loquendi genere pauca dicam, Squo proprietas quaedam sermonis Aristophane cognosci possit. Dum causa indicatur, fit apud verba eundi, ut ea re, ad quam actio aliqua dirigitur, simul id contineatur, quod actione spectatur et petitur. Exempla sunt haec: Vesp. 854 ἐπὶ υ καδίσκους c. εω curro ad urnas h. e. ,,ut urna petam . y av. 77 τρεχαὶ π άννας ib. 79
Qui usus quamquam non apud omnes scriptores in-Venitur, tamen nonnunquam occurrit; Linom. , 42 ἐπὶ
βουτ ιτω. Herod. 7, 193 επὶ τὰ κωας πλεον. b. 6, 12πεμπειν επὶ δωρ. Xen. n. 5, 10, 2 λεγεται Ηρακλῆς ἐπὶ τον Κερβερον amβηναι. Pind. Nem. 10 49 ἐλθεῖν ἐπὶ ξενίαν παρα-τα. huc 1 116 4, 13. 6, 93. Xen. An i,5 13. 3, 1, 41. Heli. 1, 6, 8. Cyr. 1, 6, 12.4, b, 31. Soph. O 555. - Nec multo aliter res se habet, eum legimus Ran. 126 sqq. quinquies o πελάθεις ἐπ' ecor senon appropinquas ad Opem serendam Τ Porro huc reserenda est locutio is ἐκφοράν, quae uobis locis exstat: Eccl. 26, ubi ex versu qui praecedit Verbum εἰ εναι, et Pl. 1008, ubi βαδίζειν subauditur. Usitatior est usus, cum quamobrem aliquid fiat dicitur, qui ex his exemplis elucet: Nub. 25 ἐπὶ στεφανον c. λαβω Ran. 168 ἐπὶ υτ ερχεται. V. 340, 37. Lys. 22 482, 1001' ). Quibuscum compares lat. Gorg. 487, ἐπὶ vis ovis πάρεσιιεν. huc. 7, 15 φ α ηλθομεν.
ib. I, 59 5, 87 6, 104. Plat Parm. 126 Α. Gorg. 508 B. Rep. I. 507 E. VII, 537, A. Legg. VI, 779 A. Adverbialiter adhibita sunt ub. 1108 ἐπὶ μἐν θατερα.Αv. 15674, ἀριστερά. b. 156 επὶ δεξιά. Lys. b43 ἐπὶ πῆν. Bis apud numeralia ἐπί praepositio accusativo addita est Lys. 282 ω πιακαίδεκα ἀσπίδας et Frg. 47 ἐπὶ τρεῖς ἀσπίδας ἔστασθαι ).
Hoc modo etiam μετά usurpatur, non apud Aristi, sed et Hom. α, 184 πλειν μετὰ χαλκον. 3, 20 μετ' αλλα ερχεσθαι si, 308 iueri πατρος ακουήν. - es. Κrueg. 68, 42 A. 2. -- Similito προ construitur, do quo india, et κατά vid. Pae. 192ῆκεις δε κατὰ ri; - cf. 'hne. 4 93 ενι ἀσπιδας πέντε καὶ εἴκοα τάττεσθαι Saepe εἰς hoc sensu Ouitur.