장음표시 사용
21쪽
Venio nunc ad praepositionem προς cohaerentem cum
particula reo. ueliner. ΙΙ, 305 sqq. Schmidi. 4 sqq. Exstat apud Arist. trecenties tricies semel longe maximum
locorum numerum praebet accusatiVus.
Ut initium faciam a genetivo, quem praepositioni duo- deseXagiem copulatum inveni, Irimaria moti, localix ex quattuor tantum locis evidenter cognoscitur, quibus res designatur, cuius a parte aliquid egreditur Primum exemplum vides Vesp. 122 ξενος, ἐυρος προς κεφαλῆς κε ρος, cui Jam alterum addimus ib. 236 Θεωρος meo; ποδων κατακείμενος aliter dictum est in eo noδων. de quo infra Proprie transfertur illud: -hospes aliquis a capite Acestoris vel ad caput versus A.', id quod eadem notio est OBSpecta contraria e parte, qua e ratione notio orta est proximae Viciniae apud nos dicimus gumlluptendemandes ' Alter docvs exhibet dictionem meo moδῶν κειμενος - pedibus vel had pedes fersus h. e. ad pedes accumbens Germ. .etu Fussen Consentiunt
praepositioni, qua locus indicetur, aut quem quid sit vel sat Quare legimus apud Xen. n. 4, 6, 12 προ ποδων. Pind. Ol. I. 13 eo ποδος, ini compar, illud momeri προσθεν ποδός Φ, 877 et illud προωροιθεν ποδων quae ante pedes, quae proxima sunt. Itaque si, ut eo particula nonnunquam idem exprimatur: attamen noli putare,
plane illius potestatem hanc assumpsisse, Ied propria Viest praedita, ita ut plerumque illius notionem modo attingat, id quod etiam comprobatur hoc loco ex Av. 66 petito: τὰ προς ποδων eou. Ex hoc usu opinor prosectum esse quod legitur Vesp. 1414 εοικα Θαφίν, γνοῖ κρεμαριενο 0 ποδων υριπιδον, quem locum te interpretor: Inoni,
sequae eum e manibus non emittit '. D industria poeta hoc modo corporis partem designat, quam cogitatione ita percipiamus. ut cogitatio quasi inde exeat eoque rursus
Paullo a primaria vi praepositio recedit an 1149 οντως ν εἴη προς πατρος υμβωρυχος, quo loco origo ignificatur, ut saepissime apud Atticos: a patre , itemque auctor vocatur Nub. 1122 προσεχετ τον νουν, προ ημῶν ola πείσεται καχα, ubi Verbo intransitivo πασχειν praepositio προς additur similiter ac πο cum gen. cuius generi hoc unum exemplum est. Sed saepissime hoc in
Transeamus ad translatum Sum a primum commemoremus eo locos, quibus propria is permixta videtur cum translata. Hue ea referenda sunt exempla, ubi praepositio adhibetur ad possessorem indicandum vel ad id, quod cum ab illo proficiscitur, tum maxime eius proprium est. Hoc modo Vesp. 369 ταυτα μεν eo ἀνδρος εστ' uxorio ἐς σωτηρίαν. h. 177 og o Mo ἀνδρος Ran. 534Mo ἀνδρος - τουτ εχοντος. b. 40 δεξιο προς ἀνδρος ἐσα. l. 355 eo ἀνδρος ουδετ γιες στ εἰργασμενον. Simili modo Soph. i. 8 ου προς ἰατρο σοφον Aesch. Ag. 92 προς γυναικος ἐστιν Eur Her sur. 85 προς νἐ- Eur. Hel 950. Bacch. 641. Xen An. 1, 2, 11 ου ην προς του Κυρου eo v. Mem 2, 3, 15. Nec modo in lingua Latina, sed etiam apud Graecos genetivus caSus ine
22쪽
praepositione cum Verbo εἶναι constructus ponitur, ut ab Aristophane ipso Pl. 362 ως Ουδεν ἀτεχνῶς γιες σανουδενος, cf. b. 870. Nonnunquam constructiones poeta miscet quod Vides Eq. 19 sqq.:ή δημαγωγια γὰρ ν προς μονσκουει εστὶν ἀνδρῖς νδε χρη no τον τροπονς, ἀλλ' εἰς ἀμαθῆ καὶ βδελυρον quo loco animadvertas, particulam εἰς ad tandem sere notionem spectare Mixtam structuram genetivum et προς cum gen. legis etiam Vesp. 1014:
Tomo γὰρ σκαιων θεατῶνεσα πάσχειν, κον προς μῶν.
His addo duo exempla, quorum unum invenitur Vesp. 647 τὴν γάρ μὴ ὀργὴν πεπῆναι χαλεπὰ μὴ προς 1ιον λεγον ,,iram enim meam lenire dissicile non loquenti mihi apte . . ad Voluntatem . Alter locus exstat h. 438 co Κεκροφ ηροὶ ἄναξ, τὰ προς ποδων Ἀρακοντιδη is Cecrops heros domine, quod ad pedes attinet proprie quod ad ea attinet quae pedibus apta sunt Dracontide h. e. sequi in draconem desinis . Restant, ut loci ri8tophane enumerentur, quibus o in iuris iurandi formulis legitur. Superest locutio προς των Θεων tricies bis Ach. 95. q. 341, 1390. Nub.
200, 81, 784, 1103. Vesp. 484 g προς . . , 760, 19, 1136 π. πάντων .1 1218, 1388, 1418. Pac. 9, 322, 376. Av. 69 663 996. Lys. 850, 857 1245. h. 172, 228. an. 1248. Eccl. 62, 1095. I. 458, 1 147, 1176. Frg. 146.
locutioni Mo των Θεων quae praecedit respondens, προς et ει κρεων Pac. 78. Sed quoniam' disserui te genitivo. nunc pauca Hedativo casu dicam, quem repperi septem et triginta locis. Ut apud alios scriptores, sic apud Ari8tophanem προς cum dativo coniunctum loci propinquitatem indicat, ubi Latinae praepo8itiones lonuntur apud ad, ante Itaque cum haud nimis hic usus distinguitur a vulgari Sermone, primum nonnulla exempla usitatiora si licet asseramus, deinde alia, quae magis Aristophanis propria identur. Nec discrepant cum usu aliorum haec Pac. 577 προς πῆ φρεατι νία. V. 705 προς τερ Iam δρας. b. 1482 προς αυτ b c cinori G χωρα. b. 1553 πρὼς δε τοῖς Σκιάποσιν λίμνη στί. b. 1694 προς τῆ Κλε- φνδρ 7 cyti γενος Lys. 282 προς ταῖς πυλαις καθευδειν. b.
ταῖς γνάθοις λήκυθον χειν. Vesp. 1109 προς τοι τειχίοις ξυμβεβυσμενοι πυκνω sedens contracti ad muros' hic intellegendus est locus angustus Sub muris, cuius angustiis illi subeuntes aliter progredi prohibeantur ac capites in terram inclinato Tum praepositione ei quod iam adest aliquid adicitur: Eq. 107b eo; H κυνὶ προσετεθη, cs. b. 815 Nub. I 20 προς τουτοις Ἀτι τοῖσι κακοῖς. φρονδος γεγενημαι. b. 1256 προσαποβαλεις ἄρ' avia προ ται δώδεκα. Vesp. 565 προστιθεασιν κακὰ προς τοῖς Οὐσιν h. 23 πως ἄν ουν προς τοῖς ἀγαθοῖς τουτοισιν εξευροις. an. 1134 o τρισιν ἰαμβείοισι προσοφείλων φανεῖ Qui loci docent,
Both. κλύεις ω προσαυδῶ σε, α, ε αντροις Vulgo προσιδουσα, in
Bero. D κχυεις Vri ρῖς ἰλυς σε τὰν ἐν αντροις; quae lectio maximo mihi placet. Sensus non dissicilis; namque his vorbis echus opem implorat. -
23쪽
poetam praepositionem compositis cum reo verbis addere libenter, id quod praeterea vides Nub. 163 προσκεῖσθαι προς στενω et ib. 1010 τον του προσεχειν προς τινι, quae dictio est inusitatissima pro τον του προσεχειν τινί Vel τον νουν χειν προς νι cs infra Th. 291 προς- Ουνεχειν καὶ φρενα et Pac. 174 προσεχε τον ot co seu
Maxime ea, ad quae adicitur aliquid, significantur Vocibus eo momις Eq. 541, 15. Nub. 1022, 1219. Vesp. 686, 776. v. 1109. h. 816. an. 152, 553, 1194. Ecel. 1116. l. 540. Frg. 495. προς οισδε Ach. 14. o mum Th. 668. Contra an 697 eo in locutione
προ δε τουτοις te ut adverbium usurpatum est. Ochii sententiam amplector, qui parenthesin versuum 69 et 696 esse arbitratur, post quam poeta aliter perreXerit atque in v. 693 inceperit. Si enim ortasse dixisset, si
constructionem ServaSSet τουτοις δε οι προσήκουσι γενει,
την μίαν ταυτην μη παρεῖναι ξυμφοραν αἰτo vhtενοις Dicere enim poeta vult, haud decorum esse, cives de republica bene meritos propter levia peccata crudeliter tractari, cum interea Servi qui semel pugnaverint, libertatem civitatemque assequantur servi enim istis Viris opponuntur, qui, quamquam Saepe pugnarunt pro patria, tamen honoribus sunt privati. Cum Bergier utrum diglinguamus eo δε τον- ις necne nihil refert. Denique non praetereo ch H83 πίπαιν προς ταῖς πε- τραισι , cadere in Saxa , ut Hom. , i βάλλειν ποτὶ
πετρηὶ η, 279. βάλλειν ποτὶ γαίη λ, 423. A, 245. - Aesch. Prom. 56 πασσάλευε προς πετραις. Deinde h. 43 προς V κεφαλῆ λίθος ad caput i. e. sub capite lapis .
Saepissime haec praepositio cum accusativo coniuncta invenitur; sed priusquam de usu dicam, pauca de particulae forma videntur praemittenda. Praeter Vulgarem formam Acharnenses ter et Lusistrata octies formam Doricam mori praebent, quae iterumque inpocopen latitur.
ib. 95 F έμε, aut ante consonantem articuli ita ut praepositio et articulus inter se cohaerescant. Quae occurrunt ach. 732 ποττάν α προς τάν, s. b. 783 Lys.
ib. 126 ποττάς. Mirum est, cur accusativo tantum hanc particulae formam poeta coniungat. - Ut ad significationem praepositionis tranSeamus, de eo primum S agamus, S
η Verbum movendi etiam apparet in dictions Ach. 1032 ΛΞεπρὰς του Πιτταλου. imal edidit κλαε προς τους Iιτώλου, item In-vern. Dind. Bokk. Sed iam Suidas meliorem articuli formam praebet
απελθε legitur κλῶε, sed hae voco mihil aliud exprimitur nisi , abi
24쪽
Praeter haec Verba, quorum postremo enumerata translato sensu adhibita sunt, liceat mihi asserre αλλεσθαι ori
γά Lys. 82 salire pedes iacere usque ad podicem'. ἀσκωλιάζειν προς ἐν αἰθριαν l. 1129 salire sub divum μ;
cs. Hor Carm. I, 18 Sub divum rapere'. moκρoo mTH κῆλα Lys. 1253, ubi Vocem προκροον, Oricam formam pro προυκρουον, apte Vertas acri impetu invehi, irruere in*. Hoc exemplo facile transeo ad hostilem praepositionis sensum. Quod enucleatius expositurus nonnullos locos assero, e quibus optime cognosci potest, moveri aliquid adversus hostem. q. bl χωρεῖν προς οὐ νω καὶ τὴν ριώλην. Ach. 113 θωρήσσεοθαι προς τους πολεμίους
θεους. b. 159 λε εο αρχειν προς μας. h. 80 πολεμίζειν προς χριστοιtάχην Lys. 887 vσκολαίνειν προς με. Ran. 794 διαγωνίζεσθαι eo γ' vel πίδην Huc pertinet etiam Ran. 982 κράζειν προς ovς οἰκεra hinVehi in Vernas, increpare v. Uti verbis bellandi, ita oppositis verbis pacem ineundi eo additur, qui vulgaris usus apud Arist. his l0cis apparet: σπονδὰς ποιεῖσθαι ch. 52, 131. Lys. 1006. Th. 161. Inusitata est locutio διαλλάHειν προ ηιμῆς ἀνδράσιν -κωνικοῖς Lys. 628. Ad explicandum locum Reigh annotat: In διαλλά-ιν subintellege Til εχθραν aut o tu soς . Sed nimia in hac interpretatione ars est neque dubium, quin ea dictio ab omnium quod sciam scriptorum sermone abhorreat. Ibique enim constructio est
διαλλάται τινά τινι cs huc. 8, 89), quoniam διαλλάττειν τινά ipse Arist. dicit ib. 1091, 1104. Quare rectum in- Veni Sse videtur runck., qui eo hic adverbii vicem ungi
ssona ad Spittali si Pittali domum'. Supplendum enim est vocabulum otio et optima hae lectio, praesertim cum legatur Ach. 1222 is του
Πιττάλου et Vesp. 1432 ς τὰ Πιττάλου, e. φαρμακα. Qui προς τοὐς u legit, is subintellegit ικους vel καθητάς. -
nec construendum cum ista esse dicit Ordinem praebet: καὶ et insuper, καὶ προσετι διαλλ. ημῆς ἀνδράσιν A. et consert Aesch. Prom. 37. Annumero transitiva Verba movendi λκειν q. 710. Nub. 233. λαυνειν ub. 69. ωθειν πολλους των λίθων
350, B eo M. Tum προς θάληκον νουν εχειν και φρενας Th. 291, quo loco substantivum e praepositione SuSpenctum
valde corruptum videtur Scaliger Scripsit προς φάλητα quem Brunch. sequitur et Behh; edd. Venetae φαλλικον, quod restituit Invern. x librorum lectione θάληκον Κuester coniecit θυλακον i. e. saccum vid Eccl. 820 et Pl. 763) in quo recondi soleat sarina, et ad proverbium haec spectare putat: - ad accum sarinae i. e. rem familiarem attentum' ἐρεφειν est ra cingere vel eoronare domo usque ad fastigium ;ἀετο non modo aquilao erant, sed etiam fastigia templorum , ut Comicus hic in homonymia vocis ἀετος ludat. s. och ad h. l. et Both. cuius ex notis etiam haec Meribo: ερεφειν οἰκ. . d. h. e. totas domos opplere nidis .
25쪽
esse Sed haec inns placent; scribendum puto φάλητα es. Lys. 771 - φάλης idem est quod φαλλος i. e. membrum virile hvel φαλλικον quod se μελος, canticum est in Bacchi honorem in dei sacris, phalli effigies gestabatur, cf. ach. 261 σομαι - φαλλικοτ) sed utrum melius sit
nescio. - Venio ad locutionem ἐρειδεσθαι ἔπος προς επος
Nub. 1375. Cuius loci mentio fit apud Suidam s. v.' Goς προς επος, qui Veram lectionem et ρειδostera ' praebet et ριω- μεσθ' enim βω editionibus vulgatis legitur, quod verbum Κuester scholium et interpretationem existimat, quae po8tea ex margine irrepserit in textum De verbo ἐρείδειν Schol. ad Pac. 259 ρει δειν φασὶν οἱ Λωκοὶ πὰν nou συν--μως γιγνομενον . a δἐ μεταφορα ἀπο των ἐρεσσοντων καὶ ἐπερειδοι ενων ταῖς κοπιαις Quare bene uest. ρείδειν et ἐρείδεσθαι Magno nisu certatim et cum quadam Ontentione aliquid sacere proprie incumbere alicui rei . Haec vox per metaphoram a remigibus sumpta qui remis magna virium contentione cincumbunt, sario mensu haud raro a poeta usurpatur Sic Pac. 31 ἐρείδειν dicitur havido devorare . Ran 914 eodem aere sensu, quo
Noaea .... Ordines quattuor versuum cecinisset
et similiter Tq. 627 pro invehi in aliquem 628 pro
se eiaculari aliquid . . verba addimus Eccl. 16, ubi ἐρείδειν arist. dicit pro βινεῖν. Si haec Omnia reputa-Verimus, locutionem hanc πος προς επος ἐρείδεσθαι recte vertendam esse Verbis contendere proprie Wor an Wor drangen satis apparebit. --ch. 659 legimus προς mum Κλεων καὶ παλαμάσθω quae verba ex uripide cum sequentibus versibus repetita ibi sic exstant: meo mυθ υτι χρη καὶ παλαμάσθω cs. Suid. S. V. παλαμῶσθαι. Quorum haec est parodia. quare lectionis diversitas et hoc versu et insequentibus satis excusatur Comparamus
et nobis sic vertere liceat illud Aristophaneum: -daraus hin soli K. eine Anachlage richten , quamquam etiam hoc modo recte transfertur: sedeshalb προς ταντα soli . .
A. ersinnen . Iam vero eo cum aec copulatum, ubi dativum casum
exspectamus, Verbis adiungitur, quamquam motus significatio plane evanuit et praepositio a naturali notione loci, ad quem quid movetur, Videtur recedere quibus tamen omnibus locis origo ex illo concreto usu ducta facile cognosci potest, nec temere poeta hunc casum adhibuit, quoniam accusativo imago magis perspicua praebetur quam dativo.
προς τοτ λιον. Fragm. 501 προς o ηλιον Ουεσθαι καὶ κτενίζεσθαι. b. 24 προς εἴλην πτῆσθαι. Ubique in aprico intellegendum, opp. eo το πυρ ad ignem i. e. domi, sub tecto, ut Vesp. 773 καθῆσθαι Pac. 735 διελκειν, ubi se suppletur Vitam degere' aut explicatur Abibere ρ, cs. Αch. 751. Deinde βουλευειν προς λυχνον Pae 692. Scytha dicit h. 1001 προς τὴν αετρίαν οἰμωξι Sub divum i. e. sub divo lamentare'. Exempla huius modi apud alios scriptores rara sunt: Linom. Μ, 64 σκολοπες γαρ ετ αντῆονες σχῶσιν, ποτὶ δ αντον τεῖχος χαιων Aesch. Choeph. 913 εοικα θρηνεῖν ζωσα προς τυμβον μάτην. ae8eh. Prom.
η Vorbum χιοζεσθαι ambiguam notionem eontinet, et apricari et iudicare, iudicem esse in eliasa , unde iocus sumptus est. . Stoph. in Thes. λιάζω: In Heliae iudico. Frequentius vero voco media usurpatur. Vesp. 771 λιάσει α apricaberis iudicans . Stephani hae est interpretatio: ἐπειδὰν ἀνάσχη ὁ ἔλιος,
exorietur solis splendor mans, licebit tibi in aprico iudicare, sin ingat, ad ignem sedenti'. Idem verbum Eq. 788 et Lys. 380, quo loco formam Doricam ψιάξεις poeta posuit.
26쪽
348 προς έσπέρους τοπον εστηκε. Ex Aristophane ideas denique Eq. 10 o i, sto προ o κεφαλην ἀποφω, capite quaSi Spongia nares abstergere'. Tum Vesp. 267ως ν φαίνεται δευρ προς - πλῆθος quia vulgo ad vulgus non apparet. μMinui debilitata est motus significatio inpud verba dicendi, quibuscum noto ex usu praepositionem eo per multis docis risi coniungit. Saepissime legitur verbum λέγειν ceteraeque dormae εἰπεῖν et ρεῖν, ita ch. 12 τολμας λέγειν meo ημας AEq. 899 o h ιε του εἰπε.
Ach. 690. q. 22. Nub. 1030 1352. Vesp. 44. Pac. 658,660, 661. Lys. 414 993. h. 707. an. 93, 1243. ccl.
158. l. 252 Vocabulum ρει invenitur in Omp. κατερεῖν
satis cognoscitur e cognatis verbis αναγιγνώσκω προς ἐμαυ
σκοπεῖν προς αντον Secum reputare', Plat Apol. 21 D.
L n Stangero Philol. XXIV, 121 censeo, versus hos duos Pae. 66 sq.
transponendos esse, quia altero versu dicendi adhortatio iam eontinetur et priore uberius explicatur. Stang. notat versum Homericum: αλλ' αγε μοι τάδε πὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον.
93l, a quo usu diversum est quod legitur Ran. 1307: δευρ Movae Evριπίδου, προ ηνπερ ἐπιτήδεια ave δειν μέλη, namque Metaphorice motus iantici ad Musam indicatur sive Musae comitatus A ad quam canere') Eadem comstructio, sed paullo diversa sententia est in Frg. 377 προς
luti'ρρίνην ἴδειν. Raro verba vocandi cum eo dicta reperiuntur; hae sere apud Arist. Sunt καλεῖν προς το φως ub. 32 et προσκαλεῖσθαι προς τους ἀγορανομους Vesp. 1407. Ut iam supra in dativo casu explieando commemoravi, Verba cum eo composita poeta praepogitioni coniungere amat et proprio Sensu et translato. Nonnulla exempla iam attuli, alia sunt: προστιλῶν προς αυτω τωφθαλμω ub. 410.
Pl. 942, inquo uno membro Arist. praepositionem et solum dativum Variat. Conseramus vero has accusativi casus constructiones cum dativo, quos casus eodem fere modo usurpari ex his
potissimum elucet locis: Eq. 1075 Moc νῆ κυνὶ προσετέθη.Vesp. 565 προστιθέασιν κακὰ προς τοῖς Ουσιν.
Nub. 163 προς στενά προσκείμενον. Nub. 63 προσετίθει προς τουνομα ib. 468 μηχανὰς . . Mo σἐ καινὰς προσφέρω.Ran. 121 προς γὰρ τουτονὶ τον προλoro . . προσαφαι. Pac. 1183 Mocnὰς Mo τον ἀνδριάπια. Iam totum praepositionis usum localem pertractaVimus eique, quamquam translative nonnunquam Surpatur, tamen movendi notionem inegae vidimus. Quae notio quasi racta est, ibi particula saepe absolute posita significationem
27쪽
ib. 842 illud lautem sallium quid tertinet ad deum Τ Nam τί δυναται est quid sibi vult, quid facit, pertinet , velut aliud. 6, 36 4 Ἀγγελίας mum χυνανται i. e. eo pertinent vel spectant Quam ad vocem adiungitur loci
τω παρεστός, quae locutio sere vocabulum nunc ' complectitur. quia τὰ παρεστωτα ex Valent quae nunc Sunt.
Ab hoc usu orta est praepositionis significatio secundum , quod Germanica particula figemasS Vertimus. Spectanda
sunt hi loci: Thesm. 14 sq. χρῆ γαρ ποιητὴν ἄνδρα προς τὰ δράματα,
Eccl. 969 καὶ ταντα μεντοι φιετρίως προς την ἐμὴν ἀνάγκην εἰρημεν ἐμίν. Nec longe recedunt ab hoc usu loci, quibus praepositio comparationem indicat, sicut Ach. 783 ποττὰν ματερ' εἰκασθησεται pro matre i. e. matri similisset vid. Herod. 3, 34 κοῖος τις δοκεοι ἀνὴρ εἶναι προ τον πατερα. 78. 860 λῆρος ἐσε τἄλλα προς Κινησίαν pro inesta cetera nugae sunt . h. 80 σκεψαμεθα δη κἀντιτιθωμεν προς καστον,
Praeter hunc usum nonnulla regiant exempla notatu dignissima, quibus exprimitur, quem ad finem quid fiat, ut principalis praepositionis Vis magis prodeat. Videas quaeso Nub. 176 τί ou προς ἄλφιτ' ἐπαλαμησατο ,,ad Panem curandum quocum loco conseras b. 648 τί δε μ' υφελη- σονσ o ρυθμοὶ προς ἄλφιτα Tum h. 58 προς ποῖον εργον se ἀνεπειι ετ Quo reser Ach. 804 ός ξ προς τὰς ἰσχάδας κεκράγατε propter caricas impetrandaS , proprie ad caricas versus', id quod nostratium lingua dicitur nach eigen chreieuμ. Tempus non significatur nisi Vesp. 1085 Mo εσπεραν ,sub Vesperam ρ, cs. Lys. 12. b. 108 et Eccl. 20 προς ορθρον sub ortum lucis'. ces. 12 προς - , ad primam auroram'. Sic eo ac εγρεσθαι Theocr. 18, 5
προς ήμερα ἐξεγρεσθαι lat. Conv. 223 E. προς χειμῶνά ἐστιν Dio Casa. 39, 44, cs. Xen. n. 4 5, 21.
28쪽
Praepositionem παρά Κuehner. II, 303 sqq. Schmidi.
55 sqq. Arist. centum nonaginta septem locis usurpat: genetivum particula undeseptuagies, dativum septuagies bis ascivit, ceteri loci accusativum praebent. Forma in semel apud Arist. invenitur Lys. 1309παρ o Evρωταν Significati particulae non aeque planae8 quam priorum. Oti generalis, quae egi iuxta', intres speciales distrahitur, e natura casuum quibus praepositio additur diversas Ingenita vis praepositionis genetivo additae ita variatur, ut rem iuxta aliam rem sitam ex aliquo loco moveri significetur. Cum legimus Av. 1588 πρεσβευοντες ημεῖς κομεν me των Θεων, hac locutione exprimitur, legatos antea iuxta deos, παρα τοῖς θεοῖς, suisse. Nemo non intellegit ex hoc loco aliisque eiusmodi, quantopere disserat ae a praepositionibus ἐκ et ἀπ finitimam notionem habentibus. Praepositio ἐκ locum declarat, e quo quid movetur, ac docet quod dimoveatur id antea in is suisse. Si dixisset poeta κομεν ἐκ των θεων, legati ἐν mῖς θεοῖς versati suissent quae dictio esset inepta uno non ut ἐκ indicat, aliquid ex interioribus rei moveri, sed generaliter, rem e loco discedere vel amoveri, ita ut illud exemplum alium Sensum praeberet, si dictum esset an θεων α a deis eo indicatur, duas partes separari, quae inter se coniunctae erant. Aptius exemplum, quo significatio harum praepositionum magis illustretur, apud Arist. non legi. Sed iam clara esse res videtur. Cui non satis perspicua est, is comparet haec:
ηκειν παρα νεων, ἐκ νεων ἀπο νεων. Hae vero discrimina non semper a Graecis observantur, quare facillimo fit, ut particulae παρα ta, reo inter se commutentur de quo tamen infra. Ut omnia dilucide cognoscamus, Semper ad primarium intellectum oculos animumque tran8seramuS.
Genuina praepositionis significatio, quae ad locum
pertinet, multis locis Servata est. Cum plerumque X verbis me pendeat, primo loco dicam de me cum genetivo casu B Verbis suspenso. Et primum quidem Occurrunt verba veniendi Praeter illud supra commemoratum haec exempla mihi praesto sunt: ηκειν παρα omino Nub. 1533;
es. Eccl. 22. l. 21. Hom. B 787 ηλθε παρ ιος o, 131. Φ, 444. πέτεσθαι v. 1202, 1230. ἀταπέτεσθαι Av. 795. εἰ-έτεσθαι b. 1172. ἐξελθεῖν Eccl. 48 ἀνεστηκυῖα παρα των πλει-ων ib. 1073. Multo aliter usurpatum eS μετατρεχειν nam cum poeta ac 261 dicit υκουν παρ' Ἀθηναίων, μεταθ ρεγι αχυ hoc non Valet currere ab Atheniensibus , sed: nonne celeriter curres, ut ab Ath. asseras . . r Quae vox aeque construitur a tran8itivum non rarum verbum Iezαπέμπειν, quod exstat
Iam sequuntur loci, qui praepositionem παρα cumvorbis sumendi coniungi docent, quorum sicut apud alios scriptores ita apud Aristophanem maxime frequentatum
est λαμβανειν. Quod legimus ch. 388. q. 959, 1190. Lys. 582, 1206. an. 251. l. 164, 29. Supplendum
est Vesp. 785, et verbum compositum παραλαμβάνειν X-
stat v. 1543. an. 939. Deinde hic apponam verbum accipiendi δέχεσθαι Lys. 603 et compositum παραδέχεσθαι Ran. 1013, unde sormatum est δωροδοκειν q. 802, sed conseras Vesp. 70 πο νος deinceps emendi verbum πρίασθαι Pl. 884, cui cognatum intellectum habet δανείζεσθαι Lys. 1056. Porro verba hanc significationem comtinentia assero κλέπτειν Pl. 358, ρπάζει Eq. 802 cum
Verbo δωροδοκεῖν coniunctum). Προσδοκῶν Vesp. 56 et ἐπιθυμεῖν Nub. 12 notionem habent cupiendi. Quae dicendi ratio comparetur cum illa, quae apparet Ach. 107 προσδοκῶσι χρυσων ἐκ των βαρβάρων. Proximum St, ut disseram de verbis dandi quae leguntur Eq. 869 διδυναι
29쪽
et v. 608 Mo-Θετaι. Cum priore loco dicitur δωκας ήδη - φὶ κάττυμα παρα μαντον non cogitandum estria te , sed potius ,de tuo' vel de tuo sumptu . tiam alterum locum sic intellego: LI. ἀλλὰ τριακοσι αυτοῖς uπροσθήσουσ' ρνιθες petat. E. παρα του; II παρὰ του παρ' μντων. Huc etiam locos referri posse constat, quibus praepositi pendet ex verbo εχειν, quod vides ub. 459
Kockius παρά ad vocem ξεις apponi Vult non ad μαθων, ubi me Σωκράτους subaudit, atque ενις nihil aliud est quam acceptum habebis . Pari modo εχειν constructum est Vesp. 102. v. 1213 et φέρειν Frg. 90. Haud dissimilis est scribendi ratio quae legitur V. 982 χρησμος ον Io παρὰ τἀπολλωνος ξεγραψάμην, quem Versum ita transsero , oraculum quod ab Appolline acceptum inscripsi . Vide Pac. 387 εἴ τι κεχαρισιιένον χοιρίδιον οἰσθα
παρ' l ιονγε κατεδηδοκως a me acceptum edisti . Verbis habendi annumerandum videtur εἰναι translato intellectu
Nub. 431 ἀλλ εσται σοι mino παρ' a μων hoc tibi a nobis erit, a nobis habebis, hoc tibi a nobis dabitur cf. h. 183. Transire licebit ad ea verba, quae ad animum pertinentia signiscationem habent accipiendi. Μανθάνειν invenimus Nub. 840, 886. Vesp. 1281. v. 376, 378. Th. 22. κοτειν-v. 690. an. 895. εἰδέναι V. 692. --θάνεσθαι b. 47. h. 4. l. 594. Regiat, ut proseram verbum dicendi, quod cum παρά et genetivo casu construitur ch. 1057 a νυμφευτρια δεῖται παρὰ τῆς τμφης τί σοὶ λέξαι. Bis apud Arist. legimus, παρά cum en copulatum
ticulae respondens neque id indicans, quod per aliquem fit, sed quod ab aliquo exit. Hic usus, cum apud optimos scriptores non requens et satis artis finibus circumscriptus sic es. Soph. O 149 τίς α παρ' sicus κοννος ηχε ι
κτυπος Aesch. Prom. 37 σου διδαχθήτω πάρα. lat. Conv. 175 C. Rep. I, 332 B. Xen Cyr. 1, 6, 2 6, 1, 42), apud Arist. exstat ch. 226 παρ' ἐμου πολεμος αυξεται comparo cum V. 29 ἀρχὴ το πολέμου κατερράγη Ἐλλησι
σιν ἐκ τριων λαικαστριων - et Lys. 613 ῆξει παρ' ημων τὰ τριτ' ἐπεσκευασμένα. Videmus igitur, plurimis locis me genetivo coniunctum e verbis pendere. Nonnunquam particulam legimus substantivis esse suspensam, sed ubi hoc fit, sere semper verbi missi notio potest subaudiri. Omissum est verbum
veniendi Ach. 61 πρίσεις οἱ παρα βασιλέως. ib. 134 Θέωρος παρα Σιτάλκους. Alia exempla sunt Vesp. 1160 ἐχθρῶν
πω ἀνδρων δυσμενῆ καττυματα. Lys. 562 λέκιθον παραγραος Uno loco regitur praepositio nomine adiectivo:Pl. 532 παρ' ἐμου δ' εμιτ αυτ ευπορα, ubi Vocabulum ευ ρα idem Videtur valere quod παρεσκευασμένα. um pendet παρά ex articulo neutrius generis et numeri pluralis. Haec habes; τὰ παρ' μων Lys. 243. τὰ μεν παρ' ημων
Th. 1170 res a nobis gestae . Sic en Mem 3, 11, 13δαγροῖο τὰ παρὰ σεαυτῆς Cyr. 3, 2, 30 et παρα τρου se ri mandata L Herod. 8, 55 oro παρα Ἀθηναιων. Dem. pl. 75 ὁ παρ' ἐμου λογος. Sequitur, ut disseram, quomodo παρά dativo additum
a poeta usurpetur. In hac constructione praepositio principalem et accuratam notionem non retinuit, sed in eam
deflexit, quae latius patet, in apud particulae intellectum. Quare aliquid apud aliquam rem versari indicat maximeque Verbis quiescendi apponitur. Adamasse videtur Arist. verba dormiendi cum παρά praepositione constructa Saepius legis καθεύδειν Th. 419. Eccl. 710, 894, 38 1039, 1050. καταδαρθάνειν Eccl. 628. κοιμῆσθαι ib. 723. Saepe etiam apud Verbum εἶναι praepositio παρά adhibetur vel supplendum est, quod verbum omnium ex quibus παρά c. dat. pendet verborum instar existimari possit; aestimonia sunt
30쪽
Nub. 112, 533. Vesp. 277. v. 326 603 756, 758 768. Lys. 174 453, 54. Eccl. 689. l. 393, 559, 561 1046.
Frg. 198. Verbum subauditur Ach. 604 903. q. 72. Ν . 903. Eccl. 697. l. 393 cf. Frg. 181, 362, 29.
Eodem reserenda καθεζεσθαι Vesp. 11. στῆναι ccl. 682. ἐγκατακεισθα Pl. 742. μενειν v. 598, 1405. l. 112. ρε- μησεται Vesp. 808. Raro verba movendi sic reperiuntur: πιτεσθαι Av. 167 et amnθεσθαι Pae. 207, quae respondent Latinis Volare, deponere apud aliquem . Addo nonnulla verba vario sensu praedita, quibus indicatur omnibus, aliquid apud aliquem fieri, ita ut nullo modo notio localis excedatur.
δειν ch. 78. θεασθαι Eq. 536. ραν ub. 766. πίνειν Vesp. 1197. λείχειν Pac. 854. ἐνεμε πεδία v. 330. χεζειν Pac. 165. καλει σθαι Vesp. 1089. V. 761. φνειν Αv. 765. παλενειν ib. 1087. μην φερειν ib. 1278. Lσχυνειν φερειν ccl. 85. τυγχάνειν πολλο ἐπαίνου Vesp. 1462. o It coa ib. 1049. Lys. 11. χειν l. 1120. μετεχει Eccl. 582. ἐὰν l. 589. πενεσθαι Ran. 910. δίκην ὀφλισκανει Eccl. 655 quo loco notio apud transit infinitimam significationem Vor cs ib. 870). Ubique παρα cum dativo personae, apud quam quid fit, adhibitum est; ad res spectant Pac. 1298 παρα λάμνε κάλλιπον. v. 728
καθεδονιμεν ανω παρα ταῖς νεφελαις. an. 130 παρ' ἀενάοις θαλάσσας κυμασι μωμυλλε1ε. Rostat, ut de usu iam commemorat dicam, e quo Arist. praepositioni articulum generis neutrius praeponit:
Lys. 172 τά γε παρ' imis. l. 1149 τὰ γαρ παρ' μῖν ).
Integram notionem localem me cum accusativo constructum non ita servavit, ut dativo appoSitum, quamquam longe plurimis locis hanc vim inesse perspicuum est. atque' Permultis locis forum, de quibus egimus, locutiones παρ' ἐμω,
παρ' μοι, similes occurrunt, qua ex re libenter Oetam παρα eum pronominibus onstruxisse potest concludi.
de hoc usu, cum latius pateat, primum dicam. Locali vi indicatur, aliquid moveri ad aliquem vel proprie ad latus alicuius, nonnunquam contra aliquem, qua in re usitatior est praepositio προς Ita παρά primum cum verbis veniendi copulatum legitur, cuius modi exempla haec sunt: παρελθεῖν Nub. 853. ηκειν AV. 992, 1039. o χεcina ib. 1269. σεασθαι Eccl. 737. Melamina Ran. 1378. μγῆναι Pac. 1269. Lys. 1122, 275. συλλεγεσθαι Vesp. 1108. Verbum mis8um est Eccl. 695 εDeo παρ γ μῆς Praeterea profero V. 46στολος τῆν - παρα τον Τηρεα. Sequuntur verba agendi et mittendi πεμπειν v. 844. ἄγειν Pac. 844. παραβάλλειν seprodere v. 333. Motum postremo etiam continet
verbum ἐρείδεσθαι me τον Ἀγυιὰ Th. 489.
Primaria et antiquissima praepositionis significatio, quae est iuxta intacta atque immutata retinetur primum apud verba movendi. Sic Pac. 726 παρὰ την Θεον καταβάς dicitur, qui iuxta deam descendit. Alia sunt Vesp. 083στὰς νη παρ' ἄνδρα. b. 1520 πηδῆτε παρα φάμαθον. Ran. 1068 παρὰ Ους ἰχθυς ἀνεκυφεν. Porro reperitur verbum navi ει Ach. 996. ἱδρυεσθαι Pl. 1153. τίθεσθαι Av. 631. κατατίθεσθαι b. 401. Tum Doricum verbum ψιάδδειν pro φιάζειν α ,salire Lys. 130 et in eadem comoedia in v. 1309 ἀμπάλλειν pro ἀναπάλλειν - Verba
quiescendi deinde commemorare liceat. Qua in re quamquam cum iuxta ' significatio in particula lues et quasi emicat, tum Verba cum praepositione sic usurpata sunt, ut motus qui praeterit cogitetur, tamen potui dativum casum eXSpectamus. Nec Vero Arist. hunc usum inde ab Homero haud inusitatum excessit. Sane non incertum est, dativum quidem ab Aristophane praeserri, nihilominus paene eadem ratione utrumque casum poni ex his apparet exemplis:
Pl. 742 ι δ' ἐγκατακείμενοι παρ' avTH. Vesp. 61 καθεζομενη παρ' ἐμοί.