장음표시 사용
31쪽
Ad prolata accedunt verba κάπτειν ὀξυστό1tov ἐμπίδας λείας παρ' υλωτας Av. 244. ἰκεῖν παρ' avra ντην ὁδόν Ran. 162. Deinde asseratur Ach. 759 παρ' με πολυzίματος ubi ἐστί deest, quod verbum etiam subaudiendum est Nub. 326 παρα mi εἴσοδον Lys. 35 παρα οτης λόης. Eccl. 68 ες την παρα αυτην. l. 79 παρὰ
την μίαν e superioribus suppleas Verbum δεχεσθαι.
Duo loci egent explicatione. Ἀv. 388 sqq.: καὶ το δόρυ χρη, - ὀβελίσκον,
των ὁπλων ἐντος παρα τὴν χύτραν κραν αντῆν ρῶντας. Sod cum prioris versus corruptum Videatur metrum, quod tertio loco dactylus exstat pro troch. vel tribrach., Brunck ita emendavit: των πλων ἐντος me αυτην
Haec etiam inveniuntur in cod. . Sic Both quoque scripsit eodemque modo distinxit, ut Verbum περιπατεῖν quod praecedit cum praepositione construeret Dicit enim: ἡ ἄκραν ὁράοντας Summam ollam, quae illi pro clipeo St. ;ollam et catinos rursus deponi iubet et intra haec castra ambulari cum verubus ad ipsam ollam . Admovet hisce Eurip. Phoen. 1386 λλ' εὐπροσῆγον ἀσπιδων κεγχρωμασιν ὀφθαλμόν. Hanc interpunctionem non probo, sed Berghii et aliorum lectionem praesero namque SenSuS St: ad ipsam ollam extremam respicientes e propinquo' h. e. had extremam Ollam prope observantes hostes, ne de improviso opprimamur'. Xtrema enim olla est respicienda ea de causa, quod isto loco hostes emergere possunt ibique primum apparent; et quo melius hostes aggredientes Onspicere et ab iis sese possint defendere, IIv i. e. non longe ab olla remotis marginem valli huiusce iis respiciendum esse Pelth dicit. Si hoc modo interpretamur, loci difficultates, quas och his versibus ine88 putat, remotae videntur. Aliter hae Schol. accepit, qui dicit ad . 388sq. , . . καὶ τον ὀβελίκον δε φησίν, ocm ἐμὶν ήμων δόρυ ἐν- των πλων χρὴ λοιπον χειν λεγε δε ἀντὶ ovet nv mρῶν ἔθος δε εἰχον σαο των ἀσπίδων χειν in δο- ρατα. tque etiam ineptius ad . 390 8q.: κεχρηταιτ λέξει ἀντὶ των ἱματίων, οἱ τατε εἰπε, καὶ πειν - δόρυ
ἐξόπλους εἶναι, ἀλλὰ καθωπλίσθαι Ceterum non dubium
32쪽
est, quin των πλων ἐντος ignificent, intra castra', nam aliorum auctoritate haec nituntur vid. huc 1, 111 καὶ τῆς γῆς ἐκρατουν σα μη προῖοντες πολυ των πλων et 3, 1 similiter, ubi Schol. πλων explicat per πλιχων. Quare ἐν- των πλων Vertenda sunt intra armatos vel hintra castra'. Qui plura cupit, is conserat ea, quae
Leuischius exposuit in Philol. II, 18 sq. Alter locus exstat Av. 846 ιμωζε παρ' ἐμέ. Schol : παιζων τουτο φησιν, ἐπειδὴ εἰπεν αντο παρ' utε ' Recto Brutich. ἡ dixerat alter κἀκεῖθεν αὐθις παρ' ἐμέ id est o ἐμε. Ultima verba repetit acetus Euelpides, sed alio sensu. Isti παρ hi valet mea causa . ut est apud Plaut. 8aepe Epid. 5, 2, 14. Menaechm. 5, 1, 27).μVerto igitur: tu plora mea causa', tu per me licet plora'. Pro salutandi sormula χαῖρε comice ponitur a poeta tum . Inde a praepositionis ratione iuxta' orta est significatio praeter', quam per se Variam ac multiplicem nos vertimus ex ordine sie: neben ain , ineben, Orbet , hau8Ser , Wider . Pauca huius usus exempla in ristophanis comoediis inveniuntur. Haec sunt: Nub. 698 ουκεστι παρὰ ταυτ' ἄλλα non sunt alia praeter haec quae
dictio etiam legitur Vosp. 166 et Pac. 110 ). Tum Pac 794 παρ' ἐλπίδας praeter spem cs. Soph. Phil. 870. Ant. 388. Sic Hom. ξ, 509 παρὰ μοῖραν Pind. Pyth. 8, 16 παρ' ἰσαν. b. Ol. 2, 30 παρὰ δίκην. huc 5 90 παρὰ το δίκαιον. b. 6, 17 et Herod. 7, 10 me φυσιν. Saepius παρὰ γνωμην, ut Pind. l. 12, 14. Aesch. Ag. 931. Eur. Med. 277 ahuc. 6. I. Comparatio indicatur' Sic saepius apud Graeeos post eomparativum aut voces αλλος, τερος non ponitur, ut vulgo, sed παμ es hue 4 6 χειμων μείζων παρὰ την καθεστηκυῖαν ιυραν. lat. legg. III, 693, et παρὰ ταυ εδει πράττειν Σχος ib. Phaed. 0 B; 107, A. Crit. 51, D. Xen Heli. 1, 5, Dem. do cor 235. -
Th. 440 εἰ λέγοι παρ' avri Ξενοκλέης, ubi notio ,praeter commutatur in prae , et Pl. 45, ubi adverbialiter dicitur παρὰ πολυ. Non aegre seram, si quis priore loco interpretetur dicere iuxta eam Q. e. post eam , sed illud probabilius.
Commutationem expressam 88 cognoscimus e Ran.
Praepositionem περί Kuehner. II, 29 sqq. Schmidi.
49 sqq. invenimus centies duodenonagies, maxime cum genetivo, rarius cum accusatiVO neque amplius quinquies cum dativo coniunctam. Primaria vis est circumdandi aliquid, id quod ad primam antiquissimamque significationem, quae ad locum Spectat, congruit. Incipiamus a genetivo, quocum plerisque locis particula copulata est. Principalis vis circumdandi satis elucet ex locis qui sequuntur: ωμίζεσθαι περὶ πρώτου ξυλου Ach. 45 et περὶ τριηράρχo goa ib. 546, quibuscum Ompares Hom. , 130 περὶ oomo βεβα ῶτα ib. 8 υτου τετάνυστο περὶ σπείους γλαφυροῖο Eur Troad 824 τείχη περὶ Λαρδανίας Plura exempla apud Arist. non legi, quibus localis illa vis per se illustretur; sed huic proxime accedit praepositionis significatio, cum legitur Verbis pugnandi et defendendi addita eaque id, de quo pugna St, significatur. Haud discrepat a particula Latina pro h. e. um , Vel planius rigum Schulge idemque valet quod περ cum genetivo copulatum ac profecto permultis locis poeta hanc praepositionem usurpat pro illa Leguntur
Verba ιιάχεσθαι Eq. 767, 1038. Vesp. 191, 593, 667. Eccl. 621, 22. l. 1076. διαμάχεσθαι Eq. 339. διαεινίζεσθαι b. 78 l. πολεμεῖν Av. 1639. διαγωνίζεσθαι Ran. 793.4
33쪽
Neque aliter, si me invenitur apud διαφέρεσθαι Lys. 1172. ινδ ευειν l. 524. at μαχεῖν an. 191. Ex hoo usu prosectum est quod dicitur Vesp. 375 δραμειν - περὶ φνχῆς eos ιον seden etilaus ms Leben bestehen , cs Plat Theae t. 173, A. Eodem duo loci reserendi sunt, quibus praepositio pendet ex voco ἀγών Nub. 958 et
Vesp. 534 tum unus locus, quo πολεsto occurrit Frg. 238. Non multum hae locutiones abhorrent, ut vides, ab usu vulgari maXime proprium poetae comici est illud apstaχεῖν
τὴν me των κρεω L Graecis, cum de summa rerum certaminis capitisque periculi mentionem faciebant, praeter illud o περ φυχνὶς eosto dealtεῖν hoc proverbium erat minus lepidum: GaIως ον περ οὐ κρεων τρεχει, de tuo Zenob. 4, 85: ,επὶ των διακινδυνεvovim ταῖς qwχαις καὶ προς muro καρτερως Iom Olιενων in 7 1tενη' . Oe prO- verbium Aristophanem in animo habuisse satis apparet; cum vero simul ad proelium navale spectet apud Arginusas ingulas commissum, hanc mixtam atque comicam locutionem usurpat etὴν περὶ των κρεων νανι αχιαν ταν-
ιιαχεῖν, qua dicat, quanto de periculo ac discrimino rei publicae agatur illa enim pugna est, quam Diod 13 99τον se των λων ἀγωνα nominat. Quapropter, ut Schol. resert servi con ocati sunt, ut pugnae intereSsent, quique eorum sortem se esset praestiturus, ei libertatis promissum fiebat, qui ignavum, ei verbera imminebant aut supplicium. Itaque Servi, sicut lepore pro carnibus currunt, pro libertate et anima sortiter pugnare enitebantur ). Prosero porro tres locos, ubi περι verbis metuendi
additur, qui loquendi usus quamquam perrarus cs lat. Prol. 320, A Xen An. 5 5 7), tamen Vulgaris apud Arist. Videtur suisse: nam semel dativo casu utitur, id quod infra attingam. Huc pertinent Vesp. 1358. Eccl. 586. l. 199.
'haes aueh. De proverbiis etc. ap. Arist. Com. P. 25 sq.
Usitatissima praepositionis significatio respondet particulae Latina fide' indicatur cura et studium alicuius rei, quo reserendae Sunt omnes eae dictiones, in quibus περι hominem Vel rem Significat, circa quam actio dicendi, iudicandi, constituendi versatur Extant λεγειν Ach. 39, 499.
Vesp. 343. v. 23, 25, 1101 1675. q. 931. Nub. 159. Th. 1102. φράζειν Eq. 514. an. 65. xnλογεῖν Vesp. 546. ἐρεσθαι Pac. 05. λαλεῖν Lys. 627. ἀγγέλλειν ib. 235.
γνωμην προτιθέναι col. 396. υδεὶς oro περὶ ἐμου an. 87, 107, 115. oro ἐιεπιπτε περὶ ἀνδρο ν Lys. 858. μετα- πείθειν Ach. 627. κλέος et κει sama Venit, percrebruit' ib. 646. θορυβεῖν q. 666. λοιδορεῖσθαι ub. 2. στενολεσχεῖν ib. 20. δειν Pae. 1303. μαντευεσθαι V. 596. ἐπιγλωσσῆσcta Lys. 37. μνυται b. 190. oro διδοναι Pl. 467. ἐλέγχει ib. 574. meaίνειν explicare ib. 563. Deinde evrανενειν ch. 60. ἐκκλησίαν ποιειν ib. 170. διακρίνειν Αv. 719. δικάζειν Vesp. 767. βουλεvεσθαι Lys. 14. ἐκκλησιάζειν Th. 83. χρηματίζειν ib. 377. γνωμην χειν Ran. 1422 cs. 1424 1426 1436). προκειται περ σωτηρίας Eccl. 401 on οἶσθ' ἐκεῖν' υδοξε, τὰ περὶ et υν λων; Simili ratione legitur περί apud διδὰσκειν Nub. 382.
προβάλλειν ib. 490. μανθάνειν ib. 638, 39 647 681.
Deinde paucis erbis, quae cum genetiVO construi Olent,
Arist. praepositionem me addit, ut ἀκουειν περί αρείου τεθνεcum Ban. 1028. s. v. 690 similiter Nub. 736 περὶ eto Verbo φροντίζειν omisso Vid. Herod. 8, 36 et μερμη- ριζειν περί τινος Hom. V 17 et Lys. 02 μέλει μοι περί rixo id Aesch. Choeph. 769. Herod. 8, 19. Plat Crat. 428, ). Neque aliter usurpatur verbum νιῆσθαι Vulgo cum dativo vel cum ἐπί et dativo coniunctum sed Lys. 593 exstat τιωμαι περί τευ δἐ κορῶν. Quibus adicio locutionem περιδίδοσθαι, quae iam apud Hom. φ, 78. Φ, 48 invenitur, velut nostrum melle um etWas', ibique genetivum secum habet; apud Arist. vero legimus περί
34쪽
rimo Ach. 772.η Eq. 791 aliis locis hoc verbum absolute ponitur, ut ch. 11 15. Nub. 44.
Tum praepositione qua de causa aliquid fiat exprimitur et signiscatur Latinum quod attinet ad h. e. in Betressi in Ruchsicht auD. Eadem potestate etiam περί cum accusativo copulatum esse postea demonstrabo. Cuius generis haec exempla ascribo: q. 87 περ meto ἐ- σοι ib. 126 τον περὶ amo χρ ησι ἐν ρρωδων et similiter ib. 1005 εἰσὶν δ περ του c. χρη- , cui loco in inferioribus adiunguntur quindecim similes locutiones etiam Eq. 1063, 108 Vocabulum χρησι to cum me constructum est. Deinde Eq. 1027. Vesp. 29, 559. an. 809. 953. v. 1030. Lys. 1289. h. 577. ccl. 653. Pro substantivo, ex quo his locis praepositio pendet, legimus neutrum genus pronominis . 1631 δοκεῖ δρῆν vin m σκηπτρον περ et articuli Lys. 32 Mi μ' ἐξαπατήσηὶς τὰ περὶ των διαλλαγων. Plura mihi dicenda de Ran. 1052: Neo δ' ovWοντα λογον τουτον περὶ τῆς Φαίδρας vaεθηκα; Ad hunc locum annotat Velsenius in Philol. XX, 363 sq. non iure Phaedram hic commemorari propterea quod ante de Stheneboea dictum sit et ex toto loci sensu eluceat, hane vituperari, non Phaedram Aeschylus scilicet dicit in v. 1043 ἀλλ' ο μὰ - ου Φαιδρας ἐποίουν πορνας Ουδε Σθενεβοια et Euripides interrogat in v. 1049 καὶ τί βλάπιον , ω σχέτλ. ανδρων, τὴν πολιν ἁμαὶ Σθενέβοιαι; Tum v. 10bi, qui Bellerophontem nominat, sine dubio respicit Stheneboeam, ut etiam Schol. κcόνεια πίνειν . . πολλαὶ γὰρ Σθενεβοιαν stilari ιιεναι movσαι κωνειον ἐτελευτησαν Hunc versum sequitur ille, de quo agimus Dis' Bergli legit περίδου μοι περὶ μιτιαν λων, Iuvern περὶθ μητίδαν λων ut Rav.), Dind. μητιδαν. x versu insorior 1099αve θυμίτας οἶσε emendavit hunc versum et seripsit περ θυμιτανώλων uesterus, quem Brunckius aliique sunt Secuti.
scultatem in hoc versu inesse non nego; sed poeta illis nominibus promiscue utitur, cum de utraque muliere idem
Stheneboeam, cum Bellerophonti non potuisSet persuadere, ut ipsam amaret, accu8avisse eum, qua8 Vi ab eo stuprata esset, a deinde, cum ille innocens 88et inventus, cicutam
bibisse Phaedram autem se ipsam suspendisse, Hippolyto privigno frustra ad concubitum impulso. aristophanes ipse nonne eas πορτας appellat Ac quid plurali numero, χαὶ Σθενεβοιαι exprimitur nisi Stheneboea simulque Phaedra
Sic cogitanti versus moi iam obscurus erit, quamquam profiteor, altero nomine posito multo dilucidiorem eum fore. VelSen. Versum depravatum habens ita emendat: ποτερον δ' υκ ντα λογον τουτον aPeto Φαίδρας ξυνεθηκας Mihi quidem non in nomine Phaedrae, sed in vocabulis λογον minoiu difficultas videtur e88 maXima; iam cum λογος leto nihil esse possit nisi sabula quae praecedit de Stheneb. merito Phaedra commemorata reprehenditur At mihi Hisplicet emendatio quam Velaen Offert non recte est dicere oro τουτον καὶ τον Φαίδρας, cum per Synta in postuletur. ut dicas καὶ τον περι Φαίδρας. id quod cum metro non congruit Quamobrem egomet sic conicio: τερον δ' ovκχντα λογον τουτον καὶ περὶ Φαίδρας ξυνεθηκα; Restat, ut verba mittendi et proficiscendi commemoremus, quibus me apponitur: ac 26 ἐλθεῖν εἰρηνης περι.
praecedens cum praepositione construendum est; id supra).Αv. 1532 σηκειν περὶ διαλλαγῶν, s. 1588, 1595. Lys. 71,984, 1009, 1101. v. 1577 ea μεσθα περ διαλλαγῶν πρεσβεις Hue etiam pertinent verbum movendi λκειν, cuius passivum legitur Nub. 10044υδ ελκομενος περὶ πραγματων.
Duo denique loci digni sunt quorum mentio fat:
35쪽
Eq. 809 τε omλεῖς me inimυ somnia de te h. e. reser Oracula icta, quae attinent ad te Nub. 739περὶ των oκων, πως ν ἀποδω μηδενί, ubi post τοκογνsine dubio ex versibus quae praecedunt intellegenda sunt ἐξετρειν G βουλομαι, ut locum ita interpreter sequod ad usuram attinet, aliquid reperire solo quomodo nemini
De casu dativo input Aristophanem han frequenti paucis absolvam. Cognoscimus localem praepositionis vim primum ex Tq. 103, περὶ σκνιινοισι βεβηκως, quod
Schol. interpretatur , u λεων περμαχῶν σκυμνων Veluti catulos duos Mesendens), cita περιβαίνειν et ἀμφιβαινειν apud Momerum reperiuntur, res P, 6 ως περ Πατροκλ' βαῖνε Praepositionem περ per mesin a verbo βεβηκως ut saepius inpud Mom. abscissam esse non puto. Tum vide an. 329 περὶ κρατὶ συ βρυο et συνανον - ἴσων, ut
ῶσπεε χοιρ0κ0μειον περὶ Οις ιιηροισιν χοντες a ceteris verbo distinguitur quod non ad motum, sed ad quietem spectat. Huic ordini addo luarium exemplum Pac. 904 περιταῖσι και παῖς ἰνίοχοι πεπιωκωες, quae loquendi ratio non usitata est Plane notionem circumdandi praebent Hom. ω, 6 κνLudosi ενος περὶ χαλκ N, 570 περ dore ἐσπαιρε.Soph. i. 828 πεπτωτα et δε περὶ νεορράνο ξίφει hoc autem doces haec significatio aecedere sidetur atque loci Vicinitas, et incerta quidem, indicatur, ut apud nos dicitur:
sebei in de Nahe Semel apud verbum timendi περὶ legitur cum dativo constructum: Tq. 27 δεδοικα περὶ τῶδερμαM, Saepius apud Hom. et alios: I, 33 περι γαρ δίε νηυσὶν χαιων E, 6. X, 240. Merod. 3, 45 Thuc. 4, 123.
Quartus casus, qui occurrit quadragies exies, Saepiusquam genetivus locum signiscat, circa quem quid versatur, primum apud verba movendi, deinde multo crebrius apud verba quiescendi. Praeter circumdandi notionem cognosces nonnunquam intellectum vicinitatis, quo id modo exprimitur, quod prope docum It legimus Pac 100 περ ταυτας ήμῶς ἀθροον ὀψωνουντας τυρβάζεσθαι cum insequenti dativo sicut Ach. 844 σείζεσθαι ouδ' ἀ-ει Κλεωνυμφ), utroque loco χω turba obsonandi causa in foro versantium s. Ach. 28 4n-ουνται περὶ πρώτου ξυλon Iumoch. 6 κάμψειν περ ἄκραν. ib. 998 ελαυνειν περὶ - χωρίον. ib. 1180 περ λίθον πίπτειν tamquam circum lapidum, ut lapis corpore tegatur audacius hoc dictum est quod ex toto versu satis per8picuum 8t, non totum corpus, Sed caput elidi, et quis est qui dicat, caput cecidisse circa saXum ΤQuare sic interpretandum existimo: caput discussit in saxum cadens ob eam enim rem praepositio περ posita est, ut tactus clarius indicetur Deinde assero πετεσθαι περὶ 'ν κλεφυδραν Vesp. 93 a pariter, participio πιε μετ' Vel πετώμενε ex loci sensu subaudito, Eq. 402 Similiter Pac. 1756 τροφε πνενμα περι τυν oli φαλον. Tys. 979 περιβαίνειν περὶ τὴν φωλήν. Th. 796 περινοστειν πιερι τὰς κλίνας. Vesp. 103 λιχμῆσθαι , περι τηε κεφαλήν cf. Pac. 57). Eccl. 1110 uoλυβδοχεῖν Ἀοκλ μ περ τὰ σφυρά plumbum fundere circum talos Pl. 11 31 δυνη σε περ τὰ σπλάγχν' εὐικε τις στρεφειν Hic locus non satis expressus proprie sic transfertur hdolor aliquis te circa m in viscera videtur convertere sive in visceribus torquere praepositio enim ut supra imprimi viciniam tactumque explanani nihil aliud significat quam Latinum vocabulum hin Vulgata editiones cs. Invern. Behh. Dind. habent οδυτη σε προς τὰ σπλάγχν' ἔοι επιστρεφειν. Ad tormina Ventris, quos στροφον appellant medici, respicit poeta cf. h. 484 στροφος ψ ει τὴν γαστερ', ἄνερ, κωδνη, quo loco στροφος et δυνη collocantur. Etiam Bost habet lectionem προς . in et commentatur: DO lorem vel στροφονς, tormina. dicit Carion servus quae
36쪽
sentire ei videtur Mercurius; vel δυτη significat amem, qua cruciatum deum ad exta victimarum, quae nunc cum maxime Pluto immolantur intus ii domo Chremyli, converti ait servulus, eaque de longinquo appetere Bene haec explicata sunt: dam enim tantopere cruciatur, ut incipiat torminibus laborare. Tamen Berghii lectionem laudo neque locum mutandum puto, cum praepositio me Optime usurpata sit, ut demonstravi. Ceterum haec praepositio aptior mihi videtur esse ad exprimendos illo intestinorum motus, quam eo particula. Hanc locutionis formulam Graecis non alienam suisse, cognosci potest ex hoc exemplo: Πρέφει με περὶ ἐν γαστερα Antiph. com. p. then. III, 23, . Iam vero verbum in aliis editionibus usurpatum ἐπισχρέφειν haudquaquam ad hanc sententiam convenit, quod nusquam ei Vis torquendi ventris inest apud veteres Non modo HemAterh. ad h. l. sic iudicat, sed etiam H. Stephanus in Thes. L. G. hoc unum exemplum profert annotans: 4 Pro torque assertum ex Arist. Pluto odi νη etc. Quare HemSterh. legi vult εωμρέφειν Nec recte Fischer. qui Verbum ἐπιστρέφειν defendens verba ex ἐπί composita saepe poni dicit pro simplicibus, sed cum argumenti causa nihil asserat
legit), quae vox minime idem est ac Latinum sacrificare , Sed sacrificare in aliqua re h. e. in ara nihil dixit. Quam ob rem illud Hemsterhusii εοικ' ε στρέφειν vel hoc Berghi εοικέ τις στρέφειν melius est quam επιστρέφειν. Quamquam et haec non omnino probo minus enim Vocula εω sensui doci huius respondet χν pronomen , minus distinctum est, tum non aliquis dolor Mercurium vexet. Credo potius poetam scripsisse: odori σε περὶ in σπλαγχν' Οι ῆ δὴ στρέφειν. Venio nunc ad verba quiescendi ac versandi spectandi sunt hi docis inch. GP έσκωμα Ἀχειν περὶ Ἀον οφθαλ-
xumo Θαλλει περί σε. l. 538 βοιεβουσαι περ τὴν κεφαλήν. Aeque a genetivo huic casu notio inest quod attinet ad L Quod vides exoch. 663 περ τὴν πολιν ων δειλός aut ib. 696 περ τὴν πολιν racto ἀνηρ et saepius apud nomen adiectivum es. Eq. 764, 812 831, 873 1208. l. 668. Porro vide ub. 994 σκαιουργειν περι Ους γονέας Th. 307τὰ βέλτιστα ἀγορενειν περι τον ximoν. an. 458. Uno loco etiam tempus indieatur Vesp. 31 περὶ
Κueliner. II, 30 sqq. Schmidi. 75 sqq. Arist. usurpat ac
plerumque cum genetivo casu, OVie cum dativo, undecies cum accusativo copulat. Nec longe recedit in usu a ceteris poeta nisi in eo, quod maxime genetivum, rarissime ceteros casus ascivit. De sorma notandum est, bis eum παίdixisse: Ach. 970 et v. 1426.
Ac primum genetivo addita particula raro propriam vim h. e. localem servat, quae ad locum spectat, sub quo versatur aliquid vel sit. Hoc unum exemplum habes: Lys. 985 πο ι άλης δορ εχειν, s. lat. Gorg. 469, D. Xen Heli. 2, 3, 23. Altero exemplo ea localis potestas illustratur, quam praepositio habet cum verbo submovendi sub aliquem locum coniuncta Vesp. 206 -δυεσθαι ποτων κεραμίδων, os Hom. λ 62 π χθονος τέθαπm. Aesch. pl. 70. Notissimus autem usus particulae est, si quis significatur, cuius a parte actio aliqua proficiscitur, quare πο
37쪽
cum verbis passivis et iis intransitivis, quae idem valent,
constructum Videmus Ordiar a verbis passivi quae haec sunt: Ἀξα--σθαι Ach. 114. q. 1103. πορθεῖσθαι Ach.
240 haec tria verba sequitur m γαρ τοκων χρ ημων τε, praeterea re ac persona permiscentur). παρακοπτεσθαι ib.
η Hoe Ioeo, sicuti Ran. 1214, v. 1487, res pro persona ponitur, ubi usitatior est dativus instrumentalis. - η ea των γνωμων, nam sententiae quasi animatae a poeta cogitatae sunt; es en ἐμῆς φρενῖς ἀζυνλου παραλειπομένην Av. 456. - Av. 808 animo eogitandum est dλίσκεσθαι, versus enim verbo αλισκόμεθα omisso ex Asseh. in 123 potitus es -
Progredior ad verba intransitiva, quorum Saepius
apparet πάσχειν ch. 168, 377. Lys. 1041, 1145, 1146.
Eeel. 1106. l. 1029. Alia ἀκουειν invia Eq. 20. αριστ' ἀκούειν Nub. 528. aκον ἀκουειν Th. 1162, velut Latine dicitur bene, male, audire πλεων γίγνομαι Eq. 630. ευδαιμονειν q. 1l63. δίκην διδοται h. 43.
Proximum usum Statuo, ubi res vel notiones abstractae,
ut cita dicam. significantur quibuscum actio coniungitur vel quarum ope actio fit: ponitur Latine prae Germanice vor . haus liber unde sequitur, ut principalis significatio paene interierit. Hunc usum cognoscere licet
vocabulum ἰάκτεα ac translatum sensum 'abet et Both. explicat ishoc dicere videtur Dicae0p., Se nunquam, ex qui se abluere soleat, cita contraxisse lupercilia velut mOrga, h. e. adeo iratum fuisse, quam hodie, quod se mane abluerit dixivio. ut in concionem eat, quoniam neminem adesse videat civium: nunquam antea, inquit lixivium sic mihi momordit supercilia h. e. nunquam magis paenituit, me lixivium meum profudisse . Aeque figurato dictum est Nub 13 δακνομενος πο γῆς δαπάνης και τῆς φάολὶς καὶ των χρεων,
38쪽
296 ubi non re, sed animantibus, υ αδεων πεmμενων,
actio efficitur et causa indicatur), 475, 489 735, 1129, 1300. Lys. 3, 270, 24, 328, 508, 988. h. 281. an. 349, 16, 19, 940, 1088, 1280. l. 307, 11, 538, 818, 1005, 1034, 1083, 1174. In his difficiliorem praepositionis usum animadverte t. 105 sq.:
ubi isitatior est particula aut pres ἐτων Vocabulum ἀνδρων, ut Schol. δεο ειπεῖν ἀνδρων . Quo ex Su ortum est quod legitur ch. 970 εἴσειμ' υπαὶ πτερυγων κιχλῶν καὶ κορνιχαὶν mane sormam, quae apud Atticos criptores rarissima est, codd. imprimis BaV.
hoc loco AEL Av. 1426 dant, quare quin sic scribatur nihil impedit, praesertim tuis illud ex cantico teri id
tempus noto petitum Schol. reserat: ντὶ - 1tετὰ πτερυγων καὶ κιχλων καὶ κοψίχων ustεῖται δε et μελος De usu Satis erit commemorare, praepo8itione non causam actionis alicuius Xprimi, sed res significari, quibuscum actio coniuncta sit, meque aliter seri, quam si res illae actionem qua8 comitentur Apte conseras cum his v. 1069 sq.: επρεά τε καὶ δάκετα πάνυ ' σαπερε- ωπ' ἐμῆς πτερυγος ἐν φοναῖς ολλυται, L particula mandem vim inscivisse videtur quam illic habet. Moch. negat docutionem , ἐμῆς πτερνyo cum alterutro Verbo construi posse et ἐπ' εμ m conicit Vertens:
hi Bereich meines Fliigeis Quamquam is sensus non malu e8t, tamen mox probo: primum illud ,ὶ ἐπὶ ωρ κης. quod exemplum Moch. admovet, multo alitergo habet, sed praecipue inliquid mutari supervacaneum est quod haec locutio ter se intellegitur: signi-
scat enim comitatum, ut versus sic interpreter isserpentia et mordentia omnia quaecunque adsunt necibus intereunt sub mea ala h. e. ala prosequente ' Vel quando Olo , sequando Volan capio'. Dicat quis instrumentalem vim praepositioni inesse quod non plane repudio, Sed haec
interpretatio magis mihi placet; s. Hom. Λ, 476 πο
Iam pervenimns ad dativum casum, quem haud requenter legi. Ubique praepositio localem notionem Servat atque locum indicat, sub quo quid ver8atur vel fit. Haec exempla occurrunt: Nub. 1005 π ταῖς stoeίαις ἀποθρεῖει VeSp. 108 π τοῖς νυξὶ κηρον ἀναπεπλα- σμενος. b. 386 πο τοῖσι δρυφάκτοις θεῖναι Ach. Ibuno Θάιινοις καὶ πρινιδίοις κγουσιν. s. Hom. V 693εDa nn αἰγιοχoto ino περικαλλεῖ φηro . . 58 ποδρυ δαῖτα πενoxio Soph. Phil. 286 π csuril. b. i. 754 ερεαι Ἱανθ σκηναῖσι. id exori St. etiam Av. 1608. h. 28, 562. Eccl. 184. Frg. 145. Perpaucis postremo accu8ativum attingam. Localem Vim, e qua locus significatur, sub quem proficiscitur aliquid, cognoscimus Nub. 192 ovis δ' ἐρεβοδιφωσιν
39쪽
μ ε τώ. Μετά Κuehner. II, 30 sqq. centies sedecies exstat; genetivum poeta maXime amat, minus accusativum, bis dativo utitur. Genetivus ubique notionem societatis et hominum et rerum tenet. Ab hoc communi usu non remoti sunt loci qui sequuntur: νειν μετὰ Σιτάλκους ch. 41; s. q. 1289 Vesp. 1269. Pac. 1132. 1156. νειν tετὰ των οἰκε- των ch. 249 κἀγω μετ' υτων χοὶ θ εος γλλήψεται q. 229 et sic saepius apud verba et nomina cum praepogitione σον composita, ut Ach. 277 συμπίνειν. b. 661 ξυμμαχος.
in Hie indoctus, postquam iam Beck. et elcher. hoe loco glossema Videriant, vocabula με αυτῆς delenda esse eenset, ut iambicus senarius similis legatur praecedenti et sequenti. Sed cur haec emendatior Verba μετ' αυτῆς non inutilia videntur et quod attinet ad metrum versuum disparem, nihil impedit, quominus tres syllabas in fine vorsus sequentis excidisse putemus.
orit qui dubitet, qui de industria poeta haec verba com- Dosita coniunxerit cum praepositione sim nec minus ullatur verbis cum κατά compositis, ut haec exempla docent: ΑeL 1148 κθευδει με τὰ ιδίσκης ραιο-της. Eq. ιι 1κατ Ἀσθείην μετὰ τυρου Pac. 1330 κατακεῖ 'αι v. 19 κατοικι ζειν. Lys. 112 καταλυειτ ib. 904 κατακ-αι. m. 383 ωαθεῖεσθαι - eo nimis diversa a vulgari Su
idem est quod lascivus, es. Nub. 1068) eo difficilis est hie locus. si hanc quoque praepositionem propra Sensu accipimus. quare Bothi, non assentior, qui μετα 'Strinmentum significare vestes primum talis praepositionis Susperrarus est neque usquam apud Arist. invenitur, tum nihil
nos cogit. locum do quo agitur sic intellegere Optime
perspicitur, si vertimus lascive agere, ludere h. e. em violisistigo Spio troibon cum natibus'; qua in re non tam alias corporis partes quam manum solam adbiberi arbitror, qua nates illius iuvenis pulsare vult, ita ut nates sint instrumentum, manus autem quasi plectrum qu aliud
pulsatur Sed proprio mihil aliud dicitur quam hego
Qui plura dosiderat, lagat Eq. 590. Vesp. 320 1217. Pac 765.
40쪽
manus mea et tu nates tuae volumus lascive ludere . Decorum me vetat locum pluribus explicare. Ceterum totus locus corruptus 38 potest; nonnulli hoc putant, ut Dindors. qui Verba a φιλον usque ad 'rii non integra habet. Verbum πληκτιζεσθαι etiam Hom. in Il. Φ, 499 usurpat, ad quem locum ustath dicit, πληπιιζεσθαι esses itaχεσθαι Vel ρίζειν - πληγῆς. Vocem hanc etiam sensum vocabuli Latini lascivire habere elucet ex Strab.11, p. 12 πινόντων si καὶ πληκΠγμέων προς ἀλλήλους
Non idem usus est, cum praepositione poeta vult planum sacere, aliquid ei advenisse quod iam adest, ubi
coniunctiones copulativae καί - καί ,et, et, cum
tum', poni possunt. Sic legimus Nub. 1450 ἐμβάλλεινέαντον ἐς βάραθρον μετὰ Σωκράτους et 8 inicere et Socratem . Vesp. 103 φησίν τε μετ αντον ' τοῖς et πιάλοις ἐπιχειρῆσαι praeter illum se aggressum esse dicit febres M. ib. 1057 ἐσβάλλετε, εἰς τὰς κιβωτον ιιετὰ των 1ιήλων καὶ τὰ μῆλα. an. 1513 αντον stε ' δειsti arro . . ἀποπεmpo is eos una cum . dimittam'. s. Pac. 1110. Pl. 891. Quorum locorum proprietas in eo cernitur, quod praepositio 1 ετ et vocabulum cum ea copulatum obiecti partem se exhibent, ut iam elucet ex Pind. l. 11 49.
Haec habui quae de genetivo casu dissererem. Deinde dativum, quem supra bis exstare dixi, vides Av. 25 --- σθαι μετ' ἀλκυονεσσι et Lys. 1283 μετὰ Μαινάσι Βάκχιος, quibus ex locis vulgaris poetarum usus cognoscitur cf. Hom. mi μετὰ Τρώεσσιν μιλεοι η με 'Ἀχαιοῖς. Λ, 341 μετὰ πρωτοασιν ἐοντας. I, 258 4 θεος σκε μετ'
ἀνδράσιν significat enim communitatem ac respondet Latinae praepositioni cum vel inter . )Sequitur, ut Sponam, quomodo Arist. accusativum usurpet, qui legitur tricies. Ac primum pauca dicam de
locali potestate, quae primaria. Nihil praebent difficultatis loci quales sunt Eq. 765 γεγλγημαι βελτιστος ἀτηρ μετὰ νεικλεα et Pl. 251 ν θω φιλω iάλιστα μετὰ σε, sed notio localis debilitata est et translata, quod ordo
Ηοm B, 674 κάλλιστος vale με iritus ova Πηλώωνα. Deinde tempus significatur, post quod accidit aliquid, huius modi ιιετὰ ταυτην δεντερa Nub. 131, 1l34. μετὰ τἀν Πυλο Pac. 665. μετὰ μεσηs βριαν v. 1499. ιε ταντα Eq. 135. lib. 60. Pac. 72, 899. v. 13. Lys. 525. an. 43. η Pl. 707, 33. μετὰ et oin Ve8p. 119, 1021. v. 11. h. 631, 655. an. 1026. ccl. 427. Pl. 678 697, 727. Denique non praetermitto illud usitatum μεδ' ὐιερα Pl. 930 post initium diei i. e. interdiu LNonnullis locis localis et temporalis significatio videtur mixta esse, velut q. 132 μετὰ muro προβα--λης. Nub. 30 τί χρεος εδα με ι ετὰ τον Hariam, Ve8p. 1243. Eccl. 408.
Beust μεe veto, sensus autem aptius exprimitur genetivo casu quam accusativo .post Cleonem in accedit, quod hic usus apud Arist. perrarus est, ut inlia Xplicabimus. 'hian. 336 ocli praepositionem με coniecit et scripsit:
Vulgo legitur γνάν, ἱερὰν Π σίοις μυστιας ορεων, quam lectionem Belila, Bergh aliiquo tradunt Kock vocem ἱεράν delendam esse existimat et pro μυσπιις vocabulum μυσωισι restituendum. quod in optimis codd. legatur. Itaque hunc locum mutavit Fritzschio assensus, qui et ipso versus mendatiouo egero docuit et αμα μυσωισι Scripsit. Invern. Behk. alii habent μετὰ mur, Rav. codicis auctoritatem secuti, cum Dind. vulgatam lectionem μετα ταυτα Servet es Och.