De sublimitate commentarius

131쪽

τω Σοφοκλεῖ τοι ἐπὶ τῆ ιδίπου.

Aἰαις εὐάνθρωποισι ἔργα γίνεται. Πάντα γὰρ ταυτα εν νομα uis, Οἰδίπους 4 H δὲ Θα- Pecte vidit Faber copulativam vox δόξα significat 'inio vel

particulam requiri, Sed erra species, et κομπεῖν tumide Velvit, cum και requiri putarit jactanter e gerere, vocem X cur enim non Si Emendatio his duabus compositam ver-nem Langbaenii emendemus t tendam censeo specie grandia: in fine hujus sectionis legi-

significat grandiora et magis Δ enim ut passim apud Ho Sublimia. merum significat hic et, et, i. 5. Tαἰαὶ GDi lira, Vide ne quem offendat ultima ejd Sophoclis indip. Tyr. v. I 416.

vocalis ante Sequentem VOCA i. 22. Ιαέα γαρ ταυτα αθIemnon elisa legat illa Home i. e Sophocle per verba να-r Iliad. . v. 36 'Aπολλωνι α τίρας, ἀδελφεὰς et παῖδας Solum νακτι, et V 38 ενεδοῖο τε ἶφι intelligit Oedipum itemque ανά-Gς, et e. 489 Μάλιτα δε ei' Verba νύμφας, γυναῖκας, μη-2το Θυμω, C. Interim . Video ἡας Solam Iocastam, Oedipi Edit. primam et Sto Par matrem k quam ille, mortuo et Ambr. habere Θυννων,' Pro suo Patre, in ACiUS uxorem quo SchurZn non temere On duxerat . VoGe 2 ονομα pote-jecit legendum ΘΥΜΟΝ. C. Ut is etiam reddere unum casui, Si Sensus L αμενοι Θυμον diviε una seras na a ut in Sacris Li- animo, in studia contraria dis toris Ac t. i. i5. et Apocal. iii. ZiSSi. 4. Porro ante Οἰδίπως Tollius L. a 4 Δ6ξοκοὐπῆέα Cum censet deessct 2' τα in im,

132쪽

iris IIaec, uit νυ ut tu 3 mu L. 34. Υπερκειμiνα Ita Ecli-tila sunt Sic igitur re finxit: tione Rob et Manut Sti- Παντα γὰρ ταυτα, TAMEN ν ονο que Omne S, Sed ctra conje-μά io Ψιν 'ΟAίπω ἐπι δε Ιατ-ων xit legendum ποκύμων α'. quid 'Iοκα η Omnia enim haec de Si legamu υπεκκείμ:ενα ut in Q o homine Oediso, illa de Is ieci. I l. habe πηοεκκειριε ναις. casta dicuntur. L. 36. ΚωLνας Apud Anti . L. 28. οὐ γαρ Πελοπες &C. quo κίδωνες Seu tintinnabula Verba sunt Platonis in Mene fraenis et phaleris equorum ad-xeno qui et ab aliis ἘπιτοίφιD debantur; non tamen ubique vocatur p. 245. Edit Par et semper, sed cum decursio Habemus etiam hujus Figurae aliqua eque Stri aut transve C exemplum in Cic. de r. l. 2. tio fiebat, seu quid aliud ejus C. l. R On enim vereor, ne generis, quod Spleti dide fieri quis me in isto genere levis deceret Faber. rem jam tutet, quoniam qui-

133쪽

χον συ κορυφοῦ τα πλείονα, δα την εἰς τήναν ον μετα- IGμορφωσιν των πραγματων ε τω γαζαλογω. L. 2. EOA' η Πελοπόννη runt de cujus urbis excidio Sci Verba sunt Demosthe Phrynichus, Tragicus Poeta, ni in oratione pro Corona p. fabulam in scena exhibuit: II Edit Oxon ubi ΠΙελοπόν quapropter Athenienses ut νη- USUPPathi pro οἱ Πελοπον nos docet Herodotus eum νησιοι et ita Livius Saepius to mille drachmis multarunt, qui tu Romanus frali victor, quod domestica mala defricu ubi Singularis numeru post isset addito interdicto, notus vice luralis vi et majeS qui postea a sabula uteretur. late orationem vestit: Cui Si Ihid Ἐς δακρυα πεπι το λmile est istud Ennii, quod i m ονJ Omnes Editiones et Stitat Cicero de orat. l. 3. c. 2. habent πεσον οἱ θεώμενοι, quo nihil menti Longini excogitari

At Romanus humo tamen, ta potuit magis Contrarium. Farea bene gesta 8t, her Voluit επεσον Θεητρον, Sed ne Corde suo residat Sic mentem Auctoris assecutus est Tollius tandem le-L. I. Και Φρυνίχω c. gendum Idit 4πεσε o Θεητρον Haec verba occurrunt in He et ita Gronovius testatur serodoti l. 6. c. l. legisse in Celeberrimo illo He-L. 4. ρῆμα Μιλκύ α λωτι λ- Odoti Sto ediceo scilicet δάξαέ. i. e. cum in scena a ut in illo priore exemplo Lon-bulum exhiberet Cicero id gini occurrebat ut , sic in quod Graeci vocant αμα λλι hoc posteriore necesse fuit, ξαι, vertit agere et rescereia ut diceretur L σε Singularidulam : Vide etiam Horat in numero. A. P. 288. Miletu urbs sui L. 9. wπαθως Ita legendem Iurtica quam Persae Xpugna conjecit Faber ejusque On-

134쪽

L Ἐναγωνιγ δ ομοίως καὶ κ των προσωπωνάν ιροτάθε-Gς, καὶ πολλακι ἐν μέσοις τοῖς κινδυνοι ποιουσα τον πι- ροατην δοκεῖν ρεφεσθαι Φαίης κακμῆτα καιότειρέας άλληλαιαν sigo εν πολεμα άς ἐσσυμένως ἐμαχοντο. Και 'Aρατ , Me κείνα ἡ μηνὶ περικλυθι Θαλασση Ῥecturam firmat S. Par. Vul Virgilius Lectorem iacit et ego logi i ta ταὐους qui vulnus et bellatoris casum L. S. Ιε ωκως δετις α Pe Pene oculis videre. tuntur haec verba e Xenoph. . i. 5. Παί τῆ μαχαίρα, τὰν de Cyropaed. l. 7. P 408. d. γας ἱρὰ τον -ον Hic ordo ser-Οxon Quibus addi potest id vatur in Edit prima et Stis quod Tollius citatis Virgilii Par et Vat. 3. et deletur αὐτω aen. l. l. v. 637. in Edit prima et Stis Par. et Ambr. Interim Manutius

Hastam Di torsit equo, ferrum edidit παίει εἰς την γα Περα τη μα- que sub aure reliquit: χαιρα τον ἴππον αὐτM.

Quo sonipes ictu furit arduus, S. 26. d. A. Misi κέκμῆτας altaque jactat, C. J Haec extant apud Home- Vulneris impatiens, irrecto rum in Iliad. s. v. 697 Qui- sectore crura: hus non dissimile est istud Volυitur ille excusaus humi. Virgilii, cum describit navalem pugnam Actiacam, En lUbi praesenti tempore utendo . v. 689.

135쪽

Convulsum remis 'o8tri8que Ibid. Longinus Attice scrip- tridentibus aequor. Sit Ἀφιξη. Herodotus donico Alta fretunt telago crecas in USU Sermone CripSit e r ieci. nare reυulsa I Uiu Sequitur Herodotum; cladas, aut montes concur Sed nihil opus E. rere montibus alto8. . ll. Πλε τεα δυ μερας, καὶ

Ubi, cum narrationem Poeta Sti Ρar Ambr et Vat. . aderepente intermittit, Suosque quibuS non multum abest lec- Lectore alloquitur, mira arte io Vat. 2. δυ. ἡμέρας ἡξMς hanc ossicit, ut illi pugnae ipsi inter cum dico lectionem esse S- esse videantum ut re ibi es torum, Scio eam non Sse Hetas non amplius legant, Sed rodoti, in hodiernis saltem ejus cernant ut denique non tam ditionibus; b enim habe Poetae quam pugnantium O mu δωλκα μ4ας πλεύσεαι καὶ Inite Sint. - ιξεαι, Seu PotiUS ξuς, ut L. 8. Ἀπο Ἀλσα-ίνης α in Herod. Sto Med. sed in Haec desumpta sunt ex Hero incerto relinquo, Sitne haec dodoti l . . c. 29. Sed non Conti nurnero dierum Longini, an il-nuo ordine, multa enim de in la Herodoti codicu in lectiodustri a Longino omiSS Sunt Verior. Et haec fortasse erspicuitatis L. I 4. Προς αυτ ἀπε- μσνα magis quam Sublimitatis, gra- α i. e. quae ad OS, qui letia laudanda sunt, quamvis ali gunt, dicuntur, quae ad legenter judicare Longinus videa tium persona diriguntur et

tur applicantur. L. 9. Ανω πλευσεαι, καὶ π τα L. i5. α πρόσωπα Μanutius

αφ.ξ Lata Editio viro et M Sti edidit Φράγματα, Sed , πρόσωπα, Par Ambr. duoque Vaticani exstat in Editionem et Stiq

136쪽

ξεγειρόμενον.

XXVII.

Par. Et Vat. 3. et en Sus loci illud videtur postulare ad PCPSOna enim, non ad res ip-SaS, in Supra memorati e Xem-Plis, conversa Si oratio.

L. 8. υ Iovia c. Haec citantur ex Homeri Iliad. . . 85L. l. Ἐξεγρόμενον Ita Faber legendum conjecit, et ita legitur in ut duobus Stis melior, opinor, Est haec lectio, quam illa ἐξοσιρόμεν γ, excit G, quae extat in anulii Editione et Robortelli, et in Stis Par. et El. Si scripsisset Longi

SCCt. 27. l. 3.'E, Iλὰ Ita Tollius ex Conjectura, et S. Par. ejus conjecturae fidem facit: sic infra ecl. 3. habemuS

hi sunt desumpti e Iliad. o. v. 346. Virgilius etiam eadem Figura Saepius usus e St, ut in aen. l. . v. 633. de Ascanio Remulum interficiente dicit,

- Cava tem lora ferro Trajicit L erbis virtutem illud auterbis. Et in En I xl. V. 729. Ergo inter caedes ceden Itaque agmina Tarchon Fertur equo, variiaque instigat vocibu ala3, Isomine quemque scan8, rescitque in praelii las ;Quis metus, O nunquam dolitur et O emher inertes Tyrrheni, quα tanta animia e- Navia venit II priore Xemplo SumInmn

137쪽

nens periculum non tantum asse legendum est ψύχετο γὰρ morae Permittit Poetae, ut ad αν, εἰ&c certe, subaudiri dedat si dixit Ascanius, et ut bet. Tarchom sed, uni Poeta in I l4. ΔιαμήλλανJ Ita di- ceperat narrationem rerum abolo pr. et Sti ur et Vat. S. illis gestarum, derepente Cur quod significantius est paulo Sum Uum mutat nec se, Sed quam id quod Manutius edi- Ascanium aut Tarchonta lo diu δια α νμν.

quentem inducit. L. t 6. Παρὰ σω κατα- He-His etiam vicina sunt Solo cataeum Milesium intelligit, monis verba in Pov. . . . istoricorum, qui Soluta ora- et 4 ubi de Sapientia loquitur, tione Scripserunt, Primum, ut Clamat illa ad latus Imrtarum, ait Suidas Langb. in aditu urbis, in ingressu os Ibid. ηαξ Manutius edidittiorum Ad vos, O hominea Κήρυξ r sed monuit olim Victo- loquor, meaque vox dirigitur ius Var Lec t. l. 7. . t 3 le- adflios hominum c. gendum Κῆυξ, et in maliqui L. 6. Ἐκλονὶ νοήσω Ιtarim simo Codico ita scriptum supressi auctoritate Edit primae isse testatu est ex Apollo et Storum ar Ambr. et dori addit ollius libro se Vat. duorum illud Manutian cundo liquet sic restituendum Um τερωθι οὐ CSt, fateor, in osse e Stu Vat. . legit Κῆ- Editionibus Homeri sed os i vitio librarii, opinor, pro Κῆ- si Vocem esse significantio υξ, et Stus a P. Planci habet

138쪽

qui post nati sunt filii eorum, i. 20. ποίχio θαι Ita Edi

qui ad Thuba pugnarant, o tiones omnes et Sti ante Fa- cantur επίγομαι Pari igitur O brum, qui legere jussit ποί- do cos, qui ex filiis Herculi χεσθε temere, nam Ione per oriundi essent, Hecataeu po Enallagen modi utuntur Infini-tcrat ρααλείας το ς appel livo vices Imperativi. Sic lare: vide tant. ESchyl. I. pud Herodotum occurrit καλί- Llo. Maia ut habet τὰς ρακλει- ιν Pro κάλει, Λ C. vis ἀποRνους, c. In se luenti L. Gl. Eμπαθες το πιλυπρο-bus omne Vet Edit et S. σωπον α Graeca orta S Se re P r. habent λῖν non ιῖν, quod ius verti possunt Ceterum est in recentioribus. Demosthenes alio quodammodo Ibi d. s. υρακλειο α επ.γίνου in Aristogitonem hac serε Ona-ἰκχ:ὰρ εἰν Scribo, inquit ou rura commutatiori usus est, sirus, 'ους Nρακλείυας Ἀκχωρε ν, cumque in umi ηρ ersatilem quia Schol ad Asollo n. hod iecit, egregio assiectu mile-4 277. ita scribit, ρακλείδαι it. Sic accepit et vertit bl-

nihil uitandum Lectio enim De Sum P in Sunt haec X Pa- Auctoris plenior et luci tione Demostheni Piimu Condior E. tra AriStogitonem p. 486. Ed. L. 9. Ἀπαφλ, καὶ τρί- Par. Similique modo fere apuActimi Ita Sti Par Ambr. et Virg. A n. l. m. v. 406. Tur- ut . . vice Manutianae illius Dus Drancis Orationi contu lectionis ξ res: Editio pr. melio Sar re Sponden ipsum

uciis e S illa, quam recepi, alloquitur: Iectio, quia mecat Lis Ionice

139쪽

Nec minus philahritudinis a quod probamus. E. bent illa, quae Cicero in Bruto L. 35. Κήρυξ, talia re &αJc. 76. de Ennio et ad Ennium Hi versus Sunt Homeri Rloquitur, editae dicit, cur id OdySS. δ. v. 68l ubi postquam faciat acris aere inquit alii cnelope de Procis in tertiarem verεibus et luculente person diXisset, eo quasi quidem cripserunt, etia uiari praesente Subito alloquitur ir- minus, quam Tu, solite δε ec ritata, οἱ α μ' αγειρόμενοι ἰοτ υ ero tibi aliter i eri debet: κατα ετ πολλα Cui Homer i

140쪽

IO DIONYSII LONGINI

-mo, relagi tot temtest tan λ άων, ουχ recte vertamus asibus ac tua dubitare, necne. Heuu genitorem, omnia eurae Διοὐ των ,αραφίνων qcaεuaque edamen, POSSunt παράφωνοι φοόΘn ita ac Amitto Anchiaene se me, Ira cipi, ut Sint vocula istae, inter isti me, irasum qua VOX integra cantando sol Deseris, heu J tantia mequie vitur: nam Sic demum institu. cytia in reste tericlis. a Cum ii Periphraseos com-Itemque illud, quod occurrit paratio recte procedet ut in Poetico Job libro c. l6. v 7. Sequentibu mox patebit); ubi, cum de Deo sic dixerat, Periphrasi enim rem unam Sed nunc labore me a cit, ad pluribus verbis exprimit Vi- Deum ipsum convertens ora detur CiCero de r. l. 3. c. tionem addit Deεolcisti totum 23. hacialεas oeula vocare, eartum meum, L e. Privasti me Quanto molliores inquit et omnibus meis filiis Servi Sque delicatiore in cantu sexionee L. q. Και με Mοι, πικηρασι l et falsae voculae I Tollius. Ita, Sine καὶ ante mcρίφρασις, L. 8. Εργωμεν μῖν c. Ner-

Editio pr. Sti Par Ambr. ba suntllatonis in initio Epi- Vat. . taphi, sive men exeni quae Ibid. ὐχ υιηλοπιιὸν Ita citat etiam Dion Halicarn in

라틴어 텍스트