Lvciani Mvelleri De re metrica poetarvm latinorvm praeter Plavtvm et Terentivm libri septem

발행: 1861년

분량: 499페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

381쪽

sed noui auum perinde cogi non licet navi crusti eri Vergiliuet Propertio abi et Manilio Deci licti proprioruin potius nominiani lii, uilia, non uulgatae pronuntiationis rationibus excusantur Laeliin. p. 252J. at de genetiuis in una exeuntibus sic reseri risus ominentari ad elieidos li 1M uirum pro uirorum. bac Mura et in prosa utimur dici sane Plinius hoc in neutris non esse faciendum scilicet propter casuum similitudinem, mi

sorte nimia metri pressitas cogat . - nec horculees Ireuior terriinuiuia apud ac eos exceptis antiquissi nil nani dixit n. nius uerluuii pri uerborum illi nitiir extra Maia rativa ex

quibus plurimum etiam pedestri usu uiguere illa deum Nic. r. 46, 156 diuum nummum Cic. l. c.J, quibus solis usus uoratius cs. Mein praes uor. p. 13 et Hor. c. iuI, 6, 22J quibus sint illinia accedunt communi impraentia lita erunt Cic. l. c. 155 virum Cic. l. c. inserum superuin, quamquam primum et tertium perspicuam ob causam absim a dactylicis numeris. his igitur genetiuis addito uno alterove omlnilo proprio continuere licentiam plerique, quorum in numero uere Tibullus Manilius Calpurinus anetor Aetnae Petronius Homerus Latinus Persius Martialis Iuvenalis nutilius alii. quibus maxime insignes exemplum Senecae collatum cum antiquis tragicis, quorum aemulationem apte eapre in

Phaedrus similitudine dictionum ita flui, 7, 10J inhospitalis prima quae poni sinus

patefecit in perniciem Graium et barbarum. in quibus ut bile lio moneam, pontus non est quod uidetur plorisque proprium nomen sed appellativum, id quod apparet eis quae

infra adiciuntur 17 quid tibi uidetur hoc quoque ivsulsumst ais salsoque dictum, longe quia uetustior Aegea Minos classe perdomitii Deia . uerum ab illa modestia satis suere diuersi alii, maxime epici e quibus apud Vergilium habes a solito usu distantia caes,

colunt eqlnun famulum iuuencum soci in . dein minuta forma ianilla adhibuit nomina propria iam illiti caelicolum irrique, praelero

Statius haudquaquam picis solum libris probauii genetiuos bus auum si hel, ut 56M equum in Im 73M sumuirum filiis. I, 554 ministrum situ. Ill L 86J semideum theb L 206J

socium theb. II 64J ita habes apud Valerium

382쪽

sed enim ab hac licentia primae declinationis exclusa sunt uerba appellativa praeter formas in es et gena exeuntes, quas lamen plerumque permoveor ab secundae declinationis nominatiuis ut repetam porro e christianis Aquilius iuuencum h. e. II, 157J discipulum Sedulius c. p. IIII, 12 T. V, 37 admisere denique dixit Lucilius i. XV 13 holerorum pro holeruit . At pro nominativo tertiae in or finito cum antiquissimi admisissent saepe os uelut in hisce Olos labos lepos odos uapos', eo abstinuere ut plurimum insequentes praeter illa honos et arbos, quae ad ultima usque tempora aequabili usu uiguere cf. Paulin. 6, 156 19, 298. Consent. 13J praeterea amauit postrema aetas tertiae uel quintae haud pauca quae in es exirent terminare illois unde caper 224M saeua sanies inquit non famis dicendumst nam praeter hoc ipsum exemplum Prud psych. 479. Venant misceli. II, 4, 12 similia habes cautis Prud. p. l. 10, 701 Iuis Prud psychom 508. Paul. Petricord LXI, p. 1014JGangis Prud. c. Symin. II, 607 Ioannis Prud cath. 6, 108J scrobis Prud. c. Synim a Mid sic inmitis ruat theb. X. 518 uallis uulpis etiam apud amicos iuueniuntur. alium autem per metaplasmum inuenitur apud Valerium seps pro sepes VI, 537J. contra Ennio et Lucilio 598. 18. I, 22 trabes et canes dicuntur quae ceteris trabs canis. deinde quae in a uel a terminantur per apocopen aliquando principalem sormam rursus adsumunt.

ita habes Lucretii libris exemplare R. Ii et Martialis xliii. 121, 2 cochleare et apud Senecam Med. 6ra penetrale coimtra magis placet altare quam altar l'ruit p. Steph. 3, 21 24 porro iam notabo nominatiuum illum Iouis imitatione uetustissimorum

usurpasse Homerum Latinum 651 et Appuleium Mey. 229, Meum Commodiano I, 6, 1 p. 136 et Paulino 36, M. nec indignumsi memoria pro illo sanguis ut ab antiquissimis etiam a Statio thebaidos quarto 464 et ab Avieno in perleges f9214

poni sanguen. ita Catullus solus dixit hoc turben Serv. ad aen.

VII, 378. s. Cat. 64, 107J tum de illo lac sic resert Ausonius Didyl. 12 grammaticomast.Juox sesiis et inuetis notissima, si memor es, laceu condemnetur ratio magis ui sucia laeir

383쪽

seil ἔilii sortitani iii 'arini tu licii iiiiieni. quod contra dixerunt

laeie Minius 355 iirro Attilabat. I J Saminonicus 1079 . praeterea eum optimi auctores iter et itiner sic distinguerent usu, ut illud nominandi eam hoc ceteris omnibus optineret, poetae uetustissinii pariter atque recentissimi inuerierunt plerumque hane normam cs. Vare prans par. I. cycn. 1. Luer. VLIM Fl 39. iuuencus u. 23. l. 278. 25. 353 ila et Manilius Ibuerelimii secutus l. SS dixit itiner praeterea illi qui laterem et latus. permutent usu, apis irridentur ab Lucilio lib. VlIII uersibus laterem qui ducit habet nil auiplius uuiquamquam conmiune tutum e paleis caenumque acerosum. quod sane mirumst sesellisse Schni idtiuin illi iis qui uoluminis Dag-miuata ad res grammaticas pertitientia scholico opusculo narrauit

Berol. 1840J. - porro sicut Ennius lapi 390 Paulilius dixit 21, 37M gignendi casu sanguis nec aliter auctor libri in genesin sanguem sta 6MJfratris nam germine creta sarra mi iuncta deducens linea sanguem.

mira illa Lucilii acceptoris lib. inc. 27 pro accipitris et Martialis MII, 1, 1 acipensem tum praeter eas os et nouellas probarunt uulgo propaginen propagine, at idem dixere saepius e0mpagem compage ambages tamen apud auilium reperitur ambagine Illi 304. s. mid c Synim. I, 847J. denique crobrumst usu impete, una ei ne inueniatii iminuis alereti 327J. at soloecumst, quod dixi Lucilius ill 12 auferendi casu media nox' pro nocte nec mulio melius eiusdem XV, 2 missi pro mille praeterea in sexto casu con plures apud auctores pr. stat mare atque ita praesepe apud Seduliiiiii IIll 301 aliud co-rippum inissile sit, hanii. V. 671 apud Iloethium t II, 12 36 site.

deinde in eis m, bis quae cum recto casti habeati es pariter d- mittunt m et in e et i es et is poetae pro necessitate uersus eis i commodo formas uariarunt cf. GHL XIlI, 21, 4 m J, quorum numero antiquissimi accedere uoluerant quaedam a mon subispoiissimum descendentia puta 'partim parti luci monis . praeterea

pluratiuo numero speres peribus apud uetustissimos inueniuntili , cum deficiat quinta uerlium spes. - porro in pluralis numeri genetinis pleriunque a poetis dactylicis scaenicisque synizesis tormidine cogitin tum in um, quod Missimum accidit praecedentibus ni uel ri ob proprietatem quandam litterae', quam sequatur i

384쪽

Lucretius lib. 586 puto etiam quinio et byeiseris citata

sensit enim uis quisque suas quod possit abuti in quibus tradi ltumst antiquitus uis Suaui. nec taleii linc probatur potuisse dicere Tacitum in dialos' de Oratoribus 26 genetiuo casu plusum quam sanguinis', eum praesertim uis illud et sensu idoneo re LIam in quarta declinatione uis pro iis positum a Varrone et Nigidio cui liini et Gellius IIII, 16, 1J, aput hunc in saturis Meniplieis imi eniuntur Meleag. 1. Prom. lib. 1. Aiadab. 11 si uetuis manuis partuis, sed perinde an dixerit Ausonius parent. 16,1J nuruis nouisui salis constare. contra in dativo, pro ui si- eui antiquissimorum saepe libris eum alibi aliquando reperitur Verg. g. IIII, 198. m. I, 257. Grat. 304. Sil. IIII, 18. V. 372. AuSon ephenieris, parecb. 18J denique ablativo dixere Varro fimans par 2 hum Lucretius IIII, 209. I, 20 diu et retuquidam domu cita Gellius i. XIII haec a erit II, 1M Marco etiam Ciceroni minius teretiusque uisum tu quinta in Verrem si ei scribere quam laeto perangusto inquit fretu diuisa. erat ienini crassius iam invenuStiusque perangu Si flet dicere . in quibus illud invenustiusque propria de coniectura posui pro eo quod uulgo fertur uetustiusque. nam neque antiquius sui freto

quam retia neque utra aetate praestet forma sed utra elegantia iudicari refert Gellii praeterea genetivo pluralis ad explendum metrum dactylicum cum primus Litcretius dixisset alumni, idem

Maronis auctoritate confirmatum haud pauci ad iniSere poetae ueluti Manilius V, 370 Statius situ. I, 2, 184 qui scripsit phoenicem 157J denique rudentio post annosi renouatumst Ablianum ossuum p. in , 532. 5, ill J Denique quintae genetiuo aliquando a poetis uel optimis eue i ponitur per synaloephana Verg. aen. I, 636. IIOr. c. III, 7, 4. Uu. et IIl. 34 l. VII, 27. 37. AuS idyll. 14, 14 de rat dier. 3un uert. 7, 12. Paulin. 4, 67J. dativo idem fieri non pertudescit usitatim cs. tamen Gessi VIIII, 4, 2lJ, licet dixerit Horatius bai I, 3, 5 commissa fide . praeterea creandi casu senius q0l dies Lucretius IuI, 075I rabies posuere nam ei refert Gellius VIIII. ipsis idtio pr. Sext. 2, 2, et Vergilio georg. , 2 31 probatuni fuisse illud dies iam quod dicit Irib Seianus 76, uetustissimos mole tabe mei ducta protulisse '

385쪽

mole oum nati positum in invehi sed sane apud flumium I 806 lal, sicii alii ut i iii uti ni coiitage fui. 7 l2 et triinetro auctoris iuberti quem asser Varro Maii 54 squale et Scabre aihercule iam aliter tuam iambice qui adhibuerint non inurinoiuiores uxoris 3 10, 6 et Corippo filiaim. VI, 308J, iii e tremae ut ignorantiae quod quidam Liui Andronici fragmento, quod legitur apud Nonium s. l. perbitere perire idem tribuit

uitium is trag. 2. , J. addito scilicset lacunae signo, quo letilpl0 pariter sensus ac metrum pura fluent elegatitia. - ceterum l0uinepte addemus eiusdem nominis genetiit inueniri et fami Gen. mil. 4 4. 0 sq. et lamis Verg. morei sis. Sit in areat.J. sed dativum omnino esse, nisi semel inceriae aetatis epigratiuitate seratur Mey. 095. quo legat hiberitae commodagrana lami ' praeterea qui placuit .aeuio, ut aliis requie, et salis miti uelico h. e. III, 2l6. s. Mer. 408, J. cum antiquis

sim dixissent satiatem ab eo quod est satias denique illud sp bus haud raro inuenitur apud christianus poetas Paulin. 8, 2 a. Claud. Viet epist ad Sala u. 20J.

At nomitia adiectiva secundae e pri inae notitius exire in usa iam uel er a una praeter uitum illud satur, a quo tamen singitur Corippo insaturus iobann ut 369J. deinde a nominibus ducta et uerbis qualia sunt aliivolans frugiferens plerumque per

metaplasmum iis uel e secundae adsumunt contra pro aedituniis, quem ridiculo qui lainoieri loquio usi Varronis tempore dicere coe pissent aedituuiii, Lucretius . V dicit aedituentem. - uerum' enimuero post Augusti tempus omnino classicorum ex usu longior forma euanuit. hinc autem factumst, quod exprobrari se neci ciceroni quasi Enniana et indigna culio sermone suaviloqueniem et breviloquentiam Geli. XII. 2. J quod cum ita sit, uix adducor, ut credam scripsisse Valerium V 248 omni luens aut Sympositam is, i raucisotians, quae uulgo illis tribuuntur pro . eis quae nec ipsa carent testium auctoritate omne tuens rauca sonans'. sed scilicet et hac in parte antiquissimorum normae ienaces fuerunt christiani quippe habes apud Iuvencum re, Di III. 123. II, 5bi flammicomantem glaucicomantem frugiferentem apud Ausonium id. 6 Ll auricomantem apud alios similia iam ut biter hoc addam, cuin satis coiistet uetustissimis rudi etiam-ium ciuitate in compositis talibus fingendis audaciam magis et rimprietatem quam modestiam elegantiamque similari inuo iameu

386쪽

LIBER SEPTIMUS.

non iniecimuid secutus es Catullus in pyllio et in Atti . ab Augusti inde aetate una erus illoriam ualde mininui Oeptus est, uix ut alia reperiantur ab exeunte inde saecul u. c. VIII quani Vergilii uiditque exemplis stri . exiniendus tamen est Seneca, qui uocinii in nem exeuntium frequentia in aliis quibusdati rebus ueterum tragicorum equitur usum. apud quem obseruaui haec castificus incesti licus laetificus luctificus imagnificus nidificiis sa trificus saxificus superbisscus tabificus terrisieus talitaui autem compositorum audaciam Seu requentiam aequalibus tragicis Lucilius exprobrauit uersu hoc ego enim coutenmisicus sicli et fasis dire Agam nimis . nam ad tragicos carpendos et alia pertinentesiisdem Dagmenta uehu hoc lasciuire genus nasi rostrique pandum' cf. εἰ eri praes. 62J, quo iri utetur notus Attii uersus 'Nerei repandirostrum incuruiceruicum pecus'. nec minus tale Tisiphone Tityi e pulmonibus atque adipe umen excoctiun attulit Eumenidum sanctissima Erinnys. quibus uerbis apparet tragici nescio cuius irrideri et dictionum

abundantiam et rerum laeditatem Canidiae aut Thyestis mensas reserentem ceterum ultimae aetatis auctores classicorum rursum

illigrarunt modestiam, ueluti primus post Inautum Corippus posuit urbicapum labann. I, 100 J. ita et largiferum dixit repanius sepisi ad Vulsin. 5 secundum Clinianum dulcis erum sine mauis Tullii anxiferum. - sed ut redeam in uiam, inuenitur prosperiis pro illo tirosper Silii l. X 202J. praeterea uel lux lun y Re Ominativo habentis alia abiciunt e retinent alia sed dexteram an dextram dicas nihil interest unde plerumque per ludibrium a usi sunt auctores libertate illa ueluti uidius in quarto ei stularum

ut propius uentumst admotaque dextera dextrae

idem alibi ni et II l. 640. s. Sil. XI. 553l

dextera Naxos erat dextra milii lintea danti.

delude quod Vergilius dixit aspris aen. II, 379 initiati sunt Stasius mel, I, 622 Palladius 67 alii denique Ausonium iam

supra declaraui posuisse altrim de rat dier aim ueri. J, quod scaenicorum instituit ad exemplum cs Ritschel pro Dem. Bonia. 1852-53 p. 11J porro intellegitur adiectiva in ius iacium finientia non posse habere genetiuo simplex i, iis quae aut substansilia aequabim aut certe emuit propria uelut halio apud Ciceronem

ac Maurium aquari sagittari in priapeis aerari 82, 1 apud Pi se

387쪽

Iuuenalis libris Epidauri de Iovis Feretri nominis Appi cs Laesiui.

P. 32TJ. illitule non alis urit uinfit leniori adiectivorum in pus exeuntium uocativos, cum apud classicos poetas non reperiantur,

identidem prostare aput christianus ut uia igne Fruit cassi 10 1 ligne med. c. p. i. 252 unoe se de nis urium,3M. - naui quod Statius id fallit memoria posuit sinuli

normitate sonorauli Danaa agminήν, id uero proprii uocabuli necessitato mitigatur praeterea suere ultimis temporibus, uocastili

casu qui pro illo mi ponerent nieus. ita dixit Sidonius ad Comsent. 46M Marcelline meus . deinde in pluralis numeri gen ibuis bireuiore forma usi dixere Ennius neutro quidem gemere rari paucum Varro masculino inuidum papiap. 3 et Vergilius magnani-nuun omnigenum saeta Ill. 704. Vill. 69SJ ac Valerius aligerum 171 innumerum II, 130 niueum VI. 102 semisertim l. 4bbJ terrigenum tu, M nec minus Silius lanigerum XIII, 43M Sialiusui Maro magnanimum Rheb. II. 733 situ V, 3. 10 paruum in L GJ porro Martiano placuere omnigenum VIIII, 911 M sacrum V, 566 12 et Ausonio geminum idyll. 1. 25J ah hac illem

licentia cum in die liuis non minus luilii in substantivis ex Cill-

dantur seminina, Silii illo Manigerum identum credo bidentem masculine adluberi sicut alit, dixit idem geminusque cupido ML 9M neque hercule credi est serium neutro genere dici ab Martiano Ill. 289, 11J, ut uisumst Oppio denique dandi casu dixere Ennius 167J Iunis Martialis illi, 18, 1. I, 117, 17J Vipsanis et denaris. Porro in eis quae inviam sequuntur primum notabo ab Ennio dici 17 ueter pro uulgato uetus porro Valerii II 296Jis ines dite solum sicui est apud Naeuium in P. r. inc. 13J Samnite huc pertinent substantiu Ditis et Samnitis, quorum altero aucior Aetnae 642 altpro utitur Prudentius p. st 11, 20TJ. in epistula Didonis. tuam conso ipsit uidius, scribendum existinio L7ly quid inviis odium meriti cur caelite dicas μ' eo quod se in codice Pilioneo inium merui oncedite'. sic alibi ipse Nod sist. I. 23M dixi aesitibus regnis'. praeiere praemem quasi

praecipitem dixere Ennius 39 et Laeuius et mansueni prom3ΠSuetein arro ον λυρ. J. - rarum nec tamen inaudiuim illud est adiectiva in is o mita ablativo e adsumere illa

388쪽

LIBER SEPTIMUS. 385

bimestre et coeleste et perenne mox I omponius fit 1 hiimile et Seneca illor c. et 184 l. 45 ii iii colume quale. - at de participiis sic reler Seruius in arte grammatica p. 24 itidem J participia in e debent desinere non in i auctores amen euphο-nlam secuti sunt'. quod si mala equidem norma poetarum, ut seueriore paullo iudicis usus enueius productam flexionem depulerit ex libri IIoratianis. Iam in superlativis unius pro inus ne quarto quidem p. Qir. n. saeculo adhiberi prorsus desisse certissime apparet eo, quod aer licii quodam Porsiri legitur 11, 16 optumus quod minime

fuit ille recepturus, si a uulgato iniis abhorreret usu praeterea soloece dixere Ennius 448 celerissimum Lucretius et Varro LM5. apiap. 14 paruissimum Catullus piissimum 29, 2M quibus non melius rem gessit Luxorius dicendo proximiorem quasi propiorem hoc uersu 325, 3 cum sis proximior ne uelut

domu cs de uocativo ne lat. theb. IIII, 621. Valer Flacc. IIII, 467 8J. idem lacuit Corippo uerbum iohann. VI, 21. Vll DJ. Haud absurde agetur hoc loco de adiectivis eis quae ius genetiuo dathio i adsumunt, qualia sunt unus solus alier. ea legitima ilhclinatione inflecti et si non multis haud tamen obscuri Ἀ- γδε. Uconstat exemplis. nam ut Lucretiana aliae Ill. 16 uel uitia νώ - . . DIII 421 et antiquitatis haud pauca mittam exempla, dixere Pal

ladius nullo 100 Properuus nulla d 20, 35 inlidius toto am. III, 3, 41J. Qia Varronis fragmentum, quod apud Nonium legitur

s. v. eunuchare, reconcinnandumst tale siqui patriari maiorem parilliten extinguit, in eos culpa quod facit pro sua parte is, qui se eunuchat aut alii que lilaei os periti icit. quae uersibus contineri perspexit Vali leniis at illa alii pie perducit nostro prodiere inuento, nam uulgo sertur aliqui uel aliqua

producit ceterum ineptissimumst, quod dicit Ribbeckius uerbis Varronis admoneri homines ad coniugia ineunda, quasi haec qui

aspernantur ideo corpus suum euirent apparet potuitque uitellegi uel huic carpi loco istu eiust Boin alios qui Cybelae ad sacerdotium aut ipsi sese traderent aut alios pellicerent, cuiu prRuitas exempla coalitis culillnis xl l nigenis cum prima extitissent

medio saeculo a. u. c. VII MOmnis h. R. II, 21J, niente eodem haud dubie proiienere multiplicata. - praeterea alis alii ali ad-

389쪽

hibuere Lucretius ei Catullus. ita Lucilius lib. XXVI eures

aegrotum, lini lalli In li Omilito raebeat, genium suum defrudet ah parcat'. porro haud tuli nun Si semoria alterutrum, cum seminini quari casu geminata extulisset declinatione Lucretius V. 58M apud insequentes numquam non manere integrum priore parie s i ii ille proii ominibus personali luis alii possessivis rarissime euenit apud l onos auctores ut adhaererent illa me uel ple quippe quae, eum nullam adderent uim sensui, nimis metri inopiam arguerent praeterea pronomen hic haec hoc, quod initio finiit ince, cum ad oratium usque identidem seruasset speciem priue,

palem in ter filius in siripiente a late ion periirile adsuu ipsi clas- Sicorum Poeta ruiti Si eandein nisi in forniis in onosylla liis et addilaenclitica interrogatiua ueluti huncine iocine hucine hascine Val H. Vll. 417J. nam et ita dixere sicine mox Appuleius ac Terentianus cum euistricis uetustissimum repetiere usum sorinis monosyllabis et maxime in signia exeuntibus, quae sunt liisee Ter. 102. Pri ld. e. Symin. l. 80. id paneg. Antheiii. 446 hosce Sid 'l' 'lui 15 51 hasce Mey. 227, 4. Prud. p. l. 10 496ύ- ceteram numquam inuenitur apud dactylicos utice quod eouiralia nisi forma usus eris, non stabit in Terenti baui, nummi e meno octonarius iambicus ille 187 uique etiam nunc tempus

meri pluralis lite Lucilius et Pacuuius apud quem antiquitus sertur haec dixerunt itanam hic quidem reditu in talem portendebant te lite alia in re ossendere. sed ei cluentur hospitum inseidissimi.

praeterea notandumst pro illo hae bim Vergilii georg. ni. 305. aen. VII, 175 singulis Catulli 64 320 ei iuuenalis 6 592Juersibus optii noruni hodicum auctoritate ad se i haec es Mecheis.

Inus rhen. VII, 271J. ita in epitaphio Claudia liabes Mey. 1276,5J horunc alterum tu terra liquit'. - porro sine addit subflauuii iniet vilis eum adhibuissent Ennius et Lucretius, ea antiquitatis studio a Marone recepta halia pauci probauere dandi serui casu, scilicet Valerius III. 386. V. 1274 Silius I. 104 6 135 Nemesianus

cyneg. 264 lum ex christianis, tui etiam in iani hos reeppiue ses Auten or mar. 358 377J Iuueneus Allienus hi qui de iii Ralis li,

390쪽

LIBER SEPTIMUS.

sed abstinuere longe latures somnis isdem, Lucilius cui male quidam tribuere uolgu reda miruat olli oratius una Persio es Iuvenale Tibullus Propertius Catullus Gratius Lucanus Homerus

Latinus Petronius Calpurnius Claudianus amasianus Terentianus Messiius Martianus Lux ius Maximiamis Sedulius Maior alii haud iuri a Malius utri pari accedat, tum intellegetur cum prodierit operum eius receiisio tua lia est diligentia institii ta nunc enim . nihil conflat de lac re nisi luod Bernartius ad chilleidos

tale II, 44 illi subridens cs. Verg. aen. Ι, 254 adserit telere libro haberi esti. - celerum quod notauit uir acutissimus biblippus agnous quaest uerg. 21, J apud Maronem sui mas ulli et Ollis, quae non in bucolicis et georgicis legantur, nec in ipsa

aeneide aliter inueniri quam in narratione graui et sedata, numquam in orationibus, idem non indigintius memoria iam Ilomanis

luminibus suisse Obseruatum, id quod et aliorum exemplis declaratur et maxime Iuuenei, qui easdem uoces semper initio metri collocatas numquam adhibet nisi ut incoheni orationem personarum sanctorum ut puta sic olli Christus ait uel olli conlidens respondet talia Petrus'. similiter Drepanius epistula ad Mod uinum de tau isto quas olli exultans turba canora dedit'. denique ipsus dixit secutus antiquissimi, Ausonius praes. idyll. 7 . J praeterea obster moneo pronomine iste ut plerosque philologorum ita aperte Statium contemptus significandi ergo esse usum ita ineb. X. 17 pudet ista timere caelicolas . Iani Latinis nominibus absolutis apte persequenm Graeeanica pauca prius praelati de ui hiersis igitur cum uetustissimi auctorum raro nexiones externigenas adsumpsisseni qui et illud ualde amarunt declinationem Graecam per metaplasmos adspiare ori

Latino , iam ab Attii inde et Lucilii tonitiore minus nersit, iis ut sui, ueniretur quam iactanti studiorunt ii alite in ei ebuerunt temni- nationes Graecae quod et arro testatur in libro de litigua Latina X fp 583 p. et Valerius hoc epigrammate Varr. L J

Aulus Hectorem nolet sacere, Hectora maiet' a qua mulationerationum non sui alienum illud - nam magnarum rerum ο-lnent i aruis saepe signis i ii dicuntur quod ptis mam scripsit Altius pro scaena Varr. de l. . p. 372 Sp. et amicus eius Iulius primus de Tecmesa compo uit tragoediam, quae antea diceretur

Tectimesa, atque ita in scaeli iussit pronuntiari Victor. 45M. praeterea diserte assii matur a uintiliani si 5 63 itistitutum

SEARCH

MENU NAVIGATION